ପ୍ରେମ ଓ କାରାବାସ

ଆହାର ବିହାର ତ୍ୟାଗୀ ପ୍ରାଣ ଯେ ମୋହର କ୍ଲାନ୍ତ କାରାଗାର ,
ଶରଣ୍ୟ ବରଣ୍ୟ ଆଜି ନିଦ୍ରା ମୋର ସ୍ବପ୍ନ ରେ ନାହିଁ ଅଧିକାର ,

ଅଶରୀରି ମାନଙ୍କ କ୍ରନ୍ଦନ ଏଠି ଶୁଭୁଚି କଙ୍କାଳ ର କ୍ରୁର ହସ,
ପୁରାତନ କେଉଁ ଫଗୁଣ ର ମୋହେ ଆଜି ମୋର ଏ କାରାବାସ,

କେଉଁ ମହାପାପେ କଳୁଷିତ ହେଲା ଆଜି ମୋର ଏ ଜୀବନ,
ଭାଗିରଥୀ କୂଳେ କାରାଗାର ମୋର ପାପ କି ହୁଏ ହରଣ,

ତୁମ ଦିଗବଳୟର ପରିଧି ଭିତରୁ ଚାଲିଗଲି ବହୁ ଦୁରେ ,
ସପନେ ଗଗନେ ନୟନେ ଜୀବନେ ଆସିବିନି ଆଉ ଥରେ,

ଅନ୍ଧକାରମୟ ଏହି କାରାବାସେ ନାହିଁ ଦିବ୍ୟାଲୋକ ର ଭ୍ରମ,
ଅନାଦୃତ ପ୍ରଣୟ ର ଏହା କି ନୁହେଁ ସଖୀ ପର୍ଯ୍ୟାପ୍ତ ପରିଣାମ?