ସ୍ୱାର୍ଥ ସର୍ବସ୍ବ ମଣିଷ

ପ୍ରହଳିକାମୟ ଜୀବନ ରାସ୍ତା ରେ 

କେମିତି ଚାଲିବି କୁହ 

ସ୍ୱାର୍ଥନ୍ୱେଷୀ ଏଇ ଦୁନିଆକୁ ଦେଖି 

ନିଃଶବ୍ଦେ ଝରାଏ ଲୁହ |

ଏଠି ସ୍ୱାର୍ଥପାଇଁ ସବୁ ହିଁ ସମ୍ଭବ 

ଧଳା ହୋଇଯାଏ କଳା 

ମଣିଷ ଭିତର ସ୍ୱାର୍ଥ ରାକ୍ଷସ ଟା 

କରିଦିଏ ବୁଦ୍ଧିବଣା |

ସ୍ୱାର୍ଥ ପାଇଁ ପିତା ପିତୃତ୍ୱ କୁ ଭୁଲେ 

ମାଆ କରିଦିଏ ପର 

ଭଗ୍ନୀ କୁ ସୁରକ୍ଷା ଦେବା ପରିବର୍ତ୍ତେ 

ଭାଇ କରେ ବଳାତ୍କାର |

ପ୍ରେମିକା ମନରେ ଆଶା ଶତପୁଷ୍ପ 

ଫୁଟାଇ ପ୍ରେମିକ ଶେଷେ 

ସ୍ୱାର୍ଥପର ଭାବେ ପ୍ରତାରକ ସାଜେ 

ସମ୍ପର୍କ କୁ ଭୁଲି ବସେ |

ନ୍ୟାୟ ଭିକ୍ଷା ପାଇଁ ପ୍ରେମିକ ଦୁଆରେ 

ଅବା ଅଦାଲତେ ଯୁଝେ 

ଜୀବନ ଯୁଦ୍ଧରେ ହାରିଯାଏ ଯେବେ 

ଜୀବନ ହାରଇ ଲାଜେ |

ବନ୍ଧୁ କରେ ଏଠି ବିଶ୍ୱାସଘାତକ 

ସ୍ୱାର୍ଥ କୁ କରେ ସର୍ବସ୍ୱ 

ସ୍ୱାର୍ଥ ପାଇଁ ବନ୍ଧୁ ଜୀବନ ନେବାକୁ 

କରେନାହିଁ କୁଣ୍ଠାବୋଧ |

ମଣିଷ ଶରୀର ପ୍ରତ୍ୟେକ ଅଙ୍ଗକୁ 

ସ୍ୱାର୍ଥ ହିଁ ବସିଛି ମାଡି 

ସ୍ଵାଚ୍ଛନ୍ଦ ରେ ସିଏ କବଳିତ କରେ 

ମଣିଷ ପାରୁନି ଛାଡି |

ପ୍ରତିକ୍ଷଣେ ନର ପ୍ରକୃତି ବଦଳେ 

ଏଣ୍ଡୁଅ ପରିକା ଦିଶେ 

ସରଳ ପଣରେ ସୁଯୋଗ ଆଳରେ 

ଜଣେ ହିଁ ଅନ୍ୟକୁ ଶୋଷେ |

ଦେଖ ନା, କେମିତି ପ୍ରେମିକା ରୁ ସ୍ତ୍ରୀ 

ହେବା ଅଭିନୟ କରେ 

ସ୍ୱାର୍ଥବଶେ ମାରି ସ୍ୱାମୀକୁ ଶୁଆଏ  

ରେଳ ଧାରଣା ମଝିରେ |

ମିଛେ ମିଛେ ଖାଲି ବିଧବା ହେବାର 

ଛଳନା ସେ କରିଥାଏ 

ଦୋଷମୁକ୍ତି ପାଇଁ ନେତା ମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କର 

ଅନୁଗତା ସାଜିଥାଏ |

ଦୋଷ କରି ଦୋଷୀ ପାଏନାହିଁ ଦଣ୍ଡ 

ତେଲିଆ ମୁଣ୍ଡରେ ତେଲ 

ବିନା ଦୋଷେ କେତେ ନିରୀହ ମଣିଷ 

ଯାଏ ତୁଚ୍ଛାଟାରେ ଜେଲ |

ଏତେ କଳୁଷିତ ଶାସନ ବ୍ୟବସ୍ଥା 

ହସିବାକୁ ଏଠି ଡର 

ତାରିବା ଲୋକ ତ ମାରିବା ଶିଖାଏ 

ବେଧଡକ ହୁଏ ଚୋର |

ବଡ ବଡିଆଙ୍କ ଭିତିରି କଥାକୁ 

କା'ଆଗେ କହିବା କୁହ 

ଦେଖି ଶୁଣି ସବୁ ଛାତିଫାଟିଯାଏ 

ବଞ୍ଚିବା ଟା ଦୁର୍ବିସହ |

କେବେ ରାମରାଜ୍ୟ ପ୍ରତିଷ୍ଠା ହୋଇବ 

ଭାବି ଭାବି ଦିନଯାଏ 

ସ୍ୱାର୍ଥନ୍ବେଷୀ ଏହି ମଣିଷ ଯେପରି 

ସଦଜ୍ଞାନ ଫେରିପାଏ |

ଏହି ଅଭିଳାଷ ମୋର ହେ ଶ୍ରୀରାମ 

ଅଯୋଧ୍ୟା ରେ ଥାଇ ଦେଖ

ପାପକ୍ଳିଷ୍ଟ ଏହି ମାୟା ସଂସାର କୁ 

ଘଣ୍ଟ ଘୋଡାଇ କି ରଖ ||