വെള്ളി രോമം

എന്റെ വള്ളികുടിലിൽ പൂമ്പാറ്റകൾ 

തുള്ളികളിക്കുന്നതോർത്തു ഞാൻ, 

ഇന്ന് എന്റെ ഓർമകളിൽ മാത്രമായി 

നിലകൊള്ളും നഷ്ട മോഹന സ്വപ്നം.

കാലം മാറുമ്പോൾ കോലം മാറാനറിയാത്ത 

ഒരു പഴയ തുരുമ്പിച്ച സ്മാരകമായി ഞാനും. 

ആധുനിക കാലമോ എന്നെ നോക്കി 

കൊഞ്ഞനം കാട്ടുന്നു; മോഹങ്ങളില്ലാതെ 

ആശതൻ ചിമിഴ്‌ നഷ്ടമായി പോയൊരുവൻ.

മുൻപോട്ട് സഞ്ചരിക്കുവാൻ ഇനി ആകുമോ 

കാൽ ചുവട്ടിലെ മണ്ണിനുറപ്പു പോരാ 

പിൻപോട്ട് നടക്കുവാൻ നാഴികമണി കുറിമാനം തന്നതുമില്ല;

ഇന്നിൽ ആംശികമാകാൻ ഞാൻ പ്രാപ്തനല്ല;

വികസനം കാർന്നു തിന്നു എന്നെ.

ദൂരെയൊരു നുറുങ്ങു വെളിച്ചം എന്നെയും 

കാത്തു നിൽപ്പു; ആ തേജസ്സിൽ അലിയുവാൻ 

ഏകാകിയായ ആയി ഞാൻ നിലകൊള്ളുന്നു.