ସମୟର ଆହ୍ବାନ

ମନେ ଆମ ଥିଲା ଅହଂକାର ଭରା

   ତା ସହ ଅବୁଝାପଣ

ଗୁରୁ ଗୁରୁଜନ ମାନିଲେନି କିଛି

   ଦେଖାଇଲେ ମିଛ ଟାଣ ,

ଧାଇଁ ଥିଲେ ଆମେ ପ୍ରବଳ ବେଗରେ

   କେତେ କ'ଣ ମନେ ଭାବି

ଭୁଲି ଯାଇଥିଲେ ସେଇ ବିଧାତାଙ୍କୁ

   ଯା ପାଶେ ସୃଷ୍ଟିର ଚାବି ,

ଉନ୍ନତି ନାଆଁ ରେ ଅବନତି କଲେ

  ଧ୍ୱଂସ କଲେ ପରିବେଶ

ଶେଷରେ ପ୍ରକୃତି ତାଣ୍ତବ ରଚିଲା

  ଓଠରୁ ହଜିଲା ହସ ,

ହଠାତ୍ ଆସିଲା କୋରନା କେଉଁଠୁ

  ଗୃହବନ୍ଦୀ ହେଲେ ସବୁ

ଲକ୍ ଡାଉନ୍ ସାଥେ ସଟ୍ ଡାଉନ୍

  କଲା ଦୁନିଆକୁ କାବୁ ,

ଇଚ୍ଛା କେତେ ଥିଲା ଛୁଟି କାଟିବାକୁ

  ସାଙ୍ଗ ସାଥି ମେଳେ ବସି

ଛୁଟି ତ ମିଳିଲା ଏମିତି ସର୍ତ୍ତରେ

  ପାରିଲେନି କେହି ହସି ,

ପୁର ପଲ୍ଲୀ ଠାରୁ ସହର ନଗର

  ଖେଳି ଗଲା ନିରବତା

ଜୀବନ ହୋଇଲା ସତେକି ମହଙ୍ଗା 

  ବାକି ସବୁ ହେଲା ଶସ୍ତା ,

ଏବେ ମଧ୍ୟ ଅଛି ହାତରେ ସମୟ

  ଦୁନିଆ ଗଢିବା ଆସ

ଭୁଲ ସୁଧାରିବା ବେଳ ଥାଉଁ ଥାଉଁ

  ନିଜେ ମାନି ନିଜ ଦୋଷ ......!!!