ତୁମରି ପାଇଁ

ତୁମ ପାଇଁ ପଦେ ଲେଖୁଛି ମୁଁ ଆଜି

  ଜୀବନ ସଙ୍ଗିନୀ ପରା

ମଝି ପାହାଚରେ ଛିଡ଼ାହୋଇଅଛି  

  ଭାବୁଛି ଜୀବନେ ହରା  ।

ତୁମେ ଚାଲିଗଲ ବାପ ଘର ତୁମ

  ଛୋଟିଆ କଥାରେ ମୋର

ଅଭିମାନ କାହିଁ ଏତିକି କଥାରେ

  କରି ଦେଲ ମୋତେ ପର ।

ଘର କରି ଥିଲେ ପଥର ପଡିଲେ

  ସହି ବାକୁ ହୁଏ ଜାଣ

ଛୋଟ ଛୋଟ କଥା ଧରିଛ କାହିଁକି

  ଫେରି ଆସ ତୁମେ ରାଣ ।

ଭୁଲ୍ ବି ମାନୁଛି କ୍ଷମା ବି ମାଗୁଛି

 କ୍ଷମା କରିଦିଅ ଥରେ

ଭଲ ପାଏ ବୋଲି କହିଦେଲି ସିନା

  ବିନତି କରୁଛି ବାରେ ।

ବାପ ଘର କଥା କହିବା ନ ଥିଲା 

  ନାହିଁ ମୋର ଅଧିକାର

ତୁମେ ବିତ ମତେ ଅପମାନ କଲ

  ନୁହେଁ କି ଏ ଅବିଚାର ।

ଯାହା ହେବାର ତ ହୋଇଗଲା ଛାଡ଼

  ଭାବି ଲାଭ ନାହିଁ ଆଉ

ଫେରି ଆସ ଏବେ ଘରକୁ ବାହୁଡ଼ି

  ପଛ କଥା ପଛେ ଥାଉ ।

ସାତ ଜନମର ସାଥି ପରା ତୁମେ

  ସାତ ଫେରା ନେଇଥିଲ

ସାତ ରଙ୍ଗେ ଆମ ଜୀବନ ରଙ୍ଗିବା

  କଥା ତୁମେ ଦେଇଥିଲ  ।