ପ୍ରକୃତି ପ୍ରେମୀଙ୍କ ଡାକ

ଆହେ ମାନନୀୟ ରାଜ୍ୟ ସରକାର

ମୁଣ୍ଡେ କି ଅଛି ଗୋବର ।

ସବୁତ ଖାଇଲ ମିଛେ ଭୂତେଇଲ

ଦେଇ ଦ୍ୱାହି ବିକାଶର ।।୧

ଯାହା କଲ କଲ ଦେଶକୁ ଖାଇଲ

କେଉଁଝରେ ବି ପଶିଲ ।

କାନ୍ଥ ବାଡ଼ ଗୁଡି ପାହାଡ଼ ରୁ ହୁଡି

ସବୁ ତ ଚଲୁ କରିଲ ।।୨

ଶେଷରେ ତୁମକୁ କିଛି ମିଳିଲାନି

ବୃକ୍ଷ କୁ ନଜର କଲ ।

ଗୋଟେ ନୁହେଁ ସେତ ନୁହେଁ ଏକ ଶତ

ନଅ ଲକ୍ଷେ ଆଖି ଦେଲ ।।୩

ନଅ ଲକ୍ଷ ନୁହେଁ ସେତ ଛୋଟ କଥା

 ବିକାଶ କହି କାଟିବ ।

ନିରୀହ ଯେ ଜନ୍ତୁ ଯେତେ ଛନ୍ତି ଜୀବ

ତାଙ୍କ କଥା ଟିକେ ଭାବ ।।୪

ବିକାଶ ଯେ କହି ଚିନ ଦେଲା ବାହି

କରୋନା ଭୁତାଣୁ ଭାଇ ।

ଧୋଉଛୁ ଯେ ଅଖା ହେଉ ନାହିଁ ସଫା

ସରୁନି ଯେ ଗୁଣ ଗାଇ ।।୫

ଭାବୁଛି ନିଶ୍ଚିତ ଆସିବ ଯେ ସତ

କରୋନା ର ଯେ ଭଉଣୀ ।

କେଉଁଝରେ ପୁଣି ତାଣ୍ଡବ ରଚିବ

ଭଗିନୀ ତାର କରୁଣୀ ।।୬

କି ଲାଭ ହୋଇବ ସବୁଜିମା ଜୀବ

ପ୍ରକୃତି ନଙ୍ଗକା ହେବ ।

ବିକାଶ ନାମରେ ଜୀବ ହତ୍ୟା କରି

କି ଲାଭ ତୁମେ ପାଇବ ।।୭

ନିବେଦନ ମୋର ଆହେ ସରକାର

ବିକାଶ ଯେ ତୁମେ କର ।

ବିକାଶ ନାମରେ ପ୍ରକୃତି ପ୍ରେମୀଙ୍କ

ହୃଦୟକୁ ନ ବିଦାର ।।୮

ତେବେ ଯାଇ ଦେଶ ବିକାଶ ହୋଇବ

ରାଜା ହେଲେ ନ୍ୟାୟାଧିଷ ।

ସମାନତା ଦେବେ ନିରପେକ୍ଷ ଭାବେ

ସେ ବୃକ୍ଷ ପଶୁ ମଣିଷ ।।୯

ଆହେ ସରକାର ନୁହେଁ ଯେ ସରଳ

ହେବା ଭଲ ସରକାର ।

ଦିଅ ସମାନତା ଆହେ ନ୍ୟାୟ ଦାତା

ଏତିକି ଗୁହାରି ମୋର ।।୧୦