કવિતા

તેણે પૂછ્યું, "શું છે કવિતા ?"

મને તો આવું સૂઝ્યું,

'"કવિતા એટલે ગૂંથવું,

ફૂલ, નામ કે સંવેદન

પરસ્પર સ્નેહનાં તાંતણે."

વળી, એ કંઈ એમ માને ?

કહે ;

"ગૂંથવું નહીં, ચૂંથવુ કહો, જનાબ,

'ને, સંવેદના નહીં ; વેદના

ચૂંથી ચૂંથીને બનાવો છો,

રાઇનો પર્વત."

મેં કહ્યું,

"હા કબૂલ, પણ જરા સુધારો વડીલ,

ચૂંઠવું નહીં ; વાટવું.

વાટયું ઘણું - નરસિંહ , મીરાંને રાધાએ.

ને હજી ઘણાંય વાટે છે,

પોતાની વેદનાંને ,

મોટી ખરલમાં,

'ને બનાવે છે વાટી વાટીને ઔષધ.

સંવેદનને લાગું પડેલ અસાધ્ય રોગને મટાડવા,

'ને સંવેદન સૌનું યુવાન રહે માટે,

સૌએ પીવું પડશે તેથી,

આ ઔષધ - કવિતા."