સંસાર એક મઝધાર

સંસાર એવો એક મઝધાર,

ઈશ્વર કાઢી રહ્યો છે જેની ધાર.

વેગથી થતું સ્વાર્થનું નિર્માણ,

સૌ છે માનવતાથી અજાણ.

મન-મગજમાં સ્થાપી ઘૃણા,

નિશ્કૃર બન્યા દિલના ખૂણા.

દયા-લાગણી થઈ હદયની પાર,

ઉદભવ્યો અહી આક્રોશનો માર.

લોભ-લાલચે ત્યાગી ભાવના,

આત્મમોહે અપનાવી કામના.

મિથ્યાભિમાનમાં બંધુતાની થઈ હાર,

જ્યારે છવાયું જગતમાં ઘોર અંધકાર