ମା' ଓ ଶାଶୁ

ଝିଅ ଶାଶୁଘର ଯିବ।ମା'ଆଖିକୁ ନିଦ ଆସୁ ନଥାଏ।ଝିଅଟା

ଶାଶୁଘରେ କେମିତି ଚଳିବ!ଝିଅ ବାହାଘର ସରିଗଲା।ମା'

ଝିଅକୁ ଶାଶୁଘରକୁ ବିଦା କଲାବେଳେ ବୁକୁଫଟା କୋହ

ସମ୍ଭାଳି ପାରୁ ନ ଥା'ନ୍ତି।ଝିଅବି ଛାତିର କୋହ ଆଉ ଆଖିର

ଲୁହକୁ ଏକାକାର କରି ଦେଇଥାଏ।ସତରେ,ଭାରି କଷ୍ଟ ଏହି

ଝିଅ ବିଦା ସମୟଟା।ବଡ଼ ବିଚିତ୍ର ଏ ଠାକୁରଙ୍କ ଲୀଳା।

ଝିଅଟି ଜନ୍ମ ହୁଏ ଗୋଟିଏ ଜାଗାରେ,ପୁଣି ସେଇ ରକ୍ତର

ସମ୍ପର୍କକୁ ପର କରି ଚାଲିଯାଏ ଶାଶୁଘର;ଯେଉଁଟା ତାର

ସ୍ଥାୟୀ ଠିକଣା।

     ଝିଅଟି ଶାଶୁଘରେ ପହଞ୍ଚିଲା ପରେ,ଶାଶୁ ସବୁ କଥା

ପରିବାର ବିଷୟରେ ବୁଝାଇ ଦେଲେ।ବହୁଟି ଧୀରେ ଧୀରେ

ସାହି-ପଡିଶା,ବନ୍ଧୁ-ବାନ୍ଧବ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଚିହ୍ନିଗଲା।

      ଆରମ୍ଭ ହୋଇଗଲା ଶାଶୁଙ୍କର କାଇଦା-କଟକଣା ଏଠି

ଠିଆ ହେବୁନି, ଏଇଟା କରିବୁନି, ସେଇଟା କରିବୁନି,ସମସ୍ତେ

ଖାଇ ସାରିଲା ପରେ ଖାଇବୁ ଇତ୍ୟାଦି ଇତ୍ୟାଦି।

       ବୋହୁଟିକୁ ଟିକେ ଭଲ ଲାଗୁ ନ ଥାଏ।ହେଲେ ମା'କଥା

ମନେ ପଡୁଥାଏ।ମା'କହିଛି ଝିଅ:ଶାଶୁକୁ ମା'ଭଳି ଦେଖିବୁ।ସେ

ଯାହା କହିବେ ସବୁ କଥା ମାନିବୁ।ଯେତେ କଷ୍ଟ ହେଲେବି

ମୁହଁରେ ଜବାବ ଦେବୁନି।ବିଚରା!କ'ଣ କରିବ?ମନେ ମନେ

କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି ଭାବେ,ବାହା ନ ହୋଇଥିଲେ ଭଲ ହୋଇଥା'ନ୍ତା।

ମଣିଷ ବଡ଼ ଅଡ଼ୁଆ ଧନ୍ଦାରେ ପଡିଲା।ହେଲେ ମା'ଙ୍କ କଥାକୁ

ବାଧ୍ୟ ଛାତ୍ର ଭଳି ଅକ୍ଷରେ ଅକ୍ଷରେ ପାଳନ କରୁଥାଏ।ନଚେତ

ବାପା ନାଁ' ପଡିବ,ସମସ୍ତେ କହିବେ ବୋହୁଟା ଖରାପ।

       ଶଶୁର ସବୁ ଦେଖୁଥା'ନ୍ତି।ଦିନେ ମାମୁଁ ଶଶୁର ଓ ମାଇଁ

ଶାଶୁ ଆସି ପହଞ୍ଚିଗଲେ।ଶାଶୁ କହିଲେ,"ବୋହୁ ମାମୁଁ-ମାଇଁ"

ଆସିଛନ୍ତି,ଆଜି ରୋଷେଇଟା ଯେମିତି ଭଲ ହୁଏ।ବୋହୁ

ଶାଶୁଙ୍କ କଥାମାନି ଝାଳ-ନାଳ ଆଣ୍ଠିଏ ହୋଇ ରୋଷେଇରେ

ଲାଗି ପଡିଲା।ଖାଇବା ପ୍ରସ୍ତୁତ ହୋଇଗଲା।ବୋହୁ ଧୁଆଧୋଇ

ହେବାକୁ କଳ ପାଖକୁ ପଳେଇଲା ।

       ଶଶୁର କହିଲେ,"ହେଇଟି ଶୁଣୁଛ,ତମେ ଟିକେ ବଢ଼ାବଢି

କରିଦିଅ;ଶାଶୁ କହିଲେ,କ'ଣ ହେଲା-ଘରେ କୁଣିଆ ଅଛନ୍ତି ବୋଲି ମୋର ଆଜି ଖାଇବା ଡେରି ହେଲାଣି!ସେଥିରେ ପୁଣି

ମୁଁ ବଢାବଢି କରିବାକୁ ଯିବି।ଶଶୁର କହିଲେ-"ତମର ଆଜି

ଦିନକ ଡେରି ହେଲା ବୋଲି ତମୁକୁ କଷ୍ଟ ହେଉଛି,ହେଲେ

ତମେ ତ ବୋହୂକୁ ସବୁଦିନ ଡେରିରେ ଖାଇବା ପାଇଁ କହୁଛ;

ବିଚରା!ସମସ୍ତଙ୍କ କଥା ବୁଝି ସାରି ଖାଇଲା ବେଳକୁ ତାର

ଭୋକ ମରି ଯାଇଥିବ।ଶାଶୁ ଟିକେ ରାଗିଗଲେ,"କହିଲେ

ତମେ କ'ଣ କହିବା ପାଇଁ ଚାହୁଁଛ?ଶଶୁର କହିଲେ-ନାହିଁ

ସେମିତି କିଛି ନୁହେଁ ଯେ,ତମେ ଯଦି ତା ମା' ଭଳି ତାର

ଖାଇବା ପିଇବା ଆଉ ତା ମନ କଥା ବୁଝି ପାରନ୍ତ,ତାହାଲେ

ସିଏ ବି ତମୁକୁ ତା' ମା'ଭଳି ଖୁବ ଭଲ ପାଆନ୍ତା।ଆମର

ତ ଗୋଟିଏ ପୁଅ, ଝିଅ ନାହିଁ,ସେ ଆମ ପାଖରେ ବୋହୁ ନୁହେଁ

ଝିଅ ପରି ଚଳନ୍ତା।