ପ୍ରିୟା

ମୋ ପ୍ରିୟା ନୟନ ର ଚାହାଣୀ

ସତେକି ସୁନା ହରିଣୀ

କହୁଛି ଅନେକ କଥା

ଯେତେ ଚାହିଁଲେ ବି

ବୁଝି ହେଉ ନାହିଁ

ଅକୁହା ପରି ଭାଷା l

ହଜି ଯାଉଛି ମୁଁ

ତା' ରୂପ ଶୋଭା ରେ

ବୁଡି ଯାଉଛି ତା' ପ୍ରେମ ବାରିଧି ରେ,

ମନେ ଭରେ ମାଦକତା

ଅଥଳ ସାଗରେ ଟଳମଳ ପ୍ରାୟ

ଯୌବନ ର ନୌକା l

ନୀତି ସଞ୍ଜ ବେଳେ, ମନ ଆନମନା

ପାଦ ଟାଣି ହୁଏ ଗାଁ ମୁଣ୍ଡ କୁ

ରୁଣୁ ଝୁଣୁ ଚୁଡ଼ି, ପାଉଁଜି ଶବଦ

ଘେନି ଯାଏ ପ୍ରିୟା ପାଖକୁ l

କିଛି ନ କହି,

ସବୁ କହି ଦିଏ

ମୁରୁକି ହସରେ ପ୍ରିୟା,

ପ୍ରିୟା ବିନା ଲାଗେ

ସବୁ ଫିକା ଫିକା

ଦୁନିଆ ଅସାର ପରା l