ଶରଣ ଦିଅ ପ୍ରଭୁ

ହେ ଦୀନବନ୍ଧୁ , ପତିତପାବନ

ଥରୁଟିଏ ଦିଅ ଦରଶନ

ଖୋଜେ ମୁଁ ତୁମକୁ

ଲତା ଗିରିବନ

ନ ପାଇ ତୁମକୁ 

ବ୍ୟଥା ହୁଏ ମୋ ମନ ।

ସକାଳୁ ସନ୍ଧ୍ୟା

ଡାକେ ମୁଁ ତୁମକୁ

ଭଜନ , କୀର୍ତ୍ତନ , ଜଣାଣରେ

କେମିତି , କୋଉଠି ମିଳିବ ପ୍ରଭୁ 

କହି ଦିଅ ଆସି 

ଥରୁଟିଏ ସ୍ୱପ୍ନରେ ।

କରି ସ୍ୱପ୍ନାଦେଶ କହିଛ ରାଜାଙ୍କୁ

ପୁରାଣରୁ ଅଛି ଶୁଣି

ଏ ଦୁଃଖିନୀ କଥା ଶୁଣିବ କେବେ

ହଉଛି ମନେ ମୁଁ ଗୁଣୀ ।

ଅଛ ତୁମେ ସବୁଠି 

ପ୍ରାଣ ପବନରେ ଆଉ 

ଜ୍ୟୋତି କିରଣରେ

ସୃଷ୍ଟିକର୍ତ୍ତା ବୋଲି 

ବୋଲାଅ ଏ ଦୁନିଆରେ

ଶରଣ ଦିଅ ପ୍ରଭୁ

ଖାଲି ତୁମ ଚରଣରେ ।

ହେ ଭାବଗ୍ରାହୀ ଭାବର ଠାକୁର 

ଆଶୀର୍ବାଦ କର 

ତୁମ ଦିବ୍ୟଜ୍ୟୋତିରେ

ସଦା ଭଜୁଥିବି , ମନପ୍ରାଣ ବଚନରେ

ହାରିବିନି କେବେ ଦୁଃଖରେ

କି ଭୁଲି ନ ଯିବି କେଉଁ ସୁଖରେ ।

ବାଲ୍ୟକାଳୁ ଦେଖୁଅଛି

ତୁମ ଅଧରରେ

ଫୁଟୁଥିବା ଖିଲିଖିଲି ହସ

କାହିଁ ମତେ ଦୁଃଖ ଦେଇ

ମୋ ଉପରେ କର 

ତୁମେ ରାଗରୋଷ ।

କରୁଛି ଗୁହାରି ପାଦେ ମଥାରଖି

ମୋ ବ୍ୟାକୁଳଭରା ମନରେ

ଦବା ପାଇଁ ନାହିଁ ଆଉ 

କିଛି ମୋ ପାଖରେ

ଭକ୍ତିରେ ବସାଇ 

କରିବି ମୁଁ ପୂଜା

ମୋ ମନ ହୃଦୟ ମନ୍ଦିରରେ ।