ନାରୀ ନାରାୟଣୀ

   ନାରୀ ସେତ ନାରାୟଣୀ ଶକତିମୟୀ

   ଜନନୀ ଭଗିନୀ ଜାୟା ଭାରି ସିନେହୀ ।

 ନୀରବରେ ସିଏ ସବୁ ପାରଇ ସହି

ମମତାର ମନ୍ତରରେ ସଭିଙ୍କୁ ମୋହି ।

  ନାରୀ ପାଇଁ ଚଉଦିଗ ଲାଗେ ସୁନ୍ଦର

  ଅସୀମ କରୁଣା ବାରି ଝରଇ ଝର ।

    ତାହାତରେ ଗଢା ଏହି ସୁନ୍ଦର ଧରା

  ତା ପରଶେ ହୁଏ ଆମ ଜୀବନ ତୋରା ।

    ଫୁଲର ପାଖୁଡା ସେତ ନରମ ଖରା

    ଚଇତି ପବନ ଛୁଆଁ ଚମକ ଭରା ।

    ରଙ୍ଗ ଭରିଯାଏ ସେତ ଦୁନିଆ ସାରା

    ସପନର ଖିଅ ବୁଣେ ଆଶା ଅସରା ।

    ସରଗ ପାଲଟେ ଘର ପରଶ ପାଇ

   ସ୍ନେହ ମମତାର ବହେ ଅଶୁଖା ନଈ ।

     ଅସଜଡା ଜୀବନକୁ ଦିଏ ସଜାଡି

     ସବୁରି ପରାଣେ ଦେଇ ସ୍ନେହ ଅଜାଡି ।

   ମେଘ ବୁକୁ ଚିରି ସେତ ଆକାଶେ ଭାସେ

   ଉଛୁଳା ତରଙ୍ଗେ ନାଚି ଢେଉରେ ହସେ ।

       ସମୟ କୋଳରେ ଲେଖେ କାହାଣୀ ନୂଆ

 ଖୁସି ଭରିଦିଏ କଅଁଳ ଛୁଆଁ ।

  ନାରୀବିନା ସବୁ ଗୀତ ଲାଗେ ବେଶୁରା

ନାରୀ ସେତ ଯୁଗେଯୁଗେ ଦୁଃଖ ପାଶୋରା ।

  ବେଦରଦୀ ମନ ଝୁମେ ତାହାରି ପାଇଁ

  ପରକୁ ଆପଣା ନାରୀ କରିପାରଇ ।

ସୃଷ୍ଟି କାରିଣୀ ସିଏ ପ୍ରେମ ତରଙ୍ଗିଣୀ          

ପ୍ରିତି ନୀର୍ଝରିଣୀ ନାରୀ ବିଶ୍ବ ମୋହିନୀ ।

କ୍ଷମା ଆଉ ଦୟା ର ସେ ଦରଦୀ ମୂର୍ତ୍ତୀ

ଦରଦୀ ହୃଦୟ ଟିଏ ପ୍ରେରଣା ଦାତ୍ରୀ ।

ପରଷରେ ପୁଲକିତ ମାଟିର ଛାତି

ଆଶାର ଆଲୋକ ନାରୀ ଅଭୁଲା ଗୀତି ।

ସ୍ନେହ ପ୍ରଦାୟିନୀ ସେତ ଅମୃତ ଶ୍ରୋତ

ମଳୟର ର ମୂର୍ଛନା ଭାବ ବୋଇତ ।

ଜାତିର ଗୌରବ ନାରୀ କୂଳର ଗର୍ବ

ନାରୀଙ୍କ ସମ୍ମାନ ପାଇଁ ପାଳିବା ପର୍ବ ।

ନାରୀ ର ସୁରକ୍ଷା ସେତ ଦାୟିତ୍ୱ ଆମ

ନାରୀ ର ସୁରକ୍ଷା ସାରା ଜାତିର ଧର୍ମ ।

ଆଗେଇ ଲେ ନାରୀ ଯାଏ ଦେଶ ଆଗେଇ

ଘର ରୁ ବାହାର ଯାଏ ନଜର ଦେଇ ।

ନାରୀ ହେଲେ ସୁସ୍ଥ , ସୁସ୍ଥ ରହେ ସମାଜ

ବିକାଶ ର ଧାରା ହୁଏ ସହଜ ।

ପୁରୁଷ ହୋଇଲେ ଚକ ନାରୀଯେ ଅଖ

ଅଖ ନବୁଲିଲେ କାହୁଁ ଗଡିବ ଚକ !

ନାରୀ ପାଇଁ ଯିଏ ଯେବେ ହୋଇଛି କଣ୍ଟା

ଦୋହଲି ଯାଇଛି ତାର ଅବେଳେ ଅଣ୍ଟା ।

ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ବି ତହିଁରୁ ରକ୍ଷା ମିଳି ନାହିଁ

ପରମବ୍ରହ୍ମ ହୋଇ ଭ୍ରମେ ପଡିଲେ ସେହି ।

ଭକତର ଭକତିରେ ଜଗଜ୍ଜନନୀ

ହୃଦୟ ହୋଇଗଲା ତାଙ୍କର ପାଣି ।

ଜାତି ଅଜାତି କୁ ମାଆ ନଦେଇ ଧ୍ୟାନ

ଭକତର କୁଡଡିଆରେ ଦେଲେ ଦର୍ଶନ ।

ଲୋକଙ୍କ ଆଖିରେ ତାହା ଗଲାତ ନାହିଁ

ମା ଙ୍କୁ ଦେଲେନି ପ୍ରଭୁ ଦେଉଳେ ପୁରାଇ ।

ଅଭିମାନେ ମାଆ ଗଲେ ଦୂରକୁ ଚାଲି

ପ୍ରଭୁଙ୍କର ଦୁଃଖ ଏଣେ ଗଲାଯେ ବଳି ।

ମିଳିଲାନି ଅନ୍ନ ଦିନ ଉପାଶେ ଗଲା

ଲକ୍ଷ୍ମୀ ଛଡାବୋଲି ଏଣେ ନିନ୍ଦା ରଟିଲା ।

ଅନୁତାପ କଲେ ପ୍ରଭୁ ଦୋଷକୁ ବୁଝି

ବୁଲିବୁଲି ଶେଷେ ତାଙ୍କୁ ପାଇଲେ ଖୋଜି ।

ଦୋଷ ମାନି ମାଆଙ୍କୁ ଆଣିଲେ ଫେରାଇ

ହସିଲା ଶ୍ରୀମନ୍ଦିର ଶ୍ରୀ ଙ୍କୁ ପାଇ ।

ମା ପେଟୁ ନାରୀ ଆଜି ନୁହେଁ ସୁରକ୍ଷିତ

ଜଠର ରୁ ଭାସିଆସେ ଦୁଃଖ ସ°ଗୀତ ।

ମ ପେଟୁ ଭୃଣ ଲିଙ୍ଗ ହେଉଛି ଚିହ୍ନଟ

କନ୍ୟା ଭୃଣ କଲବଲ ଘୋର ସଙ୍କଟ ।

ଦୁନିଆର ଆଲୋକ ଦେଖିବା ଆଗରୁ

ଭୃଣ ହତ୍ୟା ହେଉଛି ମାଆ ଜଠରରୁ ।

ଯଉତୁକ ସମସ୍ୟା ସ°ସାର ଜଟିଳ

ବଧୂ ଅତ୍ୟାଚାର ସେ କଥା ଅସମ୍ଭାଳ ।

ଯଉତୁକ ଜୁଇ ରେ ନିରୀହ ଜୀବନ

ଅକାଳରେ କାଳ ଗ୍ରାସେ ଜଳେ ପରାଣ ।

ଆଶା ଅସୁମାରୀ ମିଠାମିଠା ସପନ

ମଧୁରାତି ପାହିଲେ ଠିକଣା ଶ୍ମଶାନ ।

ନିଶା ପୁଣି ନାରୀ ପାଇଁ କାଳ ହେଉଛି

ସୁନା ସ°ସାର କେତେ ଉଜୁଡି ଯାଇଛି ।

ମଦ୍ୟପ ହୋଇଲେ ସ୍ବାମୀ ସରିଲା କଥା

ସ୍ତ୍ରୀ ତାର ଛଟପଟ କପାଳ ଫଟା ।

ଦିନୁଦିନ ଦୁଃଖ ତାର ବଳେଇ ଯାଏ

ମଦ ତା ଆଖିରୁ ନିଦ ହଜାଇ ଦିଏ ।

ନାରୀ ସୁରକ୍ଷା ପାଇଁ ହେବା ସଚେତନ

ନାରୀ ବିନା ଅଧାଗଢା ଜୀବନ ।

ଝିଅ ଜନ୍ମ ହେଲେ ମନ ଉଣା କରନି

ଝିଅ ର ଯତନେ ଜମା ହେଳା କରନି ।

ଝିଅମାନେ ହୋଇଲେଣି ଜଗତ ଜିତା

ଦୁହିତାସେ ସଦା ଦୁଇ କୂଳକୁ ହିତା ।

ପଢିବାକୁ ବଢିବାକୁ ସୁଯୋଗ ଦେବା

ଦେହମନ ବିକାଶରେ ଧ୍ୟାନ ଯେ ଦେବା ।

ଗଉରବ ସାଉଁଟିବେ ଦେଲେ ସୁଯୋଗ

ତାଙ୍କ ପାଇଁ କରୁଥିବା ଆମେ ଗରବ ।

ଘର ଚାରିକାନ୍ଥେ ବନ୍ଧା ନୁହଁଇ ନାରୀ

ସବୁଠାରେ ଯାଏ ସିଏ ସୁଷମା ଭରି ।

ପୁରୁଷଙ୍କ ସାଥେ ଏବେ ପାଦ ମିଳେଇ

ନାରୀମାନେ ଗଲେଣିତ ଆଗେ ଆଗେଇ ।

ଶାସନ ପ୍ରଶାସନ ନିତି ରାଜନୀତି

ସବୁଠାରେ ନାରୀଙ୍କର ବଢୁଛି କ୍ଷାତି ।

ଯେଉଁଠି ନାରୀଙ୍କୁ ବେଶି ସମ୍ମାନ ମିଳେ

ଆଗୁଆ ସେ ସମାଜ ତ ସବୁ କ୍ଷେତ୍ରରେ ।

ମମତା ର ପାରାବାର ନାରୀ ଅଟଇ

ତା ସାଥିରେ ବାଦ କଲେ ନିଆଁ ଜଳଇ ।

ସୁଖେ ଦୁଃଖେ ନଉକା କୁ ନିଏ ସେ ବାହି

ନାରୀ ନାରାୟଣୀ ଶକତିମୟୀ ।