ଯୌତୁକ ରାକ୍ଷସ

ଯୌତୁକ ରାକ୍ଷସ କରିଅଛି ଗ୍ରାସ

ପ୍ରଦୂଷିତ ସମାଜରେ

ମଣିଷ ହୋଇକି ପଶୁତୁଲ୍ୟ ଆଜି

ନାରୀଯେ ନାରୀକୁ ଡରେ ।

ଦୁଇ କୁଳର ସେ ଚାହେଁ ହିତ ବୋଲି

ନାଆଁଟି ତାହାର ଦୁହିତା

କେବେ ସେ ଭଗିନୀ କେବେ ପ୍ରାଣପ୍ରିୟା

ଆଉ କେବେ ସେହି ମାତା ।

ତା ବିନା ଶିକ୍ଷିତ ନୁହଁଇ ସମାଜ

ଭୁଲିଯାଏ ଆଜି ନର

କନ୍ୟା ରତ୍ନ ବିନା ଆସେ କି ଗୋ ପୁତ୍ର

ତା ବିନା ନ ହସେ ଘର ।

ଶିକ୍ଷିତ ହୋଇଲା ଦୁନିଆ ଯେ କେତେ

ବଦଳିଲା ପରିବେଶ

ତଥାପି ବୁଝୁନି ନାରୀର ମର୍ଯ୍ୟାଦା

ସଜାଏ ଯୌତୁକେ ଦାସ ।