ପ୍ରେମର ସଂଜ୍ଞା

ପ୍ରେମର ସଂଜ୍ଞା କୁ ବୁଝିବା ଆଗରୁ

ତୁମେ ଆସିଥିଲ ମୋ ସପନେ,

ଭଲ ଲାଗିଥିଲା ଫୁଲେଇ ଫଗୁଣ

ମନ ଭିଜିଥିଲା କୁହୁ ତାନେ ।

ପାଦ ଥାପି ଥାପି ଚାଲିଥିଲେ କେତେ

ଶ୍ରାବଣ ର ବର୍ଷା ରାତି,

ତୁମରି କୋଳରେ ଶୋଇ ଦେଖିଥିଲି

ତାରା ଭରା ଜହ୍ନ ରାତି।

ବାଦଲ ଫାଙ୍କରୁ ଜହ୍ନ ଆସି ଯେବେ

ମୁରୁକି ମୁରୁକି ହସିଦିଏ,

ପ୍ରିୟା ମୋର ! ଓଢଣୀ ଫାଙ୍କରୁ

ତୁମ ଲାଜୁଆ ମୁହଁଟି ଦିଶିଯାଏ ।

ନିଶୁନ ରାସ୍ତାରେ ଅବା ଜନ ସମାଗମେ

ପାଦ ମୋର ଯେବେ ଚାଲୁଥାଏ,

ସ୍ମୃତିକୁ ତୁମର ଦୁଇ ଆଖି ମୋର

ନିରନ୍ତର ଖୋଜି ବୁଲୁଥାଏ ।

ଦେଖିଛି ପ୍ରେମକୁ ତୁମ କଜଳ ଗାରରୁ

ଝରି ଆସିଥିବା ମୁକ୍ତା ବିନ୍ଦୁରେ,

ବୁଝିଲି ପ୍ରେମର ପରିଭାଷା କୁ

ତୁମ ଗୋଲାପୀ ଓଠର ହସ ଧାରରେ ।

ପ୍ରେମର ଭାଷାକୁ ବୁଝିଯିବା ପରେ

ଅତି ଦାରୁଣ ଏ ଭାଗ୍ୟର ଉପେକ୍ଷା ,

ବୁଝି ମୁଁ ସାରିଛି

ପ୍ରେମ ନୁହଁଇ କେବଳ ପ୍ରାପ୍ତି

ପ୍ରେମ ଯେ ତ୍ୟାଗ ପ୍ରେମ ଯେ ମୁକ୍ତି,

ପ୍ରେମ ପୁଣି ଅନନ୍ତ ପ୍ରତୀକ୍ଷା ।