ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣ ପରୀ ତୁ

ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣ ପରୀ ତୁ ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣ ସାରୀ ତୁ

ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣ ତୋର ତନୁମନ

ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣ ବାରିରେ ସ୍ନାନ କରିଛୁ କି?

ବର୍ଣ୍ଣ ଦିଶେ ତୋର ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣ ।

ପୂର୍ଣ୍ଣ ଜହ୍ନ ପରି ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣ ତୋ ବଦନ

ଦେଖୁଚି ମୁଁ ତନ୍ନ ତନ୍ନ

ଅକ୍ଷୁର୍ଣ୍ଣ ରହୁ ସେ ସ୍ଵର୍ଣ୍ଣ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଜହ୍ନ

ତୋଷି ନେଉ ଜନମନ ।

ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣ ନୁହେଁ ସାନ ଏଇ ମୋର ମନ

ଅଟଇ ସେ ଜରାଜୀର୍ଣ୍ଣ

କର୍ଣ୍ଣ ଡେରି ଶୁଣେ ତୋ ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣ ସ୍ଵନକୁ

କର୍ଣ୍ଣ ମୋ କରେ ପ୍ରସନ୍ନ ।

ଶୂନ୍ୟ ଆକାଶେ ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣ ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ

ମଣିଲି ତୋ ଠାରୁ ସାନ

ପୂର୍ଣ୍ଣ ଜହ୍ନ ଦେହେ ରହିଅଛି ଚିହ୍ନ 

ହେଲେ ତୁ ଚିହ୍ନ ହୀନ ।

ବନ ବର୍ଣ୍ଣ ବି ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣ ହେଇଯିବ

ପାଇଲେ ତୋ ଚୁମ୍ବନ

ବର୍ଣ୍ଣିଲେ ଯେତେ ମୁଁ ବର୍ଣ୍ଣନା ତୋର

ପାଉନାହିଁ ମୋ ମନ ।

ସ୍ଥାନ ଛାଡି ଉଡେ ଗଗନେ ମୋ ମନ

ଦେଖିଲେ ତତେ ନୟନ

ତୋ ବର୍ଣ୍ଣ ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣ କରି ଧନ୍ୟ କରିବାରୁ

ଧନ୍ୟ ହେ ଭଗବାନ ।