કૌશલ્ય

પહેલા જેવો હવે મળતો મને ક્યાંય આદર નથી,

કારણ શહેર છે મારી પાસે એ ગામનું પાદર નથી,

ખ્વાબો સાચા ઠરે એવું ના મુજ પાસ જાદુ કોઈ,

અને સપના સંતાડે એવી મારી પાસે ચાદર નથી,

પરિશ્રમના જ પગથિયે પહોંચ્યો હું મંજિલ થકી,

ના, નથી પ્રાવીણ્ય પામવાની મારી પાસે દાદર નથી,

આ આંખોમાં દેખાય છે મારી જે રાહત તુજને,

વિરામ છે જરાક અમથો આ તે કંઈ નિંદર નથી,

ધારણ ના બાંધ ખોટું જોઈને આ આબાદી મારી,

છે આંધળું સાહસ આ હકીકતમાં કોઈ મંજર નથી,

છું કુશલ લડવા 'તૂફાન'થી હજી એવો ખડતલ છું,

ડૂબ્યો હું પગભર પાણીમાં એ તે કંઈ સમંદર નથી.