ରାତିଟା ନ ଯାଉ ପାହି

ରକ୍ତର ରଙ୍ଗରେ ରଞ୍ଜିତ ଏ ପତ୍ର

ଲାଗୁଛି ସୁନ୍ଦର ଭାରି,

ଆଖିରେ ଲଗାଇ ଲାଜର କଜଳ

ହସୁଅଛି ମନ ମାରି |

ମନ ମୋ କହୁଛି ଧରନ୍ତି କି ତାକୁ

ଛାତିରେ ମୋହର ଭିଡ଼ି,

ମନ ଭିତରେ ମୋ ଯେତେ ଦୁଃଖ ଥାଉ

ଆକାଶେ ଯାଆନ୍ତି ଉଡି |

ତାକୁ ଦେଖି ହସେ କେତେ ପ୍ରଜାପତି

ମନେ ଧରି ନୂଆ ଆଶା,

ତାହାରି କୋଳରେ କେତେ ଯେ ବିହଙ୍ଗ

ବାନ୍ଧିଥାନ୍ତି ନିଜ ବସା |

ଝିପି ବରଷାରେ ଘାଟ କଦମ୍ବର

ବାସ ଝରା ଅଭିମାନ,

ନଦୀର କୋଳରେ ରହି ଏକାନ୍ତରେ

ମୋହୁ ଥାଏ ପ୍ରାଣୀ ମନ |

ଅବୁଝା ମୋ ମନ ବୁଝେନାହିଁ ଜମା

ସମୟ ଯାଉଛି ସରି,

ତୁମ ଉପସ୍ଥିତି ପ୍ରାଣୀ ଜୀବନକୁ

ନୀଳ ରଙ୍ଗେ ଦିଏ ଭରି |

ସଞ୍ଜ ନଇଁ ଗଲେ ପଲକ ରାଣରେ

ସପନ କରାଇ ଟାହି,

କାହିଁ ତୁମ ବିନା ଶୂନ୍ୟତା ସାଉଁଟି

ରାତି ଟା ନଯାଉ ପାହି |