તલપ

ડિયર જિંદગી,

એ અહેસાસથી સ્પર્શે છે, શ્વાસ થઈને વરસે છે;

ટેરવાં તો આમેય અળવીતરા હોય,

એ પૂરાવો આપવા આંખે ખાસ થઈને વરસે છે,

અંતર્મુખી આત્મીય થઈને અંતરમાં જ તરસે છે;

અંતર તો આમેય સાવ આળું જ હોય,

એ સ્વયં સ્નેહલેપન થઈને જખમ પર વરસે છે,

તરછોડી અંતરથી અંતર કર્યો આંસુ થઈ વરસે છે;

લ્યો, વહેતાં આંસુ પ્રવાસી જ હોય,

એ વહાવી ગાલે ગમતું કરી મુખડું એનું મલકે છે,

એ નયન ઝરૂખે મોતી બિંદુ કિંમતી થઈને વરસે છે;

છે ખારા તોય માન્યા અનમોલ હોય,

નજર અંદાજ કરીને હવે નજરે જોવાં વલખે છે,

હેતાર્ષ નામ તમારું હોઠે રાખી બંધ આંખે વરસે છે;

સાવ અમથે અમથો વરસતો હોય ?

સાંભળે કોઈ વાત એની કરવા વાત કેવો તરસે છે.