રડવાનો અવાજ ભાગ - 5

થોડીક પળો એમ જ પસાર થઈ ગઈ. અને ત્યાં જ મને ફરી કોઈના રડવાનો અવાજ સંભળાયો. પણ ફરક એ હતો કે આ અવાજ મને જાણીતો લાગ્યો અને મારું દિલ એક થડકાર ચૂકી ગયું! ધીરે રહીને હવાની એક લહેરખી આવી અને જાણે એ રડવાનો અવાજ મારી એકદમ નજીક આવ્યો. અચાનક જ જાણે એક માનવ આકૃતિ પ્રગટ થઈ અને મારા આશ્ચર્ય વચ્ચે એ જીવી હતી. મેં માંડ માંડ મારી જાતને સાંભળતા પૂછ્યું, જીવી, તું અહીં?

અને એણે અચાનક જ રડવાનું ચાલુ કર્યું. અને રડતા રડતા એણે મને કહેવા માંડ્યું - 'બુન, તમે ગયા ને પસ મુ અંદર ગઈ. મી મારા ભાઈઓને પૂસ્યુ, તમે કેમ આવું કર્યું? ભીખો બઉ હારો સોકરો હતો. ઈ અને મુ એકબીજાને બઉ પ્રેમ કરતા હતા. મુ ઈની હાથે બઉ ખુસ હતી. પણ તમે ઈ ગરીબડાં નો જીવ લીધો. તમે હારું ન કર્યું. મુ તમને તમારા આ પાપ ની સજા અપાઈસ. મુ પોલિસને બધુ કઈ દઈસ. આ હાંભળી એમણે પેલા તો મને હમજાઈ. કીધું, અમ તારા હારું ભિખા થી સો ગણા હારા સોકરા ગોતી આપીસુ. પણ બુન મુ ન માની. એટલે મારા ભાઈઓએ મને ધમકાઈ. પણ મુ ન જ માની અને પોલીસ સ્ટેશન જવા નીકળી. મારા ભાઈઓ મારી વાહે આયા અને કેવા માંડયા, જીવી તુ અમારી બુન સે, આ આપણા ઘરની વાત સે. આમાં પોલિસ ને વચ્ચે નઈ લાવી. પણ બુન મેં કીધું, હું તમને નઈ સોડુ, તમને તમારા પાપ ની સજા અપાઈ ને જ રઈસ. આ હાંભળી મારો મોટો ભાઈ બઉ ગુસ્સે થયો અને કીધું કે જીવી છેલ્લી વાર કઉ સુ માની જા, નકર જોવા જેવી થાશે. બુન, તો પણ મેં પોલીસ સ્ટેશન જવા પગ ઉપાડયા અને મારા ભાઈઓએ મને પકડી લીધી અને બુન... મને પણ ..............'

અને જીવી રડતી જ રહી. હું સ્તબ્ધ હતી. ખાસ્સા સમય પછી એ શાંત થઈ અને બોલી' બુન તમે અહીંથી જતાં રો. ઈમને ખબર પડી ગઈ સે કે તમ બધુ જાણો સો. ઈ હવાર પડતાં જ તમને શોધતાં અહીં આઈ જવાના. ઈ લોકો તમને નઈ સોડે. બુન તમે જતા રો. કહી એ ફરીથી રડવા માંડી.

હું ગભરાઈ ગઈ હતી પણ થોડીક જ વારમાં મેં મારી જાતને સાંભળી અને આગળ શું કરવું એ વિચારવા માંડી. મેં નક્કી કર્યું કે વહેલી સવારે જ આબુ છોડી દઈશું કારણ કે મારા લીધે હું મારી ફ્રેન્ડઝ નાં જીવ જોખમમાં નહોતી મૂકવા માંગતી. હું મૂંઝવણમાં હતી એટલે મેં સેજલ ને ઉઠાડી. અને જીવી ની વાત કરી. તે પણ સહેજ ડરી ગઈ. મારી આવી વાત સાંભળીને હસવાને બદલે મારી સાથે મળીને આમાંથી નીકળવાનો રસ્તો વિચારવા માંડ્યો. મને એની મિત્રતા પર માન થયું.

થોડીક વાર વિચાર્યા પછી અમે બન્નેએ નિર્ણય લીધો કે સેજલ અને બીજી ફ્રેન્ડઝ કાર લઈને સવારે 6 વાગતા જ આબુ છોડી દે અને હું નવ વાગ્યાની લક્ઝરી બસમાં નીકળું. સેજલે પહેલા તો ના જ માની પણ પાછળથી કચવાટ સાથે જવા માટે તૈયાર થઈ. સવાર પડી તે લોકો નીકળી ગયાં. મને ખૂબ શાંતિ થઈ અને બીજી બાજુ એકલા પડીને ડર પણ લાગ્યો.

મારો ડર દૂર કરવા મેં અડધો કલાક ગરમ પાણીનો શાવર લીધો અને ફ્રેશ થઈને રેડી થઈ ગઈ. કોફી અને બ્રેકફાસ્ટ લીધા. થોડો સમય પસાર કરવા ટીવી ચાલુ કર્યું અને ત્યાં જ મારા રૂમની ડોરબેલ રણકી. રૂમ સર્વિસ હશે એવું વિચારીને મેં ડોર ખોલ્યું. પણ ત્યાં તો સામે 3 પડછંદ પુરુષો ઉભા હતા. હું કાંઈ સમજુ કે વિચારું એ પહેલાં મારા નાકમાં તીવ્ર વાસ આવી અને આંખો સામે અંધકાર છવાઈ ગયો........

******************

3 મહિના પછી

આબુનો એ જ રિસોર્ટ, એ જ રૂમ. અમારા જેવું જ ફ્રેન્ડઝનું ગ્રુપ. એ જ રાતનો સમય, એ જ બાલ્કની, એ જ હીંચકો અને હીંચકા પર મારી જ ઉંમરની એક છોકરી. એણે કોઈક ના રડવાનો અવાજ સાંભળ્યો. એણે ડરીને આમ તેમ જોયું પણ કોઈ જ ના દેખાયું. અને ત્યાં જ એની નજર સામે એક માનવ આકૃતિ ઊપસી આવી.

એ રડતી માનવ આકૃતિ હું જ હતી.....................

( સમાપ્ત..... એ છોકરીને આ અકલ્પનીય ઘટના કહેનાર હું જ હતી.)