ମୁଁ ସ୍ଥିର

ମୁଁ ସ୍ଥିର , ମୁଁ ଅଟଳ , 

ଠିକ୍ ତୋ ରି ପରି ,

ହେଲେ ରହିଛି କିଛି ତଫାତ୍,

କେବଳ ନାମରେ,

ତୁ ଗିରି ମୁଁ ସାଧାରଣ ନାରୀ ।

କେତେ ଡିନାମାଇଟ୍ ପିଟି ହୋଇଛି ତୋ ଦେହରେ ,

ଖଣ୍ଡ ଖଣ୍ଡ କରି ଗଡେଇ ଦେଇଛି ତୋତେ ,

ତଥାପି ବି ତୁ ସ୍ଥିର , ଅଟଳ , 

ଠିକ୍ ଆଗ ପରି ।

ବିଶାଳ ମେଘ ଖଣ୍ଡ ,

ମୁଣ୍ଡ ପିଟିଛି ତୋ ଦେହେ ,

ବାରି ଧାରା ବହି ଯାଇଛି ,

ଶୈଳାତକ୍ଷେପ ବୃଷ୍ଟିର ନାମ ଧରି ।

ତଥାପି ଧୋଇ ପାରିନି ,

ତୋ ବିଶ୍ବାସକୁ , 

ଦୋହଲାଇ ପାରିନି ତୋ ର ଅଟଳ ପଣକୁ ।

ଅସଂଖ୍ୟ ଦକ୍ଷ କାରିଗର ,

ତୋ ଦେହର ଅଂଶକୁ ନେଇ ,

ଗଢିଛି କିଛି ନୂଆ ,

ପାଇଛି ନବ ମୂରତି

ତଥାପି ,

ମୂଳୋତ୍ପାଟନ କରି ପାରିନି ତୋତେ ।

ମୁଁ ବି ଠିକ୍ ତୋ ପରି

କେବଳ ଏତିକି ତଫାତ୍

ତୁ ଗିରି ଆଉ ମୁଁ ନାରୀ ।

ବାଧା ର ବାଦଲ , ବିପଦ ର ଲହରୀ

ଆସି ବାଡେଇଛି ମୋତେ , 

ସମସ୍ୟାର ଭୂକମ୍ପ ଅବିରତ ପ୍ରୟାସ କରିଛି 

ନୁଆଇଁବାକୁ ମୋ ମଥା

ତଥାପି ପାରିନି

ମୁଁ ଏବେ ବି ସେମିତି ସ୍ଥିର ।

ନାନା ପ୍ରଶ୍ନ ଉଠେ ମୋ ସଚ୍ଚୋଟତା ଉପରେ , 

ଅସୁମାରୀ ବିପଦର କଟୁରୀ ଆସେ 

ମୋ ବିଶ୍ବାସ କୁ ହାଣି ଟିକ୍ ଟିକ୍ କରିବାକୁ , 

ତଥାପି ସେ ହାରିଯାଏ ।

ଆଉ ମୁଁ ରହିଥାଏ ସ୍ଥିର , 

ଠିକ୍ ଆଗ ପରି

ହଁ ମୁଁ ସ୍ଥିର ଠିକ୍ ତୋ ପରି

କେବଳ ଏତିକି ତଫାତ୍

ତୁ ନାମରେ ଗିରି ଓ ମୁଁ ନାରୀ ।