ମୁକ୍ତିମନ୍ତ୍ର

ରମାକାନ୍ତ ପୁରୋହିତ

ଭାରତେ ଓଡ଼ିଶା ଓଡ଼ିଶା,

ତା’ ସାଥେ କାହାକୁ ନମିଶା ।

ଯା ନାଥ ଜଗତର ନାଥ,

ହାତ ନଥାଇ ଜଗନ୍ନାଥ ।

ନଥାଇ କାନ ସେ ଶୁଣନ୍ତି,

ପାଦ ନଥାଇ ବୁଲିଯାନ୍ତି ।

ରସନା ନଥାଇ ରସନା,

ଆନନ୍ଦ ବଜାରୁ ବାସନା ।

ସେ ପୂର୍ଣ୍ଣଧାମ ନୀଳାଚଳ,

ଅଚଳ ଯେଉଁଠି ସଚଳ ।

ମାନଭଂଜନ ରସଗୋଲା,

ଧରି ଭେରନ୍ତି ଚକାଡୋଳା ।

ଘରେ ଘରଣୀ ଗରଗର,

ଶାନ୍ତି କରଇ ମିଠାଭାର ।

ଅପତ୍ୟ ସ୍ନେହେ ଅନ୍ଧ ହୋଇ,

ଆସନ୍ତି ଏଠି ଶ୍ରଦ୍ଧାନେଇ ।

ଦେବକୀ ବସୁଦେବ ନନ୍ଦ,

ଯଶୋଦା ଅପୂର୍ବ ସମ୍ବନ୍ଧ ।

ଗୁରୁଜନଙ୍କୁ ଗୁରୁଜନ,

ମାନ୍ୟ କରି ସେ ମହାଜନ ।

ରତ୍ନସିଂହାସନେ ଆସୀନ,

ଦର୍ଶନେ ଧନ୍ୟ ଭକ୍ତମନ ।

ସାଗର ହୁଏ ମହୋଦଧି,

ଦଣ୍ଡେ ନାଶଇ ବହୁବ୍ୟାଧି ।

ଜାତି ବର୍ଣ୍ଣ ବିଦ୍ଵେଷ ଭାବ,

ଏ ପରିବେଶରେ ଅଭାବ ।

ଧର୍ମନିରପେକ୍ଷ ଭାବନା,

ଆବ୍ରହ୍ମ ଚଣ୍ଡାଳଙ୍କୁ ଜଣା ।

ମା ଲକ୍ଷ୍ମୀ ଏଠି ଦୟାମୟୀ,

ଶ୍ରୀୟା ଭବନେ କୁଣ୍ଠାନାହିଁ ।

ଯେ କରେ ଏହାକୁ ବିରୋଧ,

ତା’ ପାଇଁ ହୁଏ କଷ୍ଟବୋଧ ।

ହେଉ ଛୋଟ ବା ବଡ଼ଜାତି,

ଯଦି ସ୍ୱଚ୍ଛ ଶୁଦ୍ଧତା ନୀତି ।

ରସଗୋଲା ପାଞ୍ଚ ଅମୃତ,

ଓଡ଼ିଶା ଓଡ଼ିଆ ପ୍ରସ୍ତୃତ ।

ବନ୍ଦେ ଉତ୍କଳ ମୁକ୍ତି ମନ୍ତ୍ର,

ଓଡ଼ିଶା ଉତ୍କଳ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ।