ଫେରିବ ଫଗୁଣ

ଫଗୁଣ ମାସରେ ଫଗୁଣ ହଜିଲୁ

କେଉଁଠି ବା ହଜି ଗଲୁ

ତୋର ସେ ସୁନ୍ଦର ଶାନ୍ତ-କାନ୍ତ ସ୍ପର୍ଶ

ସଂଗେ ନେଇ ଚାଲିଗଲୁ ।

ତୁ ଆସିବୁ ବୋଲି ପୃଥିବୀ ଚାହୁଁଛି

ନିରାଶ କାହିଁ ବା କଲୁ

ଝାଞ୍ଜି ଦେଇଗଲା ନିଖୋଜ ବାରତା

ତୋ ବାଟ ଯେ ଚାହିଁ ଥିଲୁ ।

ସୁଲୁ ସୁଲୁ ବାଆ ବହୁ ନାହିଁ ଆଉ

ନାହିଁ ତା ମଧୁ ପରଶ

ବଉଳର ବାସ୍ନା ଚହଟୁନି ଆଜି

ପୃଥିବୀ ଦିଶେ ନିରସ ।

ଆମ୍ର କୁଞ୍ଜେ ଆଜି ଶୁଭୁନାହିଁ ପରା

କୋଇଲିର କୁହୁ ତାନ

ମନ ଖୋଜୁ ଅଛି ତୋତେ ଲୋ ଫଗୁଣ

ତୁ କିମ୍ପା ଅଛୁ ମଉନ ।

ହଳଦୀ ବସନ୍ତ କହୁନାହିଁ ଆଜି

ସୀତା କୁକୁ କୁକୁ କୁହୁ

ଫଗୁଣର ଆବାହନୀ ଶୁଭୁନାହିଁ

ଶ୍ଵାସ ବହେ ର୍ମୁହୁ ର୍ମୁହୁ ।

ପୃଥିବୀ ଚାହିଁଛ ତତେ ଲୋ ଫଗୁଣ

ଅପୂର୍ବ ଆନନ୍ଦ ବଶେ

ତୁହି ଆସୁନାହୁଁ କାହିଁ ପାଇଁ କହ

ସମୟ ଗଡିବା ଦିଶେ ।

ପୃଥିବୀରେ ଝାଞ୍ଜି ଖରାର ରାଜୁତି

ତୋ ବାରତା ଦେଇଅଛି

ହଜିଗଲୁ ବୋଲି ତା ଉଦ୍ଧତାମି ରେ

ଉତ୍ତାପ ଭରି ଦେଉଛି । 

ମଣିଷକୁ ସତେ କହିଗଲୁ ତୁହି

ତା କ୍ରୁର ପଣିଆ କଥା

ନିଜ ହାତେ ନିଜ ଜିହ୍ଵା ଛେଦନରେ

କିଏ ଅବା ନେବ ବ୍ୟଥା ।

ପ୍ରକୃତି ଉପରେ ଯେତେ ଅତ୍ୟାଚାର

କିବା ମନେ ପକାଉଛୁ

ରୁଷି ଗଲୁ ତୁହି ନିରବେ ନିଶ୍ଚଳେ

ଭାବିବାକୁ କହୁ ଅଛୁ ।

ଫଗୁଣେ ଫଗୁଣ ହଜି ଯାଇଅଛି

ଋତୁରାଜ ଗଲା ରୁଷି

ମଣିଷ କରୁଛି ଅତ୍ୟାଚାର ଆଜି

ପୃଥିବୀ ଯାଉଛି ଭାସି ।

ପ୍ରକୃତି ଉପରେ ଆମ ଅତ୍ୟାଚାର

ନିଜକୁ ଭାରି ପଡୁଛି

ଦେଶାନ୍ତର ହୋଇ ସୁନ୍ଦରୀ ଫଗୁଣ

ଆମକୁ ଯେ ଚେତାଉଛି ।

ତାର ଚେତନାରେ ଉଦ୍‌ବୁଦ୍ଧ ହୋଇବା

କରିବା ପ୍ରକୃତି ପୂଜା

ହସିବ ପୃଥିବୀ ହସିବ ଜଗତ

କଟିବ ସଭିଙ୍କ ସଜ୍ଜା ।