ଭକତ

ଭକତଙ୍କ ଦୁଃଖ ହାରିବା ପାଇଁକି 

ତୁମ ନାମ ଥିଲା ହରି

ଦୁଃଖରେ ମରୁଛି ଭକ୍ତ ତୁମ ଆଜି

ତୁମକୁ କି ଦିଶୁ ନାହିଁ l

ପ୍ରାଣୀଙ୍କ ଆରତ ଦୁଃଖ ଅପ୍ରମିତ

ସହୁ ସହୁ ଯାଏ ଜୀବନ

କେତେ ଡାକିଲେ ବି ଶୁଣ ନାହିଁ ତୁମେ

ଭାଙ୍ଗିବାକୁ ଭକ୍ତ ମନ l

ବହୁତ ପରୀକ୍ଷା କର ତୁମେ ପ୍ରଭୁ

ହୋଇଗଲେ ତୁମ ଭକତ

ଯେତେ ଦୁଃଖ କଷ୍ଟ ଅଚିରେ ଅଜାଡି

ବୋଧେ ପାଅ ଖୁସି ଅଯାଚିତ l

ଭାବଗ୍ରାହୀ ତୁମେ ନାମ ବହିଅଛ

ଭାବ ବୁଝୁଅଛ ବୋଲି

କାହିକି ବୁଝୁନ ଭକତ ଭାବକୁ

ଖେଳୁଅଛ ଲୁଚକାଳି l

ବହୁତ ଖେଳିଛ ଯୁଗେ ଯୁଗେ ତୁମେ

ନିଜର ଭକତ ସାଙ୍ଗେ

ଏ କଳି କାଳରେ ଭକତ କୁ ପ୍ରଭୁ

କର ଲୀନ ତୁମ ଅଙ୍ଗେ l