સજા-એ

ક્યારેક સાથે એક કપ ચા, તો ક્યારેક ઘર બહાર એક લટાર, તો કદી દેવ દર્શને જવું, તો ક્યારેક સાથે બેસીને સંગીત સાંભળવા મળે... વધુ તો કંઈ નહીં બસ, ખુશીની આટલી અપેક્ષા.

"તારી અપેક્ષાઓનો તો પાર નથી. આટ આટલી સુવિધાઓ હોવા છતાં તું કાયમ અધૂરીની અધૂરી જ... સોના-ચાંદીએ મઢી દીધી છતાં, તને ફરિયાદ જ હોય ! કોણ જાણે કાગળિયામાં શું ચીતર્યા કરે છે ?"

હવેલીમાં તેજસનો અવાજ પડઘાયો. એ અવાજ કાતિલ કરવતની જેમ તેના હૃદયને ચીરીને નીકળી ગયો.

ડાયરી લખતી મનસ્વીની પેન્સિલની અણી બટકી ગઈ. મોતની સજા ફટકાર્યા બાદ જેમ જજ સાહેબ કલમ બટકાવે તેમ !