ସେଇ ପାହାଡ଼ର କୋଳେ

ନିର୍ବିଘ୍ନରେ ଘୁମୁରି ଯାଇଛି କେତେ ଶବ୍ଦ

ପ୍ରତିଟି ଧ୍ବନିକୁ ପ୍ରତିଧ୍ୱନି କରି ଶୁଣାଇଛି ସେଇଠି 

ହେଲେ ସାଇତିନି କେବେ କାହା ଭଲମନ୍ଦ କଥା

ସବୁକିଛି ଫେରେଇ ଦିଏ ବିନା ଦ୍ୱିଧାରେ

ଥରେ କହିଦେଖ ସେଇ ପାହାଡ଼ର କୋଳେ ।

ପାହାଡ଼ ଉପରୁ ଅସ୍ତଗାମୀ ଦିନମଣି 

ଶୁଣିଛି କୋଳେ କୋଳାହଳର ଗୁଞ୍ଜରଣ 

ପୁଣି ମଣିଷ ପଶୁପକ୍ଷୀର ଡକାଡାକିର ଶବଦ

ଜୀବନର ଦୁଃଖ ପାଳଭୂତ ହୋଇଛି ସେଠି

ତଥାପି ମେଘଗର୍ଜନ ବର୍ଷାରେ ନଦୀଟେ ହୋଇ 

ଦୌଡ଼ିଛି ସେଇ ପାହାଡ଼ର କୋଳେ କୋଳେ ।