Library
અદ્વૈત
અદ્વૈત
ખુલ્લી આંખે છત તરફ તે નિઃશબ્દ તાકી રહી હતી. એક પછી એક વિચારો તેના મસ્તિષ્કને હલાવી રહ્યા હતા જે તેના ગોરા સુંદર ચેહરા પર સ્પષ્ટ નજર આવતું હતું. અચાનક તેનું ધ્યાન બાજુમાં સુતેલા પુરુષ સૌષ્ઠવ પર પડી. તેણે ઝૂકીને તેના સુવાળા કાળા વાળમાં હાથ ફેરવી જગાડ્યો. “અદ્વૈત, સવાર થઇ ગઈ.”
તેનો હાથ સ્પર્શતા જ અદ્વૈત જાગી ગયો. અને બાજુમાં પડેલા મોબાઇલમાં ટાઇમ જોઈ સ્મિત કરવા લાગ્યો.
“જાસ્મીન, ૭ વાગ્યા છે. થોડી વાર સૂઈ જવા દે બસ અડધી કલાક.”
***
અદ્વૈત ૨૭ વર્ષનો સોહામણો અને અને ખૂબ લાડકોડમાં ઉછરેલો યુવાન. તેની આંખોમાં હજારો સપનાં હતાં. પિતાનો બીઝનેસ સાંભળવાથી લઈને લાસ વેગાસમાં પાર્ટી કરવા સુધીના તરવરાટ હતા એને. બસ લગ્ન શબ્દ તેને ગાંઠતો નહોતો. તેના માતાપિતા સાથે લગભગ રોજ આ વાત પર ઝઘડો થતો. તેની માતા પ્રીતિ તો ઘણીવાર ગુસ્સામાં કહેતી કે બીજી નાતની ગોતી હોય તોય ચાલશે પણ લઇ તો આવ અને અદ્વૈત હંમેશાં વાત હસીને કે ગુસ્સાથી ટાળી દેતો.
પણ આજે અદ્વૈત જયારે ઘરે પહોંચ્યો ત્યારે પ્રીતિ સાવ સુનમુન બેઠેલી હતી. તેને જોઈ અદ્વૈતથી રહેવાયું નહિ.
“શું થયું ફરીથી?”
“તું લગ્ન કેમ નથી કરતો?”
“નથી કરવા એટલે.”
“આજે છેલ્લીવાર પૂછું છું. હવે ક્યારેય નહિ પૂછું.” પ્રીતિની આંખમાં કંઈક એવું હતું જે અદ્વૈતથી સહન ન થયું અને આખરે બોલી પડ્યો, “હા, કોઈ છે જેને બહુ પ્રેમ કરું છું.”
“તો લઇ આવ ને.”
“નથી શક્ય, અને એના સિવાય કોઈ બીજા વિશે હું વિચારી પણ નહિ શકું.”
“કોણ છે? હું વાત કરીશ, સ્વર્ગની અપ્સરા ય લઇ આવીશ હું મારા અદ્વૈત માટે તો. તું નામ તો કે...” પ્રીતિ એ લાડ કર્યા. “નહિ થઈ શકે. તને લગ્ન ન કરવાનો જવાબ મળી ગયો ને, હવે અહીંજ પૂરી કરો આ વાત પ્લીઝ.” અને તે જવાબ સાંભળ્યા વગર જ અંદર ચાલ્યો ગયો.
પ્રીતિનું મન ખૂબ જ વલોવાતું હતું. તેનો જીવ મૂંઝાવા લાગ્યો હતો. તે બહાર હિંચકા પર બેસી મનોમંથન કરવા લાગી. ત્યાં જ સામે ના બંગલાથી પારીજાતના ફૂલો જેવી જાસ્મીન બહાર આવી અને પ્રીતિની બાજુમાં બેસી ગઈ. “શું કીધું તમારા લાલે?”
“કીધું કે કોઈ ગમે છે, પણ એને ઘરમાં લાવવી શક્ય નથી.”
“એવું કોણ છે? હું વાત કરું?”
“હવે તો તું જ સમજાવી જો નાલાયકને અને નામ કઢાવ ઓલીનું.”
“ઓકે...”
***
જાસ્મીન ત્રિવેદી અને પ્રીતિનો પરિવાર વર્ષોથી સામસામે રહેતા. પ્રીતિ પરણીને આવી ત્યારે જાસ્મીન માંડ ૧૩ વર્ષની હતી. ખૂબ જ સુંદર અને લાગણીશીલ જાસ્મીન અજાણ્યે જ પ્રીતિના પરિવારનો ખાસ હિસ્સો બની ગઈ હતી. પ્રીતિના સાસુ સસરાને પણ જાસ્મીન ખૂબ વ્હાલી હતી અને પ્રીતિને પણ. અદ્વૈતના જન્મ વખતે ૧૫ વર્ષની જાસ્મીન જ મોટા ભાગની દોડાદોડી કરીને બધા કામ સાંભળી લેતી.
કોલેજમાં જ સાથે ભણતા અક્ષર સાથે લગ્ન કરી તે મુંબઈ સેટલ થઇ તેના ૧ જ વર્ષમાં પ્રીતિનો પરિવાર પણ મુંબઈ બીઝનેસ માટે સેટલ થયો અને નસીબ જોગ પ્રીતિનો બંગલો બિલકુલ જાસ્મીનની સામેનો જ હતો. જાસ્મીન અને પ્રીતિને તો કલ્પના ય નહોતી કે તેઓ ફરીથી આવી રીતે મળી જશે. અને બંને પરિવાર એક બીજા માટે અવિભાજ્ય અંગ બની ગયા.
જાસ્મીનનો પતિ અક્ષર એક મહિના માટે હોલેન્ડ ગયો હતો તેણે વિચાર્યું અદ્વૈતને ડીનર પર બોલાવીને જ બધી વાત કરું.
***
“આંટી રાતે રોમન પાસ્તા અને બ્લુ બેરી ચીઝ કેક બનવાની છું. તમારા લાડલાને કે'જો રાતે ઘરે જમવા આવી જાય.” જાસ્મીન સવારના ૯ વાગામાં રાડો નાખીને બોલતી હતી જેથી અદ્વૈત સાંભળી શકે.
“બ્લુ બેરી નઈ રેડ વેલવેટ બનાવ તો આવીશ.” જાસ્મીનનો અવાજ સંભાળતાજ અદ્વૈત બાલ્કનીમાં દોડી ગયો.
“રેડ વેલવેટ ખાવી હોઈ તો હેલ્પ કરવા આવવું પડે.”
“હું કઈ નથી આવવાનો, તું બનાવીને રાખ જે. હું સીધો ૯ વાગે જમવા જ આવીશ ને મેહરબાની કરીને મારા લગ્નની વાત ના કરતી બાકી હું નહિ આવું.” અદ્વૈતે સરસરી નજર જાસ્મીન અને પ્રીતિ પર નાખતાં કહ્યું.
જાસ્મીન તરતજ ઘરની બહાર નીકળી અદ્વૈતનો સીધો કોલર જ ખેચ્યો, “૭ વાગે હેલ્પ કરવા આવી જા જે ચુપચાપ, અને આપણે ખાલી ડીનર કરશું બીજી કોઈ તને ના ગમે એવી ચર્ચા નહિ કરીએ ઓકે?”
“ઓકે.” અદ્વૈતે કોલર છોડાવતા કહ્યું અને ઘરની બહાર નીકળી ગયો.
પ્રીતિ અને જાસ્મીન એકબીજા સામે જોઈ ધીમું ધીમું હસતાં રહ્યાં.
***
અદ્વૈતના જન્મના ૨ વર્ષના સમય ગાળામાં જ તેના દાદા દાદીનું અવસાન થઇ ગયું. અદ્વૈતનું કોઈ ભાઈ બહેન તો હતું નહિ અને મમ્મી પપ્પા પાસે બીઝનેસ સિવાય કોઈ વસ્તુ માટે સમય નહોતો. અદ્વૈત માટે બધુંય જાસ્મીન જ હતી. જાસ્મીનની મોટી બહેનના પણ લગ્ન થઇ ગયાં હતાં એટલે જાસ્મીનની પણ અદ્વૈત દુનિયા બની ગયો હતો. અદ્વૈતનું સ્કુલ, કલાસીસનું હોમવર્ક, એક્સ્ટ્રા એક્ટીવીટી બધું જાસ્મીન કરાવતી. બંને એકબીજાને બધું જ શેર કરતાં.
કોલેજમાં ભણતી જાસ્મીન જો આખો દિવસ અદ્વૈતને ન મળે તો રાત્રે એના ઘરે જઈને બધું કહેતી. અક્ષરે જ્યારે જાસ્મીનને પ્રપોઝ કર્યું ત્યારે પણ સૌથી પહેલાં તેણે અદ્વૈતને કીધું હતું.
૨૮ વર્ષની જાસ્મીનની વિદાય વખતે અદ્વૈત અને જાસ્મીન એક બીજા સામે જોઈ પણ નહોતાં શકતાં. જાસ્મીનની વિદાય પછી ૧૩ વર્ષના અદ્વૈતને તો લગભગ ડિપ્રેશન જ આવી ગયું હતું. પણ વરસ દિવસમાં જ મુંબઈમાં સામસામે રહેવાનું થતાં અદ્વૈત સોળે કળાએ ખીલી ગયો હતો. જાસ્મીન અને અક્ષર પણ એટલાં જ ખુશ હતાં.
પ્રીતિને વિશ્વાસ હતો કે જાસ્મીન અદ્વૈત પાસેથી બધું જાણી જ લેશે અને કોઈક રસ્તો નીકળશે.
***
“રેડ ફૂડ કલર.” અદ્વૈતે જાસ્મીનના હાથમાં બોટલ આપતા કહ્યું. અદ્વૈત આવ્યો ત્યારથી કોઈ ને કોઈ કામમાં જ પડ્યો હતો. જાસ્મીન પાસે વાત કરવાનો મોકો જ નહોતો. ફાઈનલી જાસ્મીને એને રેડ કલર લેવા મોકલ્યો. ફૂડ કલર સાથે જાસ્મીને અદ્વૈતનો હાથ પણ ખેંચી લીધો.
“તને ખબર છે ને મારે વાત કરવી છે?”
“પણ મારે કોઈ વાત નથી કરવી.”
“કોણ છે ઈ?” જાસ્મીને એકદમ નજીક જઈ આંખમાં આંખ નાખી પૂછ્યું.
“પ્લીઝ જાસ્મીન રેવા દે.”
“અદ્વૈત કોણ છે ઈ? તું ખાલી નામ આપ.”
“છે કોઈક, બહુ બ્યુટીફૂલ, બહુ સમજદાર અને અતિશય પ્રેમાળ.” અદ્વૈતનો પ્રેમ એના ચહેરા પર દેખાતો હતો.
“તો પ્રોબ્લેમ શું છે? ચલ એના ઘરે, લઇ આવીએ તારા માટે.”
“ઈ નહિ આવે.” અદ્વૈત નજર ફેરવી ગયો.
“ચલ પાસ્તા ખવડાવ અને આ બેક કરવા મૂક.” અદ્વૈતે વાત બદલવાની ટ્રાય કરી.
જાસ્મીનને પણ વાત વધારવી યોગ્ય ના લાગી. તે ટેબલ લગાવવા લાગી.
પાસ્તાની પ્લેટ પાસ કરતાં તેણે અદ્વૈત સામે ધારદાર નજરે જોયું, “જ્યારે અક્ષરે મને પ્રપોઝ કર્યું, મેં સૌથી પહેલાં તને કીધું'તું. જ્યારે એણે મુંબઈ શિફ્ટ થવાની વાત કરી, મેં ખાલી તને કીધું'તું. લગ્ન પછી અક્ષર મારા માટે જે કંઈ પણ લાવતા કે કરતા, હું પહેલાં તને કે'તી. પણ તું...?”
“જાસ્મીન એવું ના સમજ.”
“મને પ્રીતિ આંટીએ કીધું કે તને કોઈ ગમે છે. તે તો હજી સુધી અણસાર ય નહોતો આવા દીધો. હું લગભગ દર અઠવાડિયે પૂછતી કે કોઈ છે? તું હંમેશાં કે'તો કે કોઈ જોઈએ એવી મળતી નથી, આટલું ખોટું અદ્વૈત?”
“હા, જાસ્મીન જોઈએ છે એવી નથી મળતી કોઈ. કારણકે જેને હું પ્રેમ કરું છું ઈ કોઈ બીજાની છે.”
“વોટ ડુ યુ મીન?”
“મીન્સ શી ઈઝ મેરીડ.”
જાસ્મીનને થોડો આંચકો લાગ્યો પણ જાતને સંભાળીને બોલી, “કોણ અદ્વૈત?”
કોણ જાણે અદ્વૈતને શું થયું કે એણે સીધી જાસ્મીનની કમરમાં હાથ નાખી એને ખેચી લીધી “તું.” “આઈ લવ યુ જાસ્મીન.”
***
જાસ્મીનને બહુ મોટો ઝટકો લાગ્યો. તે વિચારી જ ન શકી કે શું બોલવું? ત્યાં તેને ધ્યાન ગયું કે અનાયાસે જ પોતે અદ્વૈતની બાહોમાં છે. તેણે ઝટકાથી પોતાને છોડાવી.
“પાગલ છે કે? તું મારા હાથમાં મોટો થયો છે. કંઈક તો વિચાર કર? હાઉ કેન યુ ઇવન થીંક ધેટ?”
“એટલે જ નહોતો કેતો કોઈને હું જાસ્મીન, તારા હાથમાં મોટો થયો છું. પણ જ્યારથી સમજણો થયો ખાલી તને વિચારી છે મેં. મારું સપનું કે મારી હકીકત બધું તું છે. અદ્વૈત મેહતાને અદ્વૈત મેહતા બનાવાવાળી તું છે. મારો પહેલો અને છેલ્લો પ્રેમ ખાલી તું જ છે. તું અક્ષર સાથે લગ્ન કરીને ગઈ એ પહેલાં ય તને પ્રેમ કરતો હતો. ફરીથી અહિયાં મળી ત્યારે ય કરતો તો. તું અક્ષર માટે કેટલી પાગલ છો એ જાણ્યા પછી ય કરતો તો. હજી કરું છું. હંમેશાં કરતો રહીશ. મારા માટે પ્રેમનો પર્યાય જ તું છો. તું જ કે હું કોઈ બીજી સ્ત્રીને કેમ મારી જિંદગીમાં લાવી શકું?” અદ્વૈતની આંખો છલકી ગઈ.
જાસ્મીન કંઈ સમજી કે બોલી શકે તેમ જ નહોતી. તેની સામેથી અદ્વૈતની ૨૭ વર્ષની જિંદગી પસાર થઇ રહી હતી.
અદ્વૈત ઉભો થઇ કેક આવ્યો જાસ્મીનની લગોલગ આવી ગયો.
“આજ સુધી તને કે કોઈ બીજાને મેં કઈ જ ખબર નથી પડવા દીધી. હું તને પ્રેમ કરું એમાં તારો કોઈ વાંક નથી. ચલ કેક ખા અને ભૂલી જા બધું. તું છો જ એવી જાસ્મીન કે કોઈપણને પાગલ કરી શકે. પ્લીઝ ભૂલી જા આ બધું.”
“અદ્વૈત હું શું બોલું? આ બધું કેમ?”
“ઈ બધું છોડને તું કેક ખા.” અદ્વૈતે કેકપીસ ધર્યું જાસ્મીન એ કેકપીસ લઇ લીધું.
બાકીની સાંજ એમજ ઓગળતી રહી. ના જાસ્મીન કઈ બોલી શકી, ના અદ્વૈત કઈ સમજાવી શક્યો.
***
એ જ આંખો હતી. એ જ ખુલ્લા કેશ હતા. એ જ કોટનની સાડી અને ચાંદલો. તોય અરીસામાં દેખાતા પોતાના જ અક્સમાં જાસ્મીનને કંઇક બદલાયેલું લાગતું હતું. જે છોકરો સતત તેની સામે જીવ્યો છે તે આજે કંઇક અલગ લાગવા લાગ્યો હતો. આજે જાણે દુનિયા જ બદલી ગઈ હતી.
પ્રીતિના પૂછતાં તેણે કહી દીધું કે અદ્વૈત કોઈને પ્રેમ નથી કરતો ખાલી તમે હેરાન ના કરો એટલે કહેતો હતો. અને પ્રીતિનું ફરીથી અદ્વૈતને લગ્ન માટે હેરાન કરવાનું શરુ થતાં થોડા દિવસો ગયા અને લગભગ બધું નોર્મલ થઇ ગયું'તું.
જાસ્મીન પોતાના રૂમમાં ઉભી હતી અને અદ્વૈતના રૂમમાંથી લાઉડ મ્યુઝીકનો અવાજ આવતો હતો. કોણ જાણે શું વિચારીને પણ તે પોતાની બાલ્કનીમાં ગઈ અને જોયું તો અદ્વૈત અરીસા સામે તૈયાર થતો હતો. ખબર નહિ કેમ પણ આજે જાસ્મીનનું હૃદય થડકારો ચૂકી ગયું. અદ્વૈત ખરેખર કેટલો હેન્ડસમ હતો તે જાસ્મીન કદાચ પહેલીવાર જોતી હતી. સહેજ ભીને વાન, વી શેપની બેક, છ ફૂટની હાઈટ, બદામી આંખો અને દિલ ધડક સ્માઈલ. અદ્વૈતે અરીસામાંથી જોયું કે જાસ્મીન તેને જ જોઈ રહી હતી. તેણે અરીસામાંથી જ આંખો ઉલાળી રમતિયાળ સ્મિત કર્યું. અને જાસ્મીન અંદર ચાલી ગઈ.
જાસ્મીન આ બદલાવ સમજી ગઈ હતી. તેને ખબર હતી કે ખરેખર શું કરવું છે. તે બસ એક મોકાની રાહ જોતી હતી કે અદ્વૈતને એક વાર મળી બધું કહી શકે અને પોતે પણ બધું સાંભળી શકે.
***
“વેગાસમાં સીમ્બિયન કેસીનોનો કોન્ટ્રેક્ટ મળી ગયો અદ્વૈત, ફાઈનલી.” અદ્વૈતનો ફ્રેન્ડ નિનાદ સીધો આવીને વળગી પડ્યો તેને.
“આઈ ન્યુ ધેટ.” અદ્વૈતે બહુ ઠંડા કલેજે જવાબ આપ્યો. “નેક્સ્ટ વીકથી જવાનું છે, ટીમ ફાઈનલ કરી લે ડાર્લિંગ. વી આર ગોઇંગ ફોર ધ બીગ્ગેસ્ટ પ્રોજેક્ટ ઓફ મેહતા કંપની.” નિનાદથી આ ખુશી કદાચ સહન જ નહોતી થતી.
અદ્વૈતે ખાલી સ્માઈલ આપી અને તેના પેરેન્ટ્સ, અક્ષર અને જાસ્મીનને ઇન્ફોર્મ કરવા જતો રહ્યો. જેવું તેણે એક્સ્પેકટ કર્યું હતું તેમજ રાતે પાર્ટીની તૈયારીઓ સ્ટાર્ટ થઇ ગઈ હતી.
***
નેવી બ્લુ સાડીમાં જાસ્મીનને જોતાં જ અદ્વૈતની નજર રોકાઈ ગઈ અને તે સીધો તેની પાસે ઘસી ગયો.
“કોન્ગ્રેચ્યુલેશન અદ્વૈત” જાસ્મીનએ હગ કરીને કહ્યું, “થેંક યુ ધ મોસ્ટ બ્યુટીફૂલ વુમન ઓન પ્લાનેટ.” અદ્વૈત રમતિયાળ સ્મિત સાથે બોલ્યો.
“વી નીડ ટુ ટોક.”
“ટોક અબાઉટ વોટ?”
“આપણી વાત હજી અધૂરી છે.”
“ભૂલી જા ને.”
“એક વખત, ખાલી એક વખત મારે બધું સંભાળવું છે. અને ઘણું કેહવું પણ છે.”
“હું ચાર દિવસ પછી જાઉં છું. હવે શું ફરક પડે છે? લીવ ઈટ.”
“કેમ એક વખત ખાલી કહી દે. સાંભળી લે અને જતો રહે, હું નહિ રોકું.”
“ઓકે, મારી ૨૧ તારીખે સવારે ફ્લાઈટ છે. ૨૦મીએ લઝાનીયા ખાવા આવીશ, ઈ પછી તું બધું જ ભૂલી જઈશ. બોલ પ્રોમિસ?”
“સી યુ ઓન ૨૦.” અને જાસ્મીન પાર્ટીમાં અન્ય લોકો સાથે ખોવાઈ ગઈ.
અદ્વૈત ત્રણ દિવસ વિચારતો રહ્યો, શું બોલશે, શું કરશે, શું જવાબ આપશે અને શું સવાલ પૂછશે. કોઈ ફ્રેન્ડ પણ નહોતું એવું જેને કઈ પૂછી શકે અને વેગાસ જવાની તૈયારીમાં ૨૦મીની રાત ક્યાં આવી ગઈ તેને પણ ખબર ના પડી.
***
“હાઈ!”
રોજ સાડી કે ડ્રેસ પેરતી જાસ્મીન આજે લોંગ સ્કર્ટ અને ક્રોપ ટોપમાં હતી, કાનમાં લાંબા લટકણ અને ખુલ્લા લાંબા વેવી હેર. અદ્વૈત લગભગ વર્ષો પછી જાસ્મીનનું આ રૂપ જોતો હતો. થોડું આશ્ચર્ય અને થોડી ખુશીમાં તેનાથી આમ “હાઈ!” બોલાઈ ગયું.
“હાઈ અદ્વૈત, અંદર વેલકમ કરું તે પહેલાં એટલું સમજી લે કે આજે હું ખાલી જાસ્મીન છું. હું આજે અક્ષરની પત્ની નથી. તારા ફેમીલીનું અવિભાજ્ય અંગ નથી. માત્ર જાસ્મીન છું, જેને તું ચાહે છે તે જાસ્મીન. ઓકે?”
“ઓકે.” અદ્વૈત હજી કઈ જ સમજી નહોતો શકતો પણ તે અંદર ગયો.
સામે ટેબલ પર વોડકા અને ગ્લાસીસ મૂકેલા હતા વિથ ચીઝ ટોસ્ટ એન્ડ મીયોનીઝ સેલડ.
“આજે તું જટકા પર જટકા દેવાના મૂડમાં લાગે છે.”
“જાણે કેમ તને ખબર જ ના હોઈ કે હું ય ક્યારેક ડ્રીંક લઉં છું એ?”
“ઓકે ફાઈન, બનાવ ડ્રીંક.”
જાસ્મીને ૨ ડ્રીંક બનાવ્યા અને બોટોમ્સ અપ ચાલતું રહ્યું. ૨ ડ્રીંક, ૪ ડ્રીંક અને ૫મુ ડ્રીંક લેતા જાસ્મીનને અદ્વૈતે રોકી દીધી અને તેના ગોઠણ પર બેસી ગયો.
“આઈ લવ યુ જાસ્મીન.”
***
“આઈ લવ યુ જાસ્મીન.” અદ્વૈતે જાસ્મીનનો હાથ પોતાના હાથમાં લેતા ગોઠણ પર બેસતા કહ્યું. “મારી ૨૭ વરસની જિંદગીમાં મેં ખાલી ને ખાલી તને જ જોઈ છે, ચાહી છે, ઝંખી છે અને માગી છે. ફક્ત તને.” એટલું કહેતાં અદ્વૈતની આંખો છલકી ગઈ. જાસ્મીને તેને વ્હાલથી ઊભો કર્યો અને ફરીથી ચેર પર બેસાડી દીધો અને તેની લગોલગ આવીને બેસી ગઈ.
“અદ્વૈત આપણી ઉંમરનો તફાવત તો વિચાર. અને આ ટોટલી ઈમ્પોસીબલ કહી શકાય તેવી ઝંખના કેમ રાખી શકે તું?”
“હું નથી ઝંખતો તને હવે, પણ જિંદગીની દરેક ક્ષણમાં જો મારી બાજુમાં ઉભેલી કોઈ સ્ત્રી મેં વિચારી છે તો તે ફક્ત તું છે, હંમેશાં તું જ રહીશ. હું જાણું છુ તું કોઈની પત્ની છે, એની જ પ્રેમિકા છે. હું તારી લાઈફમાં મારું સ્થાન નથી બનાવવા માંગતો. અરે હું તો તને કઈ જ કહેવાનો પણ નહોતો પણ તું મારી બેસ્ટ ફ્રેન્ડ પણ તો છે, તને જાણવાનો પૂરો હક છે કે હું ક્યાં ઘાયલ થયો છું.” અને અદ્વૈત હસવા લાગ્યો.
“હા, એ તો હું હજી નારાજ છું કે એક બેસ્ટ ફ્રેન્ડ તરીકે પણ તે મને કંઈ જ ના કહ્યું. પણ અદ્વૈત ખાલી એટલું જ પૂછું છું કે જે શક્ય જ નથી એમાં શું કામ? તું હેન્ડસમ છે, ધારે તે ગર્લ લઇ આવી શકે એમ છે, તો પણ શું કામ?”
“જાસ્મીન નાનપણથી અત્યાર સુધી મેં સાચે ઘણી છોકરીઓ જોઈ છે જે મારી આસપાસ ફરતી રહેતી, તને તો ખબર જ છે કે મારી ઘણી ફ્રેન્ડસ રહી છે અને એમાંથી મને કેટલા પ્રપોઝલ આવ્યા તે તારાથી વધારે કોને ખબર છે યાર? પણ તું...” અદ્વૈતે જ કાતિલ સ્માઈલ આપી નજર ફેરવી ગયો.
“હું શું?” જાસ્મીન એ ગાલ પર હાથ મૂકી તેનો ચહેરો ફેરવ્યો અને અદ્વૈતે તેને બાંહોમાં લઇ લીધી. થોડી વાર અદ્વૈત એમજ ચુપચાપ ઊભો રહ્યો અને જાસ્મીન તેના વાળમાં હાથ ફેરવતી રહી.
“તારા સુધી આવીને મારી દુનિયા પૂરી થઇ જાય છે જાસ્મીન, હું સમજાવી શકું એનાથી ક્યાય વધારે તને પ્રેમ કરું છું. આ જનમમાં નથી પોસીબલ મને ખબર છે પણ હું ક્યારેય કોઈ બીજાને પ્રેમ નહિ કરી શકું પ્લીઝ સમજને.” અદ્વૈતનો ઉભરો શાંત થતાં તે બોલ્યો અને જાસ્મીને તેને ત્યાં જ તેને સોફા પર બેસાડી દીધો.
અદ્વૈત ક્યાંય સુધી બધુંજ બોલતો રહ્યો અને જાસ્મીન બધું પ્રેમથી સંભાળતી રહી. થોડી વોડકાની અસર અને વર્ષોથી સંઘરી રહેલી બધી વાત કહેવાઈ ગયા ના સંતોષથી અદ્વૈત ક્યાં સૂઈ ગયો તેની તેને જ ના ખબર પડી. જાસ્મીન પૂરી રાત અદ્વૈતની બાજુમાં જાગતી રહી અને તેને જોતી રહી. જાસ્મીન જાણતી હતી કે આ ચહેરો કદાચ એ છેલ્લી વાર જોવે છે. પોતે પણ ક્યાં પ્રેમ નહોતી કરતી અદ્વૈત ને? એક મિત્ર, તેની જિંદગીના સૌથી સારા મિત્ર તરીકે તેણે અનહદ પ્રેમ કર્યો હતો. એક પતિથી અલગ એક સ્થાન કોઈપણ સ્ત્રીના જીવનમાં તેના ગમતા પુરુષનું હોઈ. તે તેના માટે અદ્વૈત જ હતો. જો અક્ષરની પત્નીથી અલગ થઈને વિચારે તો જાસ્મીનની અંદર એક એવી સ્ત્રી હતી જ જેના માટે અદ્વૈત તેનું સર્વસ્વ હતું. આ બધા વિચારોમાં ક્યાં સવાર પડી ગઈ તેને પણ ખ્યાલ ન રહ્યો અને તેણે ઝૂકીને તેના સુવાળા કાળા વાળમાં હાથ ફેરવી તેને જગાડ્યો. “અદ્વૈત, સવાર થઇ ગઈ.”
તેનો હાથ સ્પર્શતા જ અદ્વૈત જાગી ગયો. અને બાજુમાં પડેલા મોબાઇલમાં ટાઇમ જોઈ સ્મિત કરવા લાગ્યો.
“જાસ્મીન, ૭ વાગ્યા છે. થોડી વાર સૂઈ જવા દે બસ અડધી કલાક.”
“નહિ ઉઠ અત્યારે જ, ઇન્ડિયામાં આમેય તારો છેલ્લો દિવસ છે ગેટ અપ.”
“બસ ઉઠી ગયો.” અને અદ્વૈત સ્માઈલ કરતો તેની સામે ગોઠવાઈ ગયો.
“ચલ હવે ઘરે જા, રાતની ફ્લાઈટ છે તારી, એન્જોય યોર લાસ્ટ ડે.” કહી જાસ્મીન સોફા પરથી ઉભી થઇ અને અદ્વૈતે હાથ ખેંચી તેને પોતાની તરફ ખેચી લીધી.
“એક સવાલનો જવાબ આપીશ?”
“મારા સૌથી સારા મિત્ર તરીકે, મારી જિંદગીના શ્રેષ્ઠ પુરુષ તરીકે અને મારા અવિભાજ્ય અંગ તરીકે મેં તને ખુબ પ્રેમ કર્યો છે અને હંમેશાં કરીશ. તારી જગ્યા હંમેશાં અક્ષરથી અલગ રહેશે મારી લાઈફમાં અદ્વૈત, યેસ આઈ લવ યુ.”
“બસ આજ પૂછવું'તું, પણ જાસ્મીન કેમ બધું કઢાવ્યું તે મારા પાસેથી ? શું મળ્યું ?”
“શાંતિ, મને નહિ તને. જિંદગી ભર ઘુંટાઈ જાત તું આ બધું તારી અંદર રાખીને. એક વખત તે બધું કહી દીધું, તારા સવાલના જવાબ પણ તને મળી ગયા હવે તો તું પણ શાંતિથી જીવી શકીશ ને?” અદ્વૈતના ચેહરા પર ફરી કાતિલ સ્માઈલ આવી ગઈ. તે હજી નીકળતો જ હતો જાસ્મીનના ઘરેથી કે અચાનક રોકાઈ ગયો. જાસ્મીને ફક્ત આંખ ઉલાળી.
“હવે તો તને બધી ખબર છે, આગળ શું ?”
“હું એક વધારે સારી પત્ની બનીશ, તું એક સારો માણસ બન જે.” અને જાસ્મીનના આંખના ખૂણામાંથી એક આંસુ ટપકી ગયું. અદ્વૈત કંઈ જ બોલ્યા વિના મોબાઈલ કાઢ્યો અને જાસ્મીનનો ફોટો પાડી નીકળી ગયો. અને જાસ્મીન પણ તેને છેલ્લી વખત જતા જોઈ રહી.
