ନିଦାଘ କାଳ

ବରଷା ଗଲା ଶୀତ ବି ଗଲା 

ଆସିଲା ଗ୍ରୀଷ୍ମ କାଳ

ଝାଞ୍ଜି ପବନ ଅଥୟ କରେ

ଦେହରୁ ବହେ ଝାଳ ।

ଗ୍ରୀଷ୍ମ ଉତ୍ତାପେ ଶୁଖେ ପୋଖରୀ

ଶୁଖଇ ନଈ ନାଳ

ଗଛର ଛାଇ ଲୋଡ଼ା ସଭିଙ୍କୁ

ଲୋଡ଼ା ଶୀତଳ ଜଳ ।

ଆସର ଜମେ ଆମ୍ଵ ତୋଟାରେ

ସାଙ୍ଗ ସାଥିଙ୍କ ମେଳ

କାଚ-କଉଡ଼ି, ଲୁଡୁ ଓ ପଶା

ହୁଅଇ ତାସ୍ ଖେଳ ।

ବାଡ଼ି କାକୁଡ଼ି ଅମୃତଭଣ୍ଡା

ପାଚିଲା ଆମ୍ଵ ଫଳ

ଲେମ୍ବୁ ମିଶିରି ଥଣ୍ଡା ପାନୀୟ

ସଭିଙ୍କୁ ଲାଗେ ଭଲ ।

ଅଂଶୁଘାତର ଭୟ ଜାଗଇ

ପ୍ରତ୍ୟେକ ଜନ ହୃଦେ

ରକ୍ଷା ପାଇବା ହାତରେ ଛତା

 ଚପଲ ଥିଲେ ପାଦେ ।

ବାହାର କାମ ସଅଳ ସାରି

ଫେରିବା ନିଜ ଘର

ଯେତେ ସମ୍ଭବ ଟାଣ ଖରାରୁ

ରହିବା ସଦା ଦୂର ।

ସୂତା ପୋଷାକ ପିନ୍ଧିବା ସର୍ବେ

ଦେହର ଯତ୍ନ ନେବା

ତାହେଲେ ଯାଇଁ ନିଦାଘ କାଳୁ

ଆମେ ରକ୍ଷା ପାଇବା ।