ତଳ ପାହାଚ ଆଡକୁ

ଯେତେ ସବୁ ଗପ ଶୁଣା ଯାଇଚି

ସବୁତକ ଆଈ କହିଚି

ସଳଖି ହେଉ ନାହିଁ ବକ୍ର ଗତି, ଯଉବନ ଆସୁ ନାହିଁ

ଖେଳକୁ

ସୁଅ ନାହିଁ ସ୍ୱପ୍ନରେ,ଗୀତ ନାହିଁ ପ୍ରୀତିରେ

କାହିଁକି ଏ ଶୋଭା ଯାତ୍ରା ଆଶା

ଅବିବେକୀ ମାନେ ପ୍ରଚଣ୍ଡ ଗ୍ରୀଷ୍ମ ରଡ ନିଆଁ ପରି

କେଉଁଠି ଲେଖା ସେ ଅଲିଖିତ ଲିପି ମାଳା !

କାହିଁକି ଆମର ଏ ଇତସ୍ତତଃତା !

ସଂପର୍କ ପାହାଡର ଜୁଡାରେ

ଭୟଙ୍କର ବିଷ ବୋଳା ଫୁଲ

ବିଳାପ ମଧ୍ୟେ ଶ୍ୟାମଳ ଲାଗୁଥିବା

ଗଛ ପୁଣି

କଳା ହେଇ ଯାଏ !