ଦିନେ ଗାଁ,କୁ ଯାଇଥିଲି

ଦିନେ ଗାଁ କୁ ଯାଇଥିଲି, ଶୁଣିବାକୁ ପାଇଲି ଗାଁରେ ଭାରି ଝଗଡ଼ା

ହୋଇଛି ବୋଲି ! ଆରେ ମା, ଆରେ ଭାଈ ହେଲେ କାହା ସହ ?

ସେମାନେ ସବୁ କଥା ଅ ଠାରୁ ଆରମ୍ଭ ଲ ଯାଏ ବଖାଣିଗଲେ ।

କହିଲେ କହନା କହନା....ରେ ବାବା ଏ ଯୁଗ ଯା ହେଲାଣି ଭଲ

କଥା ବୁଝେଇ କହିଲେ ସାହିରେ ଭାବରେ ଲୋକରେ ଖଣ୍ଡେ 

ରାମାୟଣ ! ମୁଁ ପଚାରିଲି କାରଣ ଟା ତେବେ କଣ୍ ମା ସହିତ ଭାଈ କଥା ଉପରେ କଥା କହିବାକୁ ଲାଗିଲେ ସୈଦିନର ଘଟଣା

ଗାଁ ରେ ବିଲ ଫସଲ ସବୁ ଗାଇ ଓ ଷଣ୍ଢପଲ ଖାଇ ଯାଉଛନ୍ତି 

ବୋଲି , ଗାଁ ର କିଛି ଓଡ଼ିଆ ଲୋକ ଗାଈ,ଷଣ୍ଢ ମାନଙ୍କୁ ଧରି

ଗଛରେ ବାନ୍ଧି ରଖୁଛନ୍ତି ଆଊ ମଉକା ଉଣ୍ଡି ପଠାଣ ମାନଙ୍କୁ 

ବିକି ଦେଉଛନ୍ତି। ପଠାଣ ମାନେ ତ ଗୋମାଂସ ଭକ୍ଷଣ କରନ୍ତି।

ସେଥିପାଇଁ ସେମାନଙ୍କୁ ଚିଲ୍ ଖାନାକୁ ଧରିଆଣିବା ପରେ ଅନେକ

ଅନେକ ଗୋରୁ ଷଣ୍ଢ ବଳି ପଡନ୍ତି ପଠାଣ ମାନଙ୍କ ଆହାର ପାଇଁ।

ଥରେ ସେମିତି ଏକ ଛୋଟିଆ ଷଣ୍ଢକୁ ଧରି ଆମ ବିଲରେ ଗଛମୂଳେ ବାନ୍ଧି ରଖିଥିଲେ । ମୋ ମାଆଙ୍କ କହିବା ମୁତାବକ ଶ୍ରାବଣ ମାସରେ ଏପରି କାମଗୁଡା ନିହାତି ଧର୍ମଛଡା ନିରିହ ପ୍ରାଣୀଙ୍କୁ ମାରି କି ଲାଭ ଅବା ସେଥିପାଇଁ ସେ ଷଣ୍ଢଛୁଆଟିକୁ 

ସେ ବନ୍ଧନକୁ ଫିଟାଇ ଦେଇଥିଲେ । ଯାହାଫଳରେ ସୃଷ୍ଟିହେଲା

ଘମାଘୋଟ କଳିଝଗଡା । କାରଣ ଷଣ୍ଢଛୁଆଟି ସେଠାରୁ ଖସି ଯାଇଥିଲା । ତେଣୁ ସେଠାରେ ସେମାନେ ମୋ ମାଆଙ୍କ ସହିତ 

ଝଗଡ଼ା ଆରମ୍ଭ କରିଦେଲେ ଏଣୁ ମାଆ ତାଙ୍କର smart

 phone ଟିକୁ ବାହାରକରି ମେଡିଆକୁ ଜଣାଇବାକୁ ସେଠାର କଳିଗୋଳ ପରିସ୍ଥିତିର ଭିଡିଓ ସୁଟ୍ କରିବା ଆରମ୍ଭ କରିଦେଇ ଥିଲେ । ଯାହାଫଳରେ ସେମାନେ ସମସ୍ତେ ଭୟରେ ସେଠାରୁ

ଛତ୍ରଭଙ୍ଗ ଦେଇ ଯିଏ ଯାହା ବାଟରେ ଫେରି ଯାଇଥିଲେ ।

କିନ୍ତୁ କିଛିଦିନ ପରେ ସେମାନେ ଅନେକ ଖୋଜାଖୋଜି କରି 

ପୁନର୍ବାର ସେଇ ଷଣ୍ଢଛୁଆଟିକୁ ଧରି କାବୁ କରିନେଇ ଥିଲେ ।

ଆଊ ତାକୁ ଧରି ପଠାଣ କଂସେଇ ହାତରେ ବିକି ଦେଇଥିଲେ ।

ହେଲେ ମୁଁ ବୁଝି ପାରୁନି ପୋଲିସ୍ ଥାନା ଆଊ କୋଟ୍ କଚେରୀ

ଥାଇଁ କି ଲାଭ ଯଦି ବେଯୁବାନ୍ ପ୍ରାଣୀଙ୍କ ପାଇଁ କୌଣସି ନ୍ୟାୟ

ନାହିଁ । କେବେ ଏ ଫାଲତୁ ପ୍ରଥା ଦୂରୀଭୂତ ହେବ ଆମ ଦେଶରୁ

ଗୋ ମାତା ଠାରୁ ଆମେ କ୍ଷୀର ଖାଊଛେ ସେ ଆମର ମା କିନ୍ତୁ 

ଅସଭ୍ୟ ସମାଜର କୈତେକ ହିଁସ୍ର ମଣିଷ ଅଛନ୍ତି ସେମାନେ ଗୋରୁ ଚାଲାଣ ଓ ଗୋମାଂସ ଭକ୍ଷଣରେ ସର୍ବଦା ଜଡ଼ିତ

ରହୁଛନ୍ତି। ଗାଁ ଠାରୁ ସହର ସବୁଠି ଏ ଅପରାଧର ଚେର 

ମାଡ଼ି ଗଲାଣି । ଏହାକୁ ରୋକିବା ପାଇଁ ଆହ୍ୱାନ ଦରକାର

ସାର୍ବଭୌମ ସ୍ଵାଧୀନ ଭାରତରେ........