ସବୁ ତୁଚ୍ଛ ଲାଗେ

ମରିଯାଏ ଯେବେ ଆତ୍ମା, ସୂର୍ଯ୍ୟ ବି ଆଲୋକ ଉଧାର ମାଗେ

ସମୟର ଜିହ୍ୱା ରୁଷିଗଲେ ଜୀବନର ଖାଦ୍ୟ ସବୁ ତୁଚ୍ଛ ଲାଗେ ।

ମରିବାର ଇଚ୍ଛା ଥାଇ ମଧ୍ଯ କାନ୍ଦି ଚାଲୁଥାଏ ଜୀବନର ସଙ୍ଗେ

ତ୍ୟାଗ ଯଦି ଲୁହ ପାଇଁ ହୁଏ ସେ ତ୍ଯାଗଫଳ ସବୁ ତୁଚ୍ଛ ଲାଗେ ।

ଉପବାସ ରହିବା ମଣିଷଟି ଏଠି ମନ୍ଦିରକୁ ଚାଲେ ଆଗେଆଗେ

ମନ ଯଦି ଖୋଜୁଥାଏ ଖାଦ୍ୟ, ବ୍ରତ ଉପବାସ ସବୁ ତୁଚ୍ଛ ଲାଗେ ।

ଛୁଆମାନଙ୍କ ଭଲ ନିଦ ପାଇଁ ମା' ପରା ଘରେ ରାତିରାତି ଜାଗେ

ଯା'ର ନାହିଁ ବାପା ସେ ଜାଣେ ତା' ପାଇଁ ସବୁ ସୁଖ ତୁଚ୍ଛ ଲାଗେ ।

ବଡ଼ ହେବା ସହଜ ନୁହଁଇ, କାନମୋଡ଼ା ଦ୍ୱାରା ହିଁ ସାନଜାଗେ

ଖାଦ୍ୟରେ ସରେନି କାର୍ଯ୍ୟ, ବିନା ରୋଜଗାରେ ସବୁ ତୁଚ୍ଛ ଲାଗେ ।

ସ୍ନେହର ଚକଲେଟ୍ ସହ ଅନୁଶାସନର କଲରା ପତର ମାଗେ

ଦାୟିତ୍ୱରେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣତା ଲୋଡ଼ା ଅଧା ସିଝିଲେ ସବୁ ତୁଚ୍ଛ ଲାଗେ ।

ସବୁ ଆଖି ଲୁହେ ସବୁ ଛାତି କୋହରେ ଭର୍ତି ଯଦି ଏହି ଘରେ

ଧିକ୍କାର ସେ ତ୍ୟାଗର ପରିମାଣ, କର୍ତ୍ତବ୍ଯ ବି ସବୁ ତୁଚ୍ଛ ଲାଗେ ।

ଈଶ୍ବରଙ୍କ ଇଛାରେ ସମସ୍ତ ଜୀବନ ଚାହିଁଲେ ମିଳେନାହିଁ କିଛି

ବିଶ୍ବାସ-ତ୍ୟାଗ-ସତ୍ଯ-କର୍ତ୍ତବ୍ଯ-ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଆଦି ସବୁ ତୁଚ୍ଛ ଲାଗେ।।