ଗାଁ ବୁଢ଼ୀ ମା'ର ଶୀତ

ଶୀତ ଆସିଅଛି        ଗାଆଁକୁ ମୋହର

          ନୁଆଁଣିଆ ଚାଳଘରେ

ସକାଳ ହୋଇଲେ    ସେହି ଘରେ ବସି

          ବିଚରା ବୁଢୀଟା ଥରେ ।

ଥରି ଥରି ଚାଲେ    କେତେସେ କଷ୍ଟରେ

         ବଙ୍କୁଲୀ ବାଡିକୁ ଧରି

ଚୂଲିର ମୁଣ୍ଡରେ      ପିଉଅଛି   ବସି

         ନାଲିଆ ଚାହାକୁ କରି ।

ଧୂଆଁ ପରି ସତେ   ସକାଳ  କୁହୁଡି

         ଅଗଣାକୁ ତାର ଆସେ

କାକରର ଟୋପା   ଗଛର ପତ୍ରରୁ

        ଟିପ୍ ଟିପ୍ ହୋଇ ଖସେ ।

ସକାଳ ସୂର୍ଯ୍ୟର   ଗରମ ପରଶ

         ଟିକିଏ ପାଇବା ପାଇଁ

ଅଗଣାକୁ ଯାଇ    ବସୁଅଛି ସିଏ

        ପୂରୁବ ଦିଗକୁ ଚାହିଁ ।

ହାତ ଗୋଡ଼ ତାର  କାଲୁଆ ମାରୁଛି

        ବାଜିଲେ ଟିକିଏ ପାଣି

ସନ୍ଧ୍ୟା ହୋଇଗଲେ  ଘରେସେ ରହୁଛି

        ତାଟିର କବାଟ ଟାଣି ।

ନିଆ ପୁହୁଁ ଅଛି    କେବେ କେବେ ସିଏ

        ନିଜ ଅଗଣାରେ ବସି

ହଳଦୀ ରଙ୍ଗର     ମାଳ ମାଳ ଗେଣ୍ଡୁ

        ଦେଉଛି ସେଇଠି ହସି ।

           

ଖାଇ ପାରୁନାହିଁ   ଶାନ୍ତିରେ ଗଣ୍ଡାଏ

        ପାଟି ମରିଯାଏ ଖନୀ

ସତେକି ଯେମିତି  ଶୀତ ଆସି ତାକୁ

        କରୁଅଛି ହିନୀମାନି ।

ବାଡ଼ିରେ ଦେଖିକି     ଧାନେଇ ଲଙ୍କାକୁ

        ହେଉଅଛି ତାର ଲୋଭ

ହେଲେ ବାଜିଗଲେ   ପାଟିରେ ଟିକିଏ

        ଜଳି ଯାଉଅଛି ଜିଭ ।

ଛିଣ୍ଡା କମ୍ବଳରେ      ଦେହ ତା ଢ଼ାଙ୍କୁଛି

        ପୁରୁଣା ହେଁସରେ ଶୋଇ

ଶୀତ ଟା ଯେମିତି    ଆସିଛି ତାପାଇଁ

         ଯମର ଡାକରା ନେଇ ।