ପ୍ରୀତି ଜହ୍ନ

ଜୀବନ ନଈରେ ପ୍ରୀତିଜହ୍ନ ଛାଇ

ଅଳପ ଅଳପ ଦିଶେ

ଲାଜରେ ବାଦଲ ଯାଉଛି ଦୂରେଇ

ତାରାଟି ମୁରୁକି ହସେ ।

କିଏ ତୋଳିଦିଏ ଛନ୍ଦରେଚ୍ଛନ୍ଦରେ

ପିୟୁଷବାସ୍ନା ପ୍ରେମର

ଦୋ ଦୋ ଚିହ୍ନା ହୁଏ ଦେଖି ନଦେଖିକି

ସାଥିଟିଏ ଜୀବନର ।

ଭାରି ଭଲ ଲାଗେ କବିତା ପଦିଏ

ଲେଖି ଦେଲେ ତାହାପାଇଁ

ହୃଦୟ ଉହାଡ଼େ ଉଙ୍କି ମାରୁଥାଏ

କ୍ଷଣପ୍ରଭା ପରି ରହି ।

ତୋଳିନେଇ କରେ ବର୍ଣ୍ଣବିଭାରେ 

ସାତ ରଙ୍ଗ ଦିଅ ଭରି

ପୂର୍ଣ୍ଣ କରି ଦିଅ ହୃଦୟ କଳସ 

ସତ୍ୟ ଶାନ୍ତି ଦୟା ଭରି ।