ପ୍ରଭୁ ଦଧିବାମନ

ପାବନ ମାଟିରେ ପାଦଦେଲେ ଥରେ

ବିଭୋର ହୁଏ ଭକ୍ତ ଭାବର ରଙ୍ଗରେ

ବାମନକ୍ଷେତ୍ରର କଳାବାମନ ଠାକୁର

ଅଜ୍ଞ ମୁଁ ଅଜଣା ଅପାର କୃପା ତାଙ୍କର

     ତୁମେ ହିଁ ମହାନ ନାଥ ମୁହିଁ ସଦା ହୀନ

     ଚକାନୟନେ ଏ ପ୍ରାଣ ପ୍ରଭୁ ଦଧିବାମନ ।

ଉତ୍କଳ ର ରାଜା ହେ ଜଗତର ନାଥ

ତୁମ ଦୟାବିନୁ ଅଚଳ ଜୀବନ ରଥ

ଭିନ୍ନଭିନ୍ନ ନାମେ ତୁମକୁ ପୂଜଇ ଭକ୍ତ

ନିଶ୍ୱାସେ ପ୍ରଶ୍ୱାସେ ତୁମେ ହିଁ ସଂଯୁକ୍ତ

     ଉରାଳୀ ଗ୍ରାମେ ହେ ତୁମ୍ଭେ ବିଦ୍ୟମାନ

     ପୟରେ ରଖ ହେ ଈଶ୍ବର ଦଧିବାମନ ।

ପାପୀଟିଏ ମୁହିଁ ଛାର ପୂଣ୍ୟ ଜାଣେନାହିଁ

କାଠ ଦେବତା ତୁମେ ବିଶ୍ୱର ଗୋସାଇଁ

ବିପଦେ ପଡ଼େ ଯେବେ ତୁମକୁ ଖୋଜଇ

ସ୍ୱାର୍ଥୀ ମଣିଷଟେ ମୋତେ ଦିଅ ହଜାଇ

     ପାଶେ ଥାଇ ଈଶ୍ବର ତୁମଠୁ ବିଛିନ୍ନ

     ଥରେ କରିବ କି ମୋତେ ଆଲିଙ୍ଗନ ।

ହେ ଦଧିବାମନ ପ୍ରଭୁ ଦଧିବାମନ

ତୁମେ ହିଁ ମାନ ମୋ' ଆଉ ସମ୍ମାନ।