వెన్నెల్లో సెలయేరు

కధ సంక్షిప్తంగా;

ఇరవై ఒక్క ఏళ్ల సుస్మితకి తన తల్లి తండ్రి ఇద్దరూ తన పదహారో సంవత్సరంలోనే ఫ్లైట్ ఆక్సిడెంట్ లో చనిపోవడం వల్ల మాత్రమే కాదు, తన తండ్రి రాసిన ఒక వింత వీలునామా వల్ల కూడా పెద్ద చిక్కు వచ్చిపడింది. ఆ వంశంలో తరతరాలుగా వస్తూన్న ఆచారం ప్రకారంగా, అందరూ రాస్తూ వస్తున్నట్టే, ఇరవై రెండేళ్లు దాటి పెళ్లి చేసుకుంటే తప్ప తన కూతురికి తన ఆస్తి మీద హక్కు రాదని, అలాగే ఇరవై రెండేళ్ల లోపు పెళ్లి చేసుకుంటే ఎటువంటి హక్కు తన ఆస్తి మీద ఉండదని విల్లు రాసాడు సుస్మిత తండ్రి. ఆ వంశం లో కొంతమంది ఆడవాళ్ళూ ఇరవై రెండు సంవత్సరాలు నిండకుండానే పెళ్లి చేసుకుని ఆస్తులు తగలేస్తే, ఇంకొంత మంది చాలాకాలం పాటు పెళ్లి చేసుకోకుండా వుండి ఆస్తులు తగలెయ్యడం వల్ల ఆ వంశంలో మగవాళ్లందరూ అటువంటి వీలునామాలు వ్రాస్తూ వస్తున్నారు. అందువల్ల సుస్మిత తండ్రి కూడా అలాంటి వీలునామా రాసాడు. గుంటనక్క లాంటి తన మామయ్య వసంతరావు, అత్తయ్య పంకజం, బావ శేషేంద్ర తను ఇరవై రెండో సంవత్సరంలో ప్రవేశించి, పెళ్లి చేసుకుని, ఆస్తి మీద హక్కు సంపాదించక ముందే చంపేయాలని ఆలోచిస్తూవుంటే, ఆ ప్రమాదం నుండి తప్పించుకోవడానికి ఎక్కడికైనా వాళ్ల ముగ్గురికి తెలియని చోటుకి వెళ్లిపోవాలని ఆలోచిస్తూండగా, సమస్యంతా తీరడానికి సుస్మితకి గుర్తుకు వచ్చిన ఒకే ఒక వ్యక్తి తను ఇష్టపడే మదన్. మదన్ దగ్గరికి వెళ్ళడానికి ఇబ్బంది ఏమిటంటే, తనని ఆఖురుసారి చూసి, మాట్లాడి మూడు సంవత్సరాల పైన అయింది. అంతే కాకుండా కాలేజీ లో చదివే రోజుల్లో ఎదో చిలిపితనంతో అవమానించింది కూడా. తన మనసులో ఎవరన్నా ఉన్నారేమో, పెళ్లి అయిపోయిందేమో కూడా తెలియదు. ఒకప్పుడు తను చేసిన అవమానానికి ఎలా స్పందిస్తాడో, ఒకవేళ ఈ మూడు సంవత్సరాల కాలంలోనే తనకి పెళ్లి అయిపోయివుంటుందో, లేక తన మనసులో ఇంకా ఎవరన్నా ఉన్నారేమో తెలియక మధన పడుతూ వున్నా, మదన్ దగ్గరికే వెళ్లాలన్న నిర్ణయానికి వచ్చేసింది సుస్మిత. మదన్ రూమ్ లో అనుకోకుండా అతని డైరీ చదివి, ఒక సీక్రెట్ తో మదన్ ని బ్లాక్మెయిల్ చేసి అతని ఇంట్లో ఆశ్రయం సంపాదించినా, త్వరలోనే విషయం అంతా అతనికి చెప్పి, అతని ప్రేమని పొందడమే కాకుండా ఇద్దరూ పెళ్లి చేసుకోవాలన్న నిర్ణయానికి కూడా వచ్చాక తన సమస్య పూర్తిగా తీరిపోయినట్టుగానే అనిపించింది సుస్మితకి.

కానీ తను డైరీ లో చదివిన చిట్టిరాణి ఎవరైతే మదన్ ని ప్రేమించి పెళ్లిచేసుకోమని వేధిస్తూ, పెనుగులాటలో నదిలో పడిపోయి చనిపోయిందో, తిరిగి సుస్మిత ముందుకి మళ్లీ మళ్ళీ వచ్చినప్పుడు సమస్య అంతా మొదలైంది. చిట్టిరాణి దయ్యం గా మారి మదన్ మీద పగ తీర్చుకోవాలని చూస్తూందని సుస్మిత భయపడుతూవుంటే, ఏ దయ్యాలు భూతాలు లేవని, సుస్మిత ది కేవలం మానసిక సమస్యేనని, తన కజిన్ ఇంకా సైకాలజిస్ట్ తనూజ ద్వారా ఆ సమస్యని పరిష్కారించడానికి మదన్ ప్రయత్నాలు మొదలుపెట్టాక జరిగిన వింత సంఘటనల సమాహారమే ఈ స్పైసీ అండ్ హాట్ రొమాంటిక్ థ్రిల్లర్ ‘వెన్నెల్లో సెలయేరు’.   

డిస్క్లైమర్

ఈ కధ పూర్తిగా రచయిత యొక్క స్వంత ఆలోచనలతో వ్రాయబడినటువంటిది. ఏ ఇతర రచయిత యొక్క రచనకి అనువాదం కానీ, అనుకరణ కానీ కాదు. ఈ నవల ఎవరినీ ఉద్దేశించి వ్రాయబడినది కాదు. ఇందులో వున్న పాత్రలు అన్నీ కూడా పూర్తిగా కల్పితం. ఒకవేళ ఇందులోని పాత్రలు కానీ, కధ కానీ, మెయిన్ కాన్సెప్ట్ కానీ, నవలలో వేరే ఇంకేదైనా కానీ దేనితోనైనా పోలివున్నాఅది కేవలం కాకతాళీయం (co-incidental) మాత్రమే. రచయిత ఉద్దేశపూర్వకంగా చేసింది కాదు

సెల్ నం: 9701937966  ఈమెయిల్ : [e-mail] ఆ ఊరి పక్కనే ఒక ఏరు

(ఏ స్పైసీ అండ్ హాట్ రొమాంటిక్ థ్రిల్లర్)

ప్రొలాగ్

 ఆ ఇంట్లోనుంచి పూర్తిగా బయటకి వచ్చి రోడ్ మీదకి రాగానే ఎంత వద్దనుకున్నా వెనక్కి తిరిగి చూడకుండా వుండలేకపోయింది సుస్మిత. దగ్గర దగ్గర ఇరవై ఒక్క సంవత్సరాలుగా ఆ ఇంటితో తనకి పెనవేసుకుని వున్న అనుబంధం, ఆ జ్ఞాపకాలు అన్నీ గుర్తుకు వస్తూంటే తన్నుకు వస్తూన్న కనీళ్ళని ఆపుకోలేక పోతూంది. పదహారు సంవత్సరాలు పాటు తన తల్లితండ్రులతో ఎంతో ఆనందంగా గడిపిన ఇల్లది. మిగిలిన దగ్గర దగ్గర ఐదు సంవత్సరాలు గుంటనక్కలాటి తన మామయ్య ఇంకా అతని ఫామిలీ తో గడిపింది. తల్లి తండ్రి లేకపోయినా వాళ్ళ జ్ఞాపకాలతో పాటుగా ఉండిపోయింది ఆ ఇంట్లో. వాళ్ళు లేకపోయినా వాళ్ళు ఎంతో ప్రేమగా కట్టుకున్న ఆ ఇంట్లో వుంటూవుంటే వాళ్లతోపాటుగా వున్నట్టే ఉంటూ ఉండేది. ఎంత ప్రమాదం ముంచుకు వస్తూన్న మాటయినా ఇప్పుడా ఇంటిని విడిచిపెట్టడం అంటే తల్లితండ్రిని విడిపెట్టేస్తున్నట్టే వుంది.

'ఐ యామ్ ఏ బిగ్ గర్ల్ నౌ. ఐ షుడ్ నాట్ వీప్.' కుడిచేతిలో సూట్ కేస్ ఎడమచేతిలోకి మార్చుకుని, కుడిచేతితో కళ్ళు తుడుచుకుంటూ అనుకుంది సుస్మిత. 'ఇంకా ఎక్కువ సేపు ఇక్కడ వుండకూడదు. వేగంగా వెళ్ళిపోవాలి.' ఎడమచేతిలో సూట్ కేస్ మళ్ళీ కుడిచేతిలోకి మార్చుకున్నాక వేగంగా నడక ప్రారంభించింది.

ఎంత గుంటనక్కలాంటి తన మామయ్య వసంతరావు, సరిగ్గా అలాంటి స్వభావమే వున్న అతని భార్య పంకజం ఇంకా అతని కొడుకు శేషేంద్ర వల్ల తనకి ప్రమాదం తప్పదని తెలిసినా, వాళ్ళవల్ల ఇలా ఇల్లే విడిచిపెట్టేయాల్సి వస్తుందని మాత్రం అనుకోలేదు. ఇంచుమించులో ఒక వారం కిందట కాబోలు వాళ్ళు మాట్లాడుకుంటున్న గది పక్కనుండి వెల్తూ కిటికీ పక్కనుండి వాళ్ళ మాటలు వింది. వాళ్ళు తనని గమనించక పోవడం తన అదృష్టం!

"గడువు రెండు నెలల్లోకి వచ్చింది. చేతులు ముడుచుకు కూర్చున్నారు. అవి కాలక ముందే ఎదో ఒకటి చెయ్యండి." తన అత్త పంకజం కోపంగా అంటోంది. 

"నువ్వు అనవసరంగా కంగారు పడకు. నేను ఆలోచిస్తూనే వున్నాను." తన మామయ్య వసంతరావు చిరాగ్గా అన్నాడు.

"అమ్మేమి తప్పు మాట్లాడలేదు నాన్నా. తనకి ఇరవై రెండు సంవత్సరాలు వచ్చి పెళ్లి కూడా చేసుకుందంటే, తన తండి ఆస్థి మీద సర్వ హక్కులు వచ్చేస్తాయి. తరువాత వాటిని ఏం చేస్తుందో మనం ఏం చెప్పగలం?" శేషేంద్ర లో కంగారు వుంది.

"తనకి ఇరవై రెండు సంవత్సరాలు వచ్చేస్తే చాలదు. పెళ్లి కూడా చేసుకోవాలి. అప్పటికి గాని తనకి ఆస్తి మీద పూర్తి హక్కులు రావు ఆమె తండ్రి విల్లు ప్రకారం. తనకి లవర్ లాంటి వాడు ఎవరూ లేడని నువ్వే కదా చెప్పావు. ఇరవై రెండు సంవత్సరాలు వచ్చేగానే ఎవర్ని తొందరపడి పెళ్లి చేసేసుకుంటుంది? నువ్వు కూడా మీ అమ్మలాగే వూరికే కంగారు పడకు." మరోసారి చిరాకు పడ్డాడు తన మామయ్య.

"అయ్యో రామ. ఇన్ని రోజులుగా చూస్తూ కూడా మీరు తనని సరిగ్గా అంచనా వేయలేక పోతున్నారు. అది తన అమ్మకున్న అందాన్నే కాదు నాన్న తాలూకు తెలివి అంతా కూడా పొందిపుచ్చుకుంది. మనం ఏమనుకుంటున్నామో, మన మనసుల్లో ఏముందో అది కనిపెట్టలేదనుకుంటున్నారా? దానికి ఎవరో లవర్ వున్నాడని, వాడిని ఇరవై రెండు రాగానే తను పెళ్లి చేసుకుంటుందని మనకి తెలిస్తే మనం చేతులు ముడుచుకుని కూర్చోమని దానికి తెలీదా? మనకి తెలీకుండా ఎవర్నో ఒకళ్ళని మైంటైన్ చేస్తూనే వుండివుంటుంది సరిగ్గా టైం రాగానే పెళ్లిచేసుకోవడానికి." తనూ చిరాకుపడుతూ అంది తన అత్త పంకజం

"అందుకది సమర్దురాలే కానీ దానిమీద ఒక డేగ కన్ను వేసివుంచానమ్మా. దానికి లవర్ అన్నవాడు ఎవరూ లేకపోవడమే కాదు, మగాడన్నవాడినే దగ్గరికి రానివ్వదు. నువ్వలా భయపడాల్సిన అవసరం లేదు." తన బావ శేషేంద్ర అన్నాడు.

"ఏమోరా అబ్బాయ్. దానిని చాలా కాలంగా అబ్సర్వ్ చేస్తూ ఉన్నదాన్ని. అదో గుండెలు తీసిన బంటు. ఇరవై రెండు నిండాక వెంటనే పెళ్లి చేసుకోవడం తన జీవితానికి ఎంత ముఖ్యమో తెలిస్తే అది ఖచ్చితంగా ఎవర్నో ఒకళ్ళని పెళ్లి చేసుకోవడానికి సిద్ధం చేసుకునే వుండివుంటుంది. నువ్వు తన మీద డేగకన్ను వేసివుంచావని తెలిసి నీకు తెలియకుండా జాగ్రత్తపడుతూందేమో." ఈ సారి కంగారు కనిపించింది పంకజం మాటల్లో.

"నువ్వు అనవసరంగా కంగారు పడకే. అదంత పని చెయ్యదులే." నిజానికి ఈ సారి తన మామయ్య వసంతరావులో కూడా కంగారు కనిపించింది

"అవును నాన్నా. అమ్మ చెప్పినదాన్ని కూడా కాదనలేను నేను. అది అంత తెలివైనది. దాన్ని తక్కువ అంచనా వెయ్యకండి. దాన్ని తప్పు తోవ పట్టించడానికి, ఇంకా డ్రగ్ అడిక్ట్ ని చెయ్యడానికి నేనెంత ప్రయత్నం చేసాను? ఏ సందర్భంలోనూ నన్ను అనుమానించినట్లుగా కనిపించలేదు. కానీ ఒక్కసారి కూడా తప్పుతోవ పట్టలేదు. ఇరవై రెండు రాగానే పెళ్లి చేసుకుని ఆస్తి అంతటిమీద హక్కు సంపాదించి మనల్ని ఇంట్లోనుంచి గెంటేయడానికి ప్లాన్తో వుండివుంటుంది." తన కజిన్ లో కంగారు ఏ మాత్రం తగ్గలేదు.

"అంతవరకు రానివ్వనులేరా. కంగారు పడకు." తన మామయ్య అన్నాడు.

"ఏంటి కంగారు పడకు? మీరిలాగే అంటూ అది మనల్ని ఇంట్లోనుంచి గెంటేసే వరకూ ఆలోచిస్తూ వుండండి." తట్టుకోలేక బరస్ట్ అయిపొయింది తన అత్త.

"అమ్మా, నాన్నని అనవసరంగా కంగారు పెట్టకు. మనం ఏ స్టెప్ తీసుకున్నా జాగ్రత్తగా అలోచించి తీసుకోవాలి. ఒక మనిషిని అడ్డు తప్పించుకోవడం అంటే సినిమా లో చూపించినట్టుగా కాదు. చాలా అలోచించి చెయ్యాలి."

తన బావ శేషేంద్ర ఆలా అనడం వినగానే తన గుండెవేగం పెరిగిపోయింది. ఈ దుర్మార్గులు ఏమి ఆలోచిస్తున్నారో ఆలోచించలేనంత తెలివితక్కువది కాదు తాను.

"ఇప్పటివరకూ ఎంత సెన్స్ లెస్ గా బిహేవ్ చేసినా మొదటిసారిగా కాస్త సెన్స్ తో మాట్లాడావురా." తన మామయ్య అంటున్నాడు. "నేను ఒప్పుకుంటాను. అది అంతకు సమర్దురాలే. తనకి ఆస్తిమీద సర్వాధికారాలు వచ్చి మనల్ని బికారులు చేసేముందు ఎదో ఒకటి చేసెయ్యాలి."

"భయపడకండి నాన్నా. ఇన్ని సంవత్సరాలుగా మంచి పరపతి సంపాదించారు చుట్టుపక్కలంతా. మనం నమ్మదగ్గ ఒక వ్యక్తితో చిన్న ఆక్సిడెంట్. ఫినిష్. అందరినీ, ఇంకా పోలీసులని కూడా అది కేవలం ఆక్సిడెంట్ అని నమ్మించడం పెద్ద కష్టం అయినా పనేమీ కాదు." గొంతులో ఏమాత్రం ఫీలింగ్ లేకుండా అన్న తన బావ మాటలు విన్నాక, ఎంత అదే వాళ్ళ ఆలోచన అని తెలిసినా మరోసారి ఆమె గుండె గతి తప్పింది.

"ఇప్పటివరకూ ఆలస్యం చేసి చేసిన తెలివితక్కువ చాలు. ఇప్పటికయినా కరక్ట్ గా దాని అడ్డు తప్పించండి." తన అత్తలో కోపం మాత్రం అలాగే వుంది. "ఏది ఏమైనా వాళ్ళ నాన్న అలాంటి విల్లు రాసి చచ్చాడు కాబట్టి మనం బ్రతికాం. లేకపోతె ఆ గుండెలు తీసిన బంటు తనకి మెజారిటీ రాగానే ఆస్థి మీద హక్కు వచ్చి మనల్ని ఇంట్లోనుంచి గెంటేసేది."

"అలాంటి వీలునామాలు రాయడం ఆ కుటుంబంలో అలవాటుగా రావడం మన మంచికే. తన వంశం లో ఆచారం గా వస్తూన్న అది పాటిచండంవల్ల తన కూతురికి వచ్చే నష్టం కానీ మనకొచ్చే లాభం కానీ ఆ తండ్రి ఆలోచించ లేకపోయాడు." నవ్వుతూ అన్నాడు వసంతరావు.

"తెలిసిన విషయాలు మీరిప్పడు ఏకరవు పెట్టక్కర్లేదు. దాని ఆస్థి అంతా మన చేతుల్లోకి వచ్చేవరకు మీ సంతోషాన్ని రెజెర్వ్ చేసుకోండి." తన అత్త కోపాన్ని తగ్గించుకునే ప్రయత్నం చేస్తూంది.

"రిలాక్స్ డియర్. సాధ్యమైనంత త్వరలో దాని అడ్డు తప్పించేస్తాను. ఒకప్పుడు కాదుకానీ ఇప్పుడు పోలీస్ కమిషనర్ కూడా నాకు మంచి ఫ్రెండ్. ఎవ్వరికి మనమీద అనుమానం రాకుండా మేనేజ్ చేస్తాను."

తన గుండెవేగం ఇంకా పెరిగి పోతూ ఉంటే మొదట ఎవరో వింటున్నట్టుగా వాళ్ళకి అనుమానం రాకూడదని అక్కడినుండి మేడమీద తన గదిలోకి చప్పుడు చెయ్యకుండా వెళ్ళిపోయింది.

తన మామయ్య మాటల్లో అతిశేయోక్తి ఏమీ లేదు. చిల్లిగవ్వ స్వంతంగా సంపాదించలేక పోయినా తన ఆస్తినంతా అడ్డుపెట్టుకుని చుట్టుపక్కల అంతా పరపతి బాగానే సంపాదించాడు. తనని ఎదో ఒకలాగా చంపించేసి, అది యాక్సిడెంట్ అని చాలా ఈజీగా అందర్నీ నమ్మించేగలడు. గదిలోకి వెళ్ళాక రాబోయే ప్రమాదంనుండి ఎలా తెప్పించుకోవాలా అని తీవ్రంగా ఆలోచించడం మొదలు పెట్టింది.

తన మామయ్య వాళ్ళు ఇలాటిదేదో ప్లాన్ చేస్తున్నారని తనకి చాలా రోజులుగా అనుమానంగానే వుంది. ఈ ప్రమాదం నుండి ఎలా తప్పించుకోవాలా అని తీవ్రంగా ఆలోచిస్తూంది కూడా. కానీ తన తెలివితేటలోతో ఎంతో ఆస్తి సంపాదించిన తన డాడ్ కేవలం ఆచారంగా వస్తోందని అలాంటి వీలునామా రాయడం వల్ల తనకి వచ్చే ప్రమాదం గమనించలేకపోయాడు. కానీ అలాంటి వీలునామాలు రాయడం అలవాటుగా రావడం ఏమిటో తనకి ఎప్పుడూ అర్ధం కాదు.

ఆ కుటుంబంలో తరతరాలుగా ఒక వింత ఆచారం అలవాటుగా వస్తూంది.  ఆ కుటుంబంలో ఆడపిల్లలకి ఇరవై రెండు సంవత్సరాలు నిండి పెళ్లి అయితేకాని తండ్రి సంపాదించిన ఆస్తిమీద హక్కురాదు. ఒకవేళ ఇరవై రెండు సంవత్సరాలు నిండకుండా పెళ్లి చేసుకుంటే వాళ్ళకి తండి ఆస్తి మీద హక్కు ఎప్పటికీ రాదు. ఆ వంశంలో కొంతమంది ఆడవాళ్లు పరిపక్వత లేకుండా పెళ్లి చేసుకుని ఆస్తులు తగలేస్తే, ఇంకొంతమంది ఆడవాళ్లు చాలా కాలంపాటు పెళ్లి చేసుకోకుండా వుండి ఆస్తులు తగలేశారుట. ఎలాంటి ప్రమాదం లేకుండా ఉండడానికి అటువంటి వీలునామాలు రాయడం ఆచారంగా వస్తూంది తమ వంశంలో. కానీ ఇప్పటివరకు తన వంశంలో ఏ ఆడపిల్లకైనా ఇబ్బంది వచ్చిందోలేదో కానీ తనకి మాత్రం ఇలాంటి ప్రమాదం వచ్చిపడింది.

ఆలోచనల్లో గమనించలేదు కానీ తను బస్సు స్టేషన్ కి వచ్చేసింది. సరిగ్గా నాలుగు గంటలకి ఇక్కడినుంచి ఫస్ట్ బస్సు వుంది. అదెక్కి టౌన్ లోకి వెళ్ళాక అక్కడినుండి రైల్వే స్టేషన్ కి వెళ్ళాలి ఆటోలో. అక్కడ ట్రైన్ ఎక్కాక ఒకటిన్నర రోజుల ప్రయాణం తరువాత ఇంకో టౌన్ లో దిగాలి. అక్కడినుండి ఇంకో బస్సు లో ఎనిమిది గంటలు ప్రయాణం చేసి మళ్ళీ ఇంకో ఆటోలో ఇంకో అరగంట ప్రయాణం చేస్తే కానీ ముమ్మర విలేజ్ కి వెళ్ళలేదు. కానీ ఆ విలేజ్ లోకి అడుగుపెట్టి తాను కలుసుకోబోయే వ్యక్తి గురించి ఆలోచిస్తూంటే మాత్రం ఎదో మధురానుభూతితో నిండిపోయింది సుస్మిత మనస్సు. అతని ఇంట్లో తను ప్రస్తుతం ఆశ్రయం పొందడం ఎంత క్లిష్టమో తెలిసినా, అక్కడికి వెళ్తున్నాను అతన్ని కలుసుకోబోతున్నాను అన్న ఆలోచనే ఎంతో థ్రిల్లింగా వుంది. అసలు నిజంగా తను ఎందుకు అక్కడికి వెళ్తూంది అనే ఆలోచిస్తే, అది జరిగే పనేనా అని భయంగా కూడా వుండి. తను అనుకున్నట్టుగా జరగక పొతే ఏం చెయ్యాలో తోచడం లేదు.

'మదన్' బస్ స్టేషన్లో వున్న బెంచీలో కూలబడి, వెనక్కి వాలి రిలాక్స్డ్ గా కళ్ళు మూసుకున్నాక అనుకుంది సుస్మిత. 'ఎంతో ఆశ తో నా దగ్గరికి వచ్చిన నీతో పొగరుగా మాట్లాడి నీకు శత్రువునైపోయాను. తరువాత నిన్ను కలుసుకుని, నీకు అపాలజీ చెప్పి, ఫ్రెండ్షిప్ చెయ్యాలని ఎంతగా అనుకున్నానో నీకు తెలిసే అవకాశం లేదు. ఇప్పుడు నీ దగ్గరకే ఆశ్రయానికి వస్తున్ననన్ను ఏమంటావో బాధపడడం లేదు. నా మనసులో అసలు ఆలోచన తెలిస్తే ఎలా రియాక్ట్ అవుతావో అంచనాకి అందడం లేదు. '

ఆ రోజు తను ప్రవర్తించిన తీరు గుర్తుకురాగేనే మరోసారి తనమీద తనకే కోపమొచ్చేసింది సుస్మితకి. తను, మదన్ ఒకే కాలేజీ లో చదివేవారు. కాకపోతే తను ఫస్ట్ ఇయర్ లో వున్నప్పుడు మదన్ ఫైనల్ ఇయర్. మంచి ఎక్సెర్సయిజ్డ్ బాడీతో హ్యాండ్సమ్ గా వున్న మదన్ ని మొదటి సారి చూసినప్పుడే చాలా ఇంప్రెస్ అయింది. కానీ అందరూ తన వెంటపడుతూ వున్నప్పుడు తను వెళ్లి అతని వెంటపడడం ఇగోకి అడ్డొచ్చింది. చాలామంది అమ్మాయిలు అతని వెంట పడుతూ వున్నా, మనసు ఎంత గోల చేస్తూవున్నాఅదే ఇగోతో ఆగి పోయింది. కానీ తనే తన దగ్గరకి వచ్చి పలకరించినప్పుడు తనెందుకు ఆ అవకాశం యూజ్ చేసుకోలేకపోయింది? ఆ రోజు ఆ సంఘటన తలుచుకుంటూ ఉంటే ఈ రోజుకీ తన మీద తనకే మండిపోతుంది.

"నా కజిన్ మాధురికి మీరు కూడా ఫ్రెండ్ కదా." ఇంక ఫైనల్ ఎగ్జామ్స్ దగ్గర పడుతున్నాయనగా తన దగ్గరికి వచ్చి అన్నాడు మదన్.

"అఫ్ కోర్స్. అయితే..." మోహంలో ఇరిటేషన్ ఇమిటేట్ చేస్తూ అడిగింది.

వెంటనే అతని మొహం అంతా హర్ట్ ఫీలింగ్ తో నిండిపోయింది. "నా క్లోజ్ ఫ్రెండ్ కి మీరు కూడా ఫ్రెండ్ కాబట్టి మీ గురించి తెలుసుకోవాలనుకున్నా." ఆ వాయిస్ లో కూడా బాధ వుంది.

"కానీ నా క్లోజ్ ఫ్రెండ్ ఫ్రెండ్స్ అందరి గురించి తెలుసుకోవాలని నాకు లేదు." ఆలా అన్నాక ఇంకేం మాట్లాడకుండా అక్కడినుండి వెళ్ళిపోయింది.

తక్కిన అందరి అబ్బాయిలలాగే తానెలా మాట్లాడిన మళ్ళీ మళ్ళీ మాట్లాడడానికి ప్రయత్నిస్తాడేమోనన్నతన అంచనా తప్పయిపోయింది. తను పరీక్షలు రాసి వూరెళ్ళిపోయేలోపు మళ్ళీ ఒక్కసారి కూడా తనతో మాట్లాడే ప్రయత్నం చెయ్యలేదు. తను ఎంతో డిజప్పోయింట్ అయింది. అయినా కాలం గడిచే కొద్దీ తన గురించి మరిచిపోయింది. కానీ తను ప్రస్తుత ప్రమాదం నుండి ఎలా బయటపడాలి అని పదే పదే ఆలోచిస్తూంటే అంతసేపూ మదనే గుర్తుకు వచ్చాడు. అప్పటికికాని బోధపడలేదు తనకి మదన్ మీద వున్నది జస్ట్ ఫీలింగ్ కాదని, తనెప్పుడూ మదన్ ని మర్చిపోలేదని. ఓకవేళ తనకి ఇప్పటికే పెళ్ళయిపోయివుంటే ఏమిటి పరిస్థితి అన్న ఆలోచన వచ్చినా, మదన్ దగ్గరికే వెళ్లాలన్న అభిప్రాయాన్ని మాత్రం మార్చుకోలేకపోయింది. ఎదో మాటల్లో మాధురి దగ్గరనుంచి ఆ రోజుల్లోనే మదన్ గురించి రాబట్టింది. ఇంచుమించులో నాలుగు సంవత్సరాలు తరువాత అక్కడికి వెళ్ళబోతూ వుంది.

"ఆ వూళ్ళో వాళ్ళు చాలా మోతుబరులు. భూములు, పొలాలు, తోటలు ఇంకా పెద్ద ఇల్లు వున్నాయి. ఆ ఊల్లోకెల్లా పెద్ద ఇల్లు వాళ్లదే." మాధురి మాటల సందర్భంలో తనతో చెప్పింది గుర్తుకు వస్తూంది.

సుస్మితని డిస్టర్బ్ చేస్తూ బస్ వచ్చి ఆగింది బస్ స్టేషన్ లోకి. 'మదన్. మనసులో కొండంత ఆశతో ఇంకా కొండంత ప్రేమతో నీ దగ్గరికే వస్తున్నా. ఆ దేవుడు నాలో నీ మీద వున్న ప్రేమని నువ్వు గమనించేలా చేసి నాకు ఆశ్రయం ఇప్పించాలని కోరుకుంటున్నా. ఇంకా ఆ తరువాత నా ప్రేమని నువ్వు అంగీకరించి నన్ను పెళ్లి చేసుకోవాలని కూడా కోరుకుంటున్నా. ' బస్ కదులుతూ వుంటే సీట్లో వెనక్కి వాలి రిలాక్స్ అవుతూ అనుకుంది సుస్మిత. ఆ తరువాత ఎప్పుడూ నిద్రపట్టేసిందో ఆ అమ్మాయికి తెలియలేదు. 

చాప్టర్-1

ఆ ఏటిపక్కన వున్న తమ పెద్ద తోటలో ఆలా సమయం గడపడం అంటే మదన్ కి చాలా ఇష్టం. ఇక్కడికి వచ్చి వున్నాడు అంటే ఎంత సమయం గడిచేది కూడా తనకి తెలియదు. ఒక్కక్కసారి సాయంత్రం నాలుగు ఆలా ఇక్కడికి వచ్చాడు అంటే రాత్రి ఎనిమిది తొమ్మిది వరకు కూడా ఈ తోటలో వుండిపోతాడు. చిన్నపటినుంచి ఇదే తోటలోకి వస్తూన్నా, ఇదే తోటలో వున్న ఫామ్ హౌస్ లో గడుపుతూన్నా తనకెప్పుడూ వాటిమీద విసుగురాలేదు. నిజానికి ఈ ముమ్మర గ్రామం అన్నా, ఈ గ్రామంలో వున్న తమ భూములు, పొలాలు అన్నా కూడా మదన్ కి ఎంతో ఇష్టం. తాత్కాలికంగా కూడా వాటిని వదిలి ఎప్పుడూ వదిలి వెళ్లాలని అనిపించలేదు. వీటన్నింటికన్నా కూడా తనని అమ్మని నాన్నని మించి చూసుకునే అన్నయ్య వదిన అంటే ఇంకా ప్రాణం. అందుకే తాను ఎక్కడో దూరంగా వున్న టౌన్ లో హాస్టల్ లో వుండి కాలేజ్ లో చదవాలని తన అన్నయ్య అన్నప్పుడు తనెంతమాత్రం ఒప్పుకోలేదు. 

"ఇక్కడే ఇలా గడుపుతూ పల్లెటూరి బైతు వి అనిపించుకుంటావా? నువ్వు టౌన్ కి వెళ్లి అక్కడ హాస్టల్ లో వుండి కాలేజ్ లో చదవాల్సిందే." తన అన్నయ్య పట్టుపట్టడం ఇంకా తన వదిన కూడా వంతపాడటం తో తనకెలాగో మూడు సంవత్సరాలు అతికష్టం తో ఈ వూరికి చాలా దూరంగా హాస్టల్ లో వుండి ఆ కాలేజ్ లో చదవక తప్పలేదు. ఇప్పటికి మూడు సంవత్సరాలు అలా అయింది ఆ కాలేజ్ చదువు పూర్తయ్యి. ఈ మూడు సంవత్సరాలలోనూ ఎప్పుడో అప్పుడప్పుడు తప్ప తను ఈ తోటలోకి రావడం మిస్సయింది లేదు. తను ఈ తోటలోకి వచ్చాడు అంటే కనీసం ఒక గంటయినా ఇక్కడ గడపకుండా వెళ్ళడు.

"ఇక్కడ నీకొచ్చే ఆనందం అంతా వదులుకుని నువ్వింటికి రావాల్సిన అవసరం వచ్చింది." వెనకనుండి వంశీ మాటలు వినపడి చిరాగ్గా వెనక్కి తిరిగాడు మదన్. "ఏమిటి ఈ చెట్ల మధ్య నీకు కలిగే ఆనందమో నాకు బోధపడదు. సమయమే తెలియదు ఇక్కడికి వస్తే నీకు."

"మధ్యలో నీకొచ్చిన ఇబ్బంది ఏమిటి?" కోపంగా అన్నాడు మదన్. "ఇంతకీ నేనెదుకు ఇంటికి బయలుదేరి రావాలి ఇప్పుడు?"

"ఎవరో వచ్చారు చాలా దూరం నుంచి నీ గురించి." సడన్గా ఒక వింత ఎక్స్ప్రెషన్ తో పాటుగా ఒక చిరునవ్వు కూడా వచ్చింది వంశీ పెదవుల మీదకి. "తనకి నువ్వే కావాలంట."

"నా గురించి చాలా దూరంనుంచి వచ్చే వాళ్లెవరు? ఎందుకొచ్చారు?" మదన్ భృకుటి ముడిపడిపోయింది.

"అది తెలుసుకోవాలంటే ఆలస్యం లేకుండా ఇంటికి వెళ్ళు. నాకు ఈ ఫామ్ హౌస్ లో కొంత పని వుంది అది చూసుకుని ఇంటికి వస్తాను." ఆలా చెప్పాక పిలుస్తూవున్నావెనక్కి తిరిగి చూడకుండా వెళ్ళిపోయాడు వంశీ.

 వచ్చిన కోపాన్ని కంట్రోల్ చేసుకుంటూ వచ్చింది ఎవరో గెస్ చెయ్యడానికి ప్రయత్నం చేస్తూ ఇంటివైపు అడుగులు వేసాడు మదన్. కానీ ఎంత ఆలోచించినా వచ్చింది ఎవరో మాత్రం బోధపడడం లేదు. ఎవరో కొంత మంది క్లోజ్ ఫ్రెండ్స్ వున్నారు కానీ తనకి ఫోన్ చెయ్యకుండా ఇలా రాత్రి అయిపోతూ ఉంటే వచ్చే వాళ్లెవరు?

"అన్నయ్యా నా గురించి ఎవరో వచ్చేరుట కదా. ఎవరు, ఎక్కడ వున్నారు?" ఇంటిముందు కుర్చీలో కూర్చుని వున్న అన్నయ్య ముకుందాన్ని అడిగాడు మదన్.

"ఇక్కడివరకూ వచ్చేవు కదా. ఆలా నాలుగు అడుగులు వేసి వంటింట్లోకి వెళ్ళు. అక్కడ మీ వదినతో మాటల్లో చాల బిజీ గా వున్నారు తను." మోహంలో అదొకరకమైన ఎక్స్ప్రెషన్ ఇంకా చిరునవ్వుతో అన్నాడు ముకుందం.

"వంటింట్లో వదినతో బిజిగానా? నాకస్సలు అర్ధం కావడం లేదు." ఇంటి లోపలికి నడుస్తూ అన్నాడు మదన్.

"నాకూ ఏమీ అర్ధం కావడం లేదు. నువ్వు ఇన్ని రోజులూ చాలా అమాయకుడివనుకున్నా." అన్నయ్య మాటలు వినిపించినా వెనక్కి తిరిగి సమాధానం చెప్పే ఓపికలేక ముందుకే నడిచాడు మదన్. అసలే మనసంతా విపరీతమైన కంఫ్యూజింగా వున్నా ఇంకా ఎవరో గెస్ చెయ్యడానికి ట్రై చేస్తూ వంటింట్లోకి అడుగు పెట్టాడు మదన్.

వంటింట్లో తన వదిన పక్కనే స్టవ్ దగ్గర ఎవరో అమ్మాయి నిలబడి మాట్లాడుతూ వుంది, తన వదిన ఎదో బిజిగా పనిచేసుకుంటూ ఉంటే. తన గురించి వచ్చింది ఒక అమ్మాయా? మనసంతా ఆశ్చర్యంతో నిండిపోయింది మదన్ కి. ఇంకా గెస్ చేసే ఓపిక లేక "వదినా" అన్నాడు చిన్న గొంతుతో.

ఆ పిలుపు వినగానే తన వదిన వనజ మాత్రమే కాదు, ఆ అమ్మాయి కూడా వెనక్కి తిరిగి చూసింది. అప్పటికే ఆశ్చర్యంతో నిండిపోయిన మదన్ మనస్సు ఒక్కసారి షాక్ తో నిండిపోయింది. కలలో కూడా ఊహించని విషయం తనిక్కడకి ఈ రోజు వస్తుందని.

"నువ్వా?" ఆశ్చర్యంతో ఎలా అన్నాడో తనకే తెలియదు.

"ఆ నేనే." ఆ అమ్మాయి ఎంత అందంగా వుందో, నవ్వూ అంత అందంగానూ వుంది. "ఎదో నీకు ఫోన్ చెయ్యకుండా వచ్చినంత మాత్రాన నువ్వు ఇంతగా ఆశ్చర్యపోవాలా? నీ లవర్ ని నీకు ఇంటిమేషన్ ఇవ్వకుండా రాకూడదా?" ఆ గొంతు కూడా అప్పటి గొంతు లాగే, అంత మధురంగానూ వుంది.

"నువ్వు నాకు లవర్ వా?" మదన్ లో షాక్ ఇంకా ఎక్కువ అయిపోయింది.

" ఏం కాదా? నేను మీ అన్నావదినల దగ్గర ఏమీ దాచలేదు. అంతా చెప్పేసాను." ఆ మోహంలో బెరుకు కానీ, కంగారు కానీ ఏమీ లేవు. చాలా స్థిమితంగా మాట్లాడుతూంది.

"ఏం చెప్పావు వాళ్ళ దగ్గర?" మదన్ లో షాక్ కాస్తా కోపంగా మారిపోయింది. ఆ రోజు తనతో ఎంత పొగరుగా మాట్లాడిందో ఎప్పటికీ మరిచిపోడు తను. కానీ ఫ్రెండ్ అని కూడా కాదు లవర్ ని అని చెప్పడమేమిటి? ఏ ఉద్దేశంతో ఆలా ఆందో బోధపడడం లేదు.

"మాకు ఏం చెప్పిందో అంతా నీకూ చెప్తుంది. మేడ మీద నీ గదిలోకి తీసుకుని వెళ్లి మాట్లాడు. చాలా రోజులకి కలుసుకున్నారు. ఇక్కడ ఇలా వాదన పడొద్దు." ఆ అమ్మాయి చెప్పినదంతా విన్న తరువాత వనజకి మదన్ మాట్లేడే తీరు ఆశ్చర్యంగా వుంది.

ప్రస్తుతానికి అదే మంచిదనిపించింది మదన్ కి. ముందుగా తనెందుకు ఇక్కడికి వచ్చిందో, తన వాళ్ళతో ఏమి మాట్లాడిందో అడిగి తెలుసుకోవాలి. తరువాత తక్కిన విషయాలు ఆలోచించొచ్చు. 

&

"నాకు ఒక నలభై రోజుల పాటు మీ ఇంట్లో చోటు కావాలి. తరువాత మీకు ఏ ప్రాబ్లెమ్ సృష్టించకుండా నేను ఇక్కడనుండి వెళ్ళిపోతాను. నేను ఇక్కడికే ఎందుకు వచ్చాను, నా ప్రాబ్లెమ్ ఏమిటి, ఇలాంటి ప్రశ్నలేమి అడగొద్దు." మళ్ళీ ఆ గొంతులో అదే పొగరు.

"నువ్వు ఏమి అనుకొంటున్నావో నాకు బోధపడడం లేదు. కానీ నిన్ను ఈ ఇంట్లోనుండి బయటకి పంపించేయడం నాకు చిటికలో పని." తనలో కోపం ఇంకా ఎక్కువైపోతూ ఉంటే అన్నాడు మదన్.

"నేను నీ అన్నావదినలకి మనం లవర్స్ అని చెప్పాను. నన్ను చూసి వాళ్ళు చాలా ఇంప్రెస్ అయ్యారు. నన్ను ఇంట్లోనుంచి పంపించేయడం నీకు అంత తేలికగా అయ్యే విషయం కాదు." మోహంలో అదే స్థిమితం, మాటల్లో అదే పొగరు.

"విషయం పూర్తిగా తెలీక మా వాళ్ళు అలా అనుకుంటున్నారు. ఎంత త్వరగా మా వాళ్ళకి అసలు విషయం చెప్పి నిన్ను ఈ ఇంట్లోనుంచి గెంటించేస్తానో చూస్తూ వుండు." కోపంగా వెనక్కి తిరిగాడు మదన్.

"జస్ట్ ఏ మూమెంట్." తన గొంతు విని వెనక్కి తిరిగి ఆమె మొహంలోకి చూసాడు మదన్. ఇంకొక సమయంలో అయితే ఆ పెదాల మీద చిరునవ్వు ఏంతో మధురంగా అనిపించి ఉండేది కానీ ప్రస్తుతం పూర్తి ఇరిటేషన్ కలిగిస్తూ వుంది.

"నీకంత కోపం తెప్పించిన అమ్మాయి నీ ఇంటికొచ్చి నీతో ఇలా మాట్లాడుతూంది అంటే తను ఏ సపోర్ట్ తో మాట్లాడుతోందో తెలుసుకోవాలని నీకు అనిపించడం లేదా?"

"ఇంతకీ నువ్వు చెప్పదలుకున్నది ఏమిటి?" తనకి దగ్గరగా వచ్చి మొహంలోకి చూస్తూ ఇంకా కోపంగా అడిగాడు మదన్.

"కూచుని మాట్లాడుకుందామా? కాళ్ళు లాగేస్తూ వున్నాయి." అక్కడే వున్న బెడ్ దగ్గరకి వెళ్లి ఎడ్జిలో కూలబడుతూ అంది సుస్మిత.

"నీతో గంటలతరబడి డిస్కషన్ పెట్టుకునే ఓపిక నాకు లేదు. ఇంతకీ ఏమిటి నీ ధైర్యం?" తనకి దగ్గరికి వెళ్లి మరోసారి తన మొహంలోకి చూస్తూ అడిగాడు మదన్. ఇప్పుడు కోపంతో పాటు ఎదో భయం మొదలైంది.

"ఇట్స్ ఒకే దెన్." చేతులు రెండూ ఒళ్ళో పెట్టుకుని, గట్టిగా ఆవలించి అంది సుస్మిత. "నేను ఈ ఇంటికి వచ్చి ఫస్ట్ నీ క్లోజ్ ఫ్రెండ్ ని అని చెప్పాక నన్ను చాలా వార్మ్ గా రిసీవ్ చేసుకున్నారు మీ అన్న వదిన. తరువాత మీ వాళ్ళకి మనిద్దరం లవర్స్ అని కూడా చెప్పేసాను. అదొక ప్లెజెంట్ షాక్ వాళ్ళకి. అఫ్ కోర్స్ ఒక రిజర్విడ్ టైపు నీలాంటి అబ్బాయికి నాలాంటి అమ్మాయి క్లోజ్ ఫ్రెండ్గా ఇంకా లవర్ గా ఉందంటే ఎవరికైనా నమ్మడం కష్టమే అనుకో కానీ నాలాంటి అందమైన అమ్మాయి చెప్పాక నమ్మకపోవడానికి మనస్కరించలేదు వాళ్ళకి. కాస్త రిఫ్రెష్ అయ్యాక నన్ను రెస్ట్ తీసుకోమని ఈ రూంలోకి పంపించారు. మామూలుగా అయితే పంపించరేమో కానీ నీ లవర్ ని అని కూడా చెప్పాను కదా."

"నీ చెత్తవాగుడు ఆపి నన్ను దేనితో బ్లాక్ మెయిల్ చెయ్యాలని ఆలోచిస్తున్నావో అది చెప్పు?" కోపాన్ని కంట్రోల్ చేసుకోవడం చాలా కష్టంగా వుంది మదన్ కి.

"వాట్? అప్పుడే నేను నిన్ను బ్లాక్ మెయిల్ చెయ్యబోతున్నానని కనిపెట్టసావా? చాలా ఇంటెలిజెంట్ వి నువ్వు."

"ముందు విషయానికి రా." కోపంగా అరిచాడు మదన్. తన నవ్వు ఎంతో అందంగా అనిపిస్తూ వున్నాపీక పిసికి చంపాలన్నంత కోపంగా వుంది మదన్ కి.

"అసలు డైరీ రాయడమే ఒక తెలివి తక్కువ పని, టైం వేస్ట్. అందుకనే నేను డైరీ ఎప్పుడూ రాయను. ఒకవేళ రాయాలని అనిపించినా అలాంటి విషయాలన్నీ డైరీ లో అస్సలు రాయకూడదు. ఒకవేళ రాసినా ఆ డైరీ ఎవరి చేతిలోకి వెళ్లకుండా చాలా జాగ్రత్తగా సీక్రెట్ గా ఉంచాలి."

"ఇది నా రూమ్. ఇందులోకి నేను, నా వాళ్ళు తప్ప ఎవరూ రారు. వచ్చినా నా వాళ్ళెవరూ మేనర్స్ లేకుండా ఇంకొకళ్ళ డైరీ తీసి చదవరు." తన అనుమానం నిజం అయింది. తనని దేనితో బ్లాక్మెయిల్ చెయ్యబోతూ వుందో బోధపడి పోయింది మదన్ కి. "నీ మాటలు నమ్మి నిన్ను నా రూంలో రెస్ట్ తీసుకోమంటే మేనర్స్ లేకుండా నా డైరీ తీసుకుని చదవడమే కాకుండా నన్ను బ్లాక్ మెయిల్ చెయ్యాలని చూస్తావా? కానీ ఆ డైరీ లో నేను భయపడాల్సినట్టుగా ఏమీ లేదు."

"నువ్వా చిట్టిరాణి ని వంతెన మీద నుండి నది లోకి తోసి చంపేసావు, ఇది నువ్వు భయపడాల్సిన విషయం కాదా?"

"షట్ అప్!" కోపంగా అరిచాడు మదన్. "అసలు జరిగిందేమిటో అందులో చాలా క్లియర్ గా రాసాను. అది చదవలేదా? తను పెనుగులాటలో నదిలో పడిపోయింది, నేను తొయ్యలేదు."

"నువ్వలా చెప్తే ఎవరు నమ్ముతారు బాస్? ఎదో శిక్ష నుండి తప్పించుకోవడానికే డైరీ అలా రాసావు ఇంకా అలా చెప్తున్నావు అనుకుంటారు. నీ అదృష్టం, ఆ సంఘటన జరిగినప్పుడు ఎవరూ చూడలేదు, కానీ ఆ డైరీ లో ఆ విషయం ఎవరి కంటపడ్డా చాలా ప్రమాదం. మోరోవర్ మొత్తం మీ ఇద్దరి కథ అంత ఆ డైరీ లో చాలా క్లియర్ గా రాసేసావు."

"మై గాడ్!" అక్కడున్న కుర్చీలో కూలబడి తన తలని రెండు చేతుల్లోకి తీసుకున్నాడు మదన్.

"ఒక్క ఫార్టీ డేస్ ఓపిక పట్టు. ఆ డైరీ నీ చేతుల్లో పెట్టి నా దారిని నేను పోతాను. ఇద్దరికీ ఏ ప్రాబ్లమ్ ఉండదు." కొంచెం బ్రతిమాలే ధోరణి లో అంది సుస్మిత.

"మా ఇంట్లో ఫార్టీ డేస్ ఆశ్రయానికి నువ్విలా నన్ను బ్లాక్ మెయిల్ చెయ్యాల్సిన అవసరం లేదు. నువ్వు నన్ను మామూలుగా అడిగినా ఒప్పుకునే వాడిని. ఒక అమ్మాయి ఆశ్రయం కావలనంటే కాదనేంత కుసంస్కారిని కాదు." కుర్చీలో వెనక్కి జరగిలబడి అన్నాడు మదన్.

"ఆ చూసాగా నన్ను చూడగానే నీ రియాక్షన్! నీ మాటలు నేను నమ్మను. ఈ ఫార్టీ డేస్ అయ్యే వరకు ఆ డైరీ నా దగ్గర ఉండాల్సిందే." దృఢంగా అంది సుస్మిత.

"మహా అయితే ఆ డైరీ నీ సూట్ కేసు లో పెట్టి ఉంటావు. కావాలంటే ఆ డైరీ ఇప్పుడే నేను తీసుకుని డిస్ట్రాయ్ చెయ్యగలను." కుర్చీలోనుంచి లేచాడు మదన్.

"నేను మీ అన్న వదినలకి, ఇంకా ఈ వూళ్ళో వాళ్ళకి కూడా వంతెన మీద నీకు చిట్టిరాణి కి పెనుగులాట జరిగిందందని, అప్పుడు నువ్వు తనని నది లోకి తోసేసావని చెప్పగలను. అఫ్ కోర్స్, వేరే ప్రూఫ్ లేకపోయినా నీ మీద స్ట్రాంగ్ డౌట్ రావడానికి అది చాలు కదా." అదే ధృడత్వంతో అంది.

"యు డెవిల్. నీలాంటి అమ్మాయినా ఒకప్పుడు కావాలనుకున్నాను అనుకుంటే నా మీద నాకే అసహ్యం వేస్తూంది." ఎందుకో సుస్మితని అసహ్యించుకోవాలన్నాఅసహ్యం కలగడం లేదు. అలా మాట్లాడుతూ వున్నా, అలా బ్లాక్ మెయిల్ చేస్తూ వున్నా కూడా తనెంతో అందంగానే కనిపిస్తూ వుంది.

"ఫార్టీ డేస్, జస్ట్ ఫార్టీ డేస్. దిస్ ట్రబులింగ్ థింగ్ విల్ బి ఓవర్ ఫర్ మీ అండ్ యు ఆల్సో. అంటిల్ దెన్ జస్ట్ ట్రై టు బి ఏ గుడ్ బాయ్." బెడ్ మీద పడుకుని కళ్ళు మూసుకుంటూ అంది సుస్మిత. "నేను మీ అన్న వదినలకి నేనిక్కడ ఒక ఫార్టీ డేస్ వుండబోతున్నానని చెప్పలేదు. ఆ చెప్పే బాధ్యత నీదే. ఇప్పటికింకా ఒకవేళ వాళ్ళు నేను నీ లవర్ ని అని కన్విన్స్ కాకపోతే అలా కన్విన్స్ చెయ్యాల్సిన బాధ్యత కూడా నీదే."

&

"తను మనింట్లో నలభై రోజులు కాదు, ఎప్పటికీ ఇక్కడే ఉంటానన్న నాకు ఎలాంటి అభ్యంతరం లేదు. తను అంత బాగా నచ్చేసింది నాకు." మదన్ చెప్పింది వినగానే మదన్ మొహంలోకి చూస్తూ అంది వనజ. "కానీ నాకు నచ్చనిదల్లా నీకొక లవర్ ఉందని మాకు ఎందుకు చెప్పలేదు? మాకు కావాల్సిందల్లా నీ ఆనందమే కదా."

ఆ సమయం లో కిచెన్ లో ముకుందం, వనజ ఇంకా వంశీ కూడా వున్నారు.

"అలా చెప్తే మీరు వెంటనే పెళ్లి చేసేసుకోమంటారని చెప్పలేదు. నాకింకా ఒకటి రెండు సంవత్సరాలు బాచిలర్ గానే ఉండాలని వుంది." అలా చెప్పాలని తట్టినందుకు ఆనంద పడ్డాడు మదన్.

"నేను ఇప్పుడూ అదే మాట అనబోతూ వున్నాను. మీరిద్దరూ లవర్స్ అయితే వెంటనే పెళ్లి చేసుకోండి. ఆ అమ్మాయి వయసు విషయం నాకు తెలియదు కానీ నీకప్పుడే ఇరవై ఐదు." మదన్ అన్నయ్య ముకుందం అన్నాడు.

"ఏమైనా బ్రదర్ నీకు చక్కగా సరిపడే అమ్మాయిని ఎంచుకున్నావు, కంగ్రాట్యులేషన్స్." వంశీ అన్నాడు.

"అది సరే కానీ మదన్. తను సడన్గా ఇలా మనింట్లో ఫార్టీ డేస్ ఉంటాననడమేమిటి? ఇది కొంచం అయోమయంగా వుంది." కంఫ్యూజన్గా అంది వనజ.

"నేనూ అడిగి చూసాను వదిన. కానీ తనేం చెప్పలేదు. బహుశా ఎదో ప్రాబ్లమ్ వచ్చివుంటుంది." అది మదన్ కి కూడా చాలా కంఫ్యూజన్గానే వుంది.

"ఏం ప్రాబ్లెమ్ రా? ఆమె తల్లి తండ్రులు ఎవరు? ఈ అమ్మాయి ఇలా ప్రాబ్లెమ్ లో ఇరుక్కుంటే వాళ్ళేం చేస్తున్నారు?" ముకుందం ఆశ్చర్యంగా అడిగాడు.

"మేమిద్దరం లవర్స్ అన్నమాట నిజమే కానీ ఇంకా అన్ని విషయాలూ షేర్ చేసుకోలేదు. తనని అడిగి తెలుసుకుంటాను." అనీజీ గా అన్నాడు మదన్.

"ఆశ్చర్యంగా వుంది. లవర్స్ కానీ ఒకళ్ళ గురించి ఒకళ్ళకి పూర్తిగా తెలీదు." వంశీ ఆశ్చర్యంగా అన్నాడు.

"ఆశ్చర్యంగా అనిపించినా ఇది నిజం. ఇంతకన్నా ప్రస్తుతానికి నేను ఏమీ చెప్పలేను." తనలో అనీజీనెస్ ఇంకా ఎక్కువ అయిపోతూవుంటే అన్నాడు మదన్.

"ఆల్రైట్. దీనికి నేనేమి అనదలుచుకోలేదు." తలూపి అన్నాడు ముకుందం. "ఈ రోజు సాయంత్రం మన తోటలోకి నీతో పాటుగా ఈ అమ్మాయిని కూడా తీసుకుని వెళ్ళు. అక్కడ ఆ అమ్మాయికి సంబంధించిన ప్రతి విషయం ఇంకా ఆ అమ్మాయి ప్రాబ్లెమ్ ఏమిటి అన్నది పూర్తిగా తెలుసుకుని మాకు చెప్పు. ఒకవేళ ఆ విషయాలన్నీచెప్పడానికి ఆ అమ్మాయి ఆలోచిస్తే, ఆ అమ్మాయి ఈ ఇంట్లో వుండాలా వద్దా అని మేము ఆలోచించాల్సి ఉంటుంది."

"సరే అన్నయ్యా. అలాగే చేస్తాను." తలూపి అన్నాడు మదన్.

ఒకవేళ తను ఆ విషయాలన్నీ తనకి చెప్పడానికి ఇష్టపడకపోతే, తన అన్న వదిన ఆ అమ్మాయి ఇంట్లోనుంచి వెళ్లిపోవాలని బలవంతపెడితే, తను ఆపలేడు. అప్పుడు తను చెప్పినంత పని చెయ్యదు కదా? నిజంగానే ఆ విషయం బయటకి తెలిస్తే ఎవరూ చిట్టిరాణి పొరపాటున నదిలోకి పడిపోయిందనుకోరు. తనే తోసేసాడు అనుకుంటారు. 

&

తమ తోటలోకి కలిసి వెళదాం అనగానే ఆనందంగా ఒప్పుకుంది సుస్మిత. తనమీద ఎంత కోపంగా వున్నా ఆకుపచ్చ చీరలో, అదే రకం బ్లౌజ్ లో అప్సరస లా తయారయిన ఆమెవైపు ఆకర్షించపడకుండా ఉండాలేకపోతున్నాడు మదన్.

"బాగా లేటయ్యాక బయలుదేరారు. ఎక్కువసేపు అక్కడ ఉండకుండా ఇంటికి వచ్చేయండి." ఇంటి బయటకి వస్తూవుంటే వనజ అంది.

"ఈమె వల్లే. మేక్ అప్ అవ్వడానికి ఇంతసేపు చేసింది. లేకపోతే ప్రతిరోజూ నేను ఈపాటికే మన తోటలో ఉండేవాడిని." కోపంగా అన్నాడు మదన్.

"తనకి మేక్ అప్ అవ్వాల్సిన అవసరం ఏముంది? ఏ మేక్ అప్ లేకుండానే తను అద్భుతంగా ఉంటుంది." సుస్మితని నిశితంగా గమనిస్తూ అంది వనజ.

తనేం చెప్పకుండా ముసిముసిగా నవ్వుతూ మదన్ తో పాటుగా బయటకి నడిచింది సుస్మిత. అలాగ తనతో పాటుగా నడుస్తూ ఉంటే ఎదురుగా వచ్చే గ్రామస్తులు అందరూ ఆశ్చర్యంగా గమనిస్తున్నారు వాళ్ళిద్దరిని. అది కేవలం మదన్ కె కాదు, సుస్మితకి కూడా చాలా ఇబ్బందిగా వుంది.

"ఎంత దూరం నడవలేంటి మీ తోటలోకి వెళ్ళడానికి?" చిన్న గొంతుతో అడిగింది సుస్మిత.

"ఒక్క పావుగంట. ఆ నదిని క్రాస్ చేసుకునే మనం మా తోటలోకి వెళ్ళాలి." మదన్ అన్నాడు.

సుస్మిత ఇంకా ఎదో అనేలోపు బవురు గెడ్డం తో ఒక వ్యక్తి వాళ్ళకి ఎదురుగా వచ్చాడు. సరిగ్గా మదన్ కి ఎదురుగా వచ్చి నిలబడడం వల్ల మదన్ ఆగిపోవలసి వచ్చింది. సుస్మిత కూడా ఆగి ఆశ్చర్యంగా చూస్తూ ఉంటే వాడు అన్నాడు.

"చిట్టిరాణి గురించి నీకేమైనా తెలిసిందా?" వాడడిగాడు.

"తన గురించి నాకేమైనా తెలిసివుంటుందని నువ్వెందుకు అనుకుంటున్నావు?" మదన్ చిరాగ్గా అడిగాడు.

"సారీ. నిన్ను ఇబ్బంది పెట్టాలని నాకు లేదు. కానీ తను నిన్నెంత ఇష్టపడేదో నీకు తెలుసు."

"కానీ తనని నేనాడు ఇష్టపడలేదని, ఆ విషయం తనకి చాల స్పష్టంగా చాలా రోజుల కిందటే చెప్పానని నీకూ తెలుసు." మదన్ చిరాకు అలాగే వుంది.

"నేనేం కాదనడం లేదు. నువ్వంత ఇష్టపడనప్పుడు నీ వెంట తను పడకూడదు." కాస్త ఆగాడు వాడు. "ఈ రోజుకి వారం అవుతూంది. తానెక్కడికి వెళ్ళింది, ఏమైంది అన్నది తెలియడం లేదు. తన అమ్మ, నాన్నచాలా కంగారుగా వున్నారు. నీకేమైనా ఫోన్....."

"లేదు నాకేం ఫోన్ చెయ్యలేదు." వాడు చెప్పకుండానే అన్నాడు మదన్. "తను నన్నేమైనా కాంటాక్ట్ చేస్తే తప్పకుండా మీకు చెప్తాను." తరువాత వాడు చెప్పబోయేది వినకుండా అక్కడనుండి నడిచాడు మదన్.

"మై గాడ్! ఎంత ఉధృతంగా వుంది ప్రవాహం!" వంతెన మీదకి వచ్చాక, వంతెన గోడని అనుకుని నిలబడి కిందని భయంకరంగా ప్రవహిస్తూన్న నదిని చూస్తూ అంది సుస్మిత. "ఇలాంటి ప్రవాహంలో పడిపోయిందా తను? అయితే తను బ్రతికే అవకాశం ఉంటుందని నాకనిపించడం లేదు."

"ఇక్కడినుంచి వెళదామా ప్లీజ్" మదన్ గొంతు చాలా అనీజీగా వుంది. "ఇప్పటికే చీకటి పడుతూంది. మనం వేగంగా ఇంటికి తిరిగి రావాలి."

సుస్మిత తలూపి వంతెన మధ్యలోకి రాగానే మదన్ మళ్ళీ నడవడం మొదలు పెట్టాడు. ఆ తరువాత తోటలోకి చేరుకోవడానికి పదినిమిషాలు కన్నా ఎక్కువ పట్టలేదు.

"మై గాడ్! ఇంత పెద్ద తోటా? ఏ ఏ చెట్లు వున్నాయేమిటి ఈ తోటలో?" ఆ పెద్ద, దిట్టమైన తోటలో నడుస్తూ సంభ్రంగా అంది సుస్మిత.

"అన్ని రకాల చెట్లు వున్నాయి. కానీ మామిడి చెట్లు ఎక్కువ." మదన్ అన్నాడు. "ఈ తోటలోనే మాకు ఒక ఫామ్ హౌస్ కూడా వుంది." ఆ గొంతులో సడన్గా కొంచెం గర్వం కూడా కనిపించింది.

"ఐ సీ" అర్ధం అయినట్టుగా తలూపుతూ అంది సుస్మిత.

"మనం ఇక్కడ ఎక్కడో అక్కడ సెటిల్ అయితే మాట్లాడుకోవాల్సిన విషయాలు వున్నాయి."

"ఏం మాట్లాడాలి?" మదన్ మొహంలోకి సూటిగా చూస్తూ అంది సుస్మిత. "నాతొ మాట్లాడాల్సిన విషయాలు నీకేం వున్నాయి?" మళ్ళీ అదే గర్వం.

ముంచుకొస్తూన్న కోపాన్ని కంట్రోల్ చేసుకుంటూ తన అన్నయ్య చెప్పిన విషయాన్నిచెప్పాడు మదన్. "నీకున్న ఆ ప్రాబ్లెమ్ ఏమిటో, నువ్వెందుకు మా ఇంట్లోనే ఫార్టీ డేస్ వుండాలనుకుంటున్నావో ఇప్పుడు చెప్పే తీరాలి. లేకపోతే నువ్వెంత మా వాళ్లకి నచ్చిన నువ్వు మా ఇంట్లో ఉండడానికి మా అన్నయ్య ఒప్పుకోడు. ఎలాంటి పరిస్థితులు ఎదుర్కోవలసి వచ్చినా మా అన్నయ్య ఒప్పుకోక పొతే నువ్వు మా ఇంట్లో ఉండేలా నేను చెయ్యలేను."

కింద పెదవిని రెండు పెదాల మధ్య నొక్కిపట్టి దీర్ఘంగా ఆలోచనలో పడింది సుస్మిత. తనని బలంగా కౌగలించుకుని ఆ పెదాలమీద ముద్దు పెట్టుకోవాలన్న ఆలోచనని అతిప్రయత్నం మీద అణుచుకున్నాడు మదన్.

" సరే అయితే. మనం ఎక్కడో అక్కడ కంఫర్టుబుల్ గా సెటిల్ అయి ఎందుకు మాట్లాడుకోకూడదు?" కొన్ని నిమిషాల నిశబ్దం తరువాత అంది సుస్మిత.

" నాతో రా." ఆలా అని నడుస్తూవున్న మదన్ వెనకాలే నడిచింది సుస్మిత.

ఇద్దరూ పెద్ద పెద్ద బండరాళ్లతో వున్నఒక ఓపెన్ ప్లేసులోకి చేరుకున్నారు. ఇద్దరూ చెరొక రాయిమీద పేస్ టు పేస్ సెటిల్ అయ్యాక మదన్ మళ్ళీ అడక్కుండానే చెప్పడం మొదలు పెట్టింది సుస్మిత. "మా డాడ్ పెద్ద బిజినెస్ మాన్. తన స్వంత తెలివితేటలోతోనే కోట్ల కొద్దీ విలువ చేసే ఆస్తులు సంపాదించారు. మా పేరెంట్స్ కి నేనొక్కత్తినే కూతుర్ని కావడంతో ఆ ఆస్తికంతటికి నేనే వారసురాల్ని. కాకపోతే మా వంశంలో ఒక పిచ్చి అలవాటు వస్తూ వుంది. మా వంశంలో అమ్మాయిలకి ఇరవై రెండు సంవత్సరాలు నిండి పెళ్లి అయితేకాని తండ్రి సంపాదించిన ఆస్తిమీద హక్కురాదు. ఒకవేళ ఇరవై రెండు సంవత్సరాలు నిండకుండా పెళ్లి చేసుకుంటే వాళ్ళకి తండి ఆస్తి మీద హక్కు పూర్తిగా పోతుంది. మా వంశంలో కొంతమంది అమ్మాయిలు మెచూరిటీ లేకుండా పెళ్లి చేసుకుని ఆస్తులు తగలేస్తే, ఇంకొంతమంది అమ్మాయిలు చాలా కాలంపాటు పెళ్లి చేసుకోకుండా వుండి ఆస్తులు పాడుచేసారుట. అలా జరక్కుండా వుండడానికి అటువంటి వీలునామాలు రాయడం ఆచారంగా వస్తూంది మా వంశంలో. ఇప్పటివరకు మా వంశంలో ఏ అమ్మాయికైనా ఇబ్బంది వచ్చిందోలేదో కానీ నాకు మాత్రం పీకలమీదకి వచ్చింది.” అంటూ ఆగింది సుస్మిత.

"ఇంకా నయం. కట్టుకున్న మొగుడికే అస్తన్తా వెళ్ళిపోతుందని విల్లులో రాయలేదు." నవ్వాడు మదన్. "ఎనీహౌ అది నీకు ప్రమాదం ఎలా తెచ్చిపెట్టింది?"

"నాకు పదహారు ఏళ్ల వయసు వున్నప్పుడు నా పేరెంట్స్ ఫ్లైట్ ఆక్సిడెంట్లో పోయారు. నా ఖర్మ కాళీ అప్పటికే మా డాడ్ అలాంటి విల్లు రాసి, రిజిస్ట్రేషన్ కూడా చేయించేశారు."

తను ఏ ఎక్స్ప్రెషన్ లేకుండా చెప్పినా తన పేరెంట్స్ ఇద్దరూ తన పదహారు సంవత్సరాల వయస్సులోనే పోయారని వినగానే మదన్ మనస్సంతా బాధతో నిండిపోయి ఆ బాధంతా మోహంలో ఎక్ష్ప్రెస్స్ అయింది. "నీ పేరెంట్స్ ఇద్దరూ నిజంగానే నీ పదహారేళ్ళ వయసులో చనిపోయారా?" అడక్కుండా ఉండలేక పోయాడు మదన్.

"లేదు. మనం ఇద్దరం కాలక్షేపం అవ్వక ఇక్కడ కూర్చున్నాం కదా. నిన్ను ఎంటర్టైన్ చేద్దామని కల్పించి చెప్తున్నాను." చిరాగ్గా అంది సుస్మిత. "ఇలాంటివి ఎవరైనా అబద్ధాలు చెప్తారా?"

"నాకు నాలుగేళ్ళ వయసు వున్నప్పుడు మా అమ్మ చనిపోయింది హార్ట్ ఎటాక్ తో. ఆరేళ్ళ వయసులో మా నాన్నగారు పొలంలో పాము కాటుతో చనిపోయారు. అప్పటినుండి నా అన్న వదిన నన్ను నా పేరెంట్స్ కన్నా ఎక్కువగా చూసుకుంటూ వున్నా, నా పేరెంట్స్ తో వున్న జ్ఞాపకాలు ఇప్పటికీ నన్ను బాధిస్తూనే వున్నాయి. అలాంటిది నువ్వు పదహారేళ్ళపాటు వాళ్ళతో వాళ్ళ జ్ఞాపకాలతో వున్నావు. అది నీకెంత బాధగా వుండి ఉంటుంది?" మోహంలో అదే ఎక్స్ప్రెషన్ తో అన్నాడు మదన్.

"నువ్వు నన్ను చాలా చక్కగా అర్ధం చేసుకున్నావు." తలూపింది సుస్మిత. "కాకపోతే నా కష్టాలు అంతటితో ఆగలేదు. అదేసందుగా గుంటనక్క లాంటి మా మామయ్య, అదే మా మామ్ అన్నయ్య, తన భార్య, కొడుకు నా ఇంట్లో ప్రవేశించారు. నాకున్న రెలెటివ్స్ కేవలం వాళ్ళు మాత్రమే. నాకు నా ఆస్తికి గార్డియన్ గా మారిపోయాడు నా అంకుల్. నా అంకుల్, నా ఆంటీ ఇంకా నా కజిన్ చాలా సిస్టమాటిక్ గా నా ఆస్థి అంతా కాజేయడానికి అప్పటినుండి ప్రయత్నాలు ప్రారంభించారు." నిట్టూర్చింది సుస్మిత.

"కాస్త పెద్ద దానివయ్యాక వాళ్ళకి అడ్డుకట్ట వెయ్యకపోయావా?"

"నాకు ఎవరూ లేకపోవడంతో కోర్ట్ నుండి నాకు నా ఆస్తికి గార్డియన్షిప్ సంపాదించాడు మా మామయ్యా. మోరోవర్ అలాంటి వింత కండిషన్లతో మా డాడ్ రాసిన విల్లు కూడా నాకు పెద్ద అడ్డంకిగా మారిపోయింది. వాళ్ళు నన్ను నిలువునా దోచేయడానికి చేస్తూన్న ప్రయత్నాలు తెలుస్తూవున్నా నిస్సహాయంగా ఉండిపోయాను."

"ఐ సీ" తలూపాడు మదన్.

"మా డాడ్ దగ్గర మా మామ్ అసిస్టెంట్ గా చేస్తూ ఉండేది. తాను చాలా అందంగా ఉండేది. మా డాడ్ తనని లవ్ చేసి పెళ్లి చేసుకున్నారు. మా మామ్ తన అన్నని చాలా నమ్మేది, అభిమానించేది. వాడికి ఒక్కగానొక్క చెల్లెలు. అందువల్ల మా ఫ్యామిలీతో చాలా స్ట్రాంగ్ రేలషన్శిప్ తో ఉండేవాడు మా మామయ్య. మా మామ్ వాడిని ఆలా గుడ్డిగా అభిమానించడం, నమ్మడం వాడికి చాలా అడ్వాంటేజ్ గా మారింది. చుట్టూవున్న వాళ్ళని కూడా మాకు తనెంతో కావాల్సిన వాడిగా నమ్మించాడు. ఇంక మా ఆస్తికి, నాకు గార్డియన్ కావడానికి వాడికి కష్టమేముంటుంది?"

"యు ఆర్ రైట్" తలూపాడు మదన్.

"నన్ను పతనం చెయ్యడానికి ఆ ఫామిలీ అంతా రకరకాలుగా ప్రయత్నించారు. నేను చాలా జాగ్రత్తగా వాళ్ళ ప్రయత్నాలేవీ ఫలించకుండా చూసుకుంటూ వచ్చాను. కాకపోతే కొద్దిరోజుల కిందట నా మామయ్య ఇంకా వాడి పెళ్ళాం, కొడుకు చేస్తూన్న భయంకరమయిన ఆలోచన నాకు తెలిసింది."

"ఏమిటది?" తనకి తెలియాకుండానే కూర్చున్న రాతిమీద స్ట్రెయిట్ అయిపోయాడు మదన్.

"నేను అమాయకురాలిని కాదు, నాకు ఇరవై రెండేళ్లు రాగానే ఎవర్నో ఒకళ్ళని పెళ్లి చేసుకుని ఆస్తిమీద హక్కు సంపాదించడానికి ప్లాన్ వేసుకునే వుంటాను అన్న ఆలోచనలో పడ్డారు వాళ్ళు. అందుకని అలా జరిగే లోపే సాధ్యమైనంత త్వరలో నన్నీ ప్రపంచంలోనుండి పంపించేయాలన్న ఆలోచనతో వున్నారు." సడన్గా సుస్మిత మొహం భయం తో నిండిపోయింది.

"మై గాడ్! నింజంగానా?" మదన్ మోహంలో కూడా భయం కనిపించింది.

"నేనిది నీకు ఎంటర్టైన్మెంట్ కోసం చెప్తున్నా స్టోరీ కాదు. ఇప్పుడు నీకు నిజాలు తప్ప అబద్హాలు చెప్పను." దీర్ఘంగా నిట్టూర్చి చిన్నగా నవ్వింది సుస్మిత.

"మరి నువ్వు వెంటనే ఏ పోలీస్ స్టేషన్ కో వెళ్ళాల్సింది కదా."

"డబ్బు మాదే అయినా చుట్టుపక్కలంతా చాలా పరపతి సంపాదించాడు మా మామయ్య. నాకేదో మతి భ్రమించి ఆలా అనుకుంటున్నానని అందర్నీ యిట్టె నమ్మించగలడు. వాడి మాటల్లో ఇంకా నాకు తెలిసిందేమిటంటే పోలీస్ కమిషనర్ తో కూడా వాడికి మంచి ఫ్రెండ్షిప్ వుంది. నన్ను ఏ లారీ తోనో గుద్దించేసి అది కేవలం ఆక్సిడెంట్ అని యిట్టె అందరిని నమ్మించగలడు. అంతేకాకుండా ఇప్పటికి ఐదు సంవత్సరాలుగా నాకు నా ఆస్తికి గార్డియన్ గా వుంటూవున్నాడు. వాడిని ఇమ్మీడియేట్ గా నేనెలా తప్పించేగలను?"

"ఒన్స్ అగైన్ యు ఆర్ రైట్." మరోసారి తలూపాడు మదన్.

"అప్పుడు బాగా ఆలోచించాక నేను ఈ ప్రమాదం నుండి బయటపడి నా డాడ్ ఆస్తులన్నిటిమీద నాకు హక్కు వచ్చేవరకు నా మామయ్య ఫ్యామిలీకి నా ఆచూకీ తెలియకుండా నేను ఎక్కడైనా రహస్యంగా ఉండడం మంచిదనిపించింది. అందుకనే మీ ఇంటికొచ్చాను."

"ఇదే నాకు అస్సలు బోధపడని విషయం. నువ్వు మా ఇంటికే ఎందుకు వచ్చావు? నీకు ఇంకా చాలా మంది ఫ్రెండ్స్ వుండి వుంటారుగా ఈ కొద్దీ రోజులు ఆశ్రయం ఇవ్వడానికి." ముడిపడిన భృకుటితో ఆశ్చర్యంగా చూస్తూ అడిగాడు మదన్.

"యు ఆర్ అబ్సోల్యీట్లీ రైట్." తలూపింది సుస్మిత. "నాకు ఇక్కడే కాదు, అబ్రాడ్లో కూడా చాలా క్లోజ్ ఫ్రెండ్స్ వున్నారు. మా మామయ్య కుటుంబానికి తెలియకుండా అజ్ఞాతవాసం చెయ్యడం నాకేమీ కష్టమైనా విషయం కాదు. కానీ నేను నీ దగ్గరకే ఎందుకువచ్చానో తెలుసా?"

"తెలియదు." ఒక కన్ఫ్యుజింగ్ ఎక్స్ప్రెషన్ తో తలూపాడు మదన్.

"నా ఆస్తులన్నిటిమీద నాకు సర్వహక్కులు రావాలంటే నాకు ఇరవై రెండేళ్లు వస్తే సరిపోదు. నేను ఎవర్నో ఒకర్ని పెళ్లి కూడా చేసుకోవాలి. అప్పుడు నువ్వు నాకు తట్టావు. నేను కేవలం నీ ఇంట్లో ఆశ్రయం కోసం మాత్రమే కాదు, నిన్ను పెళ్లిచేసుకోవాలన్న ఆలోచనతో కూడా ఇక్కడికి వచ్చాను." అలా చెప్తూన్నప్పుడు సుస్మిత బుగ్గలు సిగ్గుగో ఎర్రబడిపోయాయి. 

"అంటే నీ ఆస్తులమీద హక్కు సంపాదించడానికి నువ్వు నన్ను పెళ్లి చేకోవాలనుకుంటున్నావన్న మాట." సుస్మిత అసలు ఆలోచన తెలిసాక మదన్ మనసంతా ఆనందంతోనూ, ఎదో థ్రిల్ ఫీలింగ్ తోనూ నిండిపోయింది. అలా అనడం కష్టంగానే వున్నా, అనకుండా ఉండలేకపోయాడు.

ఆ రాయి దిగిపోయి కింద నిలబడింది సుస్మిత. "మొదటిసారి చూసినప్పుడే నువ్వు నాకెంతో నచ్చేసావు. నీతో మాట్లాడి ఫ్రెండ్షిప్ చెయ్యాలనుకున్నా కానీ అప్పటికి ఎప్పుడూ కేవలం బాయ్స్ వాళ్లే వచ్చి నాతో మాట్లాడడానికి పాకులాడడానికి అలవాటు పడిన దాన్ని. ఆలా చెయ్యాలనిపించలేదు. నిజానికి నువ్వే వచ్చి నాతో మాట్లాడినప్పుడు నాకు చాలా ఆనందం కలిగింది. కానీ ఆలా తిప్పికొడితే నీ దగ్గర నా వేల్యూ ఇంకా పెరుగుతుంది ఇంకా తక్కిన బాయ్స్ లాగా నువ్వూ మళ్ళీ, మళ్ళీ వచ్చి నాతో మాట్లాడతావు, నిన్ను ఆలా కొన్ని సార్లు రిజెక్ట్ చేసాక ఫ్రెండ్షిప్ చెయ్యొచ్చులే అనుకున్నాను. కానీ నువ్వు చాలా అపోజిట్ గా ప్రూవ్ అయ్యావు. " చిరుకోపంతో అంది సుస్మిత.

"నిజంగానా?" తనకి తెలియకుండానే తనూ రాతి మీదనుండి కిందకి దిగిపోయి, ఆమెకి ఎదురుగా వెళ్లి, ఆమె మొహంలోకి చూస్తూ అన్నాడు మదన్. "నేనస్సలు నమ్మలేకపోతున్నాను."

"చెప్పానుగా నేనిప్పుడు నీకు అబద్ధాలు చెప్పానని." సమ్మోహనంగా నవ్వింది సుస్మిత. "నువ్వు మళ్ళీ నా దగ్గరికి వస్తావేమో, నాతో మాట్లాడతావేమో అని చాలా ఆశగా ఎదురుచూశాను. కానీ నువ్వు నా దగ్గరకి రావడానికి కానీ, నాతో మాట్లాడడానికి కానీ మళ్ళీ ప్రయత్నించనే లేదు. ఈ లోపున పరీక్షలు అయిపోయాయి. నువ్వు వెళ్లి పోయావు. అదే నీకు అక్కడ ఆఖరి సంవత్సరం కాబట్టి నిన్ను మళ్ళీ కాలేజీలో కలుసుకునే అవకాశం కలగలేదు." కాస్త ఆగింది.

ఆమె చెప్పేది నమ్మలేనట్టుగా ఆలా చూస్తూనే వుండిపోయాడు మదన్. తను హ్యాండ్సమ్ గా ఉంటానని మదన్ కి తెలుసు. కానీ ఇలాంటి అప్సరస కూడా ముచ్చట పడేంత హ్యాండ్సమ్ గా ఉంటానని మాత్రం ఎప్పుడూ అనుకోలేదు.

 "నిన్ను మరిచిపోవడానికి ప్రయత్నించాను. మరిచిపోయాననే అనుకున్నాను. కానీ నేను ఏం చేస్తే ప్రమాదం నుండి పూర్తిగా బయటపడగలనో అర్ధమయిందో, నాకు నువ్వే గుర్తుకు రావడం మొదలు పెట్టావు. నీ దగ్గరికే రావాలని చాలా బలంగా అనిపించింది. కానీ అసలే అలాంటి ఎక్సపీరియన్స్ వుంది నాతో నీకు. అంతే కాకుండా నాలుగు సంవత్సరాల కాలం గడిచిపోయింది మనం కలిసి. నీకు పెళ్ళై పోయిందేమో కూడా తెలీదు. కానీ నా సబ్కాంషస్ మాత్రం నీ దగ్గరికే వెళ్ళమని గోల పెట్టింది. మాటల సందర్భంలో మాధురి చెప్పిన నీ అడ్రస్ గుర్తుంది. సో, ధైర్యం చేసి వచ్చేసాను." ఒక చిరునవ్వు వచ్చి చేరింది మదన్ పెదాలమీదకి. మనస్సంతా ఆనందంతో నిండిపోయింది. తననే ఆలా చూస్తూ చెప్పేది వింటూవున్నాడు.

"ఇక్కడి కొచ్చాక, నీకు పెళ్లి కాలేదని తెలిసాక, నేనేత రిలీఫ్ ఫీలయ్యానో నీకు తెలీదు. నువ్వు ఇంట్లో నేనొచ్చినప్పుడు లేకపోవడం కూడా అడ్వాంటేజ్ గానే వుంది. నేను నీకు లవర్ ని అని చెప్పగానే నీ అన్నావదినా వెంటనే నమ్మలేకపోయారు కానీ ఎందుకో నన్ను చూసి చాలా ఇంప్రెస్ అయిపోయారు. నువ్వొచ్చేవరకూ నన్ను మేడ మీద నీ రూమ్ లో రెస్ట్ తీసుకోమన్నారు. సో ఆలా నీ రూమ్ లో నాకు ఎంట్రీ దొరికింది." గట్టిగా ఒకసారి నిట్టూర్చింది సుస్మిత.

మదన్ ఏమి మాట్లాడలేదు. తనని చూస్తూ ఉంటే ఇంకా ఎదో చెప్పాలనుకుంటున్నట్టుగానే వుంది. మదన్ వూహ నిజమైంది.

"నువ్వు రాగానే, మొదట నిన్ను బతిమాలుకొని ఎలాగోలా ఇక్కడ ఆశ్రయం దొరికాక నా మనసులో మాట నీకు చెప్పాలన్నది నా ఆలోచన. కానీ ఆ రోజున నేను పొగరుగా మాట్లాడిన విధానం గుర్తుంచుకుని నువ్వు నాకు అసలు అవకాశం ఇవ్వవేమో అన్న భయం కూడా వుంది. అలా తర్జన భర్జనలు పడుతూ ఉంటే అక్కడే బెడ్ మీద వున్ననీ డైరీ కనిపించింది. అసలే కాలక్షేపం కావడం లేదు అంతే కాకుండా ఒకవేళ నీ మనసులో ఎవరైనా ఉన్నారేమో కూడా తెలుస్తుంది కదాని తీసి చదవడం మొదలు పెట్టాను. చిట్టిరాణి విషయం చదివాక షాక్ అయ్యాను. నువ్వు చిట్టిరాణి ని ఎప్పుడూ ఇష్టపడకపోవడం, ప్రేమించకపోవడం నాకు ఆనందం కలిగించింది కానీ, చిట్టిరాణి అలా నదిలో పడిపోవడం నన్ను దిగ్భ్రమ పరిచింది. నేను ఆ షాక్ నుండి బయటకి వచ్చాక, మళ్ళీ నిన్నెలా ఒప్పించాలా అని ఆలోచిస్తూంటే ఈ బ్లాక్ మెయిల్ ఆలోచన వచ్చింది. ముందో, వెనకో నేను ఇదంతా నీకు చెప్పే ఆలోచనతోనే వున్నాను. ఇందంతా నిజామా అని నువ్వు నన్ను మరోసారి అడక్కు. నిన్నెలా కన్విన్స్ చెయ్యాలో నాకు తెలీదు. నిన్ను చాలా బాధపెట్టాను. ఐ యాం సారీ. ఇంటికి వెళ్ళగానే నీ డైరీ నీకు ఇచ్చేస్తాను." కాస్త ఆగి మళ్ళీ అంది. "ఎంత జీవితం ముఖ్యం అయినా, ఆస్తి ముఖ్యం అయినా వాటి గురించి ఎవళ్ళనో ఒకళ్ళని కట్టుకునే మనస్తత్వం కాదు నాది. నిన్ను మనస్ఫూర్తిగా ఇష్టపడ్డాను, కావాలనుకున్నాను కాబట్టే నీ దగ్గరికి వచ్చాను. లేకపొతే ఇంకో ఉపాయం ఏదన్నా అలోచించి ఇంకో చోటికి ఎక్కడికన్నా వెళ్లేదాన్ని."

మదన్ అప్పటివరకు ఎప్పుడూ ఏ అమ్మాయి తోనూ అలా చెయ్యలేదు. ఏ అమ్మాయి తో నైనా అలా చేస్తానని, అంత డేరింగ్ తనలో ఉందని కూడా అనుకోలేదు. నిజంగా మదన్ వైపునుండి అది పూర్తిగా అసంకల్పిత చర్య. తనేం చేస్తున్నాడో తనకి పూర్తిగా బోధపడేలోగా, సుస్మితని షాక్ కి గురిచేస్తూ ఆమెని రెండు చేతులతోటి బలంగా కౌగలించుకున్నాడు మదన్. సుస్మిత ఇంకా షాక్ లోనే వుండి, నివ్వెరపోయి చూస్తూ ఉండగానే ఆమె రెండు పెదాల మీద బలంగా తన పెదాలు మోపాడు.

అప్పటికి షాక్ నుండి బయటపడి ఏం జరుగుతోందో అర్ధంచేసుకోగలిగింది సుస్మిత. ఆమె మనస్సులో కేవలం కొంచెం భాగం మాత్రం అతని పట్టునుండి విడివడాలని గోల పెడితే, చాలా భాగం ఆ వెచ్చదనం ఆ అనుభవం ఇంకా ఇంకా కావాలని పోరుపెట్టింది. ప్రతిఘటించడానికి బదులుగా తనూ అతని చుట్టూ చేతులు వేసి ఇంకా గట్టిగా కౌగలించుకుంది. తన పెదాలని అతని పెదాలనుండి విడిపించుకుని, అతని కుడి బుగ్గ మీద బలంగా ముద్దు పెట్టింది.

యవ్వనంతో ఉప్పొంగుతూన్న ఆమె శరీర స్పర్శ అద్భుతంగా వుంది మదన్ కి. నిండైన ఆమె వక్షోజాలు రెండూ తన గుండెలకి బలంగా ఒత్తుకుంటూంటే ఏమి చేస్తున్నాడో బోధపడడం లేదు. తన కుడి చెయ్యి ఆమె వెనక భాగాన అలా కిందకి దిగి ఆమె పిరుదుల మీద ఆగడం అతను అనుకోకుండా చేసిన విషయమే. కానీ ఆ చేతిని బిగుతుగా వున్న ఆమె పిరుదుల మీద రాస్తూ ఆ నున్నదనాన్ని అనుభవించడం అతను కావాలని చేస్తున్నదే. ఎప్పుడైతే అతను తాను ఆ కుడిచేతిని ఆ రెండు పిరుదుల మధ్యలో వున్న కాలువలో బలంగా మోపాడో ఆమె కూడా తన రెండు తొడలు తనకి తెలియకుండానే బాగా జాపింది.

ఆమెని అలాగే పొదివి పట్టుకుని ఆమె మొహం అంత ముద్దులతో ముంచేశాడు మదన్. తన స్పర్శ మదన్ కి ఎంత మనోహరంగా, అద్భుతంగా వుందో అతని స్పర్శ కూడా ఆమెకి అంత మనోహరంగాను అద్భుతంగాను వుంది. మనస్సంతా ఎదో ఎదో అద్భుతమైన భావంతో నిండిపోతూ ఉంటే, శరీరం అంతా సుఖం కరంట్ లా ప్రవహిస్తూవుంటే అతన్ని ఇంకా గట్టిగా హత్తుకుని అతని జుట్టులోకి తన వేళ్ళు పొనిచ్చింది సుస్మిత.

అంతలోనే ఇద్దరినీ డిస్టర్బ్ చేస్తూ ఎదో పుల్లముక్క ఎవరో కాలు వేస్తె విరిగిన శబ్దంలా అనిపించింది. ఆ నిశబ్దంలో ఇద్దరూ ఒక్కసారిగా ఉలిక్కి పడి ఈ లోకంలోకి వచ్చారు. నిజానికి ఆ డిస్టర్బన్స్ ఇద్దరిలోనూ పూర్తిగా మరుగున పడిపోయిన మోరల్ కాన్షస్ నెస్ ని బయటకి తెచ్చినట్టుగా అయింది. ఎంత తామిద్దరూ లవర్స్ అయినా, పెళ్లి కాకుండా అలా చేయడం మంచిదికాదని ఇద్దరికీ బాగా తెలుసు. ఒంట్లో ఉన్న శక్తినంతా ఉపయోగించి మదన్ కౌగిట్లోనుంచి బయటికి వచ్చింది సుస్మిత.

"ఐ యాం సారీ. నేనెలా చేద్దామని అస్సలు అనుకోలేదు." మోహంలో రిగ్రెట్ఫుల్ ఎక్స్ప్రెషన్ తో అన్నాడు మదన్.

"ఇట్స్ ఆల్ రైట్." తనేం చేసిందో పూర్తిగా అవగాహనలోకి వచ్చి మొహం ఎర్రగా అయిపొయింది సుస్మితకి. "కానీ మన పెళ్లి అయ్యేలోపు మరోసారి ఇలా జరగడానికి వీల్లేదు."

"అంటే నన్ను పెళ్లి చేసుకోవాలనే నిర్ణయానికి వచ్చేశావన్నమాట." చిలిపిగా నవ్వుతూ అన్నాడు మదన్.

"రాస్కేల్, అదే ఉద్దేశం లేకపోతే నన్ను కౌగలించుకుని ముద్దు పెట్టుకోనిస్తాను అనుకున్నావా?" కోపంతో మండిపడింది సుస్మిత. "ఆల్రెడీ చెప్పేసానుగా నీకు, నేను నీ దగ్గరికే రావడంలో ప్రధాన ఉద్దేశం అదే."

"ఒకే, ఒకే." సడన్ గా చుట్టూ వున్న పరిస్థితిని గమనిస్తూ అన్నాడు మదన్. ఆరోజు పున్నమి కాకపోతే అప్పుడు చీకటి భయంకరంగా ఉండేది వాళ్ళిద్దరికీ. "బాగా చీకటి పడిపోయింది. మనం ఇంక ఇంటికి వెళ్లిపోదాం” అన్నాడు.

"రేపు మళ్ళీ వద్దాం. నా వైపునుంచి అంతా చెప్పను. ఇంక నీ వంతు." సుస్మిత అంది.

"నా డైరీ అంతా చదివేసావుగా. ఇంకా నేనేం ప్రత్యేకంగా చెప్పాలి నీకు?" భృకుటి ముడేసాడు మదన్.

"నీ డైరీ లో నువ్వు రాయనిది చాలా వుండే ఉంటుంది. అదంతా రేపు నువ్వు చెపుదువు గాని."

"ఒకే, నాకేం అభ్యంతరం లేదు." చిలిపిగా చూస్తూ అన్నాడు మదన్. "నీతో ఇలా తోటలోకి రావడం నాకు చాలా ఆనందం కలిగించే విషయం."

"రేపు కానీ ఇలాంటిది ఏమైనా ట్రై చేసావో, నేను ఒక్కర్తినే ఇక్కడినుండి తిరిగి వెళ్తాను. ఆ విషయం గుర్తుంచుకో." అక్కడనుండి నడవడం మొదలు పెట్టింది సుస్మిత.

దీర్ఘంగా నిట్టూర్చి మదన్ ఆమెని అనుసరించడం మొదలు పెట్టాడు.

&

బెడ్ మీద అడ్డంగా పడుకున్న సుస్మితకి అల్లకల్లోలంగా వున్నమనసుని ఎలా కంట్రోల్ చేసుకోవాలో బోధపడడం లేదు. తోటలో చోటు చేసుకున్న ఆ సంఘటన ఒళ్ళంతా సిగ్గుతో ముంచేస్తూన్నా, అప్పుడు కలిగిన ఆ మధురానుభూతి మాత్రం ఇప్పుడూ కలుగుతూన్నట్టుగానే వుంది ఆలోచిస్తూంటే. దొంగ రాస్కేల్, ఎంత ధైర్యం! తనెంత ప్రేమిస్తున్నానని చెప్పినా అంత తొందరగా అంతకి తెగిస్తాడని మాత్రం అనుకోలేదు.

వద్దు వద్దనుకున్నా మదన్ తనని ఒడిసి పట్టుకుని తన పెదాలు మీద పెదాలు ఆంచిన తీరు గుర్తుకొస్తూనే వుంది. తన విషయం తెలీదు కానీ సుస్మితకి సంభందించిన వరకు మాత్రం అదే మొదటి కౌగిలి, ఇంకా మొదటి ముద్దు. సెక్స్ లో అనుభవం లేకపోయినా ముద్దుల గురించి, ఇంకా ఆ పెద్ద విషయం గురించి ఏవో ఊహలు, అంచనాలు వున్నాయి. మొదటి కౌగిలి, మొదటి ముద్దు అద్భుతంగా వుంటాయనిపించినా అంత అద్భుతంగా వుంటాయని మాత్రం ఎప్పుడూ అనుకోలేదు.

అంతలోనే మదన్ తన కుడిచేతిని తన పిరుదుల మీద ఆనించి మసాజ్ చేసిన విషయం గుర్తుకొచ్చి మొహం అంతా ఎర్రగా అయిపొయింది. తాను ప్రతిఘటించడానికి బదులుగా, తన పిరుదుల మధ్య కాలువలో చేతిని గట్టిగా మోపగానే తొడలు బాగా జాపి ఇంకా గట్టిగా కౌగలించుకుంది. ఆ అనుభవం ఎంత బాగా ఉంటే మాత్రం ఆలా ఎలా చేసింది? పెళ్లి కాకుండా అలంటి అనుభవాలు తన దృష్టిలో చాలా తప్పు. ఆ విషయం మరిచిపోయి, తనూ అతనిని కౌగలించుకుని ముద్దులు పెట్టి కో-ఆపరేట్ చేసింది. తనలాగే ఊరుకుని ఉంటే విషయం ఎంతవరకూ వెళ్లేదో! బహుశా అక్కడే తనని అనుభవించి వుండేవాడేమో?

మై గాడ్! బెడ్ మీద నిలువుగా పడుకుని అడ్జస్ట్ అయింది సుస్మిత. తాను వచ్చిన రోజునే మేడ మీద మదన్ రూమ్ కి రెండు రూమ్ ల అవతల వున్న రూమ్ ని సుస్మిత కి అలాట్ చేసారు మొత్తం అన్ని సౌకర్యాలతో. మదన్ అన్న, వదిన ఇంకా ఆ ఇంకో కుర్రాడు తన మీద చూపిస్తూన్న ప్రేమ, అభిమానం చూస్తూ ఉంటే వాళ్ళు మదన్ ని ఎంతగా ప్రేమిస్తున్నారో అర్ధం అవుతూంది. మదన్ తో తన పెళ్ళికి ఎలాంటి అడ్డూ వుండదనే అనిపిస్తూంది. ఇంత త్వరగా, ఇంత చక్కగా తన ప్రాబ్లెమ్ సాల్వ్ అవుతుందని, తన కోరిక తీరుతుందని తను అనుకోలేదు.

ఇక్కడ వచ్చిన చిక్కల్లా ఒక్కటే. తాను బ్రాహ్మిన్. నాన్-వెజ్ తినదు. మదన్ వాళ్ళ ఫామిలీ అదర్ కాస్ట్. వాళ్ళు నాన్-వెజ్ తింటారు. తను తినకపోయినా, వాళ్ళు తింటూవున్నా కూడా తనకి అనీజీ గానే ఉంటుంది. రాత్రి సప్పర్ టైం లో వాళ్ళు చికెన్, ఫిష్ అవి తన పక్కనే తింటూ ఉంటే తన మోహంలో ఫీలింగ్స్ కనిపించకుండా ఉండడానికి తను చాలా ప్రయత్నిచాల్సి వచ్చింది. రేపెప్పుడైనా తనని వాళ్ళు నాన్-వెజ్ తినమని బలవంత పెడితే ఏం చెయ్యాలో తోచడం లేదు. పుట్టి బుద్ధెరిగాక తాను గుడ్డు కూడా ఏ రోజు తినిన పాపాన పోలేదు.

ఏం చేస్తాం, కొన్నింటికి అడ్జస్ట్ అవ్వక తప్పదు, నిట్టూరుస్తూ అనుకుంది సుస్మిత. అంతగా ప్రేమించాక ప్రేమించిన మనిషికోసం కొన్ని పాత అలవాట్లు వదలుకోవాలి, కొత్త అలవాట్లు చేసుకోవాలి తప్పదు మరి, అనుకుంటూ కళ్ళు మూసుకుని మరోసారి నిద్రపోవడానికి ప్రయత్నం ప్రారంభించింది. ఇలా నిద్రలోకి జారుకొంటూంది అన్న సమయంలో కరెంట్ షాక్ కొట్టినట్టుగా చిట్టిరాణి గుర్తుకు వచ్చింది. ఒక్కసారిగా బెడ్ మీద లేచి కూచుంది సుస్మిత.

డైరీలో చదివిన దాని ప్రకారంగా చాల గాఢంగా ప్రేమించింది చిట్టిరాణి మదన్ ని. మదన్ రాసిన దాని ప్రకారం, తన అభిప్రాయంలో అలాంటి ప్రవాహంలో పడ్డాక తను బ్రతికే అవకాశం లేదు.ఒకవేళ తను బ్రతికి ఉంటే? రేపెప్పుడైనా మళ్ళీ మదన్ దగ్గరికి వచ్చి గోలపెడితే? డైరీ లో రాసిన దాని ప్రకారంగా చిట్టిరాణి విషయంలో మదన్ చాలా స్పష్టంగా వున్నాడు. ఒకవేళ చిట్టిరాణి బ్రతికి వచ్చినా మదన్ తనని ప్రేమిచ్చేందుకు గాని, పెళ్లి చేసుకునేందుకు గాని అవకాశం లేదు. కానీ ఇంతకాలం అంత గాఢంగా ప్రేమించిన చిట్టిరాణి ఊరుకుంటుందా? ఎలాగోలా మళ్ళీ మదన్ ని తనవైపు తిప్పుకునే ప్రయత్నం చెయ్యకుండా వుంటుందా? ఆలా ఆలోచిస్తూ ఉంటే చాలా అనీజీ గా వుంది.

అంతలోనే సుళ్ళు తిరుగుతూ వంతెన కింద తను చూసిన నది గుర్తుకు వచ్చింది సుస్మితకి. అలాంటి నదిలో చిట్టిరాణి పడిపోయిందంటే ఒళ్ళంతా జలదరిస్తూ వుంది. ప్రాణం పోయేంతవరకూ తనెంత కొట్టుకుని ఉంటుంది? అందులోనూ ప్రేమ విఫలమై తనలా చనిపోయింది. తన ఆత్మకి శాంతి వుంటుందా? తను స్పిరిట్స్ ని నమ్మాలా వద్దా అని ఏ రోజు ఆలోచించ లేదు. ఒకవేళ చిట్టిరాణి స్పిరిట్ గా అయివుంటే మాత్రం మదన్ ని విడిచి పెట్టదు. మదన్ ని ప్రేమిస్తూన్న తనని బాధ పెట్టాలని చూస్తుంది.

ఓహ్, గాడ్! ఈ ప్రాబ్లెమ్ ని నువ్వే సాల్వ్ చెయ్యాలి' మరోసారి బెడ్ మీద ఎడమపక్క వత్తిగిల్లి, కళ్ళుమూసుకుని మరోసారి నిద్రపోవడానికి ప్రయత్నించేముందు దేవుడిని ప్రార్ధించింది సుస్మిత. ఆ ప్రాబ్లెమ్ సాల్వ్ కావడం అంత తేలిక కాదన్నట్టుగా, ఆ తరువాత కూడా చాల సేపటివరకూ నిద్రపోలేక పోయింది.

&

మర్నాడు ముందు రోజుకన్నా వేగంగానే బయలు దేరారు సుస్మిత ఇంకా మదన్ తోటలోకి. ముందు రోజు కూర్చున్న చోటులోకే వెళ్లి అక్కడ మునుపు కూచున్న రాళ్లమీద బాసిపట్టు వేసుకుని కూచున్నాక సుస్మిత అంది మదన్ మొహంలోకి చూస్తూ. "గుర్తుంది కదా. నిన్నటిలాంటి అడ్వెంచర్స్ ఏమైనా చేస్తే అంత బాగుండదు. అలాంటివన్నీ కేవలం పెళ్లయ్యాక మాత్రమే."

"ఈ రోజు నువ్వే వచ్చి కావాలన్నా అలాగా చెయ్యను. ప్రామిస్." వచ్చే చిరునవ్వుని అదుపుచేసుకుంటూ సీరియస్ ఎక్స్ప్రెషన్ తో అన్నాడు మదన్.

"ఆల్రైట్." సుస్మిత అని సడన్గా ఒక సీరియస్ ఎక్స్ప్రెషన్ తెచ్చుకుంది మొహంలోకి. "ఇప్పుడు ఆ చిట్టిరాణి విషయం గురించి పూర్తిగా చెప్పు. ఏ విషయం దాచడానికి వీల్లేదు."

"నేనా డైరీలో రాసిన కన్నా ఎక్కువగా చెప్పడానికి ఏమీ లేదు." అనీజీ ఎక్స్ప్రెషన్ తో అన్నాడు మదన్.

"చిట్టిరాణి తన చిన్నప్పటినుండి నిన్ను ఘాడంగా ప్రేమిస్తూంది. ఎంతగా ప్రేమించిందంటే నీ గురించి తానేమైనా చేస్తుంది. అలాంటి ప్రేమ గురించి, ఆలా ప్రేమించే అమ్మాయి గురించి మొత్తం నువ్వు డైరీ లో రాసిన నాలుగు పేజీల్లో ఉందంటే నేను నమ్మను. మొత్తం చెప్పు. నేను వినాలి." దృఢస్వరంతో అంది సుస్మిత.

"సరే అయితే." రాతిమీద నుంచి లేచి నిలబడ్డాడు మదన్. "చిట్టిరాణి అసలు పేరు ప్రమీల. ముద్దుగా చిట్టిరాణి అని ఇంట్లోవాళ్ళు ఇంకా అందరూ పిలుస్తారు. మా ఇంటికి కొంచెం దూరం లోనే వాళ్ళ ఇల్లు వుంది. మా కుటుంబానికి వాళ్ళ కుటుంబంతో కొంచెం చుట్టరికం కూడా వుంది. మా ఇద్దరికీ ఎప్పటినుండి పరిచయం అంటే,మాకు జ్ఞానం వచ్చిన దగ్గరినుండి. మేమిద్దరం వంటిమీద బట్టలు లేకుండా ఒకళ్ళనొకళ్ళం చూసుకున్న రోజులు నాకు ఇంకా గుర్తు వున్నాయి. అంత చిన్నతనం నుంచి మాకు పరిచయం." సుస్మిత మొహంలోకి చూసి చెప్తూ, కాస్త ఆగాడు మదన్.

రెండు చేతులు కూచున్న రాతిమీద వెనక్కి ఆనించి బాలన్స్ అయింది సుస్మిత. మోహంలో ఏ ఎక్స్ప్రెషన్ లేకుండా వింటోంది.

"బహుశా అదే కారణం వల్ల కావచ్చు నేనేరోజు తనని ఆ దృష్టితో చూడలేక పోయాను. తను నన్ను ఎప్పుడైతే ప్రేమిస్తూందని తెలిసిందో నేనప్పుడే తనకి చాలా స్పష్టంగా చెప్పను. నాకు తన మీద అలాంటి ఉద్దేశం లేదని, అలాంటి భావాలూ ఆలోచనలు పెట్టుకోవద్దని. కానీ తను వినలేదు. నా మనసు మార్చడానికి తను చెయ్యని ప్రయత్నం లేదు. నా అన్నావదినాలకి కూడా తనంటే అంతో ఇంతో ఇష్టమే కావడం, తన పేరెంట్స్ కి కూడా తనని నాకిచ్చి పెళ్లి చెయ్యాలని ఉండడం అగ్నికి ఆజ్యం పోసినట్టుగా అయింది. తనని ప్రేమించమని, ఇంకా పెళ్లి చేసుకోమని నన్ను చాలా ఇరిటేట్ చేసేది. నేనెక్కడికి వెళ్లిన నా వెనకే వచ్చేది. ఆ రోజు కూడా నా వెనక వంతెన వరకూ వచ్చాక, నా కుడి చేతిని పట్టుకుని ఆపేసింది. 'నన్ను ప్రేమించి పెళ్లి చేసుకుంటావా, లేదా' అని నిలదీసి అడిగింది. అది ఎప్పటికి జరగని పని స్పష్టంగా చెప్పేసాను. సిగ్గు ఎగ్గూ లేకుండా నన్ను అక్కడే గట్టిగ కౌగలించుకుని నా మొహం మీద ముద్దులు పెట్టుకోవడం మొదలు పెట్టింది. తననుండి విడిపించుకునే ప్రయత్నంలో మేమిద్దరం వంతెన రైలింగ్ వరకూ చేరుకున్నాం. బలంగా తననుండి విడిపించుకోవాలని నేను చేస్తూన్న ప్రయత్నంలో తను పట్టు తప్పి రైలింగ్ గోడమీద నుండి నదిలో పడిపోయింది. అతి వేగంగా ప్రవహిస్తూన్న నదిలో క్షణాల్లో నా కాళ్ళ ముందునుండి తను మాయం అయిపొయింది. ఇదంతా నేను నా డైరీ లో రాసాను. ఇంతకన్నా నేనికేమి చెప్పలేను." మరోసారి తను మునుపు కూచున్న చోట్లోనే కూర్చుని నిస్సహాయంగా కళ్ళు మూసుకున్నాడు మదన్.

"నేను నిన్ను మనసారా ప్రేమించాను. ఎంతగా ప్రేమించాను అంటే నీ రియాక్షన్ ఎలా ఉంటుందో తెలియకపోయినా కూడా నీ ఇంటికి వచ్చాను. నిజానికి నీ గురించి ఏం చెయ్యడానికి అయినా కూడా నేను సిద్ధంగానే వున్నాను." సుస్మిత అంది.

" నేను కూడా నిన్ను అంతే ప్రేమించాను. నేనే అమ్మాయి దగ్గరికి వెళ్లి ఆలా మాట్లాడడానికి ఎప్పుడూ ప్రయత్నించలేదు. నువ్వలా పొగరుగా మాట్లాడిన తరువాత కూడా నేను నీ దగ్గరికి వచ్చి మాట్లాడాలని చాలా సార్లు అనుకున్నాను. నువ్వే నా మనసంతా ఉండబట్టే మా అన్నా వదినలు నన్ను పెళ్లి చేసుకోమని బలవంతం చేస్తూన్నాకూడా ఇలా ఉండిపోయాను. ఎలాగో తెలియక పోయిన నాకు నీ మీద వున్నా ఘాడమైన ప్రేమ ఎదో రోజు మనిద్దరిని ఇలా కలుపుతుందన్న నమ్మకం నాకుంది. చివరికి అంతే జరిగింది."

"నేను నిన్ను ఎంతగా ప్రేమిస్తూ వున్నా, చిట్టిరాణి ని నువ్వు లవ్ చేసివుంటే నువ్వు నాకు దూరం అయిపోయే మాటే అయినా అలాగే చేసి ఉండాల్సింది. చిట్టిరాణి విషయంలో నువ్వు చేసింది నాకు కరక్ట్ అనిపించడం లేదు. అసలు ఒక అమ్మాయిని ప్రేమించాలంటే నీకేం కావాలి? తను అప్సరసలా అద్భుతంగా ఉండాలా? చిట్టిరాణి అంత అందంగా లేదనే తన ప్రేమని అంత నిర్దయగా తిరస్కరించావా?"

"నేను నీకు ముందే చెప్పాను. చిన్నప్పటినుండి కలిసిపెరిగాం. అందువల్ల తనమీద నాకు అలాంటి అభిప్రాయం ఎప్పుడూ రాలేదు. మనసు చంపుకుని పెళ్లి చేసుకోమంటావా?" కోపంగా అడిగాడు మదన్.

"నువ్వలా మాట్లాడొద్దు మదన్. చిన్నపటినుండి కలిసిపెరిగితే ఏమైంది? భార్యాభర్తలు కాకూడదా? తను నిన్ను అంతగా ప్రేమిస్తూన్నప్పుడు నువ్వు ప్రయత్నిస్తే తనని ప్రేమించ లేవా?" తను కూచున్న రాయి మీదనుండి కిందకి దిగి మదన్ దగ్గరగా వచ్చింది సుస్మిత. " చిట్టిరాణి లో స్వచ్ఛమైన ప్రేమ తప్ప నాకింకేం కనిపించడం లేదు. అలాంటి ప్రేమని నువ్వు అవమానించావు. ఒక అమ్మాయి అంతగా నిన్నే ప్రేమించానని నీ వెంటపడితే నీకూ ప్రేమించడానికి ఏమైంది?"

"నిన్న మనం తోటలోకి వస్తూవుంటే ఒకడు మనకి ఎదురుగా వచ్చి చిట్టిరాణి గురించి అడిగాడు, నీకు గుర్తుందా?" సుస్మిత అన్నది విననట్టుగానే అడిగాడు మదన్.

"ఎస్, ఓ బవిరి గెడ్డం మనిషి మనకి ఎదురువచ్చి చిట్టిరాణి గురించి అడిగాడు. నాకు గుర్తుంది." ఆ రూపం మనసులో మెదులుతూ ఉంటే సుస్మిత అంది.

"వాడిపేరు నాగరాజు. చిట్టిరాణికి బావ వరస అవుతాడు. తను నన్నెంతగా ప్రేమించిందో, వాడు చిట్టిరాణి ని అంతకు పదిరెట్లు ఎక్కువ ప్రేమించాడు. కేవలం చిట్టిరాణి కోసమే వాడు చిన్నతనం నుండి ఆ కుటుంబానికి కుక్కలా సేవ చేస్తున్నాడు. కానీ ఆ చిట్టిరాణి వాడి ప్రేమని ఎప్పుడూ అంగీకరించలేదు. ఎందుకని?"

"నాకీ విషయం తెలియదు." అయోమయంగా అంది సుస్మిత.

"నీకు చాలా విషయాలు తెలియవు. కానీ ప్రేమ గురించి నీకు ఒక్కదానికే తెలిసినట్టుగా మాట్లాడుతున్నావు." చిరాగ్గా అన్నాడు మదన్. "నీ అభిప్రాయంతో నేను ఏకీభవించట్లేదు. ప్రేమ అన్నది ఇద్దరివైపు నుండి ఉండాలి. ఎదో తను నన్ను ప్రేమించింది కాబట్టి నేనూ తనని ప్రేమించాలనడం సరైంది కాదు. ఒకవేళ తను ఇప్పుడు బ్రతికి వచ్చినా, నేను తనని ప్రేమించడం కానీ, పెళ్లి చేసుకోవడం కానీ జరగదు."

సుస్మిత ఏం మాట్లాడకుండా మళ్ళీ వెళ్లి ఆ రాతిమీద కూచుంది.

"కానీ ఇప్పుడు ఆ విషయం గురించి అంత రాద్ధాంతం దేనికి? తను నదిలో పడి చనిపోయింది ఇంకా అందులో నా పొరపాటు ఏమీ లేదు. నేను తన విషయంలో చేసింది అన్యాయం అని నీకు అనిపిస్తే తను నాగరాజు విషయంలో చేసింది కూడా అన్యాయమే. నేను చెప్పింది నిజం అవునో కాదో తెలుసుకోవాలనిపిస్తే ఒకసారి నాగరాజుని అడిగి చూడు."

"అంత అవసరం లేదు. నాకు నీ మాటలమీద నమ్మకం వుంది." నవ్వింది సుస్మిత. "అన్ని విషయాలు డైరీ లో రాసేనన్నావు. కానీ ఈ విషయం మాత్రం రాయలేదు."

"ఓహ్, మర్చిపోయాను." మదన్ కూడా నవ్వాడు. "నిజానికి నేనా నాగరాజు విషయం కూడా రాసి ఉంటే నువ్వు ఇప్పుడు నన్నింతలా నిలదీసే దానివి కాదు."

"కానీ నాకు ఒక్క భయం వుంది. ఒకవేళ చిట్టిరాణి బతికి వుండి మళ్ళీ నీ దగ్గరికి వచ్చి అల్లరి పెడితే?" అప్పటివరకు చిట్టిరాణి మీద వున్న సాఫ్ట్ ఫీలింగ్ మాయమయ్యి మళ్ళీ భయం పట్టుకుంది సుస్మితకి.

"ఇప్పటికి వారంరోజులవుతూంది తను ఆ ప్రవాహంలో పడిపోయి. అలాంటి ప్రవాహంలో పడ్డాక బ్రతికే అవకాశం ఎవరికీ ఉండదు. ఒకవేళ తను బ్రతికే ఉంటే ఇప్పటికే ఇంటికి వచ్చేసి ఉండేది." అన్నాడే కానీ ఎదో భయం మదన్ లో కూడా ప్రవేశించింది.

"తనలా నదిలో పడిపోగానే నీకు నదిలో దూకి తనని రక్షించాలనిపించలేదా?" ఎంత వద్దనుకున్నా అడగకుండా వుండలేకపోయింది సుస్మిత.

"నాకు అస్సలు ఈత రాదు. అందులోనూ నువ్వే చూసావుగా ఆ నది ఎంత భయంకరంగా ప్రవహిస్తూ వుందో. అందులో అప్పుడు దూకివుంటే నేనూ ప్రాణాలు కోల్పోవడం తప్ప వేరే ప్రయోజనం ఉండదు." ఒక అనీజీ ఎక్స్ప్రెషన్ తో అన్నాడు మదన్.

"నువ్వు స్యూరా ఆ సమయంలో ఎవరూ మిమ్మల్నిద్దరిని చూడలేదని?" సుస్మిత భృకుటి ముడిపడింది.

"అది సాయంత్రం సమయం. ఆ సమయంలో ఎవరూ చుట్టుపక్కల లేరు. అందుకనే తను కూడా నన్ను సడన్ గా కౌగలించుకుని ముద్దులు పెట్టే సాహసం చేసింది."

"ఎందుకు తనకి నిన్ను అక్కడే కౌగలించుకుని ముద్దులు పెట్టుకోవాలనిపించింది?" సుస్మిత అడిగింది. ఆ సంఘటన ఎలా జరిగి ఉంటుందో మదిలో మెదులుతూ ఉంటే బుగ్గలు రెండూ సిగ్గుతో ఎర్రబడిపోయాయి సుస్మితకి.

"నేను తనని నా వెనకే రావద్దని బలంగా వెనక్కి నెట్టాను. అప్పుడు ఇంపల్సివ్ గా తనలా చేసింది." మదన్ అన్నాడు. "ఇంకా ఆ విషయం గురించి మాట్లాడుకోవడం ఆపుదామా? మనకింక మాట్లాడుకోవడానికి విషయాలే లేవా?" చిరాకు పడిపోయాడు మదన్.

"ఆల్రైట్" తలూపింది సుస్మిత. "ఎనీహౌ నా విషయం అంతా విన్నాక మీ వాళ్ళు ఎలా రియాక్ట్ అయ్యారు? ఇప్పుడు మీ ఇంట్లో నాకు ఆశ్రయం ఇవ్వడానికి మీ వాళ్ళకి ఏమీ అభ్యంతరం లేదు కదా?"

"అభ్యంతరమా? మనిద్దరం ఒకళ్ళనొకళ్ళం ఇష్టపడుతున్నామని కూడా తెలిసాక మనిద్దరికీ ఎంత వేగిరం పెళ్లి చేసేద్దాం అని చూస్తూ వున్నారు." చిరునవ్వుతో అన్నాడు మదన్. "వాళ్ళు నిన్నెంత ఇష్టపడుతున్నారు అంటే ఈ కొద్దిరోజులు కాదు, నువ్వెప్పుడూ మాతోనే ఉండాలని కోరుకుంటున్నారు."

"నిజంగానా? నువ్వు చెప్పింది నిజమేనా?" మనసంతా ఆశ్చర్యం ఇంకా ఆనందంతో నిండిపోతూ ఉంటే అడిగింది సుస్మిత.

"ఇందులో నువ్వింతగా ఆశ్చర్యపడడానికి ఏముంది? నీలాంటి అందమైన అమ్మాయి మా ఇంట్లోకి వస్తూందంటే వాళ్ళు మాత్రం ఎందుకు కాదంటారు?"

"మాది మీది కాస్ట్ వేరు. మీరు నాన్-వెజ్ తింటారు నేను తినను. నేను వచ్చిన రోజే వంటిట్లో ఉండగా మీ వదినకి ఈ విషయం చెప్పాను. అందువల్ల వాళ్ళేమైనా అభ్యంతరపెడతారేమో అనుకున్నాను." చిరునవ్వుతో అంది సుస్మిత.

"నేను ఇష్టపడ్డాను అంటే మతాంతర వివాహానికి కూడా మా అన్నా, వదిన అడ్డుపెట్టరు. నేనంటే అంతిష్టం వాళ్ళకి. వాళ్ళకి పిల్లలు లేరేమో నన్ను ఇంకా వంశీని అచ్చం వాళ్ల పిల్లల్లాగే పెంచారు. మేమిద్దరం అంటే మా అన్నా వదినకి చాలా అభిమానం, ఇంకా ఇష్టం."

"వంశీ అంటే పొడుగ్గా, దిట్టంగా సిక్స్ ప్యాక్ బాడీ తో వున్నాడు అతనే కదా? అతనికీ మీకు వున్న చుట్టరికం ఏమిటి?"

"మాది ఒకటే కాస్ట్ అయినా చుట్టరికం ఏమీ లేదు. వాళ్ళమ్మ మా ఇంట్లోనే వుండి పనిచేసేది. ఆమె భర్త వంశీ చిన్నతనంలోనే పోయాడు. ఆమెకి వీడు తప్ప వేరే ఎవరు లేకపోవడంతో వీడితోపాటుగా మా ఇంట్లోనే ఉండేది. వంశీకి ఆరేళ్ళ వయసులో తను కాన్సర్ తో చనిపోయింది. అప్పటినుండి నాతో పాటుగా వాడు కూడా మా అన్నావదినాలకి ఇంకో కొడుకు అయిపోయాడు. నాకన్నా కొంచెం మాత్రమే చిన్నవాడు. నాకు వాడు స్వంత తమ్ముడు కన్నా ఎక్కువ."

సుస్మిత మళ్ళీ ఎదో మాట్లాడబోతూ ఉంటే మళ్ళీ మదనే అన్నాడు. "వాడినీ నాలాగే చదివించాలని నా అన్నవదినా చాలా అనుకున్నారు. కానీ వాడికి చదువుకోవడం ఇష్టంలేదు. పొలంపనుల్లో సాయంచేస్తూ ఇక్కడే వుండిపోయాడు."

"నిజంగా మీరు చాలా గ్రేట్! ఒక పనావిడ కొడుకుని అంతగా అభిమానిస్తున్నారంటే నిజంగా మెచ్చుకోవాల్సిన విషయం!" మెచ్చుకోలుగా అంది సుస్మిత.

"ఆలా ఆలోచించాల్సిన అవసరం లేదు. వంశీ మాకు చేసే సహాయం ఇంతా అంతా కాదు. వాడి హెల్ప్ లేకపోతే మేము ఇంతవాళ్ళం అయ్యేవాళ్ళం కాదు." దీర్ఘంగా నిట్టూర్చి అన్నాడు మదన్.

"ఎనీహౌ ఒక విషయం చెప్పు. నీకు మీ అన్నయ్యకి మధ్య అంత ఏజ్ గ్యాప్ ఎలా వచ్చింది?" కళ్ళు చిట్లించి అడిగింది సుస్మిత.

"నాకు మా అన్నయ్యకి మధ్యలో ఒక ఇద్దరు పిల్లలు పుట్టి పురిట్లోనే చనిపోయారు. రెండో ప్రెగ్నన్సీ వచ్చిన చాలా కాలానికి మా అమ్మకి మళ్ళీ ప్రెగ్నన్సీ వచ్చి నేను పుట్టాను. అందుకనే అంత ఏజ్ గ్యాప్ వచ్చింది." అంటూ నవ్వాడు మదన్. "మా వదినకి కూడా బాగా ఏజ్ గ్యాప్ తో ఒక చెల్లెలు వుంది. నా పేరెంట్స్ కి జరిగినట్టే తన పేరెంట్స్ కి జరిగింది. తన చెల్లెలు నా కన్నా ఒక రెండు మూడు సంవత్సరాలు చిన్నది. తన పేరు తనూజ. తనకీ చిన్నతనంలోనే తండ్రి చనిపోయారు. అయన గవర్నమెంట్ హై స్కూల్ లో తెలుగు టీచర్ గా చేసేవారు. మొన్ననే ఎమ్మె సైకాలజీ తో పూర్తి చేసింది. చాల చలాకీగానూ ఇంకా అందంగానూ కూడా ఉంటుంది. తనని నీకు పరిచయం చేస్తాను."

"మీ వదినగారినే పోలివుంటే తను అందంగానే ఉంటుందని వేరే చెప్పక్కర్లేదు. తనని కలుసుకుని మాట్లాడాలని నాకూ చాలా కోరికగా వుంది." ఉత్సాహంగా అంది సుస్మిత.

"తప్పకుండా. పక్కనే వున్నా టౌన్ లోనే వాళ్ళు వుంటున్నది. నిన్నైనా అక్కడికి తీసుకు వెళ్తాను లేదా తననైనా ఇక్కడకి రమ్మంటాను. త్వరలోనే మీ ఇద్దరికీ పరిచయం అయ్యేలా కచ్చితంగా చూస్తాను." అన్నాడు మదన్.

ఆ తరువాత కాసేపు ఇద్దరూ మౌనంగా ఉండిపోయారు ఏం మాట్లాడాలో తెలియక. అంతలోనే సడన్గా గుర్తుకొచ్చినట్టుగా అన్నాడు మదన్. "ఇంతకీ మాధురి విషయం ఏమిటీ? తను ఇప్పటికి నీకు మంచి ఫ్రెండేనా?"

మాధురి ప్రస్తావన రాగానే అసహ్యంతో నిండిపోయింది సుస్మిత మొహం. "ఫ్రెండ్ షిప్ కే మాయని మచ్చ ఆ మాధురి. నా కజిన్ ఆ శేషేంద్ర గాడితో చేతులు కలిపి నన్ను నాశనం చెయ్యాలని చూసింది. నన్నో డ్రగ్ అడిక్ట్ ని చెయ్యడానికి ప్రయత్నించింది."

"నిజంగానా?" షాక్ తో నిండిపోయింది మదన్ మొహం.

"నేను నీకెప్పుడూ ఏవీ అబద్హాలు చెప్పను. ఇంకెప్పుడూ ఇలా అడక్కు." చిరాగ్గా అన్నాక మళ్ళీ అంది సుస్మిత.

"ఇప్పటికీ మీ ఇద్దరి మధ్య స్నేహం వుందా? తను నీతో మాట్లాడుతూ ఉంటుందా?"

"అప్పుడప్పుడూ మాట్లాడుతూ ఉంటుంది. కానీ స్నేహం మాత్రంలేదు." ఇంకా చిరాగ్గానే వుంది సుస్మిత. "తను నా కజిన్ శేషేంద్ర గురించి పనిచేస్తోందని తెలిసాక, నన్నలా డ్రగ్ అడిక్ట్ ని చెయ్యడానికి ప్రయత్నించాక నాకు కోపంవచ్చి మాట్లాడడం బాగా తగ్గించేసాను."

"నేను ఆ శేషేంద్రతో స్నేహం మానేయమని ఎంతో చెప్పి చూసాను. నువ్వు చెప్పేవరకు ఆ ఆస్తిపాస్తులేవీ వాడివి కావని నాకు తెలియకపోయినా, వాడో పెద్ద పోకిరీ అని వాడి వ్యవహారం బట్టి నాకు అర్ధం అయింది. కానీ......." కాస్త ఆగి అన్నాడు మదన్. ".........ఎదో కాస్త డబ్బున్న వాడిని కట్టుకుని జీవితంలో సెటిల్ అయ్యి తల్లి కోరిక తీర్చాలన్న మాధురి కోరిక తీరే అవకాశమే లేదన్న మాట."

"తన క్యారెక్టర్ గురించి తెలిసాక కూడా నీకు తనమీద సాఫ్ట్ కార్నర్ ఉన్నట్టుంది." సుస్మిత చిరాకు కోపంగా మారింది.

"మాధురి నీ పట్ల చేసినదానికి నేను సారీ చెప్తున్నాను. దయచేసి తనమీద కోపం వుంచుకోకు." ప్రాధేయ పూర్వకంగా చూస్తూ అన్నాడు మదన్. "ఏ ఆడపిల్ల జీవితంలో పడకూడని కష్టాలు తను పడింది. ఎందుకలా నీ విషయంలో చేసిందో నాకు తెలియదు కానీ, తను చాలా అమాయకురాలు, మంచిది."

"మై గాడ్! మదన్" కంగారుగా అంది సుస్మిత. "నన్నలా డ్రగ్ అడిక్ట్ గా చెయ్యబోయిందని, ఇంకా నా ఆస్థి అంతా కాజేయాలని చూస్తూన్న నా కజిన్ కి సహాయం చేస్తూందని నాకు తన మీద కొంచెం కోపం వుంది కానీ, నాకు తనమీద పట్టలేని ద్వేషం ఏమీ లేదు. ఇంతకీ తను అంత భయంకరమైన కష్టాలేమి పడింది?"

"ఎలా చెప్పాలో కూడా తెలియడం లేదు. నిజంగా ఏ ఆడపిల్లకి అలాంటి కష్టాలైతే రాకూడదు, అలంటి కష్టాలు పడింది." దీర్ఘంగా నిట్టూరుస్తూ అన్నాడు మదన్.

"తన విషయంలో నేను తప్పుచేస్తున్నానని నా సబ్కాంషస్ ఘోషిస్తూనే వుంది కానీ నేను పట్టించుకోలేదు. అయితే అదే నిజమన్న మాట. ప్లీజ్ తనగురించి నాకు చెప్పు. నేనేమైన తనకి సహాయం చెయ్యగలనేమో చూస్తాను." ఎమోషనల్ గా అంది సుస్మిత.

"మాధురి వాళ్ళ నాన్న ఒక పెద్ద తాగుబోతు, తిరుగుబోతు. వున్న ఆస్తులన్నీ తన తాగుడికి, తిరుగుళ్ళకి తగలేసేసాక భారీగా అప్పులు కూడా చేసాడు. ఇంటితో సహా ఆస్తులన్నీ అమ్మేశాక కూడా బోలెడు అప్పులు మిగిలిపోయాయి. ఆ అప్పులు తీర్చలేక, అప్పులవాళ్ల గోల పడలేక వాళ్ళని తన భార్య దగ్గరికి పంపడం మొదలు పెట్టాడు. వాళ్ళు తనని నానా రకాలుగా హింసించి అనుభవించడం మొదలు పెట్టారు. ఆ హింస ఎంత ఎక్కువై పోయిందంటే ఆమె తన ఒక్కగానొక్క కూతురు ఏమౌతుందోనని కూడా ఆలోచించకుండా ఒకరోజు ఆత్మహత్య చేసుకుంది."

"మై గాడ్! నిజమా?" షాక్ తో నిండిపోయింది సుస్మిత మొహం.

"ఇలాంటి విషయం ఎవరూ కల్పించి చెప్పలేరు. తల్లి చనిపోయాక, ఒక నెల రోజుల తరువాతో ఎప్పుడో అనుకుంటా, ఆ దుర్మార్గుడు ఒక అప్పులవాడిని తన కూతురిదగ్గరికి కూడా పంపాడు. అప్పటికి తను పెద్దమనిషి కూడా కాలేదు. వాడు తనని నిర్దాక్షిణ్యంగా రేప్ చేసాడు. మాధురి భయంకరంగా అరుస్తూ ఉంటే ఆ అరుపులు చుట్టుపక్కల అంతా వినిపించాయి. అప్పటివరకూ తన తండ్రి వెధవ వ్యవహారాలన్నీ తెలిసి సహిస్తూ వచ్చినా, గ్రామస్థులు అప్పుడు మాత్రం ఊరుకోలేదు. వాడింట్లోకి వెళ్లి మధురిని రేప్ చేసిన వాడిని ఇంకా ఆమె తండ్రిని ఎంతగా కొట్టారంటే ఆ దెబ్బలకి ఆమె తండ్రి ఏకంగా చచ్చిపోయాడు. ఆ ఇంకొకడికి మాత్రం మైనర్ గర్ల్ ని రేప్ చేసినందుకు పడాల్సిన శిక్ష పడింది."

"కానీ మాధురి మనసుకి అయినా గాయం ఎక్కడికి పోతుంది? తన తల్లిని అలాంటి పరిస్థితుల్లో చూసి సహించడమే కాదు, అలాంటి చిన్న వయసులోనే తనూ రేప్ కి గురైంది. నువ్వు చెప్పింది నిజం. ఏ ఆడపిల్లకి అటువంటి కష్టం అయితే రాకూడదు." సుస్మిత మనసంతా బాధతో నిండిపోయి ఆ బాధంతా మోహంలో ఎక్ష్ప్రెస్స్ అవుతూ వుంది.

"అప్పుడు తనకున్న అప్పులన్నీ మా అన్నయ్య తీర్చేసి, నాతో పాటే తనని చదివించడం మొదలుపెట్టాడు. తనకి మంచి ఎడ్యుకేషన్ కావాలని నన్ను జాయిన్ చేసిన కాలేజ్ లోనే తననీ జాయిన్ చేసాడు. తను అంతో ఇంతో ఆస్థి ఉన్నవాడిని కట్టుకుని జీవితంలో సుఖపడాలని తన తల్లి కోరిక. అది తీర్చాలనే నీ కజిన్ వెంట పడింది. వాడెలాంటి వెధవో ఎప్పుడో తనకి తెలిసే ఉంటుంది. కానీ అప్పటికే విడదీసుకోలేనంతగా వాడితో కమిట్ అయిపోయి ఉంటుంది. అందుకనే నా అడ్వైజ్ ని కూడా పట్టించుకోలేదు." మరోసారి దీర్ఘంగా నిట్టూర్చాడు మదన్.

"తన విషయంలో నేను ఎంత పెద్ద తప్పు చేసానో నాకు అర్ధమైంది మదన్, ఈ విషయం నాకు కొద్దీ రోజుల ముందే తెలిస్తే ఎంతో బావుండేది. నా కజిన్ ఎంత పెద్ద రాస్కేల్లో తనకి తెలిసేలా చేసి, తన తల్లి కోరిక కూడా తీరేలా చేసేదాన్ని." సుస్మిత కూడా నిట్టూర్చింది. "ఇప్పటికీ ఏమీ మించిపోలేదు. నేను ఈ ఇబ్బంది నుండి బయటపడగానే మొదట ఆమె విషయమే చూస్తాను." ధృడంగా అంది సుస్మిత.

"ఇది మంచి ఆలోచన. నేను చెప్తే వినలేదు. కనీసం నువ్వు చెప్తేనన్నావింటుందేమో చూద్దాం." మదన్ అన్నాడు. కాస్త ఆగి మదన్ ఇంకా ఎదో అనబోతూ ఉండగా అక్కడికి వంశీ వచ్చాడు.

"టౌన్ నుండి ఆడిటర్ వచ్చారు. అన్నయ్య నిన్ను అర్జన్ట్ గా రమ్మన్నాడు." అన్నాడు ఇద్దరివైపూ చూస్తూ.

"చాలా మంచి టైం దొరికింది ఆ ఆడిటర్ పద్మనాభానికి రావడానికి." చిరాగ్గా అంటూ రాతి మీదనుండి లేచాడు మదన్. "మనకింక వెళ్ళాక తప్పదు. నువ్వూ వచ్చెయ్యి." సుస్మిత మొహంలోకి చూస్తూ అన్నాడు మదన్.

"నేను కాసేపు ఇక్కడే వుండి వస్తాను. మీరిద్దరూ వెళ్ళండి. ఈ ప్లేసన్తా నాకు చాలా బాగా నచ్చింది." ఆ రాతిమీద అలాగే కూచుని అంది సుస్మిత.

"చీకటి పడుతూంది. నువ్వింకా ఇక్కడే ఉండడం మంచిది కాదు. రేపు మళ్ళీ వద్దాం. నువ్వూ మాతో వచ్చెయ్యి."

"నేనేం చిన్నపిల్లని కాదు. నాకు దారి కూడా బాగా గుర్తుంది. నేను రాగాలను, మీరిద్దరూ వెళ్ళండి." సుస్మిత మొండిగా అంది.

"పోనీ వంశీ నీకు తోడుగా ఉంటాడు."

" చెప్పాను కదా. నేనేమి చిన్నపిల్లని కాదు. నాకెవరి తోడూ అవసరం లేదు. ఆలా మాట్లాడి నన్ను ఇన్సల్ట్ చెయ్యొద్దు." కోపంగా అంది సుస్మిత. "ఒక్క అరగంటలో వచ్చేస్తాను. మీరిద్దరూ వెళ్ళండి."

చేసేదేమీ లేక వంశీ మొహంలోకి చూసి అక్కడనుండి కదిలాడు మదన్. మదన్ తో పాటుగా వంశీ కూడా కదిలాడు. నిజానికి మదన్ తో పాటు, వంశీ అవసరం కూడా వుంది ఆడిటర్ దగ్గర. అందుకనే సుస్మిత ఒక్కర్తీ ఆలా తోటలో ఉండడం ఇష్టం లేకపోయినా, మదన్ ఆలా అన్నప్పుడు ఉంటానని అనలేక పోయాడు వంశీ.

&

ఆడిటర్ పద్మనాభంకి ముకుందం, మదన్ ఇంకా వంశీ ముగ్గురూ హెల్ప్ చెయ్యాల్సి వచ్చింది తమకి సంబంధించిన అన్ని లెక్కలు పూర్తి కావడానికి. అందుకు గంటకన్నా ఎక్కువ సమయమే పట్టింది. కానీ అప్పటికి కూడా సుస్మిత తిరిగి ఇంటికి రాలేదు.

"అరగంటలో వచ్చేస్తానని చెప్పింది, ఏం చేస్తూంది ఇంతసేపు?" మదన్ ఆందోళనగా అన్నాడు. "బాగా చీకటి కూడా పడిపోయింది."

"నేనిప్పుడే వెళ్లి తనని తీసుకుని వచ్చేస్తాను." అక్కడనుండి కదులుతూ అన్నాడు వంశీ.

"నేనూ నీతోపాటుగా వస్తాను." వంశీతో పాటుగా బయలుదేరాడు మదన్. ఇంతసేపు తనెందుకు తోటలోనే ఉండిపోయిందో కారణం తోచడం లేదు. ఇద్దరూ ఆల్మోస్ట్ పరిగెత్తుతున్నట్టుగానే తోటలో మునుపు సుస్మిత, మదన్ కూచున్న చోటుకి వెళ్లారు.

పున్నమి మరుసటి రోజు కాబట్టి వెన్నెల ఇంకా బాగానే వుంది. ఆ వెన్నెలలో సుస్మిత ఇద్దరికీ బాగానే కనిపిస్తూ వుంది. తను నిలబడి ఎదురుగుండా వున్నా మామిడి చెట్టువైపు చూస్తూ వుంది. తన మొహం షాక్ తో నిండిపోయి వుంది.

" ఏంటలా నిలబడి చూస్తున్నావు? అరంగంటలో వచేస్తానన్నదానివి ఇంతసేపు ఇక్కడేం చేస్తున్నావు?" సుస్మిత దగ్గరగా వెళ్లి తన భుజాల చుట్టూ చేతులు వేసి కుదుపుతూ అన్నాడు మదన్.

"చిట్టిరాణి.....చిట్టిరాణి ......" ఇంకా అయోమయంలోనూ, షాక్ లోనే వుంది సుస్మిత.

చిట్టిరాణి పేరువినగానే మదన్ ఇంకా వంశీ ఒకళ్ళ మొహాలు ఒకళ్ళు అయోమయంగా చూసుకున్నారు. "చిట్టిరాణి ఏమిటి? కాస్త అర్ధం అయ్యేలా చెప్పు." మనసంతా ఒకరకమైన భయంతో నిండిపోతూ ఉంటే కంగారుగా అడిగాడు మదన్.

"చిట్టిరాణి ....తను వచ్చింది....." ఇంకా అదే అయోమయంతో అంది సుస్మిత.

"చిట్టిరాణి వస్తే ఇప్పుడు ఏమైంది? తను కూడా నీలాంటి మనిషే కదా. ఇలా భయపడాల్సిన అవసరం ఏముంది?" వంశీకి కూడా ఏమీ అర్ధంకాక చిరాగ్గా అన్నాడు.

"కొంచెం అర్ధం అయ్యేలా చెప్పు సుస్మితా అసలేం జరిగింది?" మరోసారి తన భుజాల్ని బలంగా కుదుపుతూ అడిగాడు మదన్.

"మదన్" అని ఒక్కసారిగా ఈ లోకంలోకి వచ్చినట్టుగా మదన్ ని రెండుచేతులతో పట్టుకుని అతని గుండెలమీద తలపెట్టి ఒక్కసారిగా భోరుమంది సుస్మిత. "చిట్టిరాణి వచ్చింది. అది నీ మీద చాలా కోపంగా వుంది. నిన్ను నానా రకాల హింసలు పెడతానని, నీ మీద పగసాధిస్తానని అంది." అలాగా ఏడుస్తూనే బెక్కుతూ చెప్పింది. తనూ సుస్మితని రెండు చేతులతో పట్టుకుని షాక్ తో వింటున్నాడు మదన్.

"దాని మొహం. ఏడిసింది. మా వాడు ఎంత వద్దన్నా వెంటపడి వేధించడమే కాకుండా ఇలా అంటుందా? పళ్ళు రాలగొట్టి మూల కూచో పెడతాను. అయినా అదేదో ఆలా అంటే నువ్వూ అంత షాక్ అయి ఇలా ఏడవాలా?" వంశీ కోపంగా అన్నాడు.

తమాయించుకుని ఏడుపు అపి, మదన్ చుట్టూ వున్నా చేతులు తీసేసి, మదన్ పట్టునుండి విడిపించుకుని అంది సుస్మిత వంశీ మొహంలోకి చూస్తూ. " నువ్వు పళ్ళు రాలగొట్టి మూల కూచోపెట్టడానికి ఇప్పుడు తను మనిషి కాదు. చనిపోయి దెయ్యం అయిపోయింది."

"వాట్?" మరోసారి షాక్ కి లోనయిపోయాడు మదన్. "చిట్టిరాణి దెయ్యం అయిపోయిందా?" ఆశ్చర్యంగా అడిగాడు.

"అవును మదన్. చిట్టిరాణి చచ్చిపోయి దెయ్యం అయిపోయింది. అదిప్పుడు ఈ మామిడిచెట్టు మీదనే వుంది. మీరిద్దరూ ఆలా వెళ్ళగానే అది ఆ మామిడిచెట్టు మీదనుండి నా ముందుకి వచ్చింది. తను చనిపోయి దెయ్యం అయిపోయానని చెప్పింది.. కానీ మదన్ తను నీ మీద చాలా కోపంగా వుంది. నిన్ను నానా రకాలుగా బాధలు పెడతానని చెప్పింది." సుస్మిత మొహమంతా భయంతో నిండిపోయింది.

"చదువుకున్నావు, దయ్యాలు, భూతాలు అంటావేమిటి?" కోపంగా అన్నాడు మదన్.

"అంటే నేను అబద్ధం చెప్తున్నానంటావా?" కోపంతో అరిచినట్టుగా అంది సుస్మిత. "అది ఇప్పుడు కూడా ఇక్కడే ఈ మామిడి చెట్టు మీద వుంది. మనల్ని గమనిస్తూ వుంది."

"అయితే తనని ఇప్పుడు మన ముందుకి రమ్మని చెప్పు. నీతో చెప్పింది నాకూ చెప్పమని చెప్పు." మదన్ కూడా కోపంగా అరిచినట్టుగానే అన్నాడు.

"మీరిద్దరూ ఆలా వాదులాడుకోవద్దు. ముందు మనం ఇక్కడినుండి ఇంటికి వెళ్ళిపోయి అప్పుడు మాట్లాడుకుందాం." వంశీ అన్నాడు.

మదన్ కి, సుస్మిత కి కూడా ఆ సలహా నచ్చి ఒకళ్ళ మొహాల్లోకి ఒకళ్ళు చూసుకున్నాక తలూపారు. తరువాత ముగ్గురూ ఇంటిదారి పట్టారు.

&

ఇంట్లో భోజనాలు పూర్తిచేసి, హాలులో కుర్చీల్లో రిలాక్స్ అవుతూ, సుస్మిత కి తోటలో కలిగిన అనుభవం గురించి మళ్ళీ మాట్లాడుకోవడం మొదలు పెట్టారు.

"తనేం చెప్పినా వినకుండా బలవంతంగా అక్కడనుండి తీసుకుని వచ్చేయాల్సింది. ఆలా తనని అక్కడ విడిచిపెట్టి రావడం నాదే తప్పు." నొచ్చుకుంటున్నట్టుగా అన్నాడు మదన్.

"నువ్వూ నన్నక్కడ ఆలా వదిలి వచ్చేబట్టే ఆ చెట్టుమీద చిట్టిరాణి ఉందని నాకు తెలిసింది. ఇంక నువ్వక్కడికి వెళ్లకుండా జాగ్రత్తగా ఉండొచ్చు."

"పిచ్చిపిచ్చిగా మాట్లాడకు. నిజంగానే ఆ మామిడి చెట్టుమీద చిట్టిరాణి ఉంటే ఇంతకాలం నన్నెదుకు ఏమీ చెయ్యలేదు?" సుస్మిత ఉద్దేశం తెలిసాక కోప్పడకుండా ఉండలేకపోయాడు మదన్. ఆ తోటలోకి వెళ్లకుండా ఉండడం అంటే చాలా కష్టం అయిన విషయం మదన్ కి.

"తను చనిపోయి దెయ్యం అయింది రెండురోజుల కిందటే, అందుకనే ఇంతకాలం నిన్నేం చెయ్యలేదు." సుస్మిత అంది.

"ఆ చిట్టిరాణి ఉదంతం నీకెలా చెప్పాలా అని ఆలోచిస్తున్నాను. నీకేదోలా తెలిసిరావడం మంచిదే అయినా, ఇందంతా చాలా అయోమయంగా వుంది." వనజ అంది మోహంలో అదే ఎక్స్ప్రెషన్ తో." అయితే చిట్టిరాణి చనిపోయి దెయ్యం అయిపోయిందా?"

"వదినా, నేను చిట్టిరాణి గురించి తనకంతా వివరంగా చెప్పేసాను. నా దగ్గర బయటపడలేదు కానీ మామిడితోటలో తనగురించి విపరీతంగా అలోచించి ఆలా ఇమాజిన్ చేసుకుని ఉంటుంది." చిరాగ్గా అన్నాడు మదన్.

"చిట్టిరాణి వారం రోజులపైగా కనిపించడంలేదని విన్నాను. తను చనిపోకపోతే ఏమై ఉంటుంది?" భృకుటి ముడేసి అన్నాడు ముకుందం.

"ఒకవేళ తను చనిపోయినా దెయ్యం అయి మన మామిడి చెట్టుమీద ఉంటుందని మాత్రం నేను అనను. ఎందుకంటే నా దృష్టిలో దయ్యాలు, భూతాలు లేవు." ఇంకా చిరాగ్గానే వున్నాడు మదన్.

"అంత తేలిగ్గా తన గురించి అనేకురా. నువ్వెంత వద్దనుకున్నా నిన్ను ప్రాణంలా ప్రేమించిన మనిషి." ముకుందం మళ్ళీ అన్నాడు.

"ఏమిటి ప్రేమించడం? ఎంత వద్దు వద్దన్నా వెంటపడి వేధించింది. అంతగా ప్రేమించాలనుకుంటే తన వెంట కుక్కలా పడుతున్న ఆ నాగరాజుగాడిని ప్రేమించొచ్చుకదా." వంశీ కోపంగా అన్నాడు.

"ఇప్పుడది సమస్య కాదు. కానీ ఈ విషయం ఏమిటో నాకు బోధపడడం లేదు. సుస్మిత లాంటి తెలివైన పిల్ల కేవలం ఆలా ఇమాజిన్ చేసుకుందంటే నేను నమ్మలేకపోతున్నాను." వనజ అంది.

"థాంక్స్ ఆంటీ. మీరైనా నన్ను నమ్మారు." వనజవైపు కృతజ్ఞతగా చూస్తూ అంది సుస్మిత.

"నా దృష్టిలో మాత్రం అది కేవలం నీ ఇమాజినేషన్ మాత్రమే. అంతకన్నా ఇంకేం కాదు." స్పష్టంగా అన్నాడు మదన్.

"ఆల్రైట్. అది కేవలం నా ఇమాజినేషన్ మాత్రమే, నిజం కాదు." సుస్మిత తన కుర్చీలోనుంచి లేచి మదన్ ముందుకు వచ్చింది. "కానీ నా తృప్తి కోసం, కేవలం నా తృప్తి కోసం, నువ్వు నాకొక మాట ఇవ్వగలవా?" మదన్ మొహంలోకి సూటిగా చూస్తూ అడిగింది.

"నువ్వడగబోయే మాట ఏమిటో నాకు తెలుసు. నేను ఇవ్వలేను." మదన్ కోపంగా అన్నాడు.

"ఇంతేనా నువ్వూ నన్ను ప్రేమించింది? నా గురించి ఒక చిన్న మాట కూడా ఇవ్వలేవా?" ఆవేదనగా అడిగింది సుస్మిత. "ఇది నేనడుగుతున్నది కేవలం నీ క్షేమం కోసం, నీ కోసం."

"తను మొదటిసారిగా నిన్నొకటి అడుగుతూంది, నువ్వు కాదనడం నాకు నచ్చడం లేదు మదన్." వనజ అంది.

"నేనెప్పుడూ ఇంక ఆ మామిడి తోటలోకి వేళ్ళకూడదు, అంతే కదా నువ్వూ నన్ను అడగబోయేది." కుర్చీలోనుంచి లేచి కోపంగా అన్నాడు మదన్.

"ఇది కేవలం ఆ చిట్టిరాణి సమస్య తీరేవరకూ. ఆ తరువాత నిన్ను నేను అక్కడికి వెళ్లకుండా ఆపను."

కోపంగా ఏమీ చెప్పకుండా అక్కడినుండి వెళ్ళిపోయాడు మదన్.

"ఆ తోటలో టైం స్పెండ్ చెయ్యడం నా తమ్ముడికి చాలా ఇష్టం. వాడు చాలా అప్సెట్ అయిపోయాడు." ముకుందం అన్నాడు.

"మేం ఎంత పెద్ద ప్రమాదంలో ఇరుక్కున్నామో మీకు తెలియడం లేదు. అసలు జరిగిందంతా పూర్తిగా వింటే మీరిలా మాట్లాడరు." సుస్మిత అంది.

"అయితే అసలు జరిగిందేమిటో మాకు మొదటినుండి మరోసారి చెప్పు." ముకుందం అడిగాడు ఆసక్తిగా.

అప్పుడు సుస్మిత మరోసారి వచ్చి తన కుర్చీలో కూర్చుని అసలు జరిగిందేమిటో చెప్తూ ఉంటే ఆసక్తిగా వినడం ప్రారంబించారు తక్కిన ముగ్గురూ. చాప్టర్-2

"ఇప్పటికీ సుస్మిత నీకు ఫోన్ చేస్తూనే వుందా? నీతో మాట్లాడుతూనే వుందా?" మాధురి ఇంట్లో సోఫాలో వెనక్కి వాలి రిలాక్స్ అవుతూ అడిగాడు శేషేంద్ర.

"ఆ డ్రగ్ ఇష్యూ తరువాత తను కొంచెం హర్ట్ అయిన మాట నిజమే. అంతకుముందున్నంతగా లేకపోయినా తను నాతొ అప్పుడప్పుడు మాట్లాడుతూనే వుంది. నేనూ ఫోన్ చేస్తూనే వున్నాను." అలా చెప్పకపోతే ఎలా రియాక్ట్ అవుతాడో తెలియక అబద్ధం చెప్పింది మాధురి. ఆ డ్రగ్ ఇష్యూ తరువాత తనే అప్పుడప్పుడు ఫోన్ చేసి మాట్లాడింది తప్ప సుస్మిత ఎప్పుడూ మళ్ళీ ఫోన్ చెయ్యలేదు.

"ఆ వ్యవహారం నువ్వు సరిగ్గా చేసివుంటే అసలు ఈ తలపోటు వచ్చి ఉండేదే కాదు. నువ్వసలు ఏమీ తీసుకోకుండా తనని తీసుకోమంటే ఎలా తీసుకుంటుందనుకున్నావు?" కోపంగా అన్నాడు శేషేంద్ర. అసలు ఆ డ్రగ్ ఇష్యూ అలా ఫెయిల్ అయిన తరువాత మాధురి మీద చాల కోపం వచ్చింది శేషేంద్రకి. బయటకి గెంటేసే వాడే కానీ, తను తన వేడి చల్లార్చుకోవడానికి చాల కన్వీనియంట్గా అందుబాటులో ఉండటమే కాదు, అందంగా కూడా ఉంటుంది. అందుకనే వదులుకోలేక పోయాడు.

"ఆ సంఘటన జరిగి రెండు సంవత్సరాల పైన అవుతూంది. ఇంకా ఇప్పుడూ మనం ఆ విషయం గురించి ఆలోంచించాలా?" మాధురి అంది. "జరిగినదానికి విచారపడడంకన్నా చేయాల్సినదేమిటో మనం ఆలోచించుకుంటే మంచిది కదా."

"ఆ మాత్రం తెలివితేటలు నాకు లేక." సోఫాలో ముందుకు వంగి కోపంగా అన్నాడు శేషేంద్ర. "అది చాలా తెలివైనది. మా ప్లాన్ తెలుసుకునే ఇంట్లోనుంచి ఎవరికీ తెలియకుండా వెళ్ళిపోయింది. తనకి ఇరవై రెండేళ్లు వచ్చి ఆస్తి మీద హక్కురాగానే మమ్మల్ని ఇంట్లోనుండి గెంటేస్తుందనడంలో సందేహంలేదు. తనకి ఇరవై రెండేళ్లు రావడానికి రెండునెలల సమయం కూడా లేదు. ఏం చెయ్యాలో బాధపడడం లేదు." శేషేంద్ర కావాలనే తనకి ఇరవై రెండేళ్లు వస్తే సరిపోదు, పెళ్లి కూడా చేసుకుంటే తప్ప తన తండ్రి ఆస్తి మీద సుస్మిత కి హక్కు రాదని చెప్పలేదు. అలా చెప్పేస్తే కనక, సుస్మితని చంపేయడమే తన ఆస్తిమీద తమకి పూర్తి హుక్కు రావడానికి దారి అని మాధురి కి అర్ధం అయిపోతుంది. తనని డ్రగ్ అడిక్ట్ ని చెయ్యడానికి ప్రయత్నించడానికే ఎంతో ఆలోచించింది. చంపేస్తామంటే అస్సలు ఊరుకోదు. ఊరుకోకపోవడమే కాదు తనని రక్షించే ప్రయత్నం కచ్చితంగా చేస్తుంది.

"ఏమిటి మీ ప్లాన్ ఇంతకీ?" వద్దనుకున్నా అడక్కుండా ఉండలేకపోయింది మాధురి. వీళ్ళేమి చెయ్యబోతున్నారు ఇంతకీ సుస్మితని?

"ఇంతకాలం మేము కుక్కల్లా తన ఆస్తికి కాపలా కాసాం. కాస్త వున్న ఆస్తిని బోలెడంత చేసాం. అందుకుగాను ఆ ఆస్తిలో కొంచెం వాటా అడుగుదాం అనుకున్నాం. ఆ కొంచెం కూడా మాకివ్వడం ఇష్టంలేక అలా వెళ్లి పోయింది." తెలివిగా అబద్ధం చెప్పాడు శేషేంద్ర. "అసలు మీ అమ్మగారి కోరిక ఏమిటి చెప్పు? నువ్వు అంతో ఇంతో ఆస్థి వున్నవాడితో సుఖంగా సెటిల్ అవ్వాలనే కదా. నన్నొక బికారిలా పెళ్ళిచేసుకుంటే ఆమె ఆత్మ శాంతిస్తుందా చెప్పు."

"ఆ మాట నిజమే," తలూపింది మాధురి.

"సుస్మితతో ఎంతో కొంత ఆస్తి మా పేరుమీద రాయించుకోగానే నేను నిన్ను పెళ్లి చేసుకుంటాను. ఆ సుస్మిత ఎక్కడవుందో తెలిస్తే కాళ్లావేళ్లా పడి కొంత ఆస్తి మా పేరుమీద రాయించుకుంటాను. నువ్వు చేయాల్సిందల్లా ఆ సుస్మిత ఎక్కడవుందో నాకు చెప్తే చాలు." బతిమాలుతున్నట్టుగా అన్నాడు శేషేంద్ర.

"నాకు తెలిసిఉంటే ఈపాటికే నీకు చెప్పేసేదాన్ని. నువ్విలా అడగాల్సిన అవసరం లేదు." మాధురి అంది. "తను కనిపించకుండా పోయి రెండురోజులే కదా అయింది. ముందో వెనుకో తను నాకు ఫోన్ చేస్తుంది. తను ఫోన్ చెయ్యగానే ఎక్కడవుందో అడిగి తెలుసుకుంటాను."

"నువ్వు చాలా తెలివిగా అడిగి తెలుసుకోవాలి. నాకు చెప్పడానికి నువ్వు తనని అడుగుతున్నావని తెలిస్తే నీకు తను ఏమీ చెప్పదు." జాగ్రత్త అన్నట్టుగా చూస్తూ అన్నాడు శేషేంద్ర.

"ఆ విషయం నాకు తెలుసు. చాల జాగ్రత్తగానే అడిగి తెలుసుకుంటాను." తలూపింది మాధురి.

"నువ్వు తనకేమైనా ఫోన్ చేసి చూసావా?"

"రెండు మూడు సార్లు చేసి చూసాను. నాట్ రీచబుల్ అని వచ్చింది."

"మాకు అలాగే వస్తూంది. ఆ అతితెలివైనది తనని ట్రాక్ చెయ్యడానికి అవకాశం లేకుండా ఫోన్ సిమ్ డిస్ట్రాయ్ చేసేసి ఎక్కడో పడేసి ఉంటుంది." వెనక్కి జరగిలబడుతూ చిరాగ్గా అన్నాడు శేషేంద్ర. "ఎనీహౌ తన ఫ్రెండ్స్ ఎవరికైనా ఫోన్ చేసి చూసావా?"

"నాకు తనకి కామన్ గా వున్న ఒకరిద్దరు ఫ్రెండ్స్ కి ఫోన్ చేసి చూసాను. వాళ్ళు తమ దగ్గరికి రాలేదని చెప్పారు."

"ఎక్కడికి వెళ్లి ఉంటుందో ఏమీ అంతుపట్టడం లేదు. దేశం కానీ దాటి వెళ్లిపోలేదు కదా. తనకి ఒకరిద్దరు ఫ్రెండ్స్ అబ్రాడ్ లో కూడా వున్నారు."

"అలా అబ్రాడ్ వెళ్లిపోయి ఉంటుందనిపించడం లేదు. ఈ చుట్టుపక్కలే ఎక్కడో అక్కడ వుండి ఉంటుంది. నేడో రేపో నాకు ఫోన్ చేస్తుంది. నేను తానెక్కడవుందో కనుక్కుని నీకు చెప్తాను. నువ్వు ధైర్యంగా వుండు." మాధురి అంది.

"థాంక్ యూ. నువ్వు ఆ మాత్రం హెల్ప్ చేస్తే చాలు." మాధురి మొహంలోకి కృతజ్ఞతగా చూస్తూ అన్నాడు శేషేంద్ర.

"నువ్వు నాకు థాంక్స్ చెప్పక్కరలేదు. ఇది నా అవసరం కూడా కదా." కుర్చీలోనుంచి లేచింది మాధురి. "వుండు నేను నీకు కాస్త కాఫీ తీసుకొస్తాను."

"కాఫీ కన్నా కూడా నీ దగ్గరనుంచి నాకు కావల్సినది వేరే వుంది." తను కూడా సోఫా లోనుంచి లేచి అన్నాడు శేషేంద్ర. "బెడ్ రూమ్ లోకి వెళదామా?"

&

పశువు కన్నా హీనంగా తన కామ వాంఛ మాధురితో తీర్చుకున్నాక కాఫీ తాగకుండానే అక్కడనుండి వెళ్ళిపోయాడు శేషేంద్ర. లేచి వంటిమీద బట్టలు సర్దుకునే ఓపిక కూడా లేకుండా అలాగే బెడ్ మీద పడుకుని ఉండిపోయింది మాధురి.

తన చిన్నతనంలో ఒకరు, ఇద్దరు ఒక్కోసారి ముగ్గురు మగవాళ్ళు తన తల్లి గదిలోకి వెళ్ళాక, తన తల్లి ఏడుపు, అరుపులు వినిపిస్తూంటే ఏం జరుగుతూందో తనకి అర్ధం అయ్యేది కాదు. కానీ ఆరోజు ఆ రాస్కేల్ తననలా రేప్ చేసిన తరువాత ఆ మగవాళ్ళు తనతల్లినేం చేసేవారో అర్ధంఅయి మ్రాన్పడిపోయింది. తన గురించి కూడా ఆలోచించకుండా తన తల్లి ఆత్మహత్య చేసుకోవడంలో కూడా ఆశ్చర్యం ఏమీ కనిపించలేదు.

తన తల్లి పడ్డ హింస అర్ధం అయ్యాక, తనుకూడా పెద్ద మనిషి కాకుండానే అలా రేప్ కి గురయ్యాక, సెక్స్ అంటేనే తనకి వెగటు అసహ్యం పుట్టాయి. 'నీ జీవితం నా జీవితంలా కాకూడదు. ఒక డబ్బున్న వ్యక్తితో నీ పెళ్లయి నువ్వు జీవితంలో సుఖపడాలి.' అది తన తల్లి తరచూ తనతో అన్నమాట. తనకెంత వెగటుగా వున్నా సెక్స్ కి ఒప్పుకోకుండా ఏ మగాడికీ తను భార్యని కాలేనని బోధపడిపోయింది మాధురికి.

శేషేంద్ర వ్యవహారం చూసి తను బాగా ఆస్థిపరుడు అనుకుంది. తనని పెళ్లి చేసుకుంటే తన జీవితం బాగుండి తన తల్లి కోరిక తీరుతుంది అనుకుంది. కానీ అతనితో పూర్తిగా కమిట్ అయి, కాలేజ్ అంతా తమ ఇద్దరిగురించి తెలిసాక కానీ వాడి వ్యవహారం అంతా ఉత్తిదేనని వాడికేమీ లేవని తెలిసి రాలేదు. కానీ అప్పుడు ఇంకా చెయ్యగలిగింది ఏమీ లేకుండా పోయింది ఒక్క శేషేంద్ర చెప్పింది చెయ్యడం తప్ప.

శేషేంద్ర చెప్పేడనే సుస్మితతో స్నేహం చేసినా, ఆమెతో స్నేహం తనకెంతో ఆనందాన్ని ఇచ్చింది. తను మాత్రమే కాదు తన మనసు కూడా చాలా అందమైనది. తనకెన్నో రకాలుగా సహాయం కూడా చేసింది. అలంటి సుస్మితని డ్రగ్ అడిక్ట్ ని చెయ్యమని శేషేంద్ర అంటే తను అస్సలు ఒప్పుకోలేదు.

"తనని అలా డ్రగ్ అడిక్ట్ గా ఉండిపోనివ్వం. మాకు కావాల్సిన ఎదో కొంత ఆస్థి మా పేరు మీద రాయించుకున్నాక తనని మళ్ళీ మామూలుగా మార్చేస్తాం. అలా రాయించుకోకపోతే నేను బికారిగానే ఉండిపోతాను. ఒక బికారిని పెళ్లి చేసుకోవడం నీకిష్టమా? మీ అమ్మగారి కోరిక ఏమి కావాలి?" అలా చెప్పి చెప్పి తనని ఒప్పించాడు.

"కానీ నువ్వు చెప్పిన ప్రకారంగా ఇంకో సంవత్సరం దాటితే కానీ తనకి ఇరవై రెండేళ్లు రావు, ఆస్థి మీద హక్కు రాదు. ఇప్పుడు డ్రగ్ అడిక్ట్ ని చెయ్యడం వాళ్ళ ప్రయోజనం ఏమిటి?"

"అప్పటికప్పుడు చేయగలమా? ఇప్పటినుంచి కొంచెం కొంచెం డ్రగ్ అడిక్ట్ ని చేసి అప్పటికి మన చెప్పుచేతల్లోకి తెచ్చుకున్నాక, నా పేరుమీద కొంత ఆస్తిని రాయించుకున్నాక, తనని రీహాబిలేషన్ సెంటర్లో చేర్పించి మామూలుగా మార్చేస్తాను."

శేషేంద్ర చెప్పింది నమ్మశక్యంగా అనిపించకపోయినా, చేతిలో చిల్లిగవ్వ లేకుండా బయటకి వెళ్లి బ్రతికే ధైర్యంలేక, ఇంకా వాడు ఆస్తి వచ్చాక తనని పెళ్లి చేసుకుంటాడన్న ఆశతో అందుకు ఒప్పుకుంది. కానీ తను భయపడ్డంత పని జరిగింది. తను అడిగిన వెంటనే టేస్ట్ చేయకపోగా అదేమిటని అడిగింది సుస్మిత. తను అదొక మత్తెకించే డ్రగ్ అని, తీసుకుంటే ఎంతో బాగుంటుందని చెప్పగానే తనని సుస్మిత చూసిన చూపు ఇప్పటికీ మర్చిపోలేదు. తనని సుస్మిత అలా అసహ్యంగా చూస్తూ ఉంటే తన గుండెలు పిండేసినట్టుగా అనిపించింది. ఆ రోజు తరువాత ఎప్పుడైనా తనే ఫోన్ చేసి మాట్లాడింది తప్ప సుస్మిత ఫోన్ చెయ్యలేదు. ఏది ఏమైనా సుస్మిత డ్రగ్ తీసుకోకపోవడం, డ్రగ్ అడిక్ట్ కాకపోవడం తనకి ఆనందాన్నే ఇచ్చింది.

తను సుస్మితని డ్రగ్ అడిక్ట్ ని చెయ్యడంలో అలా ఫెయిల్ అయిపోవడం శేషేంద్రకి పట్టలేనంత కోపం తెప్పించినా, వాడు ఎందుకు వూరుకున్నాడో మాధురి కి బాగా తెలుసు. వాడికి వాడి వేడి తీర్చుకోవడానికి కావలసినప్పుడల్లా ఒక శరీరం కావలి. పైన కక్కుర్తిపడితే ఏం జబ్బులొస్తాయో తెలీదు. అయిన వాళ్ళు తనంత అందంగానూ వుండరు.

ప్రస్తుతం శేషేంద్ర క్యారక్టర్ పూర్తిగా తెలిసివచ్చినా ఏమీ చెయ్యలేని పరిస్థితుల్లో వుంది మాధురి. ఇప్పుడు తను వేరే ఎక్కడికీ వెళ్ళలేదు. తామిద్దరిగురించీ అంతా ఇలా తెలిసిన తరువాత తనని వేరే ఎవరూ పెళ్లి చేసుకునే అవకాశమూ లేదు. నెమ్మదిగా శేషేంద్రనే మంచిగా మలుచుకోవాలని ఆలోచిస్తూవుంది. 

&

"మీరు ఈ ఆస్థి అంతటికీ కేవలం గార్డియన్ మాత్రమే అన్న విషయం మర్చిపోతున్నట్టు వున్నారు. మీ ఇష్టం వచ్చినట్టుగా ఆస్తులమ్మి వాడేస్తే తరువాత దానికి సమాధానం చెప్పాల్సి వస్తుంది." లాయర్ శతకోటి అన్నాడు.

"ఎంత వాడేస్తే మాత్రం తరిగిపోయే ఆస్తా మా బావగారిది? ఇన్నిరోజులుగా మా ఇష్టం వచ్చినట్టుగా ఖర్చు పెట్టేస్తున్నాఅందులో పదో వంతు కూడా ఖర్చు అవ్వలేదు." వసంతరావు అన్నాడు.

"అయన ఆస్తి ఎంతైనా వుండి ఉండొచ్చు. కానీ ఆ అమ్మాయికి ఆ ఆస్తిమీద హక్కు వచ్చాక ఇన్ని రోజులు మీరు అమ్మిన వాటికీ వివరాలు అడిగితె మాత్రం మీరు సమాధానం చెప్పక తప్పదు. మీరు ఆ ఆస్తులు అమ్మడానికి సరైన కారణాలు చెప్పలేకపోతే మిమ్మల్ని ఆ అమ్మాయి జైలు కి కూడా పంపించొచ్చు." శతకోటి అన్నాడు.

"మమ్మల్నలా భయపెట్టకండీ." కంగారుగా అంది పంకజం.

"అమ్మా నేను మీకు ఎప్పటినుండో లాయర్ని. మీ ఉప్పు తింటూన్నవాడిని. మిమ్మల్ని అనవసరంగా భయపెట్టాలని ఎందుకు అనుకుంటాను చెప్పండి?" పంకజం ముఖంలోకి చూస్తూ అన్నాడు శతకోటి. "కానీ నిజాలు మాట్లాడకుండా ఎలా వుండమంటారు?"

"కేవలం నిజాలు మాట్లాడడం మాత్రమే కాకుండా, దీనికి ఏదైనా ఉపాయం ఉంటే కూడా చెప్పొచ్చు కదా." శేషేంద్ర అడిగాడు.

"నా నోటితో ఎందుకు చెప్పిస్తారు? మీకు తెలీదా ఏం చెయ్యాలో?" చిరాగ్గా అన్నాడు శతకోటి. "తనకి ఆస్తిమీద హక్కు వచ్చే లోపుగా తనని లేకుండా చేసేయడమే అందుకు ఉపాయం."

"మేం సీరియస్ గా ఆ ప్రయత్నంలో ఉండగానే తను ఇల్లు విడిచి వెళ్ళిపోయింది లాయరుగారూ." విచారంగా అంది పంకజం.

"దానర్ధం ఒకటే. తనకి మీ ప్రయత్నాల గురించి తెలిసిపోయే అలా వెళ్ళిపోయింది. మీకెంత మాత్రం ఏ అనుమానం రాకుండా ఎలా వెళ్లిపోయిందో చూసారా? ఆ అమ్మాయి స్థానంలో ఇంకెవరైనా అయివుంటే నేను చెప్పలేను. కానీ ఈ సుస్మిత మాత్రం చాలా తెలివైన పిల్ల. ఇంత తెలివిగా మీ దగ్గరినుండి తప్పించుకుని వెళ్లిపోయిందంటే, మీ ఉద్దేశాలన్నీ తనకి తెలిసిపోయే ఉంటాయి. ఆస్తంతా తన చేతిలోకి రావడానికి, ఇరవై రెండేళ్లు రాగానే ఎవర్నో ఒకళ్ళని పెళ్లి చేసుకోవడానికి సిద్ధం చేసుకునే వుండి ఉంటుంది. ఇంకా ఆస్తంతా తన చేతిలోకి రాగానే ఏం చెయ్యాలో కూడా మంచి ఆలోచనతోనే వుండివుంటుంది. మీరు జాగ్రత్త పడకపోతే మిమ్మల్ని జైలుకి పంపించకుండా కేవలం రోడ్ మీదకి నెట్టేసి ఊరుకుంటే మీరు అదృష్టవంతులనే చెప్పాలి." శతకోటి అన్నాడు.

"మీరు చెప్పింది వినడానికి చాలా చేదుగా వున్నా, అక్షర సత్యాలని మాత్రం చెప్పక తప్పదు." వసంతరావు అన్నాడు.

"నేనెప్పుడూ మీ శ్రేయోభిలాషిని. మీకెప్పుడు ఏ సహాయం కావాలన్నా సిద్ధంగా వుంటాను. ప్రస్తుతానికి సెలవు ఇప్పించండి." అనిచెప్పి శతకోటి అక్కడనుండి వెళ్ళిపోయాడు.

"విన్నారుగా ఆ లాయర్ చెప్పింది. ఇప్పుడు ఏం చేద్దామంటారో మీరే చెప్పండి." కుర్చీలో వెనక్కి జారగిలబడుతూ చిరాగ్గా అడిగింది పంకజం.

"నీ ప్రయత్నాలు ఎంత వరకూ వచ్చేయిరా? తన జాడ ఎమన్నా తెలిసిందా?" కొడుకు మొహంలోకి చూస్తూ అడిగాడు వసంతరావు.

"కొంచెం గా కూడా తెలియలేదు. ఎన్ని రకాలుగా కావాలో అన్ని రకాలుగానూ ప్రయత్నాలు చేస్తూనే వున్నాను." నిట్టూరుస్తూ అన్నాడు శేషేంద్ర. "అదెంత తెలివైనది అంటే ఫోన్, సిమ్ కూడా డిస్ట్రాయ్ చేసేసి ఎక్కడో పారేసి ఉంటుంది మనం ట్రాక్ చెయ్యడానికి వీలులేకుండా. అందుకనే ఎన్నిసార్లు ఫోన్ చేసిన నాట్ రీచబుల్ అనే వస్తూంది ఆమె ఫోన్."

"ఆస్తన్తా తన చేతికి వచ్చి తనేదోఒకటి చేసేలోపే మనం ఏదోఒకటి చెయ్యకపోతే మనం ముగ్గురం ఏ గుడి ముందో మూడు చిప్పలు పట్టుకుని కూర్చోవాలన్న విషయం గుర్తుంచుకుంటే మీ ప్రయత్నాల్లో వేడి వస్తుంది." వెటకారంగా అంది పంకజం.

"మేము మా ప్రయత్నాలు చేస్తూనే వున్నాం. నువ్వు అనవసరంగా మా మెదళ్ళు తినేకు." కోపంగా అన్నాడు వసంతరావు.

ఆ తరువాత అది ఇది ఆ ముగ్గురూ మాట్లాడుకుంటూ వున్నా ప్రశాంతం గా మాత్రం ఉండలేకపోయారు. 

&

 "తనూజని రమ్మన్నావంట. అది ఫోన్ చేసి చెప్పింది." వంటిట్లో మదన్ డైనింగ్ టేబుల్ దగ్గర కుర్చీలో కూచుని కాఫీ సిప్ చేస్తూంటే, అతనికి ఎదురుగుండా తానూ ఒక కాఫీ కప్పుతో కూచుంటూ అంది వనజ.

"అవును వదినా. ఎంత చెప్పినా చిట్టిరాణి దెయ్యం గా మారి ఆ మామిడిచెట్టు మీద ఉందన్న పాట మానడం లేదు సుస్మిత. తను సైకాలజిస్ట్ కదా. తను వస్తే కొంత ఉపయోగంగా ఉంటుందని." కాఫీ కప్పు డైనింగ్ టేబుల్ మీద పెట్టి అన్నాడు మదన్.

"అది ఎమ్మె సైకాలజీ తో చేసింది. సైకాలాజిస్టు గా ప్రాక్టీస్ పెట్టలేదు. దానికి అంతమటుకు తెలిసి ఉంటుందని నేను అనుకోవడం లేదు." కాఫీ సిప్ చేస్తూ మధ్యలో అంది వనజ.

"సుస్మిత చిన్నప్రాబ్లెమ్ కి తనూజ సరిపోతుందిలే వదినా." నవ్వాడు మదన్. "అంతే కాకుండా సుస్మితకి కొంతకాలం పాటు మంచి తోడుగా కూడా ఉంటుందని రమ్మన్నాను."

"నువ్వు చెప్పింది నిజమే అయినా దాని పొగరు నీకు తెలుసు కదా. ఎందుకు మా అమ్మ నాతో పెద్ద గొడవ పెట్టుకుని తనని తీసుకుని వెళ్లిపోయిందో నువ్వు మర్చిపోయావా? ఆ తరువాత మన మధ్య రాకపోకలు అంతంత మాత్రంగానే వున్నాయి."

"వదినా అదెప్పుడో ఇంచుమించులో పది పన్నెండు సంవత్సరాల కిందట జరిగిన వ్యవహారం. అప్పటికి ఇప్పటికి తను చాలా మారిపోయింది." మదన్ అన్నాడు.

"మారితే మంచిదే. కానీ ఇక్కడికొచ్చాక తనకి స్పష్టంగా చెప్పు. వంశీని తను మళ్ళీ ఇన్సల్ట్ చేసినా, లేదా తనతో మిస్బిహేవ్ చేసినా అంత బాగా మాత్రం ఉండదు. తన రెండుకాళ్లు విరిచి చేతిలో పెడతాను." కోపంగా అంది వనజ.

"ఆ విషయం తనకి ఆ రోజునే బాగా అర్ధం అయింది. వంశీ జోలికి పోయే సాహసం పొరపాటున కూడా చెయ్యదు." నవ్వుతూ అన్నాడు మదన్.

వాళ్లిద్దరూ ఆలా మాట్లాడుతూ ఉండగా అక్కడికి సుస్మిత వచ్చి, వనజ పక్కన వున్న కుర్చీలో కూచుంది.

"నీకిక్కడ అంతా బాగానే వుంది కదా. ఏం కావాల్సివచ్చినా మొహమ్మాట పడకుండా అడుగు." అక్కడినుండి లేచి స్టవ్ దగ్గరికి వెళుతూ అంది వనజ.

"నాకసలు అడిగే ఛాన్స్ ఇస్తున్నారా? అడక్కుండానే అన్ని అమరుస్తున్నారు కదా." అప్పుడు సుస్మిత నవ్వు మదన్ కే కాదు, వనజకి కూడా మనోహరంగా అనిపించింది. "నా మామ్ డాడ్ లతో నాకు ఆ ఇంట్లో సెక్యూర్డ్ గా, హ్యాపీ గా ఎలా ఉండేదో నాకిప్పుడు ఇక్కడ అలాగే అనిపిస్తూ వుంది. చాల రోజుల తరువాత నాకలాంటి హ్యాపీ ఫీలింగ్ మళ్ళీ కలిగింది." వనజ తనకిచ్చిన కాఫీ కప్పు తీసుకుంటూ అంది సుస్మిత.

"నీ ఆస్తంతా ఇప్పటివరకూ అనుభవించి, నీకు స్వంత మామయ్య అయివుండి కూడా నిన్ను చంపాలని చూస్తున్నాడంటే అతనెంత దుర్మార్గుడు." సుస్మిత పక్కనే మళ్ళీ కూచుంటూ అంది వనజ. అప్పటికే తన కాఫీ తాగేసింది.

"నా మామయ్య మాత్రమే కాదు, నా అత్తయ్య నా బావ కూడా అలాంటివాళ్లే." కాఫీ సిప్ చేస్తూ అంది సుస్మిత. "కేవలం దేవుడి దయవల్ల మాత్రమే ఇప్పటికే వాళ్ళు నన్ను ఎదోఒకటి చేసెయ్యలేదు."

"ఆదిమాత్రం నిజం. కానీ నువ్విక్కడికి వచ్చావు కదా. నీకింక ఎటువంటి ప్రమాదం ఉండదు. నువ్వు మా మదన్ కి ఇంతగా కావాల్సిన దానివి అని తెలిసాక నీ మీద ఈగ కూడా వాలనిచ్చే ప్రసక్తి లేదు." ధృడంగా అంది వనజ.

"థాంక్స్ ఆంటీ." కృతజ్ఞతా పూర్వకంగా చూస్తూ అంది సుస్మిత.

"నువ్వు నాకు ఏ విషయానికి థాంక్స్ చెప్పొద్దు. ఇప్పుడు మనమంతా ఒకటే ఫామిలీ." ఆలా అన్నాక మదన్ మొహంలోకి చూసింది వనజ. "నేను తనని ఊళ్లోకి తీసుకెళ్తున్నాను. ఆలా టెంపుల్ కి వెళ్లి, ఇంకా మనకి బాగా కావాల్సిన ఒకటి రెండు కుటుంబాలకి పరిచయం కూడా చేసి తీసుకువస్తాను."

"చాలా మంచి ఆలోచన వదినా." చిరునవ్వుతో తలూపాడు మదన్. "మీరిద్దరూ వచ్చేప్పటికి తనూజ కూడా వచ్చేసి ఉంటుంది."

" తనీరోజే రావడం నాకు చాలా ఆనందంగా వుంది. తనని కలుసుకోవాలని నాకు చాలా ఆసక్తిగా వుంది." ఉత్సాహంగా అంది సుస్మిత. అప్పటికే తనూజ ఆ ఇంటికి వస్తూన్న విషయం మదన్ సుస్మితకి చెప్పాడు.

"అప్పుడప్పుడూ కొంచెం తిక్కగా ప్రవర్తిస్తూ ఉంటుంది. నిన్నేమన్నా హర్ట్ చేస్తే చెప్పు. రెండు చెంపలూ వాయించేస్తాను దానికి." వనజ అంది.

"వదినా, తనతో కూడా తనూజ ఆలా ఎందుకు ప్రవర్తిస్తుంది చెప్పు? తను ఎమ్మె సైకాలజీ డిస్టింక్షన్ లో పాసయ్యింది. ఎవరితో ఎలా బిహేవ్ చెయ్యాలో ఏమాత్రం తెలియకుండా ఉంటుందా?" మదన్ అన్నాడు.

"అదంతా నాకు తెలియదు. నేను చెప్పాల్సింది చెప్పాను." వనజ అంది.

"ఆంటీ. తనకే కాదు. నాకూ కొంచెం తిక్క వుంది. తను నాతో తిక్కగా ప్రవర్తిస్తే, నేనూ అలాగే ప్రవర్తించి తనని సెట్ చేస్తాను. మీరు కంగారు పడకండి." చిరునవ్వుతో అంది సుస్మిత. తనకి ఫోన్ చేసి రమ్మన్నానని చెప్పాక తనూజ గురించి కొంచెం చెప్పాడు మదన్ సుస్మిత కి. 'ఒక్కోసారి తను చాలా మొండిగా ప్రవర్తిస్తుంది. ఎదుటివాళ్ళ ఫీలింగ్స్ గురించి పట్టించుకోదు. నీతోటేమన్నాఆలా ప్రవర్తిస్తే నాకు చెప్పు. నేను సరి చేస్తాను.' అప్పుడు వనజకి చెప్పినట్టుగానే చెప్పింది సుస్మిత మదన్ కి కూడా.

"అయితే నువ్వింకిందులో కనగారు పడాల్సిందేమీ లేదు. మీరిద్దరూ టెంపుల్ కి ఇంకా ఊరంతా చూసి రండి." మదన్ చిరునవ్వుతో అన్నాడు.

"నువ్వు మాత్రం నాకిచ్చిన మాట మర్చిపోకు. నేను పర్లేదని చెప్పేవరకూ ఆ తోటవైపు కూడా వెళ్ళడానికి వీల్లేదు." సీరియస్ ఎక్స్ప్రెషన్ తో చెప్పింది సుస్మిత.

ముందురోజులాగే మాట్లాడకుండా అక్కడనుండి లేచి వెళ్ళిపోయాడు మదన్. కంగారుగా చూసింది వనజ మొహంలోకి సుస్మిత.

"నువ్వు చెప్పేవరకూ తను ఆ తోటలోకి వెళ్ళడు. నువ్వు భయపడకు." సుస్మిత కుడిభుజం మీద చెయ్యివేసి అంది వనజ. తలూపి వెనక్కి వాలి కళ్ళు మూసుకుంది సుస్మిత

&

"నాకిందులో ఆశ్చర్యం ఏమీ లేదు. నీలాంటి హ్యాండ్సమ్ గై వెనకాతల గాళ్స్ పడ్డం సామాన్యమైన విషయమే."

వనజ, సుస్మిత బయటకివెళ్ళిన పదినిమిషాల తరువాత ఆ ఇంట్లో అడుగు పెట్టింది తనూజ.

"తను నేనేదో హ్యాండ్సమ్ గా వున్నానని నా వెంటపడడం కాదు. నన్ను మనసారా ప్రేమించి ఇంత దూరం వచ్చింది." కాస్త ఆగి మళ్ళీ అన్నాడు మదన్. "నిజం చెప్పాలంటే నేనూ తనని మనసారా ప్రేమిస్తున్నాను."

"రియల్లీ! నా మొహంలోకి చూసి చెప్పు." కుర్చీలోనుంచి లేచి బెడ్ మీద కూచున్న మదన్ కి ఎదురుగ వెళ్లి అతని మొహంలోకి చూస్తూ అంది తనూజ. "నీలో ఆ క్వాలిటీ కూడా వుందా? పాపం ఆ చిట్టిరాణి అంతగా నీ వెంటపడ్డా ఏ రోజూ పొరపాటున కూడా తన మీద నీకెలాంటి ఫీలింగ్ కలగలేదు."

"నేనూ చిట్టిరాణి కలిసి పెరిగాం. చిన్నప్పటినుండి కలిసే ఉండడం వల్ల కాబోలు తనమీద అలాంటి ఫీలింగ్ రాలేదు నాకెప్పుడూ. ప్రేమ అనేది తనంత తను పుట్టాలి. మనం కావాలని కల్పించుకోలేం." చిరాగ్గా అన్నాడు మదన్.

"అబ్బో గొప్ప విషయం చెప్పావులే." మళ్ళీ వెళ్లి తన కుర్చీలో తను కూర్చుంది తనూజ. "ఈ అమ్మాయి ఎదో అప్సరసలా వుండివుంటుంది. నీకు ప్రేమ పుట్టుకొచ్చింది. మీ మగాళ్ళకి కావాల్సిందేమిటో నాకు తెలీదా?"

"నువ్విలా మాట్లాడడానికే ఇక్కడికి వచ్చివుంటే నేను నీతో మాట్లాడేదేమీ లేదు." గోడవరకూ జరిగి, గోడకి జారబడి, కళ్ళుమూసుకున్నాడు మదన్.

తను కూడా కుర్చీలోనుండి లేచి మదన్ పక్కన కూచున్నాక అంది తనూజ. "సారీ బావా. నీకు తెలుసుకదా నా వీక్నెస్. ఒక్కోసారి ఎదుట వాళ్ళ ఫీలింగ్ గురించి ఇంత కూడా ఆలోచించకుండా మాట్లాడేస్తాను. ఐ యాం రియల్లీ సారీ." తనూజ తన కుడిభుజం మీద చెయ్యి వెయ్యగానే కళ్ళు తెరిచి ఆమె మొహంలోకి చూసాడు మదన్. "నువ్వు ఫోన్ లో తను సైకాలాజికల్ గా డిస్టర్బ్ అయింది నా హెల్ప్ కావాల్సి ఉంటుంది అని మాత్రమే చెప్పావు. నిజంగా నా హెల్ప్ పూర్తిగా కావాల్సి ఉంటే నాకు మొదటినుండి పూర్తి విషయాలు తెలియాలి."

తన భుజం మీద నుండి తనూజ చెయ్యి తొలగించి, బెడ్ మీద అడ్జస్ట్ అయి స్ట్రెయిట్ గా కూచున్నాడు. సుస్మిత తన ఇంటికి వచ్చిన దగ్గరనుండి మొదలు పెట్టాడు. చిట్టిరాణి నదిలో పడిపోయిందన్న విషయానికి రాగానే కరంట్ షాక్ కొట్టినట్టుగా బెడ్ మీదనుండి కిందకి దిగిపోయింది తనూజ.

"ఏమిటి బావా నువ్వంటున్నది? చిట్టిరాణి నదిలో పడిపోయిందా?" తనూజ మొహమంతా కూడా షాక్ తో నిండిపోయింది, గొంతు కొంచెం వణికింది.

"ఆ పెనుగులాటలో పొరపాటున నదిలో పడిపోయింది. అందులో నా తప్పేమీ లేదు." అనీజీ గా అన్నాడు మదన్.

"ఒక నిండు ప్రాణం నదిలో పడిపోతే అంత ఈజీగా ఆలా ఎలా అనగలుగుతున్నావు బావా? మరి తనని కాపాడే ప్రయత్నం నువ్వేమీ చెయ్యలేదా?" తనూజలో షాక్ ఇంకా అలాగే వుంది.

"నాకసలు ఈత రాదు. ఆ నది ఎంత భయంకరంగా ప్రవహిస్తూవుంటుందో నీకు నేను చెప్పక్కర్లేదు. తనని ఎలా కాపాడే ప్రయత్నం చేయమంటావు?" మదన్ లో చిరాకు ఇంకా ఎక్కువ అయిపోయింది.

"అందుకని తనలా నీళ్ళల్లో కొట్టుకుని పోతూవుంటే చూస్తూ వూరుకున్నావా?" కోపంగా అడిగింది తనూజ.

"లేకపోతే ఆ భయంకరమైన ప్రవాహంలో నేనూ వురికి ప్రాణాలు పోగొట్టుకుని వుండాల్సిందా?" మదన్ కూడా కోప్పడిపోయాడు.

"ఒకేఒక్క విషయానికి సమాధానం చెప్పు బావా." మళ్ళీ సీరియస్ ఎక్స్ప్రెషన్ తో అడిగింది తనూజ. "ఒకవేళ ఆ చిట్టిరాణి స్థానంలో నువ్వు ప్రాణంగా ప్రేమిస్తూన్న ఈ అమ్మాయే వుండివుంటే నువ్వలా వూరుకునేవాడివా?"

"నన్ను బాధ పెట్టడానికే కదా నువ్విక్కడకి వచ్చావు? నిన్నురమ్మనమని చెప్పి నేను పొరపాటు చేసాను." బెడ్ మీదనుండి కుర్చీలోకి మారి కళ్ళు మూసుకున్నాడు మదన్ విచారంతో.

కొన్ని నిమిషాలపాటు ఇద్దరికీ ఏమి మాట్లాడాలో బోధపడలేదు. "నిన్ను బాధపెట్టాలని కాదు. కానీ ఒక నిండు ప్రాణం ఆలా పోయిందంటే తట్టుకోలేకపోయాను. ఐ యాం సారీ." బెడ్ మీద ఎడ్జ్ లో మదన్ కి అపోజిట్ గా కూచున్నాక ఆ నిశబ్దాన్ని బ్రేక్ చేస్తూ అంది అంది తనూజ. "ఎనీహౌ ఆ సంఘటన జరిగినప్పుడు చుట్టుపక్కల ఎవరైనా వున్నారా? తను నదిలో ఆలా పడిపోవడం ఎవరైనా చూసారా?"

"ఎవరూ లేరు. తనలా పడిపోవడం ఎవరూ చూడలేదు." కళ్ళు తెరిచి తనూజ మొహంలోకి చూస్తూ అన్నాడు మదన్.

"ఎన్ని రోజులు అవుతూంది ఈ సంఘటన జరిగి?"

"ఒక వారం అలా అవుతూంది."

"ఎవరెవరికి ఈ విషయం తెలుసు?"

"నాకూ, సుస్మితకి ఇప్పుడు నీకూ తప్ప ఇంక ఎవ్వరికీ తెలియదు."

కాస్సేపు మళ్ళీ అక్కడ నిశబ్దం అలుముకుంది.

"ఆల్రైట్ బావా. ఇప్పుడు తక్కిన విషయం అంతా చెప్పు, ఏమి దాచకుండా." మదన్ చెప్పిన విషయానికి మానసికంగా అడ్జస్ట్ అయ్యాక అడిగింది తనూజ.

అప్పుడు సుస్మిత తనని ఎలా బ్లాక్మెయిల్ చేసిందీ చెప్పాడు మదన్.

"ఓహ్, బావా నిన్నలా బ్లాక్మెయిల్ చేసిందా?" పగలబడి నవ్వింది తనూజ. "అయినా నువ్వంత ప్రాణంలా ప్రేమిస్తూన్న అమ్మాయికి నిన్నలా బ్లాక్మెయిల్ చేసి ఆశ్రయం పొందాల్సిన అవసరం ఏమిటి?"

"అది నీకు తెలియాలంటే అంతకన్నా ముందు జరిగిన సంఘటన ఇంకొకటి నీకు తెలియాలి." అప్పుడు తను తామిద్దరూ కాలేజీలో చదువుకుంటూండగా, తను వెళ్లి సుస్మితని పలకరించడం, అప్పుడు సుస్మిత తనతో పొగరుగా మాట్లాడడం గురించి చెప్పాడు మదన్.

"వండర్ఫుల్! రెండు సందర్భాల్లోనూ నీతో ఎలా బిహేవ్ చెయ్యాలో అలానే చేసింది." మరోసారి పగలబడి నవ్వింది తనూజ. "ఇప్పుడు మరోప్రశ్న. అసలు ఇక్కడ అలా ఆశ్రయం పొందాల్సిన అవసరం తనకేం వచ్చింది?"

"నీకిప్పుడు పెద్ద కధే చెప్పాలి." అన్నాక సుస్మిత తండ్రి వింత విల్లు రాయడం గురించి, ఆమె తల్లితండ్రులు ఫ్లైట్ ఆక్సిడెంట్లో పోవడం గురించి, తరువాత ఆమె మామయ్య తనకి తన ఆస్తికి గార్డియన్ గా మారి ఇప్పుడు చంపాలనుకుంటూన్న విషయం గురించి వివరంగా చెప్పాడు.

"దట్ విల్ ఈజ్ స్ట్రేంజ్ బట్ నాట్ ది రెస్ట్ ఆఫ్ ది ఇన్సిడెంట్స్." తనూజ అంది. "ఈ రోజుల్లో డబ్బుకోసం అలా చేసేవాళ్ళు చాలామందే వున్నారు. నిజం చెప్పాలంటే...." కాస్త ఆగి మళ్ళీ అంది "....తను రావాల్సిన చోటుకే వచ్చింది. ఇంక తనకి ఎలాంటి భయం ఉండదని నేను చెప్పగలను."

"యు ఆర్ అబ్సొల్యూట్లీ రైట్." తలూపాడు మదన్. "అసలు అలాంటి సంఘటన జరిగి ఉండకపోతే వుయ్ బోత్ ఆర్ ద హ్యాప్పీస్ట్ పీపుల్."

"ఇప్పుడు తక్కిన విషయం అంత చెప్పేయ్. అంతా పూర్తయ్యేదాకా నేను నిన్ను డిస్టర్బ్ చెయ్యను."

అప్పుడు మదన్ రెండు రోజులు తనూ, సుస్మిత తోటలోకి వెళ్లి అన్ని విషయాలూ మాట్లాడుకోవడం, తను రెండోరోజు తనని తోటలోనే విడిచిపెట్టి రావడం, తరువాత సుస్మిత చిట్టిరాణి ని చూశానని చెప్పడం అంత వివరంగా చెప్పాడు మదన్.

"నువ్వు చిట్టిరాణి గురించి అంతా తనకి వివరంగా చెప్పావు కదా?" మదన్ చెప్పడం అంతా పూర్తయ్యిందని కన్ఫర్మ్ అయ్యాక అడిగింది సుస్మిత.

"మామూలుగా అయితే అప్పుడే చెప్పేవాడిని కాదేమో. కానీ డైరీలో చదివేసింది కూడా కదా. అందుకనే తన గురించి మొత్తం చెప్పేసాను."

"అయినా ఇదేం అలవాటు బావా? డైరీలో అలాంటి విషయాలు కూడా రాస్తారా? అది రేప్పొద్దున్న పడరాని వాళ్ళ చేతుల్లోపడితే?" చిరునవ్వుతో అడిగింది తనూజ.

"సుస్మిత కూడా అదే అంది తరవాత. నాకు తెలిసొచ్చింది. ఆ డైరీని కాల్చి పారేయడమే కాదు, ఇకపైనే డైరీ ఏ రాయను." స్పష్టంగా అన్నాడు.

"ఓహ్ బావా అంతలా డిసైడ్ అయిపోకు. ఇకపైని నీ జీవితంలో అలాంటి సంఘటనలు జరగవులే." నవ్వింది తనూజ.

"కానీ తనకేం అయ్యిందంటావు? ఆ మామిడి చెట్టుమీద దెయ్యం ఉందన్నమాట మానడం లేదు. నా దగ్గరనుంచి ఆ తోటలోకి వెళ్లనని ప్రామిస్ తీసుకుంది. తానొక మామూలు అమ్మాయి అయివుంటే నేనింత కంగారు పడేవాడిని కాదు. కానీ తానొక చదువుకున్న అమ్మాయి, ఇంటెలిజెంట్. తనలా ఇమాజిన్ చేసుకోవడమేమిటి?" ఆందోళనగా అడిగాడు మదన్.

"తనకి ఏ సమయంలో కలిగింది అలాంటి అనుభవం?"

"మేమిద్దరం సాయంత్రం నాలుగు ఆ సమయంలో తోటకి వెళ్ళాం. ఆరున్నర ఆ సమయం వరకూ మాట్లాడుకున్నాం. తరువాత ఆడిటర్ రావడంతో నేనింటికి రావాల్సి వచ్చింది. తననీ వచ్చేమని అడిగాను. కానీ తను కొద్దిసేపు అక్కడ వున్నాకే వస్తానని పట్టుపట్టింది. దానితో తనని అక్కడే వదిలి వచ్చేక తప్పలేదు. తనెంతకి రాకపోవడంతో వెళ్లి చూసేసరికి, నిలబడి అక్కడవున్న పెద్ద మామిడి చెట్టువైపు చూస్తూ వుంది. నేను గట్టిగా భుజాలు పట్టి కుదిపేసరికి ఈ లోకంలోకి వచ్చి ఈ పాట మొదలు పెట్టింది."

"ఎక్సప్లనేషన్ ఈజీ బావా." బెడ్ మీద నుండి దిగి అంది తనూజ. "తను నిన్ను ప్రాణంలా ప్రేమించింది. అందుకనే నీ దగ్గరికి ఇలా వచ్చి చేరింది. చిట్టిరాణి ఇంక లేకపోయినా తను కూడా నిన్ను ప్రాణంలా ప్రేమించిందన్న విషయం సుస్మితని బాగా డిస్టర్బ్ చేసేసింది. సబ్కాంషస్ గా ఆ విషయం గురించే ఆలోచిస్తూ వుంది. అలా ఆలోచించడమే తను ఒంటరిగా, ఆ తోటలో, ఆ చీకట్లో, అలా వున్నపుడు అలాంటి హల్యూసీనేషన్ కి సబ్జెక్ట్ అయ్యేలా చేసింది."

"మరిప్పుడేం చేద్దాం? తనని ఆ భ్రమలో నుండి ఎలా బయటకి తీసుకురావాలి?" అదే కంగారుతో అడిగాడు మదన్.

"ఇది చాలా చిన్న సమస్య లానే అనిపిస్తూంది. తనతో మాట్లాడితే కానీ నేనే విషయం చెప్పలేను. ఎనీహౌ నువ్వనవసరంగా కంగారుపడకు. నేనున్నాను కదా." దీర్ఘంగా నిట్టూర్చి అంది తనూజ. "ఎనీహౌ ఆ చిట్టిరాణి ఆ నదీ ప్రవాహంలోనుండి బ్రతికి బయటపడగలిగే అవకాశం ఏమైనా వుందా?"

"ఆ నది గురించి నీకు తెలుసుకదా. ప్రస్తుతం కూడా అంత వుధృతంగానూ వుంది. గజఈతగాళ్ళు కూడా అందులో ఈత కొట్టలేరు. చిట్టిరాణి ప్రాణాలతో బయటపడగలిగే అవకాశంలేదు." మదన్ మొహంలోకి మరోసారి అనీజీ ఎక్స్ప్రెషన్ వచ్చేసింది.

"ఆల్రైట్ బావా. ముందు నేను తనతో మాట్లాడక......." తనూజ ఎదో అనబోతూ ఉంటే పక్కరూం తలుపు తెరిచిన శబ్దం వినిపించింది.

"తను వచ్చినట్టు వుంది. ఇప్పటివరకూ తనూ, వదినా ఊరంతా తిరిగి రావడానికి వెళ్లారు." మదన్ అన్నాడు కుర్చీలోనుంచి లేచి. "ఇంకా ఆలస్యం దేనికి? పద నిన్ను తనకి పరిచయం చేస్తాను." 

"అవసరంలేదు బావా. నేనే తనని పరిచయం చేసుకుంటాను." మదన్ భుజాల మీద చేతులు వేసి కుర్చీలో కూలేస్తూ అంది తనూజ. "మళ్ళీ నేనొచ్చి మాట్లాడేవరకూ అక్కర్లేని ఆలోచనలతో మనసు పాడు చేసుకోకు."

తనూజ ఆ రూమ్ లోనుండి వెళ్ళిపోగానే, కుర్చీలో వెనక్కి వాలి కళ్ళు మూసుకున్నాడు మదన్.

&

లోపలికి వచ్చి తలుపు గడియపెట్టి ఇలా బెడ్ మీద నడుంవాల్చిందో లేదో ఎవరో తలుపుతట్టిన శబ్దం వినిపించి లేచి కూచుంది సుస్మిత. బహుశా మదన్ అయివుంటాడు. తను పెట్టిన కండిషన్ వాళ్ళ తనకి పొలంలోకి వెళ్లే అవకాశం కూడా లేకుండా పోయింది. ఎందుకంటే ఆ తోట దాటకుండా పొలంలోకి వెళ్లలేడు. తాను మదన్ ఆ తోటలోకే వెళ్ళడానికి వీల్లేదని కూచుంది. అలాంటి కండిషన్ పెట్టడం తనకీ బాధగానే వున్నా, పరిస్థితులవల్ల తప్పడం లేదు. బెడ్ మీద నుండి లేచివెళ్లి, గడియ తీసి తలుపులు బార్లా తెరిచింది సుస్మిత.

అప్పుడు మొదటిసారిగా సుస్మిత, తనూజ ఒకళ్ళనొకళ్ళు చూసుకున్నారు. మదన్ అప్పటికే చెప్పి ఉండడం వల్ల తన ఎదురుగుండా నిలబడింది తనూజేనని ప్రత్యేకంగా చెప్పకుండానే బోధపడింది సుస్మితకి. వనజని చూసాక, ఆమె చెల్లెలు తనూజ కూడా కొంతవరకూ తనలాగే అందంగా ఉండొచ్చని అంచనా వేసింది. కానీ ఇలా ఇంత అందంగా ఉంటుందని మాత్రం అంచనా వెయ్యలేదు. టైట్ జీన్స్ లోనే అయినా అద్భుతంగా వుంది. గుండ్రని ముఖం, ఆక్టివ్ గా వున్నా కళ్ళు, బంగారు రంగు వంటిఛాయ ఇంకా రెండు జడలుగా వేసుకున్న నల్లటి వత్తైన జుట్టు.

నిజానికి తనూజ కూడా సుస్మిత వున్నలాంటి షాక్ లోనే వుంది. మదన్ ప్రేమించాడు అంటే అంతో ఇంతో అందగత్తె అయివుంటుంది అని అనుకుంది. కానీ సుస్మిత మతి పోగెట్టేటంత అందంగా వుంది. ఏ డ్రెస్సులో అయినా అందంగా వుండే ఆకృతే అయినా ఆ ఆకుపచ్చరంగు చీరకట్టుతో, అదే కలర్ బ్లౌజ్ తో ఇంకా అద్భుతంగా వుంది. ఏ మగాడైనా ఇలాంటి అమ్మాయితో ప్రేమలో పడకపోతేనే ఆశ్చర్యపడాలి, పడితే కాదు. అసూయగా అనుకుంటూ అంది తనూజ. "ఐ యామ్ తనూజ. నేను......"

"తెలుసు. లోపలి రా." తను లోపలి రావడానికి చోటిస్తూ అంది సుస్మిత. "ఎనీహౌ మనకి పరిచయాలు అవసరం లేదనుకుంటా. మీ బావ నా గురించి అంతా చెప్పేవుంటాడు." తరువాత అక్కడే వున్నబెడ్ మీద కూర్చుంది.

"అంతా చెప్పాడు ఒకేఒక్క విషయం తప్ప." అక్కడవున్న కుర్చీని సుస్మితకి అపోజిట్ గా లాక్కుని అందులో కూలబడుతూ అంది. "నువ్వింత అద్భుతమైన అందగత్తెవని తప్ప తక్కిన విషయాలన్నీ చెప్పేసాడు. ప్రవరాఖ్యుడిలాంటి మా బావ ప్రేమలో పడడం ఏమిటా అని ఆశ్చర్యపడ్డాను. కానీ నిన్ను చూస్తూవుంటే అర్ధం అవుతూంది. తను నీతో ప్రేమలో పడకపోతేనే ఆశ్చర్యం, పడితే కాదు."

"కేవలం అందం చూసే ప్రేమలో పడే మాట అయితే తను నా వరకూ రావక్కర్లేదు." నవ్వి అంది సుస్మిత. "నువ్వెంత అందంగా వున్నావో నీ దగ్గర చాలా మంది అనేవుంటారు. నేను నీకు ప్రత్యేకంగా చెప్పక్కర్లేదనుకుంటాను."

కుర్చీలో వెనక్కి వాలి నవ్వింది తనూజ. "నేను అందంగా ఉంటానని నాకు తెలుసు. కానీ నీ అంత అందంగా ఉంటానని మాత్రం అనుకోవట్లేదు." కాస్త ఆగి మళ్ళీ అంది. "నా గురించి ఏమేం చెప్పాడు మా బావ?"  

"నీకు కొంచెం తిక్క అని, ఒక్కోసారి ఎదుటివాళ్ళ ఫీలింగ్స్ గురించి పట్టించుకోకుండా బిహేవ్ చేస్తావని చెప్పాడు." తనూజ మొహంలోకే సూటిగా చూస్తూ అంది సుస్మిత.

"తను కరక్ట్ గానే చెప్పాడు. నేను ఒప్పుకుంటున్నా." నవ్వింది తనూజ. "చిన్నప్పటినుంచి అలా అలవాటైపోయింది. నన్ను నేను మార్చుకోవడానికి ట్రై చేస్తున్నా."

"ఎవరిలోపం వాళ్ళు ఒప్పుకోవడం నిజంగా చాలా గొప్ప విషయం." సుస్మిత నవ్వింది.

"ఆల్రైట్. ఇప్పుడు విషయానికి వస్తాను." కుర్చీలో అడ్జస్ట్ అయింది తనూజ. "నీ గురించనే నన్ను ప్రత్యేకంగా రమ్మన్నాడు మా బావ. నీకు ఇక్కడ బోర్ కొట్టకుండా చూడాలన్నది ఒక కారణం అయితే, ఒక సైకాలాజిస్ట్ గా చిట్టిరాణి దయ్యంగా మారిందన్న నీ భ్రమని నేను తొలగాగించాలన్నది ఇంకో కారణం. నాకు నా బావకి మధ్య దాపరికాలేమీ వుండవు. తను నాకు అన్ని విషయాలు చెప్తాడు. నీ గురించి కూడా పూర్తిగా అన్ని విషయాలు నాకు చెప్పేసాడు."

"నీ ఉద్దేశంలో కూడా నాది కేవలం భ్రమే, అంతకన్నా ఇంకేం కాదు." సూటిగా తనూజ మొహంలోకి చూస్తూ అంది సుస్మిత.

"నువ్వు నాలా సైకాలాజిస్ట్ వి కాకపోవచ్చు. కానీ చదువుకున్నావు కదా. నువ్వే చెప్పు అసలు దెయ్యాలు, భూతాలు లాంటివి వున్నాయంటావా?" కుర్చీలో ఇంకోసారి అడ్జస్ట్ అవుతూ అడిగింది తనూజ.

"నువ్వు నా బావ సైడ్ నుంచి తను చెప్పినది మాత్రమే విన్నావు. ఇప్పుడు నా సైడ్ నుంచి పూర్తిగా విన్నాక ఎలా హెల్ప్ చెయ్యగలవో డిసైడ్ చేసుకో." సుస్మిత అంది.

"ఆల్రైట్. ఐ యాం అల్ ఇయర్స్. చెప్పు నువ్వేమి చెప్పదలుచుకున్నావో." మళ్ళీ చిన్న చిరునవ్వు వచ్చి చేరింది తనూజ పెదవుల మీదకి.

"అలా కుర్చీలో నాకు ఎదురుగుండా కాదు, బెడ్ మీద నా పక్కకి రా. నేనంతా క్లియర్ గా చెప్తాను నీకు."

తరువాత తనూజ సుస్మిత పక్కనే బెడ్ మీద కూర్చున్నాక, సుస్మిత చెప్పడం మొదలు పెట్టింది. ఎలాంటి డిస్టర్బన్స్ చెయ్యకుండా ఆసక్తిగా వినడం ప్రారంభించింది తనూజ.

&

తనూజ ఆ ఇంటికి వస్తూందన్న విషయం తెలియగానే, వనజ మొదట ఆ విషయం వంశీకే చెప్పింది. "తనిక్కడ కొన్ని రోజులు ఉంటుందనుకుంటా. అయినా నువ్వేం కంగారు పడక్కర్లేదు. నీతోటి ఏం మిస్బిహేవ్ చేసినా నాకు చెప్పు. తోలు వలిచేస్తాను తనకి."

తనూజ వచ్చి కొద్దిరోజులు ఆ ఇంట్లోనే ఉంటుందని తెలియగానే గతుక్కుమన్నాడు వంశీ. అయినా తన మోహంలో ఫీలింగ్స్ కనిపించకుండా జాగ్రత్తపడుతూ అన్నాడు. "అదెప్పుడో తను చాలా చిన్నపిల్లగా వున్నప్పుడు అలా బిహేవ్ చేసింది. ఇప్పుడెందుకు అలా బిహేవ్ చేస్తుంది? అయినా అప్పుడు తప్పు నా వైపు నుంచి కూడా వుందికదా."

"ఇప్పుడా విషయంలో డీప్ గా వెళ్లడం నాకు ఇష్టంలేదు. తనలో మార్పు వచ్చి ఉంటే మంచిదే. కానీ నిన్నేమైనా అంటే మాత్రం నేను ఊరుకునే ప్రసక్తి లేదు. నిన్ను తనేమన్నా నువ్వు నాకు చెప్పి తీరాల్సిందే." స్పష్టంగా అంది వనజ.

"అలాగే వదినా" అని పొలంలోకి వచ్చేసేడే కానీ, మనసు మనసులా లేదు వంశీకి. ఆ రోజు అంత గొడవై వెళ్లిపోయిన తరువాత మళ్ళీ ఈ ఇంటిగుమ్మం తొక్కలేదు ఆ తల్లీ కూతురు. మదన్, ముకుందం మాత్రం అక్కడికి వెళ్లేవారు. ఇంత కాలం తరువాత తానేమైనా మారిందో లేకపోతే ఆ అహంకారం, గర్వం ఇంకా పెరిగాయో తనకి తెలియదు. మళ్ళీ వచ్చి తనతో ఇన్సల్టింగా బిహేవ్ చేస్తే ఏం చెయ్యాలో బాధపడడం లేదు. ఎంత తను తనకి చెప్పమని చెప్పినా, తను వెళ్లి తనూజ మీద వనజకి కంప్లైంట్ చెయ్యలేడు. అప్పుడు జరిగిన ఆ గొడవకు ఇప్పటికింకా వ్యవహారం పూర్తిగా సర్దుబాటు కాలేదు.

చిన్నప్పటినుంచి ఏదో గర్వం, అహంకారం ఉండేవి ఆ పిల్లలో. తన తల్లి మంగవేణిది కూడా తన పెద్ద కూతురు వనజ లాంటి మనస్తత్వం అయితే తనూజ బాగానే ఉండేది. కానీ మంగవేణి చాలా అహంకారం, గర్వం వున్న మనిషి. అవి వనజలో ఎలా మిస్సయ్యాయో తెలియదు కానీ ఆ లోటు కూడా పూడుస్తూ తనూజకి పుష్కలంగా వచ్చేయి. తన తల్లిలాగే కుదిరినప్పుడల్లా వంశీని ఇన్సల్ట్ చేస్తూ ఉండేది. వనజ వున్నప్పుడు మాత్రం చాలా జాగ్రత్తగా ఉండేవారు ఇద్దరూ. వంశీని కానీ, మదన్ ని కానీ చిన్నమాట అన్నా ఊరుకునేది కాదు వనజ.

అప్పుడు వంశీకి పద్నాలుగు సంవత్సరాల వయస్సు. తనూజకి పదేళ్లు వుంటాయేమో. ఆ రోజు తను ఫామ్ హౌస్ లో ఎదో సర్దుతూ ఉంటే అక్కడకి వచ్చింది.

"మీ మామ్ నీ చిన్నప్పుడే చనిపోయింది. నీకు మా బావ కుటుంబానికి ఎలాంటి సంబంధం లేదు. అయినా ఎదో వాళ్ళకి స్వంత మనిషిలా బాగానే మేనేజ్ అయిపోతున్నావు" అంది.

"నేనేం ఊరికినే పడి తినడం లేదు. బోలెడంత చాకిరీ చేస్తున్నాను." కోపంగా అన్నాడు వంశీ.

"చాల్లే. ఎదో నెలకి ఇంత జీతం పడేస్తే ఒళ్ళు వంచి పనిచేసే పనివాళ్ళు బోలెడంత మంది దొరుకుతారు. ఈమాత్రం దానికి ఇంట్లో పెట్టుకుని స్వంత మనిషిలా చూసుకోవడం అనవసరం." మళ్ళీ అంది.

"అయితే ఆ విషయం వెళ్లి మీ అక్కకి, బావకి చెప్పు. వాళ్ళు వెళ్లిపొమ్మంటే నేను వెళ్ళిపోతాను. నా దగ్గర అనవసరంగా వాక్కు." వంశీ కోపంగా అన్నాడు.

"వాళ్ళు బాగా అమాయకులు. చెప్పినా అర్ధంకాదు. నువ్వే ఆ ఇంట్లోనుండి ఎక్కడికైనా పో."

"నేనెక్కడికి వెళ్ళను. నువ్వేం చేస్తావో చేసుకో పో." ఇంకా కోపంగా అన్నాడు వంశీ.

"నువ్వెందుకు ఎక్కడికైనా పోతావు. మా అక్క వాళ్ళ ఇంట్లో బాగా తినడానికి అలవాటు పడ్డావు కదా." వంశీని హీనంగా చూస్తూ అంది తనూజ.

అప్పుడు వంశీ తనూజ దగ్గరగా వచ్చి, తన చెవిలో ఒక బూతుమాట మాట్లాడి, తన కుడి చెంపమీద కొట్టాడు కుడిచేత్తో. తనూజ మొహం కోపంతో ఎరుపెక్కిపోయి తనూ వంశీని కుడిచేత్తో కొట్టబోయింది. ఆ చేతిని తన ఎడమ చేతితో అడ్డుకుని ఇంకోసారి తనూజ కుడిచెంపమీద అదేచేత్తో బలంగా కొట్టాడు.

"నువ్వు నన్నే కొడతావా? ఇంటికిరా నిన్నేం చేయిస్తానో చూద్దువుకాని." కోపంగా అని ఏడుచుకుంటూ ఇంటికి వెళ్ళిపోయింది తనూజ. కాసేపట్లోనే మదన్ వచ్చాడు పొలంలోకి వంశీని ఇంటికి తీసుకువెళ్ళడానికి.

"నువ్వు తనతో ఆ బూతుమాట మాట్లాడవా, లేదా?" ఇంట్లో అడిగిపెట్టాడో లేదో వనజ అటకాయించి కోపంగా అడిగింది.

"తను నన్నేమందో నీకు చెప్పలేదా?" వంశీ కూడా కోపంగా అడిగాడు.

"ముందు నువ్వు అలాంటి మాట మాట్లాడావా, లేదా? ఆ విషయం చెప్పు." అదే కోపంతో అడిగింది వనజ.

"అవును మాట్లాడాను." భయపడుతూ బెరుగ్గా అన్నాడు వంశీ.

వెంటనే వంశీ కుడిచెంపని తన కుడిచేత్తో చెళ్లుమనిపించింది వనజ. "అలంటి వెధవ మాటలు నేర్చుకోవద్దని ఎన్నిసార్లు చెప్పాను? మళ్ళీ మాట్లాడతావా?" తన కుడిచెవిని కుడిచేత్తో మెలిపెడుతూ అడిగింది.

"ఎప్పుడూ అలా మాట్లాడాను, సారీ." ఏడుస్తూ చెప్పాడు వంశీ.

అది జరుగుతూన్నప్పుడు ఆనందంగా చూస్తూ అక్కడే నిలబడ్డారు మంగవేణి, ఇంకా తనూజ.

"ఇప్పుడు చెప్పు తను నిన్నేమంది?" తన చెవిని విడిచిపెట్టి, రెండు చేతులతో రెండు భుజాలు పట్టుకుని అడిగింది వనజ.

తనూజ తనని అన్నదంతా వివరంగా చెప్పాడు వంశీ. వంశీని విడిచిపెట్టి, తనూజ వైపు తిరిగి తన మొహంలోకి కోపంగా చూసింది వనజ.

"నేనేమైనా తప్పు మాట్లాడానా? వున్నవిషయమే కదా అన్నాను." పొగరుగా తలెగరేస్తూ అంది తనూజ.

వనజ కోపంగా తనూజ దగ్గరికి వెళ్లి తన కుడిచేత్తో తనూజ రెండు చెంపలూ ఛెళ్లు, ఛెళ్లు మనిపించింది. తనూజ వెక్కివెక్కి ఏడుస్తూ తన రెండు చెంపలూ రెండు చేతులతో కప్పుకుని కూలబడిపోయింది.

"ఏమిటే, ఏ సంబంధం లేని ఆ పనికిమాలిన వెధవ కోసం నా కూతురి మీద ఇలా చెయ్యి చేసుకుంటావా?" మంగవేణి గట్టిగా అరిచి వనజ దగ్గరికి వచ్చింది.

" అమ్మా, వంశీ నాకు ఏ సంబంధం లేని మనిషి కాదు. కొడుకుతో సమానం. నాకు మదన్ ఎంతో, వంశీ కూడా అంతే. ఇకపైని నువ్వు కానీ, నీ కూతురు కానీ వంశీని అవమాన పరిస్తే నా ట్రీట్మెంట్ ఇలాగే ఉంటుంది." వనజ కోపంగా చెప్పింది.

"నీ ట్రీట్మెంట్ ఇలాగే ఉంటే నిన్నే పట్టుకు వెళ్ళడానికి మేమేమీ గతిలేక లేము. నేను కానీ, నా కూతురు కానీ మళ్ళీ నీ గడపతొక్కితే నీ చెప్పు తీసుకుని కొట్టు." మంగవేణి కోపంగా అని, అప్పుడే అన్నీ సర్దుకుని, తనూజని తీసుకుని అక్కడనుండి వెళ్ళిపోయింది.

"నా వల్ల నీకు నీ అమ్మ చెల్లెలు దూరం అయిపోయారు. ఏమీ కానీ నా కోసం ఎందుకొదినా అంతపని చేసావు?" ఏడుస్తూ వనజని పట్టుకుని అడిగాడు వంశీ.

"నువ్వు ఏమీ కావని నేననుకోవడం లేదు. చెప్పాగా నాకు మదన్ ఎంతో నువ్వూ అంతేనని. మీ ఇద్దరివల్ల నాకు పిల్లలు లేని విషయమే మర్చిపోయాను." వంశీని కుడిచెంప మీద ముద్దుపెట్టుకుని అంది వనజ."ఇంకెప్పుడూ నాకేమీ కానని నువ్వు అనుకోకు, నువ్వూ, మదన్ ఇద్దరూ నాకు కొడుకులతో సమానం."

పొలంలో పని పూర్తికావస్తూంది. వనజ చెప్పినా ప్రకారంగా తనూజ ఎప్పుడో ఇంటికి వచ్చేసే ఉంటుంది. ఇంట్లో తనకి తనూజ ఎదురుపడితే పలకరించాలో, వద్దో అర్ధం కావడం లేదు. ఇంకా తానెలా బిహేవ్ చేయబోతోంది? అప్పట్లాగే బిహేవ్ చేస్తుందా, లేకపోతే ఏమైనా మారి ఉంటుందా? రకరకాలుగా ఆలోచిస్తూ వున్నాడు వంశీ.

&

ఆ చిన్నతనంలో జరిగిన సంఘటనలు తలుచుకుని తర్జన భర్జనలు పడుతూన్నది కేవలం వంశీ మాత్రమే కాదు తనూజ కూడా. తను ఇంటికిరాగానే వంశీని ఫేస్ చెయ్యాల్సి వస్తుందేమోనని భయపడింది కానీ ఆ సమయం లో కేవలం తన బావ ముకుందం మాత్రమే ఇంట్లో వున్నాడు. ముకుందాన్నిపలకరించాక తిన్నగా మదన్ రూమ్ లోకి వెళ్ళిపోయింది, మదన్ తన రూమ్ లో వున్నాడని చెప్పడం తో. సుస్మితతో కూడా మాట్లాడడం పూర్తయ్యాక, కిందకి వచ్చి అక్కతో మాట్లాడి తనకిచ్చిన రూమ్ లోకి వచ్చి పడుకున్న తరువాత వంశీ ఏ గుర్తుకు వస్తున్నాడు. కేవలం ఇక్కడికి వచ్చాక ఇప్పుడు మాత్రమే కాదు తనకి ఎందుకో తెలీదు గత కొద్దీ రోజులుగా వంశీ గురించే ఆలోచిస్తూవుంది. తనకి వంశీ కి వున్న డిఫరెన్స్ తనకి బాగా తెలుసు. తను బాగా చదువుకుంది. వంశీ టెన్త్ కూడా పాసవ్వలేదు. తను ఒకవేళ నచ్చి కావాలనుకున్నాతన తల్లి ఎంతమాత్రం వంశీతో తన పెళ్ళికి అంగీకరించదని తెలుసు. ఇంత చదువుకుని, ఇంత అందంగా వున్న తను వంశీ లాంటి ఒక చదువు, డబ్బు లేని వాడితో ప్రేమలో పడ్డం అబ్సర్డ్ అని తనకి తానూ చాలాసార్లు చెప్పుకుంది.

కానీ అదే విషయం ఎన్ని సార్లు రిపీట్ చేసినా, ఆమె మనసు మాత్రం వినడంలేదు. ఎంతవద్దనుకున్న తను ఆఖరి రోజు చూసిన ఆ వంశీ ఏ గుర్తుకు వస్తున్నాడు. ఆ రోజు తననలా బాధపెట్టి తను చాలా ఆనందపడింది. కానీ ఈ రోజు ఆ విషయం గుర్తుకు వస్తే తనమీద తనకే చాలా కోపం వస్తూంది. తననలా అకారణంగా బాధపెట్టే అధికారం తనకెవరు ఇచ్చారు? ఇదంతా తన తల్లి వల్లే జరిగింది. ఆమెలా అహంకారంగా, గర్వంగా ఉండడం మంచిదనుకుంది. తను కాలేజీలోనూ అదీ చేరి, తనలో కూడా మానసిక పరిపక్వత వచ్చేవరకూ కూడా తను బిహేవ్ చేస్తూన్న విధానం ఎంత తప్పో తనకి తెలిసిరాలేదు. అప్పటినుండి తనని తాను మార్చుకుంటూ వస్తూంది. తను ఆలా అహంకారంగా బిహేవ్ చేసి బాధపెట్టింది కేవలం వంశీని మాత్రమే కాకపోయినా, ముఖ్యంగా తను వంశీని బాధపెట్టిన విధానమే ప్రస్తుతం తనని చాలా బాధిస్తూ వుంది.

అప్పుడు కేవలం వంశీని ఆలా బాధపెట్టినందుకు మాత్రమే తను బాధపడుతూ ఉంటే, వంశీని కలవగానే సారీ చెప్తే సరిపోతుంది. కానీ వంశీ మీద ఇంకో కొత్తరకం ఫీలింగ్ ఎదో చాలా పవర్ఫుల్ గా నోటీసు లోకి వస్తూంది తనూజకి. చిన్నప్పటినుండి పొలంలో కష్టాలు పడ్డానికి అలవాటు పడ్డాడు వంశీ. అందువల్ల ఆ పద్నాలుగేళ్ల వయసులోనే కండలు తిరిగిన వయసుతో ఆకర్షణీయంగా ఉండేవాడు. మరింక ఈ పాతికేళ్ళు దాటిన వయసులో ఇంకెలా వుండివుంటాడు? ఎంత వద్దనుకున్నా తను ఆఖరిసారి చూసిన ఆ పద్నాలుగేళ్ల వంశీని పాతికేళ్ళకి ప్రమోట్ చేసి ప్రొజెక్ట్ చేస్తూంది తనూజ మనసు. అంతేకాదు ఆ పాతికేళ్ల వంశీ తనని బలంగా కౌగలించుకున్నట్టూ, పెదాల మీద ముద్దు పెట్టుకుంటున్నట్టూ అనిపిస్తూవుంది. ఎదో థ్రిల్ ఫీలింగ్ వళ్ళంతా బలంగా పాకుతూ ఉంటే అక్కడే వున్న దిండు తీసుకుని బలంగా కౌగలించుకుంది.

"ఎవరైనా కన్నెపిల్ల ఇలా దిండుని బలంగా కౌగలించుకుంది అంటే దానికి ఒకటే అర్ధం, తనకి త్వరగా పెళ్లి చేసెయ్యాలి."

వనజ మాటలు విని, షాక్ కొట్టినట్టుగా దిండుని పక్కన పడేసి లేచి కూచుంది సుస్మిత. "నేనేం చేసుకోనని భీష్మించుకుని కూర్చోలేదు. అవసరాన్ని గమనించినదానివి, మరి ఎవరో ఒక కుర్రాడిని కూడా చూడు." చిరునవ్వుతో లేచి కూచుని అంది తనూజ.

"నువ్వు చాలా ముదిరావ్. అయినా నీకూ మీ అమ్మకి నేను చూసిన కుర్రాడు ఎక్కడ పనికొస్తాడు?" తనూజ పక్కనే బెడ్ మీద కూచుని అంది వనజ.

తన తరువాత ఇంచుమించులో ఇరవై ఏళ్ల గ్యాప్ లో పుట్టింది తనూజ. తనకి తనూజ చెల్లలిలా కన్నా కూడా కూతురిలాగే అనిపిస్తూ ఉంటుంది. తన తల్లిలాగే గర్వంగా అహంకారంగా ఉంటుందని తప్పిస్తే తన చెల్లెలు అంటే తనకీ చాలా అభిమానం.

"అయినా నిన్నంత ఇబ్బంది పెట్టే ఉద్దేశం లేదు. కానీ నేనెవరినైనా ఎంచుకుంటే నన్ను సపోర్ట్ చెయ్యి." వనజ కళ్ళల్లోకి చూస్తూ అంది తనూజ.

"నువ్వంత ఘటికురాలివే అని అనుకుంటూనే వున్నాను. ఆల్రెడీ ఎవర్నన్నా ప్రేమించేసేవా ఏమిటి?" భృకుటి మూడేసి అంది వనజ.

"ఒకవేళ ఎంచుకుంటే అన్నాను. ఏంచేసుకున్నాను అనలేదు కదా. ఒకవేళ నేనెవరితోనైనా ప్రేమలో పడితే గనక సపోర్ట్ చెయ్యి." అక్కడ వున్న గోడకి దగ్గరగా జరిగి దానికి జారగిలబడుతూ అంది తనూజ.

"మదన్ ఆ బ్రాహ్మిన్ అమ్మాయిని ప్రేమించాడు. తనని పెళ్లి చేసుకుంటాను అన్నాడు. నేను సపోర్ట్ చెయ్యడం లేదూ? ఇంత చదువుకున్న నువ్వు అనాలోచితంగా ఎవరితోనూ ప్రేమలో పడవని తెలుసు. నువ్వు ప్రేమలో పడితే నేను ఖచ్చితంగా సపోర్ట్ చేస్తాను."

వనజ ఆలా ఆందో లేదో తనూజ వనజని గట్టిగా కౌగలించుకుని కుడిబుగ్గ మీద ముద్దు పెట్టుకుంది.

"ఇంకా చాలు." తనూజని విడిపించుకుంటూ అంది వనజ. "కానీ నువ్వు ఆలోచించాల్సింది అమ్మ గురించి. బాగా డబ్బున్న వాడితో తప్ప నీ పెళ్లికి తను అంగీకరించదు."

"ఓహ్, అక్కా. మనిద్దరికీ తానెలా అమ్మగా అయిందో అర్ధం కావడంలేదు." చిరాగ్గా అంది తనూజ.

"ఇప్పుడు మారావేమో తెలీదు. లేకపోతే నువ్వూ అచ్చం అలాగే కదా. నువ్వా వంశీని ఎలా బాధపెట్టావో నేను మర్చిపోయాను అనుకున్నావా?"

"నేనిప్పుడు చాలా మారిపోయాను అక్కా. అప్పట్లా అసల్లేను. నేనప్పుడు వంశీని ఆలా ఇన్సల్ట్ చేసి, టార్చర్ చేసినందుకు ఇప్పుడు చాలా బాధపడుతున్నాను. తనని కలిసిన మొదటి క్షణంలోనే తనకి సారీ చెప్తాను." ఫేస్లో ఒక జెన్యూన్ ఎక్స్ప్రెషన్ తో అంది. 

"నువ్వు సారీ చెప్పినా చెప్పకపోయినా కూడా పరవాలేదు. కానీ అప్పట్లా నువ్వు తనని మళ్ళీ హర్ట్ చేశావా, అంతకన్నా ఎక్కువగానే నీ చెంపలు పగలు కొడతాను." దృఢస్వరంతో అంది తనూజ.

"అలాగ జరగనే జరగదు. చెప్పాను కదా నేను చాలా మారాను." కాస్త ఆగి తన అక్క మళ్ళీ ఎదో అనేలోపు ఆ టాపిక్ మార్చడానికా అన్నట్టుగా అంది. "సుస్మిత మొత్తం విషయం అంతా మీకు చెప్పిందా?"

"మొత్తం అంతా మాకు చెప్పింది. అసలు అక్కడ అప్పుడు సరిగ్గా ఏం జరిగిందన్నది మాకు సుస్మిత ద్వారానే తెలిసింది. ఈ సమస్య నుండి తను బయటకి రావడానికి మేమంతా పూర్తి సహాయం చేస్తాం అని చెప్పాము." వనజ అంది.

"సుస్మిత నాక్కూడా అంతా చెప్పేసింది. నేనూ అలాగే మాట ఇచ్చాను." తనూజ అంది. "కానీ ఆ చిట్టిరాణి మదన్ మీద చాలా పగబట్టి వుంది. తను చెప్పినట్టుగానే మదన్ ని మూడు చెరువుల నీళ్లు తాగించే వరకూ ఊరుకోదు."

"చిట్టిరాణి పగలో న్యాయం వుందనిపిస్తూంది. తనని అంతగా ప్రేమించినా మదన్ ఏ రోజూ పట్టించుకోలేదు. తనలా నీళ్ళల్లో కొట్టుకొని పోతూ వున్నాతనకి కాదన్నట్టుగా చూస్తూ ఊరుకున్నాడు." వనజ అంది.

"కానీ ఇప్పుడు బాధ పడేది కేవలం మదన్ మాత్రమే కాదు, తనని ప్రేమించి ఇంత దూరం వచ్చిన సుస్మిత కూడా. ఎలా వాళ్లిద్దరూ ఈ కష్టం నుంచి బయటపడతారో నాకు చాలా భయం గా వుంది." తనూజ మొహం భయం తో నిండిపోయింది.

"మనం చెయ్యగలిగిన సహాయం చెయ్యడం తప్ప, ఇంకేం చెయ్యలేం. అంత పగబట్టివున్న ఆ చిట్టిరాణి నుండి ఆ దేవుడే మదన్ ని కాపాడాలి." నిట్టూరుస్తూ అంది వనజ. తనూజ ఎదో అనబోయే లోపు మళ్ళీ వనజే అంది "నువ్విప్పటినుండి ఇలాంటి టైట్ జీన్స్ వేసుకోకు ఇక్కడ. నీక్కావాలంటే నా చీరలు అవీ చాలా వున్నాయి."

"నువ్వేసుకోమన్నా వేసుకోను. నేనీ టైట్ జీన్స్ తో వస్తూ ఉంటే సర్కస్ నుండి వచ్చినట్టుగా చూసారు అందరూ." నవ్వుతూ అంది తనూజ.

&

"నేనలా ఒకసారి పొలంలోకి వెళ్లి వస్తాను." సాయంత్రం అవుతూ ఉండగా అంది తనూజ వనజ తో. వంశీ ఇంటికి వచ్చాక సడన్గా కలుసుకోవడం కన్నా కూడా పొలంలోనే కలుసుకుని సారీ చెప్పడం బావుంటుందనిపించింది. "ఆ పొలాలు, మన తోట చూసి చాలా కాలం అయింది."

"నేనూ నీతోటి ఆ తోటలోకి వచ్చేవాడిని ఈ మహాతల్లి అలంటి కండిషన్ పెట్టకపోతే."మదన్ కోపంగా అన్నాడు సుస్మిత వైపు చూస్తూ. "ఆ తోటలో టైం స్పెండ్ చెయ్యడం అంటే నాకెంతో ఇష్టం."

"నేనేమన్నా నా గురించి నిన్నక్కడికి వెళ్ళొద్దన్నానా? ఆ చిట్టిరాణి నీ మీద అక్కడ ఎంత పగబట్టి వుందో చెప్పాను కదా." సుస్మిత కూడా కోపంగా అంది. "నా దృష్టిలో తనూజ కూడా అక్కడికి వెళ్లడం మంచిది కాదు. తను తనూజకి కూడా ఏమైనా అపకారం చేస్తుందేమోనని నాకు భయంగా వుంది. తను నీకు మరదలే కదా."

"నేను తోటలో ఉండను. తిన్నగా పొలంలోకి వెళ్ళిపోతాను. నువ్వు అనవసరంగా భయపడకు." తనూజ నవ్వి అంది.

"తోట దాటకుండా పొలంలోకి వెళ్ళలేవు కదా. ఇంట్లోనే ఎలాగోలాగ కాలక్షేపం చేసుకోవచ్చు కదా. పొలంలోకి వెళ్లకపోతే ఏమైంది?" సుస్మిత అంది.

"ఎంతమందిని నువ్వలా తోటలోకి, పొలంలోకి వెళ్లకుండా కట్టేస్తావు? మాకు తిండిపెడుతున్నవి అవే. ఒకవేళ ఆ చిట్టిరాణి దయ్యంగా ఆ తోటలో వున్నా చేస్తే నన్నేమన్నా చేస్తుంది కానీ ఇంకెవర్నీ ఏమీ చెయ్యదు. తనని వెళ్లనీ." మదన్ అన్నాడు.

"మదన్ చెప్పింది నిజం. అందరం ఆ చిట్టిరాణికి భయపడి తోటలోకి, పొలంలోకి వెళ్లకుండా ఉండలేం. తనని వెళ్లనీ." వనజ కూడా అంది.

అక్క మొహంలోకి ఒకసారి కృతజ్ఞత గా చూసి అక్కడనుండి బయటపడింది తనూజ. ఏటినీ, తోటని దాటుకుని పొలంలోకి అడుగుపెట్టేసరికి ఇరవై నిమిషాల వరకూ పట్టింది. ఎంతవద్దనుకున్న అంత సేపూ కేవలం వంశీ గురించే ఆలోచిస్తూ వుంది. తనని చూసి ఎలా రియాక్ట్ అవుతాడు? తనతో అసలు మాట్లాడతాడా లేదా? మాట్లాడకపోతే ఏం చెయ్యాలి, మాట్లాడితే ఏం మాట్లాడాలి? ఇలాగే ఆలోచిస్తూ వుంది.

ఆ విశాలమైన వరిపొలాల్లోకి అడుగుపెట్టేసరికి సాయంత్రం అయిదున్నర అలాగ అయింది. ఆకుపచ్చ దుప్పటీ పరిచినట్టుగా వున్నఆ విశాలమైన పొలాల్ని చూస్తూ మైమరచిపోయింది కాసేపు తనూజ. ఇంత అందమైన ప్రకృతికి ఇన్నిరోజులూ ఆ తగువు వల్ల దూరమై తను చాలానే కోల్పోయింది. తానున్న టౌన్ లో మల్టీప్లెక్స్ లు, పబ్ లు, సినిమా థియేటర్లు వున్నాయి తప్ప, ఇలాంటివి మచ్చుకైనా కనిపించవు. ప్రస్తుతం తనకి బాగా చిరాకు కలిగిస్తూన్న విషయం కేవలం ఒక్కటి మాత్రమే వుంది. వంశీ ఎక్కడా కనిపించడం లేదు. అసలు చుట్టుపక్కల ఎక్కడా మనుషులే లేరు.

వంశీ ఎక్కడికి వెళ్లి ఉంటాడు? ఎరువులు అవీ తేవడానికి ఏమైనా టౌన్ లోకి వెళ్లి ఉంటాడా? లేదా ఏదైనా ఇంకేమైనా పనిమీద తన బావ ఇంకెక్కడికైనా పంపించి ఉంటాడా? తనని కలుసుకోవాలని ఎంతో ఆశతో వచ్చింది. లేకపోవడం చాలా నిరాశగా వుంది.

ఫామ్ హౌస్ లో గాని వుండివుంటాడా? చటుక్కున ఆలోచన వచ్చింది తనూజకి. ఎరువులు లాంటివి అవీ ఫామ్ హౌస్ లో స్టోర్ చేస్తూ వుంటారు. వాటిని తేవడానికి ఫామ్ హౌస్ లోకి వెళ్లి ఉంటాడు. ఇంతసేపూ తనకెందుకు ఈ ఆలోచన రాలేదు? చటుక్కున వెనక్కి తిరిగింది ఫామ్ హౌస్ కి వెళ్లే ఆలోచనతో.

అంతే ఒక్కసారి తనూజ మనస్సు ఆనందం, భయం, సిగ్గు, సంకోచం ఇంకా తనకే తెలియని భావాలతో నిండిపోయింది. ఎంతసేపై వచ్చాడో తెలియదు కానీ తనవెనకతలే నిలబడి తనవైపే చూస్తూ వున్నాడు వంశీ.

"ఎంత సేపైంది వచ్చి? ఏంటలా చూస్తున్నావు?" చిరుకోపంతో అడిగింది.

"జస్ట్ ఒక్క నిమిషం అలా అయింది. నీ వెనకాతలే నిలబడి నువ్వేమిటి చూస్తున్నావో చూడడానికి ట్రై చేస్తున్నాను." చిరునవ్వుతో అన్నాడు వంశీ.

"నేను నీ గురించే పొలాలనన్నీ వెదుక్కుంటూ ఇక్కడివరకూ వచ్చాను. నువ్వెక్కడా కనిపించలేదు. ఫామ్ హౌస్ లో వున్నావేమోనని అక్కడికి వెళదామనుకుంటూ ఉంటే నువ్వు నా వెంకాతలే వున్నావు." ఎందుకో తెలీలేదు బుగ్గలు రెండూ సిగ్గుతో కందిపోయాయి తనూజకి.

అచ్చం తను ఎక్స్పెక్ట్ చేసినట్టుగానే వున్నాడు వంశీ. ఏపుగా కండలు తిరిగిన శరీరంతో, నల్లటి వత్తైన జుట్టుతో వున్నాడు. కాకపోతే పల్లెటూరివాళ్లలాగా గడ్డం, మీసాలు మాత్రం పెంచలేదు. నున్నగా షేవింగ్ చేసుకుని వున్న ఆ బుగ్గల్ని ఒకసారి ముట్టుకుని చూస్తే ఎలా ఉంటుందా అన్న ఆలోచన వచ్చింది తనూజకి. అలా ధృడంగా వున్న ఆ శరీరంతో వంశీ తనని ఒకసారి బలంగా కౌగలించుకుంటే ఎలావుంటుంది అన్న ఇంకో ఆలోచన వచ్చి శరీరం అంతా ఎదో తెలియని ధ్రిల్ తో నిండిపోయింది.

తను పది పన్నెండు సంవత్సరాల కిందట చూసిన ఆ సమయంలోనే తనూజ ఏపుగా ఇంకా పెద్దమనిషి కాకపోయినా అయినట్టుగా ఉండేది. ఆమె వేసుకున్న షర్ట్ లోనుంచి కొంచెం కొంచెం గా పెరుగుతూ వున్న ఆమె పాలిండ్లు స్పష్టంగా కనిపిస్తూ ఉండేవి. ఆమె పెద్దమనిషై పది సంవత్సరాల పైనే అయివుండొచ్చు. యవ్వనం చాపకింద నీరులా వచ్చి చేరింది. బలంగా ముందుకు పొడుచుకు వస్తూన్న వక్షోజాలని అదిమిపట్టి ఆపుతున్నాయి ఆమె వేసుకున్న బ్లౌజ్ ఇంకా లోపల వేసుకున్న బ్రా. తెల్ల రంగు సిల్క్ చీర కింద, అదే రంగు బ్లౌజ్ కింద అదే రంగుతో వున్న ఆమె బ్రా అవుట్ లైన్ తెలుస్తూంది వంశీకి. ఆమె కంఠం కింద, బ్లౌజ్ బ్రా వల్ల వచ్చిన రెండు వక్షోజాల మధ్య కాలువ వద్దనుకున్నా చూడకుండా వుండలేకపోతున్నాడు వంశీ. వేసుకున్న రెండు జడల వల్ల తప్పితే అన్నివిధాలుగా సంతరించుకున్న పెద్దరికం కొట్టొచ్చినట్టుగా కనిపిస్తోంది వంశీకి తనూజ లో.

"నా గురించి చూస్తున్నావా? దేనిగురించో తెలుసుకోవచ్చా?" ఆమె అందాలనుండి అతికష్టం మీద దృష్టి మరల్చడానికి ప్రయత్నిస్తూ అడిగాడు వంశీ.

"ఐ యాం సారీ." చిన్న గొంతుతో అన్నావంశీకి మాత్రం బాగానే వినిపించింది. "నీకు సారీ చెప్పాలనే వచ్చాను."

"నాకు సారీ చెప్పాలని వచ్చావా? దేనికి ఇంతకీ?" వంశీ మొహం ఆశ్చర్యంతో నిండిపోయింది. తనూజ సారీ చెప్పడమా, అందులోనూ తనకి.

"నిన్ను చాలా ఇన్సల్ట్ చేసి మాట్లాడాను. నిన్ను బాధపెట్టాను. అందుకు." ఇంక వంశీ మొహంలోకి చూడలేక తలదించుకుంది.

"నన్ను ఇన్సల్ట్ చేశావా? బాధ పెట్టావా? ఎప్పుడు?" వంశీ మోహంలో ఆశ్చర్యం ఇంకా అలాగే వుంది.

"అంత మర్చిపోయినట్టుగా నటిస్తావేం? నావల్లే కదా ఆరోజు ఇంట్లో అంత గొడవ జరిగి అక్క నిన్ను కొట్టింది." వంశీ మొహంలోకి మళ్ళీ చూసింది తనూజ.

"నిన్నయితే రెండు చెంపలూ వాయించి పారేసింది కదా. మీ అమ్మకి కోపం వచ్చి మళ్ళీ ఎప్పుడూరామని ఒట్టుపెట్టుకుని మరీ నిన్నక్కడనుండి తీసుకుని వెళ్ళిపోయింది." నవ్వుతూ అన్నాడు వంశీ.

"ఆరోజు అది పూర్తిగా నా తప్పే. నాకలా జరగాల్సిందే." కాస్త ఆగి మళ్ళీ అంది తనూజ. "ఆ రోజే కాదు, అంతకు ముందు కూడా నిన్నుచాలాసార్లు ఇన్సల్ట్ చేసి బాధపెట్టాను. నన్ను క్షమించు."

ఆ మాట వినగానే పగలబడి నవ్వాడు వంశీ. "నువ్వు చాలా చిన్నపిల్లవి అప్పుడు. ఎదో తెలియక అన్నావు. నేనదంతా ఎప్పుడో మర్చిపోయాను. నువ్వూ మర్చిపో."

"నువ్వు నన్ను క్షమించానని చెప్తే కానీ మర్చిపోలేను."

"నీకు కావాల్సిందల్లా నేను క్షమించడమే అయితే, ఆల్రైట్ క్షమించాను. ఇంక అప్పటి సంఘటనలన్నీ మర్చిపోయి హాపీ గా వుండు." వంశీ అన్నాడు.

"సరే అయితే." ఆనందంగా తలూపింది తనూజ. "ఈ పొలాలన్నీ చూసి ఎంతకాలం అయిందో! ఇక్కడ నిలబడి ఇలా అంతా చూస్తూవుంటే మైమరచిపోతున్నా. ఒకసారి వీటన్నిటినీ తిరిగి చూద్దామా?"

"నా అభ్యంతరం ఏమీ లేదు. కానీ మన పొలాలనన్నిటినీ ఇప్పుడే చూసేయడం సాధ్యమయ్యే పనికాదు. నువ్వు రేపు కూడా రావాల్సివుంటుంది. మీ బావ పొలాలనన్నిటినీ చూడాలంటె నువ్వు ఒకరోజంతా కేటాయించాల్సి ఉంటుంది." అక్కడనుండి నడుస్తూ అన్నాడు వంశీ.

" నేనిక్కడ వున్నంతకాలం రోజూ వస్తాను. నాకది చాలా ఇష్టం." వంశీని వెనకాతలే అనుసరిస్తూ అంది తనూజ.

"అంటే నువ్విక్కడ కొన్ని రోజులపాటు వుండబోతున్నావా?" మనసులో ఏంటో ఆనందం కలిగింది వంశీకి.

"ఆ. మాడ్ రమ్మన్నాడు. తను లవ్ చేసిన సుస్మితకి ఎదో సైకాలాజికల్ ప్రాబ్లెమ్ వచ్చింది కదా. నేను సైకాలజీ చదివాను కాబట్టి నేను తన ప్రాబ్లెమ్ సాల్వ్ చేయగలనని, ఇంక కొంతకాలం పాటు తనకి తోడుగా కూడా ఉంటానని రమ్మన్నాడు."

"మాడ్ నీకు సుస్మిత గురించి అంత చెప్పాడా?"

"అంతా చెప్పేసాడు. అంతే కాదు. ఆ సుస్మిత తో కూడా మాట్లాడాను. తనూ అంతా చెప్పేసింది. ఆ రోజు తను మామిడి తోటలో ఆలా ఒంటరిగా విడిచిపెట్టబడ్డ తరువాత ఏం జరిగిందో చాలా క్లియర్ గా చెప్పింది."

చటుక్కున ఆగి తనూజ మొహంలోకి చూసాడు వంశీ. "నువ్వు సుస్మితతో మాట్లాడావా? తను నీకు అంతా చెప్పేసిందా?"

"అంతా చెప్పేసింది. అంతే కాదు, తను నీకు, నా అక్కాబావలకి కూడా అంతా చెప్పేసానని, మీ ముగ్గురూ తనకి ప్రాబ్లెమ్ నుండి బయటపడడానికి పూర్తి సాయం చేస్తామని మాట ఇచ్చారని కూడా చెప్పింది." తనూజ అంది.

"మాట ఇవ్వకుండా ఎలా ఉంటాం? కానీ ఈ సమస్య చాలా పెద్దది." నిస్సహాయంగా తలూపుతూ అన్నాడు వంశీ. "మాడ్ చాలా పెద్ద సమస్యలో ఇరుక్కున్నాడు."

"మదన్ కన్నా కూడా పెద్ద సమస్యలో సుస్మిత వుంది. తనగురించి తలుచుకుంటూ ఉంటే నాకు చాలా బాధగా వుంది." బాధతో నిండిపోయింది సుస్మిత మొహం.

"నువ్వు చెప్పింది నిజమే. ఇప్పుడు మన హెల్ప్ వాళ్ళకి చాలా అవసరం."

"ఈ సమస్య పూర్తిగా తీరేవరకూ నేనిక్కడనుండి వెళ్ళను." దృఢస్వరంతో అంది తనూజ. "మాడ్ నాకు చాలా కావాల్సిన మనిషి."

"ఇది చాలా ఆనందించాల్సిన విషయం." మొదటిసారిగా మదన్ కి అలాంటి సమస్య వచ్చినందుకు ఆనందం కలిగింది వంశీకి. తనూజ అది సాల్వ్ అయ్యేవరకు వెళ్ళదు. ఎప్పుడైతే తనూజ ఆలా ప్రత్యేకంగా క్షమాపణ అడిగిందో ఆమె వల్ల వున్న అనీజీనెస్ పూర్తిగా తొలగిపోయి హాపీ గా ఫీలవ్వడం ప్రారంభించాడు వంశీ. ఇంక తను ఎప్పటికీ ఇక్కడే ఉండిపోతే బావుంటుందనిపిస్తూ వుంది. "మనమందరం ఈ సమస్య సాల్వ్ చెయ్యడానికి పూర్తి సహాయం చేద్దాం." మళ్ళీ నడవడం ప్రారంభిస్తూ అన్నాడు వంశీ.

"కానీ చిట్టిరాణి చాలా పగబట్టి వుంది మదన్ మీద. తనంత తేలిగ్గా మదన్ ని విడిచిపెట్టదు." మళ్ళీ మదన్ వెనకాతలే నడుస్తూ అంది తనూజ.

"అదే నాకూ భయంగా వుంది." నడుస్తూనే అన్నాడు వంశీ.

"కానీ తను నదిలో పడిపోయాక మాడ్ ఆలా వదిలేసి వుండకూడదు. తను కనీసం.........."

"ఇంక ఆ విషయం గురించి మాట్లాడకు. ఎవ్వరు విన్నాచాలా ప్రమాదం." చటుక్కున ఆగి, పెదాల మధ్య చూపుడు వేలు పెట్టి, సుస్మిత మొహంలోకి చూస్తూ అన్నాడు వంశీ.

"నువ్వు చెప్పింది నిజమే." తలూపింది తనూజ.

ఆ తరువాత కొంతసేపు పొలాల్లో తిరిగాక ఇంటికి వచ్చేసారు తనూజ, వంశీ.

చాప్టర్-3

"ఎదో కష్టపడి తను నీ వెనకాతలే కూచునే ఏర్పాటు చేశాను. నువ్వు కాస్త చూపిస్తే చాలు, పాసయిపోతుంది. ఈ రోజుల్లో పదవ తరగతి కూడా పాసవ్వక పోతే ఎవరు పెళ్లి చేసుకుంటారు?" తన మొహంలోకి ప్రాధేయపూర్వకంగా చూస్తూ ఆనందరావు, చిట్టిరాణి తండ్రి అడిగిన విధానం మదన్ కి ఇప్పటికీ గుర్తుంది. ఆమె తల్లి తండ్రి ఆ రోజు తన ఇంటికి వచ్చేసారు ప్రత్యేకంగా ఆ విషయం అడగడానికి.

"తను చదివి రాయగలిగితే రాయమనండి, లేకపోతే లేదు. ఇలా అడగడానికి సిగ్గుగా లేదు మీకు?" కోపంగా అన్నాడు మదన్.

"తను చదివి రాయగలిగే మాటే అయితే నిన్ను ఇలా రిక్వెస్ట్ చెయ్యాల్సిన అవసరం ఏముంది? ఎదో ఈ ఒక్క సాయం చేసిపెట్టు చాలు." తనూజ తల్లి మాలతీ తనతో అన్నాక తన వదిన వనజ మొహంలోకి చూసింది రెక్వెస్టింగా. "మీరైనా కొంచెం చెప్పండి."

"నేనేం చెప్పనండి. ఇది నాకు సరిగ్గా అనిపించడం లేదు. అయినా తనలా మీ అమ్మాయికి చూపిస్తున్నట్టుగా తెలిస్తే తనని ఎగ్జామినేషన్ హాల్ లోనుంచి బయటకి పంపిచేస్తారు." తన వదిన అంది.

"ఎదో తను పాసవ్వడానికి తగినట్టుగా కొంచెం చూపించరా. మనకి కావాల్సిన వాళ్ళు." వాళ్లిద్దరూ అలా తన మొహంలోకి కూడా రెక్వెస్టింగా చూసినతరువాత తన అన్నయ్య ముకుందం అన్నాడు.

"ఎదో ట్రై చేస్తాలే." ఎంతో ఇరిటేటింగా అనిపిస్తూవున్నా అనక తప్పలేదు మదన్ కి.

కానీ ఆ చూసిరాయడం కూడా చేతకాలేదు చిట్టిరాణి కి. మదన్ ఫస్ట్ క్లాస్ లో పాసయితే తను అన్ని సబ్జెక్ట్స్ లోనూ తప్పింది.

"నేను నీవల్లే పదోతరగతి తప్పాను. ఇంక నన్నెవ్వరూ పెళ్లి చేసుకోరు. నన్ను పెళ్లిచేసుకునే బాధ్యత నీదే." చిట్టిరాణి అంది.

"సరిగ్గా చూసి రాయడం కూడా నీకు చేతకాకపోతే ఆ తప్పు నాదా? నేను నిన్నెప్పుడూ పెళ్లి చేసుకోను. అలాంటి ఆశలేమీ పెట్టుకోకు." కోపంగా అన్నాడు తను.

నిజానికి చిట్టిరాణి తనమీద ఆశ పడడం అప్పటికి చాలా రోజుల కిందటినుండే మొదలైంది. తనకి చిట్టిరాణి మీద అటువంటి ఆలోచనే పూర్తిగా లేదనడం కూడా నిజంకాదు. తనని సెక్సువల్ గా మొట్టమొదట అట్ట్రాక్ట్ చేసిన మనిషి చిట్టిరాణే.

తన చిన్నప్పుడు తను, వంశీ, చిట్టిరాణి, మాధురి ఇంక అప్పుడప్పుడు తనూజ కలిసి చాలా చిత్రమైన ఆటలు ఆడుకుంటూ ఉండేవారు తమ తోటలో వున్నఫామ్ హౌస్ లో. అప్పుడు ఆడిన ఆ చిత్రమైన ఆటలన్నీ తలుచుకుంటూ ఉంటే ఇప్పుడు చాలా తమాషాగా ఇంక ఎంబరాసింగా కూడా అనిపిస్తూ ఉంటుంది.

అప్పుడప్పుడు చిట్టిరాణి వచ్చి తనని గట్టిగా పట్టుకుంటూ ఉండేది. అలా పట్టుకున్నప్పడు తనకీ చాలా హాయిగా అనిపించి విడిపించుకోవాలనిపించేది కాదు. కొన్ని సమయాల్లో తనూ, తనని గట్టిగా పట్టుకునే వాడు. ఒకసారి వదిన తామిద్దరినీ అలా చూసి గట్టిగా కోప్పడింది. అప్పటినుండి తామిద్దరి మధ్య అటువంటి ఇంటిమసీ తగ్గిపోయింది. కానీ ఒక చాలా ముఖ్యమైనది కూడా జరిగింది తామిద్దరి మధ్య తామిద్దరూ చిన్నపిల్లలుగా వున్నప్పుడే.

తన పన్నెండో ఏట కాబోలు చిట్టిరాణి పెద్దమనిషి అయింది. నెమ్మది, నెమ్మది గా వచ్చి చేరుతూన్న యవ్వనంతో అట్రాక్టీవ్ గానే ఉండేది. అప్పటికీ చిట్టిరాణి తనతో చాలా ఇంటిమేట్ గా ఉండడానికి ట్రై చేస్తూండడంతో తను కొన్ని సందర్భాల్లో టెంప్ట్ అయి కొంత అడ్వాంటేజ్ కూడా తీసుకున్నాడు. కాకపోతే చిట్టిరాణి చదువుకోలేదు ఇంక మరీ అంత అప్సరస కూడా కాదు. తనకి చిట్టిరాణి కన్నా మంచి ఛాయస్ దొరుకుతుందని అనిపించింది. అందుకనే చిట్టిరాణి ని దూరం పెట్టడం మొదలు పెట్టాడు. తనని ప్రేమించడం కానీ, పెళ్లి చేసుకోవడం కానీ కుదరదని చాలా స్పష్టంగా చెప్పేసాడు. చాలా అనీజీగా అనిపించి బెడ్ మీద పడుకోలేక లేచికూచున్నాడు మదన్. తను నిజంగానే చాలా స్వార్ధంగా అలోచించి చిట్టిరాణి ప్రేమని కాదన్నాడు. తన మనసులోతుల్లో తనకి తెలుసు, చిట్టిరాణి ది నిస్వార్థమైన ప్రేమ. తను తనని మాత్రమే నిజంగా కావాలనుకుంది. తను మాత్రం అందం కావాలనుకున్నాడు. అందుకనే చిట్టిరాణి అంత ప్రాధేయపడ్డా కాదన్నవాడు, సుస్మిత లాంటి సౌందర్యరాశి కంటపడగానే ప్రేమలో పడిపోయాడు. సుస్మిత మీదనైనా తనది నిజంగా ప్రేమేనా, లేకపోతే కేవలం వ్యామోహమేనా? ఆలోచిస్తూంటే అనీజీగా వుంది.

పొలంలోకి వెళ్ళడానికి కూడా అవకాశం లేకుండా సుస్మిత అలాంటి కండిషన్ పెట్టడంతో చాలా చిరాగ్గా వుంది. తలంతా పనికిమాలిన ఆలోచనలతో బద్దలైపోతూంది.

"మాడ్. ఎదో తీవ్రంగా ఆలోచిస్తున్నట్టున్నావు." ఆ రూమ్ లోకి వచ్చి మదన్ బెడ్ కి ఎదురుగ వున్న కుర్చీలో కూలబడుతూ అడిగింది తనూజ.

"నువ్వు నన్ను మాడ్ అని పిలిచావంటే పళ్ళు రాలగొడతానని చాలా సార్లు చెప్పాను." కోపంగా అన్నాడు మదన్.

"ఐ యాం సారీ. ఇప్పుడు నీ ముందే మరిచిపోయే అలా పిల్చేసాను." నవ్వేసింది తనూజ.

"అంటే నా వెనకతలంతా నువ్వు నన్నలాగే పిలుస్తున్నావన్నమాట."

"నో, నో, లేదు లేదు. ఎదో అలా అనేశాను." కంగారుగా అంది తనూజ.

"ఆల్రైట్." తలూపాడు మదన్. "చాలా సేపు తనతో మాట్లాడవు కదా, విషయం ఏం తేలింది? తనది కేవలం భ్రమే అని ఒప్పుకుందా?"

"నో మాడ్." అనేసి మళ్ళీ కంగారుగా అంది. "నో బావా. తనలా ఒప్పుకోవడం లేదు. తను చూశానని చెప్తున్నది పూర్తిగా నిజమే అని నమ్ముతూవుంది."

"ఇప్పుడేం చేద్దాం అయితే? నేనెంతకాలం ఇలా ఉండిపోవాలి పొలంలోకి వెళ్ళడానికి కూడా అవకాశం లేకుండా." చిరాగ్గా అన్నాడు మదన్.

"తను చాలా పవర్ఫుల్ హల్యూసీనేషన్ కి సబ్జెక్ట్ అయింది బావా. నువ్వు చెప్పిన తరువాత ఆ చిట్టిరాణి గురించి బాగా అలోచించి ఉంటుంది. అందులో అప్పుడు తను వున్న ఎన్విరాన్మెంట్ కూడా తగినట్టుగా ఉండడంతో ఆ హల్యూసీనేషన్ కూడా చాలా స్ట్రాంగ్ గా వుంది. ఎంత కౌన్సెలింగ్ చేసినా తనది కేవలం హల్యూసీనేషన్ అని నమ్మే పరిస్తితుల్లోలేదు."

"ఇంతకీ తన విషయంలో నువ్వేమైనా చెయ్యగలుగుతావా లేదా?" ఇంకా చిరాకు పడ్డాడు మదన్.

"నేనేమీ చేయలేనని నీకు చెప్పలేదే? కాకపోతే తనని ఆ భ్రమలోనుండి బయటకి తీసుకురావడానికి కొంత సమయం కావాలి. నువ్విలా అసహన పడితే, ఐ యాం సారీ, నేనేం చెయ్యలేను." తనూజ కూడా కోపంగా అంది.

"ఐ యాం సారీ. తనలా అంత గట్టిగా నమ్ముతూ వుంటే నాకు ఇరిటేటింగా వుంది. ఇట్స్ ఆల్రైట్. నీ పద్ధతిలో నువ్వు చెయ్యి. కానీ సాధ్యమైనంత త్వరలో తను ఆ భ్రమలో నుండి బయటకి వచ్చేలా చెయ్యి." సుస్మిత మొహంలోకి ప్రాధేయపూర్వకంగా చూస్తూ అన్నాడు మదన్.

"నువ్వా విషయం నాకు ప్రత్యేకంగా చెప్పాల్సిన అవసరం లేదు బావా. ఐ డూ మై లెవెల్ బెస్ట్." కుర్చీలో అడ్జస్ట్ అవుతూ అంది తనూజ. "నేనాల్రెడీ ఒక ప్లాన్ తో వున్నాను. ఆ ప్లాన్ లో భాగంగా నేను తనని ఎక్కడైతే చిట్టిరాణి ని చూసాను అంటూందో అక్కడకి తీసుకు వెళతాను. అక్కడ ఎలా రియాక్ట్ అవుతుందో చూస్తాను."

"పరవాలేదంటావా? తను అక్కడ మామిడి చెట్టుమీద చిట్టిరాణి ఉందని చాలా బలంగా నమ్ముతూంది."

"నో ప్రాబ్లెమ్ ఎటాల్. నేను అక్కడకి పగటిపూట తీసుకు వెళతాను. అందులోనూ నేను కూడా వుంటాను కాబట్టి ఇబ్బందేమీ ఉండదు."

"పోనీ నేనూ కూడా రానా?"

"వద్దు. నువ్వు రావడానికి సుస్మిత ఒప్పుకోదు. ఎందుకంటే ఆ చిట్టిరాణి నీకు హాని చెయ్యాలని చాలా చూస్తూందని తన అభిప్రాయం. అందులోనూ నువ్వు లేకపోవడమే మంచిది కూడా. తన మనసులో ఫీలింగ్స్ అన్నీ నాతొ ఫ్రీగా షేర్ చేసుకోగలుగుతుంది."

"సరే అయితే. అలాగే కానీ." తలూపి అన్నాడు మదన్. అంతలోనే చిన్న చిరునవ్వు వచ్చింది మదన్ పెదాల మీదకి. "నిన్నవంశీ, నువ్వు కలిసి వచ్చారు ఇంటికి. మీ ఇద్దరూ మంచి ఫ్రెండ్స్ అయిపోయినట్టువున్నారు."

"అఫ్ కోర్స్ బావా. వుయ్ బోత్ హేవ్ బికేమ్ గుడ్ ఫ్రెండ్స్." అలా చెప్పేటప్పుడు తనూజ బుగ్గలు ఎర్రబడిపోయాయి సిగ్గుతో.

"చదువుకోలేదు, కొంచెం మోటుగా ఉంటాడు కానీ వంశీ చాలా మంచివాడు. నాకు చాలా కావాల్సిన వాడు కూడా." తనూజ మొహంలోకి సూటిగా చూస్తూ అన్నాడు మదన్.

"ఆ విషయం నువ్వు నాకు చెప్పక్కర్లేదు బావా." నవ్వుతూ అంది తనూజ.

"ఈ సారి నువ్వు తనని ఏమైనా ఇన్సల్ట్ చేసినా, హర్ట్ చేసినా నీ చెంపలు పగలుకొట్టేది కేవలం నీ అక్క మాత్రమే కాదు, ఆ విషయం గుర్తుపెట్టుకో." హెచ్చెరికగా చూస్తూ అన్నాడు మదన్.

"అలాగ జరగనే జరగదు బావా." కుర్చీలోనుంచి లేస్తూ అంది తనూజ. "నేను నా ప్లాన్ లో మొదటి పార్ట్ ఆచరణలో పెట్టబోతున్నాను. సుస్మితని తీసుకుని ఇప్పుడే తోటలోకి తీసుకువెళతాను."

"ఐ విష్ ది బెస్ట్ టు ఆల్ ఆఫ్ అజ్. జస్ట్ గో." మదన్ అన్నాడు.

తరువాత ఆ రూమ్ లోనుండి బయటికి వచ్చేసింది తనూజ. 

&

"సో, నువ్వు చిట్టిరాణి ని చూసింది ఇక్కడే. ఈ మామిడి చెట్టు దగ్గరే. అవునా?" సుస్మితని తీసుకుని తోటలో తను చిట్టిరాణిని చూసానన్న దగ్గరికి తిన్నగా తీసుకుని వచ్చింది తనూజ.

"నేను నీకు అంతా చెప్పాను. నాది హల్యూసీనేషన్ కాదని నీకు బాగా తెలుసు. ఇంక ఈ కొచిన్స్ అవసరమా?" కోపంగా అడిగింది సుస్మిత. "అసలు ఇక్కడకి రావడం కూడా అవసరమా?"

"నేను కేవలం........" తనూజ ఇంకా ఎదో చెప్పబోయింది.

"నేనిక్కడ ఉండలేను. వెళ్ళిపోతున్నాను." తనూజ పూర్తిచెయ్యకుండానే అక్కడనుండి బయలుదేరేసింది సుస్మిత.

"జస్ట్ ఏ మూమెంట్ ప్లీజ్." వేగంగా వెళ్లి, సుస్మిత కుడిభుజం మీద తన కుడి చెయ్యి వేసి ఆపింది "అలాగే అయితే ఈ చోటులో ఉండొద్దు. మనం ఈ తోటలో వున్న ఫామ్ హౌస్ లోకి వెళదాం. నేనింటినుండి కీస్ కూడా తీసుకొచ్చాను."

"నాకీ తోటలోనే వుండాలనిపించడం లేదు." చిరాగ్గా అంది సుస్మిత.

"అలా అనకు. ఆ ఫామ్ హౌస్ చాలా బావుంటుంది. మనం కొంచెం సేపు ఆ ఫామ్ హౌస్ లో గడిపి వెళ్ళిపోదాం." ప్లీడింగా చూస్తూ అంది తనూజ.

"ఆల్రైట్. కానీ ఎక్కువసేపు వద్దు."

"ఒప్పుకుంటున్నాను."

అక్కడికి దగ్గరలోనే వుంది ఫామ్ హౌస్. తలుపు తీసాక ఇద్దరూ లోపలి అడుగు పెట్టారు.

"బ్యూటిఫుల్! చాలా అందంగా వుంది." చుట్టూ కలియచూస్తూ అంది సుస్మిత అప్పటివరకూ తనలో వున్న చిరాకుని మర్చిపోతూ. "ఎంత బావుందంటే ఇక్కడే ఉండిపోవాలనిపించేలా వుంది."

"మేము అప్పుడప్పుడు వచ్చి ఇక్కడ టైం స్పెండ్ చేస్తూ ఉంటాం. ఈ ఫేమ్ హౌస్ లో ఒక రూమ్ ఎరువులు, ఇంక కల్టివేషన్ కి కావాల్సిన సామాన్లు స్టోర్ చెయ్యడని యూజ్ చేస్తారు." తిన్నగా అక్కడ వున్నబెడ్ రూమ్ లోకి వెళ్లి, అక్కడున్న బెడ్ మీద కూలబడుతూ అంది తనూజ.

"చూస్తూ వుంటే నీ కజిన్ వాళ్ళు చాలా ధనవంతుల్లా వున్నారు." తనూ బెడ్ మీద తనూజ పక్కనే కూలబడుతూ అంది సుస్మిత.

"చాలా ధనవంతులు. బాగా ల్యాండ్స్ ఇంక అదర్ ప్రాపర్టీస్ కూడా వున్నాయి. కాకపోతే చాలా హెల్పింగ్ నేచర్ వున్న మనుషులు. మా కుటుంబం తో కూడా కలిపి ఎంతో మందికి సాయం చేశారు. ఈ వూళ్ళో మాధురి అని ఒక అమ్మాయి ఉండేది. ఆ అమ్మాయి కుటుంబానికి వున్న అప్పులన్నీ తీర్చి, తనని చదివించారు కూడా."

"నీకు మాధురి కూడా తెలుసా?" ఆశ్చర్యంగా చూస్తూ అంది సుస్మిత.

"ఎందుకు తెలీదు? ఆరోజు గొడవ అయి అలా వెళ్లిపోయేవరకూ మేము ఈ విలేజ్ కి తరచూ వస్తూ ఉండేవాళ్ళం. నేను, మాధురి, చిట్టిరాణి, వంశీ ఇంక మదన్ ఎన్నో ఆటలు ఆడుకునేవాళ్ళం. ఈ ఫామ్ హౌస్ లో కూడా." నవ్వుతూ అంది తనూజ. "అవును, మదన్ నీకు మాధురి గురించి కూడా చెప్పాడా?"

"పూర్తిగా చెప్పాడు." తలూపింది సుస్మిత. "నిజానికి తను చెప్పడంకన్నా కూడా ముందే మాధురి నాకు తెలుసు. నేను చదువుకున్న కాలేజ్ లో తను నాకు టు ఇయర్స్ సీనియర్."

"ఐ సీ." సాలోచనగా తలూపింది తనూజ.

"తను నాకు మంచి ఫ్రెండ్గా ఉండేది. కానీ ...." అంటూ ఆగింది.

"ఏం ఇప్పుడు ఫ్రెండ్ గా లేదా? ఏం జరిగింది?"   

జరిగినదంతా వివరంగా చెప్పింది సుస్మిత. "ఆ సంఘటన తరువాత నేను తనతో మాట్లాడటం మానేసేను. తనే అప్పుడప్పుడు నాకు ఫోన్ చేసి మాట్లాడుతూ ఉంటుంది. కానీ మదన్ నాకు విషయం అంతా చెప్పాక నేను చాలా ఫీలయ్యాను."

"నీ విషయంలో ఎందుకలా చేసిందో నాకు తెలియదు. కానీ తను చాలా దురదృష్టవంతురాలు. మంచిమనిషి కూడా." తనూజ అంది.

"అలాంటి అనుభవం ఏ మనిషికి ఎదురుకాకూడదు. పెద్దపిల్ల కూడా కాకుండానే రేప్ కి గురికావడం ఏమిటి? తనమీద అది ఎలాంటి ప్రభావం చూపించి ఉంటుంది? అందులోనూ తన తల్లి మీద ....ఓహ్, గాడ్! నేను కనీసం ఆలోచించ లేకపోతూ వున్నాను. తనతో మాట్లాడకుండా వున్నందుకు నా మీద నాకే కోపం వస్తూవుంది." సుస్మిత అంది.

"అనవసరంగా గిల్టీగా ఫీలవ్వకు. మదన్ చెప్పేవరకూ నీకీ విషయాలేమీ తెలియవు కదా." తనూజ అంది. "అవును ఇంతకీ నేను ఏమిటి చెప్తున్నాను?"

"మీరందరూ చాలా ఆటలు ఆడుకుంటూ ఉండేవారు."

"ఎస్, చాలా రకాలైన ఆటలు." నవ్వుతూ తలూపింది తనూజ. "చాలా తమాషా అయిన ఆటలు. నీకు తెలుసా ఒకసారి మేమందరం ఈ ఫామ్ హౌస్ లో ఏమి చేసామో?"

"నాకెలా తెలుస్తుంది నువ్వేమీ చెప్పకుండా." తనూ చిరునవ్వుతో అంది సుస్మిత.

"అది ఆ మాడ్ గాడి ఐడియా. వాడేం సామాన్యుడు కాదు. ఇలాంటి ఆలోచనలన్నీ వాడికే వస్తాయి."

"మాడ్ ఎవరు?" భృకుటి ముడేసింది.

"నీ లవర్. వాడిని ముందు మూడక్షరాలతో ఆలా పిలవడం నాకిష్టం. కానీ ఆలా వాడి దగ్గర పిలిస్తే మాత్రం చాలా కోపం వస్తుంది వాడికి."

"ఆల్రైట్. బాగుంది." నవ్వింది సుస్మిత. "ఎం చేయించాడేంటి?"

"అప్పుడు మా అందరికి బహుశా పదేళ్లు ఆలా వుంటాయనుకుంటా. మొత్తం టీం అంత వున్నాం. మేమందరం బట్టలు విప్పేసుకోవాలన్నాడు. అలాగే చేసాం."

"మై గాడ్! నిజంగానా?" మోహంలో సర్ప్రైజింగ్ ఎక్స్ప్రెషన్ తో అడిగింది సుస్మిత.

"హండ్రెడ్ పెర్సన్ట్ ట్రూ. నిజంగానే." తలూపింది తనూజ చిరునవ్వుతో. "మొదట అమ్మాయిలం ఒప్పుకోలేదు. కానీ వాడు ఊరుకోలేదు. అప్పుడు ముందు బాయ్స్ ఇద్దరూ బట్టలువిప్పేస్తే మేమూ విప్పేసుకుంటాం అన్నాం."

"నాకు చాలా షాకింగా వుంది వింటూవుంటే."

"చెప్పాగా, చాలా చిన్నపిల్లలం అప్పటికి. ఎందుకో మా అందరికీ కూడా చాలా థ్రిల్లింగా అనిపించింది ఆలా నగ్నంగా మారడం అంటే. ఎప్పుడైతే వంశీ, మదన్ ఏ జంకూ లేకుండా వాళ్ళ బట్టలన్నీ విప్పేసారో మాక్కూడా తప్పలేదు అలాగే చెయ్యక."

"మై గాడ్!....మై గాడ్!....." గుండెలమీద చేతులు వేసుకుంది సుస్మిత.

"అప్పుడు చూసాం వాళ్ళ టైనీ ఎరెక్టేడ్ పెనిసెస్. మెం రిక్వెస్ట్ చేస్తే వాళ్ళు వాటిని టచ్ చెయ్యనిచ్చారు కూడా."

"అట్లీస్ట్ అక్కడితో ఆగారా?"

"వాళ్ళూ మా నెక్డ్ బాడీస్ ని టచ్ చెయ్యడానికి ఇంటరెస్ట్ చూపించారు. ఎలొ చేసాం. ఇంకా ఏమైనా చేసేవాళ్ళమేమో. అప్పుడు మా పెద్ద బావ ఫామ్ హౌస్ లోకి వచ్చి మమ్మల్ని అందరినీ రేవు పెట్టేసాడు. మరోసారి అలాంటి ఆటలు ఆడదానికి ప్రయత్నిస్తే చంపి పారేస్తానన్నాడు."

"మంచి పని చేసాడు. మీ పెద్దబావ అప్పుడు రాక పోయి ఉండివుంటే మీరు ఇంకెంత దూరం వెళ్లి ఉండేవారో?"

"ఎస్, ఇంకొంచెం ముందుకెళ్లి అది అయిపోనిచ్చేవాళ్ళం. నిజానికి అప్పటికే మాకది ఐడియా వుంది."

"నిజంగానే పూర్తిగా బట్టలు విప్పుకోవడం అంటే కొంచెం థ్రిల్లింగా ఉంటుంది." సుస్మిత అంది."నిషేధించబడ్డ ఏ విషయం చెయ్యడమన్నా థ్రిల్లింగానే ఉంటుంది. పబ్లిక్ గా బట్టలు విప్పుకోడం నిషేధం. అందుకని ఆలా చెయ్యడం థ్రిల్లింగా ఉంటుందనుకుంటా."

"అది కొంతవరకూ నిజమే. కానీ నగ్నత్వం అన్నది సెక్స్ కి సంబంధిచింది. మానవుడి జీవితంలో సెక్స్ కి చాలా ప్రాముఖ్యం వుంది. అందుకనే బట్టలు విప్పుకుని నగ్నంగా మారడం అంటే కొంచెం థ్రిల్లింగా ఉంటుంది. ముఖ్యంగా అపోజిట్ సెక్స్ దగ్గర."

"ఐ అగ్రీ." తలూపింది సుస్మిత.

"నువ్వు మదన్ లవర్స్. మీ ఇద్దరిమధ్య అది పూర్తయిందా?"

"వాట్ ద బ్లడీ హెల్ యు ఆర్ టాకింగ్? పెళ్ళికాకుండా సెక్స్ లో ఎలా పాల్గొంటాం?" సుస్మిత మొహం ఎరుపెక్కిపోయింది.

"జస్ట్ పెళ్లయినంత మాత్రాన సెక్స్ కి వాలిడిటీ వచ్చేసినట్టేనా? అదే మనిషితో పెళ్ళికి ముందే సెక్స్లో పాల్గొంటే మాత్రం వచ్చే నష్టం ఏమిటి? నా ఉద్దేశంలో పెళ్లిచేసుకోవడం విషయంలో కంఫర్మ్ అయితే అదే వ్యక్తితో సెక్స్ లో పాల్గొన్నా పెద్ద తప్పుకాదు." తనూజ అంది.

"అయితే నీకుందా అలాంటి అనుభవం?"

"నో, అఫ్ కోర్స్." నెగటివ్ గా తలూపింది తనూజ. "ఎందుకంటే నేనెవర్ని పెళ్ళిచేసుకోవాలని ఇంతవరకూ ఫిక్స్ అవలేదు."

"ఎనీహౌ, ఒకవేళ ఫిక్స్ అయితే పెళ్ళికిముందు సెక్స్ లో నీకభ్యంతరం లేదు." తనూజ మొహంలోకి సూటిగా చూస్తూ అంది వనజ.

కింద పెదవిని పంటికింద బిగించి స్లో గా రిలీజ్ చేసింది తనూజ. "అది నా జనరల్ ఒపీనియన్. నేను మరీ అంత ఆర్థోడాక్స్ కాదు. పెళ్ళికి ముందు సెక్స్ మరీ అంత తప్పని నేను అనుకోట్లేదు కానీ, మరీ అంత ఫ్రీగా పెళ్లికి ముందు సెక్స్ కి ఒప్పుకో గలనని కూడా నేను అనుకోవడం లేదు."

"నువ్వొక సైకాలజిస్ట్ వి. నీ మనసు గురించి నీకే పూర్తిగా తెలియక పోతే ఎలా?"

"మనసు అనేది చాలా పెద్ద కాంప్లెక్స్ థింగ్! సైకాలజీ లో డాక్టరేట్ చేసినవాళ్లు కూడా పూర్తిగా మనసుని అర్ధం చేసుకుని చెప్పలేరు. నిజంగా నేనీ మధ్యనే చాలా పెద్ద డైలమా లో వున్నాను. ఏమిటి చెయ్యాలో బోధపడడం లేదు." భృకుటి మూడేసి అంది తనూజ.

"నేను నిన్నొక క్లోజ్ ఫ్రెండ్ లా ఫీలవుతున్నా. నీకూ నా విషయంలో అలాంటి ఫీలింగే ఉంటే నిరభ్యంతరంగా ఆ ప్రాబ్లెమ్ ఏమిటో చెప్పు?" ఎంకరేజింగా చూస్తూ అంది సుస్మిత.

సుస్మిత భుజాల చుట్టూ తన కుడిచేతిని వేసి దగ్గరికి తీసుకుని తన ఎడమ చెంప మీద ముద్దు పెట్టుకుంది తనూజ. "నువ్వెప్పుడైతే నా మాడ్ కి లవర్ వో అప్పుడే నాకు క్లోజ్ ఫ్రెండ్ వి అయిపోయావు. ఇన్ ఫాక్ట్, నా ప్రాబ్లెమ్ షేర్ చేసుకోవడానికి నీలాంటి క్లోజ్ ఫ్రెండ్ ఒకరు కావలి." సుస్మితని విడిచిపెట్టి బెడ్ మధ్యలో సద్దుకుని కూచింది తనూజ. సుస్మిత కూడా బెడ్ మీద సద్దుకుని తనూజాకి అపోజిట్ లో కూచుంది.

"ఎందుకో తెలియదు. వంశీ మీద నా మనసు పోతూంది. వంశీ పెద్దగా చదువుకోలేదు. మోటుగా ఉంటాడు. నాకు సరిపడే వాడు అయితే కాదు. నేను మనసు పడాల్సినంత వ్యవహారం లేదు. కానీ ఆలా చెపుతూంటే నా మనసు వినడం లేదు. వంశీనే కావాలంటూంది."

"నీ మనసు ఎందుకలా చెపుతూందన్నది నాకు తెలియదు. కానీ చాలా మంచివిషయమే చెపుతూందని నాకు అనిపిస్తూంది." మోహంలో ఒక ఫిక్స్డ్ ఎక్స్ప్రెషన్ తో అంది సుస్మిత.

"ఎందుకలా చెప్తున్నావు?" ఆశ్చర్యంగా చూస్తూ అడిగింది తనూజ.

"సో ఫార్ నేను చూసినదానిని బట్టి వంశీ చాలా మంచికుర్రాడు. నీ చదువుకి, అందానికి సరితూగే వాడు కాకపోవచ్చు. కానీ అతన్ని పెళ్ళిచేసుకుంటే నువ్వు సుఖపడతావని నీ మనసుకి తెలుసు. అందుకనే ఆలా చెపుతూంది."

"రియల్లీ...రియల్లీ.... అంతేనంటావా?" మోహంలో ముడతలు క్లియర్ అయ్యి ఆనందంగా చిరునవ్వుతో అడిగింది తనూజ.

"మదన్ విషయంలో నేనూ కొంతకాలం ఇదే డైలమా తో వున్నాను. నా మనసు ఎందుకు మదన్ నే కావాలని అనుకుంటూందో అర్ధం కాలేదు. కానీ మనసు మాట కాదనలేక పోయాను. అందుకనే డేరింగ్ చేసి ఇలా వచ్చేసాను." సుస్మిత అంది.

"వండర్ఫుల్ థింగ్ యు డిడ్!" నవ్వుతూ అంది తనూజ. "నువ్వు చేసిందంతా కూడా మదన్ నాకు చెప్పాడు. నువ్వు మొదట తనతో పొగరుగా ఎలా మాట్లాడావో, తరువాత ఇక్కడికి వచ్చాక ఎలా బ్లాక్ మెయిల్ చేసావో, అంతా చెప్పాడు."

"కానీ ఆలా చేసినందుకు నేను తరువాత చాలా బాధపడ్డాను." ఒక రిగ్రెట్ఫుల్ ఎక్స్ప్రెషన్ తో అంది సుస్మిత.

"నో, ఆ మాడ్ గాడి తిక్క నువ్వు బాగా కుదిర్చావు. వాడికి ఒక్కోసారి ఆలా చెయ్యాల్సిందే." కాస్త ఆగి సుస్మిత ఎదో అనబోయేలోపు మళ్ళీ అంది. "అయితే నేను వంశీని ప్రేమించాలనుకోవడంలో తప్పేమీ చేయడంలేదు కదా."

"ఎటువంటి తప్పూ లేదు. లేదనే నాకనిపిస్తూంది. నువ్వట్టే ఆలస్యం చెయ్యకుండా ఈ విషయం వంశీకి చెప్పేయడం మంచిది."

ఎదో అనబోతూ ఆగిపోయింది తనూజ.

"ఇంకా ఎదో సంగింగ్ధం లో వున్నట్టున్నావు. ఈ విషయమే చెప్పినదానివి, ఇంకే విషయం చెప్పడానికి నువ్వు నా దగ్గర సంశయించాలి?" చిరునవ్వుతో అడిగింది సుస్మిత.

"వంశీ పెళ్లి అంటే మా మామ్ చచ్చినా ఒప్పుకోదు."

"మనసు తీసుకున్న నిర్ణయం మంచిది అయితే మార్గం అదే దొరుకుతుంది. నీ మనసు వంశీ వైపే మొగ్గుతూ ఉంటే మాత్రం ఆలస్యం అవకుండా కమిట్ అయిపో."

"నాలో వున్న సందిగ్దత అంతా తీర్చేసావు. థాంక్ యూ వెరీ మచ్." మరోసారి సుస్మితని కౌగలించుకుని గట్టిగా ఆమె ఎడమ చెంప మీద మరోసారి ముద్దు పెట్టుకుంది తనూజ.

"నువ్వు మళ్ళీ మళ్ళీ ఇలాగే చేస్తే మనం లెస్బియన్స్ గా మారిపోతామేమోనని నాకు భయంగా వుంది." తనూజ పట్టునుండి సున్నితంగా విడిపించుకుంటూ అంది సుస్మిత. "అన్నట్టు నువ్వు మధ్యలో ఎదో గొడవ అదీ అన్నట్టుగా గుర్తొస్తూంది. ఏం గొడవ జరిగిందేమిటి?" కుతూహలంగా చూసింది తనూజ మొహంలోకి సుస్మిత.

"చిన్నప్పుడు నేను చాలా పొగరుగా ఉండేదాన్ని. ముఖ్యంగా మా మామ్ పెంపకంవల్ల. అందువల్ల వంశీ ని అనాధ అని దిక్కూ మొక్కూ లేక మా బావ ఇంట్లో ఉంటున్నాడని హేళన చేసేదాన్ని. అలాగే ఈ ఫామ్ హౌస్ లోనే నేను తనని బాగా హేళన చేస్తే తను నన్ను కొట్టాడు. నేను అది పట్టుకెళ్లి ఇంట్లో చెప్పాను. మా అక్క వంశీని దెబ్బలాడింది కానీ నేను వంశీని ఆలా హేళన చేసినందుకు నా రెండు చెంపలూ వాయించి పారేసింది. అప్పుడు మా మామ్ మరోసారి ఆ ఇంటిగుమ్మం తోక్కమని ఒట్టుపెట్టిమరీ నన్ను తీసుకుని మా బావ ఇల్లు విడిచిపెట్టి వెళ్ళిపోయింది. ఆ తరువాత ఇంచుమించులో పన్నెండు సంవత్సరాల తరువాత మళ్ళీ నేనిప్పుడే ఇక్కడికి రావడం." అప్పటి సంఘటనని గుర్తు చేసుకుంటూ అంది తనూజ. నిజానికి ఆశ్చర్యకరమైన సంఘటన ఏమిటంటే ఈ సారి తనూజ వాళ్ళమ్మ మంగవేణి వంశీ రమ్మన్నాడని తెలియగానే తనూజని ఎంకరేజ్ చేసి, చాలా పెద్ద ప్లాన్ తో ఏం చెయ్యాలో మరీ మరీ చెప్పి ఇక్కడికి పంపించింది. తన తల్లి ప్లాన్ తల్చుకుంటూవుంటే సిగ్గు మాత్రమే కాదు కోపం కూడా వచ్చేస్తూంది తనూజకి. కానీ అలాగే అనకపోతే అసలిక్కడకి రావడానికే ఒప్పుకోదని సరే అంది.

"ఇది కామన్ గా చాలా చోట్ల జరిగేదే. ముందు గొడవపడి చికాకు పడ్డవాళ్లతోటే ప్రేమలో పడ్డం. నీ విషయంలో కూడా అదే జరిగింది." చిరునవ్వుతో అంది సుస్మిత.

"నీ విషయంలో కూడా అదే కదా జరిగింది." తనూజ అంది. "ముందు మాడ్ తో పొగరుగా రిజెక్ట్ చేసినట్టుగా మాట్లాడవు. తరువాత తనతోనే ప్రేమలో పడ్డావు."

"నిజానికి తను వద్దనుకుని నేనలా మాట్లాడలేదు. ఫస్ట్ సైట్ లోనే తను నాకు నచ్చాడు. కానీ ఆలా మాట్లాడితే, తక్కిన అబ్బయిల్లోలాగే నా మీద తనకి క్రేజ్ పెరుగుతుందని ఆలా మాట్లాడాను. తనకి కోపం వచ్చి నా దగ్గరికి కూడా రాలేదు ఆ తరువాత." కాస్త ఆగి మళ్ళీ అంది సుస్మిత. "ఎప్పుడైతే ఇంక తనని కలిసి మాట్లాడే అవకాశం లేదనిపించిందో, నేనూ తన గురించి ఆలోచించడం మానేసాను. కానీ నాకు ఎప్పుడైతే వేరే ఎక్కడికో వెళ్లాల్సిన అవసరం వచ్చిందో, తనే గుర్తుకు వచ్చాడు. ఎంత ఇంకో చోటికి వెళదామని ఆలోచించినా నా మనసు మాత్రం ఇక్కడికే వెళ్ళమని పోరుపెట్టింది. చాలా కాలం గడిచిపోయింది. తనకి పెళ్ళయిపోయిందో లేక వేరే వాళ్ళతో ప్రేమలో పడ్డాడో కూడా తెలియదు. ఇక్కడికి వద్దని సర్దిచెప్పుకోడానికి ప్రయత్నించాను. కానీ నా మనసు వినలేదు. ఇక్కడికే రమ్మని నా మనసు నన్ను ఎందుకంత బలవంత పెట్టిందో నాకిప్పటికీ అర్ధంకాదు. అప్పుడు కానీ నాకర్ధం కాలేదు, నేను మదన్ ని ఎప్పుడూ మర్చిపోలేదు. నా మనసు పొరల్లో తను ఎప్పుడూ వున్నాడు. ఇక్కడికి వచ్చాక మదన్ కి ఇంక పెళ్లి కాలేదని, తన మనసులో ఎవరూ లేరని తెలిసాక ఎంత రిలీఫ్ ఫీలయ్యానో నీకు తెలియదు. అందుకనే మనసు పదే పదే చెప్పేమాట మనం వినాలి. నేను నీకదే సజెస్ట్ చేశాను."

"ఓహ్, మై గాడ్!" గల గలా నవ్వింది తనూజ. "ఇది విన్నాక మనసు పదే పదే చెప్పేది ఫాలో అవ్వడం ఎంత అవసరమో నాకు తెలిసింది. ఎనీహౌ నీ ప్రాబ్లెమ్ పూర్తిగా సాల్వ్ అవ్వాలన్నా కూడా నువ్విక్కడికే రావాలి. ఎందుకంటే నీకు ఇరవైరెండేళ్లు రాగానే పెళ్లి కూడా చేసుకుంటే తప్ప నీకు నీ తండ్రి ఆస్థి మీద హక్కు రాదు కదా."

"అది నిజమే అనుకో కానీ నా మనసు తాలూకు ప్రామ్ప్టింగ్ లేకుండా కేవలం నా ప్రాబ్లెమ్ సాల్వ్ చేసుకోవడానికి మాత్రమే నేనిక్కడికి రాలేదు. మదన్ ని పూర్తిగా ఇష్టపడ్డాను కాబట్టే వచ్చాను." కాస్త ఆగి మళ్ళీ అంది సుస్మిత."మనం ఇంక ఇంటికి వెళదామా? ఇక్కడికి వచ్చి అప్పుడే చాలా సేపు అయింది." ఎందుకో ఇంటిదగ్గరే వుండిపోయిన మదన్ ని చూడాలని చాలా అనిపిస్తూ వుంది.

"స్యూర్. తప్పకుండా." బెడ్ మీద నుండి కిందకి దిగింది తనూజ. "చాల విషయాలు మాట్లాడుకున్నాం. మళ్ళీ ఇక్కడికి వద్దాం."

&

"నన్ను మాత్రం అటువైపుగా వెళ్లనివ్వడం లేదు. నువ్వు మాత్రం అక్కడ బాగానే ఎంజాయ్ చేసి వచ్చావా?" సుస్మిత తో కోపంగా అన్నాడు మదన్.

ఇంటికి వస్తూనే సుస్మిత, తనూజ ఇద్దరూ మదన్ గదిలోకి వెళ్లారు. తనూజ బెడ్ మీద మదన్ పక్కనే కూలబడితే, సుస్మిత ఎదురుగుండా వున్న కుర్చీలో కూచుంది.

"ఐ యాం సారీ. నేనక్కడ ఎంజాయ్ చెయ్యలేదని చెప్పను. నిజంగా మీ ఫామ్ హౌస్ చాలా బాగుంది." సుస్మిత అంది విచార వదనంతో. "కానీ నువ్వూ మళ్ళీ అక్కడికి వెళ్లే అవకాశం వచ్చేవరకూ నేనూ అటువైపు వెళ్ళను."

"అంటే ఆ తోటలో చిట్టిరాణి దెయ్యం ఉందన్న భ్రమ నీలో ఇంకా అలాగే ఉందన్నమాట." చిరాగ్గా అన్నాడు మదన్.

"నీకెన్ని సార్లు చెప్పాలి నాది భ్రమ కాదు నిజం అని." కోపంగా అరిచినట్టుగా అంది సుస్మిత. "ఆ చిట్టిరాణి వల్ల నీకెంత ప్రమాదం వుందో నిన్నెలా నమ్మించను?"

కంగారుగా తనూజ మొహంలోకి చూసాడు మదన్. ఆ విషయం తరువాత మాట్లాడతాను అన్నట్టుగా కళ్ళతోటి సైగ చేసింది తనూజ.

"బావా కాస్సేపు మీరిద్దరూ ఆ విషయం విడిచిపెట్టేయండి. ఇంక మాట్లాడుకోవడానికి విషయాలే లేవా?" తనూజ అంది.

"నాకు నిద్ర వస్తూంది. కాస్సేపు వెళ్లి పడుకుంటాను." కుర్చీలోనుంచి లేస్తూ అంది సుస్మిత.

"కాస్సేపట్లో మనమంతా లంచ్ చేస్తాం. ఈ సమయంలో నిద్ర ఏమిటి?" చిరాగ్గా సుస్మిత మొహంలోకి చూస్తూ అన్నాడు మదన్.

"ఏమో నాకు తెలీదు. నిద్ర మాత్రం బాగా వస్తూంది." ఆవలిస్తూ అంది సుస్మిత.

"తనకంత నిద్ర వస్తూవుంటే వెళ్లి నిద్రపోనీ బావ. ఇప్పుడొచ్చిన నష్టం ఏముంది? తను పడుకోవడం కూడా నీ ఇష్టప్రకారమే చెయ్యాలా ఏమిటి?" భృకుటి మూడేసి అంది తనూజ.

"సరే అయితే" చిరునవ్వుతో సుస్మిత మొహంలోకి చూస్తూ అన్నాడు మదన్.

సుస్మిత తలూపి అక్కడనుండి వెళ్ళిపోయింది. సుస్మిత అక్కడనుండి వెళ్ళగానే తనూజ బెడ్ మీద నుండి అంతకుముందు సుస్మిత కూచున్న కుర్చీలోకి ట్రాన్స్ఫర్ అయింది.

"ఇప్పుడు చెప్పు. పరిస్థితి ఎలా వుంది? నువ్వా చోటుకి తీసుకుని వెళ్ళగానే ఎలా రియాక్ట్ అయింది?" తనూజ మొహంలోకి చూస్తూ అడిగాడు మదన్.

"ఆ చోట్లో కొంచెంసేపు ఉండడానికి కూడా తను ఇష్టపడలేదు. దానితో నేను తనని ఫామ్ హౌస్ లోకి తీసుకెళ్ళాను. అక్కడ మాత్రం చాలా సేపు మాట్లాడుకున్నాం. ఆ ఫామ్ హౌస్ లో తను చాలా నార్మల్ ఇంకా యూజువల్ గానే వుంది." తనూజ అంది.

"దీనిని మనం ఎలా అర్ధం చేసుకోవాలి? సమస్య తీవ్రమైనదా, కాదా?" నుదురు చిట్లించి అడిగాడు మదన్.

దీర్ఘంగా నిట్టూర్చి కుర్చీలో వెనక్కి వాలింది తనూజ. "సమస్య చాలా తేలికైనది అని నీకు అబద్ధం చెప్పదలుచుకోలేదు బావా. చిట్టిరాణి దెయ్యంగా ఉందని తను చాలా బలంగా నమ్ముతూంది. అందుకు వ్యతిరేకంగా ఏమీ వినదలుచుకోవడం లేదు."

"మరిప్పుడు ఏం చెయ్యాలి తనని ఆ భ్రమలోంచి బయటకి తీసుకురావడానికి? ముఖ్యగా నేను పొలంలోకి వెళ్ళడానికి కూడా లేకుండా ఇలా ఇంట్లోనే ఉండలేకపోతున్నాను." ఇంకా చిరాకు పడిపోయాడు.

"తనకి హిప్నోథెరపీ అవసరం. తన సబ్కాంషస్ లోకి రీచ్ అయి ఆ భ్రమలోనుంచి బయటకి తేవాలి."

"అయితే అదేదో త్వరగా చెయ్యొచ్చు కదా? దేనికి ఆలోచన?" అదే మోతాదు చిరాకుతో అన్నాడు మదన్.

"తనకి హిప్నోథెరపీ చెయ్యాలి అంటే అందుకు తన అంగీకారం అవసరం. సబ్జెక్ట్ ఒప్పుకోకుండా హిప్నోసిస్ లోకి పంపించి ఏదీ సెట్ చెయ్యడం అవ్వదు." తనూజ కూడా కోపంగా అంది. "ఒక ఫిజికల్ స్ట్రక్చర్ ని రిమూవ్ చెయ్యాలంటే లేబర్ ని పెట్టి ఓ పది రోజుల్లో చెయ్యొచ్చు. కానీ ఒక భ్రమని తొలగించాలంటే ఆలా కాదు. ఫిజికల్ థింగ్స్ కన్నా ఇల్యూషన్స్ చాలా బలమైనవి బావా వాటిని తొలగించడానికి చాలా సహనం కావలి."

"నువ్వే ఇలా మాట్లాడితే నా సమస్య తీరినట్టే." కోపంగా అన్నాడు మదన్.

"ఓహ్, బావ. ప్లీజ్ రిలాక్స్ యువర్ సెల్ఫ్." మరోసారి బెడ్ మీద మదన్ పక్కన కూచుని, మదన్ కుడి భుజం మీద చెయ్యివేసి అంది తనూజ. "సుస్మిత ని నార్మల్ గా చెయ్యడానికి నా ప్లాన్ నాకుంది. కచ్చితంగా నేను తనని నార్మల్ గా చేస్తాను. కాకపోతే ముందు తనది కేవలం భ్రమేనని, నిజం కాదని తనని కన్విన్స్ చెయ్యాలి. అది నెమ్మదిగా జరగాలి. నేనదంతా చూసుకుంటాను. నువ్వు నిశ్చింతగా వుండు."

"డు ఐ హావ్ ఎనీ చాయిస్?" చిరాగ్గా తలూపుతూ అన్నాడు మదన్. "నువ్వు చూసుకుంటావని ఊరుకోవడం తప్ప."

"చాలా ముఖ్యమైన విషయం." మదన్ భుజం మీదనుంచి చెయ్యి తీసేసి అడ్జస్ట్ అయి కూచుంటూ అంది తనూజ. "నువ్వు తనమీద చికాకు పడడం, కోప్పడడం లాంటివి చెయ్యకు. అది తననింకా అప్సెట్ చేసి మనకి ఏ రకంగానూ కో-ఆపరేట్ చెయ్యడం మానేస్తుంది. నువ్వు చిట్టిరాణి దెయ్యం ఉందని ప్రత్యేకంగా నమ్మినట్టుగా కానీ, నమ్మనట్టుగా కానీ ఉండకు. ఆ విషయం గురించి ఏమీ మాట్లాడకు."

"సరే. అలాగే అయితే." తలూపాడు మదన్.

"నీకు ఇంట్లో కాలక్షేపం కాకపోతే ఫ్రెండ్స్ ఉన్నారుగా వూళ్ళో వాళ్ళ దగ్గరికి వెళ్ళు కాలక్షేపానికి. నిన్ను తోటలోకి, పొలంలోకే కదా సుస్మిత వెళ్లొద్దు అన్నది."

"ఆ పని ఎలాగూ చేస్తానులే." చిరునవ్వుతో అన్నాడు మదన్.

"మీరిద్దరూ కిందకి భోజనానికి రావడం బావుంటుంది." అంతలోనే వనజ ఆ గదిలోకి వచ్చి అంది. "కావాలంటే ఈ కబుర్లు భోజనం అయ్యాక చెప్పుకోవచ్చు."

"భోజనం అయ్యాక పడుకుంటాను. నాకు నిద్ర వస్తూంది." బెడ్ మీద నుండి కిందకి దిగి ఆవలిస్తూ అంది తనూజ.

"నీ ఇష్టం కానీ, సుస్మిత ఏమిటి ఈ సమయంలో ఆలా నిద్రపోతూంది? రాత్రి తనకి సరిగ్గా నిద్ర పట్టలేదా ఏమిటి?" వనజ అంది.

"ఏమో బాగా నిద్ర వస్తూంది అని చెప్పి తన గదిలోకి వెళ్ళిపోయింది. లేపి తీసుకుని రానా?" తను కూడా బెడ్ మీదనుండి కిందకి దిగుతూ అన్నాడు మదన్.

"వద్దు. తనకంత నిద్రవస్తూంటే లేపడం ఎందుకు? తనంతట తానుగా లేచాకే భోజనం చేస్తుందిలే. మీరిద్దరూ మాత్రం రండి." అని చెప్పి అక్కడనుండి వెళ్ళిపోయింది వనజ.

&

"మాడ్ రమ్మన్నాడు. వెళ్లాలా వద్దా అని ఆలోచిస్తున్నాను." తల్లి మంగవేణితో అంది తనూజ.

"సరిగ్గా ఇలాంటి అవకాశం కోసమే ఆలోచిస్తున్నాను. వెంటనే బయలుదేరి వెళ్ళు." వెంటనే అంది మంగవేణి.

"మామ్ నువ్వేనా ఇలా అంటున్నది?" ఆశ్చర్యంగా చూసింది తల్లి మొహంలోకి తనూజ. "ఆ రోజు ఆలా తగవు పెట్టుకుని వచ్చిన తరువాత ఈ రోజు వరకూ పొరపాటున కూడా నువ్వక్కడికి వెళదామని కానీ నన్ను వెళ్ళమని కానీ అనలేదు."

"ఎదో అయిందేదో అయిపొయింది. ఏవో తగువులు గుర్తుంచుకుని బంధుత్వాలు వదిలేసుకుంటామా? మళ్ళీ ఎప్పుడు నా పెద్ద కూతురి దగ్గరికి వెళదామా, ఎప్పుడు తనని ఆ కుటుంబాన్ని చూద్దామా అని ఎంతో కాలంగా చూస్తున్నాను." మంగవేణి అంది. "ముందు నువ్వు వెళ్ళు వీలు చూసుకుని నేనూ వస్తాను."

"అయితే నేనక్కడికి వెళ్లడంలో నీకేమి అభ్యంతరం లేదన్నమాట. మై గుడ్ మామ్!" తల్లిని కౌగలించుకుని తన కుడి బుగ్గ మీద ముద్దు పెట్టుకుంటూ అంది తనూజ.

"నువ్వేదో ఊరికినే వెళ్లి రావడం కాదు. ఒక ముఖ్యమైన కార్యం సాధించుకు రావాలి." తనూజ కళ్ళల్లోకి సూటిగా చూస్తూ అంది మంగవేణి.

"ఏమిటది మామ్?" భృకుటి ముడేసింది తనూజ.

"ఏం చదివి చచ్చారో కానీ నీకు నీ అక్కకి తెలివితేటలూ ఈ జన్మకి రావు. నువ్వు తనలాగే ఆ ఇంటితో సంబంధం కలుపుకుంటే ఆ ఆస్థంతా మన కుటుంబానికే వుంటుందన్న ఆలోచన నీ అక్కకి రాదు. అలాగే జామపండులా వున్న వాడిని చేసుకుంటే వాడి అందంతో పాటుగా, ఆస్థి కూడా దక్కుతుందన్న ఆలోచన నీకు రాదు." కోపంగా అంది మంగవేణి.

"నువ్వేం చెప్పదలుచుకున్నావో నాకు బోధపడడం లేదు మామ్." తల్ల్లి ఏమి చెప్పదలుచుకుందో బోధపడుతూనే వున్నా, బోధపడనట్టుగా అంది తనూజ.

" చెప్పాగా నీ అంతటా నీకుగా ఆ ఆలోచన ఎప్పటికీ రాదు. నువ్వు ఆ మదన్ గాడికి పెళ్లానివై ఆ ఇంట్లోనే సెటిల్ అయితే ఎంత బావుంటుందో ఆలోచించు. మనకెంత లాభం?" ఆశగా అంది మంగవేణి.

"బావ మీద నాకలాంటి ఆలోచన లేదు మామ్. నేను ఆలా ఆలోచించలేను." చిరాగ్గా అంది తనూజ.

"నువ్వు ఆలా ఆలోచించే తీరాలి. ఎలాగోలా వాడిని రూట్లో పెట్టి నీ మొగుడిని చేసుకోగలను అంటేనే నిన్ను అక్కడికి పంపిస్తాను. లేకపోతే నువ్వక్కడికి వెళ్లడం కుదరదు." ఖండితంగా చెప్పేసింది మంగవేణి.

'నీ అవసరం ఇప్పుడు చాలా వుంది. దయచేసి రా.' ఫోన్ లో ప్రాధేయపూర్వకంగా అడిగిన మదన్ గొంతు తనకి గుర్తుంది. అప్పుడు తన గర్ల్ ఫ్రెండ్ తన ఇంటికి వచ్చిందని, ఏదో మానసిక సమస్య తో బాధపడుతోందని మాత్రమే చెప్పాడు. తనకి చాలా సందర్భాల్లో సాయం చేయడం మాత్రమే కాకుండా, మదన్ తనకి మంచి ఫ్రెండ్ కూడా. తనంతగా అడిగిన తరువాత వెళ్లి సాయం చెయ్యకుండా వుండలేదు. కాకపోతే తల్లి చెప్పినదానికి ఒప్పుకోకపోతే తనని వెళ్లనిచ్చేలా కనిపించడం లేదు.

"ఒకే మామ్. నీ మాట ఎప్పుడు కాదన్నాను? అలాగే చేస్తాలే." తను అంది అయిష్టత మోహంలో కనిపించకుండా.

"నువ్వేదో వెళ్ళేనమ్మా, వచ్చేనమ్మా అన్నట్టుగా ఉంటే కాదు. వాడిని లైన్లో పెట్టి సమయం రాగానే ఆ కాస్త పని అవ్వనిచ్చెయ్యాలి. వాడికి ఆ తోట అంటే చచ్చేంత ఇష్టం. నువ్వూ ఆ తోటలోకి వాడితోటె వెళ్లి, నెమ్మదిగా ఆ ఫామ్ హౌస్ లోకి తీసుకు వెళ్ళు. అప్పుడు వాడికి చిన్న ముద్దో, కౌగిలో ఇచ్చావంటే, తరువాత వాడే చూసుకుంటాడు. నీలాంటి అందమైన ఆడపిల్ల కావాలని మీదకొస్తే ఏ మగాడు వద్దంటాడు?"

తల్లి చెప్తూన్న మాటలకి మనసంతా సిగ్గుతో నిండిపోతూంటే అలాగే వింటూ వుంది తనూజ.

"ఇంతకీ ఇప్పుడు నిన్నింత ప్రత్యేకంగా రమ్మనడానికి కారణం ఏమిటి?"

"చెప్పలేదు మామ్, ఎదో నన్ను చూడాలని వుంది రమ్మన్నాడు అంతే." అక్కడకి వచ్చిన మదన్ గర్ల్ ఫ్రెండ్ గురించి చెప్తే ఎలా ఫీలవుతుందో ఊహించుకుంటూ అంది తనూజ.

"నువ్వెంత అందంగా ఉంటావో వాడికి తెలుసును కదా. అవకాశం చూసుకుని ఒక పట్టు పడదామనే రమ్మని ఉంటాడు." ఆనందంతో నిండిపోయింది మంగవేణి మొహం. "నువ్వు వెంటనే బయలుదేరి వెళ్ళు. వాడంతటి వాడుగా నువ్వు కావాలని వస్తే పర్లేదు. లేకపోతే నువ్వే ముందడుగు వేసి అది అయిపోయిందనిపించాలి. ఒకసారి రుచి మరిగిస్తే రెండోసారి నువ్వేమీ చెయ్యక్కర్లేదు. రక్తం మరిగిన పులిలా వాడే నీ దగ్గరికి వస్తాడు. అదృష్టం బాగుంటే వేగంగా కడుపు కూడా వచ్చేస్తుంది."

"ఒకే మామ్" అసహ్యం మోహంలో కనిపించకుండా ప్రయత్నం చేస్తూ అంది తనూజ. "కానీ ఆ చిట్టిరాణి వేరే ఎవళ్ళనైనా అసలు చేసుకోనిస్తుందా ఆ మదన్ ని?"

"ఇన్ని రోజులుగా ఆలా వెంటపడుతూంది, కనీసం ఒక్కసారైనా తనని చేసుకుంటాను అన్నాడా ఆ మదన్? ఏ మగాడికి అయినా కావాల్సింది నీలాంటి అప్సరస. దేవుడి దయవల్ల నన్ను, నీ అక్కని మించిపోయి వున్నావు అందంలో నువ్వు. నువ్వు ఆ చిట్టిరాణి గురించి ఏమీ ఆలోచించకుండా మదన్ నీతో కమిట్ అయ్యేలా చూడు."

"సరే అలాగే అయితే."

ఆ తరువాత కూడా మళ్ళీ మళ్ళీ తను ఇక్కడికి వచ్చేక ఏం చెయ్యాలో చెప్పకుండా ఊరుకోలేదు మంగవేణి. తన తల్లికి ఆస్తులు పాస్తులు అంటే వున్న మమకారం తనూజకి తెలుసు. తన తండ్రి గవర్నమెంట్ హై స్కూల్లో తెలుగు టీచర్ గా చేస్తూ చనిపోయాడు. అందువల్ల పెన్షన్ బాగానే వస్తుంది. అంతే కాకుండా తండ్రివైపునుంచి తమకి కొన్ని ఆస్తులు కూడా వచ్చాయి. వాటితో పాటుగా మంగవేణికి చాలా పొగరు కూడా వచ్చింది కానీ, తృప్తి మాత్రం రాలేదు. తనూజని నెమ్మదిగా మదన్ కి పెళ్ళాంగా చేసేస్తే ఆ ఇంటికి సంభందించిన ఆస్థి అంతా తన కూతుళ్ళ గుప్పెట్లోనే ఉంటుందన్న ఆలోచన మంగవేణికి ఇటీవలే వచ్చింది.

చిన్నతనం లో తను తన తల్లి చేసేదంతా ఇంకా ఆలోచించే విధానం కరక్ట్ అనే అనుకునేది తనూజ. తల్లిలాగే పొగరుగా ప్రవర్తించేది. అందుకనే వంశీని ఆలా అవమానించింది. కానీ చదువుతోపాటుగా తనలో ఆలోచనా శక్తీ పెరిగింది. తనెంత పొరపాటుగా వంశీతో బిహేవ్ చేసిందో బోధపడింది. తన పొరపాటు ప్రవర్తనకి తనకి సారీ చెప్పాలనుకుంది. చెప్పేసింది కూడా. వంశీ మంచివాడు కాబట్టి తనమీద కోపం వుంచుకోలేదు, వెంటనే తన సారీ ని యాక్సెప్ట్ చేసాడు. 

కానీ తన మనసు అంతటితో ఊరుకోవడం లేదు. ఈ అలజడి నిజానికి తనలో మార్పు ప్రారంభమైన దగ్గరనుండి మొదలైంది. ఆ అలజడి తనకి తెలుస్తూన్న దగ్గరనుండి కూడా మనసుకి నచ్చచెప్పడానికి ప్రయత్నిస్తూనే వుంది, వంశీ వైపు ఆకర్షించబడ్డం అంత మంచిది కాదని. అది కేవలం ఆకర్షణ మాత్రమే అయితే మనసు వినేదేమో. కానీ అది అంత కన్నా పెద్ద ఫీలింగ్ అని తనకి అర్ధం అవుతూంది.

డబ్బు, చదువు ఇంకా స్టేటస్ ఇవి మూడూ లేక పోయినా వంశీ అందగాడు, చాలా నిష్కల్మషమైన మనిషి. వంశీని పెళ్లి చేసుకోవడానికి తనకేమీ అభ్యంతరం లేదు. కానీ చదువు, స్టేటస్ ఇవి రెండూ లేకపోయినా పర్వాలేదు కానీ డబ్బు లేకపోతే మాత్రం తన తల్లి వంశీ తో తన పెళ్లికి ఒప్పుకోదు. ఎంత తన తల్లి తీరు అసంబద్ధం గా వున్నా తల్లిని బాధపెట్టి వంశీని పెళ్లి చేసుకోవడం తనకిష్టం లేదు. ఎంతగా డబ్బు కావాలనే అనుకున్నా తన తల్లి అది తన కూతుళ్లిద్దరూ సంతోషంగా ఉండడానికే కావాలనుకుంది కానీ తనకోసం కాదు. తమ తండ్రి పోయిన తరువాత తన కూతుళ్ళనిద్దరినీ తన గురించి ఆలోచించుకోకుండా చాలా ప్రేమగా పెంచి పెద్ద చేసింది.

ఎంతగా ట్రై చేసినా వంశీ వైపు ఆకర్షించబడకుండా ఉండడం, ప్రేమించకుండా ఉండడం తనవల్ల కానీ పనులని తనూజకి అర్ధం అయిపోయింది. సుస్మిత ఇచ్చిన సలహానే చాలా బాగుందనిపిస్తూంది. ఎస్, వంశీకి తన మనసులో మాట చెప్పెయ్యాలి. వాడు తనని వాడంతటా వాడుగా ప్రేమిస్తే పర్లేదు లేకపోతే తనతో వాడు ప్రేమలో పడేలా చెయ్యాలి. ఆలా ఒక గట్టి నిర్ణయానికి వచ్చేసరికి మనసుకి ప్రశాంతంగా అనిపించింది. తనకి తెలీకుండానే నిద్రలోకి జారిపోయింది. 

&

మళ్ళీ తెలివి వచ్చేసరికి సాయంత్రం అయిపోయింది. వెంటనే లేచి తెమిలి పొలంలోకి వెళ్లే కార్యక్రమం పెట్టుకుంది. ఈ సారి పెద్దగా వెతక్కుండానే వంశీ కనిపించాడు పొలంలో.

"ఏంటి మళ్ళీ వచ్చావు?" చిరునవ్వుతో మొహంలోకి చూస్తూ అడిగాడు వంశీ.

"మర్చిపోయావా, ఈ రోజు మళ్ళీ రమ్మన్నావు, పొలాలన్నీ ఈ రోజు చూద్దామన్నావు కదా." చిరుకోపంతో అంది తనూజ.

"ఆలా అన్నానా, నాకు గుర్తే లేదు." కొంటెగా చూస్తూ అన్నాడు వంశీ.

"కానీ నాకు గుర్తు వుంది." ఇంకా అదే చిరుకోపంతో అంది.

"సరేకానీ, ఇంత సాయంత్రం అయిపోయాక వస్తే ఎలా? త్వరలో చీకటిపడిపోతుంది. రేపు కొంచెం వెలుగుండగా రా అలాగే చూద్దాం. నేను చెప్పాగా ఒకరోజు పూర్తిగా కేటాయించాలి మీ బావ పొలాలన్నీ చూడాలంటె." తను అలా చెప్పాక కూడా ఇంకా తన మొహంలోకి చూస్తూ వున్న తనూజని చూస్తూ అన్నాడు మళ్ళీ "ఇంక ఈ రోజుకి ఏవీ చూడడం వీలు కాదు. ఈ రోజుకి వెళ్ళిపోయి రేపురా. బాగా చీకటి పడేవరకూ ఇక్కడే వున్నావంటే ఆ సుస్మితకి కనిపించినట్టే ఆ చిట్టిరాణి నీకూ కనిపించగలదు." చిరునవ్వు నవ్వాడు.

ఏమీ మాట్లాడకుండా అలాగే వంశీ మొహంలోకి చూస్తూ నిలబడింది తనూజ.

"నువ్వు అడ్డు తప్పుకుంటే నేను ఫామ్ హౌస్ లోకి వెళ్ళాలి. అక్కడ ఎరువులు అవీ చూసుకుని, కొన్ని లెక్కలు రాసుకోవాలి."

"నేనూ నీతో వస్తాను." అని, ఆ నారో గా వున్న పొలంగట్టు మీద వంశీ నడవడానికి దారి ఇచ్చి, వంశీ వెనకాతలే నడవడం మొదలు పెట్టింది. అక్కడనుండి ఫామ్ హౌస్ లోకి వెళ్ళడానికి ఒక పదినిమిషాల వరకూ పట్టింది. వంశీ తలుపులు తీసి ఇద్దరూ ఫామ్ హౌస్ లోకి ప్రవేశించేవరకూ కూడా తనూజ ఏమీ మాట్లాడలేదు.

"నేనూ సుస్మిత ఈ రోజు ఈ ఫామ్ హౌస్ లోకి వచ్చాం. చాలా సేపు కూచుని మాట్లాడుకున్నాం."

"మంచి కాలక్షేపం మీ ఇద్దరికీ కూడా."

"మనమంతా కలిసి ఈ ఫామ్ హౌస్ లో ఎలా ఎంజాయ్ చేసామో సుస్మిత కి చెప్పాను. మనమలా ఎంజాయ్ చేసామంటే సుస్మిత నమ్మలేదు." 

"అంత తను నమ్మలేకుండా మనమేం ఎంజాయ్ చేసాం ఇక్కడ?" ఎరువులు వున్న రూమ్ లోకి వెళ్ళబోతున్నవాడల్లా వెనక్కి తిరిగి తనూజ మొహంలోకి చూసాడు వంశీ భృకుటి ముడేసి.

"అంటే అప్పుడు మనం ఆడిన ఆ అట నీకు గుర్తు లేదన్న మాట." దీర్ఘంగా నిట్టూరుస్తూ అంది తనూజ. "ఒకరోజు మదన్ చెప్పాడని మనమంతా మన బట్టలు విప్పేసుకున్నాం. మేము అడిగామని మమ్మల్ని మీరు...."

"చాల్లే ఆపు." చిరాగ్గా అరిచాడు వంశీ. "అప్పుడు మీ బావ వచ్చి మనల్నందరినీ ఉతికి పారేసి మళ్ళీ అలాంటి ఆటలు ఆడితే చంపేస్తానన్నాడు. అది కూడా నీకు గుర్తుండి వుండాలే."

"అఫ్ కోర్స్ వుంది. నేను అదికూడా తనకి చెప్పాను." నవ్వుతూ అంది తనూజ. " చెప్తూ నేను, వింటూ తనూ చాలా ఎంజాయ్ చేసాం."

"ఎదో తెలిసీ తెలియని వయసులో అలా చేసాం. అదంతా తనకలా చెప్పడానికి నీకు సిగ్గుగా అనిపించలేదూ?" కోపంగా అడిగాడు వంశీ.

"అనిపించింది. కానీ మాటలన్నీ అయిపోయాక, ఏం మాట్లాడాలో తెలియక, అదికూడా చెప్పేసాను." విచారంగా మొహంపెట్టి అంది తనూజ.

"సరేలే ఎదో ఒకటి చేసావు. నువ్వు కాస్త నిశబ్దంగా వుండి నన్ను పనిచూసుకోనివ్వు." అలా అన్నాక ఎరువుల గదిలోకి వెళ్లి అక్కడ షెల్ఫ్ లో వున్న నోట్ బుక్, పెన్ తీసుకుని బెడ్ రూమ్ లోకి వచ్చి బెడ్ మీద కూచుని నోట్ బుక్ లో పాతవి రిఫర్ చేస్తూ రాయడం మొదలు పెట్టాడు.

"నిన్న నేనొక విషయం చెప్పడం మరిచిపోయాను. ముఖ్యంగా అది చెప్పడానికే ఈ రోజు ఇక్కడికి వచ్చాను." వంశీ పక్కనే బెడ్ మీద కూచున్నాక సడన్ గా అంది తనూజ.

"ముందు నా పని పూర్తికానివ్వు. తరువాత వింటాను." చేస్తూన్నపని ఆపకుండానే అన్నాడు వంశీ.

"అలా కాదు. ముందు నేను చెప్పేదే వినాలి. లేకపోతే ఎదో ఒకటి మాట్లాడి నిన్ను డిస్టర్బ్ చేస్తూనే వుంటాను." మొండిగా అంది తనూజ.

పెన్ బుక్ లోనే ఉంచి బుక్ మూసి పక్కన పెట్టి తనూజ మొహంలోకి చూస్తూ అడిగాడు. "సరే అయితే చెప్పు."

"అలాకాదు, కొంచెం చిరునవ్వుతో అడుగు."

"నేనిప్పుడు చిరునవ్వులు నవ్వలేను. ఏం చెప్పదలుచుకున్నావో త్వరగా చెప్పు. లేపోతే ఇక్కడినుండి వెళ్ళిపోతాను. ఈ పని రేపైనా చూసుకోవచ్చు నేను." సీరియస్ గా అన్నాడు.

"ఐ లవ్ యు." ఎలా చెప్పగలిగిందో తనకే తెలియదు.

"అంతేనా." ఏ మార్పు లేకుండా అదే ఎక్స్ప్రెషన్ తో బుక్ తీసుకుని మళ్ళీ రాయడం మొదలుపెట్టాడు వంశీ.

తనూజ బెడ్ దిగి, వంశీకి ఎదురుగుండా వచ్చి, తన చేతిలో వున్న బుక్ పెన్ తీసుకుని దూరంగా విసిరేసింది. "నేనేదో పనిలేక చెప్పాననుకున్నావా? ఐ యాం సీరియస్." కోపంగా అరిచింది.

"ఆల్రైట్. నువ్వు సీరియస్. అయితే నేనేం చెయ్యాలి?" చిరాకుని మోహంలో అభినయిస్తూ అన్నాడు.

"నువ్వు నా లవ్వుని యాక్సెప్ట్ చేస్తున్నావా, లేదా?" అదే కోపంతో అడిగింది.

"నేను చెయ్యట్లేదు."

"ఏం, ఎందుకని?" వంశీ షర్ట్ ఫ్రంట్ పార్ట్ ని రెండు చేతులతో పట్టుకుని మోహంలో మొహంపెట్టి సీరియస్ గా అడిగింది. "నేనే వచ్చి నీకు చెప్పాననా? నాకుగా నేను చెప్పానని నీకు అలుసైపోయాను కదా?"

"ఎప్పటికీ కాదు." తనూజ రెండు చేతులని విడిపించుకోవడానికి ట్రై చేసాడు కానీ తను అలాగే పట్టుకుంది వుంది. "నువ్వు చాలా అమాయకంగా ఆలోచిస్తున్నావు. దీనిని ఇంగ్లీషులో ఎదో అంటారు నాకు తెలియదు, అదే ఎదో తాత్కాలికపు ఆకర్షణలో వున్నావు. నాకు నీకూ వున్న తేడా గురించి ఒక్కసారి అలోచించి చూడు. నువ్వెంత తప్పుచేస్తున్నావో నీకే బోధపడుతుంది."

"ఎదో ఇన్ఫాట్యుయేషన్ లో వుండి నీకిలా చెప్పడానికి నేనేం టీనేజర్ని కాదు. ఒక మెచూరిటీ వున్న ఆడపిల్లని. అందులోనూ సైకాలజిస్ట్ ని. ఆలోచించకుండా నేనేది చెయ్యను." వంశీ షర్ట్ విడిచిపెట్టి దూరంగా జరుగుతూ అంది తనూజ. "ఇది ఈ రోజే సడన్ గా నాలో ప్రారంభమవ్వలేదు. చాలా రోజులుగా నా మనసు నీ గురించి ఆలోచిస్తూ వుంది. నేను వద్దనే అనుకున్నాను. కానీ నా వల్ల కాలేదు. నిజమైన ప్రేమని ఆపడం నా వల్ల కాదని నాకు అర్ధం అయిపోయింది."

"కానీ ఇందువల్ల చాలా సమస్యలు వస్తాయి. మొట్టమొదట మీ అమ్మగారు ఎట్టి పరిస్థితుల్లోనూ ఈ పెళ్ళికి అంగీకరించరు."

"మామ్ ని బాధపెట్టడం నాకూ ఇష్టం ఉండదు. కానీ తప్పకపోతే తనని బాధపెడతానేమోకానీ నిన్ను వదులుకోను."

"నన్ను వదిన చాలా అభిమానిస్తోంది. కానీ తన చెల్లెలినిచ్చి పెళ్లి చేసేంతగా అభిమానిస్తుందని నేననుకోను."

"అక్క విషయం నాకొదిలేయ్. నేను చూసుకుంటాను." సడన్ గా చిరునవ్వుతో అంది తనూజ. "అంటే నువ్వూ నన్ను లవ్ చేస్తున్నావన్న మాట. మా మామ్, ఇంకా అక్క ఒప్పుకోరేమోనని మాత్రమే నీ భయం."

"నువ్వు చాలా అందమైన ఆడపిల్లవి. నీ అంత నువ్వుగా వచ్చి ఇలా చెప్తూ ఉంటే టెంప్ట్ అవుతోన్న మాట నిజం. అంతేకాకుండా నీవైపు నేను మొదటినుండి ఆకర్షింపబడుతూన్న మాట కూడా నిజమే. కానీ నేను నిన్ను లవ్ చేస్తున్నానని మాత్రం అనుకోవడం లేదు. నిన్ను పెళ్లి చేసుకుంటే వచ్చే ఇబ్బందుల్ని గమనించలేనంత స్టుపిడ్ ని కాదు." బెడ్ మీద నుంచి లేచి నిలబడి అన్నాడు వంశీ.

"వన్ సెకండ్." వంశీకి ఇంకొంచం దగ్గరగా వచ్చి మరోసారి అతని మొహంలోకి సూటిగా చూస్తూ అంది. "నాకున్న ఓ క్వాలిటీ నీకు తెలిసి ఉండదు. అది మొండితనం. నాకు కావాల్సింది నాకు దక్కితే కానీ ఊరుకోను. నిన్ను కావాలనుకున్నాను. నిన్ను పొందకుండా ఊరుకోను. నువ్వు నన్ను కావాలనుకున్నా, అక్కర్లేదనుకున్నా కూడా."

ఆమె మోహంలో సీరియస్ నెస్ అది ఆమె ఎంత ఫీలై చెప్తూన్దో అర్ధమయ్యేలా చేస్తూంది వంశీకి. ఏం మాట్లాడాలో అర్ధం కాక అలాగే చూస్తూ నిలబడ్డాడు.

అంతలోనే వంశీ ఊహించని విధంగా, అతన్ని బలంగా కౌగలించుకుని, అంతకన్నా బలంగా ముందు రెండు బుగ్గలమీద, తరువాత పెదాల మీద ముద్దు పెట్టి, దూరంగా జరిగింది. "నిన్ను లవ్ చేసే విషయంలో నేనెంత సీరియస్ గా ఉన్నానో నీకు అర్ధంకావడానికే ఇది. నా లవ్ యాక్సెప్ట్ చేసి నన్ను పెళ్లిచేసుకోవడం తప్ప నీకు వేరే మార్గం లేదు. ఇంక నిన్ను నేను కలుస్తూనే వుంటాను. బై." అలాని చెప్పిన తరువాత అక్కడనుండి వెళ్ళిపోయింది తనూజ.

చాప్టర్-4

రాత్రి పదవుతూండగా, కళ్ళు మూసుకుని పడుకునే ప్రయత్నం చేస్తున్నాడు మదన్. సుస్మిత తమ ఇంటికి రావడం, తనని ప్రేమిస్తున్నానడం, తమ ఇంట్లోవుండడం ఇంకా తనకి నమ్మబుద్ధి కావడం లేదు. ఎంతోమంది తన వెంటపడ్డా, ఏ రోజూ తను పట్టించుకోలేదు. కానీ సుస్మిత దగ్గరికి మాత్రం ప్రత్యేకంగా వెళ్లి మాట్లాడాడు. తనలా తనని ఆరోజు ఇన్సల్ట్ చేసినా, తనమీద ఆకర్షణ పెరిగిందే కానీ తగ్గలేదు. ఆ రోజు మొదట తనని ఇంట్లోనుంచి వెళ్లిపొమ్మని అంటున్నప్పుడు కూడా లోలోపల తను ఉండాలనే అనుకున్నాడు.

ఆ తరువాత మొదటిసారిగా తను మామిడితోటలో సుస్మితని కౌగిలించుకున్న విషయం గుర్తుకువచ్చింది. అప్పటివరకూ చిట్టిరాణిని తప్ప ఏ ఆడపిల్లని కనీసం ముట్టుకున్నా పాపాన పోలేదు, అలాంటిది సడన్గా తనని అలా ఎలా కౌగలించుకోగలిగాడో, ముద్దుపెట్టుకోగలిగాడో ఇప్పటికీ అర్ధంకావడంలేదు. తన యవ్వనం తన గట్టిపట్టులో అలా ఒదిగిపోతూ ఉంటే, అప్పుడే కాదు గుర్తుకొస్తూవుంటే ఇప్పుడుకూడా చెప్పలేనంత సుఖంగా వుంది. ఆమె బట్టల కింద మృదువైన ఆమె పిరుదుల స్పర్శ తన కుడిచేతికి ఇంకా గుర్తుకొస్తూంది. తను ఆమె పిరుదుల మధ్య చేతిని ఆంచగానే తను తన తొడలని జాపింది రెస్పాండ్ అవుతూ. మై గాడ్! తనని అప్పుడు ఏం డిస్టర్బ్ చేసిందో తెలియదు, లేకపోతే ఇంకా ఎంతదూరం వెళ్ళేవారో.

అలా ఆలోచనల్లో మైమరిచిపోతూ వున్న మదన్ ని పక్క గదిలోనుండి సుస్మిత కేక ఒక్కసారిగా ఈ లోకంలోకి వచ్చేలా చేసింది. చటుక్కున బెడ్ మీదనుండి దిగి వేగంగా సుస్మిత గదిలోకి వెళ్ళాడు మదన్.

మదన్ తన గదిలోకి వెళ్లేసరికి సుస్మిత అక్కడ నేలమీద నిలబడి ఎదురుగుండా వణికిపోతూ చూస్తూ వుంది. వెంటనే మదన్ తన దగ్గరికివెళ్ళి భుజాల చుట్టూ తన కుడిచెయ్యి వేసి ఆదుర్దాగా అడిగాడు. "ఏం జరిగింది? ఏమైంది?"

"చిట్టిరాణి....., చిట్టిరాణి....." వణికిపోతూ ఎదో చెప్పడానికి ప్రయత్నిస్తూ వుంది సుస్మిత.

మదన్ ఏదో అనేలోగానే ఆ రూమ్ లోకి వచ్చేసారు ముకుందం, వనజ, తనూజ ఇంకా వంశీ కూడా. వాళ్ళందిరికీ కూడా వినిపించేంత గట్టిగా అరిచింది సుస్మిత.

"చిట్టిరాణి ఏమిటి? చిట్టిరాణి ఎక్కడో మన తోటలో మామిడి చెట్టు మీద కదా వున్నది." అంత ఆందోళనలోనూ కూడా చిరాకు పడుతూ అడిగాడు మదన్.

"చిట్టిరాణి ఈ రూమ్ లోకి వచ్చింది." నెమ్మదిగా నిభాయించుకుంటూ అంది సుస్మిత. "నాలోకి ప్రవేశించ బోయింది. నేనలా గట్టిగా అరిచేసరికి వెళ్ళిపోయింది."

"నీలో ప్రవేశించపోయిందా? పిచ్చి ముదురుతున్నట్టుగా వుంది నీకు." చిరాకు ఇంకా ఎక్కువైపోయింది మదన్ లో.

"మదన్ నువ్వేం మాట్లాడకు." సుస్మిత దగ్గరిగా వచ్చి, తనని మదన్ దగ్గరనుండి తన దగ్గరికి తీసుకుంటూ అంది తనూజ. "నేను తనతో మాట్లాడతాను. ఇదేం కంగారు పడాల్సిన విషయమేమీ కాదు. మీరంతా వెళ్లి పడుకోండి."

తనూజ కుడిభుజం మీద తన తల పెట్టుకుని సడన్ గా భోరుమంది సుస్మిత. "ఆ చిట్టిరాణి నిజంగానే వచ్చింది. నేనలా అరవకపోతే నా శరీరంలోకి వచ్చేసుండేది. నేను మిమ్మల్నందరినీ ఎలా నమ్మించను?" వెక్కిళ్ల మధ్య అడిగింది.

"రిలాక్స్ యువర్ సెల్ఫ్. నేను ఇంకెప్పుడూ నీతోనే వుంటాను. ఏ చిట్టిరాణి నీ దగ్గరికి రాలేదు, నీలో ప్రవేశించలేదు." సుస్మితని దగ్గరికి అదుముకుంటూ అంది తనూజ.

"అది నిజంగా మంచి ఐడియా తనూ. నువ్వలా చెయ్యి. తనింతగా డిస్టర్బ్ అయ్యాక, తనని వంటరిగా వదలడం మంచిదని నాకు అనిపించడం లేదు." వనజ అంది.

"డోంట్ వర్రీ అక్కా. నేను చూసుకుంటాను. మీరంతా వెళ్లి పడుకోండి. నేను తనూ కూడా పడుకుంటాం." తనూజ అంది.

ఆ మాట వినగానే వనజ, ముకుందం ఇంకా వంశీ అక్కడనుండి వెళ్లి పోయారు.

"నాకేమీ అర్ధం కావడం లేదు. ఈ కొత్త డెవలప్మెంట్ ఏమిటి?" ఆందోళన, ఇంకా చిరాకుతో అన్నాడు మదన్.

"ఏ విషయం రేపు మాట్లాడుకుందాం, ప్రస్తుతానికి వెళ్లి పడుకో బావా."

"ఇప్పుడు ఇక్కడే మాట్లాడుకుంటే నష్టం ఏమిటీ? నాకు చాలా చిరాగ్గా వుంది." ఆ చిరాకు ఇంకా ఎక్కువైపోయింది మదన్ లో.

"బావా నా మీద నమ్మకముంటే వెళ్లి పడుకో. ఇప్పుడు ఏ విషయం మాట్లాడే ఉద్దేశం నాకు లేదు." హెచ్చెరికగా మదన్ మొహంలోకి చూస్తూ అంది తనూజ. అది అర్ధం చేసుకుని మరేం మాట్లాడకుండా అక్కడనుండి వెళ్ళిపోయాడు మదన్.

సుస్మిత అదేమీ విననట్టుగా వేరే ఇంకేదో లోకంలో వున్నట్టుగా వుంది. తనని తీసుకుని నెమ్మది గా బెడ్ వైపు నడిచింది తనూజ.    

&

ఎర్లీ మార్నింగ్ ఎనిమిది అవుతూ ఉంటే మదన్ రూంలోకి వెళ్ళింది తనూజ. చాలా సేపు రాత్రి నిద్ర పోకపోవడం వల్ల సుస్మిత అప్పటికి ఇంకా నిద్రపోతూనే వుంది.

"నేను ఊహించిన దాని కన్నా, అనుకున్నదానికన్నా పెద్ద సమస్యే కనిపిస్తూంది బావా. సుస్మితలో స్ప్లిట్ పెర్సనాలిటీ డెవలప్ అవుతూన్నట్టుగా వుంది." మదన్ రూంలో మదన్ బెడ్ మధ్యలో, తను బెడ్ కి ఎదురుగుండా వున్న కుర్చీలో సెటిల్ అయ్యాక, తనూజ అంది.

"నీకు చేతకాకపోతే చెప్పు. వేరే ఎవరైనా సైకాలజిస్ట్ దగ్గరికి తీసుకెళ్తాను." కోపంగా అన్నాడు మదన్. "మొదట తన సమస్య పెద్దది కాదు చిన్నదే అన్నావు. తరువాత హిప్నోథెరపీ అన్నావు. ఇప్పుడేమో ఎదో స్ప్లిట్ పెర్సనాలిటీ అంటున్నావు. అసలు తన ప్రాబ్లెమ్ నువ్వు సాల్వ్ చేయగలవా, లేదా?"

"నీ ఫ్రస్ట్రేషన్ నేను అర్ధం చేసుకోగలను బావా. కానీ కొన్ని సందర్భాల్లో ఈ సైకాలాజికల్ డీసీజెస్ క్యూర్ చేయడం ఫిజికల్ డీసీజెస్ క్యూర్ చేయడం కన్నా కూడా కష్టంగా ఉంటుంది. నేను హిప్నోథెరపీ ఇంకా ప్రారంభించక పోవడానికి కారణం, మనం తనని ఒక సైకాలాజికల్ పేషెంట్ చూస్తున్నామని తను అనుకోకూడదని. తనకి సాధ్యమైనంత చేరువలో ఉంటూ, మాటలతో చేంజ్ తీసుకురావడానికి చూస్తున్నాను." దీర్ఘంగా నిట్టూరుస్తూ అంది తనూజ.

"నీకన్నా ఎక్కువగా నా మంచి కోరుకునేవారు ఎవరూ వుండరు. నువ్వు సుస్మితని బాగు చెయ్యడానికి నీ ప్రయత్నం అంతా చేస్తావని, చేస్తున్నావని నాకు తెలుసు. ఎదో ఆందోళనలో అలా అన్నాడు, ఐ యాం సారీ." ఒక రిగ్రెట్ఫుల్ ఎక్స్ప్రెషన్ తో అన్నాడు మదన్.

"నువ్వు నాకెప్పుడూ సారీ కానీ థాంక్స్ కానీ చెప్పక్కర్లేదు బావా. అవి రెండూ మనమధ్య వుండకూడనంత క్లోజ్ మనం." కుర్చీలో అడ్జస్ట్ అవుతూ అంది తనూజ.

"కానీ తనలా ఇమాజిన్ చేసుకోవడం నాకు ఆశ్చర్యంగా వుంది. ఎక్కడో తోటలో మామిడి చెట్టు మీద వున్న చిట్టిరాణి ఇంట్లోకి కూడా ఎలా వచ్చింది?" ఆశ్చర్యంగా అన్నాడు మదన్.

"తోటలో మామిడి చెట్టుమీద చిట్టిరాణి దెయ్యంగా ఉందనుకోవడం తన భ్రమ. అలాగే ఆ చిట్టిరాణి ఈ ఇంట్లోకి వచ్చి తన శరీరంలోకి ప్రవేశించడానికి ట్రై చేసిందనుకోవడం కూడా తన భ్రమే." కాస్త ఆగి మళ్ళీ అంది తనూజ. "కానీ ఆ చిట్టిరాణి తన శరీరంలోకి ప్రవేశించేసిందన్న భ్రమ మాత్రం కలుగకూడదు. అదే జరిగితే తనలో స్ప్లిట్ పర్సనాలిటీ ప్రాబ్లెమ్ మొదలవుతుంది."

"అదే జరిగితే ఏమవుతుంది?" భృకుటి ముడేసాడు మదన్.

"తను చిట్టిరాణి లా బిహేవ్ చెయ్యడం మొదలు పెడుతుంది."

"మై గాడ్!" ఆందోళనతో నిండిపోయింది మదన్ మొహం. "అలా జరక్కూడదంటే ఏమి చెయ్యాలి?"

"తనని ఎప్పుడూ వంటరిగా వదిలేయకూడదు. ఎవరో ఒకరు కూడా ఉండాలి." కుర్చీలో ముందుకు వంగుతూ అంది తనూజ. "అది నేను చూసుకుంటాను. ఎప్పుడూ కూడా వుండి అలాంటి సమస్య రాకుండా చూస్తాను. అంతే కాదు ఈ సమస్య సాధ్యమైనంత త్వరగా పరిష్కారమయ్యేలా చూస్తాను."

"థాంక్ యూ. నీ మేలు ఎప్పటికీ మర్చిపోను." కృతజ్ఞతా పూర్వకంగా చూస్తూ అన్నాడు మదన్.

"మన మధ్య థాంక్స్ లు ఉండకూడదని చెప్పాను కదా."

"ఐ యాం సారీ. మర్చిపోయాను." నవ్వుతూ అన్నాడు మదన్.

"సారీలు కూడా వుండకూడదన్నాను కదా." సీరియస్ గా అంది తనూజ.

"ఆల్రైట్. ఆల్రైట్. ఇంక మర్చిపోను. గుర్తువుంచుకుంటాను. నో సారీస్ నో థాంక్స్."

"దట్స్ గుడ్." చిరునవ్వుతో తలూపుతూ అంది తనూజ. అంతలోనే తన మొహం మళ్ళీ సీరియస్ గా మారింది. "ఈ అమ్మాయి గురించి నీకు ఎంత పూర్తిగా తెలుసు?"

"నీ ప్రశ్న నాకు పూర్తిగా అర్ధం కాలేదు." అయోమయంగా అన్నాడు మదన్.

"ఐ మీన్" కుర్చీలోనుంచి లేచి నిలబడి అంది తనూజ. "తన ఫామిలీ బ్యాక్ గ్రౌండ్ గురించి, తన చిన్నతనం గురించి నీకు ఎంతవరకూ తెలుసు?"

"తను చెప్పినది విన్నదే, నాకు ప్రత్యేకంగా ఏమీ తెలీదు. తను నాకు చెప్పిందంతా నేను నీకు చెప్పేసాను కూడా." తనూజ వైపు చూస్తూ అన్నాడు మదన్. "ఎందుకలా అడిగావు?"

"తను చిన్నతనంలో కానీ, లేదా ఆ తరువాత కానీ ఏమైనా సైకలాజికల్ ప్రోబ్లెంస్ తో సఫర్ అయిందేమో తెలుసుకోవాలి. తనిలా హల్యూసీనేషన్ లకి సబ్జెక్ట్ కావడానికి అవేమన్నాకారణమేమో కూడా గమనించాలి. అంతేకాకుండా సైకలాజికల్ ప్రోబ్లెంస్ తో సఫర్ అయినవాళ్లు స్ప్లిట్ పెర్సనాలిటీకి త్వరగా గురవుతారు."

"నేనేమన్నా అడిగి తెలుసుకోనా?"

"వద్దు. నువ్వలా ప్రత్యేకంగా అడిగితే మనం తనని ఒక సైకలాజికల్ పేషెంట్ గా చూస్తున్నామని తనకి తెలిసిపోతుంది. మాటల్లో పెట్టి నేనే తెలుసుకునే ప్రయత్నం చేస్త్తాను." మళ్ళీ వచ్చి తన కుర్చీలో కూలబడింది తనూజ. 

"తన పదహారో ఏట తన పేరెంట్స్ ఇద్దరూ ఫ్లైట్ ఆక్సిడెంట్ లో పోయారు. తరువాత తనని చంపడానికి కూడా వెనకాడనంత స్వార్ధపరులైన తన మామయ్య కుటుంబంతో కలిసి పెరిగింది. సైకాలజికల్గా చాలా ఎఫెక్ట్ అయ్యే ఉంటుంది." సాలోచనగా అన్నాడు మదన్.

"యు ఆర్ రైట్." తలూపుతూ అంది తనూజ.

తరువాత ఇంకొంచం సేపు మాట్లాడక ఆ రూంలోనుండి బయటకి వచ్చేసింది తనూజ. 

&

సరిగ్గా క్రితం రాజు సాయంత్రం సమయానికే ఫామ్ హౌస్ లోకి వచ్చాడు వంశీ. తనూజ ఆలా డిస్టర్బ్ చెయ్యడం వల్ల క్రితం రోజు పూర్తి చెయ్యలేని పనిని పూర్తి చేద్దామన్న ఉద్దేశంతో వున్నాడు. ఎప్పుడైతే తనూజ అలాగా కౌగలించుకుని ముద్దులు పెట్టుకుందో చాలా డిస్టర్బ్ అయిపోయాడు. రాత్రంతా నిద్రకూడా పోలేకపోయాడు.

"నన్నేదో కౌగలించుకుని, ముద్దులుపెట్టుకుంటే నేను నిన్ను ప్రేమిస్తాననుకుంటే చాల పెద్ద పొరపాటు ఆలోచనతో వున్నావు. నువ్వు గ్రహించలేకపోయినా నీకు నాకు వున్నతేడా నాకు తెలుసు. నేనెప్పటికీ నిన్ను ప్రేమించే ప్రసక్తే లేదు." ఈ రోజు పొలంలో మళ్ళీ తనదగ్గరకి వచ్చిన తనూజతో మొహమ్మాటం లేకుండా చెప్పేసాడు. తనలా చెప్పాక ఇంక వెనక్కి తిరిగి చూడకుండా వెళ్ళిపోయింది.

కానీ ఆ తరువాత నుంచి మనస్సంతా అదొకలా అయిపొయింది. తనెంత మూర్ఖుడు కాకపోతే అలాంటి అందమైన అమ్మాయి ప్రేమించానని వస్తే కాదంటాడు? అలా తిరిగి వెళ్లిపోయిందంటే ఎంత హర్ట్ అయివుంటుందో? మళ్ళీ అసలు తనతో మాట్లాడే ప్రయత్నమైనా చేస్తుందో లేదో?

తనని గట్టిగా కౌగిలిలో బిగించిన తరువాత ఆ యవ్వనపు స్పర్శ, తన బుగ్గలమీద పెదాల మీద ఆ సుతిమెత్తటి పెదాల స్పర్శ ఎంత మర్చిపోదామనుకున్నామర్చిపోలేకపోతున్నాడు. అది గుర్తుకువస్తున్నప్పుడల్లా స్వర్గంలో తేలుతున్నంత హాయిగా వుంది. అప్పుడే అక్కడే తనని కసిగా అనుభవించాలనుకున్నాడు. ఎలా తమాయించుకున్నాడో తనకే బోధపడడం లేదు.

తను చాలా దురదృష్టవంతుడు. అంత అందం తనని వెదుక్కుంటూ వచ్చినా కాదనుకున్నాడు. తన జీవితం ఇలా ఏ సుఖం లేకుండా వంటరిగా గడవాల్సిందే. తన అన్నావదినా తనని ఎంతగా ప్రేమించినా ఏ చదువు లేనివాడికి మంచి అమ్మాయిని తెచ్చి ఎలా పెళ్లి చెయ్యగలరు? తనని కావాలనుకుంటున్న ఒక్క అమ్మాయిని తనలా మూర్ఖంగా కాదన్నాడు. ఆలోచనలతో చేస్తూన్న పనిమీద దృష్టి పెట్టలేకపోతూవున్నాడు వంశీ.

"థాంక్ గాడ్! నువ్వు మళ్ళీ ఇక్కడికి వచ్చావన్నమాట.” తనూజ గొంతు విని ఉలిక్కిపడి అటువైపు చూసాడు వంశీ. "నువ్విక్కడే ఉండాలని నేనెంతగా అనుకున్నానో" మళ్ళీ అంది.

తలుపులు దగ్గరకి వేసి గడియపెట్టి వంశీకి దగ్గరగా వచ్చింది తనూజ. "నేను మాణింగ్ ఆలా వెళ్ళిపోగానే నీ విషయం పూర్తిగా విడిచిపెట్టేసేననుకున్నవవు కదా."

మనసులో ఉబికి వస్తూన్న సంతోషాన్ని మోహంలో కనిపించకుండా జాగ్రత్త పడుతూ లేచి నిలబడ్డాడు వంశీ."విడిచిపెట్టేక మరింక ఎం చేస్తావేం?" 

"మానింగే ఒక గట్టినిర్ణయం తీసుకున్నాను." వంశీకి ఇంకా దగ్గరికి వచ్చి మొహంలోకి సూటిగా చూస్తూ అంది. "నిన్ను రేప్ చేస్తేనే కానీ దారికి రావని అర్ధమైంది."

"మై గాడ్!" వంశీ ఇంకా ఎదో అనబోతూ ఉండగానే అందుకు అవకాశం ఇవ్వకుండా మీదపడి గట్టిగా కౌగలించుకుంది తనూజ. తన బలమైన పాలిండ్లు రెండూ వంశీ గుండెకి ఒత్తుకుంటూవుంటే క్రితంరోజుకన్నా కూడా గట్టిగా అతని బుగ్గలమీద ముద్దుపెట్టుకుని పెదాల మీద పెదాలు ఆనించింది.

క్రితం రోజులాగే ఈ రోజు విడిపించుకోదలుచుకోలేదు వంశీ. తన రెండుచేతులతో తనని ఇంకా బలంగా హత్తుకుంటూ తన కిందపెదవిని తన పళ్ళ మధ్యకి తీసుకుని స్మూత్ గా చప్పరించాడు. తరువాత తన మొహమంతటా ముద్దులు గుమ్మరిస్తూ ఉంటే వంశీని అలాగే పట్టుంకుని ఉండిపోయింది తనూజ.

తరువాత తనని నెమ్మదిగా బెడ్ మీద పడుకోబెట్టి తన శరీరాన్ని ఆక్రమించుకుంటూ ఉంటే జస్ట్ అతని చేతుల్లో బొమ్మలా అయిపొయింది. తన వంటిమీదున్న బట్టలన్నీ ఒకదాని తరువాత ఒకటి తొలగించేస్తూంటే తనూజ ప్రతిఘటన కేవలం నామమాత్రమే. తనవంటి మీదున్న పెట్టీకోట్ ని కూడా తీసేసి, తనని పూర్తి నగ్నంగా మార్చేసిన తరువాత తన కుడిచేతిని గాభరాగా తన ప్రైవేట్ పార్ట్ కి అడ్డుగా పెట్టుకుంది. తనూజని అలాగే చిరునవ్వుతో గమనిస్తూ తనవంటిమీద బట్టలని కూడా ఒకదాని తరువాత ఒకటి తీసేయడం మొదలు పెట్టాడు వంశీ. 

" మై గాడ్!" ఎప్పుడైతే వంశీ తన శరీరం మీదనుంచి కట్-డ్రాయర్ ని కూడా తీసేసాడో ఫ్యూరియస్ గా ముందుకురికిన అతని పురుషాంగాన్ని చూస్తూ అంది తనూజ. "నా స్మాల్ థింగ్ అది ఎంటర్టైన్ చేయగలదా!"

"స్యూర్! ఖచ్చితంగా. నేను నీకది ప్రూవ్ చేస్తాను."ఆమె రెండు తొడల మధ్యలో సెటిల్ అవుతూ అన్నాడు వంశీ.

తరువాత తనమీద పూర్తిగా వాలిన వంశీని రెండుచేతులతో గాఢంగా కౌగలించుకుంది తనూజ. ఫీవరిష్ గా అతని మొహం అంటా ముద్దులు కురిపించిన తరువాత అతని చెవి మీద ముద్దుపెట్టుకుని అంది. "ఆ రోజు నువ్వు నన్ను ముట్టుకోనిచ్చినప్పుడు అది చాలా చిన్నది. ఇదిప్పుడు నా గుండెల్లో ఫీలవుతానేమో అన్నంత పెద్దదిగా వుంది."

"అదీ చూద్దాం." ఆమె పెదవులమీద చిన్న ముద్దు పెట్టిన తరువాత పని మొదలు పెట్టాడు వంశీ.

కాస్సేపు ఇద్దరూ వేరేలోకంలోకి వెళ్లిపోయారు. సుస్మితకి అదే మొదటి శృంగార అనుభవం. తనకి సెక్స్ లో సుఖం ఉంటుందని తెలిసినా ఇంత ఉంటుందని ఎప్పుడు కనీసం ఊహించలేక పోయింది. తన నిండైన ప్రతీ యవ్వన భాగాన్ని వంశీ ఒకతీరులో అనుభవిస్తూంటే ఆ ఆనందపు సముద్రంలో నిండా మునిగి పోయింది. ఎదో తన శరీరం కిందభాగంలో నెమ్మదిగా దిగిపోతూవుంటే అప్పటికే జాపివున్న తన తొడలని ఇంకా జాపింది. తన నడుముని ఆమె మీద బలంగా కదుపుతూ ఆమెని ఆనందపు చివరిఅంచులవరకూ తీసుకువెళిపోతూ ఉంటే, వంశీ చుట్టూ తనపట్టు ఇంకా గట్టిగా బిగిస్తూ అతని ఎడమబుగ్గ మీద గాటు పడేలా గట్టిగా కోరికేసింది తనకి తెలియకుండానే. ఒకసారి తనలో వేడి దింపేసుకున్న తరువాత మళ్ళీ పని మొదలు పెట్టాడు వంశీ.

తనూజలా వంశీకి అది మొదటి అనుభవం కాకపోయినా, అంతకుముందు ఎప్పుడూ కలగనంత ఆనందం, సంతోషం కలుగుతూ వున్నాయి తనకి. ఆమె యవ్వనభాగాలనన్నిటినీ తీరుతీరుగా అనుభవించేడు. తనూజ ఎక్కడా తనకి ప్రతిఘటించకపోవడం, ఇంకా తను చేసే ప్రతీ పనికి కో-ఆపరేట్ చెయ్యడం ఎంతో ఆనందమే కాదు, ఆశ్చర్యాన్నీ కలిగించింది వంశీకి. ఆమె మోహంలో ఆ సంభ్రమం, ఆ ఆనందం, తనకి స్పందించిన తీరు ఒక్క విషయాన్నీ మాత్రం స్పష్టం చేశాయి. ఆమెకి మాత్రం అదే మొదటి అనుభవం! తన మగతనం పూర్తిగా ఆమెలో ప్రవేశించడానికి కొంచెంగా ఆటంకం కలిగించిన బిగుతుగా వున్నా ఆమె యవ్వన భాగం కూడా ఆమెకది మొదటి అనుభవమే అనిపించేలా వున్నాయి. సమయాన్ని ఇద్దరూ పూర్తిగా మరిచిపోయారు.

మరోసారి ఇంక విడుదల అయిపోవడానికి సిద్ధంగా వున్నా సమయంలో ఆగి, ఆమె కుడిబుగ్గ మీద ముద్దు పెట్టుకున్నాడు వంశీ.

"మై గాడ్! సెక్స్ లో ఇంత సుఖం ఉంటుందని ఎప్పుడూ అనుకోలేదు." అతని ఎడమచెవి మీద ముద్దుపెట్టుకుని గొణిగింది తనూజ.

దానికి సమాధానం చెప్పకుండా ఆమె కుడిబుగ్గ మీదే మరోసారి ముద్దుపెట్టుకున్నాడు వంశీ.

"ఆ రోజు పొలంలో నిన్నలా ఇన్సల్ట్ చేసినప్పుడు నువ్వు నా దగ్గర ఒక బూతు మాట అన్నావు గుర్తుందా?" వంశీ చెవిలో అంది తనూజ.

"అలా అన్నందుకే కదా నా వదిన నా చెంప పగలు కొట్టి మళ్ళీ ఎప్పుడూ అలంటి మాటలు మాట్లాడొద్దని వార్ణింగ్ ఇచ్చింది." నవ్వాడు వంశీ.

"మళ్ళీ ఆ మాట ఒకసారి నా చెవిలో చెప్పు."

"అవే కాదు. అలంటి మాటలు ఇంకొన్ని తెలుసు. అవన్నీ కూడా చెప్పనా?"

" తప్పకుండా. నాకు వినాలనుంది."

అవన్నీ వంశీ తన చెవిలో చెపుతూంటే ఎదో తెలియని తమకంతో తన చేతుల గోళ్లు అతని వీపులో దించుతూ ఎడమ చెవి ఎడ్జిని గట్టిగా కొరికింది. వంశీకి ఎందుకో ఇంక ఆగాలనిపించలేదు. తన నడుముని మరోసారి ఫ్యూరియస్ గా మూవ్ చేస్తూ తన వేడిని ఆమెలో దింపుకున్నాడు. ఈ సారి వేడి పూర్తిగా దిగిపోయాక, పూర్తిగా నిస్సత్తువ ఆవహించినట్టుగా అయి ఖాళీ చేసిన గొనె సంచిలా ఆమె మీద వాలి పోయాడు.

"కాస్సేపు అలాగే వుండు, ప్లీజ్." వంశీ తన మీదనుండి ఎడమపక్కకి జారబోతూ ఉంటే, మరోసారి రెండు చేతులతో గట్టిగా అదిమిపట్టుకుంటూ అంది తనూజ. అది ఎంత మొదటిసారి అయినా తన శరీరం లోపలి భాగంలో ఎదో బలంగా వణికినట్టు అనిపించగానే ఏం జరిగిందో తనూజకి అర్ధం అయింది. ఆలా మూడుసార్లు వణికినా, ఈ సారి మాత్రం నీరసపడిపోయాడు. చాలా సేపు సుఖం అనుభవించినా, ఎందుకో వంశీని కాస్సేపు అలాగే తనమీద వుంచుకోవాలనిపించింది తనూజకి. ఆమె కోరిక కాదనలేక కాస్సేపు అలాగే వుండిపోయాడు వంశీ.

"మనిద్దరిమధ్య ఇదొక లవ్ సీల్. నేను కానీ, నువ్వు కానీ ఇంకొకళ్ళని లవ్ చెయ్యడానికి కానీ, లేదా ఇలా కమిట్ అవ్వడానికి కానీ అవకాశం ఉండకూడదనే ఇలా చేసాను." కాస్సేపు అవ్వగానే తనే వంశీని పక్కకి తోసి, కిందకి దిగి పూర్తిగా డ్రెస్ చేసుకున్నాక అంది తనూజ.

బెడ్ మీదనుండి కిందకి దిగి, డ్రెస్ చేసుకోకుండానే ఆమె దగ్గరికి వచ్చి, గట్టిగ కౌగలించుకుని ఆమె కుడి బుగ్గ మీద ముద్దు పెట్టుకున్నాడు వంశీ. "అయినా నేనింకొకళ్ళతో కమిట్ అయితే?"

"నువ్వు అవ్వగలిగితే కచ్చితంగా అవ్వు." ఆ కౌగాలిలోనుండి విడిపించుకోకుండానే, అతని మొహంలోకి చూస్తూ అంది. "నా ప్రేమలో బలం ఉంటే నువ్వలా చెయ్యవు."

"నేనెప్పటికీ అలా చెయ్యను." ఆమె పెదాల మీద ముద్దు పెట్టుకుని, ఆమెని విడిచిపెట్టాక డ్రెస్ చేసుకోవడం మొదలు పెట్టాడు వంశీ. "నిన్ను ప్రేమిస్తున్నానని ఎప్పుడూ అనుకోలేదు. నిన్ను ప్రేమించాలని ఎప్పుడూ అనుకోలేదు. అసలు అందుకు అవకాశం ఉంటుందని కూడా ఎప్పుడూ ఊహించలేదు. కానీ ఇప్పుడు మాత్రం ఒక్క విషయం చాలా స్పష్టంగా చెప్పగలను." షర్ట్ బటన్స్ పెట్టుకుంటూ ఒక్క సెకన్ ఆగాడు. "ఇంకో అమ్మాయి మీద ప్రేమ కానీ, ఇంకో అమ్మయి తో ఇలా చేయాలన్న ఆశ కానీ నాలో ఎప్పటికీ రావు."

"ఐ నో ఇట్. నువ్వు నాకేం చెప్పక్కర్లెద్దు." తనూజ వేగంగా వచ్చి, వంశీని కౌగలించుకుని అతని పెదాల ముద్దు పెట్టుకుంది.

తన కౌగిలి విడిచిపెట్టే బోతూ ఉంటే గట్టిగా మరోసారి ఆమెని కౌగిలిలోకి తీసుకుని అడిగాడు. "చదువు సంధ్య లేని నన్ను ప్రేమించి ఏం సుఖపడాలనుకుంటున్నావు? నువ్వు కావాలనుకుంటే నీకు నాకన్నా చాలా అందగాడు, చదువుకున్నవాడు దొరుకుతాడు కదా."

"అలా మాట్లాడకు." తన నోటికి కుడిచేతిని అడ్డుపెడుతూ అంది తనూజ. "టు బి ఫ్రాంక్, నాకే తెలీదు నిన్నే ఎందుకు కావాలనుకున్నానో. కానీ ఒక్క విషయం మాత్రం అర్ధం అయింది. నా జీవితంలో నువ్వు మాత్రమే ఉండాలని. నిన్ను మాత్రమే నాతో ఊహించుకుని, భరించ గలనని. ఇదేనేమో మరి ప్రేమంటే."

"సైకాలజిస్ట్ వి కదా. నీ మనసుని నువ్వే అర్ధం చేసుకో లేకపోతున్నావా?" నవ్వాడు వంశీ.

"సైకాలజిస్ట్ గా నేను ఫెయిలయ్యానేమో." వంశీ పట్టునుండి విడిపించుకుంటూ అంది తనూజ. "ఎనీహౌ బాగా చీకటి పడిపోయింది. ఇంక ఇంటికి వెళదాం."

"ఆల్రైట్. తప్పకుండ అలాగే." వంశీ తలూపాడు.   

&

రాత్రి సప్పర్ పూర్తి చేసి, కాస్సేపు అందరితోటి కబుర్లయ్యాక, గదిలోకి వచ్చి బెడ్ మీద పడుకుని నిద్రకి ఉపక్రమించింది తనూజ. ఎందుకనో జరగరానిది జరిగినట్టుగా చాలా అనీజీ గా వుంది తనకి. తానేమి ఆర్థోడాక్స్ వుమన్ కాదు. పెళ్ళికి ముందు సెక్స్ అంటే అదేదో చేయరాని పని అని భావించే వ్యక్తి కాదు. కానీ వంశీతో అలా పెళ్లికాకుండానే సెక్స్ ఎదో తప్పుగానే అనిపిస్తూ వుంది. ఏదైనా సోషల్లీ ప్రొహిబిటెడ్ థింగ్ మొదటిసారిగా చేసినప్పుడు ఇలా అనిపించడంలొ ఆశ్చర్యం లేదు. ఆ ప్రొహిబిటెడ్ థింగ్ కి అలవాటు పడిపోయేవరకూ గిల్టీ గా అనిపిస్తూ ఉంటుంది. ఒక సైకాలజిస్టుగా తను ఆ విషయాన్నీ అర్ధం చేసుకోగలదు. కానీ ఇప్పుడు ఈ గిల్టీ ఫీలింగ్ భరించడానికి కష్టంగానే వుంది. ఏదేమైనా మరోసారి పెళ్ళికాకుండా ఈ తప్పు చెయ్యకూడదు, ధృడంగా అనుకుంది మనసులో.

ఎంత వద్దనుకున్నా వంశీ తన యవ్వన భాగాల్ని తీరు తీరుగా అనుభవించిన విధానం, అందులో తను పొందిన సుఖం మర్చిపోలేక పోతూ వుంది. రాస్కేల్, తన శరీరంలో వాడు వెళ్లని చోటు లేదు. నోటితో, చేతితో ముట్టుకుని అనుభవించని ప్రదేశం లేదు. తన బెస్ట్ ఫ్రెండ్ ప్రతిమ చెప్పిన విషయం గుర్తుకొచ్చి తను దేనికీ అడ్డుపెట్ట లేదు. పెద్ద మనిషి కాకుండానే సెక్స్ అనుభవం వున్న దిట్ట తను.

"సెక్స్ లో పూర్తి సుఖం కావాలంటే మగాడు చేసే దానికి దేనికీ అడ్డుపెట్ట కూడదు. నువ్వేమీ చెయ్యక్కర్లెద్దు. వాడు చేసేది చెయ్యనిస్తే చాలు." ఒక సందర్భంలో తన అన్న మాటలు గుర్తుకు వచ్చి మళ్ళీ నవ్వుకుంది తనూజ.

"చాలా మంది ఆడవాళ్లు మొగుడి ముందు కూడా పూర్తిగా నగ్నంగా అవ్వడానికి ఒప్పుకోరు. సిగ్గొదిలేసి పూర్తిగా నగ్నంగా అవుతేనే మగాడితో మొత్తం సుఖం దక్కేది."

తను సిగ్గు ఒదిలే లేక పోయింది. తన ఒక్కొక్క యవ్వన భాగం వంశీ దృష్టిలో పడుతూ ఉంటే చాలా సిగ్గుగా అనిపించింది. కానీ తనకి మొత్తం సుఖం కావాలనిపించింది. అందుకే తన వంటిమీద ఆఖరి బట్టని తీసేస్తూ వున్నప్పుడు కూడా తనేం అడ్డుపెట్టలేదు. అనుకున్నట్టుగానే తనకి మొత్తం సుఖం దక్కింది కూడా.

ఇలా ప్రతిమ చెప్పినవి గుర్తు చేసుకుంటూ, తను అనుభవించిన సుఖం మరోసారి వాళ్లంతా కమ్ముకుంటూ ఉంటే, ఇంక నిద్రలోకి జారిపోతూందనగా కరంట్ షాక్ కొట్టినట్టుగా ప్రతిమ చెప్పిన మరో విషయం గుర్తుకు వచ్చింది.

"సెక్స్ లో పూర్తిగా సుఖం కావాలంటే అనుభవం వున్న మగాడి దగ్గరికి వెళ్ళాలి. అదే మొదటిసారి అయిన వాడు మూడు నాలుగు సార్లు చేసే వరకు పెర్ఫెక్ట్ కాలేడు. నువ్వు గైడ్ చేస్తే తప్ప వాడికా చోటే తెలీదు. రెండు మూడు సార్లు ఎంటర్ అయ్యేలోపే వేడి దింపేసుకుంటాడు. అనుభవం వున్నమగాడితో ఆ బాధ ఉండదు. నువ్వేం చెయ్యక్కర్లెద్దు. వాడిచ్చే సుఖం అనుభవించాడని ప్రిపేర్ అయి ఉంటే చాలు. అంతా వాడే చూసుకుంటాడు."

తనని అనుభవిష్తూన్న ఏ సమయంలోనూ ఎలాంటి తడబాటు లేదు వంశీతో. తన శరీరంతో ఎలా డీల్ చేసాడంటే, తనకన్నా తన శరీరం గురించి వాడికే బాగా తెలుసు అనిపించింది. ఇంక తన మగతనం తనలో దింపేటప్పుడు అక్కడకూడా వాడిలో ఎలాంటి కన్ఫ్యూజన్ లేదు. అంతకు ముందు ఎన్నోసార్లు చేసినట్టుగా అక్కడ చెయ్యిపెట్టి, అప్పుడు తను అనుభవించిన సుఖం గుర్తుకు వస్తూన్నా, మొహం సిగ్గుతోటి ఇంకా కోపంతోటి ఎరుపెక్కి పోయింది తనూజాకి, తన మగతనాన్ని పూర్తిగా తన శరీరంలోకి దింపేసాడు. ప్రతిమ బాగా అనుభవం వుంటే తప్ప ఏ మగాడు ఒకటి రెండు నిమిషాల కన్నా ఆ సుఖం ఇవ్వలేడని చెప్పింది. తనకి సమయం గుర్తులేదు. కానీ వంశీ మాత్రం ఆ మూడుసార్లు తనకి పదినిమిషాలకి తక్కువ కాకుండానే ఆ సుఖం ఇచ్చాడు.

దీనికంతటికి అర్ధం ఒక్కటే. ఆ రాస్కేల్ కి ఇంతకూ ముందే అనుభవం వుంది. కనీసం ఒక్క అమ్మాయితోనైనా మంచి అనుభవం వుండివుండాలి. లేకపోతే అంత ఎక్స్పర్ట్ కాలేడు. కోపంతో మనస్సు భగ్గుమనిపోతూ ఉంటే సడన్గా బెడ్ మీద లేచి కూచుంది. రెండు పిడికిళ్లూ గట్టిగా రాళ్ళల్లా బిగుసుకు పోయాయి. తను ప్రేమించేవాడు అందగాడు కాకపోయినా పర్లేదు, చదువు లేకపోయినా పర్లేదు, డబ్బు లేకపోయినా పర్లేదు, తెలివితేటలూ లేకపోయినా పర్లేదు కానీ ఇంకో ఆడది అతని మనసులో వుందంటేనూ, ఇంకో ఆడదానితోటి కూడా ఆ సుఖం పంచుకుంటున్నాడంటేను తను తట్టుకోలేదు.

ఏం చెయ్యాలో తోచడం లేదు. వంశీని సూటిగా అడిగితే నిజం చెప్తాడో లేదో అనిపిస్తూంది. ఇలా కోపంగా తర్జన భర్జనలు పడుతూ ఉంటే మొన్న వినిపించినట్టుగానే మరోసారి సుస్మిత కేకలు పెద్దగా వినిపించాయి. అంతా మర్చిపోయి, వేగంగా బెడ్ మీద నుండి కిందకి దిగి, మేడ మీద సుస్మిత రూమ్ వైపు పరిగెత్తింది తనూజ.

&

తనూజ సుస్మిత రూమ్ లోకి వెళ్లేసరికి అప్పుడే అక్కడికి మదన్ వచ్చి సుస్మిత చుట్టూ చేతులు వేసి సముదాయించి ఏమి జరిగిందో కనుక్కుంటూ వున్నాడు. కాస్సేపట్లోనే ఆందోళనగా అక్కడికి వనజ కూడా వచ్చింది. ముకుందం ఇంకా వంశీ ఏవో పనులు వుండి పొలంలోకి వెళ్లి ఆ రాత్రికి అక్కడే ఉండిపోయారు.

"చిట్టిరాణి.....చిట్టిరాణి..... ఈ గదిలోకి వచ్చింది. తను నాలోకి వచ్చేసింది." ఆందోళనగా మదన్ మొహంలోకి చూస్తూ అంది సుస్మిత.

"మొదట తోటలో మామిడి చెట్టు మీద వుంది. తరువాత ఇంటిలోకి వచ్చింది. ఇప్పుడు నీలోకే వచ్చేసింది. ఇంకేం చెయ్యబోతూంది?" చిరాగ్గా అడిగాడు మదన్.

"నువ్వు నేను చెప్పేది ఏదీ నమ్మవు కదా. నేనొక పిచ్చిదాన్నని నీ అభిప్రాయం." మదన్ మొహంలోకి కోపంగా చూస్తూ అంది సుస్మిత.

"చదువుకున్నవాళ్ళు, రీజనబుల్ గా ఆలోచించే వాళ్ళు ఎవ్వరూ కూడా నువ్వు చెప్పేది నమ్మరు." అంతే చిరాకుతో అన్నాడు మదన్.

"మీరిద్దరూ ఆపుతారా? ఇలా ఆర్గుమెంట్లు చేసుకోవద్దు." దగ్గరగా వస్తూ అంది తనూజ.

"మధ్యలో నువ్వు చేసిందేమిటి? తన కూడా ఉంటానన్నావు. తనకి ఎలాంటి సమస్య రాకుండా చూస్తానన్నావు. కానీ తన దారిన తనని వదిలేసావు." సుస్మితని విడిచిపెట్టి, దూరంగా వచ్చి, తనూజ మొహంలోకి చూస్తూ కోపంగా అన్నాడు మదన్.

"ఐ యాం సారీ బావా. నేను నా రూమ్ లో పడుకోడానికి వెళుతూన్న సమయంలో అక్క తనూ మాట్లాడుకుంటూ వున్నారు. అలా వాళ్ళు ఇంకాస్సేపు మాట్లాడుకుంటారు కాస్సేపాగాక నేను తన రూమ్ లోకి వెళ్లి తనతో ఉండొచ్చు అనుకున్నాను." రిగ్రెట్ఫుల్ ఎక్స్ప్రెషన్ తో అంది తనూజ.

"సుస్మిత తన రూమ్ లోకి పడుకోడానికి వెళ్ళగానే తనకి చెప్పమని తనూజ నాకు చెప్పింది. నేనే మర్చిపోయాను. తన తప్పేమీ లేదు." వనజ అంది. "అంతే కాదు సుస్మిత తో ఎవరో ఒకరు ఎప్పుడూ ఉండడం కూడా అవసరమని తను నాకు చెప్పింది. అందుకనే సుస్మితని ఎప్పుడూ నాతోనే వుంచుకుంటున్నాను కూడా."

"కానీ ఇప్పుడు చిట్టిరాణి తన శరీరంలోకే వచ్చేసిందంటోంది, ఏం చేద్దాం?" తనూజ మొహంలోకి చూస్తూ ఆందోళనగా అడిగాడు మదన్.

"ఇప్పటికి ఇప్పుడుగా మనం ఏం చెయ్యలేం. మాణింగ్ ఆలోచిద్దాం. అనవసరంగా ఆందోళన పడకుండా వెళ్లి పడుకో." సుస్మిత చుట్టూ చెయ్యివేసి దగ్గరికి తీసుకుంటూ అంది తనూజ.

"నాకిప్పుడు వెళ్లి పడుకున్నా నిద్ర పట్టదు. ఏం చేస్తే బావుంటుందో ఏమిటో ఇప్పుడే చెప్పు." అక్కడ వున్న బెడ్ మీద కూలబడుతూ మొండిగా అడిగాడు మదన్.

"నో, బావా. అలాగా అవ్వదు." తనూ అంత మొండిగానూ అంది తనూజ. "అసలు ఏం జరిగిందో, ఎలా జరిగిందో నేను తనతో చాలా క్లియర్ గా మాట్లాడి తెలుసుకోవాలి. మీరిద్దరూ వెళ్లిపడుకోండి."

"నేనుండగా అడిగితె ఏమవుతుంది?" మదన్ కోపంగా అడిగాడు.

"కుదరదని చెప్పాగా. మీరుండగా నేనేం మాట్లాడను. అదంతే."

మదన్ ఇంకా ఎదో అనబోతూ ఉంటే కల్పించుకుని అంది వనజ. "నీకు తన మొండితనం గురించి తెలుసు కదా. ఒక విషయంలో పట్టుదలకు వచ్చిందంటే ఎవ్వరి మాట వినదు. కావాలని తీసుకొచ్చి అప్పగించేవు కదా. ఇక సుస్మిత తన బాధ్యత. పద మనం వెళ్లి పడుకుందాం."

చేసేది లేక, బెడ్ మీద నుండి లేచి తలూపి, ఆ రూమ్ లోనుండి వెళ్ళిపోయాడు మదన్. సుస్మిత, తనూజ మొహాల్లోకి ఒకసారి చూసి వనజ కూడా ఆ రూమ్ లోనుండి వెళ్ళిపోయింది.  

&

"థాంక్ యూ వెరీ మచ్. నువ్వు చేస్తూన్న సహాయం మర్చిపోలేను." వాళ్లిద్దరూ వెళ్ళిపోగానే తనూజని కౌగిలించుకుంటూ అంది సుస్మిత.

"చంపేస్తాను మరోసారి థాంక్స్ చెప్పావంటే. క్లోజ్ ఫ్రెండ్స్ కి ఎవరన్నా థాంక్స్ చెప్తారా?" కోపం అభినయిస్తూ అడిగింది తనూజ.

"సారీ. మర్చిపోయి చేప్పాను." విచారం అభినయిస్తూ అంది సుస్మిత.

"క్లోజ్ ఫ్రెండ్స్ కి సారీలు కూడా చెప్పారు." ఇంకా కోపాన్ని అభినయించబోయి నవ్వేసింది తనూజ.

"నీలా ఆనందంగా నవ్వాలని వుంది. కానీ నవ్వలేను. ఆ చిట్టిరాణి విపరీతంగా భయపడుతూంది నన్ను." సుస్మిత మొహం సడన్ గా భయంతో నిండిపోయింది మళ్ళీ.

"ఆ చిట్టిరాణి విషయం మర్చిపో. ఆ సమస్య అదే సాల్వ్ అవుతుంది."

"ఎలా సాల్వ్ అవుతుంది? ఎంతగా ప్రేమించింది మదన్ ని తను. కానీ మదన్ తనని అలా అవమానించాడు. ఆలా నీళ్ళల్లో పడి కొట్టుకుపోతున్నా కూడా తనని కాదన్నట్టుగా ఊరుకున్నాడు.” సుస్మిత ఎమోషనల్ అయింది. "ఎంత తను నన్ను ప్రేమిస్తూవున్నాకూడా ఈ విషయంలో అంగీకరించలేకపోతున్నాను."

"అది నేనూ ఒప్పుకుంటాను. మదన్ తన ప్రేమని అంగీకరించి ఉండాల్సింది." వెళ్లి అక్కడ బెడ్ మీద కూచుంటూ అంది తనూజ. "కొంతవరకూ చిట్టిరాణి కోపంలో న్యాయం వుంది."

మదన్ ని సపోర్ట్ చేస్తూ మాట్లాడుతుందని అనుకున్న తనూజ అలా అన్నాక సుస్మిత డిప్రెస్ అయిపోయింది. "కానీ మొదటినుండి ఎప్పుడూ చిట్టిరాణిని ప్రేమించానని మదన్ చెప్పలేదు. తను తనని ప్రేమించలేనని చెప్తూన్నా కూడా అలా వెంటపడడం కూడా తప్పే కదా."

"నీలో ఏం చూసి ప్రేమించాడు, తనలో ఏం చూడక ప్రేమించలేదు? ఇలా మాట్లాడడానికి నాకు కష్టంగానే వుంది. కానీ నిజం మాట్లాడకుండా ఉండలేను. చిట్టిరాణి నీ అంత అందగత్తె కాదు. అంతే కాకుండా చిన్నతనం నుండి నువ్వే కావాలని వాడి వెంట పడింది. అందుకనే మదన్ ప్రేమించలేదు." సుస్మిత మొహంలోకి చూస్తూ అంది తనూజ.

"నేనొప్పుకోను. వెంటపడితేనే ప్రేమించాలని మాట అయితే తన వెంట అంతగా పడుతున్న ఆ నాగరాజుని చిట్టిరాణి ఎందుకని ప్రేమించలేదు?" సుస్మిత కోపంగా అడిగింది.

"ఓహ్, అయితే నీకా నాగరాజు విషయం కూడా తెలిసిందన్న మాట." తనూజ నవ్వింది. "వాడో పెద్ద వెధవ. తిరుగుబోతు. తాగుబోతు. వాడు చిట్టిరాణి వెంట పడ్డ విషయం నిజమే కానీ వాడికి కావాల్సింది చిట్టిరాణి మనసు కాదు, శరీరం. వాడిని చిట్టిరాణి ప్రేమించకపోవడంలో ఏ తప్పూ లేదు."

ఏం మాట్లాడాలో తెలియక తల దించుకుంది సుస్మిత. తనూజ మాటలు తనకు ఊరడింపుగా వుంటాయనుకుంటే ఇలా బాధ పెడుతుందనుకోలేదు.

"అనవసరంగా బాధపడకు. చిట్టిరాణి అంతగా వెంటపడిందని అన్నాను కానీ ఏ మనిషికీ ఇంకో మనిషిని ప్రేమించమని బలవంతం చేసే అధికారం లేదు. ఎమోషనల్ గా ఆలోచిస్తే అనిపిస్తుంది తప్ప, మదన్ లో తప్పు పట్టడానికి ఏమీ లేదు. తనకి ప్రేమించాలనిపించిన వాళ్లనే ప్రేమించే అధికారం తనకి వుంది. నీ అందం చూసి ప్రేమించాడన్నది నా వూహ మాత్రమే. అది నిజం అవ్వాలని ఏముంది? ఇంకా నీలో ఎదో నచ్చే నిన్ను ప్రేమించి ఉంటాడు. ప్రేమలు అన్నవి కిందటి జన్మలో సంబంధాలతో పుట్టుకుని వస్త్తాయి. మీ ఇద్దరికీ గత జన్మలో కూడా ఎదో సంబంధం వుంది కాబట్టే ఈ జన్మలో ఇలా దగ్గరయ్యారు." సుస్మిత భుజాల చుట్టూ కుడిచెయ్యి వేసి అంది తనూజ.

"నువ్వు ఒక సైకాలజిస్ట్ లా మాట్లాడటం లేదు." నవ్వుతూ అంది సుస్మిత.

"సైకాలజిస్ట్ కావడం కన్నా ముందు నేనొక మనిషిని. మామూలు ఆడపిల్లని." తనూజ అంది. "నిజం చెప్పాలంటే నా మూడ్ కూడా ప్రెజెంట్ ఏమీ బాగా లేదు."

"మూడ్ బాగాలేకపోతే షేర్ చేసుకోవడానికి నీకొక క్లోజ్ ఫ్రెండ్ ఉందని మర్చిపోయావా?" కోపం అభినయిస్తూ అడిగింది సుస్మిత.

"జస్ట్ సమయం కోసం వెయిట్ చేస్తున్నాను. నీతో కాకపోతే ఇంకెవరితో షేర్ చేసుకుంటాను." దీర్ఘంగా నిట్టూర్చి అంది తనూజ. "నేను నా ప్రేమని వంశీ దగ్గర ఎక్ష్ప్రెస్స్ చేసేసాను."

"ఖచ్చితంగా యాక్సప్ట్ చేసే ఉంటాడు. నీలాంటి అందమైన ఆడపిల్ల ప్రేమని ఎవరు వదులుకుంటారు?" మోహంలో ఆనందంతో అంది సుస్మిత.

"అఫ్ కోర్స్, ఎస్. ముందు కొంచెం తటపటాయించాడు కానీ అల్టిమేట్ గా అదే జరిగింది." సుస్మిత చుట్టూ వున్నా చెయ్యిని తీసేసి బెడ్ మధ్యలో బాసిపట్టు వేసుకుని కూచుని అంది తనూజ.

"తటపాటయింపు దేనికి?" ఆశ్చర్యంగా చూస్తూ తనూజకి ఎదురుగుండా తనూజాలాగే కూచుని అడిగింది సుస్మిత.

"తను నా అంత అందంగా లేడట. నాలా చదువుకోలేదట. ముఖ్యంగా మా మామ్ ఒప్పుకోదని భయం. ఆ సందేహాలన్నీ తీర్చి లైన్లో పెట్టుకొనేసరికి సమయం పట్టింది. మా ఇద్దరి మధ్య అది కూడా అయిపోయింది." బుగ్గలు రెండూ సిగ్గుతో ఎర్రబడిపోతూ ఉంటే అంది తనూజ.

" అంటే, నాకు అర్ధం కాలేదు." అర్ధం అయినా కానట్టుగా అడిగింది సుస్మిత.

"మేమిద్దరం ఆ శృంగార అనుభవం పొందాం. సరేనా?" చిరుకోపంతో అంది తనూజ.

"ఇక్కడ నిన్నంత పూర్తిగా సపోర్ట్ చెయ్యదలుచుకోలేదు." తనూ చిరుకోపంతో అంది సుస్మిత. "కాస్త పెళ్లయ్యేవరకూ ఆగలేక పోయారా?"

"ఆగుండాల్సింది. నాకు అదే గిల్టీ గా వుంది. కానీ తనని పూర్తిగా నా లవ్ గురించి కన్విన్స్ చెయ్యడానికి అదే మార్గం అనిపించింది. అందుకనే....." ఏం చెప్పాలో తెలియక ఆగి పోయింది తనూజ.

"ఆల్రైట్. జరిగిందేదో జరిగింది. పెళ్లయ్యేలోగా ఇంకోసారి అది వద్దు. నువ్వు నా అంత ఆర్థోడాక్స్ కాదని నాకు తెలుసు. కానీ ఈ క్లోజ్ ఫ్రెండ్ మాట విను."

"వింటాను. నేనూ అదే అనుకుంటున్నాను. ఒక సోషల్లీ ప్రొహిబిటెడ్ థింగ్ చేసిన తరువాత గిల్టీ ఫీలింగ్ వస్తుందని నాకు తెలుసు. కానీ ఆ పని చేసిన తరువాత గిల్టీ ఫీలింగ్ భరించలేక పోతున్నాను. పెళ్లయ్యేలోపు మా ఇద్దరి మధ్య అది ఉండదు. ఐ యాం స్యూర్."

"దట్స్ గుడ్. ఒక స్ట్రాంగ్ డెసిషన్ కి వచ్చావు కదా. ఇంకా అనీజీగా ఫీలవ్వడానికి ఏముంది?"

"అఫ్ కోర్స్, అలా పెళ్లి కాకుండా అనుభవం పొందినందుకు నాకు ఇప్పటికీ గిల్టీ గానే వుంది. కానీ అంతకన్నా బాధిస్తూన్న విషయం ఇంకొకటి వుంది." అంటూ తన క్లోజ్ ఫ్రెండ్ ప్రతిమ తనకి చెప్పిన విషయం చెప్పింది. "వాడు అంత సీజన్డ్ గా నన్ను అనుభవించిన తీరు చూస్తే వాడికి ఇంతకూ ముందే అమ్మాయిలతో సంబంధం వుండివుండాలి. కనీసం ఒక్క అమ్మాయితోనైనా సరే వాడికి సంబంధం వుండి తీరాలి. లేకపోతే అలా చెయ్యలేడు."

"వంశీ మనసులో విషయం ఏమిటో కూడా తెలుసుకోకుండా తనని బలవంతపెట్టి కమిట్ చేయించావు. ఇప్పుడు ఎవర్ననగలవు?" చిరాకుగా అంది సుస్మిత.

"ఇప్పటికే తాను ఎవరితోనన్న ప్రేమలో ఉంటే నాకు చెప్పాలిగా." ఇంకా కోపంగానే వుంది తనూజ.

"నో, నో, తను ఎవరితోనన్నాప్రేమలో వున్నాడని నేననుకోను. ఒకవేళ ఆలా ఉండివుంటే నీ ప్రేమని ఆలా అంగీకరించి, నీతో సెక్స్ పంచుకునేవాడే కాదు. సాలోచనగా అంది సుస్మిత. “మరి తనకి ఇంతకుముందే ఎవరన్నా అమ్మాయితో లేదా అమ్మాయిలతో సెక్స్ అనుభవం వుందా అన్నది, నీ ఇంకో క్లోజ్ ఫ్రెండ్ అన్న మాటల్ని బట్టి చూస్తే అనుమానించాల్సిందే."

"అనుమానించడం కాదు, గట్టి నమ్మకం. ఆ రాస్కేల్ కి అంతకు ముందే మంచి అనుభవం వుండి ఉండాలి. లేకపోతె ఆలా చెయ్యలేడు." ఇంకా కోపగించుకుంటూ అంది తనూజ.

"కావచ్చు. కానీ అంత మాత్రానికే నువ్వింత కోప్పడాల్సిన అవసరం లేదు. నేను ఆర్థోడాక్స్ గా ఆలోచిస్తూన్నా, ఇలా సెక్స్ కాంటాక్ట్స్ చాలా కామన్. ఇంక మగాళ్ల విషయంలో అసలే చెప్పక్కర్లేదు. ఒకవేళ వంశీకి సెక్స్ లో ఎవరితోనన్నా ఇప్పటికే అనుభవం వుండివున్నానువ్వేమి వెలి వేసేయక్కర్లేదు. నువ్వు తనని మనస్ఫూర్తిగా ప్రేమిస్తున్నావు, తనూ నిన్ను మనస్ఫూర్తిగా ప్రేమిస్తున్నాడు. ప్రేమ అన్నిటిని జయించడమే కాదు. అన్నిటినీ క్షమిస్తుంది కూడా."

కింద పెదవిని రెండు పళ్ళవరుసలలో బిగబట్టి కాసేపు ఆలోచనలో పడింది తనూజ. "సరే అయితే. నువ్వు చెప్పింది బాగానే వుంది." కొన్ని సెకన్ల తరువాత పెదవిని రిలీజ్ చేస్తూ అంది.

"అయినా ఎందుకు ఈ అనవసరపు ఆలోచనలు? రేపు వంశీని కలిసి విషయం అడిగేసేయ్. నీ మీద ప్రేమవుంటే అబద్ధం చెప్పొద్దని చెప్పు. నీది కేవలం అనుమానంగానే తేలిపోవచ్చు కూడా."

"నాకలా అనిపించట్లేదు." బెడ్ మీద పడుకుని అడ్జస్ట్ అవుతూ అంది తనూజ. "ఎనీహౌ నువ్వూ పడుకో. నాకు నిద్ర వస్తూంది."

సుస్మిత కూడా తనూజ పక్కనే బెడ్ మీద పడుకుని అడ్జస్ట్ అయింది. ఆ తరువాత పెద్దగా ప్రయత్నించకుండానే ఇద్దరికీ నిద్ర పట్టేసింది.

&

"నీతో ఒక విషయం అర్జెంట్ గా మాట్లాడాలి." పొలంలోకి వెళ్లి, వంశీని కలిసి, అతని మొహంలోకి సూటిగా చూస్తూ అంది తనూజ.

"మాట్లాడు. నాకు అభ్యంతరం ఏమీ లేదు." ఆశ్చర్యంగా చూస్తూ అన్నాడు వంశీ.

"ఇక్కడ కాదు. వేరే ప్లేస్ కి ఎక్కడాకన్నా వెళ్ళాలి. మనకి ఒక అరగంట డిస్టర్బన్స్ వుండకూడదు." అదే సీరియస్ నెస్ తో అంది తనూజ.

వంశీ పెదవులమీదకి చిన్న చిరునవ్వు ముంచుకు వచ్చింది. "నీకప్పుడే అదింకోసారి కావాలనిపిస్తూంది కదూ. నాకూ అలాగే వుంది."

"పిచ్చి ఆలోచనలు పెట్టుకోకు. పళ్ళు రాలగొడతాను. నేనొచ్చింది అందుకు కాదు. నీతోటి నిజంగానే చాలా సీరియస్ విషయం మాట్లాడాలి." సీరియస్ నెస్ ఏమాత్రం తగ్గకుండా అంది.

"ఆల్రైట్" విషయం నిజంగానే సీరియస్ అన్న విషయం వంశీకి అర్ధం అయిపొయింది. "పద. ఆ ఫామ్ హౌస్ లోకే వెళదాం. అక్కడైతేనే మనకి ఏ డిస్టర్బన్స్ ఉండదు."

"నువ్వు నిజం చెప్తే నేను అప్రిసియేట్ చేస్తాను. నువ్వు అబద్ధం చెప్తే నాకు తెలిసిపోతుంది. ఈ జన్మలో మళ్ళీ నీ మొహం చూడను. గుర్తుంచుకో." ఫామ్ హౌస్ లోకి వచ్చాక వంశీ మొహంలోకి చూస్తూ అదే సీరియస్ నెస్ కంటిన్యూ చేస్తూ అంది తనూజ.

"ఏ చదువూ లేకపోయినా నన్ను ప్రేమించావు. నువ్వు నాకు ప్రాణం కన్నా ఎక్కువ. ఎవరికన్నా అబద్ధం చెప్తానేమో కానీ నీకు చెప్పను. అదేమిటో అడుగు." తనూ సీరియస్ గా అన్నాడు వంశీ.

"నాకన్నా ముందే వేరే అమ్మాయితో నీకు ఆ అనుభవం వుంది కదా? నాకెందుకు ఈ డౌట్ వచ్చిందని అడక్కు. వుందో లేదో నిజం చెప్పు?"

తలదించుకున్నాడు వంశీ.

"అంటే దానర్ధం వుంది, అవునా? నీకు వేరే అమ్మాయితో రేలషన్ షిప్ వుంది. కానీ అది దాచిపెట్టి నేను ప్రేమించాననగానే, నాతో ప్రేమలో పడ్డావు." కోపంగా అరిచింది తనూజ.

"నాకు సెక్స్ లో అనుభవం ఉన్నమాట వాస్తవమే. అది చాలా రోజుల కిందట. కానీ నాకు వేరే ఏ అమ్మాయితోటి రేలషన్శిప్ లేదు. ఇది నిజం." తల ఎత్తి తనూజ మొహంలోకి చూస్తూ అన్నాడు వంశీ.

"మై గాడ్! ఇట్ ఈజ్ షాకింగ్!" తనూజ అంది నిజంగానే షాక్ ఫీలవుతూ. నిజంగా ఎంత ఇలాటిది ఎక్స్పెక్ట్ చేసిన డైరెక్ట్ గా ఇలా వినేసరికి షాకింగానే వుంది. "అసలు నీకు ఎవరితోనైనా సెక్స్ చెయ్యాలని ఎందుకు అనిపించింది? అది తప్పని నీకు అనిపించలేదా?" 

"నేను కావాలని చెయ్యలేదు. నన్ను ఆమె బలవంతం చేస్తే ఆలా చేయాల్సివచ్చింది. నేను తప్పించుకోలేకపోయాను." విచార వదనంతో అన్నాడు వంశీ.

"అసలు ఏం జరిగిందో పూర్తిగా చెప్పు. నిన్ను నమ్మాలో వద్దో నేను ఆలోచిస్తాను." అక్కడవున్న బెడ్ మీదకి వెళ్లి కూచుంటూ అంది తనూజ.

తనూ వెళ్లి తనూజ పక్కగా బెడ్ మీద కొంచెం దూరంలో కూచున్నాడు వంశీ. "మా ఫైనాన్సియల్ వ్యహారాలన్నీ చూసే ఆడిటర్ పద్మనాభం చాలా రోజులుగా ఈ ఫ్యామిలీ కి క్లోజ్ ఫ్రెండ్. అతని మొదటి భార్య చనిపోతే మళ్ళీ పెళ్లి చేసుకున్నాడు. ఒకసారి తనకి వేరే అర్జన్ట్ పనిమీద ఊరెళ్లాల్సి వచ్చింది. నన్ను వాళ్ళింటి దగ్గర తన భార్యకి ఇంక పిల్లలకి సహాయంగా ఉండేలా పంపించమని అన్నయ్యని రిక్వెస్ట్ చేసాడు. అందులో అభ్యంతర పెట్టాల్సినది ఏమీ లేక అన్నయ్య అంగీకరించాడు. నాకు అందులో వద్దనడానికి ఏమీ కనిపించలేదు." కాస్త ఆగాడు వంశీ.

తనూజ వింటూంది. కొంత అర్ధం అయినట్టుగానే వుంది.

"నాకు అప్పుడు ఇరవై మూడు ఉంటాయి. ఆ పద్మనాభం రెండో భార్యకి ముప్ఫయి ఆలా ఉండొచ్చు. అతని మొదటి భార్యకి ఒక కూతురు తనకి ఒక కూతురు వున్నారు. అది మొదటి రోజు. నేను ఆ కుటుంబానికి చెయ్యాల్సిన సహాయం అంతా చేసిన తరువాత నా గదిలోకి వెళ్లి నా బెడ్ మీద పడుకున్నాను. తలుపులు దగ్గరికే వేసాను కానీ లోపలినుండి గడియ పెట్టడానికి లేదు. నాకు కావాలనే అలాంటి గది ఇవ్వబడింది అని తరువాత కానీ అర్ధం కాలేదు. రాత్రి పదకొండు ఆలా అవుతూంటే నా పక్కనే ఎవరో పడుకుని నన్ను పట్టుకున్నట్టుగా అనిపించి ఉలిక్కిపడి లేవబోయాను." మళ్ళీ కాస్సేపాగి మొదలు పెట్టాడు వంశీ.

"ఉష్, లేవకు. ఇది నేనే." అది పద్మనాభం భార్య గొంతు.

"ఏమిటి? ఏం కావాలి నీకు?" నేను షాక్ తో అడిగాను.

"మరీ చిన్న పిల్లాడిలా మాట్లాడకు. నేను ఏం కావాల్సి వచ్చి నీ దగ్గరికి వచ్చానో నీకు తెలియదా?" గుసగుస గా అంది నా చెవిలో.

"చాల్లే నోర్ముయ్." నేను కోపంగా బెడ్ దిగి పోయాను. "పెళ్లయి ఒక కూతురు వున్నదానివి. పరాయి మగాడి దగ్గరికి దాని గురించి వస్తావా? నీకూ చెట్టంత మొగుడు వున్నాడు కదా."

"ఏంటి లాభం వాడు నాకు సుఖాన్నివ్వలేకపోయాక. వాడి మగతనం ఇలా నాలోకి వస్తుందో లేదో తెలియదు అంతా అయిపోతుంది. ఎంత కాలంగానో నన్ను సుఖపెట్ట గలిగిన మగాడి గురించి చూస్తున్నాను. రా నాకు సుఖాన్నిచ్చి నువ్వు కూడా అనుభవించు." తనూ బెడ్ మీదనుండి దిగి, నా దగ్గరికి వచ్చి నా మొహంలోకి చూస్తూ అంది. ఆ బెడ్ లైట్ కాంతిలో తను స్పష్టంగా కనిపిస్త్తూ వుంది.

"అదెప్పటికీ జరగదు. నువ్వు వెంటనే ఇక్కడినుండి వెళ్లకపోయావంటే నేను నీ మొగుడు రాగానే విషయం అంతా చెప్పేస్తాను." నేను కోపంగా అన్నాను.

"నా మొగుడు వారం వరకూ రాడు. కానీ నువ్వు నేను చెప్పినట్టుగా చెయ్యకపోతే ఇప్పుడే అందరికీ నువ్వు నన్ను రేప్ చెయ్యబోయావని చెప్తాను. ఆ సుఖం కోసం తెగించి నీ దగ్గరికి వచ్చినదాన్ని. ఆలా చెయ్యలేనా?" బెదిరింపుగా నా మొహంలోకి చూస్తూ అంది.

నేను నివ్వెరపోయాను. నాకేం చెయ్యాలో బోధపడలేదు. అన్నానే కానీ ఆ పద్మనాభం తో ఆ విషయం ఎలా చెప్పాలో అర్ధంకాలేదు. అంతే కాకుండా నేనొప్పుకోక పోతే ఆవిడ అంత పనీ చేస్తుందని అనిపించింది.

"నాక్కొంత సుఖం ఇచ్చి, నువ్వు కొంత సుఖం అందుకుంటే ఏ సమస్యా వుండదు. దీనికి ఎందుకింత ఆలోచన?" దగ్గరగా వచ్చి నన్ను గట్టిగ కౌగిలించుకుంటూ అంది.

"నేను ఇది కూడా నిజమే చెప్తున్నా. తనలా వచ్చి నన్నలా కౌగిలించుకున్న తరువాత నేను వేరే ఏ విషయం ఆలోచించ లేకపోయాను. బహుశా తనకి పెళ్ళికి ముందు కూడా ఆ విషయం లో మంచి అనుభవం వుండి ఉండాలి. రకరకాలుగా నేను తనని అనుభవించేలా చేసింది. సెక్స్ లో అంత కోరిక వున్న ఆమెని యాభైయేళ్ల పద్మనాభం సుఖపెట్టలేకపోవడంలో ఆశ్చర్యంలేదు.

పద్మనాభం వచ్చేవరకూ అక్కడే వుండి ఆ కుటుంబానికి అన్నిరకాలుగా అండగా ఉండాలని మరీ మరీ చెప్పి పంపించాడు అన్నయ్య. పద్మనాభం రావడానికి ఒక వారం పట్టింది. ఆ వారం రోజులు, నీకు ప్రత్యేకంగా చెప్పక్కర్లేదనుకుంటా. నన్నలా బ్లాక్ మెయిల్ చేసి నాతొ సెక్స్ చేయించుకుంది. నాకలా ఆ విషయంలో అనుభవం వచ్చింది."

"ఇదంతా నన్ను నమ్మమంటావా?" వంశీ మోహంలో జెన్యూన్ ఎక్స్ప్రెషన్ వంశీ చెప్తున్నది నిజమే అని చెప్తూన్నా అడిగింది తనూజ. అందులో నిజానికి నమ్మకపోవడానికి ఏమీ లేదు. అలాంటి ఆడదానికి వంశీలాంటి మగాడు కావాలనిపించడంలో ఆశ్చర్యం ఏమీ లేదు.

"మరోసారి పద్మనాభానికి అలాంటి అవసరమే వచ్చి మళ్ళీ నన్ను పంపమన్నాడు. అన్నయ్య నన్ను వెళ్ళమని బలవంతం చేసాడు. మామూలుగా అయితే చెప్పదలుచుకోలేదు. కానీ అప్పుడు అక్కడ ఏం జరిగిందీ అంతా చెప్పాసాను. నేను చెప్పినది నిజమో కాదో నువ్వు మీ బావని అడిగి తెలుసుకో. అప్పటివరకూ నువ్వు నన్ను నమ్మొద్దు."

"నో నువ్వు అబద్ధం చెప్తున్నావని నాకనిపించడం లేదు." దీర్ఘంగా నిట్టూరుస్తూ అంది తనూజ. "అలాంటి సెక్సువల్ మేనియాక్ లు వుంటారు."

"జరిగినదాంట్లో నా తప్పు ఉందని నాకు అనిపించలేదు. అందుకనే నీకు ప్రత్యేకంగా చెప్పలేదు. ఆమెతో శృంగారాన్ని నేను ఆనందించలేదు అని చెప్పలేను. కాకపోతే తప్పని పరిస్థితుల్లో మాత్రమే ఆలా చేసాను."

"ఓకే" తలూపింది తనూజ. "ఎనీహౌ ఆ విషయం నువ్వు ఇంకెవరికన్నా చెప్పవా?" అడిగింది.

"ఇంక ఎవ్వరికీ ఆ విషయం ఎట్టిపరిస్థిల్లోనూ చెప్పొద్దని నా దగ్గర మాట తీసుకున్నాడు అన్నయ్య. ఆ మాట తప్పి, నేను నీకు చెప్పాల్సి వచ్చింది." విచారంగా అన్నాడు వంశీ. "అన్నయ్యకి ఆ పద్మనాభం చాలా మంచి ఫ్రెండ్. అతనికి అలాంటి భార్య దొరికినందుకు అన్నయ్య చాలా విచార పడ్డాడు."

"ఐ యాం సారీ. నేనూ నిన్ను ఆలా చెప్పమని బలవంతపెట్టకుండా ఉండాల్సింది." విచారంగా అంది తనూజ.

"అసలు నా మీద నీకలాంటి అనుమానం ఎందుకు వచ్చింది?" ఆశ్చర్యంగా అడిగాడు వంశీ.

తన క్లోజ్ ఫ్రెండ్ ప్రతిమ చెప్పిన విషయం చెప్పింది తనూజ. "రాత్రి నిద్రపోవడానికి ట్రై చేస్తూంటే తట్టింది నాకు. ఇంతకూ ముందే అనుభవం లేకపోతే నువ్వలా చెయ్యలేవూ అని."

"ఆల్రైట్. నీ అనుమానం తీరింది కదా." నవ్వాడు వంశీ.

అంతలో సడన్గా తనకి వంశీ తో ముందురోజు అనుభవం గుర్తుకు వచ్చింది తనూజాకి. నిజానికి ఎట్టి పరిస్థితుల్లోనూ పెళ్ళికి ముందు ఆ అనుభవం మరోసారి వద్దనుకుంది. వంశీకి ఎలా వుందో తెలియదు కానీ తనకి మాత్రం వళ్లంతా ఆ సుఖం కోసం పీకేస్తోంది.

"ఇంక వెళదామా? పొలంలో చాలా పనివుంది. నువ్వలా అన్నవని, ఆ పనంతా పక్కన పెట్టి నీతో మాట్లాడడానికి ఇలా వచ్చాను."బెడ్ మీద నుండి దిగినిలబడి అన్నాడు వంశీ.

తనూ కిందకి దిగింది తనూజ. ఏం చేస్తూందో అర్ధం అయ్యేలోపు తలుపులు గడియపెట్టి, వంశీ దగ్గరికి వచ్చి గట్టిగా కౌగలించుకుని అతని పెదవుల మీద ముద్దు పెట్టింది. ఆ తరువాత అంత క్రితంరోజు మాదిరిగానే జరిగింది. నిజానికి ఆల్రెడీ ఒకళ్ళ శరీరానికి ఒకళ్ళు అలవాటు పడ్డం వల్ల, ముందురోజుకన్నా కూడా ఎక్కువ సుఖమే అనుభవించారు.

చాప్టర్-5

"ఉదయాన్నే విషయాలన్నీ మాట్లాడతానన్నావు. ఇప్పటివరకూ కనిపించనే లేదు. వంశీ తో ఫ్రెండ్షిప్ అయ్యాక నీకు నేను కనిపించకుండా పోయాను." నిష్టూరంగా తనూజ మొహంలోకి చూస్తూ అన్నాడు మదన్.

"సారీ బావా. ఉదయాన్నే అలా పొలంలోకి వెళ్ళాను. నేను తిరిగి వచ్చేసరికి నువ్వు లంచ్ చేసి పడుకున్నావు. నిన్ను డిస్టర్బ్ చెయ్యడం ఎందుకులే అని ఊరుకున్నాను."

కాస్సేపటి క్రితమే మదన్ రూమ్ లోకి వెళ్ళింది తనూజ.

"సరే ఇప్పుడు ప్రస్తుత పరిస్థితిని ఎలా తీసుకోవాలి? తనేమో ఆ చిట్టిరాణి తన శరీరంలోకి ప్రవేశించేసింది అంటోంది." మళ్ళీ ఆందోళన మొదలైంది మదన్ లో.

"ఆ రోజు ఆ చిట్టిరాణి ని మామిడి చెట్టు మీద చూడడం అయినా, తరువాత తన ముందుకి వచ్చిందని అన్నా, ఈ రోజు అది తన శరీరంలోకి ప్రవేశించిందని చెప్తూన్నా, అన్నీ కూడా తన భ్రమలు మాత్రమే కానీ నిజం కాదు." కాస్త ఆగి మళ్ళీ మదన్ ఎదో అనబోయేలోగా అంది. "అలాని అది ప్రమాదకరం కాదని మాత్రం చెప్పలేను."

"చాల చిత్రంగా మాట్లాడుతున్నావు. ఒక పక్క అవి భ్రమలు అంటూనే, ప్రమాదకరం అంటున్నావు." చిరాగ్గా అన్నాడు మదన్.

"కొన్ని సందర్భాల్లో భ్రమలే వాస్తవాలకన్నా ఎక్కువ ప్రమాదకరం" కుర్చీలో అడ్జస్ట్ అవుతూ అంది తనూజ. "నా దృష్టిలో త్వరలోనే తనలో స్ప్లిట్ పెర్సనాలిటీ ప్రాబ్లెమ్ స్టార్ట్ అవుతుంది. అంటే తను చిట్టిరాణిలా బిహేవ్ చెయ్యడం ప్రారంభిస్తుంది."

"అలా కాకుండా మనం ఆపలేమా?"

"ముందు ఆ స్ప్లిట్ పర్సనాలిటీ ఏమిటో బయటపడనివ్వడం మంచిది. అప్పుడు డీల్ చెయ్యడమే తేలిక. సప్రెస్ చెయ్యడానికి ట్రై చేస్తే ఇంకా ఎక్కువ ప్రాబ్లమేటిక్ కావచ్చు."

"ఏమిటో చాలా ఆందోళనగా వుంది నాకు. ఏం చెయ్యాలో బాధపడడం లేదు."

"కంగారు పడి మనం చెయ్యగలిగినది ఏమీ లేదు బావా. ముందు ఆ సమస్య పూర్తిగా బయటపడనీ. నా వల్ల కాదనిపిస్తే నాకు తెలిసిన చాలా మంది సైకాలజిస్టులు, ఇంకా సైకియాట్రిస్టులు వున్నారు. ఈ సమస్యనుండి తనని పూర్తిగా బయటపడేలా చేసే పూచీ నాది." ధైర్యం చెప్తూ అంది తనూజ.

మదన్ ఇంకా ఎదో మాట్లాడబోతూ ఉండగా ఆ రూమ్ లోకి వచ్చాడు వంశీ. "సుస్మిత బయటకి ఎక్కడికో వెళ్లినట్టుగా వుంది. ఎక్కడికి వెళుతూందో నీకేమన్నా చెప్పిందా?" మదన్ ని అడిగాడు.

"లేదే. అయినా ఈ వూరిలో తనకెవరూ తెలియదు. ఎక్కడికి వెళుతుంది." ఆశ్చర్యంగా అన్నాడు మదన్.

"కిందకెళ్ళి అక్కని అడిగి చూద్దాం. తనకేమైనా చెప్పి వెళ్ళిందేమో." తనూజ అంది.

తరువాత అందరూ వంటింట్లో పనిచేసుకుంటూన్న వనజ దగ్గరికి వచ్చారు.

"ఆ రోజు తనని ఊళ్లోకి తీసుకెళ్లి మనకి తెలిసిన వాళ్ళని కొంతమందిని పరిచయం చేశాను. అలాగే ఒక రెండు టెంపుల్స్ కి కూడా వెళ్ళాం. బహుశా ఆ టెంపుల్స్ కి వెళ్లి ఉంటుంది. తనకి అంతసేపూ ఇంట్లోనే కూచుంటే బోర్ కొడుతుంది కదా." వనజ అంది.

"కానీ ఎవరికీ చెప్పకుండావెళ్లడమే ఆశ్చర్యంగా వుంది. తనెక్కడికి వెళుతున్నది ఎవరికో ఒకరికి చెప్పాలికదా. అందులోనూ తన మానసిక ఆరోగ్యపరిస్థితి కూడా అంత బాగోలేదు." చిరాగ్గా అన్నాడు మదన్.

వనజ ఎదో అనబోతూ ఉండగా అక్కడికి వచ్చింది సుస్మిత. అంత చిరాకుగా ఉన్నమదన్ కి సుస్మితని చూడగానే మనసు ప్రశాంతంగా అయిపొయింది.

"దేవిగారు ఎవరికీ చెప్పకుండా వెళ్లిపోయారేమిటి? ఇంతకీ ఎక్కడికి వెళ్లి వస్తున్నారేమిటి?" వెటకారంగా అడిగాడు మదన్.

ఆ ప్రశ్న వినగానే అయోమయంగా, ఎదో గుర్తుచేసుకోవడానికి ప్రయ్సత్నిస్తున్నట్టుగా అయిపోయింది సుస్మిత మొహం.

"ఇంక ఎక్కడికి వెళ్లి ఉంటుంది? ఆ టెంపుల్స్ కే వెళ్లి ఉంటుంది." వనజ అంది.

"అవును. ఆ టెంపుల్స్ కే వెళ్ళాను." తలూపుతూ అంది సుస్మిత. కానీ ఆమె మొహం ఎదో అయోమయంగానే వుంది. 

"ఆలా ఆ కుర్చీలో కూచో. అందరితోపాటుగా నీకూ కాఫీ ఇస్తాను." వనజ అంది.

"లేదు. నాక్కొంచెం హెడేక్ గా వుంది. నేను నా రూంలోకి వెళ్ళిపోతాను." ఆలా అన్నాక ఇంక వనజ చెప్పేది వినకుండా అక్కడనుండి వెళ్ళిపోయింది సుస్మిత.

"తన ప్రవర్తన కొంచెం చిత్రంగా లేదూ?" తనూజ కి, వంశీ కి, ఇంకా మదన్ కి కాఫీ కప్పులు ఇస్తూ అంది వనజ.

"అవును. కొంచెం చిత్రంగానే వుంది." కొంచెం ఆందోళనగానే అన్నాడు మదన్.

వాళ్ళలా మాట్లాడుతూ ఉండగా అక్కడికి ముకుందం వచ్చాడు. "సమయానికి వచ్చారు. వచ్చి కూచోండి. మీకూ కాఫీ ఇస్తాను." మళ్ళీ గ్యాస్ స్టవ్ దగ్గరికి వెళుతూ అంది వనజ.

"ఈ రోజు మన తోటలోకి వచ్చింది సుస్మిత." వనజ ఇచ్చిన కాఫీని అందుకుంటూ అన్నాడు ముకుందం.

"వాట్? సుస్మిత మన తోటలోకి వచ్చిందా?" అదిరిపడుతూ అడిగాడు వంశీ.

"అదేకదా చెప్తున్నది. అంతేకాదు తానెక్కడైతే చిట్టిరాణిని చూశానని చెప్పిందో అక్కడే కనిపించింది నాకు. నేను పిలుస్తున్నావినిపించనట్టుగా బయలుదేరి వచ్చేసింది అక్కడనుండి. తన వెనకే వచ్చాను నేను. తరువాత ఆలా వచ్చి తను చిట్టిరాణి ఇంట్లోకి వెళ్ళింది."

"ఏం మాట్లాడుతున్నావు నువ్వు? చిట్టిరాణి ఇంట్లోకి తనెందుకు వెళ్తుంది?" అరిచినట్టుగా అన్నాడు మదన్. ఇదంతా చాలా షాకింగా వుంది తనకి.

"ఎందుకు వెళుతుందంటే నేనేం చెప్పగలను? నేను చూసింది చెప్పాను అంతే." ముకుందం అన్నాడు. తమ్ముడి పరిస్థితి తనకి బాధాకరంగా వుంది. కానీ ఏం చేయలేకపోతున్నాడు.

"సుస్మితా, దీనికి ఏమంటావ్? మనం ఇప్పుడు ఏం చెయ్యాలి?" ఆందోళనగా సుస్మిత మొహంలోకి చూస్తూ అడిగాడు మదన్.

"ఇదీ ఒకందుకు మంచిదే బావా. ఆ స్ప్లిట్ పెర్సనాలిటీ ఎక్సపోజ్ అవుతున్నట్టుగా వుంది. అది అంతో ఇంతో ఎక్సపోజ్ అయితేనే దానితో మనకి డీల్ చెయ్యడానికి అవుతుంది." తనూజ అంది.

"ఈ పనికిమాలిన కబుర్లు ఆపి తనని ఎప్పటికి నీకు పూర్తిగా బాగుచెయ్యడం అవుతుందో చెప్పు. ఒకవేళ నీ వల్ల కాదు అంటే చెప్పు వేరే ఇంకెవరిదగ్గరికైనా తీసుకెళతాం." వనజ అంది.

"మీరెంత ఫేమస్ సైకాలజిస్ట్ లేదా సైకియాట్రిస్ట్ దగ్గరికి తీసుకెళ్లినా అతను కూడా ఈ సమస్యని వెంటనే తీర్చేలేడు. దీనికి పట్టాల్సిన సమయం పడుతుంది. నా ప్లాన్ నాకుంది. నేను తనని పూర్తిగా నయం చేయగలనని కాన్ఫిడెంట్ గా వున్నాను. మీరు నాకు ఛాన్స్ ఇవ్వాలి అంతే." తనూజ అంది.

"నేను నీకు పూర్తి ఛాన్స్ ఎప్పుడో ఇచ్చాను. అంతే కాకుండా నీ మీద నాకు నమ్మకం కూడా వుంది. ఇంతకీ నీ నెక్స్ట్ స్టెప్ ఏమిటన్నది చెప్పు?" మదన్ అడిగాడు.

"మొట్టమొదటగా చెయ్యాల్సినది, సుస్మితకి తానొక సైకలాజికల్ ప్రాబ్లెమ్ తో బాధపడుతూందని తెలిసేలా చెయ్యడం. తన సహకారం లేకుండా తనలోని స్ప్లిట్ పెర్సనాలిటీని క్యూర్ చెయ్యడం అవ్వదు. నా అభిప్రాయం ప్రకారం తనలోని స్ప్లిట్ పెర్సనాలిటీ త్వరలోనే పూర్తిగా ఎక్సపోజ్ అవుతుంది. అప్పటికి మనం తనని ట్రీట్మెంట్ కి సిద్ధం చెయ్యాలి." 

"ఇప్పటికే నువ్వు తానొక మానసిక సమస్య తో బాధపడుతోంది అని అర్ధమయ్యేలా చెయ్యాల్సింది." ముకుందం అన్నాడు.

“తనని మామూలు మాటలతో, తానొక సైకలాజికల్ పేషెంట్ ని అనుమానం రాకుండా ట్రీట్ చేద్దాం అనుకున్నాను. అది సాధ్యం కాదని తేలిపోయింది. ఇంక తను బాధపడ్డా విషయం అర్ధమయ్యేలా చెప్పక తప్పదు."

"ఆల్రైట్ నేను అంగీకరిస్తున్నాను. నువ్వు బావుందనిపించినట్టుగా చెయ్యి." మదన్ అన్నాడు.

"ముఖ్యంగా నీకు చెప్పేది. తనమీద నువ్వెంత మాత్రం కోపం, చిరాకు చూపించకు. మనమంతా ముఖ్యంగా గుర్తువుంచుకోవాల్సినది. తననొక సైకలాజికల్ పేషెంట్ గా మనమెవరం చూడకూడదు. తాను చాలా చిన్న సమస్యతో బాధపడుతోందన్నట్టుగానే మనం ఉండాలి."

"తప్పకుండా అలాగే." మదన్ తలూపాడు.

"తనెక్కడికి వెళ్లినా ఆపొద్దు. కానీ తను ఏం చేస్తూంది అన్నది మాత్రం జాగ్రత్తగా గమనిస్తూండాలి. ఈ బాధ్యత నేనే తీసుకుంటున్నాను. తనని అనుక్షణం నీడలా కనిపెట్టి వుంటాను."

"థాంక్ యూ వెరీ మచ్." అనకుండా ఉండలేకపోయాడు మదన్.

"బావా...." కోపంగా చూసింది మదన్ వైపు తనూజ.

"మరిచిపోయి చెప్పాను. క్లోజ్ ఫ్రెండ్స్ మధ్య థాంక్స్ లు వుండకూడదు." నవ్వాడు మదన్.

"ఒకే. ఇప్పుడే సుస్మిత రూమ్ లోకి వెళ్లి తనతో మాట్లాడదాం. ఈ విషయంలో ఆలస్యం వద్దు." కుర్చీలోనుంచి లేచింది తనూజ కాఫీ కప్పులో లాస్ట్ సిప్ తీసుకుని టేబుల్ మీద పెడుతూ.

"అలాగే చేద్దాం." మదన్ కూడా కుర్చీలోనుంచి లేచాడు. తను కాఫీ సగం తాగి కప్పు టేబుల్ మీద ఎప్పుడో పెట్టేసాడు. తక్కిన ముగ్గురూ కూడా ఫినిష్ చేసిన కాఫీ కప్పులు డైనింగ్ టేబుల్ మీద పెట్టి పైకి లేచారు. 

అందరూ అక్కడినుండి వెళదామనుకుంటూన్న సమయంలో సుస్మిత అక్కడికి వచ్చింది.

" మేమే నీ దగ్గరికి వద్దాం అనుకుంటూండగా నువ్వే వచ్చావు." మదన్ అన్నాడు.

"మీరే నా దగ్గరికి వద్దామనుకుంటున్నారా, దేనికి?" ముఖం చిట్లించి ఆశ్చర్యంగా అడిగింది సుస్మిత.

"మనం హాలులో కూచుని మాట్లాడుకోవడం బావుంటుంది."వంశీ అన్నాడు.

"మీరంతా అక్కడకి పదండి. సుస్మితకి నేను కాఫీ తీసుకుని వస్తాను." వనజ అంది.

వనజ గ్యాస్ స్టవ్ దగ్గరికి నడిస్తే, తక్కిన అందరూ హాల్ లోకి నడిచారు.

&

"మేమందరం నీ శ్రేయోభిలాషులం, నీ మంచికోరుకునే వాళ్ళం అని నువ్వు నమ్ముతున్నావా?" అందరూ హాల్ లో సెటిల్ అయ్యాక, సుస్మితని అడిగింది తనూజ.

"మీకన్నా నా మంచి కోరుకునే వాళ్ళు ఎవరు వుంటారు? అయినా ఇదేమి ప్రశ్న?" ఆశ్చర్యంగా అడిగింది సుస్మిత.

"మా అందరి అభిప్రాయంలో నువ్వొక సైకలాజికల్ ప్రాబ్లెమ్ తో బాధపడుతున్నావు. దానికి అట్టే ఆలస్యం కాకుండా ట్రీట్మెంట్ చెయ్యాలి. నువ్వు అంగీకరిస్తే నీ ప్రాబ్లమ్ ని సాల్వ్ చెయ్యడం చాలా ఈజీ అవుతుంది." తనూజ అంది

"నేను ఏ సైకలాజికల్ ప్రాబ్లెమ్ తో బాధపడడం లేదు. నేను మానసికంగా చాలా ఆరోగ్యంగా వున్నాను." కోపంగా అంది సుస్మిత.

"నువ్వు కోపం తెచ్చుకోకుండా లాజికల్ గా ఆలోచించు. అసలు దెయ్యాలు, భూతాలూ ఉన్నాయా? అలాంటిది చిట్టిరాణి దెయ్యంగా మారి నీకు కనిపించిందని ఎలా అంటావు?" 

"మరి నాకు కనిపించిన చిట్టిరాణి ఎవరు?" కోపంగా అడిగింది సుస్మిత.

"నువ్వు మానసిక భ్రమకి లోనయ్యావు. దటీజ్ హల్యూసీనేషన్. నువ్వేదో కారణం వాళ్ళ ఆ చిట్టిరాణి గురించి బాగా ఆలోచించడం వల్ల అలా జరిగింది. అంతే కానీ నువ్వక్కడ ప్రత్యేకంగా ఏమీ చూడలేదు."

"భ్రమకి, వాస్తవానికి తేడా తెలియని స్థితి లో లేను." అదే కోపంతో అంది సుస్మిత. "నేనేం చిట్టిరాణి గురించి బాగా ఆలోచించడం వల్ల అలా జరగ లేదు."

"ప్లీజ్ సుస్మితా. మేం చెప్పేది అర్ధం చేసుకో. దయ్యాలు భూతాలు లేవు. నువ్వు అంగీకరిస్తేనే నీకు ట్రీట్మెంట్ చెయ్యడానికి వీలవుతుంది." తనూజ అనునయంగా అంది.

"నేను చెప్పేది మీరంతా ఎందుకు అర్ధం చేసుకోరు?" కుర్చీలోనుంచి ఆవేశంగా, కోపంగా పైకి లేచింది సుస్మిత. "అక్కడ మామిడి చెట్టుమీద మాత్రమే కాదు. నేను ఈ ఇంట్లో కూడా ఆ చిట్టిరాణి ని చూసాను. నిజానికి...నిజానికి..." కాస్త ఆగి అంది మళ్ళీ. "అది నాలో ప్రవేశించేసింది. అదిప్పుడు నా వంట్లోనే వుంది.”

తనూజ ఇంక ఎదో మాట్లాడబోతూండగా మదన్ తనని ఆగమని చెప్పి సుస్మిత దగ్గరగా వచ్చి తన భుజాలచుట్టూ కుడిచేతినివేసి దగ్గరికి తీసుకున్నాడు. "నీ మీద నాకున్న ప్రేమని నువ్వు నమ్ముతున్నావా?" అని అడిగాడు.

"హండ్రెడ్ పర్శంట్ నమ్ముతున్నాను. అయినా అది నువ్వు నన్ను అడగాలా?" చిరాగ్గా అంది సుస్మిత.

"నీకు నామీద వున్న ప్రేమ కూడా అంతే నిజం కదా."

"ఈ పిచ్చి ప్రశ్నలు ఆపుతావా? నీ మీద ఎంత ప్రేమలేకపోతే నిన్నే వెతుక్కుంటూ ఇక్కడికి వస్తాను?" ఇంకా చిరాకు పడుతూ అంది.

"అయితే నువ్వు మేము చెప్పింది నమ్మాలి. ఈ ట్రీట్మెంట్ కి అంగీకరించాలి." ధృడంగా అన్నాడు మదన్.

"కానీ మదన్....." ఎదో చెప్పబోయింది సుస్మిత.

"నో వే. నా మీద నీకు, నీ మీద నాకు వున్న ప్రేమ నిజమే అయితే నువ్వుఇది కాదనకూడదు. అంతే." అంతే ధృడత్వంతో అన్నాడు మదన్.

"ఆల్రైట్. సరే అయితే." ఒక హెల్ప్లెస్స్ ఎక్స్ప్రెషన్ తో తలూపుతూ అంది సుస్మిత. "ఇంతకీ ఏ ట్రీట్మెంట్? ఎవరు నాకు ఆ ట్రీట్మెంట్ ఇవ్వబోతున్నారు?" మళ్ళీ తన కుర్చీలో కూలబడుతూ అంది సుస్మిత.

"ఇంకెవరు? ద గ్రేట్ సైకాలజిస్ట్ తనూజగారే నీకా ట్రీట్మెంట్ ఇవ్వబోయేది." సుస్మిత కి కాఫీ కప్పు అందిస్తూ అంది అప్పుడే అక్కడకి వచ్చిన వనజ.

"నిజంగానా? ఇంతకీ ఎప్పుడు ఇవ్వబోతున్నారు మీరు నాకు ట్రీట్మెంట్?" కాఫీని సిప్ చేస్తూ అడిగింది సుస్మిత తనూజ మొహంలోకి చూస్తూ.

"నా అభిప్రాయంలో నీలో స్ప్లిట్ పెర్సనాలిటీ డెవలప్ అవుతూంది. అది కొంచెం బలపడగానే నా ట్రీట్మెంట్ ప్రారంభిస్తాను. అదింకా నీలో ఇనిషియల్ స్టేజి లోనే ఉందని నాకనిపిస్తూంది." తనూజ చెప్పింది.

"నేను ఈ స్ప్లిట్ పర్సనాలిటీ, ఇంకా మల్టిపుల్ పర్సనాలిటీలగురించి కొంచెం విన్నాను. కానీ నాలో స్ప్లిట్ పెర్సనాలిటీ డెవలప్ అవుతూందని నీకెందుకు అనిపించింది?" భృకుటి ముడేసి ఆశ్చర్యంగా అడిగింది సుస్మిత.

"ఈ రోజు నువ్వు వూళ్ళో ఎక్కడెక్కడికి వెళ్ళావో కొంచెం ఆలోచించుకుని చెప్పు." తనూజ అంది.

కిందపెదవిని పలువరసల మధ్య బిగించి దీర్ఘంగా ఆలోచనలో ఆగిపోయింది. "ఏమో నాకు గుర్తుకు రావడం లేదు." కాస్సేపటితరువాత పెదవిని రిలీజ్ చేస్తూ అంది.

"నువ్వు మొదట తోటలో ఆ రోజు చిట్టిరాణి ని చూసాననుకున్న చోటికి వెళ్లవు. తరువాత దారిలో చిట్టిరాణి ఇంట్లోకి వెళ్ళావు." తనూజ అంది.

"నేను అక్కడే వుండి గమనించాను. నువ్వు పదినిమిషాలు అలాగా చిట్టిరాణి ఇంట్లో వున్నావు. తోటలోను, ఇంక చిట్టిరాణి ఇంట్లో కి వెళ్తూ వుండగానూ కూడా నిన్ను నేను పిలిచాను. నువ్వు వినిపించుకోనట్టుగా వచ్చేసావు." ముకుందం అన్నాడు.

"మై గాడ్! నేనెందుకు ఆలా చేసాను?" గొంతు కొంచెం వణుకుతూ ఉంటే అంది సుస్మిత.

"దటీజ్ స్ప్లిట్ పెర్సనాలిటీ. కొన్ని కారణాల వల్ల నువ్వు చిట్టిరాణి గురించి బాగా ఆలోచించావు, ఆలోచిస్తున్నావు కూడా. దానితో కొన్ని సందర్భాల్లో నీకు తెలియకుండానే చిట్టిరాణిగా మారిపోతున్నావు. చిట్టిరాణి గా నువ్వు చేసినవేవీ నువ్వు సుస్మితగా వున్నప్పుడు నీకు గుర్తుకు రావు. అలాగే నువ్వు చిట్టిరాణిగా వున్నప్పుడు నీకు సుస్మితనన్నవూహ కూడా ఉండదు. స్ప్లిట్ పెర్సనాలిటీ సాధారణంగా ఇలాగే ఉంటుంది. కానీ కొన్ని సందర్భాల్లో మెయిన్ సబ్జెక్టు కి కూడా స్ప్లిట్ పెర్సనాలిటీ గురించి తెలిసి దానితో పరిచయం కూడా ఏర్పడుతుంది."

"వినడానికే నాకు చాలా భయంగా వుంది." మరోసారి గొంతు వణికింది సుస్మితకి.

"నేనుండగా నీకు భయమేమీ అవసరం లేదు." సుస్మిత కుర్చీ వెనక్కి వచ్చి తన మెడచుట్టూ రెండు చేతులూ వేసి అంది తనూజ. "నీ సమస్య పూర్తిగా తీర్చేవరకూ నేనిక్కడనుండి వెళ్ళేదే లేదు."

సుస్మిత కూడా కుర్చీలోనుంచి లేచి, తనూజ చుట్టూ చేతులు వేసి అంది. "నీలాంటి క్లోజ్ ఫ్రెండ్ నాకుండగా నేను దేనికైనా ఎందుకు భయపడతాను?"

"ఇక్కడ నేనొక్క విషయం చెప్పాలనుకుంటున్నా" వంశీ సడన్ గా అన్నాడు.

"ఇక్కడ ఎవరు ఏం చెప్పాలనుకున్నానిర్మొహమాటంగా చెప్పొచ్చు. ముందు పెర్మిషన్ తీసుకోఅక్కరలేదు." మదన్ అన్నాడు చిరునవ్వుతో.

"ఒకవేళ చిట్టిరాణి దెయ్యంగా వుంది అనుకున్నా, అది ఆ తోటని వదలి ఈ ఇంట్లోకే వచ్చేసింది, ఇంకా చెప్పాలంటే నీలోకే వచ్చేసింది. ఇంక మదన్ కి ఆ తోటలోకి రావద్దని కండిషన్ దేనికి? నేను, అన్నయ్య మేమిద్దరమే పొలంలో పనులన్నీ చూసుకోలేక చాలా ఇబ్బంది అయిపోతూంది." వంశీ అన్నాడు.

"వంశీ చెప్పింది నిజమే. మేమిద్దరమే పొలంలో అన్నిపనులూ చూసుకోలేకపోతున్నాము. వీడేమో హాయిగా ఇంట్లో రెస్ట్ తీసుకుంటున్నాడు." ముకుందం అన్నాడు.

"అయితే సరే. తనింక తోటలోకి, పొలంలోకి వెళ్లొచ్చు." సుస్మిత అంది. "కాకపోతే ఆ మామిడి చెట్టు దగ్గరికి మాత్రం వెళ్ళకు." 

"నిజంగా బ్రతికించావ్!" మదన్ అన్నాడు. "నేను ఈ నిమిషం కోసమే ఎదురు చూస్తున్నాను."

తరువాత మరికాస్సేపు మాట్లాడుకున్నారు వాళ్లంతా, ఆ కుర్చీలు ఖాళీ చేసి వెళ్ళబోయేముందు.

&

అప్పుడు ఉదయం పది గంటల సమయం. పదిరోజుల తరువాత మళ్ళీ తోటలోకి, ఇంకా పొలంలోకి వెళుతూ ఉంటే అంత డిప్రెస్సివ్ మూడ్ లోనూ కొంత హ్యాపీగా అనిపించింది మదన్ కి. ఇలా ఇల్లు దాటి పది అడుగులువేసాడో లేదో నాగరాజు ఎదురొచ్చాడు. సరిగ్గా మదన్ కి ఎదురుగా వచ్చి ఆగాడు.

"చిట్టిరాణి నాకు ఏ ఫోన్ చెయ్యలేదు. చేస్తే నీకు చెప్తాను." చిరాగ్గా అన్నాడు మదన్.

"చిట్టిరాణి నీకు ఇంక ఏ ఫోన్ చెయ్యదు. అందుకు అవకాశంలేదు." అన్నాడు వాడు.

"ఏమిటి వాగుతున్నావు?" గుండె వేగం పెరుగుతూ ఉంటే అడిగాడు మదన్.

"నువ్వెంత వెంటపడ్డా ప్రేమించలేదని మధనపడి నదిలోకి దూకి ఆత్మహత్య చేసుకుంది. తన తల్లికి కలలో కనిపించి చెప్పింది. అంతేకాదు తను మీ తోటలో ఆ పెద్ద మామిడి చెట్టు వుందే దానిమీద ఉంటున్నానని చెప్పింది."

"చనిపోయిన తరువాత ఆలా ఎలా ఉంటుంది?"

"తను దెయ్యంగా మారిపోయింది."

"పిచ్చి పిచ్చిగా వాగకు. నాకు ఇలాంటి దెయ్యాలు, భూతాలూ లాంటి వాటిమీద నమ్మకం లేదు." లోపల మనసంతా భయంతో నిండిపోయినా, బయటకి చిరాగ్గా అన్నాడు మదన్. సుస్మిత, చిట్టిరాణి ఆ మామిడి చెట్టు మీద ఉందని చెప్పింది. ఇక్కడ కలలో చిట్టిరాణి వాళ్ళ అమ్మకి ఆ మామిడి చెట్టుమీద వుంటున్నాననే చెప్పింది. ఇది కేవలం కాకతాళీయమేనా?

"నువ్వు చిట్టిరాణిని ప్రేమించలేదని మాకెవరికీ కోపంలేదు. తనని ప్రేమించని వాళ్ళని ప్రేమించమని వెంటపడే హక్కు ఎవరికీ లేదు. కానీ చిట్టిరాణి నీ మీద ఇప్పుడు చాలా కోపంగా వుంది. నిన్ను ముప్పుతిప్పలూ పెట్టి నానా హింసలూ పెడతానని కూడా వాళ్ళమ్మకి చెప్పింది. కాబట్టి నువ్వు జాగ్రత్తగా వుండు." హెచ్చెరికగా చూస్తూ అన్నాడు నాగరాజు.

"సరే, ఉంటాలే." ఇంకా ఏం అనాలో తెలియక చిరాగ్గా అని అక్కడనుండి కదలబోయాడు మదన్.

"నువ్వు పొలంలోకి వెళ్ళబోతున్నట్టున్నావ్. ఆ మామిడి చెట్టు దగ్గరికి మాత్రం వెళ్ళకు. నేను అక్కడికి వెళ్లి చూసాను. నాకు చిట్టిరాణి కాలి మువ్వల సవ్వడి అక్కడ వినిపించింది. తను నిజంగానే ఆ మామిడి చెట్టుమీద వుంది.

ఏం మాటలాడకుండా ముందుకే నడిచాడు మదన్. సుస్మిత, నాగరాజు ఇద్దరూ ఆలా చెప్పినా, ఆ రెండు రోజులూ సుస్మిత, తనూ కలిసి మాట్లాడుకున్న చోటికే స్ట్రెయిట్ గా వెళ్ళాడు.

అక్కడేదో కొంచెం ఓపెన్గా వుండి, ఏవో రెండు మూడ్ పెద్ద రాళ్లు కూచోడానికి వున్నా, అక్కడ తోట చాలా దట్టంగానే వుంది. చీకటి పడ్డాక అక్కడ నిజంగానే దెయ్యాలు, భూతాలూ వున్నట్టుగా అనిపించడంతో ఆశ్చర్యం లేదు. ఆ చీకట్లో, ఆ ఎన్విరాన్మెంట్లో, చిట్టిరాణి గురించి బాగా అలోచించి ఉండడంవల్ల తనలా తనకి తెలీకుండానే ఇమాజిన్ చేసుకుంది. అదే తనూజ చెప్తూన్న స్ప్లిట్ పెర్సనాలిటీకి ఫౌండేషన్ అయింది. అంతకన్నా మరేం కాదు.

కూతురు కనిపించకుండా పోయిన తరువాత బాగా బాధ పడి ఉండడం వల్ల చిట్టిరాణి తల్లికి అటువంటి కల వచ్చి ఉంటుంది. చిట్టిరాణి తను ఈ మామిడి చెట్టుమీద ఉంటున్నానని వాళ్ళమ్మకి కలలో చెప్పడం కేవలం కాకతాళీయం. ఆ పెద్ద మామిడి చెట్టుమీద చూస్తూ ఉంటే నవ్వు వచ్చింది మదన్ కి. అలాగే నాగరాజు గాడు కూడా ఆ అందెల సవ్వడి కేవలం తనకి తెలియకుండానే ఇమాజిన్ చేసుకున్నాడు. చిట్టిరాణి వాళ్ళమ్మ కి తను ఈ మామిడి చెట్టుమీద ఉంటున్నానని చెప్పిందని చెప్పిన తరువాత ఇక్కడ వుండేవుంటుందని అనుకుంటూ వచ్చాడు. సో, అలాంటి హల్యూసీనేషన్ కి సబ్జెక్ట్ అయ్యాడు. అంతకన్నా మరేం కాదు. తనకి చిట్టిరాణి పెట్టుకునే మువ్వల పట్టీల గురించి బాగా తెలుసు. తను చాలా దూరంలో ఉండగానే తానొస్తున్నట్టుగా చాటి చెప్పేవి అవి.

మరొకసారి చిరునవ్వు తన పెదవుల మీదకి ఉబికి రాబోతూండగా జరిగిందది. మదన్ హృదయాన్ని షాక్ తో నింపేస్తూ అందెల సవ్వడి వినిపించింది. కచ్చితంగా చిట్టిరాణి పెట్టుకునే పట్టీల మువ్వల శబ్దమే. అందులో సందేహంలేదు. కంగారుగా చుట్టూ తిరిగి చూసాడు. ఎవ్వరూ లేరు.

"బావా....." అది చిట్టిరాణి గొంతే. తనని పిలుస్తోంది. ఆ గొంతు వినిపించిన వైపు చూసాడు. దట్టమైన చెట్లమధ్య ఎవరూ కనిపించడం లేదు.

"చిట్టిరాణీ....." మదన్ గొంతు కొంచెం గా వణికింది ఆలా అంటున్నప్పుడు.

"నిన్నిక్కడికి రావద్దని సుస్మిత చెప్పినా కూడా ఎందుకు వచ్చావు?"

వంశీ గొంతువిని వెనక్కి తిరిగాడు మదన్.

"నువ్వెప్పుడూ వచ్చావు?"

"ఇప్పుడే వచ్చాను. నువ్వు పొలంలోకి వస్తానన్నావు. కానీ రాలేదు. ఇక్కడికే వచ్చివుంటావేమోనన్న ఆలోచనతో వచ్చాను. నా అనుమానం నిజం అయింది." వంశీ అన్నాడు.

"వంశీ...." గొంతు చిన్నగా వణుకుతూ ఉండగా అన్నాడు మదన్. "నేను చిట్టిరాణి పట్టీల మువ్వల శబ్దం విన్నాను. తన గొంతు కూడా. తను నన్ను బావా అని పిలిచింది. నన్ను తనెప్పుడూ అలాగే కదా పిలుస్తుంది."

"ఆ మువ్వల శబ్దం నేనూ విన్నాను ఇక్కడ. సుస్మిత అబద్ధం చెప్పడం లేదు. తను ఆ రోజు చిట్టిరాణిని నిజంగానే ఇక్కడ చూసింది. తను ఈ మామిడి చెట్టుమీదే వుంది." వంశీ అన్నాడు. "కాబట్టి నీక్కలిగిన ఆ అనుభవం నిజమే. నీ భ్రమ కాదు."

"కానీ సుస్మిత చెప్పిన దాని ప్రకారం తను తన శరీరం లోకి ప్రవేశించేసింది కదా. మరి ఇక్కడ కూడా ఎలా ఉంటుంది?" అయోమయంగా అడిగాడు మదన్.

"తన శరీరంలోనే ఉండిపోవాలని రూలేమి వుంది? కాసేపు తన శరీరంలో, కాసేపు ఈ మామిడి చెట్టుమీద, కాసేపు వేరే తనకి నచ్చిన చోట ఇలా వుంటూందేమో."

"నాకేం అర్ధం కావడం లేదు. ఈ సమస్యనుండి ఎలా బయటపడాలో బోధపడ్డం లేదు." నిస్సహాయంగా తలూపుతూ అన్నాడు మదన్.

"నువ్వనవసరంగా కంగారు పడకు. కేవలం ఆ తనూజ మాటలే పట్టుకుని ఉండిపోకు. నేను ఈ సమస్య నుండి బయటపడేందుకు వేరే ఉపాయం కూడా ఆలోచిస్తాను." భరోసాగా చూస్తూ అన్నాడు వంశీ.

"అది సరే. కానీ మీ ఇద్దరికీ మంచి ఫ్రెండ్షిప్ అయినట్టుంది." సడన్ గా గుర్తుకొచ్చి అడిగాడు మదన్ ఆ డిప్రెస్సివ్ మూడ్ లో నుండి బయటకి వస్తూ.

"నేను చెప్తాను. కానీ ఇక్కడ ఎక్కువ సేపు ఉండడం మంచింది కాదు. ముఖ్యంగా నువ్వు." వంశీ అక్కడనుండి నడుస్తూవుంటే, తనని మౌనంగా అనుసరించేడు మదన్. "నీ దగ్గర ఏదీ నేను దాచదల్చుకోలేదు. నాకు నువ్వు తప్ప వేరే క్లోజ్ ఫ్రెండ్ ఎవ్వరూ లేరు."

"నువ్వు దాచదల్చుకోకుండా చెప్పదలచుకున్నది ఏమిటో నాకు తెలుసు. మీరిద్దరూ గాఢమైన ప్రేమలో వున్నారు, అంతే కదా." నవ్వుతూ అన్నాడు మదన్.

వంశీ ఆగి మదన్ మొహంలోకి చూసాడు. "తను బాగా చదువుకుంది, ఇంకా అందమైనది. నాకు ఆ రెండూ లేవు."

"కానీ తను నిన్ను ఇష్టపడుతూంది." మదన్ అన్నాడు. "అంతేకాదు. తను నీదగ్గర అన్నివిధాలుగా సుఖపడుతుందన్న నమ్మకం నాకుంది."

"వాళ్ళమ్మ ఛస్తే ఈ పెళ్ళికి ఒప్పుకోదు. అలాగే వదిన కూడా ఏమంటుందో బోధపడడం లేదు." విచారంగా అన్నాడు వంశీ.

"ఆ విషయం నాకు వదిలేయ్. వాళ్ళని ఒప్పించే పూచీ నాది." వంశీ కుడిభుజం మీద చెయ్యివేసి అన్నాడు. "నాకు తనూజ అన్నా కూడా చాలా ఇష్టం. తనని ఎవరో ముక్కూ మొహం తెలియని వాడికి ఇచ్చేకన్నా మాకు మొదటి నుండి తెలిసిన నీలాంటి వాడికి ఇచ్చిచేయడం నాకు నచ్చిన పని. ఐ యాం స్యూర్, అన్నయ్య వదిన కూడా ఇలాగే ఫీలవుతారు."

"కానీ, వాళ్ళమ్మ..." మదన్ మాటలకి వంశీ మొహం ఆనందంతో నిండిపోయినా మంగవేణి గుర్తుకువచ్చి అన్నాడు.

"తన విషయం నాకొదిలేయమని చెప్పాను కదా. నేను చూసుకుంటాను. నువ్వే తన అల్లుడిగా కావాలని అనేలా చేస్తాను." చిరునవ్వుతో అన్నాడు మదన్.

మదన్ ని గట్టిగ కౌగలించుకుని అన్నాడు వంశీ. "థాంక్స్"

"తనూజ నాకు ఒక మాట చెప్పింది. క్లోజ్ ఫ్రెండ్స్ మధ్య థాంక్స్ లు వుండకూడదు." చిరునవ్వుతో అన్నాడు మదన్.

"సారీ. ఇంకెప్పుడూ చెప్పను."

"అలాగే సారీలు కూడా ఉండకూడదని చెప్పింది."

"ఒకే అయితే." గట్టిగా నవ్వేసాడు వంశీ. "ముందుగా మనం ఫామ్ హౌస్ లోకి వెళ్లి అక్కడ లెక్కలు అవీ చూసి, కొనాల్సిన ఎరువులు అవీ నిర్ణయించాలి." మదన్ ని వదలి నడవడం మొదలు పెట్టాడు వంశీ. ఇంకేం మాట్లాడకుండా వంశీని అనుసరించాడు మదన్.

&

"ఇప్పటివరకూ నేను ట్రీట్మెంట్ కేవలం సుస్మితకే అవసరం అనుకున్నా. కానీ నీ మాటలు వింటూంటే నీకు కూడా అవసరం ఏమో అనిపిస్తూంది." మదన్ తనకి తోటలో కలిగిన ఎక్స్పీరియన్స్ క్లియర్ గా చెప్పాక అంది తనూజ.

"అంటే అది కేవలం నా భ్రమే అంటావా?"

"ఆడిటరీ హల్యూసీనేషన్. నువ్వుకూడా బాగా ఆ చిట్టిరాణి గురించే ఆలోచించడం వల్ల అలా జరిగింది. అంతకన్నా మరేమీ కాదు."

"నువ్విలాగే అంటావని నేను అనుకున్నాను. అలాగే అన్నావు." చిరాగ్గా అన్నాడు మదన్.

"మరేం అనాలి బావా? అక్కడ నిజంగానే చిట్టిరాణి దెయ్యం ఉందని, తన పట్టీల మువ్వల శబ్దమే నువ్వు విన్నావని నేను అనాలా?" కుర్చీలోనుంచి లేచి మదన్ దగ్గరికి వచ్చి, మదన్ కుడిభుజం మీద చెయ్యివేసి అంది తనూజ. "నాలా సైకాలజిస్టువి కాకపోవచ్చు. మనసు చేసే మాయల గురించి నాకున్నంత అవగాహనా నీకు లేకపోవచ్చు. కానీ దెయ్యాలు భూతాలు వున్నాయనుకోవడం చాలా అమాయకత్వం బావా."

"ఆల్రైట్. నువ్వు చెప్పిందే నిజం." ఇంకేం అనాలో తెలియక చిరాగ్గా అన్నాడు మదన్.

"ఇంకొక ముఖ్యమైన విషయం. నీకు తోటలో ఇలాంటి ఎక్సపీరియెన్స్ కలిగిందని సుస్మిత దగ్గర పొరపాటున కూడా అనకు. తన భ్రమలు ఇంకా బలపడిపోతాయి."

"ఆ మాత్రం కామన్ సెన్స్ నాకుంది." అదే చిరాకుతో అన్నాడు మదన్. "నువ్వేదో హిప్నోథెరపీ అన్నావ్, అది ఎప్పటినుండి స్టార్ట్ చెయ్యబోతున్నావు?"

"రిలాక్స్ బావా." మళ్ళీ వచ్చి తన కుర్చీలో కూలబడుతూ అంది తనూజ. "తనని నేను క్లోజ్ గా అబ్సర్వ్ చేస్తున్నాను. తన స్ప్లిట్ పెర్సనాలిటీ కొంచెం ఎక్సపోజ్ అయితే బాగుంటుంది. తనని అన్నివిధాలుగా బాగు చేసే పూచీ నాది. ఆ విషయం నాకు విడిచిపెట్టు." భరోసా ఇస్తూ అంది తనూజ. "అంతకన్నా చెయ్యగలిగింది ఏముంది? కానీ అదేదో త్వరగా చెయ్యి." దీర్ఘంగా నిట్టూరుస్తూ అన్నాడు మదన్. అంతలోనే ఒక చిరునవ్వు మదన్ పెదవులమీదకి వచ్చి మోహంలో ఎక్స్ప్రెషన్ మారింది. "నువ్వు చెప్పలేదు కానీ, వంశీ నా దగ్గర పూర్తిగా ఓపెన్ అయ్యాడు. మీరిద్దరూ ప్రేమించుకుంటున్నారట కదా."

"అవును బావా. మేమిద్దరం లవ్ చేసుకుంటున్నాం. పెళ్లిచేసుకోవాలనుకుంటున్నాం." అలా చెప్తూన్నప్పుడు తనూజ రెండు బుగ్గలు సిగ్గుతో ఎరుపెక్కి పోయాయి.

"లవ్ చేసుకునేది పెళ్లిచేసుకోవడానికే కదా." నవ్వాడు మదన్. "మీ మామ్ ఏమంటుందోనని, ఇంకా మీ అక్క ఏమంటుందోనని భయపడ్డాడు. అదంతా నేను చూసుకుంటానని మీరిద్దరూ కావాల్సినంత ప్రేమించుకోవచ్చని చెప్పాను."

"థాంక్ యూ బావా. థాంక్ యూ వెరీ మచ్!" కుర్చీలోనుంచి వేగంగా లేచివచ్చి, మదన్ భుజాల చుట్టూ చెయ్యి వేసి కుడిబుగ్గమీద ముద్దు పెట్టుకుంది తనూజ.

"క్లోజ్ ఫ్రెండ్స్ మధ్య థాంక్స్ లు వుండకూడదన్నావు కదా."

"సారీ. మర్చిపోయాను." మదన్ ని విడిచిపెడుతూ అంది తనూజ.

"సారీ లు కూడా వుండకూడదు కదా."

"ఓహ్..." మరోసారి సారీ చెప్పబోయి తమాయించుకుని గట్టిగ నవ్వేసింది తనూజ.

మదన్ బెడ్ మీద నుండి లేచి, తనూజ రెండుభుజాల మీద చేతులు వేసి కళ్ళల్లోకి చూస్తూ అన్నాడు. "వంశీకి చెప్తున్నదే నీకూ చెప్తున్నా. అందర్నీ ఒప్పించి మీ ఇద్దరి పెళ్లి చేసే పూచి నాది. ప్రేమించుకుంటారో, ఇంకేం చేసుకుంటారో మీ ఇష్టం."

"ఆల్రైట్ బావా" మరోసారి థాంక్స్ చెప్పబోయి తమాయించుకుంది తనూజ. "చాలా రిలీఫ్ గా వుంది నీ మాటలు విన్నాక నాకు."

"మీరిద్దరూ ఇంక కిందకి భోజనాలకి వస్తే బాగుంటుంది." ఆ గదిలోకి వచ్చిన వనజ అంది. "ఇప్పటికే ఆలస్యం అయింది. నాకు నిద్ర వస్తూంది."

తరువాత ఆ గదిలోనుండి ముగ్గురూ కిందకి వెళ్లిపోయారు.  

&

"ఈ రోజు ఈ చికెన్ కర్రీ నేనే చేసాను. మీరందరూ తిని తీరాల్సిందే." డైనింగ్ టేబుల్ దగ్గర అందరూ భోజనాలకి సెటిల్ అయ్యాక అంది తనూజ.

"సుస్మిత బ్రాహ్మిణ్. తను నాన్-వెజ్ తినదు." మదన్ అన్నాడు.

"అదెలా? నిన్ను పెళ్లి చేసుకుంటూన్నప్పుడు తనూ నాన్-వెజ్ తినాలికదా?" తనూజ అంది.

"తనూ తిననవసరం లేదు. తనకి ఇష్టం లేనిది ఏదీ చెయ్యమని నేను బలవంత పెట్టను." మదన్ చిరాగ్గా అన్నాడు.

"నేను ఒప్పుకోను. మన ఫ్యామిలీ తో కలిసేటప్పుడు మనం చేసేవన్నీ తను కూడా చెయ్యాలి. మనం తినేవన్నీ తనూ తినాలి." మొండిగా అంది తనూజ.

"తనూ ప్లీజ్." భయపడుతూ అంది సుస్మిత. "నేనెప్పుడూ కోడిగుడ్డు కూడా తినలేదు. చికెన్లు అవీ తినమని నన్ను నువ్వు బలవంతం చెయ్యొద్దు."

"ఎస్, తనూ. తనని వదిలేయ్. తనకి ఇష్టంలేనిది చెయ్యమని బలవంతం చెయ్యకు." మదన్ కూడా భయపడడం మొదలు పెట్టాడు. తనూజలో వున్న పెద్ద దురలవాటు ఒక్కసారికి మొండితనాన్ని పోయిందంటే ఎవరు చెప్పినా వినదు. అనుకున్నది చేసేదాకా ఊరుకోదు.

"కుదరదు అంతే. ఈ రోజు తను నాన్-వెజ్ తిని తీరాల్సిందే." చికెన్ ముక్కలు ఒక ప్లేటులోకి తీసుకుని సుస్మిత పక్కకి వచ్చి నిలబడింది. "నీకు ఈ రోజు మా ఇంట్లో మొదటిసారిగా నాన్-వెజ్ తినిపించబోతున్నా. అంతేకాదు నువ్విక్కడనుండి అన్ని నాన్-వెజ్ లు టేస్ట్ చేసేలా చేస్తాను."

       "తనూ..... ప్లీజ్..... నేను చెప్పేది అర్ధం చేసుకో. నన్ను బాధ పెట్టకు." వేడుకోలుగా అంది సుస్మిత.

"నేనూ చెప్తున్నా. తనని ఇబ్బంది పెట్టకు వదిలేయ్." మదన్ అన్నాడు.

"అందుకే దాన్ని ఇక్కడికి ఎప్పుడూ పిలవలేదు. ఇలాగే బిహేవ్ చేస్తుంది." వనజ కోపంగా అంది.

"తనూజా, నువ్వు చేసేది మానుకోకపోతే నేనెప్పుడూ నీతో మాట్లాడను." ముకుందం కోపంగా అన్నాడు.

"తానొక మూర్ఖురాలు చెప్పేది వినదు." మదన్ కుర్చీలోనుంచి లేచి వెళ్ళిపోయాడు కోపంగా.

"నువ్వు చేసేది ఆపుతావా? లేకపోతే మేమంతా కూడా భోజనాలు మానేసి వెళ్లిపోవాలా?" వంశీ కోపంగా అరిచాడు.

"నో, వే. తను తిని తీరాలి అంతే" సుస్మిత మొహాన్ని తన కుడిచేతిలోకి తీసుకుని ఒక చికెన్ ముక్కని ఆమె నోటి దగ్గర పెట్టింది. "ఒక్క చిన్న ముక్క తిన్నావంటే నీకే అర్ధం అవుతుంది ఎంత రుచిగా ఉంటుందో. ఇంకా చికెన్ కావాలంటావు. బి ఏ గుడ్ గర్ల్ అండ్ ఓపెన్ యువర్ మౌత్."

"తనూజా ప్లీజ్......" కళ్ళవెంట నీళ్లు కారిపోతూవుంటే నోరు తెరిచి అంది సుస్మిత. అదే అదనుగా ఒక చికెన్ ముక్క ఆమె నోటిలో పెట్టేసింది. "జస్ట్ నమిలి చూడు ఎంత బావుంటుందో." కళ్ళవెంట అలాగే నీళ్లు కారిపోతూ ఉంటే నమిలి మింగింది సుస్మిత.

"ఇంకొక్క చిన్న పీస్." మరో చికెన్ ముక్క తీసి సుస్మిత నోటిలో పెట్టింది తనూజ. విధిలేక అదికూడా నమిలి మింగింది సుస్మిత.

"ఈ రోజు నువ్వే తిని చావు. మేమెవరం భోజనాలు చెయ్యం." వనజ కోపంగా కుర్చీలోనుంచి లేచి వెళ్ళిపోయింది. ముకుందం, వంశీ కూడా కోపంగా కుర్చీల్లోనుంచి లేచి వెళ్లిపోయారు. సుస్మిత, తనూజ చేతుల్లోనుండి విడిపించుకుని భోరుమని ఏడుస్తూ అక్కడనుండి పరిగెత్తుకుని మేడ మీదకి వెళ్ళిపోయింది.

&

"ఆ రాస్కెల్ అంతే. ఈ జన్మకి తన అలవాటు మార్చుకోదు." తిన్నగా తన గదిలోకి ఏడుచుకుంటూ వచ్చిన సుస్మితని చేతుల్లోకి తీసుకుంటూ అనునయంగా అన్నాడు మదన్. "చదువుకుంది. ఎదుటివాళ్ళ మనసుని బాధపెట్టకూడదన్న ఆలోచన తనకి ఎందుకు రాదో నాకు అర్ధం కాదు."

"మా ఫామిలీ లో ఎవరం కనీసం నాన్-వెజ్ గురించి మాట్లాడుకోము. అలాంటిది ఇప్పుడు చికెన్ తినేసాను. నాకు చాలా గిల్టీగా వుంది." ఏడుపు మధ్య అంది సుస్మిత.

"నేను పిలిస్తేనే వచ్చిందిక్కడికి. వెంటనే వెళ్లిపొమ్మని చెప్తాను. యు జస్ట్ ఫీల్ రిలాక్స్డ్." తనని మరింత దగ్గరికి తీసుకుని తలమీద ముద్దు పెట్టుకుంటూ అన్నాడు మదన్.

సుస్మిత ఇంకా ఎదో అనబోతూ ఉంటే బెరుకు, బెరుగ్గా ఆ రూంలోకి వచ్చింది తనూజ. "ఐ ...ఐ యాం సారీ. నేను నిన్నలా బలవంత పెట్టి వుండకూడదు." అంది సుస్మిత వైపు చూస్తూ.

"షట్ అప్." కోపంగా అరిచాడు మదన్. "రేపు మానింగే పెట్టేబేడా సద్దుకుని ఈ ఇల్లు విడిచి వెళ్ళిపో. మళ్ళీ ఈ గుమ్మం తోక్కొద్దు."

"నీకు తెలుసు కదా బావా. నాకు ఒక్కోసారి ఒక్కో ఆలోచన వచ్చిందంటే అది ఆచరణలో పెట్టేవరకూ ఉండలేను." చిన్న గొంతుతో అంది.

"రేపు నన్ను కత్తితో పొడవాలన్న ఆలోచన వస్తుంది. పొడిస్తే కానీ వుండలేవా?" తన వెనకాలే వచ్చిన వంశీ అడిగాడు కోపంగా.

"దేవుడి దయవల్ల అలాంటి ఆలోచన రాకుండా ఉండాలని కోరుకుంటున్నాను. వస్తే మాత్రం నిన్ను పొడవకుండా ఉండలేను." అదే గొంతుతో అంది తనూజ.

అది విన్నాక సుస్మిత చిన్నగా నవ్వింది.

"చూసావా సుస్మిత నవ్వింది. తనకి నామీద కోపం లేదు." తనూజ అంది.

"ఇప్పటివరకూ భోరుమని ఏడిచింది. నువ్వు చేసిన పనికి చాలా హర్ట్ అయింది." మదన్ ఇంకా కోపంగానే వున్నాడు. "ఐ యాం సీరియస్ తనూ. రేపు ఎనిమిది గంటల తరవాత నిన్ను నేనీ ఇంట్లో చూడకూడదు. అలాగే నువ్వెప్పుడూ మళ్ళీ ఇక్కడికి రావద్దు."

కొన్ని సెకన్ల తరువాత అంది తనూజ "ఒకే బావా. తప్పకుండ అలాగే చేస్తాను. రేపు ఎర్లీ మానింగే బయలుదేరి వెళ్ళిపోతాను. మళ్ళీ ఎవరు రమ్మన్నా రాను." అలా అన్న తరువాత సుస్మిత దగ్గరికి వచ్చి తన మొహంలోకి చూస్తూ అంది "ఐ యాం ఎక్సట్రీమ్లీ సారీ. నిన్ను బాధపెట్టాను." అని వెనక్కి తిరిగి గుమ్మం వరకూ వెళ్ళింది.

వంశీ ఏం చెయ్యాలో తెలియక నిస్సహాయంగా చూస్తూ వున్నాడు. మదన్ కి తనని పంపించేవద్దని చెప్పాలని వుంది కానీ చెప్పలేకపోయాడు.

"ఒకసారి నువ్విలా వస్తావా?" సడన్ గా సుస్మిత అడిగింది.

వెనక్కి తిరిగి సుస్మిత మొహంలోకి చూసింది తనూజ.

"నేను నీకే చెప్పింది. ఒకసారి నా దగ్గరికి వస్తావా?"

మదన్ మొహంలోకి, వంశీ మొహంలోకి చూసి సుస్మిత దగ్గరగా వచ్చింది తనూజ.

"నువ్వెళ్ళిపోతే నాకు ట్రీట్మెంట్ ఎవరు చేస్తారు? నీ క్లోజ్ ఫ్రెండ్ని ఇలాగే వదిలి వెళ్ళిపోతావా?"

"కానీ..." మొహం ఆనందంతో ఉప్పొంగుతూ ఉంటే ఎదో అనబోయింది తనూజ.

"నువ్వు చేసిన పనికి నేను చాలా అనీజీ గా ఫీలయ్యాను. నేను అదే మొదటిసారి నా జీవితంలో నాన్-వెజ్ తినడం."

"ఐ యాం సారీ. ఒన్స్ అగైన్ ఐ యాం ఎక్సట్రీమ్లీ సారీ." రిగ్రెట్ఫుల్ ఎక్స్ప్రెషన్ తో అంది తనూజ.

"నో సారీస్ బిట్వీన్ అస్ బోత్ ఫరెవర్." సుస్మిత తనూజని కౌగలించుకుని తన ఎడమ బుగ్గ మీద ముద్దు పెట్టుకుంది. "నీలాంటి క్లోజ్ ఫ్రెండ్ ఈజీగా దొరకదు. ఐ కాంట్ ఆఫోర్డ్ టు లాస్ యు."

"ఓహ్, మై గాడ్! నాకిప్పుడు ఎంత హ్యాపీగా వుందో చెప్పలేను." తనూజ కూడా సుస్మితని ఘాడంగా కౌగలించుకుంది.

"నువ్వు చెప్పింది కూడా నిజమే. నేను మదన్ కి భార్యనవుతున్నానంటే తన అలవాట్లన్నీ నేనూ చేసుకోవాలి కదా కష్టం అయినా. దట్ వజ్ ది ఫస్ట్ స్టెప్." సుస్మిత అంది.

"నా గురించి నువ్వెప్పుడూ నీకిష్టం లేనివి చెయ్యాల్సిన అవసరం లేదు. నీకు బాగా అనిపించకపోతే నువ్వెప్పుడూ నాన్-వెజ్ తినాల్సిన అవసరం లేదు." మదన్ చెప్పాడు.

"ఇట్స్ ఆల్రైట్. అది నేను చూసుకుంటాను. కాని నేను వెళ్ళమనేంతవరకూ తానిక్కడినుండి వెళ్ళదు." తనూజని తన కౌగిలినుండి రిలీజ్ చేస్తూ, తన కౌగిలి నుండి విడిపించుకుని అంది సుస్మిత

"ఆల్రైట్, ఆల్రైట్, ఐ అగ్రీ." నవ్వాడు మదన్.

అది వినగానే వంశీ మొహం ఆనందంతో నిండిపోయింది.

"నాకు నిద్ర వస్తూంది. మేమిద్దరం నా గదిలోకి వెళ్లి పడుకుంటాం." అనిచెప్పి అక్కడనుండి నడిచించి సుస్మిత. చిరునవ్వుతో సుస్మితని అనుసరించింది తనూజ.

&

రాత్రి తొమ్మిది అలా అవుతూండగా మదన్ గదిలోకి వచ్చింది సుస్మిత. ఎందుకో తెలియని ఆనందంతో వుంది ఆమె మొహం.

"సడన్ గా నాతో మాట్లాడాలనిపించిందా?" ఆమె మొహంలోకి చూస్తూ అన్నాడు మదన్ చిరునవ్వుతో.

"నాకెప్పుడూ నీతో మాట్లాడాలనే ఉంటుంది." సుస్మిత అంది.

"సరే వచ్చి కూచో." బెడ్ కి ఎదురుగుండా వున్న కుర్చీ చూపిస్తూ అన్నాడు మదన్. "నాకూ నీతో చాలా చాలా మాట్లాడాలని వుంది. కానీ నీ దగ్గరికి వస్తే ఏం చేస్తానో నాకే తెలీదు. అందుకనే రాలేదు."

తిన్నగా మదన్ దగ్గరికి వచ్చి, అతని పక్కన బెడ్ మీద కూచుంది. "నీతోటి ఎదో ఒకటి చేయించుకోవాలనే వచ్చాను. నువ్వేం చేసిన నాకిష్టమే." మదన్ మొహంలోకి చిరునవ్వుతో చూస్తూ అంది సుస్మిత.

ఆ మోహంలో ఆ హ్యాపీ ఎక్స్ప్రెషన్, ఇంకా ఆ చిరునవ్వు ఆశ్చర్యంగానే వున్నాయి మదన్ కి. ఆ చిట్టిరాణి కనిపించిన తరువాత తనని ఇంత హ్యాపీగా చూస్తూన్నది ఇప్పుడే.

"కానీ నీకు పెళ్ళికి ముందు అవి ఇష్టం వుండవు కదా." మదన్ అన్నాడు. "నిజానికి నాకూ పెళ్ళికి ముందు అలాంటివి ఇష్టం వుండవు."

"ఇంకెవరితోనైనా అయితే నాకవి ఇష్టం వుండవు. కానీ నీతో అయితే ఎలాంటి అభ్యంతరం లేదు బావా." సుస్మిత అంది.

"ఏమిటి తనూజ లాగ నీకూ నన్ను బావా అని పిలవాలనిపిస్తూందా?" చిరునవ్వుతో అడిగాడు మదన్.

"తనూజె ఏమిటి నేనూ నిన్నెప్పుడూ బావా అనే పిలుస్తాను కదా." ఒక అయోమయం ఎక్స్ప్రెషన్ తో అంది సుస్మిత.

"నువ్వు నన్ను పిలిచేది మదన్ అని. నన్ను బావా అని నువ్వెప్పుడూ పిలవలేదు." చిరాకుపడుతూ అన్నాడు మదన్.

"అందుకే నిన్ను తనూజ అప్పుడప్పుడు మాడ్ అని పిలుస్తుంది." నవ్వింది సుస్మిత. "మనం ఇంత వున్నప్పటినుండి కూడా నాకు నిన్ను బావా అని పిలవడమే అలవాటు. ఇవ్వాళ కొత్తగా మాట్లాడుతున్నావు."

"సుస్మితా, ఏమిటి వింతగా మాట్లాడుతున్నావు? మనిద్దరిమధ్యా స్నేహం అయిందే పదిరోజులకిందట." ఇంకా ఆశ్చర్యపోయాడు మదన్.

"ఓహ్, బావా. నువ్వు మనుషుల్ని కూడా పోల్చుకోలేకపోతున్నావు. నేను నీ చిట్టిరాణి ని." ఇంకోసారి నవ్వుతూ అంది సుస్మిత.

"చిట్టిరాణి" ఆశ్చర్యంతో లేచి నిలబడ్డాడు మదన్. షాక్ తో నిండిపోయింది అతని మనస్సంతా.

"ఏంటి బావా, నేనేదో మొదటి సారి నీ దగ్గరికి వచ్చి చెప్పకూడనిది చెప్పినట్టుగా ఆశ్చర్యపోతున్నావు?" సుస్మిత కూడా లేచి నిలబడింది. "మనం ఎంత క్లోజ్ గా ఉండేవాళ్ళం! ఎన్ని చేసేవాళ్ళం!"

"నువ్వు చిట్టిరాణివా?" ఇంకా నమ్మలేక పోతున్నాడు మదన్.

"పో బావా, మళ్ళీ అదే ప్రశ్న." చిరుకోపంతో అంది సుస్మిత. "సరే నేను చిట్టిరాణి నే అని చెప్పడానికి నీకో విషయం చెప్తాను. నువ్వు ఒక సారి మీ ఫామ్ హౌస్ లో మా అందరిచేత ఏం చేయించావో గుర్తు వుందా?"

"ఏం చేయించాను?" షాక్ తో ఎలా మాట్లాడుతున్నాడో మదన్ కే అర్ధం కావడం లేదు.

"మా అందరి చేత బట్టలు విప్పించేసావు. నువ్వు, వంశీ విప్పిన తరువాతే అనుకో. అప్పుడు నీది ఎలా నిలబడిందో నాకిప్పటికీ గుర్తుంది."

మతి పోతూవుంది మదన్ కి. సుస్మిత కి ఈ విషయం ఎలా తెలుస్తుంది?

"నేనడిగితే నువ్వు నన్నది పట్టుకోనిచ్చావ్ కూడా. అంతే కాదు నా వళ్లంతా నీ చేతులతో తడిమేసావు."

"చిట్టిరాణీ....." తనకి తెలియకుండానే అరిచాడు మదన్.

"నువ్వేం తక్కువోడివి కాదు బావా. ఆ చిన్న వయసులోనే ఒకసారి నాన్నొక్కతినీ ఆ ఫామ్ హౌస్ లోకి తీసుకెళ్లి అది చేసుకుందామని చెప్పావు. నువ్వూ బట్టలిప్పి, నాతోటి బట్టలిప్పించేసాక, నువ్వు నాకది ట్రై చేసావు. నాకప్పుడు నొప్పి..నొప్పి..."

"చిట్టిరాణీ ...." బలంగా సుస్మిత కుడిచెంప మీద కుడిచేత్తో గట్టిగా కొట్టి అరిచాడు మదన్.

వెంటనే సుస్మిత మొహం అయోమయం తో నిండిపోయింది. "ఏంటి జరిగింది మదన్? ఎందుకు నువ్వు నన్నిలా కొట్టావు?" ఆశ్చర్యంగా మదన్ మొహంలోకి చూస్తూ అడిగింది సుస్మిత.

"ఐ యాం సారీ....ఐ యాం సో సారీ...." తనని కౌగలించుకుని నుదుటిమీద ముద్దు పెట్టుకుంటూ అన్నాడు మదన్.

"ముందు ఏం జరిగిందో చెప్పు? ఎందుకు నువ్వు నన్నిలా కొట్టావు?" మదన్ కౌగిలినుండి బలంగా విడిపించుకుంటూ అడిగింది సుస్మిత.

"నువ్వు కాసేపు అచ్చం చిట్టిరాణి లాగే ప్రవర్తించావు. నిన్ను మామూలుగా చెయ్యడానికి అలా కొట్టాల్సి వచ్చింది." బాధపడుతూ అన్నాడు మదన్. చిట్టిరాణి మాట్లాడింది తలుచుకుంటూ ఉంటే ఇప్పటికీ చాలా షాకింగా వుంది మదన్ కి.

"మై గాడ్! నిజంగానా?" సుస్మిత మొహం కూడా షాక్ తో నిండిపోయింది.

"నువ్వేం కంగారు పడకు. తనూజ తో ట్రీట్మెంట్ మొదలుపెట్టమని చెప్తాను." కానీ తనూజ చెప్తున్నట్టుగా ఇది స్ప్లిట్ పర్సనాలిటీ ఎంత మాత్రం కాదు. చిట్టిరాణి నిజంగానే సుస్మిత శరీరంలో వుంది. లేదూ అప్పుడప్పుడు వస్తూంది. లేకపోతే ఫామ్ హౌస్ లో జరిగిన సంఘటనలు తనకెలా తెలుస్తాయి?

"నాకెందుకో చాలా భయంగా వుంది మదన్. చాలా భయం గా వుంది." మదన్ ని కౌగిలించుకుంటూ అంది సుస్మిత. "నేనెందుకు నాకు తెలియాకుండానే ఇలా ప్రవర్తిస్తున్నాను?"

"నిన్ను భయపడొద్దని చెప్పను కదా. తనూజ ట్రీట్మెంట్ తో నీకు పూర్తిగా నయమవుతుంది." సుస్మితని అలాగే పొదివి పట్టుకుంటూ అన్నాడు మదన్. తన శరీరంలోకి నిజంగానే చిట్టిరాణి వచ్చినట్టుగా తాను అనుకుంటున్నట్టు సుస్మితకి చెప్పడం మదన్ కి ఇష్టం లేదు. తానింకా భయపడిపోతుంది అలా చెప్తే.

అంతలోనే ఆ గదిలోకి తనూజ రావడంతో ఇద్దరూ గాభరాగా ఒకళ్ళనొకళ్ళు వదిలేసి దూరంగా జరిగారు.

"ఐ యాం సారీ. తెలీక వచ్చేసాను." అనీజీ ఎక్స్ప్రెషన్ తో అంది తనూజ.

"ఇట్స్ అల్ రైట్. లవర్స్ మధ్య ఇది కామనే కదా." నవ్వుతూ అన్నాడు మదన్. "ఎనీహౌ నువ్విలా వచ్చి కూచుంటే నీతో మాట్లాడాల్సిన చాలా ఇంపార్టెంట్ మేటర్ ఒకటి వుంది."

"ఐ యాం అల్ ఇయర్స్." వచ్చి అలా కుర్చీలో కూలబడుతూ అంది తనూజ. "మీ ఇద్దరిలో ఎవరు చెప్తారు ఆ విషయం నాకు?"

"నేనే చెప్తాను. ఎందుకంటే అలా జరిగినట్టు కూడా సుస్మితకి తెలీదు." అలా అని మదన్ చెప్పడం మొదలు పెట్టాక సుస్మిత కూడా బెడ్ మీద మదన్ పక్కనే కూచుంది. తనని ఒక్కత్తినే తను ఫామ్ హౌస్ లోకి తీసుకెళ్లి అనుభవించడానికి ట్రై చేసింది తప్ప తక్కినది అంతా చెప్పాడు. "ఇంకా సుస్మిత భయపడుతుందనిపించినా నాకు చెప్పక తప్పడం లేదు. తన శరీరంలోకి చిట్టిరాణి వచ్చేసింది, లేదా అప్పుడప్పుడు వచ్చి వెళ్తూంది. లేకపోతే ఫామ్ హౌస్ లో జరిగిన ఆ సంఘటన తనకి ఎలా తెలిసింది."

తనూజ గట్టిగా నవ్వేసింది. "బావా ఆ రోజు మేమిద్దరం ఆ ఫామ్ హౌస్ లో కూచుని మాట్లాడుకున్నప్పుడు ఆ విషయం కూడా తనకి చెప్పేసాను. సో తనకా విషయం తెలుసు."

"ఒకే. నాకా విషయం తెలుసు. కానీ చిట్టిరాణి చెప్పినట్టుగా మదన్ దగ్గర అలా చెప్పాల్సిన అవసరం నాకేమిటి?" భృకుటి ముడేసింది సుస్మిత.

"దటీజ్ స్ప్లిట్ పెర్సనాలిటీ. ఆ డిఫెరెంట్ పెర్సనాలిటీకి తెలిసిన ప్రతివిషయాన్ని నీ మైండ్ యూజ్ చేసుకుంటుంది. కాకపోతే అది నువ్వు కావాల్సి చేసినది కాదు. నీకు తెలియకుండానే జరుగుతుంది." తనూజ అంది.

అది నిజంకాదు. అదే అయితే ఆ ఫామ్ హౌస్ లో చిట్టిరాణి మీద తాను అది ట్రై చేసిన విషయం ఎవ్వరికీ తెలీదు. మరది సుస్మితకి ఎలా తెలుస్తుంది?

"చిట్టిరాణి క్యారెక్టర్ సుస్మితలో బాగానే ఎక్సపోజ్ అయినట్టుగా అనిపిస్తోంది. ఇది మనకి మంచిదే. రేపే నా హిప్నో ట్రీట్మెంట్ ప్రారంభిస్తాను. యూ జస్ట్ ఫీల్ రిలాక్స్డ్." కుర్చీలోనుంచి లేస్తూ అంది తనూజ. " నాకింక నిద్ర వస్తూంది. మేమిద్దరం వెళ్లి పడుకుంటాం."

సుస్మిత బెడ్ మీద నుండి దిగి మదన్ మొహంలోకి చూసింది. చేసేది లేక తలూపాడు మదన్. 

&

"నువ్వు హిప్నో ట్రీట్మెంట్ చేస్తావో, మరేం చేస్తావో, కానీ తానొక పదిరోజుల్లోనే పూర్తిగా పర్ఫెక్ట్ కావాలి. లేకపోతే నేనే దగ్గరుండి నీ సైకాలజీ సర్టిఫికెట్ కాన్సిల్ చేయిస్తాను." ముకుందం అన్నాడు.

ఉదయం ఎనిమిది గంటల సమయంలో అందరూ హాలులో కూచుని మాట్లాడుకుంటూ వున్నారు సుస్మిత సమస్య గురించి.

"అలా తొందర పెడితే కాదు. ఒక హైప్నోటిక్ సెషన్ లో సాధ్యం కాదు. ఇంకొంచం సమయం కావాలి." తనూజ అంది.

"తననలా తొందర పెడితే ఎలా? సమయం తీసుకోనివ్వండి." సుస్మిత అంది.

"చూసారా, ప్రాబ్లెమ్ తో సఫర్ అవుతున్న సుస్మితే మీ అందరికన్నా బాగా అర్ధం చేసుకోగలిగింది." మెచ్చుకోలుగా సుస్మిత మొహంలోకి చూస్తూ అంది తనూజ. "నువ్వు నాకిలా కో-ఆపరేట్ చేస్తే చాలు. నీ సమస్య చాలా త్వరగానే తీర్చేస్తాను."

"అందరూ ఈ సమస్యని కేవలం మానసిక సమస్య గానే చూస్తున్నారు." వంశీ సడన్ గా అన్నాడు. "ఆ చిట్టిరాణి నిజంగానే దయ్యంగా ఉందని అదే సుస్మిత చేత అలా ప్రవర్తించేలా చేసిందని ఎందుకు అనుకోరు? సుస్మిత నిజంగానే ఆ చిట్టిరాణి దెయ్యాన్ని చూసి ఉండొచ్చు."

"నువ్వొక చదువులేని మొద్దువి. అందుకనే అలా మాట్లాడుతున్నావు." కోపంగా అంది తనూజ. "నీలాంటి స్టుపిడ్స్ మాత్రమే దయ్యాల్ని, భూతాల్ని నమ్ముతారు."

వెంటనే హర్ట్ ఫీలింగ్ కనిపించింది వంశీ మోహంలో. ఏం మాట్లాడకుండా లేచి అక్కడనుండి వెళ్ళిపోయాడు.

"నీకు వంశీతో అలా మాట్లాడొద్దని చాలా సార్లు చెప్పాను." వనజ కోపంగా అంది. "ఎందుకు తనని అలా హర్ట్ చేస్తావు? ఈ సారి మళ్ళీ అలా మాట్లాడితే బాగుండదు."

"ఐ ...ఐ ...యాం సారీ. ఎదో తెలియకుండా అలా అనేశాను." బాధపడుతూ అంది తనూజ. వంశీ ఇప్పుడు తనకి అందరికన్నా కూడా ఎక్కువ అని తనకి ఎలా చెప్పాలి?

"చూడమ్మా వంశీ నాకు మదన్ ఎంతో అంతే. మదన్ ని ఎవరన్నా ఎమన్నా అంటే ఎంత బాధపడతానో అంతా బాధపడతాను వంశీ విషయంలో కూడా. ఇంకెప్పుడు ఇలా తొందరపడకు." తను కూడా కుర్చీలోనుంచి లేచి అన్నాడు ముకుందం. "నాకు పొలంలో పనుంది వెళ్ళొస్తాను." అని చెప్పి అక్కడనుండి వెళ్ళిపోయాడు. "నాకు వంటింట్లో పనుంది. నేను వెళ్ళాలి." వనజ కూడా వెళ్ళిపోయింది.

"ఇట్స్ ఆల్రైట్ తనూ. ఇంతకీ ఆ ట్రీట్మెంట్ ఎప్పుడు మొదలు పెట్టబోతున్నావు?" మదన్ అడిగాడు.

"ఆఫ్టర్నూన్ బావా." తనూ కుర్చీలోనుండి లేచి అంది తనూజ. ఉదయాన్నే మొదలు పెట్టాలనుకుంది. కానీ ఇప్పుడు అర్జన్ట్ గా వంశీని ప్రసన్నం చేసుకోవాలి. "ఈ లోగా మీరిద్దరూ కలిసి పూర్తిగా రిలాక్స్ అవ్వండి."

మదన్, సుస్మిత ఒకళ్ళ మొహాల్లోకి ఒకళ్ళు చూసుకుని నవ్వుకున్నారు. అప్పుడు తనూజ పెట్టుకున్న పని ఏమిటో చెప్పకుండానే అర్ధమయింది వాళ్ళిద్దరికీ.

బుగ్గలు సిగ్గుతో ఎర్రబడిపోతూవుంటే అక్కడినుండి వేగంగా వెళ్ళిపోయింది తనూజ. 

&

ఫామ్ హౌస్ కి మళ్ళీ తీసుకొచ్చి, ముందు రెండురోజులకన్నా కూడా కసిగా తనని అనుభవించడానికి అవకాశం ఇచ్చే వరకూ కూడా కోపం తగ్గలేదు వంశీలో. ఒక్క గంటకి తక్కువ కాకుండా వంటిమీద నూలుపోగు కూడా లేకుండా సెక్స్ చేసుకున్నారు ఇద్దరూ.

"ఇప్పుడు కోపం పూర్తిగా తగ్గినట్టే కదా?" బెడ్ మీద తన పక్కనే పూర్తి నగ్నం గా వున్న వంశీ తలని ఏ ఆచ్చాదనా లేని తన గుండెలకి హత్తుకుంటూ అంది సుస్మిత. 

"నువ్వు నాకిలాంటి తాయిలం ఇస్తానంటే రోజూ నన్నలా ఇన్సల్ట్ చేసినా నాకు బాధలేదు." కోరిక పూర్తిగా తీరిపోయినా ఆమె పాలిండ్ల మెత్తదనాన్ని అనుభవిస్తూ అన్నాడు వంశీ.

" పెళ్లయ్యేలోపు ఇదే మనిద్దరి మధ్య ఆఖరిసారి." వంశీ పట్టునుండి విడిపించుకుని బెడ్ మీదనుండి కిందకి దిగి డ్రెస్ చేసుకోవడం మొదలు పెట్టింది. "నేను ఫిక్సయిపోయా. మనం భార్యాభర్తలం అయ్యేవరకూ కనీసం ముద్దులు కూడా వుండవు మనిద్దరి మధ్యా ఇప్పటినుండి."

"నేను ఈ టేస్ట్ కి చాలా అలవాటు పడిపోయాను. లేకుండా ఎక్కువకాలం ఉండడం కష్టమే." బెడ్ దిగి వంశీ కూడా డ్రెస్ చేసుకోవడం మొదలు పెట్టాడు.

"ఇన్ ఫాక్ట్ నేను కూడా." తనూజ అంది వంశీ మొహంలోకి చూస్తూ. "కానీ మనిద్దరికీ ఇది ఒక టెస్ట్. మనిద్దరి మధ్యా వున్నది కేవలం ఆకర్షణ మాత్రమే కాక ప్రేమకూడా అయితే, పెళ్లయ్యేవరకూ మనం మళ్ళీ ముద్దులు కూడా పెట్టుకోకూడదు. అసలు ఒకళ్ళనొకళ్ళం తాకకూడదు." 

గట్టిగా నిట్టూర్చి కొన్ని సెకన్ల తరువాత అన్నాడు వంశీ ఫాంటుని వంటిమీద ఫిక్స్ చేసుకుంటూ. "సరే అయితే. నేను నా ప్రేమని నిరూపించుకుంటాను."

"నేను కూడా." వచ్చి వంశీని కౌగలించుకుని ముద్దు పెట్టుకోబోయి తమాయించుకుంది తనూజ. "మరి నేను వెళ్ళాలి. ఈ రోజు నుండే సుస్మితకి హిప్నోథెరపీ మొదలుపెడుతున్నా."

"అది ఎందుకూ పనికిరాదని నీకు, నాకూ కూడా తెలుసు." మళ్ళీ నిట్టూరుస్తూ అన్నాడు వంశీ.

వంశీ మొహంలోకి చూసి, ఎదో అనబోయి, తలూపి అక్కడనుండి వెళ్ళిపోయింది తనూజ.

చాప్టర్-6

"ఎస్, నాకు హిప్నోథెరపీ గురించి తెలుసు. స్ప్లిట్ పెర్సనాలిటీలంటే కూడా తెలుసు. నేను సఫర్ అవుతోన్న ప్రాబ్లెమ్ గురించి నాకు బాగానే అవగాహన వుంది."

సుస్మిత, మదన్ ఇంకా తనూజ సుస్మిత రూంలో కూచుని, తనూజ హిప్నోథెరపీ గురించి చెప్పటం మొదలు పెట్టాక సుస్మిత అంది.

"సో, నీ ప్రాబ్లెమ్ సాల్వ్ చెయ్యడం నాకు చాలా సులువు. నిన్ను డీప్ హిప్నోసిస్ లోకి పంపించాక ఆ ఇంకో పెర్సనాలిటీని ఎక్సపోజ్ చేసి నీ నాలెడ్జి లోకి వచ్చేలా చేస్తాను. ఎప్పుడైతే నీలో వున్నా ఇంకో క్యారక్టర్ గురించి నువ్వు కాంషస్ అవుతావో అప్పుడది ఇంక నిన్ను కంట్రోల్ చెయ్యలేదు. ఐ మీన్, నువ్వు నీకు తెలియకుండా చిట్టిరాణి లా ప్రవర్తించడం ఉండదు." తనూజ అంది.

"దటీజ్ వాట్ ఎగ్జాట్లీ ఐ వాంట్." సుస్మిత అంది.

"నేను కూడా" మదన్ అన్నాడు.

"బట్..." కుర్చీలోనుంచి లేచి అంది తనూజ. "కానీ ఇది ఒక్క హిప్నోటిక్ సెషన్ తోనే ఇది సాధ్యం కాదు. మనం రెండు మూడు సెషన్లు అయినా చెయ్యాల్సి ఉంటుంది."

"తప్పకపోతే ఏం చేస్తాం? అలాగే కానీ." నిట్టూరుస్తూ అన్నాడు మదన్.

"మరింకెందుకు ఆలస్యం? ఇంక ప్రారంభిద్దాం." తనూజ అంది.

"నేను కూడా ఉండొచ్చా?" మదన్ అడిగాడు.

"ఓహ్, స్యూర్. కాకపోతే ఎలాంటి డిస్టర్బన్స్ వుండకూడదు." హెచ్చెరికగా చూస్తూ అంది తనూజ.

"నేనో చిన్న పిల్లాడిని నిన్ను డిస్టర్బ్ చెయ్యడానికే ఇక్కడ వున్నాను." చిరునవ్వుతో అన్నాడు మదన్. "ఇంట్లో వేరెవ్వరూ కూడా ఇక్కడికి రాకూడదని చెప్పి మరీ వచ్చాను. నువ్వు ఏం చెయ్యాలనుకుంటున్నావో అది చెయ్యి."

"అయితే సరే..." అని సుస్మిత మొహంలోకి చూసింది తనూజ. "నువ్వేం చెయ్యాలంటే...." అంటూ ఎదో చెప్పబోయింది.

"ఇప్పటికే చాలా సార్లు చెప్పావు నేనేం చెయ్యాలో." గలగలా నవ్వుతూ అంది సుస్మిత. "ఇన్ ఫాక్ట్, నేనేం చెయ్యక్కర్లెద్దు. నా మనసులో వచ్చే ఏ ఆలోచనల్ని నేను పట్టించుకోనక్కర్లేదు కూడా. జస్ట్ నా బాడీ ని ఇంమొబైల్ ఇంకా రిలాక్స్డ్ గా ఉంచి నా చెవుల్ని మాత్రం నీకు వదిలేస్తే చాలు."

"వండర్ఫుల్ ఇండీడ్! రా ఇలా వచ్చి బెడ్ మీద పడుకో." సుస్మిత వైపు చూస్తూ అంది. " నువ్వలా కుర్చీలో కూచో. లేకపోతే మమ్మల్ని డిస్టర్బ్ చెయ్యకుండా పక్కనే నిలబడి చూడు." తరువాత మదన్ వైపు చూస్తూ అంది.  

&

"నీకు చాలా ప్రశాంతంగా వుంది. నీ మనసు శరీరం పూర్తిగా నా అధీనం లో వున్నాయి. నేను చెప్పే ప్రతిమాట నీకు ఆనందం ఇస్తుంది. నీ మనసు శరీరం పూర్తిగా నా ఆదేశాలు పాటిస్తాయి."

బెడ్ మీద సుస్మిత రిలాక్స్డ్ గా పడుకున్న తరువాత తనూజ తన హిప్నాటిజమ్ మొదలు పెట్టింది.

"నువ్వు దీర్ఘంగా ఊపిరి తీసుకుని వదులుతున్నావు....నువ్వు దీర్ఘంగా....."

సుస్మిత తనూజ పూర్తిగా చెప్పకుండానే దీర్ఘంగా ఊపిరి తీసుకుని వదిలింది. అలా సుస్మిత చేత మరో రెండు సార్లు చేయించింది తనూజ.

"తను నా సజెషన్స్ కి బాగానే రెస్పాండ్ అవుతూంది. ఐ యాం కాన్ఫిడెంట్. నా హిప్నోథెరపీ బాగానే వర్క్ చేస్తూంది." మదన్ మొహంలోకి చూస్తూ అంది తనూజ.

మదన్ కూడా ఆనందంగా తలూపాడు.

"నువ్వు నా మాటలు పూర్తి శ్రద్ధగా వింటున్నావు. నువ్వు నా ఆదేశాలు పాటించకుండా ఉండలేవు. యూ ఆర్ కంప్లీట్లీ అండర్ మై కంట్రోల్." సుస్మిత మొహంలోకి చూస్తూ అంది తనూజ.

"నీ కనురెప్పలు బరువెక్కుతున్నాయి. నీ వళ్లంతా బరువెక్కుతూ వుంది. కానీ నువ్వు నిద్రలోకి జారుకోవడం లేదు. నీ మనస్సు, నీ మనసు లోని ప్రతివిషయం నీకు తెలుస్తూనే వున్నాయి." కొన్ని సెకన్ల తరువాత ఇంకా సుస్మితనే పరిశీలనగా చూస్తూ అంది తనూజ.

సుస్మిత మొహం ఏ ఎక్స్ప్రెషన్ లేకుండా ప్రశాంతంగా వుంది. మామూలుగా, రిలాక్స్డ్ గా ఊపిరి తీసుకుంటూంది.

"నీకు తెలియకుండా నీ మనసులో ఏ విషయం జరగదు. నీ మనసు ఇక్కడనుండి పూర్తిగా నీ కంట్రోల్ లో ఉంటుంది. నువ్వు చెప్పినట్టుగానే వింటుంది."

సుస్మితలో ఏ తేడా లేదు. అలాగే వుంది.

"నీలో తయారైన ఇంకో క్యారక్టర్ గురించి కూడా నీకు తెలుసు. అది చిట్టిరాణి. అది కేవలం నీ మనసులో ఏర్పడ్డదే. అది నువ్వే. ఆ క్యారక్టర్ ఈ క్షణం నుండి నిన్నేమీ చెయ్యలేదు. ఆ చిట్టిరాణి నిన్నింక శాసించలేదు. ఆ చిట్టిరాణి కేవలం నీ భ్రమ మాత్రమే."

అక్కడ ఆ నిశబ్దం, సుస్మిత మోహంలో ప్రశాంతత అలాగే వున్నాయి.

"నువ్వు ఆ చిట్టిరాణి క్యారక్టర్ తో కాంటాక్ట్ లోకి వస్తున్నావు. తనని నీలో ఇముడ్చుకుంటున్నావు. నీ మనసుతో ఏర్పడ్డ ఆ చిట్టిరాణి నీతో ఒకటి అయిపోతూంది. ఈ క్షణం నుండి ఆ చిట్టిరాణి నిన్నింక శాసించలేదు. నిన్నేమీ చెయ్యలేదు. ఎందుకంటే ఆ చిట్టిరాణి ఇంకిప్పుడు ప్రత్యేకంగా లేదు. నువ్వుగా అయిపొయింది."

సుస్మిత మొహం మీద లోపల స్ట్రగుల్ అవుతున్నట్టుగా ముడతలు ఏర్పడ్డాయి.

"నా థెరపీ బాగానే వర్క్ చేస్తూంది. నా అభిప్రాయం ప్రకారం ఈ సెషన్ తోనే ఆ చిట్టిరాణి క్యారక్టర్ తనలో డిస్ట్రాయ్ అయిపోతుంది."

"అంతకన్నా కావసినది ఏముంటుంది?" ఆనందంగా అన్నాడు మదన్.

ఆ తరువాత అలాగే సుస్మిత మొహంలోకి చూస్తూ మరో మూడు నాలుగు సార్లు చెప్పింది తనూజ. నెమ్మదిగా తనూజ మొహం మీద ముడతలు మాయం అయిపోయి ప్రశాంతంగా అయిపొయింది.

"బావా, ఐ యాం స్యూర్. తనలో ఇంక చిట్టిరాణి క్యారక్టర్ లేదు. తనింక చిట్టిరాణిలా బిహేవ్ చెయ్యదు." ఆనందంగా మదన్ మొహంలోకి చూస్తూ అంది తనూజ.

"నువ్వు నాతొ అలా చెప్పివుండకపోతే నేను నీకు ఎన్నిసార్లు థాంక్స్ చెప్పివుండేవాడినో నాకు తెలీదు." మదన్ ఇంకా ఆనంద పడిపోయాడు.

"ఆల్రైట్ బావా. నేను తనని హిప్నోసిస్ లోనుండి బయటకి తీసుకు వచ్చేస్తాను." అని మళ్ళీ సుస్మిత మొహంలోకి చూసింది తనూజ. "నువ్వు నెమ్మదిగా ఈ హిప్నోసిస్ లోనుండి బయటకి వస్తున్నావ్. నీకు ఇంక మానసికంగా ఎటువంటి ప్రాబ్లెమ్ లేదు. నీ మనసులో ఇంకిప్పుడు వేరే ఏ క్యారక్టర్ లేదు."

చిన్న తేడా కనిపించింది సుస్మితలో. పేస్ మజిల్స్ లో చిన్న కదలిక కనిపించింది.

"నువ్వు నీ కళ్లిప్పుడు నెమ్మదిగా తెరుస్తున్నావు. ఈ లోకంలోకి వచ్చేస్తున్నావ్." మరోసారి తనూజ అలా అనగానే సుస్మిత కళ్ళు తెరిచింది.

"ఇంక చెప్పాల్సినది ఏమీ లేదు. నువ్వు హిప్నోసిస్ లోనుండి బయటకి వచ్చేసావు." బెడ్ మీద ఎడ్జ్ లో కూచుంటూ అంది తనూజ.

"నాకు చాలా వండర్ఫుల్ గా అనిపించింది." బెడ్ మీద తనూ కూచుంటూ అంది సుస్మిత. "కానీ నువ్వు నాకు ఏం సజెషన్స్ ఇచ్చావో ఒక్కటి కూడా గుర్తులేదు."

"నువ్వు హిప్నోసిస్ లో ఉండగా ఇచ్చిన సజెషన్స్ నీ సబ్కాంషస్ లోకి డైరెక్ట్ గా వెళ్లిపోతాయి. కాంషస్ గా అవి నీకు తెలియవు." తనూజ అంది.

"తనూజ చెప్పిన ప్రకారం నీ ప్రాబ్లెమ్ పూర్తిగా సాల్వ్ అయింది. నీకు ఇంక ఆ చిట్టిరాణి కనిపించదు. నువ్వు చిట్టిరాణిలా బిహేవ్ చెయ్యవు." తనూ బెడ్ మీద కూచుంటూ, సుస్మిత మొహంలోకి చూసి అన్నాడు మదన్.

'అవునా?' అన్నట్టుగా చూసింది తనూజ మొహంలోకి సుస్మిత.

"ఎస్, అలాంటి రెస్పాన్స్ కనిపించింది నీలో నాకు. నా అభిప్రాయం ప్రకారం ఆ చిట్టిరాణి క్యారక్టర్ పూర్తిగా డిస్ట్రాయ్ అయిపొయింది. అది నీకు కనిపించడం కానీ, నువ్వు చిట్టిరాణిలా బిహేవ్ చెయ్యడం కానీ మరి జరగదు."

"థాంక్ గాడ్!" కళ్ళు మూసుకుంటూ అంది సుస్మిత.

కాసేపు అక్కడే కూచున్నాక మదన్ పొలం లోకి వెళ్ళిపోయాడు. సుస్మితతో కాసేపు కబుర్లు చెప్పాక తనూజ తన రూమ్ లోకి వెళ్ళిపోయింది.

&

గత సంవత్సరం నుండి ప్రతి పది రోజులకి ఎలా వెళ్తున్నాడో అలాగే తన స్నేహితుడు సుదర్శనం ఇంటికి బయలుదేరాడు ముకుందం. అలా బయలుదేరి వెళ్లేముందు తనకి ఫోన్ చేసి చెప్పాడు కూడా. అంతా ఎలా కావాలో అలాగే ఉందని చెప్పాడు సుదర్శనం.

ప్రతిసారీ వెళ్తున్నప్పుడు ఎలా థ్రిల్లింగా వుందో అలాగే ధ్రిల్లింగా వున్నా అనుకున్నది జరక్కపోవడం ముకుందం కి నిరాశగా వుంది. కొన్నిసార్లు తను అనవసరంగా ప్రారంభించాడు, తప్పుచేస్తున్నాడా అని కూడా అనిపిస్తూ వుంది. మరింక చెయ్యకూడదు అనిపిస్తూ కూడా వుంది. కానీ తనకి కావాల్సినట్టుగా పొందుతున్న సుఖం, ఇంకా అనుకున్నది కూడా జరుగుతుందేమోనన్న ఆశ అది కొనసాగించేలా చేస్తూవున్నాయి.

తన ఫ్రెండ్ సుదర్శనం కి ఏదీ కలిసి రాలేదు. మంచి చదువు చదువుకున్నామంచి వుద్యోగం సంపాదించుకోలేక పోయాడు. బాగా డబ్బు సంపాదించాలని వ్యాపారం ప్రారంభించి వున్నదంతా పోగొట్టుకున్నాడు. అప్పులపాలు కూడా అయిపోయాడు. తనకి కలిసివచ్చిందల్లా ఒకే ఒక విషయంలో. ముందునుంచి అనుకున్నట్టుగా మంచి అందగత్తె అయినా మామయ్య కూతుర్ని పెళ్లిచేసుకోగలిగాడు. సుదర్శనం భార్య మల్లిక ఎంత అందగత్తె అంటే ఎప్పుడూ పరాయి ఆడదాన్ని కన్నెత్తి చూడని ముకుందం కూడా ఈర్ష్య పడ్డాడు.

"నా భార్యకి అసలే బాగా ఆస్తులుపాస్తులు కావాలి. పెళ్ళై ఇన్నేళ్ళైనా తరువాత కూడా నేనేమీ సంపాదించలేకపోతున్నానని నన్ను సాధించి పోస్తూంది. నేను వుద్యోగం చేసి సంపాదిస్తూన్న డబ్బులు ఇల్లు గడవడానికి సరిపోవడం లేదు. నేను నా పిల్లలిద్దరినీ గవర్నమెంట్ స్కూల్లో చదివిస్తున్నానంటే నా పరిస్థితి అర్ధం చేసుకో."

ఆ రోజు టౌన్ లో హోటల్ లో అనుకోకుండా కలిసాడు సుదర్శనం ముకుందాన్ని. భోజనం చేస్తూంటే పరిస్థితి అంతా చెప్పుకొచ్చాడు. ముకుందం కి అతని భార్య మల్లిక గుర్తుకు వచ్చింది. ఆమె అందం కూడా గుర్తుకు వచ్చి మళ్ళీ కొంచెం ఈర్ష్యగా అనిపించింది. ఇప్పుడు బహుశా తనకి ముప్ఫయినాలుగు అలా ఉండొచ్చు. ఇప్పుడెలా వుందో అనిపించింది.

"నాకు తెలుసు. నీ దగ్గర లెక్కలేనంత డబ్బు వుంది. కావాలంటే నువ్వు నాకు కొంత సాయం చేయగలవు. నేను కాస్త సంపాదించుకున్న తరువాత నీ డబ్బులు నీకు వడ్డీ తో సహా తిరిగి ఇచ్చేస్తాను." ప్రాధేయపూర్వకంగా తన మొహంలోకి చూస్తూ అన్నాడు వాడు.

'తప్పకుండ అలాగే ఇస్తాను. నువ్వు నాకు తిరిగి ఇవ్వకపోయినా పర్వాలేదు.' అనబోతూ చటుక్కున ఆగి పోయాడు ముకుందం. అలాంటి ఆలోచన తనకి ఎలా వచ్చిందో తెలీదు, కానీ మెరుపులా వచ్చింది. ప్రస్తుత పరిస్థితుల్లో సుదర్శనం తను ఏమడిగినా కాదనడు అని అర్ధం అయిపొయింది. అలా ఆలోచిస్తూంటేనే చాలా థ్రిల్లింగా వుంది.

"నేను నీకు తప్పకుండ సాయం చేస్తాను. కొంచెం కాదు, నీ భార్య కోరుకున్నంత ఎత్తుకి మీరు వెళ్లగలిగేలా. నువ్వు నాకు ఏదీ తిరిగి ఇవ్వాల్సిన అవసరం లేదు. కానీ నాకు ప్రతిగా ఒక సహాయం చెయ్యాలి." తటపటాయింపుగా అన్నాడు ముకుందం. ఎంత కాదనడు అని అర్ధం అయినా అడగడానికి భయంగానే వుంది.

"నువ్వు ఏదడిగినా చేస్తాను. దయచేసి చెప్పు." సుదర్శనం మొహం అంత ఆశతో ఎప్పుడూ చూడలేదు ముకుందం.

"నీ పిల్లలు ఇద్దరు ఇప్పుడు ఏం చేస్తున్నారు?" గుండె వేగం పెరిగిపోతూ ఉంటే అడిగాడు ముకుందం.

"అమ్మాయి ఐదో తరగతి అబ్బాయి రెండో తరగతి ఒకే స్కూల్లో చదువుతున్నారు. చెప్పాకదా స్థోమత లేక గవర్నమెంట్ స్కూల్లో చదివిస్తున్నాను." క్యూరియస్ గా చూస్తూ అడిగాడు సుదర్శనం.

"నేను చెప్పేది నీకు నచ్చక పోతే, నచ్చలేదని చెప్పు. కానీ నా మీద కోపం తెచ్చుకోకు. ఎందుకంటే నేను అడగబోయే విషయం అలాంటిది." అదే థ్రిల్ ఇంకా భయం ఫీలవుతూ అన్నాడు ముకుందం.

"ఎవరిమీద కోపం తెచ్చుకునే పరిస్థితుల్లో నేను లేను. ఎవరన్నా సహాయం చేస్తామంటే ఎమన్నా చెయ్యడానికి సిద్ధంగా వున్నాను. నువ్వేం అడగదలుచుకున్నావో ఎలాంటి సంశయం లేకుండా అడుగు." ఇంకా ఆసక్తిగా చూస్తూ అడిగాడు సుదర్శనం.

"నీకు తెలుసును కదా. పెళ్ళై ఇన్నేళ్ళైనా నాకు పిల్లల్లేరు. నా తమ్ముడిని, ఇంకా ఆ వంశీని మా పిల్లలుగా అనుకుంటూ వున్నాము. నా భార్యకి సంబింధించినంత వరకూ తను బాగానే అడ్జస్ట్ అయిపొయింది. కానీ నేను అలా అడ్జస్ట్ అవ్వ లేక పోతున్నాను. నాకు నా అనిపించే ఒక కొడుకో కూతురో ఉంటే చాలా బావుంటుందనిపిస్తూంది."

"ఆ కొడుకు కానీ కూతురు కానీ నా భార్య ద్వారా పొందాలని నీ ఆలోచన, అంతేనా." కుర్చీలో వెనక్కి వాలి మోహంలో ప్రత్యేకంగా ఏ ఎక్స్ప్రెషన్ లేకుండా అన్నాడు సుదర్శనం. భోజనం పూర్తయినా ఇంకా కుర్చీల్లో కూచునే వున్నారు ఇద్దరూ. ఇంకో రెండు కూల్ డ్రింక్స్ ఆర్డర్ చేసాడు ముకుందం.

"ప్లీజ్. నీకు నచ్చకపోతే ఇప్పుడే మర్చిపో. నువ్వు దీనికి అంగీకరించక పోయినా నేను నీకు సహాయం చేస్తాను." కంగారుగా అన్నాడు ముకుందం. 

 "ఎప్పటికీ మర్చిపోను." గట్టిగా నవ్వాడు సుదర్శనం. "నా వరకూ ఇది గోల్డెన్ అఫర్."

"నిజంగా....నిజంగా ....నువ్వు అలానే ఫీలవుతున్నావా?" ఉప్పొంగుతూన్న థ్రిల్ ఫీలింగుతో గుండె పగిలేలా వుంది ముకుండానికి.

"ఖచ్చితంగా అలాగే ఫీలవుతున్నా. నాకెలాంటి అభ్యంతరం లేదు." వైటర్ తెచ్చి టేబుల్ మీద పెట్టిన రెండు కూల్డ్రింక్స్ లో ఒకటి సిప్ చేస్తూ అన్నాడు సుదర్శనం. "నువ్వు నా భార్య గురించి ప్రత్యేకంగా అడగాల్సిన అవసరం లేదు. తను కూడా ఖచ్చితంగా అలాగే ఫీలవుతుంది."

"అయితే ఇక్కడ కొన్ని కండిషన్స్. నేను తనని పిల్లల గురించి కలిసినంత కాలం నువ్వు తనని కలవకూడదు." ముకుందం అన్నాడు.

"ఇక్కడే పెద్ద అదృష్టం కలిసొచ్చింది. తనకి ఆపరేషన్ అంటే భయం వల్ల ఆ పిల్లలు పుట్టకుండా ఆపరేషన్ నేను చేయించుకున్నాను. ఎనీహౌ నువ్వు తనని కలిసినంత కాలం నేను తనని కలవను." ధృడంగా చెప్పాడు సుదర్శనం.

"అంతేకాదు, ఆ పుట్టబోయే పిల్లనో, పిల్లాడినో మీ సంతానంగానే పెంచాలి. ఆ సంతానానికి అయ్యే ఖర్చు అంత నేనే పెట్టుకుంటాను కానీ తను నా సంతానమని లోకానికి ఎక్కడా తెలియకూడదు. నా రక్తంతో ఒక కొడుకో, కూతురో ఉన్నారన్న తృప్తి చాలు నాకు."

"నాక్కూడా ఇంకొకళ్ల ద్వారా కొడుకో కూతురో నా భార్యకి వున్నారని లోకానికి తెలియడం బాగుండదు కదా. ఆ విషయం రహస్యంగా ఉంచడం నీకన్నా కూడా మాకే ఎక్కువ అవసరం."

"అయితే నీ భార్యతో కూడా మాట్లాడి ఒక ముహూర్తం పెట్టి నాకు చెప్పు. ఆరోజే నీకు నా సహాయం ప్రారంభిస్తాను కూడా." ముకుందం కూడా ఆనందంగా తన కూల్ డ్రింక్ సిప్ చెయ్యడం మొదలు పెట్టాడు.

సరిగ్గా సుదర్శనం చెప్పినట్టుగానే జరిగింది. మల్లిక ఆ ప్రపోజల్ కి అంగీకరించడమే కాదు, తను వనజతో తీర్చుకోలేని సరదాలన్నీ తీర్చుకోవడానికి అంగీకరించింది. "మా కుటుంబాన్ని ఆదుకుంటున్న దేముడు మీరు. మీ కోరిక పూర్తిగా తీర్చడం నా ధర్మం." ఇంకా ముఖ్యమైన విషయం ఏమిటంటే ఆ ముప్ఫయి నాలుగు ఏళ్ళు ఆ వయసులో, ఇద్దరు పిల్లల తల్లై కూడా మల్లికా చాలా అందంగానే వుంది.                                

అంతేకాదు సుదర్శనంతో సమానంగా సెక్స్ లో ఎంజాయ్ చేసేది. వనజ మల్లికలా ఎందుకు వుండలేకపోతూందో ముకుందానికి ఎప్ప్పుడూ అర్ధం కాలేదు. మల్లిక తన వెరీ ప్రైవేట్ పార్ట్శ్ కూడా ఏ అభ్యంతరం లేకుండా ముకుందానికి చూపిస్తూ ఉంటే, వనజ మాత్రం తన మగతనాన్ని తన ఆడతనంలో దింపే అప్పుడు కూడా అక్కడ చూడనిచ్చేది కాదు. చాలా కోరికలు తీరకుండానే సెక్స్ చేసేవాడు ముకుందం వనజతో. కానీ ఎంత విచ్చలవిడి సెక్స్ చేసినా తను అనుకున్నట్టుగా మల్లికకి కడుపు మాత్రం రాలేదు.

"ఈ రోజు ఆఖరిసారి. ఈ సారితో కనక కడుపు రాకపోతే నేనింక ఇది చెయ్యదలుచుకోలేదు." మల్లిక ఆడతనంలో తన మగతనం పూర్తిగా దింపి, పూర్తిగా ఆక్రమించుకున్నాక తన పెదాల మీద ముద్దుపెట్టి అన్నాడు ముకుందం. "నువ్వేమీ కంగారు పడకు. నేను మీకు నా సాయం కొనసాగిస్తూనే వుంటాను."

"మీరిప్పటికే చాలా సహాయం చేశారు. మీ దయవల్ల నా భర్త పెద్ద క్లోత్ షాప్ కి యజమాని అయ్యారు. అది మంచి లాభాల్లో నడుస్తూంది." తను తన మగతనాన్ని ఆమెలో నెమ్మదిగా కదుపుతూ ఉంటే రెండుచేతులతో గట్టిగా పట్టుకుని, అతని నుదుటి మీద ముద్దు పెట్టి అంది. "ప్రయత్నం చేస్తూ ఉంటే పొయ్యేది ఏముంది? నాకు ఎప్పటికోఅప్పటికి మీవల్ల కడుపురావచ్చు. కనీసం నన్నిలా సెక్స్ లో సుఖపెట్టడానికి అయినా మీరిది చెయ్యాలి నాకు."

"అయితే నీ భర్త నిన్ను పూర్తిగా సుఖపెట్టడంలేదా?" తన ఊపుడులో వేగంపెంచి అన్నాడు ముకుందం.

"ఎందుకు పెట్టలేదు? కానీ సెక్స్ లో ఇంత సుఖం ఉంటుందని మిమ్మల్ని కలిసే వరకూ తెలీదు."

ఎందుకనో తెలీదు, కానీ ఒక్కసారిగా వేగం పెంచి వేడిని దింపేసుకున్నాడు ఆమెలో ముకుందం. "కాస్త ఆగండి ప్లీజ్." కిందకి దిగిపోబోతూవుంటే రెండుచేతులతో పట్టి ఆపింది మల్లిక. ఈ ఒక్క విషయంలోనే మల్లికకి వనజకి పోలిక వుంది. వేడి దింపేసుకున్న తరువాత కూడా ఇద్దరూ కాసేపు తను వాళ్ళమీద వుండాలనుకుంటారు.

"పెళ్లి అయి ఇంత కాలం అయ్యాక నీలో అందం తగ్గాలి. కానీ అది నీలో పెరిగింది." ముకుందం అన్నాడు.

"అది చూసే కంటిని బట్టికూడా ఉంటుంది." నవ్వుతూ అంది మల్లిక.

ఆ తరువాత కొన్ని నిమిషాల తరువాత తను కిందకి దిగబోతూ ఉంటే మల్లిక ఆపలేదు. డ్రెస్ చేసుకుని బయటకి వచ్చేసిన తరువాత, ఇంటి బయట వెయిట్ చేస్తూన్న సుదర్శనం చేతిలో ఒక యాభైవేలు పెట్టి వచ్చేసాడు ముకుందం.

తను వెళ్లేముందు ఫోన్ చేసి చెప్తే, పిల్లలు అది ఇంటిదగ్గర లేకుండా అంతా అనుకూలంగా ఉండేలా చేస్తాడు సుదర్శనం. సుదర్శనం కి సాయం చేస్తూన్న విషయం మదన్ కి, వంశీ కి ఇంకా వనజకి కూడా తెలుసు. కానీ తన క్లోజ్ ఫ్రెండ్ అని సాయం చేస్తున్నాడని మాత్రమే వాళ్ళకి తెలుసు.   

&

ఉదయం ఎనిమిది గంటల సమయంలో కిచెన్లో అన్నయ్యతో కలిసి టిఫిన్ చేస్తూ ఉండగా వంశీ, తనూజా ప్రేమించుకుంటున్న విషయం చెప్పాడు మదన్.

"మొన్నటి వరకూ అసహ్యించుకుంది, ఇప్పుడు ప్రేమా? సైకాలజిస్ట్ ని అంటుంది కానీ దీని మనసుమీద దీనికే కంట్రోల్ లేదు." వనజ అంది.

"ప్రేమ ఎప్పుడూ అలాగే మొదలవుతుంది, ఎన్ని సినిమాల్లో చూడలేదు?" నవ్వాడు ముకుందం.

"అది సరే" ఒక టిఫిన్ ప్లేట్ తానూ తెచ్చుకుని మదన్ కి, ముకుందానికి అపోజిట్ లో వున్న చైర్లో కూచుంటూ అంది వనజ. "వాళ్ళ పెళ్ళికి నేను గాని మీ అన్నయ్యకాని అభ్యంతరపెట్టమని నీకూ తెలుసు. కానీ మా అమ్మ గురించి ఆలోచించు. తను డబ్బు మనిషి. డబ్బుందంటే ఎవడికైనా ఇచ్చి పెళ్ళిచేస్తుంది కానీ అది లేదంటే మాత్రం ఎవడికీ ఇచ్చి చేయడానికి ఆలోచించే మనిషి కాదు."

"అదే ఇక్కడ ప్లస్ పాయింట్. దానికి ఒక ఉపాయం ఆలోచించాను లే వదినా." చిరునవ్వుతో అన్నాడు మదన్.

వనజ ఇంకా ఎదో అనబోతూ ఉండగా అక్కడికి వచ్చారు తనూజ, సుస్మిత. "రా. రా. నీ గురించే మాట్లాడుకుంటున్నాం. నువ్వు సైకాలజీ లోనే కాదు ప్రేమలో కూడా పోస్ట్ గ్రాడ్యుయేషన్ చేసినట్టున్నావ్? ఏమీ తెలీని నా తమ్ముడిని ప్రేమలో పడేస్తావా?" ముకుందం చిరునవ్వుతో అడిగాడు తనూజని చూస్తూ.

"మీరేం మాట్లాడుతున్నారో నాకేమి అర్ధం కావడం లేదు." అయోమయంగా మొహంపెట్టి అంది తనూజ.

"నీకంతా అర్ధం అయింది అని నాకర్ధం అయింది కానీ నీ మామ్ గురించి కొంచెం అయినా ఆలోచించావా? డబ్బులేని వంశీ లాంటి వాడికిచ్చి చెయ్యడానికి తను ఒప్పుకుంటుందా?" వనజ అడిగింది.

"ప్రేమ అన్నది అన్నీ ఆలోచించాక పుట్టేది కాదు." బుగ్గలు రెండూ సిగ్గుతో ఎర్రబడిపోతూ ఉంటే అంది తనూజ.

"చెప్పాను కదా. నీ చెల్లెలు ప్రేమలో కూడా పోస్ట్ గ్రాడ్యుయేషన్ చేసేసింది." చిరునవ్వుతో అని ముకుందం కుర్చీలోనుంచి లేచాడు టిఫిన్ పూర్తి చేసి. "పొలంలోకి వెళ్తున్నాను. మళ్ళీ మధ్యాహ్నం భోజనానికే వస్తాను." అన్నాడు.

"వంశీ ఎక్కడ?" వంశీని అక్కడ చూడడానికి తనూజ తాపత్రయపడుతూందని గమనించి సుస్మిత అడిగింది.

"ఇంతసేపు ఇంటిదగ్గర కూచునే రాకంకాదు వంశీ. ఉదయమే పొలంలోకి వెళ్ళిపోతాడు." వనజ కూడా తన టిఫిన్ ముగించి లేచి అంది. "రండి. మీరిద్దరూ కూడా కూచోండి. కాఫీ ఇంకా టిఫిన్ కూడా ఇస్తాను."

"నేనూ పొలంలోకి వెళ్తున్నాను." అప్పుడే తన టిఫిన్ ముగించి మదన్ కూడా లేచి వెళ్ళిపోయాడు.

"అక్కా నువ్వే నాకు సాయం చెయ్యాలి." తన ముందు టిఫిన్, కాఫీ పెడుతూన్న సమయంలో తన మొహంలోకి చూడకుండా అంది తనూజ. "మామ్ ని ఒప్పించే ఒప్పించే పూచీ నీదే."

"సరే నీ మామ్ ని ఒప్పించే పూచీ నేను ఏదోలా పడతాను." సుస్మిత కి కూడా కాఫీ, టిఫిన్ ఇచ్చి తనూజ పక్కనే కుర్చీలో కూచుంటూ అంది వనజ. "కానీ నువ్వు వంశీ తో హ్యాపీ గా జీవించగలవా? నేను ఎంత అభిమానించే మనిషి అయినా, తను చదువుకోలేదు, మొరటుగా ఉంటాడు."

"ప్రేమ గురించి తెలిసి ఉంటే నువ్విలా మాట్లాడవు." అక్క మొహంలోకి చూస్తూ చిరునవ్వుతో అంది తనూజ. "ఒకసారి మనసులో ప్రేమ పుట్టాక ప్రేమించిన వాడు ఎలా వున్నా హ్యాపీగా కలిసి జీవిస్తాం."

"మీ బావ చెప్పినట్టుగా నువ్వు ప్రేమలో కూడా పోస్ట్ గ్రాడ్యుయేషన్ చేసేసావు." నవ్వింది వనజ.

"తనూజ చాలా మెచ్యూర్డ్ గా ఆలోచించే పిల్ల. తెలివి తక్కువ నిర్ణయం తీసుకునేది కాదు. తను వంశీని ప్రేమించడం అన్నది చాలా కరక్ట్. వాళ్లిద్దరూ చాలా ఆనందం గా వుంటారు. మీరేం కంగారు పడకండి." సుస్మిత అంది.

"తను వంశీని పెళ్లి చేసుకోవడం నాకు చాలా ఆనందమైన విషయం. వంశీ అప్పుడు పూర్తిగా మాకు బంధువు కూడా అయిపోతాడు. తనూజని కంటికి రెప్పలా చూసుకునే మనిషి ఎవరన్నా వున్నారు అంటే అది కేవలం వంశీ మాత్రమే. ఇక ఉన్న ఒకే ఒక్క సమస్య అల్లా మా అమ్మ. ఎదో పూచీ పడి తనని ఒప్పిస్తాను." వనజ అంది.

"థాంక్స్ అక్కా." టిఫిన్ తింటూ అంది తనూజ. "ఎనీహౌ నేనూ, సుస్మిత ఆలా ఊళ్లోకి వెళ్లి వద్దామనుకుంటున్నాము. ఇంటిదగ్గరే కూచుంటే తనకీ బోర్ కొడుతుంది కదా."

"తప్పకుండ అలాగే చెయ్యండి" వనజ అంది.

మరో పదినిమిషాలు వనజాతో మాట్లాడుతూ టిఫిన్ పూర్తి చేసాక సుస్మిత, తనూజ ఇంట్లోనుండి బయట పడ్డారు. 

&

"అదే నువ్వెంతగానో ప్రేమించే ఈ అమ్మాయే అయితే నువ్వలా వదిలేసి వెళ్లిపోయేవాడివా?"

ఫామ్ హౌస్ లో బెడ్ మీద పడుకోవడానికి ట్రై చేస్తూన్న మదన్ తనూజ సూటిగా అడిగిన ప్రశ్న గుర్తుకువచ్చి ఉలిక్కి పడ్డాడు.

ఒకవేళ ఆలా నదిలో పడిపోయింది సుస్మిత అయితే తను ఏం చేసేవాడు? ప్రాణాలకి తెగించి నదిలోకి దూకి ఉండేవాడు. అలాంటిది చిట్టిరాణి నదిలోకి పడిపోగానే తను గమనించిందల్లా తమని ఎవరైనా గమనిస్తున్నారేమోనని. ఎవరూ చూడలేదనగానే అక్కడనుండి తిన్నగా పొలంలోకి వెళ్ళిపోయాడు. తరువాత కూడా తనలో ఎలాంటి గిల్టీ ఫీలింగ్ లేదు, ఒక్క సమస్య తీరిపోయిందన్న ఆనందం తప్ప.

అప్పుడు లేని గిల్టీ ఫీలింగ్ ఎందుకో ఇప్పుడు కలుగుతూ వుంది. తను చిట్టిరాణి నదిలో పడిపోయి కొట్టుకుపోతూ ఉంటే ఆలా చూస్తూ ఉండిపోకుండా ఉండాల్సింది. తనని కాపాడే ప్రయత్నం ఎదో ఒకటి చేసి ఉండాల్సింది.

సుస్మిత ఆలా చిట్టిరాణి ఇంటికి కూడా వెళ్లిందంటే అదోలా, ఇంకా చాలా భయంగా కూడా వుంది మదన్ కి. వాళ్లంతా తనమీద అసలే చాలా కోపంగా వుండి వుంటారు చిట్టిరాణి ప్రేమని తనలా రిజెక్ట్ చేసి తన చావుకి కారణం అయినందుకు. అందులోనూ తనతో పెనుగులాటలో చిట్టిరాణి నదిలో పడిపోయిందని ఏమాత్రం తెలిసినా వాళ్ళు తనని విడిచిపెట్టరు. పెనుగులాటలో పొరపాటున కాదు, తనే కావాలని తోసేశాడనే అంటారు.

అందులోనూ మదన్ కి అర్ధం కానీ విషయం ఇంకొకటి వుంది. ఎందుకు చిట్టిరాణి తను నదిలో దూకి ఆత్మహత్య చేసుకున్నానని తన తల్లికి అబద్ధం చెప్పింది? తనతో పెనుగులాట వల్లే నదిలో పడిపోయిందని ఎందుకు చెప్పలేదు? చిట్టిరాణి తనని ఇంకా ప్రేమిస్తూనే వుందా?

చిట్టిరాణి వాళ్ళమ్మది కేవలం కల మాత్రమే అని మదన్ అనుకోలేకపోతున్నాడు. తనూజ చెప్పినట్టుగా దయ్యాలు, భూతాలూ లేవు, సుస్మితది కేవలం స్ప్లిట్ పెర్సనాలిటీ అని నమ్మలేక పోతున్నాడు. ఆవేళ బట్టలు విప్పుకుని తాము ఈ ఫామ్ హౌస్ లో ఆడిన ఆట తనూజ తనకి చెప్తే తెలిసి ఉండొచ్చు, కానీ తను చిట్టిరాణి ని ఈ ఫామ్ హౌస్ లోకి తీసుకొచ్చి చేసింది తనకెలా తెలుస్తుంది? ఆ రోజు తామిద్దరూ చేసింది ఎవరికీ చెప్పే విషయం కాదు, ఎవరికీ చెప్పలేదు కూడా. ఆ రోజు తామిద్దరూ చేసింది గుర్తుకు వస్తూ ఉంటే ఇంక బెడ్ మీద పడుకుని ఉండలేక లేచి కూచున్నాడు మదన్.

"ఆలా చేస్తే నాకు కడుపు వచ్చేస్తుందేమో బావా, పిల్లలు పుట్టాలంటే అలాగే చెయ్యాలని తనూజ చెప్పింది." తనచేత బట్టలు పూర్తిగా విప్పించేసి, తనూ విప్పేసి బెడ్ మీద తనని పడుకోబెట్టి తనమీదకి వెళ్తూవుంటే బెరుగ్గా అంది చిట్టిరాణి. కానీ తను చేసేది ఏదీ కాదనడం లేదు, తనంటే అంతిష్టం తనకి.

"పెద్దమనిషి అయితేనే కానీ పిల్లలు పుట్టారు, ఆ విషయం తను నీకు చెప్పలేదా?" తన మగతనాన్ని, తన ఆడతనంలోకి దింపగలిగినంత దింపి, తనని పూర్తిగా ఆక్రమించుకున్నాక తన కుడిచెవిలో గొణిగాడు.

"పెద్దమనిషి అవ్వడం అంటే ఏమిటి బావా?" ఇంకా అమాయకంగా అడిగింది చిట్టిరాణి.

అదికూడా తన చెవిలో గొణుగుతున్నట్టుగానే చెప్పాడు, ఆలా చెప్తూనే తన మగతనాన్ని తన ఆడతనంలో మూవ్ చెయ్యడం మొదలు పెట్టాడు.

"ఆమ్మో నొప్పి....ఇంక వద్దు...ఇంక వద్దు...." తను అంటూవున్నా వినిపించుకోకుండా కోరిక తీర్చుకున్నాడు. ఆ తరువాత కూడా ఆలా కోరిక తీర్చుకోవాలని ఎన్నోసార్లు అనిపించినా అలాంటి అవకాశం రాలేదు.

"అదేదో మనం చాలా చిన్నతనంలో ఉండగా జరిగిన సంఘటన. దానిని ఆసరాగా తీసుకుని నేను నిన్ను ప్రేమించాలంటే ఎలా? నువ్వు పిచ్చి ఆలోచనలు, కోరికలు పెంచుకోకు. నేను నిన్ను ప్రేమించడం, పెళ్లి చేసుకోవడం అన్నది కలలో కూడా జరగని మాట."

ఎన్నిసార్లు తను తనని ప్రేమిస్తున్నానని దగ్గరకి వచ్చినా అలాగే మొహమ్మాటం లేకుండా చెప్పేసాడు. చిట్టిరాణి విసిగిపోలేదు, నిరాశ పడలేదు, తన మీద కోపం తెచ్చుకోలేదు, తను నదిలో పది ప్రాణాలు పోగొట్టుకునే సమయం వరకూ కూడా తన ప్రేమని పొందే ప్రయత్నం చేస్తూనే వుంది.

"బావా...నా గురించే ఆలోచిస్తున్నావా?"

అదే గొంతు. కరంట్ షాక్ కొట్టినట్టుగా బెడ్ మీద నుండి దిగిపోయాడు. వేగంగా గదిలోనుండి బయటకి వచ్చాడు. ఎవరో వేగంగా వెళ్ళిపోతున్నట్టుగా మువ్వల శబ్దం. కాదు ఆ చిట్టిరాణి పట్టీల మువ్వల శబ్దం.

"చిట్టిరాణీ....చిట్టిరాణీ...." పెద్దగా అన్నాడు మదన్.

"ఏమిటిది? ఏవైపోతూంది నీకు?" అప్పుడే అక్కడికి వచ్చిన వంశీ, మదన్ భుజాల చుట్టూ చెయ్యివేసి అన్నాడు.

"చిట్టిరాణి పట్టీల మువ్వల శబ్దం నీకు వినిపించలేదా?" వంశీ మొహంలోకి చూస్తూ అడిగాడు మదన్.

"వినిపించలేదు. నేను ఇప్పుడే వచ్చాను."

"తానింతకముందే నన్ను బావా అని పిలిచింది కూడా. నా గురించే ఆలోచిస్తున్నావా అని కూడా అడిగింది."

"ఎదో భ్రమ పడ్డావేమో?"

"లేదురా చాలా స్పష్టంగా వినిపించింది నాకు. ఇప్పుడు మువ్వల శబ్దం కూడా చాలా స్పష్టంగా వుంది." ఎమోషనల్గా అన్నాడు మదన్.

"కావచ్చు. కానీ నువ్విలా ఆవేశ పడిపోవడం వల్ల ప్రయోజనం ఉండదు. ముందు శాంతపడు. మనం లోపలి వెళ్లి అకౌంట్స్ చూసుకుంటూ మాట్లాడుకుందాం."

ఆలా అన్నాక వంశీతో లోపలి వచ్చేసాడు మదన్.

"చిట్టిరాణి విషయంలో నేను తప్పుచేసేనేమోననిపిస్తూంది. అంత నిర్దయగా తన ప్రేమని తిరస్కరించకుండా ఉండాల్సింది." బెడ్ మీద అకౌంట్ బుక్స్ ఇంక బ్యాంకు స్టేట్మెంట్స్ ని చూస్తూ ఉండగా అన్నాడు మదన్.

"అదంతా జరిగిపోయిన కధ. దానిగురించి నువ్వు ఆలోచించకు." వంశీ అన్నాడు. "నువ్వు ఎన్నో సార్లు తనమీద నీకు మనసు లేదని తనని నువ్వు ప్రేమించలేవని చెప్పావ్. వినకపోవడం తన తప్పు."

మదన్ ఏమీ మాట్లాడలేదు. ఏం మాట్లాడాలో తెలియడంలేదు. ఎంత తెలీని వయసులోనైనా తను చిట్టిరాణి తో ఎలాంటి అడ్వాంటేజ్ తీసుకున్నాడో వంశీకి తెలియదు. అది గుర్తువచ్చినప్పుడల్లా తనకి గుండెలు పిండినట్టుగా వుంది.

"ఇంతకీ తనూజ అదేదో ట్రీట్మెంట్ అంది, ప్రారంభించిందా, లేదా?"

"నిన్ననే తనని డీప్ హిప్నోసిస్ లోకి పంపించి ఏవో సజెషన్స్ ఇచ్చింది. ఆ చిట్టిరాణి క్యారక్టర్ తనలో పూర్తిగా డిస్ట్రాయ్ అయిపోయిందని ఇంక పరవాలేదని చెప్పింది. అయినా నాకు నమ్మకం లేదు. నువ్వు చెప్పిందే నిజమేమో అనిపిస్తూంది."

"నువ్వు అనవసరంగా కంగారు పడకు. ఇంకొన్ని రోజులు చూద్దాం. పరిస్థితిని బట్టి ఒక నిర్ణయం తీసుకోవచ్చు." ఆలా అన్నాక బ్యాంకు స్టేట్మెంట్స్ చూస్త్తూ మళ్ళీ అన్నాడు వంశీ. "ఈ మధ్యన సుదర్శనానికి మీ అన్నయ్యదగ్గరనుండి పెమెంట్స్ ఏమీ లేవు. నువ్వు గమనించావా?"

"తను బిజినెస్ లో నిలదొక్కుకున్నాడు అని చెప్పాడు కదా. అందుకని ఆపేసి ఉంటాడు." నవ్వుతూ అన్నాడు మదన్.

"అంతే అయివుంటుంది." వంశీ కూడా అన్నాడు.

ఆ తర్వాత మరికొంత సేపు బ్యాంకు స్టేట్మెంట్స్, ఇతర అకౌంట్స్ చూసుకున్నాక ఫామ్ హౌస్ లాక్ చేసి పొలంలోకి వెళ్లిపోయారు ఇద్దరూ.  

&

"నీ రూమ్ లో నీ గురించి ఒక తాయిలం వుంది, వెళ్లి చూడు."

ఇంచుమించులో భోజనం సమయం అయ్యావరకూ వూళ్ళో వున్న టెంపుల్స్ చూసి, తెలిసున్న వాళ్ళు ఒక్కళ్ళు ఇద్దరు ఇళ్ళకి వెళ్లి, ఇంటికి వచ్చి, సుస్మిత తిన్నగా తన గదిలోకి వెళ్ళిపోతే కిచెన్ లోకి వచ్చిన తనూజతో అంది వనజ.

"ఏంటక్కా అది?" స్టవ్ దగ్గర పనిచేసుకుంటూవున్నా వనజ దగ్గరికి వచ్చి వెనకనుండి తన భుజాల చుట్టూ చేతులువేసి కౌగిలించుకుంటూ అడిగింది తనూజ.

"సస్పెన్స్. నువ్వే వెళ్లి చూడాలి." వెనక్కి తిరక్కుండానే అంది వనజ.

"సరే అయితే." ఇంక ఉత్సుకత పట్టలేక తిన్నగా తన గదిలోకి వెళ్ళింది తనూజ. బెడ్ మీద వున్నది చూడగానే వెయ్యి టన్నుల నీరసం ఒక్కసారిగా వచ్చింది తనూజకి.

"మామ్, నువ్వెందుకు దిగిపోయావు ఇక్కడికి?" చిరాగ్గా తల్లి మంగవేణిని చూస్తూ అడిగింది.

"ఇది నా పెద్ద కూతురి ఇల్లు. నాకు ఎప్పుడు కావాలంటే అప్పుడు వస్తాను. నువ్వెవరు అడగడానికి?" కోపంగా అంది మంగవేణి.

హుస్సురని నిట్టూరుస్తూ వచ్చి ఆ బెడ్ కి దగ్గరలో వున్న కుర్చీలో కూలబడింది తనూజ.

"ఎన్నిసార్లు ఫోన్ చేసినా పొడిపొడి మాటలే తప్ప విషయం ఎంతవరకూ వచ్చిందన్నది చెప్పవు. ఇంతకీ నువ్వెందుకు ఇక్కడికి వచ్చావో అన్నదైనా నీకు గుర్తుందా?" కూతురివైపు సూటిగా చూస్తూ అడిగింది మంగవేణి.

"నువ్వంతగా చెప్పి పంపిన తరువాత ఎలా మర్చిపోతాను మామ్?" తల్లి మొహంలోకి చూస్తూ అంది తనూజ.

"అయితే నీ ప్రయత్నం నువ్వు ప్రారంభించావన్న మాట." అంతవరకూ రెండో కూతురి మీద వున్న చిరాకు మాయం అయిపొయింది మంగవేణిలో. "ఎంతవరకూ వచ్చింది?"

"చాలా దూరం వచ్చింది." కుర్చీలో అడ్జస్ట్ అవుతూ అంది తనూజ. " ఇంక పెళ్లి ఒక్కటే తరువాయి."

"ఏది, సరిగ్గా చెప్పు? నువ్వు ఏమేం చేసావ్ వాడితో, ఎలా చేశావ్?" ఉత్సుకత ఇంకా పెరిగిపోయింది మంగవేణిలో.

" అంతా నువ్వు చెప్పినట్టుగానే చేశాను మామ్. ముందు ఒప్పుకోలేదు, నన్ను ప్రేమించలేనంటూ మొండికేసాడు. కానీ నువ్వు చెప్పింది నిజం మామ్, నా అందాల్ని ఎరవేసేసరికి కాదనలేక పోయాడు. ఇప్పుడు నా వెనకాల కుక్కపిల్లలా తిరుగుతున్నాడు."

"భేష్! నా కూతురివనిపించావు. కానీ ఇదే సరిపోదు. మీ ఇద్దరి మధ్య కాస్త ఆ ఇది కూడా అయిపోయి....."

"అది కూడా అయిపోయింది మామ్, ఆ ఫామ్ హౌస్ లో. ఒకసారి కాదు మూడుసార్లు." తల్లిని కట్ చేసి అంది.

"నిజంగానా! నేను నమ్మలేకపోతున్నాను. నీ సామర్ధ్యం పూర్తిగా తక్కువ అంచనా వేసాను." ఆనందం పట్టలేక తనూజ కుర్చీ వెనక్కి వచ్చి, వంగి తన భుజాల చుట్టూ రెండు చేతులూ వేసి నెత్తిమీద ముద్దు పెట్టుకుంది. "ఇంకా మనకి కావాల్సిందల్లా....."

"మామ్......" తల్లిని మళ్ళీ కట్ చేస్తూ, తల్లి చేతులు విడిపించుకుని కుర్చీలోనుంచి లేచి నిలబడి తల్లి వైపు తిరిగి మొహంలోకి చూసింది. "ఒకే ఒక చిన్న తేడా."

"అదేంటో చెప్పవే. ఆలోచిస్తావేంటి?" భృకుటి మూడేసి అడిగింది మంగవేణి.

"నేనదంతా చేసింది మదన్ తో కాదు. ఆ వంశీ తో."

"ఏమిటే, ఏమిటే వాగుతున్నావ్?" కరెంట్ షాక్ కొట్టినట్టుగా అయింది మంగవేణికి.

"అవును మామ్. నేను మొదట నువ్వు చెప్పినట్టుగా ఆ మదన్ తోనే అదంతా ట్రై చేసి చూసాను. కానీ మదన్ అప్పటికే తానింకో అమ్మాయిని ప్రేమిస్తున్నానని, నన్ను ప్రేమించడం అయ్యే పని కాదని తెగేసి చెప్పేసాడు. ఇంక నా ప్రయత్నాలు వాడితో అయ్యే పని కాదని నాకర్ధం అయిపోయింది. కానీ పెద్దదానివి నువ్వలా చెప్పిన తరువాత నీ మాట పూర్తిగా తీసి పారేయడం నాకు నచ్చలేదు. అందుకనే నువ్వు చెప్పినదంతా ఆ వంశీతో వర్క్ అవుట్ చేసాను. హండ్రెడ్ పర్శంట్ సక్సెస్ అయ్యాను."

"అయితే నువ్వు ఆ ఫామ్ హౌస్ లో పడుకున్నది కూడా ఆ వంశీ గాడితోనేనా?" కోపంతో వెర్రెక్కిపోతూ అరిచింది మంగవేణి.

"అవును మామ్. ఒకసారి కాదు మూడుసార్లు." అదే మాడ్యులేషన్ తో ఏ జంకూగొంకూ లేకుండా తల్లి మొహంలోకి అలాగే చూస్తూ చెప్పింది తనూజ.

"ఎంత పనిచేసావే దౌర్భాగ్యురాలా!" కుడిచేత్తో ఈడ్చి కొట్టబోతూన్న తల్లినుండి తప్పించుకుని దూరంగా వెళ్ళింది తనూజ. "నిన్ను కూడా ఈ ఇంట్లో పడేసి సుఖపెడదామని నేను ఆలోచిస్తే ఇలాంటి పనికిమాలిన పని చేస్తావా?" ఎవరైనా వింటారేమోనన్న ఆలోచన కూడా లేకుండా గట్టిగా అరుస్తోంది మంగవేణి.

" ఏంటా అరుపులు? బుద్ధి వుందా లేదా?" ఆ రూమ్ లోకి వచ్చి తల్లివైపు చూస్తూ కోపంగా అడిగింది వనజ.

"నిన్ను నమ్మి నా కూతుర్ని నీ ఇంటికి పంపిస్తే అది ఇలాంటి వెధవ పనులన్నీ చేస్తూన్నా కూడా వారించకుండా వూరుకుంటావా?" తను కూడా వనజ వైపు కోపంగా చూస్తూ అరిచింది మంగవేణి.

"నేను నిన్ను తనని ఇక్కడికి పంపించమని అనలేదు. నా వైపునుంచి తను ఎలాంటి పిచ్చిపనులు చెయ్యకుండా చూస్తానని మాట కూడా ఇవ్వలేదు. తనేం చేసినా ఆ విషయం తో నాకు బాధ్యత లేదు." వనజకి విషయం అర్ధం అయిపోయింది. తనూజ తను వంశీని ప్రేమిస్తూన్న విషయం చెప్పేసి ఉంటుంది. తల్లి కొంచెం కూల్ అవ్వగానే ఆ విషయంలో ఒప్పించే ప్రయత్నం చెయ్యాలి.

"అందుకనే ఆ పనికిమాలిన వెధవని అది ప్రేమిస్తూవున్నాకూడా నీకు పట్టనట్టుగా వూరుకున్నావా?" ఇంకా అదే కోపంతో అరిచింది మంగవేణి.

"అమ్మ. నేను తనని వంశీని ప్రేమించమని చెప్పలేదు. నువ్వు వంశీని ఇష్టం వచ్చినట్టుగా అన్నావంటే మాత్రం బాగోదు." కోపంగా అంది వనజ.

"నేను వాడినేం అంటాను? ఏం అనగలను? వాడు నా కూతుర్ని మూడుసార్లు లోబరుచుకున్నాడని తెలిసినా కూడా నేనేం అనగలను వాడిని? వాడిని ఏం అన్నా మీదపడి ప్రాణాలు తియ్యడానికి నువ్వు వున్నావు కదా."

"వాడు తనని లోబరుచుకోవడం ఏమిటి? నాకేం అర్ధంకావడం లేదు." అయోమయంగా అడిగింది వనజ. "వంశీ అలాంటి వాడుకాదు."

"అవును, వాడలాంటి వాడు కాదు. అందుకనే నా కూతుర్ని అమాయకురాలిని చేసి ఫామ్ హౌస్ లో మూడుసార్లు అనుభవించాడు." వెటకారంగా అంది మంగవేణి

"అందులో వంశీ తప్పేమీ లేదు. నేను బలవంతం చేస్తేనే ఆలా చేసాడు." తనూజ అంది.

వనజ వేంగంగా వచ్చింది తనూజ దగ్గరికి. తను, తన కుడిచేత్తో తనూజ రెండు చెంపలు ఎడాపెడా వాయిస్తూ వుంటే ఆరోజు వంశీని ఇన్సల్ట్ చేసినప్పుడు తనలా కొట్టిన విషయమే గుర్తుకు వచ్చింది ఇద్దరికీ.

"మామ్ ఆలా చెప్తే తప్పులేదు, నేనలా చేస్తే తప్పా? నేనంతా తను చెప్పినట్టే చేసాను." వనజ కొట్టడం ఆపి రొప్పుతూ ఉంటే తనూజ అంది.

" నేను వాడితోనా ఆలా చెయ్యమని చెప్పాను?" కోపంగా అరిచింది మంగవేణి.

వనజ వెనక్కి తిరిగి సూటిగా మంగవేణి మొహంలోకి చూసింది. "మరి నువ్వు తనకి ఎవరితో ఆలా చెయ్యమని చెప్పావ్?" అడిగింది

"అదీ...అదీ...." తడబడి పోయింది మంగవేణి.

"నీ చెంపలు కూడా నేను తన చెంపలూలాగే వాయించకముందే చెప్పమ్మా, నువ్వు తనకి ఎవరితో ఆలా చెయ్యమని చెప్పావ్?" కోపంగా అరిచింది వనజ.

"ఆ మదన్....ఆ మదన్ గాడితో." గొంతు చిన్నగా వణికింది మంగవేణికి. "తను మదన్ పెళ్ళాం అయితే మీ ఇద్దరు అక్కాచెల్లెళ్లు ఒకే ఇంట్లో హాయిగా ఉంటారని ఆలా చెప్పాను."

"అందుకని పెళ్లికాకుండానే నీ కూతుర్ని వాడితో పడుకోమని చెప్తావా?" అసహ్యం నిండిన మొహంతో అంది వనజ.    "కంపరంపుడుతోందమ్మా నిన్ను చూస్తూవుంటే."  

మంగవేణి ఏం మాట్లాడలేక తలదించుకుంది. తనూజ పరిస్థితి కూడా అలాగే వుంది.

"సరే విషయాలన్నీ తరువాత మాట్లాడుకుందాం. ముందు భోజనాలకి రండి." అక్కడనుండి బయటికి నడుస్తూ అంది వనజ. 

&

భోజనాలవీ అయ్యాక, తనూజకి ఇచ్చిన గదిలో విశ్రాంతి తీసుకుంటూన్నమంగవేణి దగ్గరికి వచ్చింది వనజ.

"అమ్మా, ఆ మదన్ ఆల్రెడీ ఒక అమ్మాయితో ప్రేమలో పడ్డాడు. ఆ అమ్మయిని భోజనాల దగ్గర నువ్వు కూడా చూసావు. తనూజకి మదన్ పెళ్ళాం అయ్యేఅవకాశం ఏ పరిస్థితుల్లోనూ కూడా లేదు......"

"అందుకని ఇంతదూరం ఎలాగు వచ్చేసారు కాబట్టి దీన్ని వంశీకి ఇచ్చి పెళ్ళిచేసేమంటావు. ఒకవేళ మదన్ కాకపోతే వాడిని మించిన వాడిని వెదుకుతాను కానీ ఆ అలాగా వెధవకి మాత్రం నా కూతుర్ని ఇవ్వను. నా కూతురు ఎంత అందగత్తో నీక్కూడా తెలుసు." వనజని ఆపి కోపంగా అంది మంగవేణి.

"ఆ బాగా తెలుసు. కానీ నీకూ తన మొండితనం గురించి బాగా తెలుసు. ఒకటి కావాలనుకుందంటే ఇంక అంతే. అది దక్కేవరకు ఊరుకోదు. తనని ఎవరూ మార్చలేరు."

"నేను దానికి తల్లినే, దానికన్నా మొండిదాన్ని. ఎలా నా మాట వినదో నేనూ చూస్తాను." మంగవేణి కోపంగా అంది కానీ తనూజ మొండితనం గురించి తనకీ బాగా తెలుసు. తను ఒకటి కావాలనుకుందంటే పొందే తీరుతుంది.

"నువ్వలా అంటే నేనేం చెప్పలేనమ్మా." వనజ నిరాశగా అంది. "నాకన్నా అంత చిన్నది. అది నాకు చెల్లెలు గా కన్నా కూడా కూతుర్లాగే అనిపిస్తుంది. తను బావుండాలని కదా నేను కోరుకుంటాను."

"కానీ డబ్బు లేని ఆ వంశీని నా అల్లుడిగా వూహించుకోలేను." మంగవేణి అంది కానీ ముందున్న కోపం, ఫోర్స్ లేవు. కొన్ని సెకన్లు ఆగి అంది "కానీ ఒక విషయం చెప్పు? ఇప్పటివరకూ మనకుటుంబాల్లో కులాంతర వివాహాలు లేవు. వాడేదో ఆ అందానికి పడిపోయాడనుకో, కానీ నువ్వు మీ అయన మాత్రం ఈ పెళ్ళికి ఎలా ఒప్పుకున్నారు? అందులోను తను బ్రాహ్మిన్ అని చెప్పావు." భోజనాలు చేస్తూన్న సమయంలో సుస్మితని పరిచయం చేసింది వనజ మంగవేణికి.

"వాళ్లిద్దరూ ఒకళ్ళనొకళ్ళు ఇష్టపడుతున్నారు. మా ఇద్దరికీ వాళ్లిద్దరూ ఆనందంగా ఉండడమే కావాలి." వనజ అంది.

"అది సరేలే." కాస్త ఆగి మళ్ళీ అంది మంగవేణి. "ఆ చిట్టిరాణికి ఈ విషయం తెలిసిందా? మదన్ ఇంకొకళ్ళని పెళ్లిచేసుకుంటున్నాడంటే తను ఊరుకుంటుందా?" మదన్ తో తనూజ పెళ్ళికి మంగవేణి పెద్దగా అసలు పెట్టుకోక పోవడానికి చిట్టిరాణి ఒక కారణం. చిన్నతనం నుంచి వాడి వెనక పిచ్చిదానిలా పడుతూంది. ఎదో తనూజకి చెప్పింది కానీ, ఆ చిట్టిరాణి మదన్ ని ఎవరికన్నా దక్కనిస్తుందని మంగవేణికి అనిపించడం లేదు.

"ఇంచుమించులో ఒక ఇరవై రోజులుగా ఆ చిట్టిరాణి కనిపించడం లేదు. తను ఎక్కడికి వెళ్లిందో ఎవరికీ తెలీదు." వనజ అంది.

"అదేమిటే, నాకేమి అర్ధంకావడం లేదు." అయోమయం గా చూస్తూ అంది మంగవేణి.

"ఆ విషయమే ఎవరికీ అర్ధం కావడం లేదు." బెడ్ మీద నుండి కిందకి దిగి అంది వనజ. "నువ్వు కాసేపు పడుకో అమ్మా. నేను చెప్పిన విషయం కూడా ఆలోచించు. వంశీ అలగావాడు కాదు. ఈ ఇంటి మనిషి. తనూజ తనకి భార్య అయితే సుఖపడుతుంది." అనిచెప్పి ఆ రూంలోనుండి బయటికి వచ్చేసింది వనజ.

&

"నేనొక ముఖ్యమైన నిర్ణయం తీసుకున్నాను. ఆ విషయం ఇప్పుడు చెప్పబోతూ వున్నాను." డైనింగ్ టేబుల్ దగ్గర అందరూ భోజనాలకి కూచున్నపుడు మదన్ అన్నాడు. "ఈ విషయంలో మీ ఎవ్వరికి ఎలాంటి అభ్యంతరం వుండదనుకుంటున్నాను. ముఖ్యంగా సుస్మితకి. ఎందుకంటే తను నాకు కాబోయే భార్య కదా."

"నువ్వు తీసుకునే ఏ నిర్ణయం అయినా నాకు ఎలాంటి అభ్యంతరం ఉండదు." సుస్మిత అంది భోజనం చెయ్యడం ప్రారంభిస్తూ. "అట్టే సస్పెన్స్ లో ఉంచకుండా అదేమిటో వెంటనే చెప్పేసేయ్."

"అదేమిటో తెలియకుండా ఎందుకలా అంటావు? ముందు అదేదో తెలుసుకో." తినడం మధ్యలో అంది తనూజ.

"తనే నిర్ణయం తీసుకున్నా నేను అభ్యంతరం పెట్టను. నేను ఏ నిర్ణయం తీసుకున్న తనూ అభ్యంతరం పెట్టడు. అదేకదా మరి ప్రేమంటే." సుస్మిత అంది చిరునవ్వుతో.

"తనూజె కాదు, నువ్వూ ప్రేమలో పోస్ట్ గ్రాడ్యుయేషన్ చేసావు." ముకుందం నవ్వి సుస్మితతో అన్నాక మదన్ వైపు చూసాడు.. "ఎనీహౌ, అదేమిటో వేగంగా చెప్పు. నేనూ వినాలనుకుంటున్నాను."

"వంశీ చిన్నప్పటినుండి నాకు తమ్ముడిలా ఎంతో సన్నిహితంగా వున్నాడు. తను మనకి ఎంతో సాయం చేస్తూ ఉండబట్టే మనం ఇంత డెవలప్ అవ్వగలిగాము. అందుకనే నా వాటాగా వచ్చే ఆస్తిలో సగం వంశీ కి ఇచ్చేద్దామనుకుంటున్నాను. అందుకు రేపే అవసరమైన పత్రాలన్నీసిద్ధం చేయించబోతూవున్నాను." చెప్పాక తినడం మొదలుపెట్టాడు మదన్.

"నువ్వు ఇచ్చేస్తావు సరే, కానీ నేను తీసుకోవడానికి సిద్ధంగా ఉండొద్దా?" వంశీ భోజనం ఆపి కోపంగా అన్నాడు. "నేను ఆస్తిపాస్తుల కోసం ఇక్కడ వుండలేదు. అవేవి నేను తీసుకునే ప్రశ్న లేదు."

"ఆలా అయితే నువ్వీ ఇంట్లో ఉండడానికి వీల్లేదు. రేపు మానింగే బయలు దేరు." మదన్ కూడా కోపంగా అన్నాడు.

"నువ్వెవరు నన్ను వెళ్లిపొమ్మనడానికి? అన్నావదినా ఆ మాట చెప్తే వెళ్ళిపోతాను."

"చూడుబాబూ." ఆనందంతో హృదయం ఉప్పొంగి పోతూవుంటే మధ్యలో కల్పించుకుని అంది మంగవేణి. "మదన్ అంత అభిమానంతో అంటూవున్నప్పడు నువ్వు కాదనకూడదు. అతనేం పూర్తి ఆస్తి ఇచ్చేస్తాననడం లేదుకదా, సగమే కదా ఇస్తానంటున్నాడు."

"కాబోయే అత్తగారు చెప్పేమాట వినాలి." వంశీ ముఖంలోకి మీనింగ్ఫుల్ గా చూస్తూ అంది వనజ.

వంశీకి విషయం అంతా అర్ధం అయిపోయింది. అంటే మంగవేణికి విషయం అంతా తెలిసిపోయివుండాలి. తనని ఎంతో అసహ్యించుకునే ఆవిడ అలా అభిమానంగా మాట్లాడ్డానికి కారణం కూడా బోధపడిపోయింది. తనగురించి మదన్ ఏదైనా చేస్తాడని వంశీకి తెలుసు. తలెత్తిచూస్తే తనకళ్ళల్లో ఉబుకుతూన్న నీళ్లు కనిపిస్తాయని తలొంచుకుని భోజనం చేస్తున్నాడు వంశీ.

"నాకు మదన్ చెప్పింది పూర్తిగా అంగీకారమే." సుస్మిత అంది "ఈ కాస్త కాలంలోనే తనూజ నాకు బెస్ట్ ఫ్రెండ్ అయిపోయింది. తను ఎంతగానో ఇష్టపడే వంశీకి భార్యకావడానికి తనకి ఎంతోకాలం పట్టదనే అనుకుంటున్నాను." "నేనూ అలాగే కోరుకుంటున్నాను." కాబోయే మొగుడు ఆస్తిలో సగం ఇచ్చేస్తానంటున్నా ఎలాంటి మార్పూలేని సుస్మితని ఆశ్చర్యంగా చూస్తూ అంది మంగవేణి.

మదన్ ఆస్తిలో సగం ఇస్తాననగానే తల్లిలో వచ్చిన మార్పు చూడగానే ఆశ్చర్యంగానూ, ఇంకా ఆనందంగానూ కూడావుంది వనజకి. సడన్ గా తనొక చిన్నపిల్లలా కనిపిస్తూ వుంది. ఒకటిమాత్రం నిజం. తను ఏం కోరుకున్నాతన ఇద్దరు కూతుళ్ళ సంతోషం కోసం మాత్రమే కోరుకుంది.

అందరూ ఆనందంతో సంతోషంతో భోజనం చేస్తూ ఉంటే వంశీ, తనూజ మాత్రం మౌనంగా ఉండిపోయారు. మదన్ తనకి ఇచ్చిన మాట గుర్తుకువచ్చింది తనూజకి. తమ పెళ్లి జరపడానికి ఏదోఒకటి చేస్తాడు అనుకుంది కానీ తన ఆస్తిలో సగం ఇవ్వడానికే ముందుకు వస్తాడని మాత్రం అనుకోలేదు. ఇది మదన్ మీద అభిమానమో, తన మీద అభిమానమో, లేకపోతె తామిద్దరిమీద అభిమానమో తనూజకి అర్ధం కావడం లేదు.

చాప్టర్-7

ఒక గంటపాటు తనని ఇష్టం వచ్చినట్టుగా అనుభవించి, తన కామ వాంఛనంతా తీర్చుకున్నాక తాగడం మొదలు పెట్టాడు శేషేంద్ర. సెక్స్ చెయ్యడానికి ముందు మాత్రం ఎప్పుడూ మందు తీసుకోడు. తను ఏ మైకంలోనూ లేకుండా శృంగారసుఖం అనుభవించాలని వాడి కోరిక. అయితే అది అయిపోయాక తాగడం మొదలు పెట్టాడంటే ఒక పట్టాన ముగించడు.

"అయితే నీ అభిప్రాయంలో దానికి లవర్ ఎవ్వరూ లేరు." మత్తులో తొట్రుపడుతూ అడిగాడు మాధురిని శేషేంద్ర. తను కుర్చీలో కూచుని మాధురి పోసి ఇస్తూ వుంటే తాగుతూ వున్నాడు.

"ఐ యాం స్యూర్. దానికి లవర్ ఎవ్వరూ లేరు. దానికి చాలా పొగరు. తన అందానికి భూలోకంలో ఎవరూ సరిపోరని దాని అభిప్రాయం. ఎంతోమంది కుర్రాళ్ళు దాని దగ్గరికి వచ్చి పరిచయం చేసుకోవాలని ప్రయత్నించారు. అందర్నీ ఛీకొట్టింది. అసలు బాయ్ ఫ్రెండ్సే లేరు తనకి." ఇంకెప్పుడు ఆపుతాడా అని ఆలోచిస్తూ పోస్తూంది మాధురి.

"అది అంత అందంగా వుండేమాట అయితే మాత్రం నిజం. దాన్ని కసిగా అనుభవించాలని ఎన్నిసార్లు అనుకున్నానో." అలా అంటున్న శేషేంద్ర వైపు అసహ్యంగా చూసింది మాధురి. వీడినా తను పెళ్లిచేసుకోవాలనుకుంటున్నది? "అయినా తనకి లవర్ ఎవరూ లేకపోవడం అనేది మనకి చాలా పెద్ద అడ్వాంటేజ్."

"అదెలా. నాకు అర్ధంకావడం లేదు." ఆశ్చర్యంగా అడిగింది మాధురి.

"దానికి ఇరవై రెండేళ్లు నిండి పెళ్లి కూడా చేసుకుంటే తప్ప ఆస్తిమీద హక్కు రాదు. దానికి లవర్స్ ఎవరూ లేరుకాబట్టి ఇరవైరెండేళ్లు నిండగానే పెళ్ళిచేసేసుకుంటుందని భయపడనవసరం లేదు. సాధ్యమైనంత త్వరలో ఎక్కడుందో కనిపెట్టి పనిపట్టేస్తే సరిపోతుంది." వాడు తొట్రుపాటుగా మాట్లాడుతూ వున్నా మాట్లాడేది ఏమిటో బాగానే బోధపడుతూంది.

"ఇది ఇంకా బోధపడడం లేదు నాకు." గుండెవేగం పెరిగిపోతూ ఉంటే అంది మాధురి. అప్పటివరకూ కేవలం ఇరవై రెండేళ్లు నిండితే చాలు సుస్మిత కి ఆస్తిమీద సర్వ హక్కులు వచ్చేస్తాయి అని చెప్పాడు. ఇప్పుడేమో తనకి ఇరవై రెండేళ్లు నిండి పెళ్లికూడా అయితే కానీ రావని చెప్తున్నాడు. అంటే వీడు తన దగ్గర చెప్తున్నట్టుగా సుస్మిత ఎక్కడ వుందో కనిపెట్టినా ఎలాంటి ప్రయోజనం ఉండదు తనకి ఇరవై రెండేళ్లు నిండాక కూడా. ఎందుకంటే తనకి పెళ్లి కాకుండా ఆస్తిమీద హక్కురాదు. పెళ్లి కాకుండా తను ఎదో కొంత ఆస్తి వీళ్ళ పేరుమీద రాసినా అదిచెల్లదు. కానీ తను చనిపోతే మాత్రం తనకున్న చట్టబద్ధ వారసులు వీళ్ళే కాబట్టి మొత్తం ఆస్తి అంత వీళ్ళకే వచ్చేస్తుంది.

"సెక్స్ సుఖం ఇవ్వడంలో వున్న నీ బుర్ర తక్కిన విషయాల్లో లేదు." వాడలా అంటూవుంటే జుగుప్సగా చూసింది మాధురి. వాడు తనని పశువులా అనుభవిస్తూవుంటే తన శరీరాన్ని అప్పజెప్పేసి ఎప్పుడైపోతుందా అని చూస్తూ ఉంటుంది. "సాధ్యమైనంత త్వరగా దాన్ని ఈ లోకంలోనుంచి పంపించేయడమే వున్న ఏకైక మార్గం. అది ఎవర్నో ఒకర్ని ప్రేమించొ, మరోరకంగానో మొగుడిగా చేసుకుని ఆస్తిమీద హక్కు సాధించి మమ్మల్ని బయటికి వెళ్లగొట్టేముందే అది జరిగిపోవాలి. ఎందుకంటే అది చాలా తెలివైనది. ఆస్తి మీద హక్కుకోసమైనా తనకి ఇరవై రెండేళ్లు రాగానే ఎవర్నో పెళ్ళిచేసేసుకుంటుంది."

 భయంతో నిండిపోయింది మాధురి హృదయం. కనీసం వీడు తనని డ్రగ్ అడిక్ట్ ని చెయ్యమని అడిగినప్పుడైనా, ఎంత కర్కోటకుడో తనకి అర్ధం అయివుండాల్సింది. సుస్మిత ఎక్కడవుందో తెలిసిన మరుక్షణం తనని వీడు అంతం చేసేస్తాడని తెలిసి చివురుటాకులా వణికింది. తనని డ్రగ్ అడిక్ట్ ని చెయ్యడానికి ప్రయత్నించినందుకే చాలా రోజులు తనని తను క్షమించుకోలేక పోయింది. తన చావుని కలలో కూడా ఊహించుకోలేదు.

మత్తుఎక్కువై కుర్చీలో అలాగే ఒరిగిపోయిన శేషేంద్రని అసహ్యంగా చూస్తూ అక్కడినుండి తన గదిలోకి వెళ్ళిపోయింది మాధురి. 

&

తనూజ అక్కడికి వచ్చి ఇరవై రోజులు గడిచిపోయాయి. సుస్మితతో మదన్ పడుతూన్న బాధ చూడలేకపోతూ వుంది. రక రకాలుగా బిహేవ్ చేస్తూ వుంది సుస్మిత. కొన్ని సందర్భాల్లో ఉన్నట్టుండి కేకలు పెడుతుంది. మదన్ ని గట్టిగా కొరకడం, గిల్లడం, కొట్టడం లాంటివి చేస్తుంది. ఏ కారణం లేకుండానే పెద్దగా నవ్వుత్తూ అలాగే సడన్ గా ఏడుస్తూ ఉంటుంది. సుస్మితని అలా చూస్తూ, తన చేతుల్లో టార్చర్ భరిస్తూ, కాలం చాలా కష్టంగా గడుస్తూంది మదన్ కి.

 "చెప్పానుగా బావా, ఒక్క హిప్నోటిక్ సెషన్ తో ఈ ప్రాబ్లెమ్ సాల్వ్ కాదు. మూడు నాలుగు హిప్నోటిక్ సెషన్లన్నాకావాలి పూర్తి రిజల్ట్ కావాలంటే." సుస్మిత చేతుల్లో అలా మదన్ టార్చర్ అనుభవిస్తూంటే, మదన్ మొహంలోకి సూటిగా చూడలేక తలతిప్పుకుని అంది తనూజ.

"కానీ ఆ రోజు చెప్పావు తనలో స్ప్లిట్ పెర్సనాలిటీ డిస్ట్రాయ్ అయిపోయిందని, ఇంక ఏ ప్రాబ్లెమ్ ఉండదని." మదన్ కోపంగా అన్నాడు.

"నేను పొరపాటుగా అలా అనుకున్నాను బావా. నువ్వేం కంగారు పడకు. తనలో ఆ స్ప్లిట్ పెర్సనాలిటీని పూర్తిగా డిస్ట్రాయ్ చేసే పూచీ నాది." కష్టం మీద మదన్ మొహంలోకి చూస్తూ అంది.

"ఇంక నిన్ను నమ్ముకుంటే నాకన్నా మూర్ఖుడు మరొకడు ఉండదు. వంశీ చెప్తూన్నదే నిజం అనిపిస్తూంది." అలా అన్నాక కోపంగా అక్కడినుండి వెళ్ళిపోయాడు మదన్. మదన్ తనూజని ఎందుకు మళ్ళీ సుస్మితకి హిప్నోథెరపీ చెయ్యలేదు అని అడగలేదు. ఎందుకంటే సుస్మిత చాలా రెబెలియస్ గా ఉంటూంది. తనని మునపట్లా హిప్నోసిస్ లోకి పంపి సజెషన్స్ ఇవ్వడం సాధ్యం కాదని మదన్ కి అర్ధం అయిపొయింది.

చేసేది లేక విచారంగా బాత్రూం లోకి వెళ్ళింది తనూజ స్నానం చెయ్యడానికి. స్నానం చేస్తూన్నాకూడా చాలా అన్యమనస్కంగానే వుంది. వంశీతో తన పెళ్లి జరిపించడానికి తన ఆస్తిలో సగం వంశీ పేరుమీద రాసేసాడు మదన్. అలాంటి మదన్ గురించి తనేమీ చెయ్యలేకపోతూవుంది.

నగ్నంగా వున్నతన దేహాన్ని సబ్బుతో రుద్దుకుంటూ, రకరకాలుగా ఆలోచిస్తూ స్నానం చేస్తూంది తనూజ. మనసేం బాగోలేక, అలా పబ్లిక్ అయి తల్లికూడా తన పెళ్ళికి అంగీకరించినా కూడా వంశీని కలిసి ఎంజాయ్ చెయ్యడం లేదు తనూజ. వంశీ పరిస్థితి కూడా అలాగే వుంది. తన బెస్ట్ ఫ్రెండ్ అలా బాధపడుతూ ఉంటే తను మాత్రం ఎలా ఆనందంగా వుండగలడు? ఈ మదన్ సుస్మితల సమస్య పూర్తిగా సాల్వ్ అయ్యేవరకూ తామిద్దరూ వాళ్ళగురించి తప్ప ఇంకే విషయంగురించి ఆలోచించలేరు.

అలా ఆలోచిస్తూన్న తనూజకి కరంట్ షాక్ కొట్టినట్టుగా ఒక్క విషయం గుర్తుకు వచ్చింది. ఈ రోజుకి పదిహేను రోజుల కిందటే తన పీరియడ్స్ డ్యూ. తను ఆ విషయంలో ఎప్పుడూ చాలా రెగ్యులర్. ఎదో అప్పుడప్పుడూ ఒకటి రెండు రోజులు అటూ ఇటూ తప్ప, తన పీరియడ్స్ ఇంతకాలం ఎప్పుడూ మిస్సవ్వలేదు. దీనికర్ధం ఒక్కటే. తను ప్రెగ్నన్ట్! కాసేపు మెదడు మొద్దుబారినట్టుగా అయి ఏమీ ఆలోచించలేకపోయింది. 

తను చదువుకుంది, తెలివైనది, అలా విచ్చలవిడిగా వంశీతో శృంగారం చేస్తూన్నప్పుడూ కడుపువచ్చే అవకాశం ఉందని ఎందుకు ఆలోచించ లేకపోయింది? తమ పెళ్ళికి అందరి ఆమోదం వున్నా, మదన్ సుస్మితల విషయంలో అంతా ఇంత కలతగా వున్నప్పడు తమ పెళ్లి చేసేమని ఎలా అడగగలదు? అంతే కాకుండా పెళ్లి కాకుండా కడుపు అంటే, ముఖ్యంగా ఆ పల్లెటూళ్ళో చాలా పరువు తక్కువ విషయం. 

మరి అబార్షన్. నో, తన పొట్టమీద మురిపంగా కుడిచేతిని పెట్టి అనుకుంది. 'ఆ సమస్యే లేదు.' జస్ట్ సెకండ్స్ అయింది విషయం తెలిసి. ఈ కాస్త సమయంలోనే తన బిడ్డమీద పుట్టకుండానే ఎంతో మమకారం కలుగుతూ వుంది. తను ఎంతగానో ప్రేమించే వంశీకి ప్రతిరూపం. తను ఎన్నిఅవమానాలనన్న భరిస్తుంది కానీ తన బిడ్డకి మాత్రం ఏ అపకారం జరగనివ్వదు.

"మదన్ సమస్య పూర్తిగా తీరేవరకూ నాకీ విషయం మీద మూడ్ రాదు."

తనూజ వచ్చి పిలవగానే ఫామ్ హౌస్ లోకి వచ్చాడు వంశీ. వచ్చి రాగానే తన రెండు బుగ్గల మీద ముద్దు పెట్టి అన్నాడు.

"రాస్కల్, నేనిప్పుడు వచ్చింది నా తమకం తీర్చుకోవడానికి కాదు. నీకొక ముఖ్యమైన విషయం చెప్పిపోదామని వచ్చాను." వంశీ కౌగిలి విడిపించుకుని కోపంగా అంది తనూజ.

"సరే అదేమిటో చెప్పు." తనూజ మొహంలోకి ఆసక్తిగా చూస్తూ అన్నాడు వంశీ.

దీర్ఘంగా నిట్టూర్చి అంది తనూజ. "నువ్వు నాన్నవి కాబోతున్నావు. నేనిప్పుడు ప్రెగ్నన్ట్ ని."

"ఏమిటి?" కరంట్ షాక్ కొట్టినట్టుగా ఉలిక్కిపడ్డాడు వంశీ.

"ఎందుకంత ఆశ్చర్యం! కడుపు రావడానికి ఒక్కసారి కలిస్తే చాలు. అలాంటిది మూడు సార్లు ఎలా కావాలో అలా ఎంజాయ్ చేసాం." నిజానికి మొదటి సారి కలవగానే తనకి కడుపు వచ్చేసి ఉంటుంది. సమయాన్ని సరిగ్గా అంచనా వేసి చూస్తే అలాగే అనిపిస్తూంది.

"కానీ మనకింకా పెళ్ళికాలేదు. పెళ్లికాకుండానే కడుపైతే ఎలా?"

"మనిద్దరం ఒకళ్ళతోఒకళ్ళం తమకం తీర్చుకునేప్పుడు ఆలోచించాల్సిన విషయం ఇప్పుడాలోచిస్తే ఎలా? సెక్స్ చేసాక కడుపు వచ్చే అవకాశం అయితే వుంది కదా."

"నేను ఆలోచించాల్సింది. చాలా పెద్ద పొరపాటు చేసాను." విచారంగా అన్నాడు వంశీ.

"నేను నిన్ను బాధపెట్టాలని వచ్చి ఇలా చెప్పలేదు. నువ్వు నాన్నవి కాబోతున్నావని చెప్పి సంతోషపెడదామని వచ్చాను."

"ఇది మంచివార్తే. కానీ....."

"మనం భార్యాభర్తలం కాబోతున్నాం. కాబట్టి ఇది మరీ అంత గాభరా పడాల్సిన విషయమేమీ కాదు. ఇక అంతానేను చూసుకుంటాను. నువ్వు నిశ్చింతగా వుండు." వంశీని కౌగలించుకుని రెండు బుగ్గల మీద ముద్దుపెట్టక విడిచిపెట్టి అంది. "ఇక నేను వెళ్తున్నాను. నేను సుస్మిత తోనే ఉండాలి."

"నేనూ నీకూడా వస్తాను. నువ్వొక్కర్తివే వెళ్లడం నాకిష్టంలేదు." సడన్ గా తనూజ అంటే ప్రేమ ఇంకా ఎక్కువ అయిపోయింది వంశీలో.

"డోంట్ బి సిల్లీ. ఈ కాస్త దూరానికి నాకు ఏమీ అయిపోదు. బై." అలా అన్నాక అక్కడనుండి వెళ్ళిపోయింది తనూజ.

తను తండ్రి కోబోతున్నాడన్న విషయం ఎంతో ఆనందం కలిగిస్తూవున్నా, పెళ్లి కాకుండానే వచ్చిన ఆ కడుపుకి ఆందోళనగానే వుంది వంశీకి. అన్యమనస్కంగానే ఫామ్ హౌస్ లాక్ చేసి పొలంలోకి వెళ్ళాడు.

&

"ఇంకా పదిరోజుల్లో సుస్మితకి ఇరవై రెండేళ్లు నిండిపోతాయి. విల్లు లో కండిషన్ ప్రకారంగా కూడా తను ఇరవై రెండేళ్లు దాటాక పెళ్లి చేసుకోవచ్చు. అందుకని మీ ఇద్దరికీ ఈ పదిరోజులు పూర్తి అవగానే పెళ్లి చేసేద్దామనుకుంటున్నాం." మదన్ ని సుస్మితని హాల్ లోకి రప్పించి ఇంకా అందరు కుటుంబ సభ్యులు అసెంబుల్ అవ్వగానే చెప్పాడు ముకుందం.

"తన సమస్య పూర్తిగా తీరేవరకూ ఆగుదాం. ఇప్పుడే పెళ్ళికి ఏమి తొందర వచ్చింది?" మదన్ అన్నాడు.

"ఈ పెళ్లి అయిపోవడం అన్నివిధాలుగానూ మంచిది కూడా కదా బావ. అప్పుడు తనకి ఆస్తి మీద పూర్తి హక్కులు వచ్చేస్తాయి. ఇంకా తన మామయ్య నుంచి సమస్య కూడా ఏమీ ఉండదు." తనూజ అంది.

"తను మన దగ్గర ఉండగా ఎవరూ ఏమీ చెయ్యలేరు. కాబట్టి ఆలా భయపడాల్సిన అవసరం లేదు." మదన్ అన్నాడు.

"కేవలం అందుగురించి అనే కాదు మదన్. తను పెళ్లి కాకుండా ఇలా మన ఇంట్లో ఉండడం మంచిదికాదు. లోకానికి కూడా మనం సమాధానం చెప్పాలికదా. అందుకని ఈ పదిరోజులు దాటగానే మీ పెళ్లి సాధ్యమైనంత తొందరగా జరిగిపోవాలి." వనజ అంది.

"అయితే మీ ఇష్టం. నేను చెప్పేదేమీ లేదు." మదన్ అన్నాడు. సడన్ గా మదన్ హృదయం ఆనందం తో నిండి పోయింది సుస్మితతో పెళ్లి అంటే.

"ఇంకా నీ అభిప్రాయం ఏమిటి?" సుస్మిత మొహంలోకి చూస్తూ అడిగింది వనజ.

"మీ అందరి ఇష్టమే నా ఇష్టం." సుస్మిత బుగ్గలు ఎరుపెక్కి పోయాయి సిగ్గుతో. కానీ ఆ మోహంలో ఎదో అనీజీనెస్ కనిపిస్తూనే వుంది.

"ఇక్కడ ఒక విషయం చెప్పాలి." సడన్ గా అంది తనూజ. "సుస్మిత, మదన్ ల పెళ్ళితోపాటే నాకు, వంశీకి కూడా పెళ్లి ఏర్పాట్లు చెయ్యండి."

"నీ పెళ్ళికి తొందరేమిటి?" చిరాగ్గా అన్నాడు ముకుందం. "సుస్మిత, మదన్ ల పెళ్లి అయిపోయాక నీ పెళ్లిగురించి ఆలోచించొచ్చు. రెండు పెళ్లిళ్లు ఒకేసారి అంటే కష్టం."

"కానీ లేట్ చేస్తే చిన్న బాబునో, పాపనో ఒళ్ళో పెట్టుకుని పెళ్ళిపీటల మీద కూచోవడం నాకు కష్టంగా ఉంటుంది."

"అంటే దానర్ధం ఏమిటి?" అర్ధం అయినా షాక్ తో అడిగాడు ముకుందం.

"నేనిప్పుడు ప్రేగ్నన్ట్ ని. ఇంకొద్ది రోజుల్లో......"

"సిగ్గులేదూ ఈ మాట చెప్పడానికి? పెళ్ళికాకుండా కడుపు తెచ్చుకోవడం తప్పని నీకు తెలీదు?" అరిచాడు ముకుందం.

"ఆ విషయం నాకు తెలుసు. కానీ నాలో వున్నా బేబీ మేకింగ్ మెకానిజం కి తెలియదు కదా." అన్నాక అక్కడనుండి లేచి వెళ్ళిపోయింది తనూజ.

"ఎదో చిన్నపిల్లలు. మనం ఒప్పుకుంటామన్న ధీమాతో తొందర పడ్డారు. దీనికి పెద్ద రాద్ధాంతం చెయ్యడం కన్నా రెండు పెళ్లిళ్లు ఒకేసారి జరిపించేయడం మంచిది." వనజ అంది. వనజకి తనూజ చెప్పింది షాకింగ్గానే వుంది. తనకి కడుపొచ్చిన విషయం ఇప్పటివరకూ తనకీ తెలియదు. ఏదో తొందర పడ్డా జాగ్రత్తలు తీసుకున్నారేమో అనుకుంటూంది

"అంతకన్నా చెయ్యగలిగింది ఏముంది? నేను పొలంలోకి వెళుతున్నాను." ముకుందం లేచి వెళ్ళిపోయాడు అక్కడనుండి. తరువాత వంశీ, మదన్ ముకుందం వెనకాతలే పొలంలోకి వెళ్తే వనజ, మంగవేణి వంటింట్లోకి వెళ్లారు.

"నీ రెండో కూతురికి కడుపు. విన్నావా?" వంటింట్లోకి వచ్చాక పని మొదలుపెట్టి, తల్లి మొహంలోకి చిరాగ్గా చూస్తూ అడిగింది వనజ

"కొద్దీ రోజుల్లో ఎలాగు పెళ్లి చేసుకోబోతున్నారుకదా. కంగారు దేనికి?" అంత నిబ్బరంగా అన్న తన మొహంలోకి ఆశ్చర్యంగా చూస్తూన్న వనజ తో అంది మంగవేణి "నాకిది అర్ధం కావడం లేదు. విల్లు ఏమిటి, ఇరవై రెండేళ్లు దాటాక పెళ్లేమిటి, మామయ్యనుండి సమస్య ఏమిటి? ఈ సుస్మిత విషయం నాకంతా అయోమయంగా వుంది." వంటిట్లో పనిలో వనజకి హెల్ప్ చేస్తూ అంది మంగవేణి.

"నీకు ఆ అమ్మాయి విషయం పూర్తిగా చెప్పేస్తే ఈ అయోమయం ఉండదు." తల్లి తేలిక ధోరణికి దీర్ఘంగా నిట్టూర్చి, అలాగా రకరకాలుగా పనిచేస్తూనే సుస్మిత విషయం అంతా విడమరిచి చెప్పింది మంగవేణి కి వనజ.

"ఏమో అనుకున్నాను. మదన్ మంచి తెలివైన వాడు. అందగత్తె మాత్రమే కాదు మంచి డబ్బున్న అమ్మాయిని పట్టెడన్న మాట." ఆశ్చర్య పడుతూ అంది మంగవేణి అంతా విన్నాక.

"మదన్ డబ్బు మనిషి కాదు. అలాగ డబ్బు మనిషే అయితే తన సగం ఆస్తిని వంశీ పేరుమీద ఎందుకు రాస్తాడు చెప్పు?" వనజ అడిగింది.

"నువ్వన్నది నిజమే." తలూపి అంగీకరించింది మంగవేణి. "మదన్ వల్ల నా కూతురిని ఒక బికారికి ఇచ్చి చేయడంలేదు. నాకు సంతోషంగానే వుంది."

"డబ్బు ఉండడం కన్నా కూడా మంచితనం ఉండడం ఎక్కువ అవసరం. ఆ మంచితనం వంశీ దగ్గర పుష్కలంగా వుంది. అందుకు నువ్వు ఎక్కువ ఆనందించాలి."

"సరే అయితే." మంగవేణి తలూపింది. "త్వరలోనే మనమీద పెద్ద భారం పడబోతూవుంది. రెండు పెళ్లిళ్లు ఒక్కసారి చెయ్యాలి కదా."

"అందులో సందేహమేమిటి?" నవ్వింది వనజ.

&

తన గదిలో బెడ్ మీద విశ్రాంతి తీసుకుంటూన్నతనూజ, సుస్మిత తన గదిలోకి రావడం చూసి లేచి కూచుంది.

"కాబోయే పెళ్లి కూతురివి. నువ్వు చాలా ఆనందంగా ఉండాలి, నాలా. ఇలా విచారంగా వున్నావేమిటి?" చిరునవ్వుతో అడిగింది సుస్మితని చెయ్యి పట్టుకుని తన పక్కన కూచో పెట్టుకుంటూ.

"నీకు తెలీదా నేనెందుకు విచారంగా ఉన్నానో?" తనూజ మొహంలోకి ఆందోళనతో చూస్తూ అంది సుస్మిత. "ఆ చిట్టిరాణి మదన్ మీద అలా పగబట్టి వుంది. తనని నానా రకాలుగా బాధపెడితేనే కానీ తనకి తృప్తి ఉండదు."

"అందుకని నువ్విప్పుడు ఆనందంగా ఉండడం మానేస్తావా? ఆ సమస్య ఎలాగోలాగ సాల్వ్ అవుతుంది కానీ నువ్వు విచారపడడం ఆపు." సుస్మిత భుజాలచుట్టూ కుడిచెయ్యివేసి దగ్గరికి తీసుకుంటూ అంది తనూజ.

"ఎలాగా ఆనందంగా ఉండగలను? నీకంతా చెప్పాను కదా, నువ్వప్పుడు చిట్టిరాణి ని చూసివుంటే తనెంత కసితో రగిలిపోతూందో నీకర్ధం అయివుండేది. తనిప్పుడు మదన్ ని ఎలాగు పెళ్లి చేసుకోలేదు. అందువల్ల తనని బాగా బాధ పెడితే తప్ప తనకిప్పుడు కసితీరదు." కంగారుగా అంది సుస్మిత. "ఒక సమస్య నుండి తప్పించుకుని ఇక్కడికి వచ్చాను అనుకున్నాను. కానీ ఇంకో సమస్యలో ఇరుక్కుంటున్నాను అనుకోలేదు. నేను బాధపడుతున్నాను అన్నదానికన్నా కూడా మదన్ అలా సఫర్ అవడం నేను చూడలేకపోతున్నాను."

"దేముడి మీద భారం వేసి నువ్వు ధైర్యంగా వుండు. అన్ని సమస్యలు తీరిపోతాయి." తనూజ అంది. "అదిసరే. నీకు ఇరవై రెండేళ్లు నిండి పెళ్లికాగానే నీ తండ్రి ఆస్తి మీద సర్వ హక్కులు వచ్చేస్తాయి కదా."

"మా డాడ్ రాసిన విల్లులో అలాగే వుంది. అంతేకాదు మా వంశంలో అందరు తండ్రులు అలాగే విల్లులు రాశారు." చిన్న చిరునవ్వు నవ్వింది సుస్మిత.

"నీ ఆస్థి అంతా నీ చేతికి రాగానే నువ్వేం చేద్దామనుకుంటున్నావు?"

"అది మదన్ పేరుమీద రాసేస్తాను." నవ్వింది సుస్మిత. "నేనలాగా మాత్రమే పూర్తి సేఫ్ గా ఉండగలను. అంతేకాదు నేనలా మదన్ పేరుమీద ఆస్తి రాసేసానని అందరికి చాటి చెప్తాను. అప్పుడు మా మామయ్య వాళ్లకి స్పష్టంగా అర్ధం అవుతుంది, నన్నేమైనా చేసిన వాళ్ళకి వచ్చేదేమీ ఉండదని."

"చాలా తెలివైన దానివి నువ్వు." తనూజ నవ్వింది. "నువ్వు చెప్పినట్టుగా అలా చేస్తే నీ ప్రాణాలకి ఎలాంటి ప్రమాదం ఉండదు."

"సరే అయితే. నేను వెళ్లి కాస్సేపు విశ్రాంతి తీసుకుంటాను." అని వెనక్కి తిరిగి అక్కడనుండి వెళ్ళబోతూ ఎదో గుర్తుకువచ్చినట్టుగా సడన్ గా ఆగి తనూజ మొహంలోకి చూసింది. "మరిచే పోయాను. కంగ్రాట్యులేషన్స్! అమ్మవు కాబోతున్నందుకు."

"ఇంకా నువ్వు నన్ను తిడతావేమోనని భయపడుతున్నాను, పెళ్లికాకుండానే కడుపు తెచ్చుకున్నందుకు." బుగ్గలు రెండూ సిగ్గుతో ఎర్రబడిపోతూ ఉంటే అంది తనూజ.

తనూజ దగ్గరిగా వచ్చి, తన భుజాల చుట్టూ రెండు చేతులు వేసి తన కుడి బుగ్గ మీద ముద్దు పెట్టుకుంది సుస్మిత. "పెళ్ళికాకుండా అయినా, పెళ్లయ్యాక అయినా అమ్మ అమ్మే కదా. అందులోనూ మీరిద్దరూ త్వరలో పెళ్లికూడా చేసుకోబోతున్నారు కాబట్టి అసలు విచారించాల్సిన అవసరం ఏమీ లేదు."

"సరే అయితే" చిరునవ్వుతో అంది తనూజ.

"నేను వెళ్లి కాసేపు విశ్రాంతి తీసుకుంటాను. మనిద్దరం మళ్ళీ కలిసి మాట్లాడుకుందాం." అనిచెప్పి అక్కడనుండి వెళ్ళిపోయింది సుస్మిత.

&

సాయంత్రం అవుతూండగా తోటలో ఆరోజు చిట్టిరాణిని చూసిన చోటుకి వెళ్ళింది సుస్మిత. అప్పుడు అక్కడ నాగరాజు కూడా వున్నాడు.

"నేను చిట్టిరాణిని కలవాలి" నాగరాజు మొహంలోకి బెరుగ్గా చూస్తూ అంది సుస్మిత.

"తనేం నీ బానిసకాదు నువ్వు కలవాలనుకున్నప్పుడల్లా కలవడానికి." నాగరాజు కోపంగా అన్నాడు.

"తనే నన్నిప్పుడు ఇక్కడకి రమ్మనమని చెప్పింది."

"విషయంలో వేగం లేదు. సమయం దగ్గర పడుతూంది. తను చెప్పినట్టుగా నువ్వు చెయ్యకపోతే, తను చెప్పింది నీకు చేసి చూపిస్తుంది. ఇది చెప్పడానికే నిన్నిక్కడకి రమ్మంది. "

"చేస్తాను, నేను తను చెప్పినట్టుగానే చేస్తాను." వేగంగా అంది సుస్మిత.

"ముందు నువ్వు వెళ్ళు. చెప్పినట్టుగా చెయ్యి. చిట్టిరాణితో ఇంకిప్పుడు నువ్వు మాట్లాడడానికి ఏమీ లేదు. నువ్వు నాటో మాట్లాడినిది అంతా చిట్టిరాణి వింటూంది."

అనుకోకుండా ఆ మామిడి చెట్టు పైకి చూసింది సుస్మిత. "నేను నా మదన్ ఆలా బాధ పడుతూ ఉంటే చూడలేకపోతున్నాను. ఇప్పటివరకూ బాధపెట్టింది చాలదా? నీ మనసు కరగదా?" సుస్మిత అడిగింది.

"చిట్టిరాణి ఆలా నీళ్ళల్లో కొట్టుకుని పోతూవుంటే మదన్ మనసు కరిగిందా? ఛస్తే చచ్చిందని వదిలేలేదా? అలాగే ఇప్పుడు చిట్టిరాణి మనసు కూడా కరగదు. తను ఆరోజు నిన్ను అడిగినట్టుగా నువ్వు చేసి తీరాలి." కసిగా అన్నాడు నాగరాజు.

"మదన్ తననేమీ కావాలని నీళ్ళల్లోకి తోసేలేదు. తను పొరపాటున పెనుగులాటలో పడిపోయింది."

"తనని కాపాడే ప్రయత్నమేమన్నాచేశాడా అసలు? తను ఆలా నీళ్ళల్లో పడిపోగానే తనకో సమస్య తీరిపోయిందన్నట్టుగా వెళ్ళిపోయాడు వెంటనే."

ఏం చెప్పాలో తెలియక మౌనంగా ఉండిపోయింది సుస్మిత.

"ఈ విషయంలో తను చెప్పినట్టుగా చెయ్యడం ఒకటే దారి. వాడు భోరుమని ఏడవాలి తను చేసినదానికి. కనీసం ఒక్కసారి. లేకపోతె పర్యవసానాలు గుర్తుంచుకో."

"అలాగే." తలూపింది సుస్మిత.

"ఇంకనువ్వెళ్లొచ్చు. ఇక్కడ సమయం వృధా చెయ్యడం దేనికి?"

"చిట్టిరాణి తనని కలవమని నన్ను అడిగింది."

"విషయంలో వేగం పెంచమని చెప్పడానికే. అది నేను చెప్పాను కదా. ఇంక వెళ్ళు."

వెనక్కి తిరిగి అక్కడనుండి వచ్చేసింది సుస్మిత.

&

"మనందరం భోజనాలకి కూచున్నాం. తనింకా రాలేదేమిటి?" డైనింగ్ టేబుల్ దగ్గర అందరూ కూచున్నాక సుస్మిత ఒక్కత్తి లేకపోవడం చూసి ముకుందం అడిగాడు.

"తనకి తలనొప్పిగా ఉందని పడుకుంది. తను తరువాత భోజనం చేస్తుందిలే." మదన్ అన్నాడు భోజనానికి ఉపక్రమిస్తూ.

"పెళ్లిచేసుకోబోయే అమ్మాయిలో ఉండాల్సిన ఉత్సాహం, చురుకుతనం ఆ అమ్మాయిలో కనిపించడం లేదు." మంగవేణి అంది.

"ఆ అమ్మాయి ప్రాబ్లెమ్ నీకు చెప్పాను కదా మామ్, అది సాల్వ్ అయ్యేవరకూ తను అలాగే ఉంటుంది." భోజనం చేస్తూ అంది తనూజ.

"ఏం ప్రాబ్లమో ఏమిటో. అది సాల్వ్ చెయ్యడం నీవల్ల అవుతుంది అన్న నమ్మకం మాత్రం నాకు కలగడం లేదు. ఎవరైనా ఇంకో పెద్ద సైకాలజిస్ట్ కి తనని చూపించడం మంచిదేమో." మనగవేణి అంది.

ఆ మాట వింటూనే నవ్వింది వనజ.

"నువ్వైనా నన్ను నమ్మమ్మా ప్లీజ్." కోపంగా అంది తనూజ.

"నిన్ను నమ్మటం మాట ఆలా వుంచు. మీరంతా ఏమనుకున్నా నేను ఒక్క మాట చెప్పదలచుకున్నాను. ఇది మీరంతా అనుకుంటున్నట్టుగా ఎదో మానసిక సమస్య అనిపించడం లేదు. ఇప్పటికి ఇంకా ఆ చిట్టిరాణి వాళ్ళ ఇంటికి రాలేదు. అదే చచ్చి దెయ్యం అయి సుస్మితని పీడిస్తోందన్న ఆలోచన మీకెందుకురావడం లేదు?" మంగవేణి అంది భోజనానికి ఉపక్రమించేముందు.

"మామ్, నువ్వాపుతావా? అతికష్టం మీద వీళ్లందరినీ నేను తనది కేవలం మానసిక సమస్య మాత్రమే అని ఒప్పించాను. నువ్వది మళ్ళీ నీ పిచ్చిమాటలతో మార్చడానికి ప్రయత్నించకు." తనూజ కోపంగా అంది.

"నేను ఈ ఇంటి మంచికోరుకునే దాన్ని. నువ్వేదో నీ మోడరన్ ఆలోచనలన్నీ వీళ్ళ మీద ప్రయోగించి, వీళ్ళని ఇబ్బందులపాలు చేస్తానంటే చూస్తూ ఊరుకోలేను." మంగవేణి అంది.

దానికి తనూజ ఎదో అనబోతూవుండగా మేడమీదనుండి ఉత్సాహంగా దిగుకుంటూ కిందకి వచ్చింది సుస్మిత. "అదేమిటి, నేను లేకుండానే మీరంతా భోజనాలు చేసేస్తున్నారు?" కోపంగా అడిగింది.

"నువ్వు హెడేక్ అని పడుకున్నావు. అది తగ్గాక తింటావులే అని మేమందరం తింటున్నాం." సుస్మితలో ఆ ఉత్సాహాన్ని ఆశ్చర్యంగా చూస్తూ అన్నాడు మదన్.

"హెడేక్ లేదు, ఏమీ లేదు. చాలా హాపీగా వున్నాను నేనిప్పుడు." మంగవేణి పక్కన ఖాళీగా వున్నా కుర్చీని లాక్కుని అందులో కూలబడుతూ అంది సుస్మిత. "అవునూ ఈ రోజు నాన్-వెజ్ ఏమీ వండలేదా?"

"ఎందుకు వండలేదూ? ఈ రోజు అన్నీ నాన్-వెజ్ ప్రత్యేకమే. ఆలా చూడు ఫిష్ కర్రీ, చిల్లీ చికెన్, బటర్ ప్రాన్స్,ఆలా చూడు."

"నేనీరోజు వీటిల్లో వేటినీ వదిలిపెట్టను. మొదట చికెన్ తో మొదలుపెడతాను." ఎవర్నీ అడక్కుండా అక్కడున్న ఒక ప్లేట్ తీసుకుని ఆ చికెన్ కర్రీ వడ్డించుకుంటూ అంది సుస్మిత.

సుస్మిత వ్యవహారం చూసి అప్పుడు అక్కడ వున్నది సుస్మిత కాదు, చిట్టిరాణి అని అందరికీ అర్ధం అయిపొయింది.

 "అవునమ్మాయ్, నువ్వు బ్రాహ్మిన్ వి కదా. మరి చికెనేమిటి ఆలా తినేస్తున్నావు?" ఏ సంకోచం లేకుండా చికెన్ తినేస్తున్న సుస్మితని ఆశ్చర్యంగా చూస్తూ అడిగింది మంగవేణి.

"నేను బ్రాహ్మిన్ ఏమిటి ఆంటీ? నాదీ మీ కులమే కదా." ఇంకొంచెం చికెన్ వడ్డించుకుంటూ అంది సుస్మిత. సుస్మిత ఆలా చికెన్ తింటూవుంటే, మదన్ కి ఆరోజు తనూజ బలవంతంగా చికెన్ తినిపిస్తూ ఉంటే ఏడ్చిన సుస్మిత గుర్తుకి వచ్చింది.

"వనజక్క ని అడగండి. నాన్-వెజ్ అంటే నాకెంత ఇష్టమో. తను వండుతూవున్నప్పుడే నేను తీసుకుని తినేసేదాన్ని."

అదికూడా గుర్తుంది మదన్ కి. వంటింట్లో వనజ కి సాయంగా ఉండడమే కాదు, వండినవి ఎక్కువగా తనే రుచి చూసేస్తూ కూడా ఉండేది. చికెన్ తరువాత, తక్కిన నాన్-వెజ్ ఐటమ్స్ కూడా ఒకదాని తరువాత ఒకటి పెట్టుకుని సుస్మిత తినేస్తూ ఉంటే తక్కిన అందరూ భోజనాలు చెయ్యడం కూడా మర్చిపోయి తననే చూస్తూ ఉండిపోయారు.

"మీకన్నా ఆలస్యంగా వచ్చిన నా భోజనమే ముందు పూర్తయ్యింది. మీ గురించి వెయిట్ చెయ్యలేను. నేను వెళ్తున్నా." ప్లేటులోనే చెయ్యికడుక్కుని అక్కడనుండి వెళ్ళిపోయింది సుస్మిత.

"ఆ రోజు సుస్మిత అన్న మాట గుర్తుందా మదన్? తను కూడా నీ అలవాట్లన్నీ చేసుకోవాలని చెప్పింది. అందుకనే ఈ రోజు నాన్-వెజ్ ఇలా తినేసింది." ఇంకా ఆశ్చర్యంగా చూస్తూవున్న మదన్ మొహంలోకి చూస్తూ అంది తనూజ.

"ఆలా అయితే తను సుస్మితలాగే వచ్చి తినొచ్చు. ఇలా చిట్టిరాణిలా వచ్చి తిననక్కరలేదు." చిరాగ్గా అన్నాడు మదన్. "అయినా తను ఇప్పుడు తిన్న తీరు ఎదో అలవాటు చేసుకుంటున్నట్టుగా లేదు. ఎప్పటినుంచో అలవాటుగా, ఇష్టంగా వున్నది తిన్నట్టుగా వుంది."

మదన్ ఆలా అనేసరికి ఏం చెప్పాలో తెలియక మౌనంగా ఉండిపోయింది తనూజ.

" నాకింక ఆకలిగా లేదు." ప్లేటులోనే చెయ్యి కడుక్కుని లేచిపోయాడు మదన్.

&

"నువ్వేమిటి కిందనుండి వస్తున్నావు?" రూమ్ లోకి వచ్చిన మదన్ ని చూస్తూ అడిగింది సుస్మిత.

"కిందని భోజనం చేసి వచ్చాను." చిరాగ్గా అన్నాడు మదన్.

"నన్ను పిలవొచ్చుకాడా. నేనూ భోజనం చెయ్యలేదు. నీ కూడా వచ్చి భోజనం చేసేదాన్ని."

"ఇప్పుడే కిందన పీకలదాకా తినివచ్చావు, అప్పుడే మర్చిపోయావా?" మదన్ లో చిరాకు ఇంకా పెరిగిపోయింది.

"ఏమిటి నేను కిందకొచ్చి భోజనం చేసానా? ఇప్పుడే కదా నేను నిద్రనుండి లేచింది!" ఆశ్చర్యంగా అంది సుస్మిత. అంతలోనే ఎదో గమనించినట్లుగా అంది. "ఎస్, యూ ఆర్ రైట్. నా పొట్ట చాలా హెవీ గా వుంది. నేను కిందకొచ్చి భోజనం చేసే వుంటాను."

"థాంక్ గాడ్! ఏం చెయ్యాలి ఇప్పుడు నేను." అక్కడే వున్నా కుర్చీలో నిస్సత్తువగా కూలబడుతూ అన్నాడు మదన్. "నువ్వెప్పుడూ చిట్టిరాణి గా మారతావో, ఎప్పుడు సుస్మిత గా ఉంటావో అస్సలు తెలియడం లేదు."

"ఐ యాం సో సారీ, మదన్. నేను నిన్ను చాలా బాధపెడుతున్నాను కదా." మదన్ కుర్చీ వెనక్కొచ్చి అతని భుజాల చుట్టూ తన చేతులు వేసి అంది సుస్మిత.

మదన్ కుర్చీలోనుండి లేచి, కొంచెం అటుగా వచ్చి సుస్మితని తన కౌగిలి లోకి తీసుకున్నాడు. "నన్ను బాధపెట్టడం కాదు. నన్ను ప్రేమించానని ఇంతదూరం నా దగ్గరికి వచ్చి నువ్వే పడరాని పాట్లు పడుతున్నావు. చిట్టిరాణి గా మరి నువ్వేం చేస్తున్నావో నీకే తెలియడంలేదు. నువ్వేం తింటున్నావో నీకే తెలియడంలేదు. కిందని భోజనంలో నువ్వు కేవలం నాన్-వెజ్ ఐటమ్స్ మాత్రమే తిన్నావు."

"నిజంగానా?" షాక్ తో నిండిపోయింది సుస్మిత మొహం.

"ఆ రాక్షసి నిన్నెప్పుడు పూర్తిగా వదిలేస్తుందో బాధపడడం లేదు. దానిని ప్రేమించని పాపానికి నన్ను, నిన్నూ ఇంత బాధపెడుతుందని అనుకోలేదు." విచారంగా అన్నాడు మదన్.

"విచారపడకు మదన్. అన్ని సమస్యలు త్వరలోనే తీరిపోతాయి." మొదట తనని కుడిబుగ్గ మీద ముద్దు పెట్టుకుంది. తరువాత ఆలా కిందకి వచ్చి మెడమీద సున్నితంగా ముద్దుపెట్టుకుంది. ఆ ముద్దులని ఆస్వాదిస్తూ అలాగే వున్నాడు మదన్. అంతలోనే నోరు గట్టిగా జాపి ఊహించని రీతిలో మదన్ మెడ మీద గట్టిగా కరిచింది సుస్మిత. ఎంత గట్టిగా కరిచింది అంటే గాట్లుపడి రక్తం కారడం ప్రారంభించింది. ఆ బాధ తట్టుకోలేక పెద్దగా అరిచాడు మదన్.

"నేను రాక్షసినా? నిన్ను మనసారా ప్రేమించడమేగా నేను చేసిన తప్పు? నిన్ను వదిలిపెట్టను. నువ్వు ఇంతకూ ఇంతా అనుభవించేలా చేస్తాను." పెద్దగా నవ్వుతూ అరవడం మొదలుపెట్టింది సుస్మిత.

అప్పుడే భోజనాలు పూర్తి చేసి,వాళ్ళ వాళ్ళ గదుల్లోకి వెళ్ళబోతున్న అందరూ ఒక్క వుదుటన మెడమీద గదిలోకి వచ్చారు. అప్పటికి ఇంకా సుస్మిత పెద్దగా ఆలా నవ్వుతూనే వుంది. తనూజ వేగంగా సుస్మిత ముందుకువెళ్లి తన రెండు భుజాలు పట్టుకుని బలంగా కుదిపింది.

"ఏం .....ఏం .....జరిగింది?" అయోమయంగా చూస్తూ అడిగింది సుస్మిత.

"ఏం జరిగిందా, చూడు నువ్వు మదన్ ని ఎలా కొరికేసావో?" మదన్ మెడ మీదనుండి కారిపోతూవున్న రక్తాన్ని తన చీరకొంగుతో ఒత్తుతూ కోపంగా అంది వనజ.

"ఐ యామ్ సారీ, ఐ యామ్ సో సారీ మదన్. నేనిలా ఎలా చేశాను?" వేగంగా వచ్చి మదన్ ని కౌగలించుకుని భోరుమని ఏడుస్తూ అంది సుస్మిత.

"ఇది నువ్వు చేసిన పని కాదే పిల్లా. నీలో వున్నఆ చిట్టిరాణి దెయ్యం చేసింది. ఇప్పటికైనా ఆ దెయ్యాన్ని తరమగొట్టేందుకు ఏదోఒకటి చెయ్యకపోతే లాభంలేదు." మంగవేణి అంది. 

"మామ్, ప్లీజ్." తనూజ కోపంగా ఎదో అనబోయింది.

"ఆంటీ చెప్పినదాంట్లో తప్పేంలేదు. నాకూ అదే నిజం అనిపిస్తూంది." అని మదన్ అక్కడే వున్న వంశీ మొహంలోకి చూసాడు. "నీకు తెలిసిన భూతవైద్యుడు వున్నాడని అన్నావు కదా. వాడిని కొంచెం తీసుకొస్తావా?"

" తప్పకుండా తీసుకొస్తాను. వాడు ఇలాంటి దెయ్యాల్ని చాలా వాటిని వదలగొట్టాడు అని విన్నాను." వంశీ అన్నాడు.

"కానీ వాడు చింత బరికలు, వేప బరికలు తో సుస్మిత వళ్ళంతా బాదేస్తాడు. అది నీకిష్టమా?" తనూజ అడిగింది.

"నాలోంచి ఆ చిట్టిరాణి దెయ్యం పోవడానికి నేనేమైనా భరిస్తాను. నాకు దీనికి అభ్యంతరం లేదు." సుస్మిత చెప్పింది.

"ఇంకా ఆలస్యం దేనికి? ఆ భూతవైద్యుడు ని పిలిపించి ఆ దెయ్యాన్ని వదలగొట్టించేయండి." మంగవేణి సజెస్ట్ చేసింది.

"అలాగే చేస్తారులే కానీ ఇప్పుడు ఇక్కడనుండి మీరందరూ వెళ్తే నేను, సుస్మిత ఇంకా పడుకోవాలి." తనూజ చిరాగ్గా అంది.

తరువాత వాళ్ళందరూ వెళ్ళిపోయాక, తనూజ, సుస్మిత కాస్సేపు కబుర్లాడుకున్నాక నిద్రకి ఉపక్రమించారు.

&

"నా దెబ్బపడితే వదలని దెయ్యం ఉండదు. ఇలాంటి దెయ్యాల్ని ఎన్నింటినో వదలగొట్టాను. ఇంతకీ ఆ దెయ్యం పట్టిన పిల్ల ఎక్కడ వుంది?" వంశీ తీసుకొచ్చిన భూతవైద్యుడు గట్టిగా అరుస్తూ అడిగాడు.

ఎర్రటి బట్టలతో, నుదుట పెద్ద బొట్టుతో, చేతిలో వేపమండలతో చూడడానికే చాలా భయంకరంగా వున్నాడు ఆ భూతవైద్యుడు. వాడి చేతిలో ఒక సంచీ కూడా వుంది.

"నువ్వు కాస్త గొంతు తగ్గించు. విషయం ఏమిటంటే, ప్రస్తుతం తన వంట్లో ఆ దెయ్యం లేదు. అది వచ్చిన తరువాత కదా నువ్వు వదలగొట్టగలిగేది." చిరాగ్గా అన్నాడు మదన్.

"నేనా దెయ్యాన్ని రప్పిస్తాను, బంధిస్తాను.ముందు ఆ అమ్మాయిని ఇక్కడికి తీసుకురండి." ఆ భూతవైద్యుడు అన్నాడు.

వనజ సుస్మిత రూమ్ లోకి వెళ్లి అక్కడనుండి సుస్మితని కిందకి తీసుకొచ్చింది. "ఇతనే నీలో వున్న దెయ్యాన్ని వదలగొట్టబోయే భూతవైద్యుడు." సుస్మిత చెప్పింది.

" ఏమే, నువ్వెక్కడ చచ్చావు? ఈ అంకాల భూతవైద్యుడిని చూస్తే నీకు భయంపుట్టిందా? ముందు ఈ అమ్మాయిలోకి రా." గట్టిగా అరిచాడు ఆ భూతవైద్యుడు.

"నాకు చాలా భయంగా వుంది. నేను ఇక్కడినుండి వెళ్ళిపోతాను." అక్కడనుండి వెళ్ళిపోడానికి వెనక్కి తిరిగింది సుస్మిత.

"నువ్వు కూడా ఒప్పుకుంటేనే కదమ్మా తీసుకొచ్చాం. ఆ దెయ్యం వెళ్ళిపోతే నీకూ హాయిగా ఉంటుంది కదా. కాస్త ఓపిక పట్టు." సుస్మిత భుజాలచుట్టూ తన కుడిచెయ్యివేసి అనునయంగా అంది వనజ.

"ముందు అమ్మాయిని ఆ కుర్చీలో కూచోపెట్టండి. కదలకుండా పట్టుకోండి." గట్టిగా హుంకరిస్తూ అన్నాడు ఆ భూతవైద్యుడు అక్కడ వున్న ఒక కుర్చీని గది మధ్యలోకి లాగి .

"నన్నెవరూ పట్టుకోనక్కరలేదు. నేనే కూచుంటాను." ఆ కుర్చీలో కూచుంటూ అంది సుస్మిత.

"నేనంటే నీకు భయమేమిటె? అందుకనే ఇక్కడికి రాకుండా దాక్కున్నావా? నిన్ను రప్పిస్తానే? నిన్ను నా దగ్గరున్న కుండలో బంధించి ఏడూ సముద్రాల అవతల పడేస్తాను. ఈ రోజు నిన్నెవ్వరూ నానుండి కాపాడలేరు." ఆలా అన్నాక ఏవో మంత్రాలూ చదువుతూ సుస్మితని తన చేతిలో వున్న వేపమండలతో గట్టిగా బాదడం మొదలు పెట్టాడు.

"అపరా, ఆపు. నన్నెందుకురా ఇలా కొడతావు." సుస్మిత అరుస్తూ కుర్చీలోనుంచి లేవబోయింది.

"దానిని లేవకుండా కుర్చీలో అదిమి పట్టుకోండి." భూతవైద్యుడు ఆలా అనగానే ఒక్క తనూజ తప్ప తక్కిన అందరూ కూడా అదే పని చేశారు.

"ఒరేయ్, అపరా, ఆపు. నేను వెళ్ళిపోతాను. ఇంక రాను. కొట్టడం ఆపు." భూతవైద్యుడు విచక్షణా రహితంగా వేపమండలతో బాదేస్తూ ఉంటే గట్టిగా ఏడుస్తూ అంది సుస్మిత.

"నువ్వు వెళ్లిపోవడం కాదే. నా దగ్గర వున్న ఈ కుండలోకి రా, నువ్వు ఈ కుండలోకి వచ్చేవరకూ నేను కొట్టడం ఆపను." తన సంచీలోనుంచి ఒక చిన్న మూతవున్న కుండని మూత తీసి కిందని పెట్టాక మళ్ళీ సుస్మితని గట్టిగా కొట్టడం మొదలుపెట్టాడు వాడు.

"అలాగే చేస్తాను, నన్ను కొట్టకు. నేను ఆ కుండలోకి వచ్చేస్తాను." ఏడుస్తూ అంటోంది సుస్మిత. అందరూ తను కదలకుండా కుర్చీలో అలాగే నొక్కిపట్టి అట్టేపెట్టారు.

"ముందు నువ్వు ఈ కుండలోకి రావే, ఈ కుండలోకి రా. అప్పుడుగాని నిన్ను వదిలేది లేదు." ఇంకా గట్టిగా కొడుతూ అరుస్తున్నాడు ఆ భూతవైద్యుడు.

సడన్ గా సొమ్మసిల్లి పక్కకి వాలిపోయింది సుస్మిత.

"ఆ ఇప్పుడు ఆ దెయ్యం ఈ కుండలోకి వచ్చేసింది." ఆ కుండమీద మూతని చటుక్కున పెట్టేసి, దానిని తన సంచీలో పెట్టేసుకుంటూ అన్నాడు భూతవైద్యుడు. "దీనిని ఏడూ సముద్రాల అవతల భూస్థాపితం చేసేస్తాను. ఇంక ఆ దెయ్యం మీ జోలికే రాదు." మదన్ మొహంలోకి ఎక్సపెక్టింగా చూస్తూ అన్నాడు భూతవైద్యుడు.

"వంశీ ఇతనికి ఇవ్వాల్సినదేదో ఇచ్చిపంపించు." వంశీతో చెప్పి ఆందోళనగా సుస్మిత దగ్గరికి వచ్చాడు మదన్.

"ఇప్పుడు మీ అందరికీ ఆనందంగా వుందా? చూడు ఆ వేపమండలతో రక్తం వచ్చేలా ఎలా బాదేశాడో?" అప్పుడే కళ్ళు తెరిచి మూలుగుతూ వున్న సుస్మితని పక్కనే మోకాళ్ళమీద కూచుని తన రెండుచేతుల్లోకి తీసుకుని, మదన్ మొహంలోకి చూస్తూ కోపంగా అంది తనూజ.

"అయితే ఏం, ఆ దెయ్యం వదిలిపోయిందికదా. ఇక్కడనుండి తను హాపీగానే ఉంటుంది." సుస్మిత దగ్గరగా వెళ్లి తన కుడిచేతిని తన రెండుచేతుల్లోకి తీసుకుని నొక్కుతూ అన్నాడు మదన్.

"ముందు తనని తన రూమ్ లోకి తీసుకెళ్లి పడుకోబెట్టండి. నేను తనకి వేడి పాలు తీసుకుని వస్తాను." అక్కడనుండి వెళుతూ అంది వనజ.

&

"నావల్లే కదా నీకీ పాట్లన్నీ.నన్ను వెదుక్కుంటూ వచ్చి ఉండక పొతే హాయిగా వుండేదానివి." బెడ్ మీద తనని పడుకోబెట్టి ఆ పక్కనే ఎడ్జ్ మీద కూచుంటూ అన్నాడు మదన్.

దానికి సమాధానం ఏమీ చెప్పకుండా నెమ్మదిగా కళ్ళు మూసుకుంది సుస్మిత.

"తనకి బాగా అలసటగా ఉన్నట్టుంది బావా. ఇప్పుడేం మాట్లాడించకు." తనూజ అంది.

"ముందు నేను తెచ్చిన ఈ వేడి పాలు తాగితే తనకి శక్తి వస్తుంది. అప్పుడు కాస్సేపు పడుకుంటే అంతా సర్దుకుంటుంది." తన తెచ్చిన పాలగ్లాస్ బెడ్ దగ్గరికి వచ్చి సుస్మిత వైపు తెస్తూ అంది వనజ. "ఈ పాలు చాలా వేడిగా వున్నాయి. నువ్వు పట్టుకుని తాగలేవు అందుచేత నేను నీ చేత తాగిస్తాను."

"పరవాలేదు. నా చేతికి ఇవ్వండి." కుడిచేతిని చాపుతూ అంది సుస్మిత.

"సరే అయితే. కానీ పాలు బాగా వేడిగా వున్నాయి. కొంచెం జాగ్రత్త." ఆ పాలగ్లాస్ ని సుస్మిత చేతిలో పెట్టింది వనజ.

ఆ పాలగ్లాసుని జాగ్రత్తగా చేత్తోపట్టుకుంది సుస్మిత. ఆ తరువాత ఒకటి రెండు సెకండ్ల పాటు మదన్ మొహంలోకి చూసింది. అప్పుడు ఊహించని రీతిలో ఆ గ్లాసుడు పాలని మదన్ మొహంమీద గుమ్మరించింది.

"అమ్మా" వేడిపాలు మొహాన్ని తాకగానే బాధ భరించలేక పెద్ద కేక పెట్టాడు మదన్.

"ఎంతపని చేసావే పాపిష్టి దానా." కోపంగా అరిచి మదన్ దగ్గరికి వచ్చి అతని మొహాన్ని రెండు చేతుల్లోకి తీసుకుంది వనజ.

చేతుల్లోవున్న గ్లాసుని దూరంగా విసిరి బెడ్ మీదనుండి కిందకి దిగింది సుస్మిత కోపంగా. "ఏమిటీ, నన్ను కుండలో బంధిస్తారా? ఏడు సముద్రాల అవతల భూమిలో పాతేస్తారా? ఈ చిట్టిరాణిని బంధించడం అంత తేలికైన విషయం అనుకుంటున్నారా?" గొంతెత్తి పెద్దగా అరవడం మొదలుపెట్టింది.

ఆ అరుపులకి ముకుందం, వంశీ, మంగవేణి కూడా మేడ మీదకి వచ్చేసారు.

"నేను ఏ కుండలోకి వెళ్ళలేదు. ఆలా వెళ్లినట్టు నటించాను అంతే. నీ మీద నా మోజు ఎప్పటికీ చావదు. నిన్ను నేను ఎప్పటికీ విడిచిపెట్టను." ఇంక అలాగే పెద్ద గొంతుతో అరుస్తోంది సుస్మిత.

"ఎక్కడరా ఆ భూతవైద్యుడు?" వేడిపాలు పడి కాలిపోయిన మొహాన్ని వదిన చీరకొంగుతో సున్నితంగా ఒత్తుకుంటూ అడిగాడు మదన్ కోపంగా.

"ఇంకెక్కడి భూతవైద్యుడు? డబ్బులిచ్చి పంపించేసాను." విషయం అర్ధం అయి బెరుకు, బెరుగ్గా చూస్తూ అన్నాడు వంశీ.

"నువ్వు వెంటనే నా ముందునుండి వెళ్ళిపో. లేకపోతె నిన్నేం చేస్తానో నాకే తెలీదు." కోపంగా అరిచాడు మదన్.

వంశీ భయపడిపోయి వెంటనే అక్కడనుండి వెళ్ళిపోయాడు.

"ఇందులో వంశీ తప్పేం వుంది? మనమందరం అనుకున్నాకే కదా ఆ భూతవైద్యుడిని తీసుకొచ్చాడు? వాడలా చేతగాని వాడని వంశీకి ఎలా తెలుస్తుంది?" వనజ అంది.

"నా దగ్గర ఏ భూతవైద్యుడైన చేతగానివాడే. సన్నాసుల్లారా మీరెవరూ నన్నేమీ చెయ్యలేరు." గదిమధ్యలో నిలబడి వికృతంగా నవ్వుతూ గట్టిగా అరుస్తోంది సుస్మిత.

తనూజ సుస్మిత ముందుకొచ్చి తన రెండు భుజాల్ని తనచేతుల్లోకి తీసుకుని గట్టిగా కుదిపింది. "ఆపుతావా లేదా?" గట్టిగా అరిచింది.

"నువ్వెవరివే నన్ను ఆపమనడానికి?" తనూజని రెండు చేతులతో బలంగా వెనక్కి తోస్తూ అరిచింది సుస్మిత.

మంగవేణి, వనజ కనక బాలన్స్ చేసివుండకపోతే తనూజ వెనక్కిపడిపోయేదే. బాలన్స్ కాసుకున్నాక తనూజ వేగంగా సుస్మిత ఎదురుగా మరోసారి వెళ్లి తన కుడిచేత్తో కుడిచెంపమీద ఈడ్చిపెట్టి కొట్టింది.

వెంటనే సుస్మిత మొహం షాక్ తో నిండిపోయి తన కుడిచేతిని, కుడిచెంపమీద పెట్టుకుంది. "ఏం జరిగింది? నన్నెందుకిలా కొట్టావ్?" అయోమయంగా గొణిగింది.

"మై గాడ్! ఆఖరికి నిన్నిలా కొట్టాల్సి కూడావచ్చింది." సుస్మితని గట్టిగా కౌగలించుకుని భోరుమంది తనూజ.

"నువ్వే ఇలా ఎమోషనల్ అయిపోతే ఎలా చెప్పు? సమస్యకి పరిష్కారం ఆలోచించాలి కానీ." ముకుందం తనూజ దగ్గరిగా వచ్చి, అనునయంగా తన కుడిభుజం మీద చెయ్యి వేసి అన్నాడు.

"ఆఖరికి ఆ భూతవైద్యుడి ఉపాయం కూడా ఇలా బెడిసి కొట్టింది. ఇంక ఈ సమస్యని ఎలా పరిష్కరించాలో నాకైతే బోధపడడం లేదు." తలని రెండు చేతులతో పట్టుకుని బెడ్ మీద కూలబడింది వనజ.

"ఈ సారి ఇంకొంచం సమర్ధుడైన భూతవైద్యుడిని తీసుకురావాలి. ఇలాంటి పనికిమాలిన వాడిని కాదు." మంగవేణి అంది.

"ఇంకోసారి నువ్వు అదేమాట అంటే నిన్నేం చేస్తానో నాకే తెలియదు." సుస్మితని అలాగే పట్టుకుని తల్లి మొహంలోకి చూసి కోపంగా అరుస్తూ అంది తనూజ.

"నేను చిట్టిరాణిలా మారి ఏం చేసాను? ఆ భూతవైద్యుడు చిట్టిరాణి ని వెళ్లగొట్టలేకపోయాడా?" చిన్న గొంతుతో నీరసంగా అడిగింది సుస్మిత.

"నువ్వు ఏం ఆలోచించకుండా విశ్రాంతి తీసుకో. తరువాత తక్కిన విషయాలన్నీ ఆలోచిద్దాం." సుస్మితని బెడ్ దగ్గరికి తీసుకెళ్తూ అంది తనూజ.

"ముందు నాకదంతా తెలియాలి. లేకపోతె నేనూరుకోను." బెడ్ మీద కూచున్నాక మొండిగా అంది సుస్మిత.

చేసేదిలేక సుస్మిత పక్కనే బెడ్ మీద కూచుని మొత్తం అంతా వివరంగా చెప్పింది తనూజ.

" అంటే ఇప్పుడు నేను మదన్ కి చాలా ప్రమాదకరంగా కూడా పరిణమించానన్నమాట. మొన్న మెడ మీద కొరికాను, ఈ రోజు వేడిపాలు మొహం మీద పోసాను, రేపేమి చేస్తానో." భయంతో నిండిన మొహంతో, వణుకుతున్న గొంతుతో అంది సుస్మిత.

"అదంతా చేసింది నువ్వు కాదు. ఆ చిట్టిరాణి. నిన్ను నువ్వు నిందించుకోకు." దగ్గరగా వచ్చి సుస్మిత పక్కన తనూ కూచుని, తన కుడి చేతిని తన చేతుల్లోకి తీసుకుని నొక్కుతూ అన్నాడు మదన్.

"అవును. ఆ చిట్టిరాణే చేసింది. అది నీమీద పగబట్టి వుంది. అది నిన్ను మామూలుగా వదలదు. ఆ రోజు చెప్పిందంతా చేసే తీరుతుంది." సుస్మిత మోహంలో భయం ఇంకా ఎక్కువ అయిపొయింది.

"సరే అదంతా ఆలోచిద్దాం. ప్రస్తుతానికి నువ్వు విశ్రాంతి తీసుకో." బలవంతంగా చిట్టిరాణి ని బెడ్ మీద పడుకోబెడుతూ అంది తనూజ. బాగా అలిసిపోయిందేమో వెంటనే నిద్రలోకి జారిపోయింది సుస్మిత.

"సుస్మితది మానసిక సమస్యా లేక నిజంగా దెయ్యం, భూతం లాంటిది ఏమైనా తనలో వుందా అన్న విషయం గురించి నేనేమీ చెప్పలేను, కానీ....." కాస్త ఆగి అన్నాడు ముకుందం. "........ఆ సమస్య పూర్తిగా తీరేవరకూ మదన్ తన దగ్గర వుండడం మాత్రం చాలా ప్రమాదం. తను మదన్ ని ఏమైనా చేసే ప్రమాదం వుంది."

"హండ్రెడ్ పర్శంట్ రైట్." తనూజ తలూపింది. "అది నిజమే మదన్. ఈ సమస్య పూర్తిగా సాల్వ్ అయ్యే వరకూ తనదగ్గర నువ్వు వంటరిగా వుండకు."

"ఎంతకాలం ఇలా?" మొహం అంతా కంగారు, భయంతో నిండిపోగా చిరాగ్గా అడిగాడు మదన్.

"నేను సాధ్యమైనంత త్వరలో ఈ సమస్య సాల్వ్ చేస్తాను. జస్ట్ నువ్వు కొంతకాలం జాగ్రత్త గా వుండు."

"చూస్తున్నాంగా ఎంత సాల్వ్ చేసావో ఇప్పటివరకూ." కోపంగా అంది వనజ. "ఇది దీనివల్ల అయ్యేపని కాదుకానీ కొంచెం స్పెషలిస్టులని ఎవరినన్నా చూడు మదన్."

"ఎస్, మదన్. నిజంగా నేనేమీ చెయ్యలేనేమో. వేరే మంచి సైకాలజిస్ట్ కానీ, సైకియాట్రిస్ట్ కానీ ఉంటే చూద్దాం. ఐ యాం సారీ. నేను పూర్తిగా ఫెయిల్ అయ్యాను. నాకెంతో హెల్ప్ చేసిన నీకే హెల్ప్ చేయలేకపోతున్నాను." అనుకోకుండానే కళ్ళవెంట నీళ్లు కారడం మొదలుపెట్టాయి తనూజకి.

"ఒక సైకాలజిస్ట్ గా నువ్వు ఫెయిల్ అయ్యావేమో, లేదూ అసలు సుస్మిత సమస్య అసలు మనసుకి సంభందించినది కానే కాదేమో నేను చెప్పలేను. కానీ..." తను చెప్పబోయేది నొక్కి చెప్పడానికి అన్నట్టుగా ఆగాడు మదన్. "నువ్వు నాకు ఏ హెల్ప్ చెయ్యలేదన్నది నిజం కాదు. సుస్మితకి మంచి ఫ్రెండ్ వి అయ్యావు. మంచి కాలక్షేపం ఇస్తూ ఎన్నోరకాలుగా తనకి సహాయంగా వున్నావు. నిజం చెప్పాలంటే నా తర్వాత సుస్మితకి అంత ముఖ్యమైన మనిషివి నువ్వే."

"నేనిది ఖచ్చితంగా ఒప్పుకుంటాను." వనజ అంది.

"మొడితనమే కాదు, ఎవరికన్నా మంచి ఫ్రెండ్ గా మారగలిగే నేర్పు కూడా నా కూతురికి వుంది." మంగవేణి కొంచెం గర్వంగా అంది.

"నువ్వు చెప్పింది నిజమేనమ్మా." నవ్వుతూ అంది వనజ.

ఆతర్వాత ఇంకాస్సేపు మాట్లాడాక కిందకి వెళ్లిపోయారు తక్కినవాళ్లంతా తనూజని, సుస్మితని అక్కడేవిడిచిపెట్టి. తనకి కూడా నిద్రవస్తూన్నట్టు అనిపిస్తూండడంతో సుస్మిత పక్కనే పడుకుని నిద్రలోకి జారిపోయింది తనూజ.

 

చాప్టర్-8

"తను ఎవరికీ కావాలంటే వాళ్ళకి, ఎప్పుడు కావాలంటే అప్పుడు కనిపించదు." ఆ ప్రాంతంలో, ఆ మామిడి చెట్టుదగ్గర నిలబడి చూస్తూన్న మదన్ ఆ మాటలు విని వెనక్కి తిరిగాడు. వెనకాతలే నాగరాజు నిలబడివున్నాడు.

"చిట్టిరాణి నిన్ను నానాతిప్పలూ పెడుతూంది కదూ. తట్టుకోలేకపోతున్నావు కదా." నాగరాజు అడిగాడు తన మొహంలోకే చిరాగ్గా చూస్తూన్న మదన్ ని.

"ఆ విషయం నీకెలా తెలుసు?" మొహంలో చిరాకు మదన్ గొంతులో కూడా వుంది.

"నిన్నెలా వేధించుకు తింటూంది చిట్టిరాణి నాకు చెప్పింది."

"చిట్టిరాణి నీకు కనిపిస్తూ వుంటుందా?"

"అవును. ఇప్పుడు తన తల్లికే కాదు, తండ్రికి ఇంక నాకు కూడా కనిపిస్తూవుంది, కలల్లోనే కాదు పైన కూడా "

"మరి నాకెందుకు కనిపించడం లేదు?"

"చెప్పానుకదా తను తనకి కావాలనుకున్నవాళ్లకి మాత్రమే కనిపిస్తుంది."

"నన్నలా తను కాల్చుకు తింటూవుంటే మీ అందరికీ ఆనందంగా వుంది కదా?"

"మదన్, నువ్వు ఒక్క విషయం అర్ధం చేసుకో." స్థిరమైన గొంతుతో అన్నాడు నాగరాజు. "తను నువ్వు ప్రేమించలేదనే నదిలో దూకి ఆత్మహత్య చేసుకుంది. అయినా చిట్టిరాణి తల్లిదండ్రులకి కానీ, నాక్కానీ నీమీద ఎలాంటి కోపం లేదు. ప్రేమించదల్చుకోని వాళ్ళని ప్రేమించమని వేధించే హక్కు ఎవరికీ లేదు."

"మరి సుస్మితని వదిలిపెట్టేమని తనకెందుకు చెప్పడంలేదు మీరెవరూ?" వేదనగా అడిగేడు మదన్.

"మేము అడగడం లేదనుకుంటున్నావా? మేమందరం చెప్తూనే వున్నాం. కానీ తను వినడంలేదు." నాగరాజు దీర్ఘంగా నిట్టూర్చాడు. "నీ మీద తను మాత్రం చాలా కోపంగా వుంది మదన్. ఇప్పటికీ నీ మీద చాలా ఆశతోనే వుంది. నువ్వలా ఇంకో పిల్లతో ప్రేమగా ఉండడం తన కోపాన్ని ఇంకా ఎక్కువ చేసేసింది."

"మారినేనిప్పుడు ఏం చెయ్యాలి?"  

"ఒక్క ఉపాయం వుంది మదన్. నా అభిప్రాయంలో ఒక్క ఉపాయం కనిపిస్తూంది."

"అదేమిటో చెప్పు." ఆతృతగా అడిగాడు మదన్.

"తను చనిపోయినా నీ మీద ఆశ చావలేదు చిట్టిరాణికి. నీ మీద మోజుపడుతూ నిన్ను పొందాలనే అనుకుంటూ వుంది. తను నీ ప్రియురాలి శరీరంలో ఉండగా తనకి అదివ్వు. అలాగే తనకప్పుడప్పుడు తను నీ ప్రియురాలి శరీరంలో ఉండగా అది ఇవ్వడానికి అంగీకరించు. తను శాంతపడి నిన్ను వేధించడం మానేస్తుంది."

"అయితే తను నా సుస్మిత శరీరాన్ని పూర్తిగా వదిలేయడం ఎప్పటికీ సాధ్యపడదా?" చిరాగ్గా అడిగాడు మదన్. 'అది' అని నాగరాజు దేనిని అన్నాడో మదన్ కి అర్ధం అయింది.

"అందుకు కూడా మార్గం కనిపించొచ్చు. ప్రస్తుతానికి ఇలా చేస్తే చిట్టిరాణి నిన్ను వేధించడం తగ్గుతుంది." నాగరాజు చెప్పాడు."

"సరే అయితే. అలోచించి చూస్తాను." అని అక్కడనుండి బయలుదేరాడు మదన్. కానీ ఎక్కువ ఆలోచించకుండానే ఒక నిర్ణయానికి వచ్చేసాడు. సడన్ గా నాగరాజు చెప్పినదే బావుందనిపించింది.

&

"నేను కాల్చుకు తినేస్తున్నాను కదా. నన్ను చంపేయాలన్నంత కోపంగా వుందికదా బావా నీకు." రాత్రి పదవుతూ వుంటే, మదన్ నిద్రకి ఉపక్రమించబోతూ ఉండగా మదన్ గదిలోకి వచ్చి అంది సుస్మిత. ఆ వచ్చిందెవరో చెప్పకుండానే అర్ధం ఆయిపోయింది మదన్ కి.

"ఆల్రెడీ చనిపోయావు కదా, నిన్ను మళ్ళీ చంపేదేమిటి?" చిరునవ్వుతో అన్నాడు మదన్. మామూలుగా అయితే చిరాకొచ్చేది. కానీ నాగరాజు చెప్పింది విని ఒక నిర్ణయానికి వచ్చాక ప్రశాంతంగా వుంది. నాగరాజు చెప్పింది నిజమే అయితే ఈ సమస్యకి ఒక పరిష్కారం దొరికినట్టే.

"అవును నేను మరిచిపోయాను, నేను చచ్చిపోయానుకదా. ఈ శరీరం నీ ప్రియురాలిది." విచారం మోహంలో ద్యోతకమవుతూవుంటే అంది సుస్మిత.

"నువ్విక్కడవున్నావా? రా పడుకుందాం. నాకు నిద్రవస్తూంది." సుస్మిత దగ్గరకి వచ్చి, తన వెనకాతల నిలబడి తన భుజాలమీద రెండుచేతులూ వేసి అంది తనూజ.

"బావా నేనూ మాట్లాడుకుంటున్నాం. మధ్యలో నువ్వేమిటి? నీకు నిద్రవస్తే నువ్వెళ్ళి పడుకో." వెనక్కి తిరిగి తనూజ మొహంలోకి చిరాగ్గా చూస్తూ అంది సుస్మిత.

"తనిప్పుడు చిట్టిరాణి. సుస్మిత కాదు." బెడ్ మీద నుండి కిందకి దిగి అన్నాడు మదన్. "మేమిద్దరం నిజంగానే మాట్లాడుకుంటున్నాం. నువ్వెళ్లు."

"అది చిట్టిరాణి కాదు. సుస్మిత లో స్ప్లిట్ పెర్సనాలిటీ. నువ్వు తనని చిట్టిరాణిగా భావించి మాట్లాడితే అది ఇంకా బలపడుతుంది." తనూజ కోపంగా అంది.

"పరవాలేదు. ప్రస్తుతం నేను తనతో మాట్లాడాలి. నువ్వెళ్లు అంతే." ధృడంగా అన్నాడు మదన్.

చేసేదిలేక నిస్సహాయంగా సుస్మిత మొహంలోకి, మదన్ మొహంలోకి ఒకసారి చూసి అక్కడనుండి వెళ్ళిపోయింది తనూజ.

తనూజ వెళ్ళగానే ఆ గదితలుపులు మూసి, గడియపెట్టి, సుస్మిత దగ్గరకి వచ్చాడు మదన్.

"చిట్టీ..." తనభుజాల మీద రెండు చేతులూ వేసి దగ్గరకి తీసుకుంటూ అన్నాడు.

"చెప్పు బావా?" మదన్ మొహం లోకి చూస్తూ అంది చిట్టిరాణి.

"నీకు నా మీద చాలా కోపంగా వుందికదా?"

"లేదు బావా, నీ మీద నాకు కోపంలేదు. చాలా ప్రేమ మాత్రమే వుంది. నువ్వు నాకు కాకుండా మరొకళ్ళకి దగ్గర అయిపోతున్నావన్న ఆందోళనతోనే ఆలా చేస్తున్నాను."

"ఆ ప్రేమతోటె, మన పెనుగులాటలో నదిలో పడిపోయావని కాకుండా, నువ్వే ఆత్మహత్య చేసుకున్నావని చెప్పావా మీ వాళ్ళకి?"

"లేకపోతె నిన్ను ఇరికించేలా నేనెలా చెప్తాను అనుకున్నావు బావా, ఇంతేనా నువ్వు నన్ను అర్ధం చేసుకున్నది?" కోపంగా అడిగింది సుస్మిత. "నీ మీద నాకు కొండంత ప్రేమ."

"అదే నిజం అయితే నా సుస్మితని విడిచిపెట్టేయ్. తను చాలా అమాయకురాలు."

"ఆలా చెయ్యమని మాత్రం నన్ను అడగకు బావా. కనీసం ఇలాగన్నా నీకు దగ్గరగా ఉంటున్నానని నాకు ఆనందం గా వుంది." మదన్ ని గట్టిగా కౌగిలించుకుంటూ అంది సుస్మిత.

"కేవలం ఆలా ఉండాలన్నదే నీ కోరిక అయితే నన్నెందుకు అలా వేధించుకు తింటున్నావు, అలా బాధపెడుతున్నావు?" ఆవేదనగా అడిగాడు మదన్.

"ఒక్కోసారి నువ్వు నాకు కాకుండా తనకి దగ్గర అయ్యావన్న కోపం తట్టుకోలేకపోతున్నాను. అందుకే నిన్ను అలా బాధపెడుతున్నాను." మదన్ ని అలాగ పట్టుకునే అంది సుస్మిత. "ఇకపై కూడా నిన్నలా బాధపెట్టనని మాత్రం చెప్పలేను. ఒక్కోసారి ఆ కోపం నేను తట్టుకోలేకపోతున్నాను."

కొన్ని సెకండ్ల వరకూ మదన్ ఏం మాట్లాడలేదు ఎలా ఆ విషయం కదుపుదామా అని ఆలోచిస్తూ. తరువాత సడన్ గా అన్నాడు "చిట్టీ, మనం ఒక ఒప్పందానికి వద్దామా?"

"ఏమిటి బావా అది?" మదన్ మొహంలోకి కుతూహలంగా చూస్తూ అడిగింది సుస్మిత.

"నీకు నా మీద చాలా ఆశ కదా, నన్ను పొందాలని అనుకుంటున్నావు కదా?" అడిగాడు.

"అవును బావా నిజమే." బుగ్గలు రెండూ సిగ్గుతో ఎరుపెక్కి పోతూవుంటే అంది సుస్మిత. "అందులోనూ ఆరోజు నువ్వు నాకు ఆలా చేసినదగ్గరినుండి నీతో అది మళ్ళీ చేయించుకోవాలని నాకు చాలా ఆశగా ఉండేది. అందులోనూ నువ్వది నేను పెద్దపిల్లని కాకుండా వున్నప్పుడు చేసావు. నేను పెద్దపిల్లనయ్యాక నీతో అది చేయించుకోవాలని ఎంతగా అనుకున్నానో. కానీ ఆ కోరిక తీరకుండానే చచ్చిపోయాను."

"అప్పటిదానికి ఇప్పుడు విచారపడకు." తన మొహాన్ని రెండుచేతుల్లోకి తీసుకుని పెదాల మీద ముద్దు పెట్టుకుంటూ అన్నాడు మదన్. "నువ్వు సుస్మిత శరీరంలో ఉండగా నీకది చేస్తాను. ఈ ఒక్కసారే కాదు అప్పుడప్పడప్పడు నువ్వు సుస్మిత శరీరంలో ఉండగా నీ కోరిక తీరుస్తాను. దానికి ప్రతిగా నువ్వు నన్ను వేధించడం మానేయడమే కాదు, సుస్మిత శరీరాన్ని విడిచిపెట్టేయాలి. నీకది కావాలనుకున్నప్పుడు మాత్రమే సుస్మిత శరీరంలోకి రావాలి."

రెండు పలువరసల మధ్య కిందపెదవిని బిగబట్టగా నుదిటిమీద ముడతలు వచ్చాయి సుస్మితకి.

"నేనెప్పుడో కాదు. ఇప్పుడే అది చేస్తాను నీకు. నువ్వు కొంచం అనువుగా వున్న రాత్రి సమయంలో తనలోకి వస్తే నీకది చేస్తూ వుంటాను. ఆలోచించు ప్లీజ్." వేడుకోలుగా సుస్మిత మొహంలోకి చూస్తూ అడిగాడు మదన్.

"ఇచ్చిన మాట తప్పవుగా?" పెదవిని స్లోగా రిలీజ్ చేసి అడిగింది.

"ఎట్టిపరిస్థితుల్లోనూ తప్పను." ధృడంగా అన్నాడు మదన్.

"సరే అయితే. మరింక దేనికి ఆలస్యం." మదన్ ని గట్టిగా కౌగలించుకుని, రెండుబుగ్గల మీద గట్టిగా ముద్దుపెట్టుకుంటూ అంది సుస్మిత నవ్వుతూ. "నన్ను తీసుకెళ్లి అది చెయ్యి. ఆ రోజు ఎలా చేసావో అలాగ."

ఆ రోజు ఎలా చేసాడో దానంతట అదే గుర్తుకు వచ్చింది మదన్ కి. చిట్టిరాణి వంటిమీద ఒక్క నూలుపోగు కూడా ఉంచలేదు. తన వంటిమీద కూడా ఒక్కబట్ట వుంచుకోలేదు. "వద్దు బావా. చాలా నొప్పిగా వుంది." చిట్టిరాణి అరుస్తూవున్నా వినిపించుకోలేదు. తన కోరిక తీరేవరకూ చేస్తూనే వున్నాడు పూర్తిగా వెళ్లకపోయినా. పెద్దమనిషి కాకుండా ఆడపిల్ల మగతనాన్ని పూర్తిగా ఇముడ్చుకోలేదని అప్పుడు తనకి తెలియదు. పిల్లలు పుట్టాలంటే పెద్దమనిషి అవ్వాలని మాత్రమే తెలుసు. తనది పూర్తిగా వెళ్లడం లేదన్న అసహనంతో తనని పూర్తిగా ఆక్రమించుకుని ఇంకా బలంగా చేసాడు.

"ఎందుకో అప్పుడు నువ్వుచేసింది చాలా నొప్పిగా అనిపించినా, ఎదో ఆనందంగా కూడా అనిపించింది బావా. పెద్దమనిషిని కాకుండా చేయించుకుంటే అలాగే ఉంటుందని తర్వాత తెలిసింది. నేను పెద్దపిల్లని అయ్యాక ఎంతగా అనుకున్నానో, నీచేత ఆలా మళ్ళీ చేయించుకోవాలని. కానీ ఇప్పటివరకూ అవ్వనే లేదు."

ఆ రోజులాగే తనవంటిమీద నుండి ఒక్కొక్క బట్ట తీసేస్తూ వుంటే ఏమాత్రం అభ్యంతర పెట్టకుండా అంది సుస్మిత. తనవంటిమీద బట్టలన్నీ తొలగించాక రెండు మోకాళ్ళు పైకెత్తి, తొడలు ఎడం చేసింది. ఆమె ఆడతనాన్ని ఆలా చూస్తూ వుంటే, మదన్ గొంతు తడారిపోయి, వళ్ళంతా భరించలేని కోరికతో నిండిపోయింది. బిగబట్టిన తన మగతనం వెంటనే తనని అనుభవించమని తొందర పెడుతున్నా, నెమ్మదిగా నిభాయించుకుంటూ తన వంటిమీద బట్టలన్నీ కూడా పూర్తిగా తీసేసాడు మదన్.

"వామ్మో బావా, ఆ రోజు నీది చాలా చిన్నది. ఈ రోజేమిటి ఇంత పెద్దదిగా వుంది?" మదన్ పూర్తి నగ్నంగా మారి అతని మగతనం తన దృష్టిలోకి రాగానే అడిగింది సుస్మిత.

ఆమె ప్రశ్న విననట్టుగానే తన రెండు తొడల మధ్య సెటిల్ అయ్యాడు మదన్.

"ఆ రోజులా ఈ రోజూ నేను దాన్ని ముట్టుకోవచ్చా, నాకు చాలా కోరికగా వుంది బావా."

అది వింటూనే ఉలిక్కిపడ్డాడు మదన్. ఆ రోజు తన చిట్టివేళ్లలోకి చిట్టిరాణి తన మగతనాన్ని తీసుకున్నప్పుడు తనకెలా అనిపించిందో ఇప్పటికీ గుర్తుంది మదన్ కి. ఎదో కరంట్ షాక్ కొట్టినట్టుగా ఒళ్ళంతా ధ్రిల్ తో నిండిపోయింది. ఇప్పుడు తనది ముట్టుకుంటే ఇంకేమీ లేదు. తన ప్రశ్నకి ఏ సమాధానం చెప్పకుండా, తన ఆడతనంలోకి మగతనాన్ని దింపి పూర్తిగా తనని పూర్తిగా ఆక్రమించుకున్నాడు మదన్.

ఆ రోజు తరువాత ఒక ఆడపిల్లతో ఇలాంటి అనుభవం పొందడం ఇదే మొదటిసారి మదన్ కి. ఆ రోజు తన మగతనాన్ని పూర్తిగా జొప్పించలేకపోవడం తో చాలా ఆనందం కలిగినా ఇరిటేటింగా కూడా అనిపించింది. ఈ రోజు ఆమె వెచ్చటి ఆడతనంలో తన మగతనం పూర్తిగా ఇమిడాక అదెంత ఆనందంగా వుంటుందో తెలిసివస్తూంది.   

"నిజంగా బావా, ఇదింత ఆనందంగా ఉంటుందని ఎప్పుడూ అనుకోలేదు." మదన్ తన శరీరంలో తన మగతనాన్ని కదుపుతూ వుంటే, అతన్ని రెండు చేతులతో గట్టిగా కౌగలించుకుని కుడిబుగ్గమీదా ముద్దు పెట్టి అంది సుస్మిత. అలాగ ఎంతసేపు చేసాడో తనకే గుర్తులేదు కానీ ఎప్పుడు తన వేడిని బలంగా ఆమెలో దింపుతున్నాడో అప్పుడు తను తన పట్టు ఇంకా బిగించి గట్టిగా అరిచింది.

మొదటి సారి అంత ఫోర్స్ తో కాకపోయినా, మరో రెండుసార్లు ఆమెనలాగే అనుభవించాడు మదన్. మూడోసారి పూర్తికాగానే ఇద్దరి శరీరాలు పూర్తిగా చెమటతో నిండిపోయాయి. మూడోసారి తృప్తిపడ్డాక, కాసేపు ఆమె శరీరం మీద అలాగే వుండి ఆమె కుడిపక్కకి దిగుతున్న మదన్ ని ఆమె అభ్యంతరపెట్టలేదు. కొద్దీ సెకన్ల పాటు బెడ్ మీద అలాగే వున్నాక, కిందకి దిగి పెద్దగా నవ్వడం మొదలుపెట్టింది సుస్మిత.

"ఎందుకలా నవ్వుతున్నావు?" బెడ్ మీద కూచుని ఆశ్చర్యంగా చూస్తూ అడిగాడు మదన్. తనకింకా కిందకి దిగి డ్రెస్ చేసుకోవాలనిపించడం లేదు.

"ఏమిటీ, నాకేదో ఇంత సెక్స్ సుఖం ఇచ్చి ఆ తర్వాత నీ ప్రియురాలితో ఆనందంగా కులుకుదామనుకున్నావా? నేనంత అమాయకురాలిననుకున్నావా?" అని మళ్ళీ బిగ్గరగా నవ్వడం మొదలుపెట్టింది సుస్మిత.

"అసలు నీ ఉద్దేశమేమిటి?" అప్పటికి విషయం అర్ధం అయి, బెడ్ మీద నుండి కిందకి దిగి సుస్మిత మొహంలోకి కోపంగా చూస్తూ అడిగాడు మదన్.

"జీవితాంతం నిన్ను కాల్చుకు తినడమే నా ఉద్దేశం." గట్టిగా అరిచింది సుస్మిత. "నిన్ను నీ ప్రియురాల్ని ఈ జన్మలో సుఖంగా ఉండనివ్వను." అలా అన్నాక తన వంటిమీద నూలుపోగు కూడా లేదన్న విషయం పట్టించుకోకుండా, తలుపుల దగ్గరికి వెళ్లి, గడియ తీసి కిందకి పరుగు పెట్టింది.

"మై గాడ్!" గుండెలు అదిరిపోతూ వుంటే హడావిడిగా డ్రెస్ చేసుకుని తనూ కిందకి పరిగెత్తాడు మదన్.

&

అప్పటికింకా నిద్రపోకుండా హాలులో కూచుని అందరూ కబుర్లు చెప్పుకుంటూ వున్నారు. వంటిమీద నూలుపోగు లేకుండా తమ మధ్యలోకి వచ్చిన సుస్మితని అందరూ నివ్వెరపోయి చూసారు.

"వీడు, వీడు ఏమనుకున్నాడో తెలుసా?" తన వెనకాతలే గాభరాగా కిందకి దిగి అక్కడికి వచ్చిన మదన్ ని చూపించి బిగ్గరగా నవ్వుతూ అంది సుస్మిత. "నాకేదో కాస్త పడక సుఖం ఇస్తే వదిలేస్తాననుకున్నాడు. నేను వంటి సుఖం కోసం ఆశ పడే మనిషిననుకున్నాడు. వీడికి తెలీదు. నేను వీడిని కానీ, వీడి ప్రియురాల్ని కానీ వదిలే ప్రశ్న లేనే లేదని."

"మై గాడ్!" షాక్ లోనుండి బయటికి రాగానే వనజ అక్కడనుండి పరిగెత్తుకు వెళ్లి, ఒక చీర తెచ్చి సుస్మిత వళ్ళంతా కప్పింది. ఇంకా అలాగే నవ్వుతూ పిచ్చిపిచ్చిగా వాగుతున్నసుస్మిత రెండు చెంపలు కుడిచేత్తో ఛెళ్ళు ఛెళ్ళు మని వాయించింది.

"ఏం జరిగింది? ఎందుకు నన్నిలా కొట్టారు?" సడన్ గా ఈ లోకంలోకి వచ్చి అయోమయం గా అడిగింది సుస్మిత.

"నిన్నెదుకిలా కొట్టాల్సి వస్తుందో నీకు తెలుసు, ప్రత్యేకంగా చెప్పాలా?" చిరాగ్గా అడిగింది వనజ.

"అంటే చిట్టిరాణి మళ్ళీ నాలోకి వచ్చి ఏవో పిచ్చిపనులు చేయించింది." అంటూ మొదటిసారి తన శరీరాన్ని గమనించుకుంది. "ఏమిటి నా వంటిమీద బట్టలేవు?" షాక్ తో అరిచింది.

"అన్ని విషయాలు తరువాత మాట్లాడతాను. నువ్వు ప్రశాంతంగా వుండు." వనజ అని మదన్ మొహంలోకి చూసింది. "నువ్వెళ్ళి పడుకో. మార్నింగ్ అన్ని విషయాలు మాట్లాడుకుందాం. ఈ రాత్రికి సుస్మిత నాతోనే ఉంటుంది."

"ఇంక నాకు నిద్రపట్టేలాగే వుంది." హుస్సురని నిట్టూరుస్తూ అన్నాడు మదన్. "నన్ను సుస్మితని విసిగించి, విసిగించి చంపేసేవరకూ ఆ చిట్టిరాణి మమ్మల్ని వదిలిపెట్టదు."

"డిప్రెస్ అయి ప్రయోజనం లేదు మదన్. వెళ్లి పడుకో, ఉదయాన్నే అన్నివిషయాలు మరోసారి మాట్లాడుకుందాం."

వనజ మళ్ళీ అలా అన్నాక ఇంక చేసేది లేక అక్కడనుండి తన రూమ్ లోకి వెళ్ళిపోయాడు మదన్. మదన్ వెనకాతలే వెళ్లారు ముకుందం ఇంక వంశీ తనకి ధైర్యం చెప్పడానికి

"ఈ రోజుకి నువ్వు, నేను, అమ్మ ఇంక సుస్మిత ఒక రూమ్ లోనే పడుకుందాం." తనూజ మొహంలోకి చూస్తూ అంది వనజ.

తనూజ తలూపింది కానీ మంగవేణి మోహంలో ఎదో అనీజీనెస్ కనిపించింది. 

"నీకేమన్నా భయంగా వుంటే నువ్వు వేరే రూమ్ లో పడుకోవచ్చు." వనజ అంది.

"పరవాలేదు. నా ఇద్దరు కూతుళ్లు నాతొ ఉండగా నేను దేనికి భయపడతాను?" చిరునవ్వుతో అంది మంగవేణి.

&

"మనమిద్దరం ఒకసారి చిట్టిరాణి ఇంటికి వెళ్లి వద్దాం." మర్నాడు ఉదయం కిచెన్లో అందరితో కాఫీ తాగుతూండగా సుస్మిత అంది మదన్ మొహంలోకి చూస్తూ. "తన పేరెంట్స్ చెప్తే చిట్టిరాణి వింటుందని నాకు అనిపిస్తూంది."

"వాళ్లేందుకు చెప్తారు చిట్టిరాణికి?" చిరాగ్గా అన్నాడు మదన్. "అసలే నేను తన ప్రేమని యాక్సెప్ట్ చెయ్యకపోవడంవల్ల సూసైడ్ చేసుకుందని నా మీద కోపం గా వుండి వుంటారు."

" వాళ్ళెందుకు అలా అనుకుంటారు?" వనజ ఆశ్చర్యంగా అడిగింది.

"ఆ నాగరాజు చెప్పాడు. చిట్టిరాణి వాళ్ళమ్మకి కలలో కనిపించి అలాగే చెప్పిందిట. ఇంకా ఈ సుస్మిత చిట్టిరాణిగా వాళ్ళింటికి వెళ్లి ఏం మాట్లాడిందో తనకీ తెలియదు, మనకీ తెలియదు."

"అన్నీ మనమే వూహించుకోవడమెందుకు? ఒకసారి మీరిద్దరూ వెళ్లి తన పేరెంట్స్ ని కలిసి తనకి సుస్మితని వేదిలేమని చెప్పమని రిక్వెస్ట్ చెయ్యడంలో నాకేమీ నష్టం కనిపించడంలేదు. ఆఖరికి భూతవైద్యుడి ప్రయత్నం కూడా విఫలం అయ్యాక ఇంతకన్నా నాకూ మార్గం ఏమీ కనిపించడం లేదు." వనజ అంది

"అలాగే చేస్తాం అయితే." కాస్త ఆలోచించాక అన్నాడు మదన్.

&

సుస్మిత తో పాటుగా చిట్టిరాణి ఇంట్లోకి అడుగుపెడుతూవుంటే చాలా సిగ్గుగా, భయంగా అనిపించింది మదన్ కి. తన వల్ల చిట్టిరాణి చనిపోయింది. తాను తన ప్రేమని యాక్సెప్ట్ చేసుంటే, ఆ రోజు ఆ పెనుగులాట జరిగేది కాదు, తాను నదిలో పడిపోయేది కాదు. తనతో పెనుగులాటలో నదిలో పడిపోయిందని తెలియక పోయినా, తను తన ప్రేమని యాక్సెప్ట్ చెయ్యకపోవడంవల్లే సూసైడ్ చేసుకుందనుకుంటూ చిట్టిరాణి పేరెంట్స్ తనమీద ఖచ్చితంగా చాలా కోపంగా వుండి వుంటారు.

ఆ ఇంట్లో నడవలో అడుగుపెట్టాక పువ్వుల దండతో వున్న చిట్టిరాణి ఫోటోచూసి అలాగే నిలబడిపోయాడు మదన్. ఇంతకుముందూ చిట్టిరాణి ఫోటో ఆలా అక్కడ ఉండేది కానీ పువ్వుల దండతో కాదు. ఆలా పువ్వుల దండతో ఆ ఫోటోని చూస్తూ ఉంటే గుండెలని పిండేస్తున్నట్టుగా వుంది మదన్ కి. తెలియకుండానే మదన్ కళ్ళవెంట నీళ్లు కారడం ప్రారంభించాయి.

"ఎందుకు విచారిస్తున్నావు బాబూ? పుట్టినవాళ్ళు ఎప్పటికన్నా పోవాల్సిందే కదా. తను కాస్త ముందుగా వెళ్ళిపోయింది అంతే."

ఆ మాటలు విని కరంట్ షాక్ కొట్టినట్టుగా వెనక్కి తిరిగి చూసాడు మదన్. వెనకాతల చిట్టిరాణి పేరెంట్స్ ఇద్దరూ నిలబడి వున్నారు. ఆ మాటలు చిట్టిరాణి తండ్రి ఆనందరావు అన్నాడు.

"చిట్టిరాణి నా వల్ల చనిపోయింది. తన నిస్వార్ధమైన ప్రేమని నేను యాక్సెప్ట్ చెయ్యకపోవడం వల్ల చనిపోయింది." తన కళ్ళవెంట కారుతూన్న నీళ్ళని తుడుచుకునే ప్రయత్నం చెయ్యడం లేదు మదన్.

"తన ప్రేమ ఎంత నిస్వార్ధమైనదైనా నువ్వు ప్రేమించలేకపోతే ప్రేమించమని బలవంత పెట్టడం న్యాయం కాదు. ఏ మనిషి ఇష్టాయిష్టాలు ఆ మనిషికి ఉంటాయి. ఎవరినీ ప్రేమించమని బలవంతపెట్టే అధికారం ఎవరికీ లేదు." చిట్టిరాణి తల్లి మాలతి అంది.

"నేనలా అనుకోవడం లేదు. నా వల్ల చాలా పెద్ద పొరపాటు జరిగింది. నా వల్లే తను చనిపోయింది." మదన్ కళ్ళవెంట నీళ్లు అలాగే వున్నాయి. గొంతులో పశ్చాత్తాపం, బాధ వున్నాయి.

"తను ఆత్మహత్య చేసుకుంది. అది నీ పొరపాటు కాదు." మాలతి అంది.

"లేదు. తను ఆత్మహత్య చేసుకోలేదు. నాకు తనకీ జరిగిన పెనుగులాటలో తను పొరపాటున నదిలో పడిపోయింది." అని ఆ రోజు వంతెన మీద జరిగినదంతా చిట్టిరాణి తల్లితండ్రులకి వివరంగా చెప్పాడు మదన్. "నేను తనని కావాలని తోయలేదు. తను పొరపాటున నదిలో పడిపోయింది. కానీ నేను తనని కాపాడాలని ప్రయత్నించలేదు. ఒక సమస్య తీరిందనుకుని ఆనందంతో అక్కడనుండి వెళ్ళిపోయాను."

"సరే జరిగినదేదో జరిగింది. ఇప్పుడు దాని గురించి విచారించి లాభం ఏమిటి?" హుస్సురని నిట్టూరుస్త్తూ అంది మాలతి. "ఏది ఏమైనా నువ్వది కావాలని చెయ్యలేదు కదా."

అంత తను డిప్రెస్డ్ గా ఉన్నప్పుడూ మదన్ ని ఆశ్చర్య పరిచినదేమిటంటే మదన్ చెప్పినది విన్న తరువాత కూడా చిట్టిరాణి తల్లితండ్రుల మొహాల్లో ఆశ్చర్యం కానీ, కోపం కానీ లేవు.

"ఎంత మంచి వాళ్ళు మీరు? మీ ఒక్కగానొక్క కూతురు నా వల్ల చనిపోయిన నా మీద ఏ కోపం లేకుండా వున్నారు." ఆశ్చర్యంగా అన్నాడు మదన్.

"నువ్వు అన్ని రకాలుగా మంచివాడివి మదన్. నువ్వే కాదు మీ కుటుంబం అంతా కూడా. మా కుటుంబం తో కూడా కలిపి ఈ గ్రామస్తులు ఎంతో మందికి మీరు సాయం చేశారు. చిట్టిరాణిని ప్రేమించలేకపోవడం నీ తప్పు కాదు. నిన్ను అర్ధం చేసుకోకుండా ఆత్మహత్య చేసుకోవడం చిట్టిరాణి తప్పు. నీ మీద మాకు ఏ కోపం లేదు." ఆనందరావు అన్నాడు.

"అయితే నాకు ఒక్క సాయం చేస్తారా?" ఆతృతగా వాళ్ళిద్దరి మొహాల్లోకి చూస్తూ అడిగాడు మదన్.

"చెప్పు నాయనా, నీకెలాంటి సాయం చెయ్యాలి మేము?" మాలతి అడిగింది.

"మీ కూతుర్ని నా సుస్మితని వదిలేయమని చెప్తారా? తనకి కావాల్సినప్పుడల్లా తన శరీరంలోకి వచ్చి మమ్మల్ని నానా బాధలు పెడుతూంది. ఇకనైనా నన్ను క్షమించి నన్ను నా సుస్మితని వదిలేయమని చెప్తారా?" వేడుకోలుగా, దీనంగా అడిగాడు మదన్.

"నాకు తను మొదటి సారి కలలో కనిపించినప్పుడే నువ్వు మంచిమనిషివని, నిన్నలా పీడించడం మంచిది కాదని చెప్పాను. కానీ తను మాత్రం ఎంతమాత్రం అర్ధం చేసుకోవడానికి ప్రయత్నించడం లేదు. నీ మీద పగబట్టి వుంది. మళ్ళీ నాకు కనిపించినప్పుడు నేను ఖచ్చితంగా తను చేస్తున్నది పొరపాటని, మిమ్మల్ని వదిలేయమని గట్టిగా చెప్తాను. కానీ తను వింటుందన్న నమ్మకం నాకు లేదు."

"చిట్టిరాణి" సడన్గా చిట్టిరాణి ఫోటోవైపు తిరిగి అన్నాడు మదన్. "చాలా పెద్ద అన్యాయం నావల్ల జరిగింది నీకు. నిస్వార్థమైన నీ ప్రేమని నిరాకరించి, నీ చావుకు కూడా కారణమయ్యాను. నన్ను క్షమించు. ప్రేమ ఎప్పుడూ ప్రేమించినవాడు తిరస్కరించినా అతని మంచినే కోరుకుంటుంది కదా. అందుకని నా సుస్మితని విడిచిపెట్టు." ఒక్కసారిగా భోరుమని ఏడుస్తూ మోకాళ్ళ మీద పడిపోయాడు మదన్. "నిన్నెలా వేడుకోవాలో నాకు బోధపడడం లేదు. నీకు నా మీద పగలో తప్పులేదు. కానీ అందుకు నా సుస్మితని శిక్షించకు. ఇంక తనలోకి రాకు. నిన్ను మనస్ఫూర్తిగా వేడుకుంటున్నాను. ఇంతకన్నా భరించే ఓపిక నాకు లేదు." ఇంకా ఏడుస్తూనే అన్నాడు మదన్.

"మదన్ ఏమిటిది? ఇలా ఏడుస్తున్నావు ఏమిటి?" మదన్ పక్కనే అలాగే మోకాళ్ళ మీద కూచుని అతని భుజాల మీద చేతులువేసి దగ్గరకి తీసుకుని తనూ ఏడుస్తూ అంది సుస్మిత. "చిట్టిరాణి మనసు కరుగుతుంది. ఇంక మనల్ని వేధిచడం మానేస్తుంది. నువ్విలా ఏడవకు."

" అవున్నాయనా, చిట్టిరాణి ఇక్కడే ఎక్కడో వుంది. నాకు తెలుస్తూంది. నువ్వింతలా ఏడవడం గమనించాక ఖచ్చితంగా తన మనసు మారుతుంది. ఇంక మిమ్మల్ని బాధపెట్టదు. నువ్వు బాధపడకు." వెనకాతల నుండి ఆనందరావు అన్నాడు.

"మీరు ఒక పనిచేస్తే మంచిది. అప్పుడు సుస్మితకి ఎలాంటి భయం చిట్టిరాణివల్ల ఉండదని నాకు అనిపిస్తూంది." మాలతి అంది.

"ఏమిటది?" మదన్ లేచినిలబడి మాలతి వైపు తిరిగి ఆమె మొహంలోకి చూసాడు ఆశగా.

"నువ్వు సాధ్యమైనంత త్వరగా ఈ అమ్మాయి మెళ్ళో తాళి కట్టేయి. మంత్రాల మధ్య కట్టే ఆ తాళి తనకి తావీజులా పనిచేస్తుంది. ఏ భూతాల్ని పిశాచాలని తన దగ్గరికి చేరనివ్వదు."

మదన్ ఎదో అనబోతూ ఉంటే అంతలోనే సుస్మిత అంది. "మేమిద్దరం త్వరలోనే పెళ్లి చేసుకునే ఉద్దేశంతోనే వున్నామండీ. రెండురోజుల్లోనే నాకు ఇరవైరెండేళ్లు వచ్చేస్తాయి. ఆ తర్వాత సాధ్యమైనంత త్వరలో మా పెళ్లి అయిపోతుంది." సుస్మిత అంది.

సుస్మితకి ఇరవై రెండేళ్లు రావడానికి ఆమె పెళ్ళికి ముడి ఏమిటో చిట్టిరాణి పేరెంట్స్ కి అర్ధం కాలేదు, కానీ దాని గురించి వాళ్ళేమీ అడగలేదు.

"చాలా మంచిది. ఇంక మీరు నిర్భయంగా వెళ్లి రండి. మీకు అంతా మంచే జరుగుతుంది." ఆనందరావు అన్నాడు. ఆ తర్వాత అక్కడనుండి వచ్చేసారు మదన్, ఇంకా సుస్మిత. 

&

ఎంత వద్దన్నా వినకుండా సుస్మిత పుట్టినరోజు ఎంతో ఘనంగా జరిపించారు మదన్ కుటుంబ సభ్యులు. పరిస్థితులనన్నిటినీ గమనించి సింపుల్ గా సాధ్యమైనంత త్వరలో సుస్మిత ఇంక తనూజల పెళ్లి జరిపించేయడం మంచిదన్న నిర్ణయానికి వచ్చేసారు ముకుందం, వనజ. ఆ గ్రామంలోనే వున్న రామాలయం ఆవరణ చాలా పెద్దదిగా ఉండడంవల్ల అందులో పెళ్ళికి నిర్ణయించేశారు. అందులో చాలా మంది పెళ్లిళ్లు జరుగుతూ ఉంటాయి.

"నా పెళ్లవగానే నేను చేయబోయే ఒక పనికి నువ్వు అంగీకరించి తీరాలి. అప్పుడే ఈ పెళ్ళికి నేను ఒప్పుకుంటాను." సుస్మిత అంది.

అప్పుడు తనూజ, వంశీ తప్ప తక్కిన వాళ్ళందరూ హాల్లో కుర్చీల్లో కూచుని మాట్లాడుకుంటూ వున్నారు.

"ఆ చెయ్యబోయే పనేమిటో ముందు చెప్పు. ఆ తరువాత ఆలోచిస్తాను." చిరునవ్వుతో అన్నాడు మదన్.

"నాకు నీతో పెళ్లి కాగానే నా డాడ్ ఆస్తులన్నిటిమీద పూర్తి హక్కు వచ్చేస్తుంది. అప్పుడవి నీ పేరుమీద రాసేస్తాను. నువ్వు కాదనడానికి వీల్లేదు."

"నేను నిన్ను నీ ఆస్తి కోసం పెళ్లిచేసుకోవడం లేదు. అంతే కాకుండా నాకే బోలెడంత ఆస్తి వుంది. కాబట్టి దీనికి నేను ఒప్పుకోను." మదన్ అన్నాడు.

"అబ్బా మదన్. ఆలా అయితేనే నా ప్రాణాలకి పూర్తి సేఫ్టీ ఉంటుంది. అర్ధం చేసుకో." సుస్మిత చిరాగ్గా అంది.

"నీకే ఒక విషయం అర్ధం కావడం లేదు." మదన్ చిరునవ్వుతో అన్నాడు. "ఒకవేళ మన పెళ్లి అయ్యాక వాళ్ళు నిన్ను ఎమన్నా చేసినా, నీ భర్తగా నీకు లీగల్ హైర్ ని నేనే. కాబట్టి అప్పుడు నీ ఆస్తి నాకే వస్తుంది. కాబట్టి నువ్వు ప్రత్యేకంగా నీ ఆస్తి నా పేరుమీద రాయాల్సిన అవసరంలేదు."

"శుభమా అని పెళ్లిళ్లు జరగబోతూ ఉంటే ఏమిటా పిచ్చిమాటలు?" కోపంగా అంది మంగవేణి.

"నువ్వు నేను చెప్పినట్టుగా వింటావా లేదా? ఆలా అయితేనే కానీ నేను ఈ పెళ్ళికి ఒప్పుకోను." సుస్మిత మొండిగా అంది.

"సరే అయితే అలాగే చేద్దాంలే." చిరునవ్వుతో అన్నాడు మదన్.

"మదన్, నువ్వొక్క విషయం గమనించావా?" మంగవేణి అంది సడన్గా. "ఆరోజు మీరిద్దరూ ఆలా చిట్టిరాణి ఇంటికి వెళ్లి ఆమె పేరెంట్స్ ని అడిగిన తరువాత సుస్మితలోకి మళ్ళీ చిట్టిరాణి రాలేదు."

"మీరు చెప్పింది నిజమే ఆంటీ" సుస్మిత అంది. "మదన్ చిట్టిరాణి ఫోటోముందు భోరుమన్నాడు. దానితో చిట్టిరాణి మనసు కరిగి ఉంటుంది."

దానితో ఆరోజు చిట్టిరాణి ఫోటోదగ్గర తను ఎలా ఏడిచిందీ గుర్తుకొచ్చి మదన్ మొహం ఎర్రబడింది. ఎనీహౌ అది పనిచేసినందుకు ఆనందంగానూ వుంది. నిజానికి తను చిట్టిరాణిని ఆలా కాదన్నందుకు ఇప్పుడు భాద పడుతూనూ వున్నాడు.

"ఇక్కడికి ఎవరూ వచ్చి నన్నేమీ చెయ్యలేరు కదా, స్యూరా?" మదన్ మొహంలోకి సూటిగా చూస్తూ అడిగింది సుస్మిత.

"నువ్వు మీ మామయ్య వాళ్ల గురించి భయపడి అంటున్నట్టుగా వున్నావు." మదన్ బదులుగా ముకుందం అన్నాడు. "ఇక్కడ నువ్వుండగా నీ మీద ఈగ కూడా వాలలేదు. నీకు ఇక్కడ ఎవరూ ఎటువంటి అపకారం చెయ్యలేరు. నిశ్చింతగా వుండు."

"అయితే ఇప్పుడే అర్జెంటు గా నేను ఇద్దరికీ ఫోన్ చేసి ఈ పెళ్లి విషయం చెప్పాలి. నీ ఫోన్ ఒకసారి ఇస్తావా?." అంటూ కుర్చీలోనుంచి లేచింది సుస్మిత.

"నా గదిలో టేబుల్ మీద ఉంటుంది తీసుకో." అన్నాడు మదన్. “పాస్ వర్డ్ 9 2 3 1 .”

"మాధురి నెంబర్ నీ దగ్గర వుంది కదా?"

"వుంది. ఆ పేరు తోటే సేవ్ చేశాను."

సుస్మిత మొదట తన గదిలోకి వెళ్లి, అక్కడ హ్యాండ్ బాగ్ తీసుకుని, అందులోనుండి చిన్న పేపర్ బయటకి తీసింది. తనని ఫోన్ ద్వారా ట్రాక్ చెయ్యకుండా ఉండేందుకు, తను ఇంటినుండి వచ్చేసే ముందు తనకి అవసరం అనిపించిన నంబర్లన్నీ ఒక పేపర్ మీద రాసుకుని, ఆ ఫోన్ ఇంక సిమ్ కూడా చితక్కొట్టి చిన్న ముక్కలు చేసి ఆ ఇంటికి దగ్గరలో వున్న పాడుబడ్డ నూతిలో పడేసింది. 

ఇప్పుడు మొదట ఆ పేపర్ లో వున్న శేషేంద్ర నెంబర్ కి ఫోన్ చేసి మాట్లాడడం మొదలు పెట్టింది. రెండు నిమిషాల్లో శేషేంద్రతో మాట్లాడడం ముగించి మాధురి నెంబర్ గురించి సెర్చ్ చేసింది. ఈజీ గానే దొరికింది ఆ నెంబర్. మాధురితో అరగంటకు తక్కువ కాకుండా మాట్లాడింది.

&

"దేవిగారు ఎక్కడికో బయలుదేరినట్టు వున్నారు."

ఒక గంటన్నర క్రితమే సుస్మిత నుండి ఫోన్ వచ్చింది మాధురి కి. రెండు రోజుల్లోనే తన పెళ్లి జరగబోతూందని, తనకి తన ఆస్తి మీద సర్వాధికారాలు వచ్చేస్తాయని, అందువల్ల శేషేంద్ర లాంటి వెధవని నమ్ముకోకుండా వెంటనే తనదగ్గరికి బయలుదేరి వచ్చేయమని చెప్పింది ఫోన్లో సుస్మిత మాధురి కి. దగ్గర దగ్గర అరగంటసేపు శేషేంద్ర ఎంత వెధవో చెప్పి మాధురి ని తన దగ్గరికి వచ్చేయడానికి ఒప్పించింది సుస్మిత. ఇంక బయలుదేరి తను బయటపడిపోతాను అనుకుంటూ ఉండగా శేషేంద్ర ఒక ఇద్దరితో అక్కడికి వచ్చాడు.

"ఏం లేదు. ఒకసారి మా వూరు వెళ్లి వద్దామనుకుంటున్నాను." తడబాటుగా అంది మాధురి.

"ఏమిటి నాకసలు ఏమీ చెప్పకుండానే?" ఆశ్చర్యం వ్యక్తం చేసాడు శేషేంద్ర.

"నేనిప్పుడే ఫోన్ చేద్దామనుకుంటున్నాను, నువ్వే వచ్చావు." శేషేంద్రని అప్పుడు అక్కడ చూస్తూ ఉంటే చాలా భయం మొదలైంది మాధురిలో.

"అన్నీ సర్దేసుకుని, ఇంక బయలుదేరే సమయంలో నాకు చెప్దామనుకున్నావా?" వెటకారంగా అడిగాడు శేషేంద్ర.

"లేదు గురూ. ఇంటికి వెళ్ళాక అక్కడనుండి ఫోన్ చేసి చెపుదామనుకుని ఉంటుంది." నవ్వుతూ అన్నాడు కూడా వచ్చిన ఇద్దరిలో ఒకడు. వాళ్లిద్దరూ బలంగా దిట్టంగా, శేషేంద్రలాగే వున్నారు కానీ వాళ్లెవరో మాధురి కి తెలీదు. వాళ్ళనెప్పుడూ ఇంతకూ ముందు తను చూడలేదు.

"ఎంత నటించావ్! అది అక్కడే ఉందని తెలిసి కూడా నాకెప్పుడూ చెప్పలేదు. అది అక్కడ ఉందని అదే ఫోన్ చేసి చెప్తే తప్ప నాకు తెలీలేదు." క్రూరమైన చిరునవ్వుతో అన్నాడు మదన్.

"నిజం చెప్తున్నా. తనక్కడ ఉందని సుస్మిత ఫోన్ చేసి చెప్పేవరకూ నాక్కూడా తెలీదు." మరిచిపోయి గబుక్కున అనేసింది మాధురి.

"ఓహ్, ఇప్పుడు బయటికి వచ్చావు. తను నీకు ఫోన్ చేసింది, వివాహానికి ఆహ్వానం కూడా పలికింది, సో పెట్టేబేడా సర్దుకుని అక్కడికే ప్రయాణం ప్రారంభించావు. ఈ పెళ్ళైపోతే ఆస్తంతా కూడా దాని స్వంతమే కదా. అప్పుడు నీకు నా దగ్గరకన్నా కూడా దాని దగ్గరే బావుంటుంది." శేషేంద్ర పెదవులమీద ఆ క్రూరమైన చిరునవ్వు అలాగే వుంది.

చేతిలో పెట్టెని కింద పెట్టి, చేష్టలుడిగి అలాగే నిలబడిపోయింది మాధురి.

"నేను ఇప్పుడు వచ్చి ఉండకపోతే హ్యాపీగా వెళ్ళిపోయి ఆ సుస్మిత పంచలో చక్కగా జీవితమంతా గడిపేసేదానివి. నీ బాడ్ లక్! నేను వచ్చేసాను."

"శేషు, నన్ను వెళ్లనివ్వు. నేనింక నీ దగ్గర ఉండదలుచుకోలేదు." ఎలా మాట్లాడుతోందో మధురికే బోధపడడం లేదు. మనసేదో చాలా కీడు సెంకిస్తూ, ఇంకా చాలా భయంగా వుంది.

"ఎందుకుంటావు? నా దగ్గరేమన్నా ఆస్తిపాస్తులు ఉన్నాయా? రేపు ఆ సుస్మితకి ఆస్తులన్నిటిమీద సర్వహక్కులు వచ్చేస్తే అది మమ్మల్ని బయటకి గెంటేయడం ఖాయం. ఇందంతా నీ పుణ్యమే కదా. నువ్వు అది అక్కడ ఉందని చెప్పి ఉంటే పరిస్థితి ఇంతవరకూ రానిచ్చి ఉండేవాడిని కాదు." కోపంగా అన్నాడు శేషేంద్ర.

"నేను నిజం చెప్తున్నాను. సుస్మితే చెప్పేవరకూ తను మదన్ దగ్గర ఉందని నాకు తెలియదు." తనెందుకలా మాట్లాడుతోందో తెలియలేదు కానీ ధృడమైన స్వరంతో అంది మాధురి. "కానీ నాకు తెలిసివున్నా నీకు చెప్పేదాన్ని కాదు. ఎందుకంటే తనకి ఇరవైరెండేళ్లు రాగానే ఆస్తుల మీద హక్కులు వచ్చేస్తాయన్నది అబద్ధం. తనకి ఇరవై రెండేళ్లు నిండి పెళ్లి కూడా అయితే తప్ప తన తండ్రి ఆస్తులమీద ఎలాంటి హక్కులు రావు. అందుకని మొదటినుండి నువ్వు తనని చంపాలన్న ఉద్దేశంతోనే వున్నావు. తనకి ఇరవై రెండేళ్లు రాగానే ఎదో కొంత ఆస్తి మీ పేరుమీద రాయించుకుని ఉద్దేశంతో తను ఎక్కడవుందో నువ్వు తెలుసుకోవాలనుకోలేదు. తనని లేకుండా చెయ్యాలన్న ఉద్దేశంతోనే ఎక్కడ వుందో తెలుసుకోవాలనుకున్నావు."

"తెలివైనదానివి. కనిపెట్టేసావు." తనతో వచ్చిన ఇద్దరి మొహాల్లోకి చూస్తూ నవ్వాడు శేషేంద్ర. వాళ్ళూ తలలూపుతూ వెకిలిగా నవ్వారు.

"నువ్వు తనని డ్రగ్ అడిక్ట్ ని చెయ్యమని నన్నడిగినప్పుడే నువ్వెంత వెధవవో నాకు అర్ధం కావాల్సింది. పిచ్చిదానిలా అలోచించి తనకి ఆ డ్రగ్ ఇవ్వడానికి ట్రై చేశాను." గుండెల నిండా భయం వున్నా తనెందుకు అలా మాట్లాడుతోందో మాధురికే బోధపడడం లేదు.

"ఓహ్, అవునా? అంటే ఇప్పుడు నీ పిచ్చితనం అంతా పోయి నీ మైండ్ సరిగ్గా అయిందన్నమాట." మరోసారి వెకిలిగా నవ్వాడు శేషేంద్ర. వాడితో పాటుగా వచ్చిన ఇద్దరూ కూడా మళ్ళీ వెకిలిగా నవ్వారు.

"నా దారికి అడ్డురాకు. నన్ను వెళ్లనివ్వు." అడ్డంగా నిలబడ్డ శేషేంద్రని తప్పుకుని వెళ్ళడానికి ప్రయత్నం చేస్తూ అంది మాధురి.

"నిన్ను వెళ్లనివ్వక చేసేదేముంది. ఇంకా నిన్ను పోషించి నాకు ప్రయోజనమేమిటి?" మాధురిని చెయ్యిపెట్టి ఆపుతూ అన్నాడు శేషేంద్ర. "కాకపోతే నా ఫ్రెండ్స్ ఇద్దరికీ చాల రోజులుగా నా దగ్గర ఒక మంచి పిట్ట వుంది రుచి చూపిస్తాను అని చెప్తూ వస్తున్నాను. ఇప్పుడా సమయం వచ్చింది. సెక్స్ నీతో ఎంత బాగా ఉంటుందో నా ఫ్రెండ్స్ కూడా అర్ధం అయ్యాక అలాగే వెళ్లిపోవుదువు కానీ."

విషయం అర్ధం అయి, తనలో భయం ఇంక ఎక్కువై, సర్దుకున్న సూటుకేసు కూడా అక్కడే వదిలేసి బయటకి పరిగెత్తబోయింది మాధురి. కానీ తనని ఆ ముగ్గురూ ఒడిసి పట్టుకుని పక్కనే వున్న గదిలోకి బలవంతంగా నడిపించారు.

&

తన తల్లి గదిలోకి తనతండ్రి ఇద్దర్నీ ముగ్గుర్నీ ఒకేసారి పంపించినప్పుడు తన తల్లి దీనంగా చేసిన ఆర్తనాదాలు ఇప్పటికీ గుర్తున్నాయి మాధురి కి. కాకపోతే తను పెద్దమనిషి కూడా కాకుండానే రేప్ కి గురైనప్పుడు తప్ప తన తల్లి మీద ఏం జరుగుతూ ఉండేది మాధురికి అర్ధం కాలేదు. దానితో సెక్స్ మీద వెగటు, అసహ్యం ఇంకా జుగుప్స పుట్టాయి. అయినా తల్లి కోరుకున్నట్టుగా ఒక డబ్బున్న మగాడితో తను లైఫ్ లో సెటిల్ అవ్వాలంటే సెక్స్ కి ఒప్పుకోక తప్పదని అర్ధం అయ్యాక బలవంతంగా ఇష్టంలేకపోయినా శేషేంద్రతో సెక్స్ కి ఒప్పుకునేది. తన మనసంతా ఆక్రమించుకుని వున్న సెక్స్ మీద వ్యతిరేక భావాలు తనని సెక్స్ అంతగా ఎంజాయ్ చెయ్యనివ్వక పోయిన దానికి అంతో ఇంతో అలవాటు పడిపోయింది.

 కానీ శేషేంద్ర వాడితో వచ్చిన ఇద్దరూ తనని బెడ్ మీద కదలకుండా చేసి పశువుల్లా అనుభవిస్తూ ఉంటే గ్యాంగ్ రేప్ ఎంత భయంకరంగా ఉంటుందో బోధపడింది. తనని పూర్తి నగ్నంగా చేసాక, తన శరీరంలో వాళ్ళు అనుభవించని యవ్వన భాగం లేదు. తీర్చుకున్న వాళ్ళే రెండుమూడుసార్లుకి తగ్గకుండా కోరిక తీర్చుకున్నారు. ఆ రాక్షస రతి పూర్తయ్యే సరికి గంటకన్నా ఎక్కువే పట్టింది.

"మేము మళ్ళీ తిరిగి వచ్చేసరికి ఇక్కడ ఉండకుండా వెళ్ళిపో. లేదంటే మళ్ళీ ఇదే పేస్ చేస్తావు." సొమ్మసిల్లి పోతూవున్నా శేషేంద్రగాడు అన్న మాటలు వినిపించాయి మాధురి కి.

"ఎందుకు వెళ్ళిపోతుంది గురూ. ఇలాంటి అనుభవం మళ్ళీ మళ్ళీ కావాలనుకుంటుంది కదా." వాడితో కూడా వచ్చిన వాళ్లలో ఒకడు మళ్ళీ వెకిలిగా నవ్వుతూ అన్నాడు.

"ఎనీహౌ, నువ్వు చెప్పినట్టుగానే మంచిపిట్ట. చాలా ఎంజాయ్ చేశాను. రెండు నెలలకి సరిపడా కోరిక తీర్చేసుకున్నాను." ఆ ఇద్దరిలో ఇంకొకడు అన్నాడు

అంత నిస్సత్తువలోనూ వాళ్ళని చంపేయాలన్నంత కోపం వచ్చింది మాధురి కి. కానీ లేవడానికి కూడా సత్తువ లేక అలాగే పడుకుని ఉండిపోయింది. ఒక నాలుగయిదు గంటలు గడిచాక, నెమ్మదిగా శక్తి తెచ్చుకుని, బెడ్ మీద నుండి కిందకి దిగి డ్రెస్ చేసుకుని, సర్దుకున్న ఆ సూటుకేసు తో బయట పడింది.

&

అనుకున్న పద్ధతిలోనే సుస్మిత, ఇంకా తనూజల పెళ్లిళ్లు మదన్, ఇంకా వంశీలతో వైభవంగా జరిగాయి. పెళ్లిళ్లు మరీ తక్కువ వ్యవధిలో జరగడం వల్ల అందరినీ పిలవలేకపోయారు. సుస్మిత వైపునుండి ఎవరూ రాకపోయినా మదన్ వైపునుండి బోలెడంత మంది చుట్టాలు వచ్చారు. వంశీ వైపునుండి రాకపోయినా తనూజ వైపునుండి కొంతమంది వచ్చారు. అందరూ వచ్చిన దానికన్నా మాధురి వచ్చినది చాలా ఆనందం కలిగించింది సుస్మితకి. తనని ఆప్యాయంగా హత్తుకుని ఆహ్వానం పలికింది. మాధురికి అలాంటి ఆహ్వానమే మదన్, ఇంకా అతని కుటుంబ సభ్యులు అందరినుండీ కూడా లభించింది.

"మనం ఇప్పుడొకసారి చిట్టిరాణి ఇంటికి వెళ్ళాలి." మదన్ దగ్గరికి వచ్చి అంది సుస్మిత పెళ్లి హడావిడి పూర్తయి అందరూ స్థిమితంగా కూచుని మాట్లాడుకుంటూన్నసమయంలో..

"తన పేరెంట్స్ ఇద్దరూ కూడా వచ్చి మనల్ని ఆశీర్వదించారు. ఇంకెవర్ని కలవాలని మనం వాళ్ళింటికి వెళ్ళాలి?" ఆశ్చర్యంగా అడిగాడు మదన్.

" నిన్నెందుకు అక్కడికి రమ్మంటున్నానో నువ్వు వస్తే తప్ప నీకు తెలీదు, నువ్వు రా ముందు నాతో." మదన్ కుడిచెయ్యి బలంగా పట్టుకుని లాగుతూ అంది సుస్మిత.

"సరే అయితే, పద." సుస్మిత తో పాటుగా కదులుతూ అన్నాడు మదన్.

&

చిట్టిరాణి ఇంటిలో అడుగు పెట్టాక, చిట్టిరాణి ఫోటోవైపు ఆశ్చర్యంగా చూస్తూ నిలబడిపోయాడు మదన్. ఇంతకు ముందు చిట్టిరాణి ఫోటోకి వున్న దండ ఇప్పుడు లేదు. అప్పుడు మదన్ అదే ఆశ్చర్యంతో సుస్మిత మొహంలోకి చూసాడు. "తన ఫోటోకి ఇప్పుడు దండ ఎందుకు లేదు?" అడిగాడు.

"దండ ఉండేది చనిపోయిన వాళ్ల ఫోటోకి. బతికివున్నవాళ్ళ ఫోటోకి కాదు."

ఆ మాటలు వింటూనే అటువైపుగా చూసాడు మదన్. ఒక్కసారిగా కరెంట్ షాక్ కొట్టినట్టుగా నివ్వెరపోయాడు. నిలువెత్తు విగ్రహంలా మదన్ కి ఎదురుగుండా నిలబడి వుంది చిట్టిరాణి.

"భయపడకు. నేను చచ్చి దెయ్యాన్నవ్వలేదు. బ్రతికే వున్నాను. ఇంకా మనిషిగానే వున్నాను. కావాలంటే గిల్లి చూడు." తన చేతిని మదన్ దగ్గరికి వచ్చి జాపుతూ అంది చిట్టిరాణి.

అదే షాక్ తో ఏమీ అర్ధం కాకుండా సుస్మిత మొహంలోకి చూసాడు మదన్.

"అవును మదన్. చిట్టిరాణి చనిపోలేదు. తను బతికే వుంది. నేను అలా నాలోకి చిట్టిరాణి వస్తున్నట్టుగా నటించాను." సుస్మిత అంది.

మదన్ కి అంతా షాకింగా వుంది. ఏదీ అర్ధం చేసుకోలేక మెదడు మొద్దుబారిపోయింది. తను ముందు నిలబడిన చిట్టిరాణి నే కళ్ళు విప్పార్చుకుని నమ్మలేకుండా చూస్తూ వుండిపోయాడు.

"నిజం బావా. నీ ప్రియురాలు చెప్తూవున్నాకూడా నమ్మవా? తనదంతా నేను చెప్పాననే చేసింది." చిరునవ్వుతో అంది చిట్టిరాణి.

"అంటే చిట్టిరాణితో కలిసి నువ్వూ నన్ను మోసం చేశావా?" ఎలాగో తేరుకుని చిన్న గొంతుతో అడిగాడు మదన్.

"నిన్ను నేను మోసం చెయ్యలేను. అది నా వల్ల అయ్యే పని కాదు. నేనెందుకు అలా చెయ్యాల్సి వచ్చిందో తెలియాలంటే నువ్వు నేను చెప్పేది వినాలి."

"సరే చెప్పు." నిస్సత్తువగా అన్నాడు మదన్. అప్పటికీ అసలు జరిగిందేమిటో మదన్ కి బోధపడడం లేదు.

"మీరందరూ ఇలా హాల్లోకి వచ్చి కూచుని మాట్లాడుకోవడం బావుంటుంది." అక్కడికి వచ్చిన నాగరాజు అన్నాడు. అతని వెనకాతలే చిట్టిరాణి తల్లీ తండ్రీ కూడా వున్నారు.

&

"ఆ రోజు నువ్వూ వంశీ వెళ్ళిపోయాక నేను మళ్ళీ అక్కడ వున్న రాయిమీద కూచుని ఆ ప్రకృతిని ఆస్వాదిస్తూ ఆలోచించడం ప్రారంభించాను." వాళ్ళందరూ అక్కడ నేల మీద వేసిన చాప మీద సెటిల్ అయ్యాక సుస్మిత చెప్పడం ప్రారంభించింది ఆశ్చర్యంగా చూస్తూన్న మదన్ మొహంలోకి చూస్తూ. "అప్పుడు చిట్టిరాణి నా దగ్గరికి వచ్చింది. మామిడి చెట్టు మీదనుండి దెయ్యంలా కిందకి దూకి కాదు. మామిడి చెట్టు వెనకాతల నుండి మనిషిలా నడుచుకుంటూ." కాస్త ఆగింది సుస్మిత.

మదన్ ఏమీ మాట్లాడలేదు. ఏం మాట్లాడాలో కూడా తెలియడం లేదు. సుస్మిత ఏం చెప్తుందో వినడానికి అలాగే ఆతృతగా సిద్ధంగా వున్నాడు.

"ఆ రెండు రోజులు మామిడి చెట్టు వెనకాతలే నిలబడి మనం మాట్లాడుకున్న అన్ని మాటలు వింది. కాబట్టి అప్పుడు నేనున్నసమస్యగురించి తనకి పూర్తిగా తెలిసిపోయింది. తను చిట్టిరాణిని అని, తను చనిపోలేదు బ్రతికే వున్నానని చెప్పింది. నువ్వు తన నిస్వార్థమైన ప్రేమని తిరస్కరించడమే కాకుండా, తను నీళ్లలో పడిపోయాక తనని రక్షించే ప్రయత్నం ఏమాత్రం చెయ్యకుండా అలా వెళ్ళిపోయినందుకు నీ మీద పగ తీర్చుకోవాలనుకుంది. అదీ నువ్వు పూర్తిగా పశ్చత్తాప పడి ఒకసారి ఏడ్చేవరకూ. తనే ప్రకారంగా చెప్తుందో ఆ ప్రకారంగా చేసి నిన్ను బాధ పెట్టాలని చెప్పింది. ఒకవేళ నేను అలా కనక చెయ్యడానికి ఒప్పుకోకపోతే, నా మామయ్యవాళ్ళకి నేను ఎక్కడ ఉన్నానో చెప్పేయడమే కాకుండా నీ జీవితంలోకి మళ్ళీ ప్రవేశిస్తానని చెప్పింది."

మళ్ళీ ఆగింది సుస్మిత. విషయం కొంత కొంతగా అర్ధం అవుతూ ఉంటే ఆశ్చర్యంగా చూస్తూ ఇంకా వినడానికి ప్రిపేరయి అలాగే మౌనంగా వున్నాడు మదన్.

"నేను నా మామయ్య వాళ్ళకి నేనెక్కడఉన్నానో తెలిసిపోతుందని భయపడో, లేదూ తను మళ్ళీ నీ జీవితంలోకి వస్తుందని భయపడో, తను అడిగినదానికి ఒప్పుకోలేదు. తన కోరికలో న్యాయం ఉందనిపించింది. తన నిస్వార్థమైన ప్రేమని తిరస్కరించి తనని అవమానించడమే కాకుండా, తను అలా నీళ్లలో కొట్టుకుపోతూ ఉంటే నిర్దయగా వదిలేసి వెళ్ళిపోయావు. తనకి కొంత మనశాంతి అలా కలుగుతుంది అంటే అలా చెయ్యడం మంచిదే అనిపించింది. నేను మీ అన్నా వదినలు తోటి, వంశీ తోటి ఇంకా తనూజ తోటి ఈ విషయం చెప్పినప్పుడు వాళ్ళూ అలాగే ఫీలయ్యారు. చిట్టిరాణి కోరిక తీర్చడంలో నాకు పూర్తిగా సహాయం చేస్తామన్నారు. అలాగే చేసి ఆ చిట్టిరాణి కోరిక తీర్చడంలో సహాయ పడ్డారు." సుస్మిత అంది.

"ఆ రోజు నువ్వు నా ఫోటో దగ్గర అలా ఏడవగానే నా కోరిక తీరింది. నీలో పూర్తి పశ్చాత్తాపం కనిపించింది. అందుకనే నాటకానికి ఫుల్ స్టాప్ పెట్టమని చెప్పేసాను సుస్మితకి." చిట్టిరాణి నవ్వుతూ అంది.

"లేదు చిట్టిరాణీ. నాకింత చిన్న శిక్ష సరిపోదు. నీది చాలా పెద్ద మనసు కాబట్టే నన్ను ఇలా క్షమించ గలిగావు." విచారం నిండిన మొహం తో అన్నాడు మదన్. "నీది నిస్వార్థమైన ప్రేమని నాకు తెలుసు. కానీ నీకన్నా అందగత్తెని చేసుకోవాలనే నీ ప్రేమని తిరస్కరించాను."

"సర్లే బావా. నీకు నా మీద పూర్తిగా మనసు లేనప్పుడు నిన్ను నేను ప్రేమించమని బలవంత పెట్టడం నా తప్పే. నిస్వార్థమైన ప్రేమ ఎప్పుడూ మంచే కోరుకోవాలి. నువ్వూ సుస్మిత ఇక్కడనుండి చాలా సంతోషమైన జీవితం గడపాలని నేను కోరుకుంటున్నాను." చిట్టిరాణి అంది.

"థాంక్ యూ చిట్టిరాణి." సుస్మిత అంది ఆనందం నిండిన మొహంతో.

"నాకు థాంక్స్ ఎందుకు చెప్తావు? నిన్ను నిజంగానే దెయ్యంలా పీడించుకు తిన్నాను కదా." సుస్మితని కౌగలించుకుని తన కుడిబుగ్గ మీద ముద్దు పెట్టుకుంది చిట్టిరాణి.

"ఒక్క విషయం నాకు అర్ధం కావడం లేదు. ఆ రోజు అలా ప్రవాహంలోకి పడిపోయాక నువ్వెలా ప్రాణాలతో బయటపడ్డావు?" అయోమయంగా అడిగాడు మదన్.

"చెప్తాను విను." చిట్టిరాణి చెప్పడం మొదలు పెట్టింది.

&

నీళ్లలో పడిపోగానే షాక్ తో నిండిపోయింది చిట్టిరాణి మనసు. ఇంక అలా నీళ్ళల్లో కొట్టుకుపోవడానికి ముందుగా చిట్టిరాణి చూసిందేమిటంటే మదన్ వేగంగా వంతెన మీద నుండి వెళ్లిపోవడం. తన మీద ప్రేమ లేకపోయినా, తనని ఏ భావం లేకుండా అంత నిర్దయగా మదన్ వదిలేయడం చాలా బాధాకరంగా అనిపించింది చిట్టిరాణి కి. అంత ఊపిరాడని స్థితిలోనూ తను చచ్చిపోవడమే మంచిది అనుకుంది. నీళ్లు మింగుకుంటూ ఆ బలమైన ఇంకా వేగమైన ప్రవాహంలో ఎంత దూరం కొట్టుకుపోయిందో గుర్తు లేదు. కానీ సడన్ గా ఎవరో ఆ నీళ్ళల్లోకి దూకి తనని బయటికి తీసి ప్రాణాలు కాపాడారు.

"ఈ రోజు మీ ఇద్దరి వెనకాతల నేనలా వచ్చి, నువ్వలా నీళ్లలో పడిపోవడం చూసి ఉండకపోతే, ఈపాటికి నువ్వు ప్రాణాలతో వుండే దానివి కాదు." నాగరాజు అన్నాడు.

నాగరాజు వాళ్ళిద్దరి వెనకాతలే ఫాలో అవుతూ వాళ్ళకి కనిపించకుండా జాగ్రత్తపడ్డాడు. చిట్టిరాణి నీళ్లలో పడిపోగానే మరోవైపునుండి నాగరాజు నదిలోకి దూకిన వైనం మదన్ గమనించలేదు, చిట్టిరాణీ గమనించలేదు..

"నన్నెదుకు కాపాడావు? నన్ను చచ్చిపోనివ్వాల్సింది." బాధ నిండిపోయిన మనస్సుతో అంది చిట్టిరాణి.

ఆ ఏటి ఒడ్డున కాస్త విశాలంగా వున్న మైదానం లాంటి ప్రాంతంలో చిట్టిరాణి ని పడుకోబెట్టాక, తను తాగేసిన నీటిని కక్కించేసాడు నాగరాజు. కొద్దిసేపట్లోనే ఈ లోకంలోకి వచ్చి పరిసరాలు తెలుస్తూవున్నా చాలా నిస్సత్తువగా వుంది చిట్టిరాణి కి. 

"నువ్వు అక్కర్లేదు అనుకున్న వాళ్ళ గురించి నువ్వెందుకు చచ్చిపోవడం? నువ్వు కావాలనుకుంటున్న వాళ్ళ గురించి ఆలోచించొచ్చుకదా. నిన్ను ఎంత కస్టపడి నేను కాపాడనో తెలుసా?"

అప్పుడే చిట్టిరాణి మరో విషయం గమనించింది. నాగరాజు వంటిమీద బట్టలు విప్పేస్తున్నాడు. ఆ చోటికి ఎవరూ రారన్న ధైర్యం వల్ల కాబోలు చివరికి కట్-డ్రాయర్ కూడా తీసేసాడు. వాడి మనసులో ఉద్దేశం అర్ధమయ్యాక ఎంత సత్తువ లేకపోయినా అక్కడినుండి పెరిగెత్తి వెళ్లిపోవాలనిపించింది చిట్టిరాణికి. కానీ ఏం చెయ్యడం, చిటికిన వేలు కదిపే సత్తువ కూడా లేదు తనలో. ఆ నాగరాజు గాడి నగ్న స్వరూపం చూడలేక కళ్ళు మాత్రం మూసుకుంది.

తను కళ్ళు మూసుకోవడం వాడు చెయ్యబోయేదానిని ఏమాత్రం ఆపలేదని చిట్టిరాణికి తెలుసు. వాడి చేతులు తన శరీరం మీద ఆబగా కదులుతూ ఉంటే తన కళ్లలోనుండి వెచ్చగా కారుతున్న కన్నీళ్లు తెలుస్తున్నాయి తనకి. తన శరీరం మీద ఆఖరి బట్టని వాడు తొలగించేస్తున్నప్పుడు కూడా నిస్సత్తువగా అలాగే ఉండిపోయింది. తను మదన్ కి ప్రసాదం లా అర్పించుకుందామని దాచుకుంటూ వస్తూన్న తన కన్నెరికాన్ని దోచుకోవడానికి మొదటి ప్రయత్నంగా తన బొడ్డు కింద, ఆడతనం ప్రారంభం అయ్యేచోట వాడు చెయ్యి వేసినప్పుడు, తన కన్నెరికం పోతుందన్న బాధకన్నా కూడా మదన్ చేసిన అవమానం, అతని నిర్దయ గుర్తుకు వచ్చి పెట్రోలు పోసి నిప్పెట్టినట్టుగా భగ్గుమంది ఆమె మనసు.  

ఆ రోజు తను పెద్దమనిషి కాకుండానే మదన్ ఆలా చేసినప్పుడు తనకి నొప్పిగా అనిపించినా, వాడు తను ప్రేమిస్తూన్న మనిషి కాబట్టి ఆనందం గానే అనిపించింది. ఈ రోజు వీడు తన శరీరాన్ని పూర్తిగా ఆబగా ఆక్రమించుకుని, తన మగతనాన్ని తన ఆడతనంలో పూర్తిగా దింపి, తన కన్నెరికాన్ని దోచుకుంటూ ఉంటే ఎదో తెలియని బాధతో నిండిపోయింది చిట్టిరాణి మనసు. ఒక్కసారి కాదు, వాడు ఆలా ఎన్నిసార్లు కోరిక తీర్చుకున్నాడో చిట్టిరాణి కి గుర్తు లేదు. తన శరీరం కోసం ఎంతకాలంగా ఆబగా ఎదురుచూస్తున్నాడో, ప్రతీ భాగాన్ని పూర్తిగా నోటితో, చేతులతో ఆస్వాదిస్త్తూ వున్నాడు. వాడలా తనని అనుభవిస్తూ ఉన్నంత సేపూ కూడా చిట్టిరాణి మనసు మదన్ మీద పగతో భగ్గుమని మండిపోతూనే వుంది.                      

"నువ్వు నన్నిలా ఎంగిలి చేసాక ఇంక మదన్ ని కోరుకోలేను. నువ్విప్పుడు నాకో సాయం చెయ్యాలి." వాడు తనని అనుభవించడం పూర్తయి, తన వంట్లోకి కాస్త శక్తి వచ్చాక, లేచి బట్టలు కట్టుకున్నాక అంది చిట్టిరాణి.

"ఏమిటో చెప్పు. అదే ఏమైనా చేస్తాను." చిట్టిరాణి ని అనుభవించిన తృప్తితో హుషారుగా అడిగాడు నాగరాజు.

"నా ప్రేమని తిరస్కరించడమే కాకుండా నా చావుకి నన్ను నిర్దయగా వదిలేసి పోయిన ఆ మదన్ గాడు ఏడవాలి. వాడు చేసినదానికి పశ్చాత్తాప పడాలి."

" తప్పకుండా అలాగే. ఏం చేద్దామంటావో చెప్పు?" ఇంక చిట్టిరాణి తన స్వంతమేనన్న ఉత్సాహంతో అడిగాడు నాగరాజు.

"నేను నీకు త్వరలోనే చెప్తాను."

తరువాత చాలా రహస్యంగా ఎవరూ చూడకుండా ఇంటికి చేరింది. అలాగే ఎవరూ చూడకుండా రోజూ మదన్ వెనకాతలే తోటలోకి వెళ్ళేది. ఆ రోజు అలాగే సుస్మిత, మదన్ తోటలోకి వెళ్తూండడం గమనించి వాళ్ళని అనుసరించి వెళ్ళింది. మామిడి చెట్టు వెనకాతల నిలబడి వాళ్ళు మాట్లాడుకున్నదంతా వింది. సుస్మిత గురించి, తన ప్రాబ్లెమ్ గురించి తెలిసాక తన పగ తీర్చుకోవడానికి ఇన్స్టంట్ గా ఒక ప్లాన్ దొరికింది. అందరూ కో-ఆపరేట్ చేశారు తన పగ తీరడానికి.

&

"ఎవరికీ తెలియకుండా తోటలోకి రావడానికి, ఇంక నేను బతికి వున్నట్టుగా నీకు తెలియకుండా ఉండడానికి నేను చాలా కష్ట పడాల్సి వచ్చింది. నేను బ్రతికి వున్నట్టుగా ఒకళ్ళిద్దరికి తెలిసినా, ఆ విషయం నీ వరకూ రానివ్వకుండా చేసాం." చిట్టిరాణి అంది.

"నా ఇంట్లో వాళ్ళే అంతా కో-ఆపరేట్ చేసినప్పుడు బయటవాళ్ళు కో-ఆపరేట్ చెయ్యడంలో ఆశ్చర్యం ఏముంది?" నవ్వాడు మదన్.

"నా కూతురి ఫోటోకి దండ వేసేప్పుడు నాకూ చాలా కష్టంగా అనిపించింది. కానీ తనంత పట్టుదలగా నీ మీద పగతీర్చుకోవాలన్నప్పుడు కాదనలేకపోయాను." చిట్టిరాణి తల్లి అంది. "ఇంక చిట్టిరాణి నాకు కలలో, ఇంకా పైని కనిపించి చెప్పడం కేవలం అబద్ధం అని ప్రత్యేకంగా చెప్పేదేముంది?"

అందరూ నవ్వారు ఆ మాట విని.

"ఎంతో కాలంగా ఆశపడుతూన్న నాగరాజు చిట్టిరాణిని పెళ్లి చేసుకోబోతూ వున్నాడు. తన పద్ధతిని మార్చుకుంటానని నాకు మాటిచ్చాడు కూడా. ఇంక ఇది అందరికి సంతోషించాల్సిన విషయమే." చిట్టిరాణి తండ్రి అన్నాడు.

"నిజంగానే నేను నా పద్ధతిని మార్చుకుంటాను. చిట్టిరాణి ని జాగ్రత్తగా చూసుకుంటాను." నాగరాజు దృఢస్వరంతో అన్నాడు.

మరికాస్సేపు మాట్లాడక అక్కడనుండి బయలు దేరారు సుస్మిత, మదన్.

"ఇక చిట్టిరాణి బాధ మీకు ఉండదు. హ్యాపీగా వుండండి." వాళ్ళు అక్కడినుండి వచ్చేసే ముందు మరోసారి చెప్పింది చిట్టిరాణి.

&

"నేను నిన్ను ఆ రోజు అలా డ్రగ్ అడిక్ట్ ని చేయబోయాను. ఐ యాం వెరీ సారీ." సుస్మిత రూమ్ లోకి వచ్చి బెడ్ మీద ఆమె పక్కన కూచుంటూ అంది మాధురి. ఆ సమయంలో సుస్మిత తో పాటుగా తనూజ కూడా వుంది.

"నేనెప్పుడో ఆ విషయం గురించి మర్చిపోయాను. నువ్వూ ఆ విషయం గురించి ఆలోచించకు." నవ్వుతూ అంది సుస్మిత.

"అవును మధూ. నువ్వు గతాన్నంతా మర్చిపోయి హ్యాపీగా వుండు. ఆ శేషేంద్ర ఎలాంటివాడో సుస్మిత నీకు చెప్పింది కదా. ఇంకా వాడి గురించి పొరపాటున కూడా ఆలోంచించకు." తనూజ అంది. తనూజకి తన ఫ్యామిలీ కి సంబంధించిన విషయాలన్నీ ఎప్పుడో చెప్పింది సుస్మిత.

"ఆ శేషేంద్ర మాటలు విని నీకు ఆలా చేయబోయినందుకు, అలాంటి దుర్మార్గుడితో అంతకాలం కలిసి వున్నందుకు నాకు తగిన శాస్తి జరిగింది." మాధురి అంది.

"ఏమంటున్నావు నువ్వు? నాకు అర్ధం కావడం లేదు." అయోమయంగా చూస్తూ అడిగింది సుస్మిత.

అప్పుడు మాధురి తను సరిగ్గా సుస్మిత దగ్గరకి బయలుదేరి రాబోతూ ఉండగా ఆ శేషేంద్ర ఇద్దరు వ్యక్తులతో వచ్చి తనని ఎలా గ్యాంగ్ రేప్ చేసిందీ చెప్పింది. ఆ మాటలు వింటూ మ్రాన్పడిపోయారు సుస్మిత, తనూజ కాస్సేపు.

"రాస్కేల్స్, స్కౌండ్రల్స్. ఒక నిస్సహాయురాలైన ఆడదానిమీద అంత అఘాయిత్యం చేస్తారా? వాళ్ళని ఊరికినే విడిచిపెట్టను. తగిన శాస్తి చేస్తాను." అంటూ గట్టి అరవడం మొదలుపెట్టింది సుస్మిత.

"ఏంటది, ఎందుకలా అరుస్తున్నావు? మళ్ళీ ఆ చిట్టిరాణి కానీ రాలేదు కదా నీ మీదకి." కంగారుగా పక్క రూమ్ లో వున్న మదన్ ఆ రూమ్ లోకి వచ్చి అడిగాడు. అదేరూమ్ లో మదన్ తో పాటుగా వున్నా ముకుందం కూడా ఆ రూమ్ లోకి వచ్చాడు.

అదే ఆవేశంతో సుస్మిత, శేషేంద్ర ఇద్దరు వ్యక్తులతో కలిసి మాధురి మీద చేసిన అఘాయిత్యం చెప్పింది. "స్కౌండ్రల్స్! వాళ్ళకి ఉరిశిక్ష పడేలా చేస్తాను." ఇంకా ఆవేశంగా అలాగే అరిచింది సుస్మిత.

"వాళ్ళకి ఉరిశిక్ష కూడా సరిపోదు. ఇంకా పెద్ద శిక్ష కావాలి." తనూజ కూడా కోపంగా అంది. "అలాంటి పనులు చేసేప్పుడు వాళ్ళకి తల్లి, తోబుట్టువులు గుర్తుకురారా?"

"పశువులకన్నా హీనమైన మనుషులకి అవన్నీ గుర్తు వుండవు." ముకుందం అన్నాడు. "ఆ రాక్షసులకు మాత్రం తగిన శిక్ష పడాల్సిందే."

"అది నేను చూసుకుంటాను. వాళ్ళకి ఎందుకు పుట్టామా అని విచారించేలా చేస్తాను." ఇంకా చాలా కోపంగానే వుంది సుస్మిత.

"ఎలా చూసుకుంటావు? ఆ గ్యాంగ్ రేప్ జరిగి నాలుగు రోజుల పైనే అయింది. ఇప్పుడది జరిగిందని మనం ప్రూవ్ చెయ్యలేం." మాధురి విచారంగా అంది.

"ఆ విషయం నేను చూసుకుంటాను. నువ్వు అది నాకు వదలిపెట్టు." మధురిని కౌగిలించుకుంటూ అంది సుస్మిత. "ఇక్కడనుండి నువ్వు నాతోనే వుండబోతున్నావు. నేను పెద్ద ధనవంతురాలిని అయ్యాను కదా. మీ అమ్మ కోరుకున్న జీవితం నీకొచ్చేలా చేసే పూచీ నాది." సుస్మిత అంది.

"అవును మధూ. నువ్విక్కడనుండి మాతోనే ఉంటావు, ఒక మంచి భర్త నీకు దొరికి అతనితో పాటుగా నువ్వు వెళ్లే అవసరం వచ్చేవరకూ." మదన్ అన్నాడు.

ముకుందం ఎదో అనబోతూ ఉండగా అతని చేతిలో వున్న సెల్ ఫోన్ మోగింది. సుదర్శనం ఫోన్ చేశాడు.

"నీకో గుడ్ న్యూస్. నేను చెప్తే అది నువ్వు నమ్మలేవు. కానీ నేను చెప్పకుండానే అది నువ్వు గెస్ చేయగలవు." ముకుందం ఫోన్ అటెండ్ అవ్వగానే సుదర్శనం అన్నాడు.

"మల్లిక ఇప్పుడు ప్రెగ్నన్ట్, అంతే కదా." ఆనందంతో గుండెలు నిండిపోతూ ఉంటే అన్నాడు ముకుందం.

"యు అర్ హండ్రెడ్ పర్శంట్ రైట్. తను నీ సంతానానికి తల్లి కాబోతూ వుంది." చెప్పాడు సుదర్శనం.

ఎపిలాగ్

తను మాట ఇచ్చినట్టుగా మాధురి మీద జరిగిన గ్యాంగ్ రేప్ కి శేషేంద్రకి, ఆ ఇద్దరికీ శిక్ష పడేలా చెయ్యలేకపోయింది సుస్మిత. చాలా రోజులు అయిపోవడం వాళ్ళ ఆ రేప్ ప్రూవ్ కాలేదు. కానీ తన మామయ్యని, అత్తయ్యని, ఇంకా బావ శేషేంద్రని ఇంట్లోనుంచి గెంటేయడమే కాకుండా వాళ్ళు తన ఆస్తులని దుర్వినియోగం చేశారని కేసులు ఫైల్ చేసి శిక్షలు పడేలా చేసింది.

తన తండ్రి ఆస్తులన్నీ తన పేరుమీద ఉండడం వల్ల వచ్చే ప్రమాదం ఏమీ లేదని నచ్చ చెప్పి ఆ ఆస్తులన్నిటినీ తన పేరుమీదకి మార్చే ప్రోగ్రాం సుస్మిత చేత మానిపించాడు మదన్.

వంశీ, ముకుందం తన ఆస్తిని కూడా చూసుకుంటామని మాట ఇచ్చాక, మదన్ సుస్మితతో కలిసి టౌన్ కి మకాం మార్చాడు ఆమె బిజినెస్ లన్నీ అక్కడ చూసుకోవడానికి. మాధురికి తన కంపెనీ లో మంచి ఉద్యోగం ఇచ్చింది సుస్మిత. ఆలా ఆ ఉద్యోగంలో చేరిన కొన్ని రోజులకే మాధురి కి అదే కంపెనీలో పై స్థాయిలో వున్నా వ్యక్తితో పరిచయం పెరిగి, ప్రేమగా మారి తరువాత అతనితో పెళ్లి జరిగింది. ఇప్పుడు తను ప్రెగ్నన్ట్ కూడా.

ఆ రోజు ఆలా కలిసినదానికే సుస్మిత కి కడుపు వచ్చింది. తనూజ ఒక అబ్బాయికి జన్మనిచ్చిన కొన్నిరోజులకి సుస్మితకి ఒక అమ్మాయి పుట్టింది. తనూజ తన కొడుక్కి మదన్ అని పేరు పెడితే సుస్మిత తన కూతురికి ప్రమీల అని పేరు పెట్టింది. చిట్టిరాణి అసలు పేరు ప్రమీల.

వంశీతో కలిసి హ్యాపీగా అదే వూళ్ళో సెటిల్ అవ్వడమే కాకుండా, ఆ గ్రామంలో ప్రజల మానసిక సమస్యలు ట్రీట్ చెయ్యడానికి క్లినిక్ కూడా పెట్టింది తనూజ. వచ్చిన చిక్కల్లా ఏమిటంటే తానే పేషెంట్స్ దగ్గరికి వెళ్ళాలి, వాళ్ళు రారు. అంతే కాదు, వాళ్ళకి ఈ శరీరంతో పాటు మనసు లాంటిది కూడా ఉంటుందని, దానికి జబ్బులు వస్తూ వుంటాయని అర్ధం అయ్యేలా చెప్పాలి.

తనకున్నట్టుగానే చెవులు ఇంకా నడుము మీద నల్లటి పుట్టుమచ్చ మల్లికకి పుట్టిన కొడుక్కి ఉండడంతో, ఆ కొడుకు తనకి పుట్టిన వాడేనని ముకుందం కి పూర్తిగా స్పష్టం అయిపోయింది. సుదర్శనం బట్టల బిజినెస్ లో బాగా రాణించి సంపాదిస్తూ వున్నా, ఆ కొడుక్కి సంభందించిన పూర్తి ఖర్చంతా తానే చూసుకోవాలన్న నిర్ణయానికి వచ్చేసాడు ముకుందం.

నాగరాజు కేవలం తన శరీరం కోసం మాత్రమే చిట్టిరాణి ని పెళ్లి చేసుకోలేదని, తన మీద ప్రేమ కూడా వుండే చేసుకున్నాడని అతనిలో వచ్చిన మార్పు అందరికీ అర్ధం అయ్యేలా చేసింది. ఒక పాప కూడా పుట్టాక చిట్టిరాణి మదన్ ని పూర్తిగా మర్చిపోయి నాగరాజుని ప్రేమించగలుగుతోంది.

శుభం