ઝાકળ

આ કવિતા છે 'ઝાકળ '..

એક તાજું ભીનું કોમળ, નાજુક, અલ્પજીવી ....

શીતળતા સ્પર્શી વાયરાને, બન્યો એ પેલું ઝાકળ,

ફૂલો બધાં પોઢી ગયાં અહીં ઓઢીને જે ઓઢણ !

સમજદારી લાગે છે ઝાકળને માનવીની ફિતરતની

એનાં સિવાય ભીંજવ્યું બધું પોતાના એક સ્પર્શથી !

સોનેરી કિરણો રેલાયા ધરા પર કાંઈક એવાં 

ગગનથી ઊતરી પેલું મેઘધનુષ ઝાકળમાં વહેંચાયું!

હતી ઈચ્છા કંઈક હજી અધૂરી ફૂલોની ભીંજાવાની,

ત્યાં તો તડકાએ લીધી સમેટી ઝાકળની આ ચાદર!