జీవించు నీ కోసమే

"అక్కయ్యా! మా వసు కొడుకు పెళ్లి మీ ఊళ్ళేనేగా! నేను రెండురోజుల ముందు నీ దగ్గరికి వస్తా! ఎన్ని ఏళ్ళయిందో నీ దగ్గర రెండు రోజులు ఉండి" ఉత్సాహంగా చెప్తున్న శశి తో 

"అవును కదా! మీ వసు కార్డు వేసి ఫోన్ చేసి చెప్పింది, మరి మీఆయనో?" అడిగింది శశి అక్క ఉష. 

"ఆయన పెళ్ళివాళ్ళతో వస్తారు, పెళ్లయ్యాక ఉండడం నాకు అవదు, మళ్ళీ వ్రతానికి హైదరాబాద్ వచ్చేయాలి కదా! అందుకే ముందే వద్దామని, నేను స్టేషన్ నుంచి వస్తానులే, ఎవరూ రావద్దు" ఆగకుండా చెప్తున్న శశి తో " అలాగే! రైల్ ఎక్కగానే ఫోన్ చెయ్యి" అంటూ ఫోన్ పెట్టేసింది ఉష. 

తాను వస్తున్నానని చెప్తే ఎంతో హుషారు పడుతుంది అనుకున్న అక్క ఏదో నీరసంగా 'సరే' అన్నట్టు అనిపించినా అంత పట్టించుకోలేదు శశి. 

శశి, ఉష అక్క చెల్లెళ్ళు, ఉష భర్త సూర్యం, ఆంధ్రా యూనివర్సిటీలో ప్రొఫెసర్ గా రిటైర్ అయ్యేరు. వైజాగ్ లాసన్స్ బే లో ఇల్లు, మంచి పెన్షన్, పిల్లలు అమెరికాలో సెటిల్ అయ్యారు. శశి భర్త చంద్రం, రాష్ట్ర ప్రభుత్వంలో మాములు స్థాయిలో చేసి రిటైర్ అయ్యాడు, శశి కూడా కాలక్షేపం కోసం దగ్గర్లో ఉన్న స్కూల్ లో టీచర్ గా చేరి, ప్రిన్సిపాల్ గా రిటైర్ అయ్యింది. సైనిక్ పురి దగ్గర చిన్న ఇల్లు కట్టుకున్నారు. వాళ్ళ పిల్లలు ఇద్దరూ హైదరాబాద్ లోనే విడి,విడిగా ఉంటారు. 

'వసు' అనబడే వసుంధర, శశి ఆడపడుచు, ఆమె కొడుకు పెళ్లి వైజాగ్ లో జరుగుతోంది.

అక్క చెప్పినట్టే శశి ట్రైన్ ఎక్కే ముందు ఫోన్ చేసి చెప్పింది. ఉదయం రైల్ దిగగానే ఆటో లో అక్క ఇంటికి వెళ్ళింది. 

శశి వెళ్లేసరికి ఏడు అవుతోంది, ఆటో దిగుతుంటే ఉష చీపురు పట్టుకుని గుమ్మం దగ్గర చిమ్ముతోంది , చెల్లిని చూడగానే ప్రేమగా "రావే!" అంటూ లోపలికి పిలుచుకెళ్లింది. 

ఇంట్లో అడుగుపెడుతూనే దడుచుకుంది శశి. 

హాల్ లో సోఫాల నిండా బట్టలు కుప్పలుగా ఉన్నాయి, మధ్యలో టీపాయ్ మీద న్యూస్ పేపర్ల కుప్పలు, ఎక్కడ కూర్చోవాలో తెలీలేదు. తన బాగ్ ఒక పక్కన పెట్టి, డైనింగ్ టేబుల్ దగ్గర కుర్చీలో కూర్చుందామని చూస్తే అన్నీ మెతుకులు, చెత్త.

అది ఏమీ పట్టించుకోకుండా వంటింట్లోకి వెళ్లి "కాఫీ పెడతాను" అంటూ ఉష ఒక కుర్చీ లాగి పక్కనే ఉన్న టవల్ తో తుడిచి శశిని కూర్చోమంది. శశికి కాఫీ ఇచ్చి బయటికి వెళ్లి ముగ్గు వేసి వచ్చి గబగబా బట్టలు మిషన్ లో వేసి వచ్చి వంట మొదలుపెట్టింది. 

ఉషని హఠాత్తుగా ఎవరైనా చూస్తే ఆమే పనిమనిషి అనుకుంటారు, వెలిసిపోయిన చీర, వదులుగా వేళ్ళాడుతున్న జాకెట్, రేగిన జుట్టు. 

ఫ్రిజ్ నుంచి కూరలు తీసి "భోజనాలు త్వరగా చెద్దాం. టిఫిన్ ఇంక చెయ్యను" అంటే ఆకలిగా ఉన్నా శశి సరే అని"బావగారు ఎక్కడ ?" అని అడిగింది. వాకింగ్ కి వెళ్లి, అటునుంచి మా అపార్ట్మెంట్ దగ్గర ఏదో రిపేర్ ఉంటే చేయిస్తాను అన్నారు, ఓ గంటలో వస్తారు"

అంది. "కూరలు నేను తిరుగుతాను అక్కా! నువ్వు స్నానం చేసిరా"

అంటూ శశి కూరలు అందుకుంది. 

ఉష స్నానం చేసి వచ్చేలోగా పని అమ్మాయి వచ్చింది. ఇంక ఉష ఆమె వెనకాలే తిరుగుతూ, ఇక్కడ తుడవలేదు, గిన్నెలు సరిగ్గా కడగలేదు అని ఒకటే నస, 

"నువ్వు ఇచ్చే జీతానికి ఇదే ఎక్కువ" అంటూ ఆ అమ్మాయి విరుపులు, విచిత్రంగా అనిపించింది శశికి. 

ఆ అమ్మాయి వెళ్ళాక, సగం పని ఉషే చేస్తుంటే "ఎందుకు అక్కా! అన్నీ నువ్వు చేస్తావు? ఆ అమ్మాయి చేత చేయించు" అంది శశి. 

"వేలు, వేలు జీతాలు కావాలి వాళ్ళకి, మా ఇద్దరికీ ఏమంత పని?, నాకూ ఏదో ఎక్సరసైజ్ ఉండాలిగా" అంటూ వంట ముగించింది. ఉన్నరెండు రోజులల్లో శశి గమనించింది ఏమంటే, అక్క ప్రతిపైసా లెక్క చూడడం, పెన్షన్ మీద బతకాలి అంటూ ఏది చౌకో అది తినడం, మంచి బట్టలు లోపలపెట్టి, పాతవి తీసి అవే కట్టడం, ఆఖరికి కార్ తియ్యాలంటే పెట్రోల్ ఖర్చు అని బావని బస్సు లో తిరగమనడం, శశి కి అనుమానం వచ్చింది, నిజంగా వీళ్ళు డబ్బుకి ఇబ్బంది పడుతున్నారా అనిపించింది. 

అవకాశం దొరికినప్పుడు బావగారిని అడిగింది "బావా! నేనడిగానని ఏమి అనుకోకండీ, మీకు డబ్బు ఇబ్బంది ఏమన్నా ఉందా?" 

"నువ్వింకా అడగలేదేమిటి అనుకున్నాను శశీ! దేముడి దయవల్ల మాకు ఇబ్బంది లేదు. నా పెన్షన్ దాదాపు లక్ష వస్తుంది, పిల్లలు మాకు వద్దు అన్నా వినకుండా, రెండు ఫ్లాట్లు కొన్నది మీ అక్క, దాని అద్దెలు ఏభైవేలు వస్తాయి, కానీ, డబ్బు ఖర్చు పెట్టే దగ్గర, ముందు ఇంకా అవసరం ఉంది అంటూ ఒక్క రూపాయి ఖర్చు పెట్టనివ్వదు మీ అక్క. ఇష్టమైనవి తిని, హాయిగా కావాల్సిన చోట్లకి తిరిగి జీవితం ఎంజాయ్ చేద్దామంటే వినదు, ఇంట్లో వంటమనిషి, డ్రైవర్ ని పెట్టుకునే స్తోమత ఉంది కానీ, నన్ను బస్సు లో తిరగమని, అన్ని పనులు తను చెయ్యలేక చేస్తూ, బాధపడుతుంది, ఏమి చెయ్యాలో తెలీదు" బాధ వెళ్లబుచ్చుకున్నాడు ఆయన. 

పెళ్లి హడావిడి అయ్యాక, శశి రెండు, మూడు సార్లు, అక్కకి ఫోన్ చేసి వాళ్ళ ఇంటికి ఆహ్వానించింది. 

ఉషకి కూడా ఇంట్లో చేసుకుని విసుగు వచ్చింది, పైగా సూర్యం కూడా ఎక్కడికీ వెళ్ళక చాలా రోజులు అయింది, వెళ్దాం అనడంతో ఇద్దరూ హైదరాబాద్ వచ్చారు. 

స్టేషన్ లో శశి భర్త చంద్రం,వీళ్ళకోసం ప్లాట్ఫారం మీద వేచి చూస్తున్నాడు. 

వీళ్ళు రైల్ దిగగానే " రండి, వెల్కమ్ టు హైదరాబాద్, మీ చెల్లెలు మీ కోసం ఇంట్లో ఎదురుచూస్తోంది" అని ఆహ్వానిస్తుంటే వీళ్ళ సామాను చంద్రం పక్కన అతను పట్టుకున్నాడు. 

ఉష అది చూసి "అయ్యో! మన సామాను" అంటూ ఖంగారు పడుతుంటే చంద్రం నవ్వుతూ "మనవాడే వదినా! సాయి! మన డ్రైవర్" అన్నాడు. " డ్రైవరే! " అంటూ నోరువెళ్ళబెట్టింది ఉష. 

కార్ ఇంటిముందు ఆగాక అందరు దిగారు. 

కాలనీ అంతా చెట్లు, విశాలమైన రోడ్ నీటుగా ఉంది. శశి, చంద్రంల ఇల్లు చిన్నదైనా చూడముచ్చటగా ఉంది. 

"మేము మీ పిల్లల పెళ్ళిళ్ళకి వచ్చాము, ఇల్లు కొత్తగా ఉంది ఏమైనా మార్పులు చేసారా"

అన్న సూర్యం తో "ఏమీలేదు అన్నగారూ! కాస్త రెగ్యులర్గా రిపేర్లు చేయించడం, అయిదేళ్లకి ఒకసారి రంగులు వేయించడం అంతే" అన్నాడు చంద్రం. 

తమ ఇంటికి రంగులు ఎప్పుడు వేయించాం అని ఉష ఆలోచిస్తే, పదిహేను ఏళ్ళు అయింది, రిపేర్లు చేయించి కూడా చాలాకాలం అని గుర్తు వచ్చింది.అందుకే ఇల్లు పెచ్చులు ఊడిపోయి పాతగా ఉంది అనుకుంది. 

లోపలికి అడుగు పెడుతుంటే ఇల్లు ప్రశాంతంగా అనిపించింది. తక్కువ సామాను ఉన్నా, అన్నీ శుభ్రంగా సర్ది ఉన్నాయి. 

సోఫాలు, వాటి మీద కుషన్స్ చక్కగా సర్ది ఉన్నాయి. కిటికీలకు తెల్లటి కర్టెన్లు వేసి, ఎక్కడా బూజులు, దుమ్మూ లేకుండా స్వచ్ఛంగా ఉంది. 

సాయి, సామానులు తీసికొచ్చి ఒక బెడ్ రూమ్ లో పెట్టాడు. డైనింగ్ టేబుల్ మీద అన్ని ప్లేట్లు, గ్లాసులు అమర్చి ఉన్నాయి, మధ్యలో ఒక చిన్న వాజ్ లో ఇంట్లో పూసిన తెల్ల, ఎర్ర గన్నేరు పెట్టి ఉన్నాయి, ఇంట్లోంచి మంచి అగర్వత్తి పరిమళం వస్తోంది. 

"ప్రయాణం బాగా జరిగిందా"

అంటూ పలకరించిన శశిని చూసి ఉషకి సిగ్గు వేసింది. 

అప్పటికే స్నానం చేసి, ఇస్త్రీ చేసిన నూలు చీర కట్టుకుంది, తల శుభ్రంగ దువ్వుకుని చిన్న క్లిప్ పెట్టుకుంది, పూజ కూడా అయినట్లు ముఖాన బొట్టు కింద, చిన్న కుంకుమబొట్టు ఉంది. 

ఉషకి, తాను శశి వచ్చినప్పుడు ఎలా ఉందో గుర్తొచ్చి సిగ్గేసింది. 

"అక్కా! ఫ్రెష్ అయ్యి రండి, టిఫిన్ రెడీగా ఉంది" అంది.

"ఏకంగా స్నానం చేస్తాను" అని అంటే బాత్రూం చూపించింది, లోపల శుభ్రమైన టవల్స్, కొత్త సబ్బు, కొత్త టూత్ బ్రష్, పేస్ట్, చిన్న నాప్కిన్ అన్నీ ఉన్నాయి. బాత్రూం కూడా మంచి ఫ్రెషనర్ వాసన వస్తూ మెరుస్తోంది. 

ఉష, సూర్యం స్నానం చేసి, తయారు అయ్యి వచ్చేసరికి టేబుల్ మీద టిఫిన్లు పెట్టి ఉంచారు. 

ప్రయాణం చేసి వచ్చారేమో ఇద్దరికీ ఆకలిగా ఉంది, శశి, చంద్రం కూడా కూర్చున్నారు. 

అందరూ కూర్చోగానే, ఒక అమ్మాయి 35-40 మధ్యలో ఉంటుంది, ఇడ్లి, వడ, చట్నీ, సాంబార్ అన్నీ ప్లేటులో, కప్ లో సర్ది పెట్టింది. చూస్తే పని అమ్మాయిలా లేదు, ఎవరు ఈ అమ్మాయి అని అడగడానికి సంశయించి 

"ఇంత పొద్దున్న హోటల్ నుంచి తెప్పించావా శశీ!" ఆశ్చర్యంగా అడిగింది ఉష. 

"హోటలా! నా చెలికత్తె సువర్ణ ఉండగా, హోటల్ ఎందుకు దండగ" సినీ ఫక్కీ లో అంది శశి. అందరు నవ్వేశారు. 

టిఫిన్ తిని లేచేలోగా, అందరికీ కాఫీ తీసుకు వచ్చింది సువర్ణ. వీళ్ళు కాఫీ తీసుకుని సోఫాలో కూర్చుని కబుర్లు చెప్పుకుంటుంటే సువర్ణ బల్ల అంతా సర్దింది. 

ఈలోగా సాయి కూడా వస్తే వాళ్లిద్దరూ టిఫిన్ తిన్నాక సువర్ణ వంట ఇంట్లోకి వెళ్ళింది.

సాయి వచ్చి "సార్ వెళ్ళనా?" అడిగాడు, చంద్రం శశి వంక చూసి "వెళ్ళు సాయి! ఇవాళ ఇంక అవసరంలేదు, మేము రెస్ట్ తీసుకుంటాం" అన్నాడు. 

అతను సువర్ణ తో చెప్పి వెళ్తుంటే ప్రశ్నార్థకంగా చూస్తున్న అక్కతో 

"సాయి, సువర్ణ భర్త, అతను ఆటో నడుపుతాడు, మాకు కావాలంటే కార్ డ్రైవింగ్ కి వస్తాడు"

అంది. సువర్ణ కూడా, ఒక గంట చకచకా అన్ని పనులూ చేసి, వండిన వంట అంతా, కంచాలు, గ్లాసులతో సహా బల్లమీద పెట్టి "అమ్మా! వెళతాను, సాయంత్రం త్వరగా వస్తాను"

అంటూ వెళ్ళింది. 

"అన్ని పనులు ఆ అమ్మాయి చేస్తే నువ్వేం చేస్తావ్?" నవ్వుతూ అడిగిన అక్కతో

"ముప్పై ఏళ్ళు ఇంట్లో పని, స్కూల్ పిల్లల పని చేసి అలసిపోయాను అక్కా! ఉద్యోగవిరమణ అంటే పూర్తి రిటైర్మెంట్. నాకు నచ్చిన సినిమాలు చూస్తా, పుస్తకాలు చదువుతా, ఫ్రెండ్స్ తో మాట్లాడతా, నాకు నచ్చినట్టు ఉంటా"

"మరి సువర్ణ అంత చేస్తోందిగా జీతం ఎక్కువ ఇస్తావా?" అన్న ప్రశ్నకి చంద్రం సమాధానం చెప్పాడు 

"సాయి, సువర్ణల కి ఇద్దరు పిల్లలు. వాళ్ళు శశి స్టూడెంట్స్ ,చాలా బాగా చదువుతారు. మొదట, సువర్ణ మా దగ్గర పనికి చేరినప్పుడు, వాళ్ళకి ఈ స్కూల్ లో చదివించే శక్తి లేక ప్రభుత్వపాఠశాలలో చదివే వాళ్ళు, శశి తన స్కూల్ వాళ్లతో మాట్లాడి ఫీజు తక్కువ చేయించింది. ఆ ఫీజు కూడా శశే కట్టేది, సువర్ణ కూతురు బీటెక్ చేసి విప్రో లో ఉద్యోగం, కొడుకు ఎంబీబీస్ మూడో సంవత్సరం. ఇప్పటికీ వాళ్ళ చదువుకి సాయం చేస్తుంది, అలా అని సువర్ణ జీతం వేరేనెలకి పదివేలు" అన్నాడు. 

కళ్ళు తేలేసింది ఉష, "పదివేలా! మీ ఇంట్లో డబ్బులు చెట్లకి కాస్తున్నాయా?"

ఎగతాళిగా అడిగింది.

"చెట్లకి ఏమి కాస్తున్నాయి చూసావా అక్కా! మా ఇంట్లో అన్ని కూరలు, పళ్ళు వస్తాయి . ఆ పని కూడా సువర్ణ చేస్తుంది. ఉదయం, ఇంట్లో కాఫీ నుంచి అన్ని పనులు తానే చేస్తుంది. సరుకులు చూసుకుని కావాలంటే తేవడం, బట్టలు సర్ది అవసరమైనవి ఇస్త్రీ ఇవ్వడం, ఒకటేమిటి అన్నీ చేస్తుంది. మా పిల్లలు శని ఆదివారాలు వస్తే వాళ్ళకి ఇష్టమని కారప్పూస, బూందీ లాంటివి చేసి డబ్బాల్లో ఇస్తుంది. అసలు సువర్ణ ఒక్క పూట రాకపొతే నాకు గడవదు. ఆ అమ్మాయి మా ఇంట్లో ఒక భాగం, పిల్లల పెళ్ళిళ్ళకి, పురుళ్ళకి ఎంత చేసిందో చెప్పలేను.

సాయి ఆటో కొనుక్కున్నాడు, కానీ మేము ఎప్పుడు రమ్మంటే అప్పుడు వస్తాడు. డబ్బులు అడగడు, ఇచ్చినా తీసుకోడు, అందుకే అన్నీ కలిపి సువర్ణ జీతం అంత" అంది శశి. 

"మరి మీకు వచ్చే పెన్షన్..." ఉష నసుగుతుంటే "మా ఇద్దరి పెన్షన్లు కలిపినా బావగారి కంటే తక్కువే అక్కా!

కానీ మాకు సరిపోతుంది. మేము పిల్లలని అడగం, వాళ్ళకి మేము ఇవ్వం. 

వాళ్ళు సంపాదించుకుంటున్నారు, వాళ్ళ ఖర్చులు వాళ్ళు చూసుకుంటారు. మెడికల్ ఇన్సురెన్సు ఉంది, రిటైర్ అయినప్పుడు వచ్చిన డబ్బులు మా పేరు మీదే డిపాజిట్ చేసాం, ఎమెర్జెన్సీకి ఉంటాయి. ఇప్పుడు మేము డబ్బు ఆదా చేసి ఎవరికి ఇవ్వాలి, దానధర్మాలు చేసినా, ఎక్కడో అనాధాశ్రమాలకి వెళ్లి ఒకపూట తిండి, నాలుగు పాత బట్టలు ఇస్తే ఏమవుతుంది. 

మన ఇంట్లో పని చేస్తున్న ఈ బీదవాళ్లు కూడా ఒకరకమైన అనాధలు,వీళ్ళకి సాయం చేస్తే వాళ్ళ బతుకులు బాగుపడతాయి, దానికి తగ్గ ఫలితం మనము కళ్లారా చూడవచ్చు, మనం డబ్బు దాచి పిల్లలకి ఎంత ఇస్తాం? దానికి లిమిట్ ఏది? చదువు చెప్పించాము, వాళ్ళు సంపాదిస్తే వాళ్ళకి డబ్బు విలువ తెలుస్తుంది" శశి చెప్పింది విని సూర్యం కూడా "నువ్వు చెప్పింది నూరు శాతం నిజం శశీ! ఎక్కడికో వెళ్లి తెలీనివారికి సాయం చేసేకంటే, నీ ఎదురుగా ఉన్న వీళ్ళకి చెయ్యడం కరెక్ట్" అన్నాడు. 

ఈ మాటలు విని ఆలోచనలో ఉష, శశికి కావాల్సింది కూడా అదే. 

భోజనాలయ్యాక అందరు కాసేపు విశ్రాంతి తీసుకుని లేచారు. మళ్ళీ సువర్ణ వచ్చి పకోడీ వేసి, టీ పెట్టి ఇచ్చి సాయంత్రం వంట కూడా చేస్తోంది. 

శశి వైజాగ్ లో ఉన్న కాసేపు, తను ఇంటిపనని, వంట పనని ఒక్క నిమిషం కూర్చుని కబుర్లు చెప్పకుండా, విసుగ్గా తిరిగిన విషయం గుర్తు వచ్చింది ఉషకి. అదే, శశి చక్కగా తమతో కూర్చుని స్థిమితంగా కబుర్లు చెప్తోంది. 

సాయంత్రం స్నానాలు చేసి, బైట కుర్చీలు వేసుకుని కూర్చున్నారు నలుగురూ, చెట్లలో కూడా సువర్ణ పాదులు చేసి ఆకులు తీసి శుభ్రంగా పెట్టింది. సన్నజాజి పూలు కోసి శశికి ఇస్తే, దండ కట్టి అక్కకి ఇచ్చి తాను పెట్టుకుంది

వీళ్ళు కబుర్లు చెప్పుకుంటుంటే బయట మోటార్ సైకిలు ఆగింది, ఒక అబ్బాయి, అమ్మాయి లోపలికి వచ్చారు, "గుడ్ ఈవెనింగ్ టీచర్" అంటూ ,

"సువర్ణ పిల్లలు, జ్యోతి, దీపు" అంటూ పరిచయం చేసింది శశి. 

దీపు అన్న అతను చంద్రం చెయ్యి పట్టుకుని పల్స్ చూస్తూ "మందు వేసుకున్నారా? బీపీ కొంచెం ఎక్కువగా ఉంది, చుట్టాలు వచ్చారని అన్నీ పెట్టేస్తున్నారా టీచర్?" అంటూ శశి వంక చూసాడు. 

"పర్లేదులే దీపు, ఒక రోజు తింటే ఏమి అవదు మీ సారుకి , వదిలెయ్యి" అని

"ఈ మధ్య చంద్రానికి కొంచెం బీపీ పెరిగింది, పిల్లలు దీపుకి అప్పచెప్పారు తనేమో మరీ స్ట్రిక్ట్" నవ్వుతూ అంది శశి. 

"బల్ల మీద పకోడీలు ఉన్నాయి ఇద్దరు తినండి, దీపూ! నీ పరీక్ష ఉన్నటుంది రేపు, ఇంటికెళ్లి శ్రద్ధగా చదువు" అన్న శశిని చూసి "అలాగే టీచర్" అంటూ లోపలికి వెళ్లారు ఇద్దరూ. 

ఇది అంతా వింతగా ఉంది ఉష కి. 

"ఇదేమిటి తల్లీ! ఆ కుటుంబము మొత్తం నువ్వు దత్తత తీసుకున్నావా? ఈ రకంగా దోచి పెడుతున్నావు" కోపంగా అంది ఉష. 

"దీపు ఉండబట్టి మొన్న చంద్రానికి ప్రమాదం తప్పింది. సరిగ్గా సమయానికి హాస్పిటల్ కి తీసుకువెళ్లాడు, లేపోతే, తనకి పెరిగిన బీపీకి హార్ట్ఎటాక్ వచ్చేది, మా పిల్లలు ఇక్కడే ఉన్నా, వాళ్ళ ఆఫీస్ పనులు వాళ్ళవి, అదీకాక సువర్ణ కుటుంబం మమ్మల్ని చూసుకుంటారని ధైర్యం. 

మాకు కూడా పిల్లల దగ్గర ఆ హడావిడిలో ఉండే కంటే, ఇక్కడ ప్రశాంతంగా ఉండడమే ఇష్టం. 

కుదిరినప్పుడు మేము వెళ్తాము, వాళ్ళూ వస్తారు. ఓపిక ఉన్నంతవరకు ఇలా ఉంటేనే నయం. 

నేను చెప్పానని బాధ పడకు. మొన్న వచ్చినప్పుడు చూసాను, పని ఆమెకి ఇంకో

వెయ్యి ఇవ్వాలి అన్ని, పనులు మొత్తం నువ్వే చేసుకుని అలసిపోతున్నావు, మంచి చీరలు పాడవుతాయని బీరువాలో పెట్టి పిచ్చివి కడుతున్నావు, ఎప్పుడు కట్టుకుంటావు అవన్నీ, నిజంగా మనకి ఏమన్నా అయితే అవన్నీ ఎవరికో పంచేయడమేగా, 

మీకు కారులో తిరిగే స్తోమత ఉంది, కానీ బావగారిని బస్లో వెళ్ళమంటావు. ఆయనికి కూడా వయసు పెరిగి, ఓపిక తగ్గలేదా? కూరలు ఇంటిపక్కనే పెద్ద షాప్ లో రేట్ ఎక్కువ అని మార్కెట్ కి పంపుతావు, ఇద్దరికీ ఎంత ఎక్కువ. పక్క షాప్ వాడూ బతకలిగా. 

మీ పిల్లలు అమెరికాలో సెటిల్ అయ్యారు, ఆ ఫ్లాట్స్ వాళ్ళకి అక్కర్లేదు, నువ్వు ఉన్నన్నిరోజులు వాటిని చూస్తే, మర్నాడే అమ్ముకుంటారు. అంతదానికి నువ్వు ఎందుకు కష్ట పడాలి, కావాలంటే ఆ ఫ్లాట్ లో నువ్వే ఉండు. ఇల్లు పెద్దది చేయలేము అంటే అమ్మెయ్యండి, లేదా బాగు చేయించండి.  

రూపాయి, రూపాయి కూడబెట్టి అవసరం లేని పిల్లలకి ఇచ్చేకంటే, ఆ డబ్బుతో నువ్వు బావగారు హాయిగా సుఖపడండి, కావాల్సిన ప్రదేశాలకి తిరగండి, దానధర్మాలు చెయ్యండి. 

ఇలా అవసరమున్న బీద పిల్లలని చదివిస్తే పుణ్యం, పురుషార్థం. 

నేను ఈమధ్య శ్రీ మహేష్ పాయి వ్రాసిన ఒక వ్యాసం చదివాను, 'ఇండియన్ సీనియర్ సిటిజన్స్ డైయింగ్ రిచ్, బట్ నాట్ లివింగ్ రిచ్' దాని ప్రకారం మన ఇండియాలో ఉన్న వయోవృద్దులు చాలామంది డబ్బు ఉన్నా ఖర్చు పెట్టక, బీదగా బతికి, చనిపోయాక ఆ ధనం పిల్లలకి ఇవ్వాలని దాస్తున్నట్టు తెలుస్తోంది. 

ఆదా చేయడం, ఆస్తులు ఏర్పరుచుకోవడం మంచిదే, చెయ్యాలికూడా, కానీ ఆ ఆస్తులు నువ్వు అనుభవించకుండా ముందు తరాలకోసం దాచడం అనవసరం. 

పిల్లలకి ఇవ్వాల్సిన ఆస్తి ఇచ్చేయి, అది ఇంక వాళ్ళిష్టం, ఉంచుకుంటారా, అమ్మి తీసుకుంటారా అనేది, నువ్వు దానికి కాపలాదారుగా ఉండద్దు. 

జీవించినంతకాలం హాయిగా ఉండు. నువ్వు తిను, నలుగురికి పెట్టు. 

ఎవరి సంతోషంకోసమో కాదు నీ తృప్తి, ఆనందంకోసం, నీకోసం జీవించు, నువ్వు కూడపెట్టిన డబ్బును నువ్వే అనుభవించు" 

ఆగి అక్క వంక చూసింది, తను అంటున్నదానికి కోపం వచ్చిందేమో అనుకుంటూ..

"నిజమే శశీ! పిల్లలు కూడా ఇదే చెప్తారు, మా సంపాదన మాకు చాలు, ఉన్న డబ్బుతో మీరు హాయిగా సుఖపడండి అని, నిన్ను చూసాక నాకూ అనిపిస్తోంది, వందకి, వెయ్యికి లెక్క చూసుకుని కష్టపడడం నిజంగా అవసరమా అని, ఒక్కసారిగా మారిపోవటం కష్టమే కానీ నెమ్మదిగా మా సుఖానికి డబ్బు ఖర్చు పెట్టడం మొదలుపెడతాను" అన్న ఉష ని చూసి 

"చంద్రం! ఇక్కడేదో పెద్ద మాల్ ఉందిట, రేపు అక్కడికి వెళ్లి నాలుగు జతల బట్టలు, షూస్ కొని దారిలో హోటల్ లో భోంచేసి ...." అంటున్న 

సూర్యాన్ని మధ్యలోనే ఆపి" మొన్ననేగా ఒక షర్ట్ కొన్నారు,ఇప్పుడు అవసరమా!" కోపంగా అంటున్న ఉషని బిత్తరపోయి చూస్తున్న సూర్యాన్ని చూసి పకపకా నవ్వింది ఉష. 

ఆమెతో జతకలిపారు అందరూ.