ఈ క్షణమెంతో హాయి

రాలిపోతున్న ఉదయాలనో 

వాడిపోతున్న పూలనో తలుచుకొని 

ఒక సాయంత్రం కుమిలిపోతూ వుంటుంది 

వేకువల కోసం ఆలోచించలేని కళ్ళు 

మోడైపోయిన చెట్ల కింద 

ఆకులు విడిచిన ముద్రలకు ఇపుడెక్కువగా విలపిస్తాయి 

సరిగ్గా అపుడనుకుంటాను 

నాతో లేవన్న విరహాల కంటే 

నాలో వున్న జ్ఞాపకాల సాంద్రత ఎక్కువ కదూ అని ! 

అవును.. నువ్వు రాలేవన్న నిజం కంటే 

నీ ఊసుల సజీవత్వమెప్పటికీ ఎనలేని సంతోషం

ప్రేమించబడాలనే ఆశలు లేని 

డిటాచ్డ్ అటాచ్మెంటో విడువని తృప్తి 

ఆజ్ రుస్వా తేరి గలియోఁమే మెుహాబ్బత్ హోగీ 

అని శాపనార్థమేమీ పాడలేను కానీ 

నువు రాక ముందు జీవితం గురుతైనా లేని 

ఈ క్షణమెంతో హాయి