ଟୋପେ ଲୁହ

ଟୋପାଏ ଲୁହର ଓଜନ ଯେ କେତେ

କେହି କେବେ ମାପି ପାରେନା

ଝରିଯାଏ ଯେବ ଆଖି ଆକାଶରୁ

ଧୋଇଦେଇ ଥାଏ ହୃଦୟର ଯେତେ ଯନ୍ତ୍ରଣା ।

ସନ୍ତାପିତ ମନ ହୃଦୟର କୋହ

ଧୋଇ ହୋଇଯାଏ

ସେହି ଉଷୁମ ଲୁହର ଧାରେ

ଓଠ ପାଖୁଡା ରେ ଫୁଟାଏ ସେ ହସ

ସବୁ ଧୋଇଦେଲା ପରେ ।

ମନ୍ଦିରକୁ ଯାଇ ଅଧିଆ ପଡିଲେ

ବଦଳେନି କେବେ ଭାଗ୍ୟ

ଲୁହ ଦୁଇଟୋପା ଝରିଗଲା ପରେ

ହୃଦୟ ହୁଅଇ ଶାନ୍ତ ।

ଆୟୁ କଳସୀରୁ ଆୟୁଷ ସରିଲେ

ଶରୀର ହୁଅଇ ଶବ

ଆଖି କୋଣୁ ଯେବେ ଲୁହ ଝରିଯାଏ

ହୃଦୟଟା ହୁଏ ସ୍ତବ୍ଧ ।