ગઝલ સર્જાય છે

હૈયું પોતે ટેરવે આવીને બેસી જાય છે

મખમલી સન્માન સાથે આ ગઝલ સર્જાય છે

ત્યાં અજાણી લાશનું જો પંચનામું થાય છે

મોત આવ્યા બાદ માણસ પાંચમાં પૂછાય છે

મૌન એનું એટલું બોલી ગયું બોલ્યાં વગર

બોલવાથી બોલવા ધારેલું કયાં બોલાય છે !

આંખથી હૈયા સુધી, હૈયાથી બસ હોઠો સુધી

સાવ ટૂંકો રસ્તો છે પણ ભલભલા અટવાય છે

એક ધોળા રંગમાંથી જન્મે છે રંગો બધા

કેસરી ને લીલો બન્ને તો ય કાં અથડાય છે !

ત્યારે મૂંગી વ્યકિતની પણ ઇર્ષા આવે છે 'સુરેશ'

જયારે જયારે આપણી આ જીભ લપસી જાય છે