ସୁଯୋଗରେ ମନୁଷ୍ୟର ସତ୍ୟତା ପଡେ ଜଣା

ହେଉ ସତ୍ୟ, ତ୍ରେତୟା, ଦ୍ୱାପର ଅବା କଳି ଯୁଗ, 

ମଣିଷ ଭିତରେ ଅଧର୍ମୀ ଓ ଧାର୍ମିକ ବ୍ୟକ୍ତି ସର୍ବଦା ପାଇବ

ଅଧର୍ମୀ ଛା଼ଡି ସତ୍ୟପଥ ଅନ୍ୟାୟ, ଅତ୍ୟାଚାର, 

ଚୋରି ଅପକର୍ମେ ମାତି କଳିରେ ରହିବାକୁ ସଦା ଭଲ ପାଇବ ।

ସ୍ରଷ୍ଟାଙ୍କର ସୃଷ୍ଟି ଅଟେ ବଡ଼ ବିଚିତ୍ର, ଯୁଗେ ଯୁଗେ 

ମଣିଷ ପକ୍ଷରେ ସତ୍ୟ ପଥ ବାଛି ଚାଲିବା ଭାରି ଖସଡ଼ା

ଅଟଳ ନିଶ୍ଚଳ ନିର୍ମଳ, ହାତେ ମାପି ଚାଖଣ୍ଡେ ଓ

ସଠିକ ଢଙ୍ଗରେ ନଚାଲିଲେ ପାଇବ ଚକିତ ଶକ୍ତ କଚଡା ।

ମନରେ ରଖିବାକୁ ହେବ ଏ ଘୋର ସତ୍ୟ ବଚନ, 

ଜୀବନଟା ପାଣିର ଫୋଟକା ଭଳି, ଆଜି ଅଛି କାଲି ନାହିଁ 

ମୃତ୍ୟୁ ସୁନିଶ୍ଚିତ, ଧନୀ ଗରୀବ ସମାନ, ଏ ନିଷ୍ଠୁର 

କବଳୁ କେହିତ କେବେ ମୁକୁଳିବାର ଅନ୍ୟ ପନ୍ଥା ନାହିଁ  ।

ସୁଯୋଗ ମିଳିଲେ ମନୁଷ୍ୟର ସତ୍ୟତା ସାଧୁତାର 

କର୍ମପନ୍ଥାର କେବଳ ପରୀକ୍ଷା ହୋଇପାରେ ଓ ପଡେ ଜଣା 

ନଚେତ ସମସ୍ତ ମଣିଷ ସତୁଆ ଓ ସାଧୁ ବୋଲି

ବଜାରେ ବାଟରେ ସଭା ସମିତିରେ ବଜାଏ ତାହାର ବୀଣା ।

ଯିଏ ପ୍ରତାରଣା ମିଥ୍ୟା ପ୍ରବଞ୍ଚନାର ତରଙ୍ଗେ ଭାସେ,

ସେ କି ଛାଡି ଅଧର୍ମ ଅସତ୍ୟର ବାଟ, ସତ୍ୟପଥେ ଚାଲି ପାରିବ

ଜାଣିନକି ସବୁ ଭଉଣୀ ଭାଇ, ଏ ଗୂଢ ତତ୍ତ୍ୟକୁ 

ନିମ୍ବ ଗଛ ମୂଳେ ଚିନି ଅଜାଡିଲେ ନିମ୍ବ କି ମଧୁର ହେବ ।

ଅନ୍ଧତ୍ୱରେ, ଅଜ୍ଞାତ ସାରରେ, ଅନ୍ୟ ପ୍ରରୋଚନାରେ,

ମାତିଯାଇ, ଅସତ୍ୟ ଅନ୍ୟାୟ ପଥରେ ପଦ ଯିଏ ଥାପିଥାଏ 

ଜ୍ଞାନ ଆହରଣ କରିବା ମନୋବୃତ୍ତି ଥିଲେ, ଜ୍ଞାନୋଦୟ

ହେଲେ ଅପଥକୁ ତେଜି ସୁପଥେ କେବଳ ସେ ଫେରିଥାଏ ।

ପାଶ୍ଚାତ୍ୟ ସଂସ୍କୃତି ପାଶ୍ଚାତ୍ୟ ଶିକ୍ଷା ପାଶ୍ଚାତ୍ୟ ପରମ୍ପରା 

ଯେତେବେଳେ ନଥିଲା, ନଥିଲେକି କଂସ, ରାବଣ, ଦୁର୍ଯ୍ୟୋଧନ

ନଥିଲାକି ଏ ଭାରତବର୍ଷରେ, ଦୁର୍ନୀତି, ଅତ୍ୟାଚାର, ପାପ,

ଅଧର୍ମ, ଅବିଶ୍ୱାସ ଶଠତା ଲାଞ୍ଛନା, ପ୍ରତାରଣା ଓ ନାରୀ ହରଣ।