અંધારું ઘનઘોર

લાગતા તો લાગી જ જશે ને મનડું,

શું ખબર કોણ હશે એ ચિત્તચોર,

સ્થિર સ્થિતિને હતો એક સન્નાટો,

ખબર નહિ કયું પંખી કરી ગયું કલશોર.

મૃત્યુ સુધી સાથે જીવવાનું હતું વચન,

ને ચકોરી પાસેથી કાળીરાત હરી ગઈ ચકોર,

ઘણાં ઘૂંટાયા શબ્દો છતાં એ રહ્યા મૌન,

ને મનને અસહનીય લાગે એ મૌનનો શોર.

યાદની વર્ષાનું ઝાપટું અંતરપટે ઉમટ્યું, ને

જો હીબકે હીબકે ટહુકી રહ્યો આ મોર,

યાદોના વમળમાંથી છૂટી જ હતી 'રાહી'ને

ફરી ફરી વળ્યું ઝાકળ બની અંધારું ઘનઘોર.