બૃહદ્દ આત્મા

સ્વતંત્ર વહે દિલ ખોલી ઝરણાં, 

પંખી રવે, સાથ મળી ચણે ઘણાં, 

પ્રકૃતિ માતા નિજ ગાન સૌમ્યનું 

રોકે કદી ના,

પાષાણથી કાય પછાડતી જતી,

રોષે ન તોયે વહેતી હશે નદી,

વૃક્ષો હલાવી સુ-ડાળો નમી નમી 

ઊભેલ તાપે, ઝરવે અહો અમી !

ત્યજી અખૂટ નિજ માલિકી તણું, 

વાસે મહામંતર એક - 'આપણું',

ના વાડ છે, બંધ અતૂટ કે કડી, 

કિન્તુ, વરી સંકુચિતા જને વડી, 

વેચે ઉરોને તરસ્યા વત્સલામી -

ના લોકને ખોટ નેણે રહી પામી, 

આપે ઉતારો કહીં 'આવ'નો સાદ, 

હૂંફે રચેલા મુખથી સ્મિતે ભરી, 

અમીરી હા ! ખરી, 

પ્રકૃતિ માતા શી સર્વસ્વ નિર્ઝરી.