ખોજ

ખોજતાં મળ્યો, ખુદા ને આજ હું

હું વિચારું કેવડી કાઢું લાજ હું ?

ના, હરિ તો એના એ જ છે 

પણ બતકથી, બની ગયો છું બાજ હું,

આલવા ને એ ઊભા, અઢળક અલખ

ને પાત્ર લેવા વહી ગયો શા કાજ હું ?

એ ઊભા છે સ્મિત, લઈને મુખ થકી

ને હસું કે રડું ના ભરમાંજ હું !

લેવું છે ને તેટલું, તું લઈ શકે.

પણ,લઉં તો કેટલું ? શા કાજ હું ?

થામી ને ભાલે, એમણે તિલક કર્યું

મેં કહ્યું કે બન્યો સરતાજ હું !

એનો અખંડ હાથ, જ્યાં માથે ધર્યો

તો સમજી ગયો છું, આજ ખુદનો રાઝ હું,

ખોજતાં મળ્યો, ખુદાને આજ હું !

હું વિચારું કે વળી, કાઢું લાજ હું ?