ଶୁଣ ହେ ନିରାକାର

ପ୍ରଭୁ ହେ ଜୀବନ ଦେଇଛ ଏ କି ପ୍ରକାରର,

ସମାଧାନ ନ କଲେ ନାହିଁ ଟିକେ ଶୁଣ ହେ ନିରାକାର।।

ଚାରି କାନ୍ଥରେ ରହିବି ଝିଅ ଜୀବନ ପାଇଁ,

ଏ ଆଖି ମୋତେ ଦେଇଛ କାହିଁ ପାଇଁ?

ମାଆ କୁହେ ମୁଁ ହସି ପାରିବିନି କହି ପାରିବିନି,

ପ୍ରଭୁ ହେ ନେଇଯାଅ ଏ କଣ୍ଠ ଆଉ ଓଠ ମୁଁ ରଖି ପାରିବିନି।।

ଘରୁ ବାହାରିଲେ ମୁଁ ଯିବି ମୁହଁ ଘୋଡାଇ,

ପ୍ରଭୁ ତୁମ ଦାନର ମୁଖକୁ ଦେବିକି ଏଡ଼ାଇ?

ଭୁଲ୍ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ ପାଖକୁ ଆସିଲେ ଚୁପ୍ ରହିବି ସମ୍ପର୍କ ପାଇଁ,

ଏ ଶରୀର ଲୋଡ଼ା ନାହିଁ ନେଇଯାଅ ହେ ଗୋସାଇଁ।।

ହୃଦୟ ଭିତରେ ଦେଇଛ ନରମ ମନଟେ,

କେମିତି କାହାକୁ କହିବି ଭୁଲ କଥା ମୋତେ ବି କାଟେ।।

ପବନ ଟିକିଏ ମୋ ଜୀବନ ପାଇଁ କାହିଁକି ଛଡୁଛ?

ସମାଜ ନାଁରେ ମୋଠୁ ସବୁ ତ ଛଡେଇ ନେଉଛ।।

ତଥାପି ଲୋକେ କୁହନ୍ତି ମୁଁ ଖରାପ୍ ମୁଁ ଧୋକେବଜ୍,

ପ୍ରଭୁ କାହାକୁ ଗଢିଛ କି ଯିଏ ମୋ ପାଇଁ କରିବ ଆବାଜ୍?