ନୂପୁରର ମଧୁରାଗ

ମୋ ପ୍ରେୟସୀର ପାଦଯୁଗେ

ଶବ୍ଦର ନୂପୁର

ରୁଣୁଝୁଣୁ ନିକ୍ବଣରେ

ତପସ୍ବୀର ଧ୍ଯାନଭଙ୍ଗ ହୁଏ,

        ସ୍ବପ୍ନପରୀ ଭୂମିଠାରୁ

        ଭୂମାଯାଏ ବ୍ଯାପ୍ତ

        ନିମିଷକ ଗତିରେ ସେ

        କଳ୍ପଲୋକେ ପହଞ୍ଚାଇଦିଏ ।

ମଦାଳସୀ ମଧୁଭାଷୀ

ବଚନର ମୃଦୁଳ ଝଙ୍କାରେ

ଅଭିଭୂତ କରେ ଦେହ ମନ,

      ଭାବ-ନଗରୀର ପ୍ରଜ୍ଞାଯୁକ୍ତ

      ଅତିନ୍ଦ୍ରିୟ ରାଜ୍ଯେ

      କରାଉଥାଏ ମୁକ୍ତ ବିଚରଣ

କ୍ଷଣକରେ ସ୍ବର୍ଗ, ମର୍ତ୍ତ୍ଯ,

ତଳ, ରସାତଳ

ତା ଇଚ୍ଛାରେ ଘୂରାଏ,

     ମୋ ପ୍ରେୟସୀର ପାଦଯୁଗେ

     ଶବ୍ଦର ନୂପୁର

     ରୁଣୁଝୁଣୁ ନିକ୍ବଣରେ

     ତପସ୍ବୀର ଧ୍ଯାନଭଙ୍ଗ ହୁଏ ।

ଆନମନା ପ୍ରେୟସୀ ମୋ

ଅଲିଅଳୀ ସ୍ବପ୍ନମୟୀ

ଇନ୍ଦ୍ରଜାଲ ବିଦ୍ଯାରେ ଧୂରୀଣା,

      କୁହୁକର ଭୋଜବାଜି କରି

      ମରୁବୁକେ ସୃଷ୍ଟିକରେ

      ଆକାଂକ୍ଷିତ ଜଳର ଝରଣା

ନିଷ୍ଠୁରକୁ ଅଣାୟତ୍ତ ଭାବେ

ଭସାଇ ନେଇପାରେ

ଦିଶାହୀନ ଆବେଗର ସୁଏ ।

      ମୋ ପ୍ରେୟସୀର ପାଦଯୁଗେ

      ଶବ୍ଦର ନୂପୁର

      ରୁଣୁଝୁଣୁ ନିକ୍ବଣରେ

      ତପସ୍ବୀର ଧ୍ଯାନଭଙ୍ଗ ହୁଏ ।

ନୁହେଁ ସେ ରମ୍ଭା ମେନକା

ଉର୍ବଶୀ ବା ସରଗ ଅପ୍ସରୀ

ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟର ନାହିଁ ତା ଉପମା,

       ଜିଣିପାରେ ସଭିଙ୍କର ହୃଦୟ ସାମ୍ରାଜ୍ୟ

       ସାବଲୀଳ କରିଦିଏ ଜୀବନର ଧାରା

       ଭରିଦିଏ ଲଳିତ ସୁଷମା,

ସମଗ୍ର ଏ ଜୀବନର ସତ୍ତା ମୋର

ତା ନୂପୁରର ମଧୁ ରାଗେ

ରସୋତ୍ତୀର୍ଣ୍ଣ ହୁଏ

      ମୋ ପ୍ରେୟସୀର ପାଦଯୁଗେ

      ଶବ୍ଦର ନୂପୁର

     ରୁଣୁଝୁଣୁ ନିକ୍ବଣରେ

     ତପସ୍ବୀର ଧ୍ଯାନଭଙ୍ଗ ହୁଏ ।