ପ୍ରଶଂସା

ସହିବା ର ଗୋଟେ ସୀମା ଥାଏ ।ସୀମା ଟପିଗଲେ ବିସ୍ଫୋରଣ ହୁଏ । କେତେବେଳେ ତୁଣ୍ଡରୁ ବହାରିଆସେ ଆଗ୍ନେୟଗିରି ର ଲାର୍ଭା ପରି ତ କେତେବେଳେ ଆଖିରୁ ଉତ୍ସକୂପ ରୂପରେ ।କେବେ କ୍ରୋଧରେ ତ କେବେ ଅଭିମାନ ରେ ।କେବେ ଶବ୍ଦରେ ଶ୍ରୁତି କଟୁ ପବନରେ ମିଶେ କାନରେ ପଶେ ତ କେବେ ନୀରବ ଲୁହ ହୋଇ ନ ବୁଝିବା ର ଅନୁଶୋଚନା ଅଭିମାନ ନେଇ ।

ସେଦିନ ସେମିତି କିଛି ଘଟିଲା । ସବୁବେଳେ ଚବର ଚବର ହୋଇ ଖୁଣ ବଖାଣୁଥିବା ସୂର୍ଯ୍ୟକାନ୍ତ ବାବୁ ଚୁପଚାପ ହୋଇଗଲେ । ପ୍ରତିରୋଧ ନ ଥିଲା । ପ୍ରତିବାଦର ଆଶା ଅପେକ୍ଷାରେ ସୂର୍ଯ୍ୟକାନ୍ତ ।ଖାଇବା ପାଖରୁ ଉଠିଗଲେ ସ୍ୱପ୍ନା କିଛି ନ କହି ।ତାପରେ ଗୋଟିଏ ଭୁଲକୁ ବାରମ୍ବାର କହିବା କଣ ଦରକାର । ଗାଳି ଆଉ ଅପମାନ । ବାପଘର ଠାରୁ ଚଉଦ ପୁରୁଷ ଉଦ୍ଧାର । କେତେ ବା ଶୁଣିବେ ?

ଏଇ ଗଲା ଦୁଇଦିନ ହେବ ଏଇ ରୋଷେଇ କଥାକୁ ନେଇ ଝଡ଼ ଉଠିଥିଲା । ସ୍ୱପ୍ନା ପରିଶେଷରେ ନିଜ କଥା କହିଥିଲେ ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କୁ ।

 ମୁଁ ଯାହା କଲେ ବି ତୁମ ଆଖିକୁ ଦିଶିବ ନାହିଁ ।ଆଉ କଣ କଲେ ତୁମେ ଖୁସି ହେବ ଯେ । ଯେତେବେଳେ ଦେଖିବ ଖାଲି ଗଜର ଗଜର ।ମୁଁ ବି ଜଣେ ମଣିଷ । ସ୍ନେହ ଖୋଜେ ।ଭଲ ପାଇବା ଖୋଜେ । ଗୋଟେ ଦିନରେ ତୁମେ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଖୋଜ ସବୁ ଭୁଲର ଶହେରୁ ଶହେ । ଚେଷ୍ଟା ତ କରୁଛି । ତୁମେ ବୁଝ ନ ଜମା । 

ହଠାତ ଉଠି ଚାଲିଗଲେ ସୂର୍ଯ୍ୟ ।କାନକୁ ନେଲେ ନି ବୋଧେ ।

ବାହାଘର ପରେ ତ ଠିକ ଠାକ ଚାଲିଲା । ହେଲେ ଏବେ ପରିବର୍ତ୍ତନ କାହିଁକି ? ବୁଝି ପାରୁ ନ ଥିଲେ ସ୍ୱପ୍ନା । ଖିଅ ଖୋଜିବାକୁ ଚାହୁଁଥିଲେ ବି ପାଇ ନ ଥିଲେ ।

ଧୂଆ ଧୁଇ ସାରି ବିଛଣାକୁ ଗଲେଣି ସ୍ୱପ୍ନା ।ସୂର୍ଯ୍ୟ ଦେଖୁଥିଲେ ଲୁହ ଭିଜାଇ ଦେଉଛି ତକିଆକୁ । କିଛି କହିଲେ ଝଡ଼ ଆଗକୁ ବଢିବ । ଅଭିମାନରେ ବି ଅଶାନ୍ତ ହେବ ପରିବେଶ । ଲକ୍ଷ୍ୟ ପୂରଣ ହେବ ନି ।

ସକାଳ ହେଲା ନିଜ କାମରେ ଲାଗିଗଲେଣି ସ୍ୱପ୍ନା । ସୂର୍ଯ୍ୟ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ।ସତରେ କି ସହିବା ଆଉ ଧର୍ଯ୍ୟର ଶକ୍ତି ! ନାରୀ ଟିଏ ନ ସହିଲେ ପରିବାର ଯେ ଉଜୁଡି ଯିବ । ଅସହିଷ୍ଣୁ ହେଲେ ପରିବାର ଅଶାନ୍ତ । ଦାୟିତ୍ୱ ନ ନିଭେଇଲେ ଅସଜଡ଼ା ଅବ୍ୟସ୍ଥିତ ହେଇ ଯାଏ ।

ଶାଶୂ ଶ୍ୱଶୁରଙ୍କୁ ଚା ଜଳଖିଆ ,ପୁଅକୁ ଉଠାଇ ନିତ୍ୟ କର୍ମ ସମାପନ କରାଇ ସାରିଲେଣି ସେ । 

--ବାହାର ଚାଲ ଯିବା ।

--କେଉଁଠି କୁ ?ମୁଁ ଯିବିନି ।

--ଚାଲ ଯିବା । ବାହାର ।

ହଠାତ ପରିବର୍ତ୍ତନ ସବୁବେଳେ ସନ୍ଦେହଜନକ।ଆଜି କିଛି ଅଘଟଣ ଆଶାରେ ସ୍ୱପ୍ନା । ପଚାରିବାର ଦୁଃସାହସ କରିବାର ସାହସ ଜୁଟାଇ ପାରି ନାହାନ୍ତି ।ଦ୍ଵନ୍ଦରେ ସେ ।

ଗାଡି ବାହାରୁଥିଲା ।ପଛପାଖ ସିଟରେ ବସୁଥିଲେ ସ୍ୱପ୍ନା । ଆଗକୁ ଆସ ଡାକରେ ଆଗକୁ ଆସୁଥିଲେ । ଗାଡି ଲାଗିଲା ଟିଭି ଷ୍ଟୁଡିଓ ପାଖରେ । ନମସ୍କାର କରୁଥିଲେ ମହେଶ ,ପ୍ରତିମା ।

ସ୍ୱପ୍ନା ବୁଝିଗଲେ ସେ କହୁଥିବା ରୋଷେଇ ପ୍ରତିଯୋଗିତାରେ ଭାଗ ନେବା ପାଇଁ । ଆଜି ସେଠିକୁ ଆଣିଛନ୍ତି ସୂର୍ଯ୍ୟ ।ଗୁମସୁମ ସୂର୍ଯ୍ୟ । ଯାଅ । ତୁମେ ହସିଦେଲେ ମୁଁ ଯିବି ।ତୁମେ ଯାଅ । ମୁଁ ଅଛି ତୁମ ସାଥିରେ ।

ରୋଷେଇ ପ୍ରତିଯୋଗିତା ଚାଲିଲା । ଫଳା ଫଳ ବାହାରିବା ଆଶାରେ । ଉତ୍କଣ୍ଠା ବଢି ବଢି ଚାଲିଛି । ସ୍ୱପ୍ନା ଅପେକ୍ଷା ସୂର୍ଯ୍ୟକାନ୍ତ ଅତି ଉତ୍କଣ୍ଠିତ । 

 ପ୍ରଥମ ବିଜୟିନୀ ଶ୍ରୀମତୀ ସ୍ୱପ୍ନା ମିଶ୍ର ଘୋଷଣରେ ଧାରେ ହସ ଆଉ ଧାରେ ଲୁହ । ଧାରେ ହସ ରେସୂର୍ଯ୍ୟକାନ୍ତ । ଧାରେ ଲୁହରେ ସ୍ୱପ୍ନା । 

ସ୍ୱପ୍ନା ଠିକ ବୁଝିପାରୁଥିଲେ କାହିଁକି ଏ ତିନି ମାସ ଏମିତି ବଦଳିଯାଇଥିଲେ ସୂର୍ଯ୍ୟ । ଏ ଟା ଲୁଣିଆ,ଏଟା ରାଗ । ଏଟା ତେଲ ବେଶୀ । ଏଟା ଢଙ୍କା ହୋଇନି । ଏଟା ମସଲା ବେଶୀ । ଏଟା ରଙ୍ଗ ହେଲା ଅଧିକ ।ଗୋଟେ ପ୍ରକାର ତରକାରୀ ଲଗାତାର।ଆଉ କିଛି ତରକାରୀ ଶିଖିଛ ନା ନାହିଁ ?କେଉଁଟି ରେ ବାହୁନି ନାହାନ୍ତି ସେ ?

--ଏ ସଫଳତାର ଶ୍ରେୟ କାହାକୁ ଦେବେ?

--ପ୍ରଥମେ ମୋ ସ୍ୱାମୀଙ୍କୁ ,ତାପରେ ବାପା ମା ପରିବାର ବର୍ଗଙ୍କୁ ।

--ଗୋଟେ ଭଲ ଗୁଣ ପତ୍ନୀଙ୍କର ?

--ସେ ବହୁତ ବହୁତ ଭଲ । ଶିଖିବା ର ମନବୃତ୍ତି ତାର ଅଧିକ ।ସହିବା , ଭଲ ପାଇବାର ଗୁଣରେ ସେ ପ୍ରଥମ ମୋ ଠାରୁ ।

--କେବେ ଗାଳି ଦେଇଛନ୍ତି ?

--ହଁ । 

--ଗାଳିରେ କଣ କରନ୍ତି ?

--ଚୁପ ଚାପ ।

--ଗାଳିରେ ଆପଣ ଚୁପଚାପ ? 

--ହଁ ।ସେ ମୋ ଭଲ ପାଇଁ ଗାଳି ଦେଉଥିବେ ।ମୁଁ ଠିକ ହୋଇଗଲେ ଗଲା । ଦାମ୍ପତ୍ୟ ରେ ମତାନ୍ତର ମନାନ୍ତର ରହିବ ।

ରାଗି ଶୋଇଲେ ଶିଖିବା ସରିଯିବ । ଭଲ ମଣିଷ ହେବା ଶେଷ ହୋଇଯିବ ।

--ଆଜି ପତ୍ନୀଙ୍କୁ କଣ କହିବେ ?

-ନା କଣ କହିବି ।ସେ ବହୁତ ବହୁତ ଭଲ ।

ପ୍ରଶଂସା କରୁ ନଥିବା ଲୋକଟା ପ୍ରଶଂସା ଯୋଗାଡ଼ କରି ଦେଇଥିଲେ ଅନ୍ୟଙ୍କ ଠାରୁ ।

ପୁରସ୍କାର ପାଇ ଫେରିଲେ ଘରକୁ ।ଘରେ ଶାଶୁ ସ୍ୱାମୀଙ୍କୁ କହୁଥିଲେ -ଆରେ ମୋ ବୋହୂକୁ ଏବେ ଆଉ ଗାଳି ଦେବୁନି ରେ।ଦେଖିଲୁ ମୁଁ କହୁଥିଲି ସେ ଭଲ ରୋଷେଇ କରେ ତୁ ଜମା ମାନୁ ନ ଥିଲୁ । କେତେ ପ୍ରଶଂସା କରୁଛନ୍ତି ସମସ୍ତେ ।

-ତୋ ବୋହୂ ଭଲ ରୋଷେଇ କଲାଣି ଏବେ ରୋଷେଇ ପାଇଁ କେବଳ ପ୍ରଶଂସା ।

- ଘରେ ଡ୍ରେସ ବଦଳାଉ ଥିଲେ ସୂର୍ଯ୍ୟ । 

ଆଜି କିଛି କହିବନି ?

-ନା, ।

 ଆଜି" ବୁଝି ପାରିଲି ନାହିଁ "ପାଇଁ ପ୍ରଶ୍ନ କରିବ ନାହିଁକି ?

ଏତିକି କଥାରେ ସ୍ୱପ୍ନାଙ୍କ ଆଖି ଛଳ ଛଳ ହୋଇଗଲା । 

 -ମୋ ସ୍ୱାମୀଙ୍କ ଠାରୁ ଭଲ ସ୍ୱାମୀ ଆଉ କାହାର ନ ଥାଇ ପାରେ !!

ଲାଇଟ ବନ୍ଦ ହେଲା ଆଉ ଏକନୂଆ ସକାଳର ଅପେକ୍ଷାରେ ।