ସ୍ବାର୍ଥପର ପ୍ରେମିକା

ପ୍ରିୟା ମୋର ତୁ ଭାରି ସ୍ବାର୍ଥପର 

  କରିଲୁ ମୋତେ ସାତପର ,

ଭାବିଥିଲି ତୁ ଏକା ମୋ ନିଜର 

 ଛାଡି ଗଲୁ କାଇଁ ତୁ ଏତେ ଦୂର ।

 ତୋ ହାତରେ ଶଙ୍ଖା,ମଥାରେ ସିନ୍ଦୁର

   ନୁହେଁ ତ ସେ ମୋହର ,

ପିନ୍ଧି ନାଲି ଶଙ୍ଖା ,ନାଇ ଅଳତା ଗାର

   ହୋଇଲୁ ତୁ ଆଉ କାହାର ।

ନାଲି ଶାଢୀ ରେ ଗୋରା ଦେହ ତୋର 

 ଆହାଃ ଲାଗେ କି ସୁନ୍ଦର ,

ଏ ବଧୂବେଶ ତୋର 

ହଜାଇଦେଲା ମୋ ଅଧିକାର ।

ମୋତେ ନ ଦେଖିଲେ କାଲି କାନ୍ଦୁଥିଲୁ

  ଆଜି କାଇଁ ଏତେ ବଦଳିଲୁ , 

କାହା ହାତ ଧରି ଏରୁଣ୍ଡି ଡେଇଁଲୁ 

    ମୋ କଥା ନ ଭାବିଲୁ ।

ତୁ ପାଇଗଲୁ ତୋ ସାଥୀଟିଏ 

  ମୋ ପ୍ରେମକୁ ସମାଧି ଦେଲୁ , 

ମୁଁ ଚାହିଁଅଛି ତୋ ବାଟ ଟିକୁ 

   ତୁ ଆଉ ନ ଫେରିଲୁ ।

ମନ ଟିକୁ ମୋର ଭାଙ୍ଗି ଚାଲିଗଲୁ 

  କି ଦୋଷ ଥିଲା ମୋହର ,

ଏ ମିଛ ସଂସାରେ , ଠକିଗଲି ମୁଁ 

   ଲାଗିଲା ମନେ ପ୍ରହାର ।

ଦେଇଗଲୁ ଧୋକା , ମନକୁ ମୋର

   ପିଆଇ ପ୍ରେମର ଜହର , 

ଜିଇଁ ଥିବା ଯାଏଁ ମନେ ଥିବ ମୋର

   ତୁ ଥିଲୁ କେତେ ସ୍ବାର୍ଥପର ।