વિશ્વભાવના

વિચાર્યે ના તૃપ્ત થવાય,

પૈસાથી ના ગજવા ભરાય,

વિદ્યા- કલા ના ખૂટી જાય,

પુંજ જેમ પ્રસરે જાય,

વણતોલ્યો આ હિસાબ રહ્યો,

ઊર્મિનો ના લ્હાવો મળે !

અખૂટ જળનો દરિયો મોટો,

એનો વળી શું સર્વે ?

તારો વરસ્યો મેઘ ઘણો,

રણ ડુંગરે શું ઉપજ લાયો ?

આશિષોની જો ઊર્મિ વહે,

તો તારો કુંપળ સવાયો !

ઉદધિ લેશે સ્વહસ્ત ધારા,

તો શું એ પાણી પાણી ?

વિશ્વે સમાયો નાનો કણ

એ સમ ન કો લ્હાણી લ્હાણી !