ಮಾಸದ ಕನಸು

ಕನಸುಗಳೆಷ್ಟು ಸುಂದರ...

ಸಾಗುತಲಿರುವುದು ನಿರಂತರ..

ಅದರಲೇನೋ ಮಾಯೆಯಿದೆ...

ಕಾಣದ ನೂರು ಲೋಕವಿದೆ.

ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣದ ಕಾಮನಬಿಲ್ಲಿನಂತೆ,

ಬಂದು ಹೋಗುವುದು ಮಾಯೆಯಂತೆ..

ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಮೂಡುದತಿರಲು..

ಈ ಅಂತರಾಳದ ವಿಶಾಲ ಕಡಲು..,

ಸಾಗುತಲಿ ದಾರಿ ಹುಡುಕುತಲಿ..

ನೆನಪಿನ ಗೂಡಿನ ಬುತ್ತಿಯಲಿ..,

ಮರೆಯಾಗದೇ ನಿಂತವು ಮುಸುಕಿನಲಿ..

ಓ ಬದುಕೇ, ಈ ಜೀವದ ಅಲೆಯ..

ಬಾನಂಗಳದಲ್ಲಿ.. ತಂಪಾದ ಗಾಳಿಯಹಾಗೆ

ಬೀಸುವ ಈ ಕನಸುಗಳು..,

ಮುಂಜಾನೆಯ ಇಬ್ಬನಿಯಂತೆ,

ಕರಗುತಿಹುದೇಕೇ? 

ಸದ್ದಿಲ್ಲದೇ ಹೊರಟುಹೋಯಿತೇಕೇ?

ಮನಸಿನ ಉತ್ತರವು ಹೀಗಿತ್ತು..,

ಬದುಕೆಂಬ ಯಾತ್ರೆಯಿದು,

ದೂರಸಾಗುತಲಿಹುದು...

ಹಗಲು ಇರುಳೆನ್ನದೆ ಸಾಗುತಿರಲು,

ಕತ್ತಲು ಬೆಳಕಿನ ಈ ಓಟದಲಿ..

ಬಂಡಿ ನಿಲ್ಲದು ಪಯಣದಲ್ಲಿ..,

ವಿಶ್ರಾಂತಿಯ ಈ ಪಥದಲ್ಲಿ,

ನಿನಗರಿವಿಲ್ಲದ ಲೋಕದಲ್ಲಿ..

ಕನಸಿನ ಬುತ್ತಿಗಳು,

ಬಂದು ಮರೆಯಾಗುವವು..

ಇದರಲ್ಲಿಹುದು ನಿನ್ನ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಉತ್ತರ,

ಮಾಸದಿರಲಿ ಕನಸು,

ನಸುನಗುತ್ತಾ ಸಾಗುತಿರಲಿ ಬದುಕು . !!