ନୀରବତା

ହଁ ଜାଣେ ତୁମେ ସେଇ ପୁନେଇଁ ରାତିର ଜହ୍ନ,

ମୋ ହାତ କେବେ ତୁମକୁ ଛୁଇଁଛି

ନା କେବେ ଛୁଇଁ ପାରିବି ,

ହଁ ଜାଣେ ତୁମେ ସେଇ ପୁନେଇଁ ରାତିର ଜହ୍ନ ।

ହଁ ଜାଣେ ତୁମେ ସେଇ ସକାଳର ସୁନେଲି କିରଣ,

ଯାହାର ଶୀତଳ ସୁନେଲି ଉତ୍ତାପକୁ

ଅନୁଭବ କରିଛି ନା କେବେ କରିପାରିବି ,

ହଁ ଜାଣେ ତୁମେ ସେଇ ସକାଳର ସୁନେଲି କିରଣ।

ହଁ ଜାଣେ ତୁମେ ସେଇ ନଦୀର କୁଳୁକୁଳୁ ନାଦ,

ଯାହାର ନୀରବ ନାଦକୁ ବୁଝି ପାରିଛି

ନା କେବେ ବୁଝି ପାରିବି,

ହଁ ଜାଣେ ତୁମେ ସେଇ ନଦୀର କୁଳୁକୁଳୁ ନାଦ ।

ହଁ ଜାଣେ ତୁମେ ସେଇ ଦୁଇ ପଦ ନିରାଟ ସତ୍ୟ,

ଯାହାର ଶବ୍ଦକୋଷକୁ କେବେ ବୁଝି ପାରିଛି

ନା କେବେ ବୁଝି ପାରିବି,

ହଁ ଜାଣେ ତୁମେ ସେଇ ଦୁଇ ପଦ ନିରାଟ ସତ୍ୟ ।

ହଁ ଜାଣେ ତୁମେ ସେଇ ଗୋଲାପି ଓଠର ନୀରବତା

ଯାହାର କହିବା ଶୈଳୀକୁ କେବେ ବୁଝି ପାରିଛି

ନା କେବେ ବୁଝି ପାରିବି,

ହଁ ଜାଣେ ତୁମେ ସେଇ ଗୋଲାପ ଓଠର ନୀରବତା ,

ହଁ ତୁମେ ସେଇ ମୋର ନୀରବତା ।